Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Οι φιλοναζιστές στην ηγεσία της κυβέρνησης της Ουκρανίας παίζουν το ρόλο  του μπαμπούλα του ρωσικού πληθυσμού για να δίνουν άλλοθι στον Πούτιν, όμως είναι οι πιο στενοί του σύμμαχοι

Η ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορούσε να πιστέψει επί πολλές ώρες ότι οι Ρώσοι εγκατέλειψαν τη Χερσώνα χωρίς να έχουν στήσει κάποια μεγάλη παγίδα στον ουκρανικό στρατό. Πραγματικά από καθαρά στρατιωτική άποψη είναι αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί ότι η Ρωσία εγκατέλειψε τη μεγαλύτερη πόλη-λάφυρο της εισβολής της από την οποία περνάει η χερσαία οδική αρτηρία που συνδέει τη Ρωσία με την Κριμαία και που μόλις πριν λίγο είχε ανακηρύξει σε ρωσική πόλη χωρίς να δώσει εκείνες τις μάχες που αντιστοιχούν στην κρισιμότητα και στο πολιτικό βάρος της θέσης που κρατούσε. Όσο περνάνε οι ώρες και αποδεικνύεται ότι δεν έχει στηθεί μια στρατιωτική παγίδα ο ουκρανικός λαός αρχίζει να πανηγυρίζει όλο και πιο ξέφρενα και όλοι οι δημοκρατικοί άνθρωποι στον κόσμο χαίρονται μαζί του. Ο γενναίος αυτός λαός έχει πετύχει πραγματικά την πιο σημαντική ίσως στρατιωτική του νίκη ενάντια στη ρώσικη υπερδύναμη. Όμως πάντα τονίζουμε ένα πράγμα: ότι τα στρατιωτικά μέσα που χρησιμοποιεί σ’ αυτό τον πόλεμο η Ρωσία δεν ανταποκρίνονται από την αρχή στο ύψος του εχθρού που ήξερε ότι θα αντιμετωπίσει. Έτσι ναι μεν επιτίθεται για να αρπάξει ότι μπορεί, αλλά είναι πάντα έτοιμη να υποχωρήσει και υποχωρεί ως εκεί και σε εκείνη τη στιγμή που η γενική της στρατηγική δεν ανατρέπεται αλλά αντίθετα μπορεί και να ευνοηθεί από αυτή την υποχώρηση. Όπως τονίζουμε από την αρχή της εισβολής αλλά και πριν από αυτήν ο βασικός στρατηγικός στόχος της πουτινικής Ρωσίας δεν ήταν η κατοχή όλης της Ουκρανίας, αλλά ο καταβασανισμός, το μισοάδειασμα, το διαρκές μάτωμα της σαν ένα εργαλείο που θα συνδυαζόταν κυρίως με την ενεργειακή περικύκλωση της Ευρώπης για να πετύχει τον κεντρικό στόχο αυτού του πολέμου που ήταν να διασπάσει και να διαλύσει την Ευρώπη ώστε να μπορούν μετά η Ρωσία και η Κίνα, που αποτελούν ένα νεοχιτλερικό Άξονα να εξαπολύσουν το μεγάλο τους πόλεμο ενάντια της σε συνεργασία με όλες τις πέμπτες φάλαγγές τους μέσα στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ και σε συνεργασία με τις σύμμαχες τους φασιστικές δικτατορίες σε όλο τον κόσμο.

Η ρώσικη γενοκτονική επίθεση στην Ουκρανία αποκάλυψε, είναι η αλήθεια, σε μεγάλο αριθμό δημοκρατικών και προοδευτικών ανθρώπων ορισμένους βαστάζους του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού που προηγούμενα εμφανίζονταν ντυμένοι με το σεμνό χιτώνιο των «φίλων του λαού». Πρόκειται κυρίως για διάφορους αυτοπαρουσιαζόμενους ως αντικαπιταλιστές, «ριζοσπάστες αριστερούς», «κομμουνιστές» ή «αναρχικούς» κλπ. Αυτοί, ενώ εδώ και χρόνια ορκίζονταν ότι χτυπούσαν το δυτικό, φιλελεύθερου τύπου αστισμό και καπιταλισμό από τα αριστερά, αποδείχθηκαν μέσα σε μια νύχτα φίλοι βιαστών και δολοφόνων, νοσταλγοί τσάρων τύπου Μεγάλου Πέτρου, συνήγοροι γενοκτόνων και της προσπάθειας εξάλειψης ολόκληρων εθνών. Δεν θα ασχοληθούμε εδώ τόσο με αυτούς, δηλαδή με το ψευτοΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΤΑΡΣΥΑ - «μ-λ» τροτσκιστές, καθώς και τους ακολούθους τους στα Εξάρχεια, αλλά με έναν πολιτικό εκπρόσωπο της κλασσικού τύπου μεγαλοαστικής τάξης της χώρας. Πρόκειται για τον πιο μοιραίο την τελευταία εικοσαετία και το χειρότερο μαζί με τον Ανδρέα Παπανδρέου πράκτορα του ρώσικου νεοχιτλερισμού στα ανώτερα πολιτικά κλιμάκια της άρχουσας τάξης από τη μεταπολίτευση και δώθε.

Αφιονισμένο το στίφος των ηγετών και των στελεχών της ψευτοαριστεράς, προκειμένου να αντισταθμίσει και να ανακόψει το κύμα συμπάθειας προς το μαρτυρικό λαό της Ουκρανίας, έχει ξεκινήσει από την αρχή του πολέμου τις σχετικοποιήσεις, προκειμένου να βγάλει λάδι τους δολοφόνους, βασανιστές και βιαστές του Κρεμλίνου, που είναι και τα αφεντικά του.

Κλασικότερο των επιχειρημάτων του στίφους αυτού είναι ότι η τωρινή πάνδημη συγκίνηση και κινητοποίηση των λαών (και σε κάποιο βαθμό και κυβερνήσεων) πολλών δημοκρατικών χωρών για την Ουκρανία είναι υποκριτική, αφού οι σημερινοί υπερασπιστές των Ουκρανών έδειξαν τάχα μικρότερη ή καθόλου ευαισθησία για τους πολέμους και το αίμα που χύνεται άφθονο σε άλλα σημεία του πλανήτη. Μολονότι πολλές φορές οι ψευτοαριστεροί, με αρχηγούς τους κνίτες του Περισσού, ξεκινούν μια μακρόσυρτη λίστα των μεταπολεμικών επεμβάσεων και εγκλημάτων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού από την Κορέα του 1950 και δώθε, συχνά -και προκειμένου να μοιάζουν πιο πειστικοί- μιλούν πολύ για σχετικά πιο πρόσφατες συγκρούσεις (ή παλιότερες που συνεχίζονται και στο σήμερα).

Αναφέρονται έτσι εκείνες σε Υεμένη και Παλαιστίνη, ενώ θυμούνται συχνά και τη «Γιουγκοσλαβία». Με τη λέξη αυτή δεν εννοούν την πολυεθνική Γιουγκοσλαβία του 1945-1991, αλλά το σέρβικο έκτρωμα της «μικρής Γιουγκοσλαβίας», δηλαδή εκείνης των Σερβίας - Μαυροβουνίου (από την οποία οι Μαυροβούνιοι απέδρασαν αμέσως μόλις τους δόθηκε η ευκαιρία, το 2006) που βομβαρδίστηκε από το ΝΑΤΟ το 1999.

Ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα των συλλόγων της ουκρανικής κοινότητας, εκατοντάδες ουκρανοί συγκεντρώθηκαν την Κυριακή 7/1 στο μετρό του Πανεπιστημίου για να κάνουν πορεία προς την πλατεία Συντάγματος. Εκεί παρατάχθηκαν στο πάνω μέρος της με σημαίες, πανώ και πλακάτ με συνθήματα και εκπρόσωποί τους μίλησαν στους συγκεντρωμένους και στο λαό της Αθήνας για να καταγγείλουν τη ναζιστική επίθεση της Ρωσίας ενάντια στην Ουκρανία που συνεχίζεται με μεγάλη σφοδρότητα ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες. Στη διάρκεια της πορείας και μετά στη συγκέντρωση φωνάχτηκαν τα σύνθηματα: «Ρώσοι, φασίστες, δολοφόνοι», «Κάτω τα χέρια από την Ουκρανία» «Πούτιν, φασίστα, δολοφόνε», «Έξω η Ρωσία από την Ουκρανία», «Όπλα για τη νίκη στην Ουκρανία», «Η Ουκρανία ποτέ δεν θα λυγίσει, για όλη την Ευρώπη θα νικήσει».

Την Πέμπτη 24 Αυγούστου η ουκρανική κοινότητα σε μια μεγαλειώδη συγκέντρωσή στο Σύνταγμα γιόρτασε την Εθνική Μέρα Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας ενάμισι χρόνο μετά την κτηνώδη εισβολή της Ρωσίας.

Αυτή είναι η δεύτερη χρονιά που η ουκρανική κοινότητα κινητοποιείται στο Σύνταγμα για το γιορτασμό αυτής της μέρας για να καταγγείλει το βάρβαρο πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον της Ουκρανίας η νεοχιτλερική Ρωσία με τη ναζιστική γενοκτονική πλατφόρμα της άρνησης της ύπαρξης ουκρανικού έθνους. Με αυτό τον τρόπο οι Ουκρανοί

Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα για τον γιορτασμό της εθνικής ανεξαρτησίας, που γίνονταν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες του κόσμου είχε μαζική συμμετοχή. Η πλατεία χρωματίστηκε από την επιβλητική σημαία των 50 μέτρων που είχαν ετοιμάσει και κρατούσαν σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης οι Ουκρανοί μετανάστες και πρόσφυγες, κυρίως γυναίκες και παιδιά που είχαν αφήσει πίσω τους άντρες να πολεμάνε. Αυτό που διέκρινε κανείς σε σχέση με τις συγκεντρώσεις της αρχής του πολέμου ήταν ότι τότε ήταν σαν μια βαριά στενοχώρια ανάμικτη με κατάπληξη να διαπερνούσε το πλήθος. Προχτές έβλεπε κανείς μια άλλου είδους ατμόσφαιρα από όλες τις ως τώρα συγκεντρώσεις ακόμα και τις δύο πρώτες αμέσως μετά τον πόλεμο που ήταν μαζικότερες. Τώρα δεν υπήρχαν αλλεπάλληλες ομιλίες όπως τότε, αλλά ο κόσμος συμμετείχε και φώναζε ασταμάτητα επί δύο ώρες συνθήματα και τραγούδαγε και διέκρινε κανείς μια ζωντάνια και μια αισιόδοξη αποφασιστικότητα και μια μεγάλη συγκίνηση που δεν την είχαμε ξαναδεί. Μας είπαν φίλοι ουκρανοί ότι ούτε οι ίδιοι δεν περίμεναν τόσο μεγάλη συμμετοχή έξι μήνες μετά το ξέσπασμα του πολέμου.

Αύριο Τετάρτη 24 Αυγούστου είναι η ημέρα γιορτασμού της Εθνικής Ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. Αυτή τη μέρα γίνονται συγκεντρώσεις σε όλη την Ευρώπη σε υποστήριξη του ηρωικού αγώνα του ουκρανικού λαού ενάντια στη ρώσικη νεοχιτλερική εισβολή και κατοχή. Στην Αθήνα η συγκέντρωση θα γίνει στην Πλατεία Συντάγματος στις επτά το απόγευμα. Η ΟΑΚΚΕ ανταποκρινόμενη στο ανοιχτό κάλεσμα της ουκρανικής κοινότητας στηρίζει αυτή τη συγκέντρωση και θα συμμετέχει. Αυτή τη στιγμή έχει πελώρια σημασία να δοθεί όχι μόνο ένας χαιρετισμός στο λαό που υπερασπίζεται με το αίμα του τις πύλες της Ευρώπης από τους νεοχιτλερικούς, αλλά και μια απάντηση στον ενεργειακό στραγγαλισμό που αυτοί επιβάλλουν στις ευρωπαϊκές δημοκρατίες για να αδυνατίσουν τη συμπαράσταση των λαών τους στον ουκρανικό αγώνα ρίχνοντας τους στη φτώχεια, στην ανεργία και στην πολιτική διάσπαση μέσω των φασιστών και σοσιαλφασιστών φίλων τους σε κάθε χώρα.

Σε μια κρίσιμη στιγμή για την αντίσταση της Ουκρανίας στους ρώσους εισβολείς, προωθήθηκε πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να αναγνωριστεί η Ρωσία ως κράτος – χορηγός της τρομοκρατίας η οποία θα μπει σε ψηφοφορία στην Ολομέλεια του που συνεδριάζει 21-24 Νοέμβρη. Μπροστά στην κρίσιμη ψηφοφορία και για την υποστήριξη αυτής της πρότασης ο σύλλογος των Ουκρανίδων Γυναικών στην Ελλάδα κάλεσε σε πορεία από το Πανεπιστήμιο στο Σύνταγμα και συγκέντρωση στην πλατεία το Σαββάτο στις 19/11. Ταυτόχρονα κάλεσε τους ιρανούς πρόσφυγες στην Ελλάδα που κάθε Σάββατο απόγευμα στο Σύνταγμα διοργανώνουν τις δικές τους εκδηλώσεις αλληλεγγύης στην εξέγερση του ιρανικού λαού ενάντια στο φασιστικό καθεστώς των μουλάδων και σύμμαχο των νεοχιτλερικών του Κρεμλίνου να βαδίσουν από κοινού.

Έτσι έγινε η κοινή διαδήλωση της 19/11 που ήταν μία πολύ σημαντική έκφραση και μία άμεση συνέπεια της μοιραίας σύγκλισης των δύο αγώνων που απόκτησαν κοινό εχθρό. Ήταν μία συγκλονιστική και μαζική κινητοποίηση, με παλμό και μαχητικά συνθήματα που φώναζαν συχνά μαζί ουκρανοί και ιρανοί.

Η ΟΑΚΚΕ ήταν εκεί. Δίπλα στους ιρανούς και τους ουκρανούς στάθηκαν σύντροφοι με πλακάτ με συνθήματα υποστήριξης των δύο κινημάτων (“Hitler Putin Hands Off Ukraine”, «Ειρήνη=Καμία Εδαφική Παραχώρηση στον Εισβολέα», “Down with Iranian Ismalofascists”, “Πούτιν, Ξι, Καμενεί θα έχετε το τέλος όλων των ναζί”). Στη διάρκεια της συγκέντρωσης φώναξαν το σύνθημα «Λευτεριά στην Ουκρανία-Στο Ιράν Δημοκρατία» που αποτύπωνε το πνεύμα της ενότητας αυτών των δύο σπουδαίων αγώνων.

  Οι αντιδράσεις στην Ελλάδα για την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία απόδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι η το ελληνικό κράτος λειτουργεί σαν όργανο της ρώσικης διπλωματίας στην Ευρώπη, και ότι πρωταθλητές στη ρωσοδουλία είναι οι ηγεσίες των κομμάτων της ψευτοαριστεράς.