"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Αλλά δεν είναι μόνο η πάλη για το δίκιο που αξίζει κάθε σεβασμό· είναι το γεγονός ότι αυτή την πάλη τη δίνετε χωρίς να πέσετε στο συνηθισμένο λάθος που κάνουν οι καταπιεσμένες εθνικές μειονότητες: να στηρίζονται δηλ. στο σοβινισμό του δικού τους έθνους και του κράτους-μητέρας, να καλλιεργούν αποσχιστικά όνειρα για λογαριασμό αυτού του κράτους ή να προωθούν τις εσωτερικές επεμβάσεις αυτού του κράτους στο όνομα της υπεράσπισης των μειονοτικών δικαιωμάτων και με όλα αυτά να έρχονται σε ρήξη με την πλειοψηφία του πληθυσμού της χώρας στην οποία ζουν και, το χειρότερο, να γίνονται εργαλεία των πιο φασιστικών μεγάλων δυνάμεων. Το Ουράνιο Τόξο όχι μόνο δεν το έκανε αυτό αλλά πάντα διαχώρησε τη θέση του από όλες τις μορφές του μακεδονικού εθνικισμού, κάθε ιστορικής κατασκευής του που είναι πλαστή, κάθε αλυτρωτισμού, ακόμα και κάθε ανάμειξής του στα μειονοτικά ζητήματα. Η στάση αυτή του Ο.Τ. ήταν πάντα μια μεγάλη ενθάρρυνση για να συνεχίσουμε κι εμείς σαν διεθνιστές κομμουνιστές της ΟΑΚΚΕ με συνέπεια και ένταση τη δικιά μας πάλη ενάντια στον ελληνικό σοβινιστικό εθνικισμό, που βέβαια είναι απείρως πιο επικίνδυνος και βίαιος γιατί στις σημερινές συνθήκες είναι αυτός του έθνους που καταπιέζει σε αντίθεση με τον μακεδονικό εθνικισμό που είναι αυτός του έθνους που καταπιέζεται. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την κοινή μας διακήρυξη με το Ο.Τ. και τους πιο δημοκρατικούς εκπροσώπους της τούρκικης μειονότητας στο Τέτοβο, η οποία διακήρυξη δίπλα στην καταγγελία της καταπάτησης των μειονοτικών δικαιωμάτων οπουδήποτε στα Βαλκάνια καταδίκαζε και κάθε μεγαλοκρατική πολιτική αλλαγής συνόρων και επέμβασης στα εσωτερικά των κρατών απ’ τα κράτη-μητέρες.
Μπορεί κανείς να αντιπαραβάλει αυτήν τη δημοκρατική στάση του Ο.Τ. με την ανταπόκριση που είχε αυτή η στάση μέσα στη χώρα μας και να αναρωτηθεί: Τι κέρδισε η μακεδονική μειονότητα με την εφαρμογή αυτής της πολιτικής;
Μήπως βρήκε κάποια ικανοποίηση έστω στοιχειώδη των δύο βασικών της πρακτικών αιτημάτων σήμερα από τις κρατικές αρχές, δηλαδή το δικαίωμα στην επίσημη διδασκαλία της γλώσσας της και το δικαίωμα επιστροφής των μακεδόνων πολιτικών προσφύγων που ήθελαν να δουν τα χώματα όπου έζησαν χωρίς να αρνηθούν ότι είναι τέτοιοι, δηλ. μακεδόνες πολιτικοί πρόσφυγες; Μα τι δικαιώματα να αποσπάσει κάποιος από ένα κράτος που δεν του αναγνωρίζει την ύπαρξη; Στην πραγματικότητα στη μακεδονική μειονότητα δεν δίνεται κανένα δικαίωμα, παρά μόνο το δικαίωμα της ανυπαρξίας.
Στην πραγματικότητα της ασκείται βία, που όμως εμφανίζεται σαν περιθωριακή και όχι σαν κεντρική βία. Αν δεν της ασκείται μια κεντρική, βάναυση και ωμή βία είναι γιατί το ελληνικό κράτος θέλει να βρίσκεται μέσα στην ΕΕ, και επειδή οι χώρες της ΕΕ είναι ακόμα δημοκρατικές πρέπει αυτό το κράτος να υποκρίνεται ότι είναι επίσης δημοκρατικό. Το ότι υποκρίνεται αποδεικνύεται απ’ το ότι κάθε τόσο αμολάει τα ναζιστικά σκυλιά του να γαυγίζουν και να απειλούν το Ο.Τ. και τους φίλους του, ακόμα και να επελαύνουν με κράνη και στυλιάρια μέσα στις αίθουσες όπου κάνει τις συγκεντρώσεις του, όπως έγινε στην Αθήνα το (2009), ή και να δαγκώνουν ατιμώρητα όπως έκαναν όταν λεηλατούσαν και έκαιγαν τα γραφεία του Ουράνιου Τόξου το 1995 για να βρεθεί τελικά εκείνο στο δικαστήριο κατηγορούμενο ότι προκάλεσε τους ναζιστές επειδή τόλμησε να γράψει το όνομά του στα μακεδονικά.
Αλλά όταν λέμε ότι το κράτος αμολάει τα ναζιστικά σκυλιά του δεν εννοούμε τόσο τον καθαυτό κρατικό μηχανισμό (τον δικαστικό και τον αστυνομικό) που δεν προστατεύει ποινικά τους εθνικά μακεδόνες. Εννοούμε κυρίως τα κοινοβουλευτικά πολιτικά κόμματα, όλα ανεξαίρετα, που δεν λένε ποτέ ούτε μια λέξη καταδίκης γι αυτές τις επιθέσεις και ούτε καν τις αναφέρουν. Αυτό σημαίνει στην πράξη ότι τις κρύβουν όπως τις κρύβει συστηματικά και απόλυτα ο έντυπος και ο τηλεοπτικός τύπος που αυτά τα κόμματα ουσιαστικά ελέγχουν. Και τις κρύβουν και απ’ τον ελληνικό και απ’ τους ευρωπαϊκούς λαούς. Στην ουσία δηλαδή τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα και ο τύπος επικροτούν αυτές τις επιθέσεις και τις ενθαρρύνουν, αφού κιόλας πριν βγάλουν έξω τα σκυλιά έχουν ρίξει πάνω απ’ τη χώρα μια νύχτα ως προς την ενημέρωση της κοινής γνώμης για τους διωγμούς που δέχεται το Ουράνιο Τόξο. Και είναι φυσικό γιατί αυτά τα κόμματα έχουν φτιάξει στις μάζες την πεποίθηση ότι ειδικά η «ανύπαρκτη» μακεδονική μειονότητα είναι ένα εφεύρημα και όργανο τάχα του λεγόμενου αλυτρωτισμού των Σκοπίων. Ακόμα χειρότερα έχουν ρίξει στο λαό μας το δηλητήριο ότι και μόνη η ύπαρξη της μειονότητας σαν εθνικής μακεδονικής σημαίνει την άρνηση του τάχα μόνου γνήσιου μακεδονισμού, του μακεδονισμού του έλληνα, δηλαδή σημαίνει τάχα το φόνο της ψυχής του, την άρνηση τάχα του πολιτισμού του, την άρνηση του κύρους του, δηλαδή την απόλυτη ταπείνωσή του. Τα ναζιστικά σκυλιά που εξαπολύουν τα κοινοβουλευτικά κόμματα απλά εκπροσωπούν το συμπυκνωμένο μίσος που σύσσωμη η άρχουσα τάξη και τα μαζικά κόμματά της καλλιεργούν στο λαό ενάντια στο μακεδονικό έθνος και ειδικά ενάντια στη μακεδονική εθνική μειονότητα, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια. Στόχος τους είναι ένας: να εμποδίσουν τον απλό κόσμο της μειονότητας να συσπειρωθεί και να οργανωθεί σαν τέτοια μέσα απ’ το Ουράνιο Τόξο.
Για να ξανάρθουμε λοιπόν στο αρχικό ερώτημά μας: Τι πέτυχε η μακεδονική εθνική μειονότητα μέσα από τη δημοκρατική γραμμή του Ο.Τ, που θέλει στην ουσία τη δημοκρατική ενότητα με τον ελληνικό λαό; Η πρώτη απάντηση φαίνεται να είναι ότι δεν πέτυχε τίποτα, καθώς δεν βρήκε καμιά υποστήριξη αλλά έχθρα, όχι μόνο από όλο το κράτος αλλά κι απ’ αυτό που εμφανίζεται σαν αριστερά και μάλιστα συχνά και σαν διεθνιστική αριστερά.
Βέβαια, είναι αλήθεια ότι το Ο.Τ. έχει αναπτύξει τους δεσμούς της μειονότητας με κάποια δημοκρατικά ευρωπαϊκά πολιτικά ρεύματα που αντιπροσωπεύονται κεντρικά στο Ευρωκοινοβούλιο, πράγμα που αποτελεί μια άμυνα της μειονότητας στη διακομματικά υποκινημένη ιδεολογική, πολιτική και φυσική απειλή βίας και κοινωνικού εξοστρακισμού που αυτή δέχεται στη χώρα μας.
Ωστόσο, εμείς θέλουμε να καταθέσουμε ένα ακόμα επιχείρημα, που το θεωρούμε το πιο καθοριστικό για το πόσο καρποφόρα μπορεί να γίνει σε ένα όχι μακρινό μέλλον η δημοκρατική διεθνιστική γραμμή του Ουράνιου Τόξου. Είναι το επιχείρημα ότι με αυτήν την γραμμή δίνει στο βάθος τη δυνατότητα σε κάθε τίμιο δημοκρατικό άνθρωπο στην Ελλάδα, σε κάθε τίμιο αριστερό άνθρωπο να καταλάβει και να ξεμπλέξει απ’ τα ψέματα που του λέει ο επίσημος πολιτικός κόσμος.
Ιδιαίτερα, αυτή η στάση του Ο.Τ. έχει φέρει ζυμώσεις μέσα στην καρδιά του ελληνικού αριστερού κινήματος, όπου εμφανίζονται όλο και περισσότεροι άνθρωποι να λένε: «Τι έγινε με τη μακεδονική εθνική μειονότητα; Η αριστερά πάντα την υποστήριζε. Η αριστερά έδωσε αίμα, έδωσε αίμα στο ΔΣΕ, έδωσε τα καλύτερα παλικάρια της που καταδικάστηκαν απ’ τα στρατοδικεία γιατί είπανε ότι ήταν σωστή η πολιτική του κόμματος στο μακεδονικό, γιατί έδωσαν εμπιστοσύνη στους μακεδόνες και στις μάχες που αυτοί δώσανε για την απελευθέρωση και τη δημοκρατία σ’ αυτή τη χώρα. Τι έγινε τώρα και ξαφνικά το λεγόμενο «Κ»ΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζουν αυτούς τους ανθρώπους; Πώς βρέθηκαν όλοι αυτοί ξαφνικά να είναι δεμένοι με τους χειρότερους φασίστες, με τους απογόνους των ταγματασφαλιτών, με τη χειρότερη μοναρχοφασιστική δεξιά, με ότι χειρότερο έχει βγάλει αυτή η χώρα από την άποψη και της δημοκρατίας και του πατριωτισμού;»
Πραγματικά λέμε εμείς είναι δυνατόν να διαδηλώνουν σήμερα έξω από δω ενάντια στο Ουράνιο Τόξο και να τρομοκρατούν τους απογόνους των μαχητών του Δημοκρατικού Στρατού αλλά και των μακεδόνων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ποιοι, οι συνεργάτες των καταχτητών και να μην υπάρχουν εδώ 10.000 έλληνες αριστεροί και δημοκρατικοί άνθρωποι να τους πούνε «έξω σκυλιά! πώς τολμάτε;» Δηλαδή είναι θέμα της αστυνομίας να λύσει αυτό το πολιτικό ζήτημα;
Είναι ακριβώς επειδή πρόδωσε τους μακεδόνες η θεωρούμενη ως καρδιά της ελληνικής δημοκρατικής αντίστασης ο λόγος που εμείς είμαστε εδώ. Είμαστε εδώ επειδή προδώσαν όλοι αυτοί ενώ εμείς ακολουθούμε την παλιά γραμμή, κι επειδή ακολουθούμε την παλιά κομμουνιστική διεθνιστική γραμμή δοκιμάζουμε την ίδια περίπου απομόνωση που δοκιμάζετε κι εσείς. Αλλά εσείς έχετε το ιστορικό πλεονέκτημα να μπορείτε να πείτε: «ζούμε εδώ πάντα σ’ αυτά τα χώματα κι αλλιώς μας είχανε μεταχειριστεί οι προοδευτικοί και αριστεροί άνθρωποι. Τι συμβαίνει μ’ εσάς απατεώνες;»
Δεν είναι εύκολο δηλαδή να αποδείξουμε ότι η δήθεν «αριστερά» αυτού του ψεύτικου ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων εξωκοινοβουλευτικών κολαούζων τους έχουν προδώσει τους εργάτες αλλά μπορούμε εύκολα να τους πούμε - και το λένε αυτό όλοι οι προοδευτικοί και επαναστάτες άνθρωποι που συζητάνε το ζήτημα της μακεδονικής μειονότητας και του Ο.Τ-: Εσείς γιατί αλλάξατε θέση; Γιατί τολμάτε να μιλάτε για ΔΣΕ την ώρα που δεν αναγνωρίζετε ένα τεράστιο ποσοστό του ΔΣΕ το οποίο πέθανε για σας και για αυτή τη χώρα;
Τι τεράστια, τι ασύλληπτη προδοσία έρχεται τώρα στο φως, κι έρχεται στο φως επειδή εσείς εδώ τολμάτε να υπάρχετε!
Θεωρώ με μεγάλη μου χαρά ότι είσαστε πολλοί σ’ αυτή την αίθουσα. Είναι σημαντικό ότι μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, σε μία χώρα που τώρα φτιάνει ένα πελώριο μίσος μέσα στο λαό εναντίον σας, εσείς είσαστε εδώ, συγκεκριμένοι άνθρωποι, απλοί εργαζόμενοι, αγρότες, μικροεπιχειρηματίες, φοιτητές, διανοούμενοι της μειονότητας, την ώρα που κατηγορείστε ότι εσείς είσαστε η αιτία για την οποία υπάρχει ο αλυτρωτισμός των Σκοπίων. Όλη η επίθεση στη γειτονική χώρα συγκεντρώνεται στο γεγονός ότι υπάρχετε εσείς. Αλλά εσείς είσαστε ταυτόχρονα και η απόδειξη (ότι αυτή η επίθεση είναι άδικη), η ζωντανή απόδειξη με το θάρρος σας και την επιμονή σας όλα αυτά τα χρόνια, με το να περιφρονείτε όλο αυτό το μίσος που συσσωρεύεται σαν μια μπαρουταποθήκη μέσα σ’ αυτό το λαό και να υποστηρίζετε το δίκιο σας κόντρα στους πάντες. Αυτό κάνει εντύπωση. Δεν είναι χωρίς σημασία. Καταγράφεται σας πληροφορώ, και μπορούμε κι εμείς να πούμε: Ναι, είναι αυτοί εκεί. Είναι το αποτύπωμα, είναι το αποτύπωμα του φόνου που έχει διαπράξει η λεγόμενη «αριστερά» απέναντι σ’ αυτό τον πληθυσμό.
Γιατί αν υπήρχε ένα κομμουνιστικό κόμμα ισχυρό, (κι εμείς ένα τέτοιο θέλουμε να φτιάξουμε και θα το φτιάξουμε τελικά), θα ανάγκαζε όλους τους απατεώνες της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού να πουν: μας συγχωρείτε, δεν εννοούσαμε αυτό. Τι εννοούσατε βρε; Τι εννοούσατε; Μιλάτε κι αφήνετε εδώ έναν μειονοτικό έλληνα της Αλβανίας να κυκλοφορεί με το καλάσνικοφ και τον ονομάζετε ήρωα, και δεν αναγνωρίζετε υποκριτές ότι υπάρχουν άνθρωποι εδώ σε αυτή τη χώρα που δεν έχουν κάνει την παραμικρή κίνηση πρόκλησης όλα αυτά τα χρόνια.
Αν υπήρχε μια τέτοια δυνατή αριστερά και μίλαγε, αν εδώ οργάνωνε μια υποστήριξη θα φεύγανε οι θρασύδειλοι ναζιστάκηδες, οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών. Αυτό είναι το μυστικό. Όλη η χώρα θα άλλαζε. Και θα αλλάξει. Αν αυτοί συνεχίσουν την ίδια πολιτική στο τέλος θα εκτεθούν αφάνταστα. Γιατί οι ίδιοι που σας καταπιέζουνε, δηλ. οι ναζήδες, έχουν αρχίσει να αποθρασύνονται σε όλη την Ελλάδα. Μένω στον Πειραιά αυτή την εποχή και βλέπω πώς τρομοκρατούν το λαό εκεί κάτω στο Πέραμα και πως αρχίζουν οι νεολαίοι να λένε: «Τι γίνεται μ’ αυτούς εδώ; Για να βρεις δουλειά πρέπει να τα χεις καλά μαζί τους. Πού είναι η αριστερά;» Αυτή η αριστερά χαριεντίζεται μαζί τους γιατί είναι κι αυτή εναντίον της Ευρώπης.
Ετσι γίνονται ζυμώσεις, γίνεται συζήτηση. Όταν λοιπόν αυτοί έρχονται εδώ να σας εμποδίσουνε αυτό είναι εξαιρετικά τιμητικό για σας και ανοίγουν έτσι και πολλά μάτια. Και τους αφήνουν να σας απειλούν, να μην αφήνουν τον κόσμο να σας πλησιάζει, να τρέμει η νοικοκυρά παρακάτω γιατί αισθάνεται ότι ζει στο πώμα ενός ηφαιστείου.
Αν αυτή η ψευτοαριστερά διέπραξε μια προδοσία εμείς είμαστε αποφασισμένοι αυτό να μη γίνει ποτέ από τους πραγματικούς διεθνιστές και αριστερούς σε αυτή τη χώρα. Αν θέλουνε αυτοί να σας πνίξουν με το μίσος που οργανώνουνε, τότε ας πνίξουν κι εμάς μαζί. Εμείς δεν πρόκειται να σας εγκαταλείψουμε. Τέτοια προδοσία δε θα κάνουμε και, πιστέψτε με, αν συνεχίσετε στην ίδια ψύχραιμη, ήρεμη, αποφασισμένη, δημοκρατική ταχτική θα ξαναβρούν οι αριστεροί και δημοκρατικοί άνθρωποι το δρόμο τους προς εσάς. Γιατί αυτό το δρόμο τους τον κλείνουν τα μεγαλύτερα κατακάθια της χώρας, οι μεγαλύτεροι ψεύτες, απατεώνες και υποκριτές. Γι’ αυτό θα σας ξαναβρούν, αρκεί να μείνετε στη θέση σας. Αρκεί να μη μετακινηθείτε όπως τα βουνά.
Αυτά ήθελα να σας πω.
Σας ευχαριστώ που μας καλέσατε και μας δώσατε τη δυνατότητα να μιλήσουμε. Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας.