Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Στην ανακοίνωσή της 16/6/2025 για τον πόλεμο Ισραήλ–Ιράν,* η ΟΑΚΚΕ προειδοποιούσε ότι οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ, «κάτω από την πολιτική επίβλεψη του πουτινικού προβοκάτορα προέδρου των ΗΠΑ», όχι μόνο δεν θα αποδυναμώνανε το αντιδραστικό καθεστώς της Τεχεράνης, αλλά θα το σπρώχνανε βαθύτερα στην αγκαλιά της Ρωσίας και της Κίνας, ενισχύοντας τις πιο φιλοπουτινικές και εθνοφασιστικές πτέρυγές του. Συγκεκριμένα η ανακοίνωση τόνιζε πως:

«η επίθεση αυτή δεν θα κινητοποιήσει το δημοκρατικό κίνημα του Ιράν εναντίον του καθεστώτος των μουλάδων. Αντίθετα θα το προβοκάρει και θα ανοίξει το δρόμο στον απόλυτο έλεγχο του εθνοφασιστικού αντισημιτικού και επεκτατικού καθεστώτος του από τους πολύ ισχυρούς, αλλά όχι ακόμα κυρίαρχους μέσα σε αυτό, υποτακτικούς της νεοχιτλερικής Ρωσίας».

Πρόσφατα σε ένα γεωπολιτικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Capital.gr** επιβεβαιώνεται πλήρως αυτή η εκτίμηση.

Το άρθρο σημειώνει ευθύς εξαρχής ότι, παρά τις προσδοκίες για ρήξη Ιράν–Ρωσίας:

«Στην πραγματικότητα, συνέβη το αντίθετο: ο δωδεκάημερος πόλεμος έσπρωξε την Τεχεράνη ακόμη πιο κοντά στη Μόσχα και οδήγησε σε νέες συμφωνίες συνεργασίας, συμπεριλαμβανομένου του πυρηνικού τομέα». Δηλαδή το προβοκατόρικο χτύπημα ενίσχυσε τη ρωσική επιρροή, αντί να την περιορίσει.

O Τραμπ μπορεί να είναι ένα ναζιστόμουτρο αλλά οι ΗΠΑ είναι ακόμα μια αστοδημοκρατική χώρα. Αντίθετα δηλαδή με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα όπου οι πληθυσμοί δεν είναι σε θέση να ξέρουν τι γίνεται στον κόσμο επειδή οι σοσιαλφασιστικές δικτατορίες τους ασκούν απόλυτο έλεγχο στην ενημέρωσή τους, ο αμερικάνικος λαός έχει την πολιτική ισχύ να ξέρει αφού ο πουτινικός Κουίσλιγκ Τραμπ έχει την κυβερνητική αλλά όχι όλη την κρατική. Δηλαδή καθώς ούτε ο στρατός, ούτε η δικαστική εξουσία, ούτε πάνω απ όλα ο τύπος, είναι στα χέρια του. Έτσι η εξουσία Τραμπ διαρκώς φθείρεται. Γι αυτό το λόγο ο ρωσοκινεζικός Άξονας βιάζεται να αξιοποιήσει όσο είναι καιρός τις διευκολύνσεις που αυτή η εξουσία του κάνει σε διεθνές επίπεδο με αλλεπάλληλες προβοκάτσιες, προσφέροντας του χωρίς κόπο τις ενδιάμεσες παγκόσμιες δυνάμεις τύπου Ινδίας, Βραζιλίας και χτυπώντας τις εχθρικές του, με πρώτες την Ευρώπη και τον Καναδά, οι οποίες ως χθες ήταν οι καλύτεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ.

Όσο ζωντανή παραμένει η δημοκρατική αντιφασιστική εξέγερση του Νοέμβρη του ‘73 σαν συλλογική μνήμη μέσα στην κουλτούρα και τη ζωή του λαού σε ολόκληρη την περίοδο της Μεταπολίτευσης, άλλο τόσο μία έμπρακτη άρνηση και συκοφάντησή της αποτελεί εδώ και πολλά πια χρόνια ο επίσημος, κρατικός “γιορτασμός” της το τριήμερο 15-17 του Νοέμβρη.

Ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του ‘80 η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία έχει γίνει όχημα του νέου, μονόπλευρου, δεξιού και φιλορώσικου αντιαμερικανισμού για το ρούφηγμα στις τάξεις του ψευτοΚΚΕ (καθώς και του “εξωκοινοβουλευτικού” στολίσκου που ακολουθεί πολιτικά τον Περισσό) νεολαίων με αριστερές, συχνά και επαναστατικές διαθέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι το ίδιο το κόμμα που υπονόμευσε και συκοφάντησε ως “δουλειά προβοκατόρων της ΚΥΠ” τη μεγαλειώδη αντιφασιστική εξέγερση νεολαίας και λαού το 73, έχει κάνει τη συγκεκριμένη πορεία τη μεγαλύτερη κομματική του επίδειξη δύναμης κάθε χρόνο, εκείνη στην οποία κατεβαίνει όσο πιο μαζικά μπορεί με τα κομματικά του λάβαρα - κι όχι με τα μετωπικά του “σχήματα” τύπου ΠΑΜΕ, ΜΑΣ κλπ.

Ο τριήμερος γιορτασμός που προηγείται της πορείας, πάλι, από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 έχει περάσει κι αυτός οριστικά στη σφαίρα της σοσιαλφασιστικής αντίδρασης, ειδικά μετά τη “σύλληψη” - απόσυρση της ΔΕΚΟ “17Νοέμβρη” το 2002. Από τότε - με την έκθεση “έργων τέχνης” των ρωσόδουλων δολοφόνων κουφοντιναίων μέσα στον ιστορικό χώρο του Πολυτεχνείου - μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει μαγάρισμα της μνήμης της εξέγερσης που να μην έχει γίνει από το ψευτοΚΚΕ και τη μικροαστική αντιδραστική ουρά του: οι σημαίες των ναζιστικών, ρώσικων κατοχικών “λαϊκών δημοκρατιών” του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ με δικέφαλους αετούς, που φιγούραραν στην πρόσοψη του Πολυτεχνείου, πίσω από την ιστορική πύλη ήδη από το 2014 (πρωτοβουλία του ΝΑΡ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και η αντισημιτική αποχαλίνωση με τους ύμνους στους ισλαμοναζί δολοφόνους της Χαμάς και τα καλέσματα για “διάλυση της σιωνιστικής οντότητας” (του Ισραήλ) μετά την 7η Οκτωβρίου του 2023 είναι τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Γενικά πάντως το ψευτοΚΚΕ για χρόνια, όσο βόλευε τις εκκαθαρίσεις που πραγματοποιούσε στο κράτος από κοινού με τους ρωσόδουλους φίλους του πρωθυπουργούς των ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έδινε κάποιο χώρο στον σπασοτζαμάκικο αναρχισμό να ασκεί τη βία του στο πλαίσιο της “τελετουργίας” του σφετερισμένου Πολυτεχνείου, αν και σταθερά τον ράβδιζε για να τον κρατάει υπό έλεγχο (1996 επίθεση με οικοδόμους, 1998 παράδοση των αναρχικών στην αστυνομία κλπ).