Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Όσα δεν φέρνανε παλιότερα τα χρόνια τα φέρνουν τώρα οι μέρες. Οι παγκόσμιες και οι τοπικές πολιτικές εξελίξεις είναι τόσο καταρρακτώδεις και κυρίως τόσο απροσδόκητες ώστε ποτέ όσο σήμερα οι πολιτικά ανήσυχοι άνθρωποι δεν ήταν υποχρεωμένοι να αναζητήσουν με αγωνία καινούργιες ερμηνείες των γεγονότων σε νέα εδάφη ανάλυσης. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια όλο και περισσότεροι μαρξιστές ερευνούν με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από όσο παλιότερα τις πολιτικές αναλύσεις της ΟΑΚΚΕ και την πλησιάζουν.

 

Στις 18 του Γε­νά­ρη, ο Αρ­γε­ντι­νός ει­σαγ­γε­λέ­ας Αλ­μπέρ­το Νι­σμάν, ο οποί­ος ε­ρευ­νού­σε την υ­πό­θε­ση του πο­λύ­νε­κρου χτυ­πή­μα­τος στην Ισ­ρα­η­λι­νο-Αργε­ντι­νι­κή Έ­νω­ση στο Μπουέ­νος Ά­ι­ρες το 1994 και την ε­μπλο­κή της προ­έ­δρου της Αρ­γε­ντι­νής, Κρι­στί­να Φερ­νά­ντες ντε Κίρ­χνερ στη συ­γκά­λυ­ψη του ρό­λου του Ι­ράν, βρέ­θη­κε νε­κρός στο δια­μέ­ρι­σμά του.

Στις 24 Φλεβάρη κλείνει ένας χρόνος από την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, ένας χρόνος ηρωϊκής αντίστασης του ουκρανικού λαού στο νεοχιτλερικό εισβολέα. Οι θηριωδίες του ρώσικου στρατού, η εξόντωση του πληθυσμού, με 8000 άμαχους νεκρούς μέχρι σήμερα, οι συστηματικοί βιασμοί, η στοχευμένη καταστροφή υποδομών, η ανοιχτή άρνηση της ύπαρξης του ουκρανικού έθνους και κράτους, έχουν φανερώσει σε όλη την ανθρωπότητα ότι πρόκειται για έναν πόλεμο που διεξάγει μία δύναμη με βλέψεις παγκόσμιας ηγεμονίας. Η ουκρανική κοινότητα στην Ελλάδα οργανώνει πορεία από τα Προπύλαια στο Σύνταγμα, καλεί σε συμπαράσταση για τη νίκη της Ουκρανίας και ζητάει τη στήριξη όλων των δημοκρατικών χωρών στην ουκρανική αντίσταση με σύγχρονα όπλα και ενίσχυση των κυρώσεων ενάντια στη Ρωσία.

Καλούμε όλους τους φίλους και δημοκράτες να στηρίξουν ιδιαίτερα αυτή την διαμαρτυρία.

Μπορεί η ελληνική πολιτική ηγεσία να καταγγέλλει με έμφαση την αναθεωρητική στάση της Τουρκίας – έγινε αναθεωρητική μετά τα 2020 όταν οι ρωσόφιλοι ενίσχυσαν τη θέση τους μέσα σε αυτήν εξαιτίας της προβοκατόρικης αντιτουρκικής πολιτικής των ελλήνων ρωσόφιλων- και να ζητά τη διπλωματική-στρατιωτική απομόνωσή της από τη Δύση, αλλά η συνολικότερη στάση της προδίδει τις πραγματικές προθέσεις της. Όχι μόνο γιατί η ίδια αυτή ηγεσία έχει αντιταχθεί σε κάθε σοβαρή προσπάθεια επίλυσης των χρόνιων διαφορών, αλλά και γιατί επιχειρεί τεχνηέντως να αμβλύνει τις αντιστάσεις των δυτικών κρατών απέναντι στην επιθετικότητα της Νο.1 αναθεωρητικής δύναμης στον πλανήτη που είναι η νεοχιτλερική Ρωσία, η χώρα που επιτίθεται και προσαρτά ανοιχτά εδάφη άλλων κρατών αρνούμενη μάλιστα τον εθνικό τους χαρακτήρα, όπως κάνει τώρα στην Ουκρανία.

Η βράβευση του Τσίπρα στη Γαλλία με δύο βραβεία για το «πολιτικό του σθένος» και την «αφοσίωσή του στην ευρωπαϊκή ιδέα» αντιμετωπίστηκε γενικά στη χώρα μας με ειρωνικά σχόλια στον Τύπο και με ένα ελαφρύ χαμόγελο από το λαό, που στην πλειοψηφία του, είτε ανέχεται ακόμη τον Τσίπρα είτε τον σιχαίνεται, πάντως καθόλου δεν τον εκτιμά ως άνθρωπο αρχών και σταθερών πεποιθήσεων.

Ο πρό­ε­δρος της Ρου­μα­νί­ας Τρα­ϊ­άν Μπα­σέ­σκου κα­ταγ­γέλ­λει τη Μό­σχα ό­τι χρη­μα­το­δο­τεί ο­μά­δες πε­ρι­βαλ­λο­ντο­λό­γων στα πλαί­σια του σχε­δί­ου της για την α­κύ­ρω­ση της ε­ξό­ρυ­ξης του σχι­στο­λι­θι­κού α­ε­ρί­ου* της χώ­ρας του. Είναι η πρώ­τη στον κό­σμο ε­πί­ση­μη κα­ταγ­γε­λί­α α­πό μια κυ­βέρ­νη­ση ό­τι η Ρω­σί­α σα­μπο­τά­ρει πα­ρα­γω­γι­κές ε­πεν­δύ­σεις και μά­λι­στα ε­πεν­δύ­σεις που ε­ξα­σφαλί­ζουν σε μια χώ­ρα ε­νερ­γεια­κή α­νε­ξαρ­τη­σί­α.

 

Ο να­ζι­στής Πού­τιν στην κοι­νή συ­νέ­ντευ­ξη τύ­που με τον Τσί­πρα, ό­ταν αυ­τός ε­πι­σκέ­φτη­κε τη Μό­σχα, α­να­φέρ­θη­κε με­τα­ξύ άλ­λων και στα ζη­τή­μα­τα των ε­μπο­ρι­κών συ­ναλ­λα­γών Ρω­σί­ας και Ελ­λά­δας. Εί­πε ο Πού­τιν: “συ­ζη­τή­σα­με τη συνερ­γα­σί­α με­τα­ξύ των χω­ρών μας, αλ­λά και θέματα της πε­ρι­φε­ρεια­κής συ­νεργα­σί­ας. Ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α δό­θη­κε στον το­μέ­α του ε­μπο­ρί­ου.

Στις 19/1 το λεγόμενο «Κ»Κ Ρωσικής Ομοσπονδίας του Ζιουγκάνοφ κατάθεσε σχέδιο ψηφίσματος με το οποίο καλούσε τον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν να αναγνωρίσει τις κατεχόμενες από τα ρωσικά στρατεύματα περιοχές που αυτοαποκαλούνται «ΛΔ Ντονιέτσκ» και «ΛΔ Λουγκάνσκ» σαν ανεξάρτητες και κυρίαρχες οντότητες. Η παραπάνω κίνηση του κόμματος Ζιουγκάνοφ υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστική ως προς την πραγματική ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία της σύγχρονης ψευτοαριστεράς, ιδιαίτερα εκείνης που θέλει να αυτοαποκαλείται «κομμουνιστική».

Η ουκρανική αντίσταση απέναντι στους ρώσους νεοχιτλερικούς εισβολείς κρατάει γερά. Οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις, με ακμαίο ηθικό και εξοπλισμένες από τις δυτικές δημοκρατίες με πυραυλικά συστήματα υψηλής κινητικότητας, ετοιμάζονται να ανακαταλάβουν στρατηγικής σημασίας περιοχές όπως είναι αυτή της Χερσώνας. Παράλληλα, στα υπό κατοχή εδάφη αναπτύσσεται ένα παλλαϊκό κίνημα αντίστασης ικανό να δυσχεράνει αποφασιστικά τη θέση των καταχτητών.