"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ σύμφωνα με όσα αναφέρει το σωματείο που ελέγχεται από το ψευτοΚΚΕ, η ΕΝΕΔΕΠ, η περίφημη νίκη για ένα θέμα που αφορά τη σύνταξη και όχι τις εργασιακές συνθήκες, τα βαρέα και ανθυγιεινά έχει μείνει προς το παρόν στα χαρτιά, λόγω άρνησης συνεργασίας της εργοδοσίας, η διασφάλιση των θεμάτων υγιεινής και ασφάλειας παραμένει σε εκκρεμότητα, ενώ για συλλογική σύμβαση με αυξήσεις ούτε καν συζήτηση δεν γίνεται. Στο μεταξύ οι εργαζόμενοι μετά τη νικηφόρα υποτίθεται απεργία που τους έδωσε τα βαρέα ανθυγιεινά, και υποσχέσεις για συλλογική σύμβαση, βρίσκονται εγκλωβισμένοι από τη μια ανάμεσα στην αδράνεια της ΕΝΕΔΕΠ που μετά τη νικηφόρα υποτίθεται απεργία που έδωσε τα βαρέα και ανθυγιεινά, σταμάτησε τις κινητοποιήσεις, και από την άλλη στην τρομοκρατία που επιβάλουν ανενόχλητοι οι ναζήδες και στην ανοιχτά φιλο-εργοδοτική στάση ενός δεύτερου πρωτοβάθμιου σωματείου στο χώρο της ΣΥΝΕΔΕΠ. Θυμίζουμε εδώ κάτι που κρύβεται, ότι η Κόσκο δεν έχει επιτρέψει ούτε μισό σωματείο στους εργαζόμενους που έχουν άμεσα εργοδότη την ίδια. Δέχεται όσα σωματεία χωράνε, αρκεί να μην την ενοχλούν, μόνο για τους εργαζόμενους που δουλεύουν στους υπεργολάβους της.
Το άλλο αυτό σωματείο που συστάθηκε στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ, η πουλημένη ΣΥΝΕΔΕΠ, εμφανίζεται το ίδιο ως ευνοούμενο της εργοδοσίας. Σε όλους τους εργολάβους της Κόσκο επικρατεί ένα μισθοδοτικό καθεστώς που έχει κάνει κανόνα τις απλήρωτες υπερωρίες και την απλήρωτη εργασία σε κυριακές, αργίες κλπ παραβιάζοντας έτσι τον κατώτατο μισθό της ΓΣΕΕ. Μέσα στα πλαίσια αυτού του καθεστώτος έχει κάνει πρώτο αίτημα η κνίτικη επίσης πουλημένη στην Κόσκο ΕΝΕΔΕΠ να υπολογίζονται βαρέα και ανθυγιεινά!!! Αυτά προκύπτουν από την προκήρυξη της ΕΝΕΔΕΠ, έστω και με τον καλυμμένο τρόπο που θέτει το θέμα του μισθού, και αξίζει να προσέξει κανείς πόσο μετρημένα μιλάει για να μη θίξει την Κόσκο. Γράφει : <<Με βάση την εθνική ΣΣΕ της ΓΣΕΕ για το βασικό κατώτατο μισθό δηλαδή 26,11 ευρώ, έτσι όπως έχει οριστεί από το νόμο 4046/2012 πληρωνόμαστε και οι εργαζόμενοι στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ και πάνω σε αυτό τον μισθό υπολογίζονται το επίδομα αδείας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, οι αναρρωτικές άδειες και οι αποζημιώσεις. Οι εργοδότριες εταιρείες συν αυτού έχουν συνάψει ατομικές συμβάσεις με όλους τους εργαζόμενους οι οποίες είναι με ανώτερο μικτό ημερομίσθιο για όλες τις ημέρες και ώρες εργασίας στο οποίο όμως συμπεριλαμβάνονται και όλες οι νόμιμες προσαυξήσεις αποτέλεσμα να πληρωνόμαστε όλες τις μέρες και όλες τις ώρες με το ίδιο ημερομίσθιο. Τη διαφορά λοιπόν του ημερομίσθιου των ατομικών συμβάσεων από το βασικό ημερομίσθιο της ΓΣΕΕ το δικαιολογούν ως οικειοθελή παροχή εργοδότη>>, δηλαδή τη διαφορά που αποζημιώνει στο ελάχιστο τους εργαζόμενους για τις απλήρωτες υπερωρίες και ώρες εργασίας. Με τη σύμβαση κατοχυρώνεται αυτό το καθεστώς, ενώ δίνει μια «ευελιξία» στην εργοδοσία όταν θυμώνουν πολλοί οι εργάτες να αυξάνει αυτή την αποζημίωση, και όταν ησυχάζουν να τη μειώνει, ανάλογα και με την αύξηση της ανεργίας και με την επιδείνωση της κατάστασης στη χώρα.
Αυτές τις εργοδοτικές πρακτικές εφαρμόζει η Κόσκο στο λιμάνι όπου οι ναζήδες αλωνίζουν μαζί με τους τραμπούκους τους, και κάνουν επιδείξεις τραμπουκισμού κάθε τόσο για λογαριασμό της, ακόμα και στους επικεφαλής της ΕΝΕΔΕΠ σύμφωνα με καταγγελίες της, με τελικό στόχο να τρομοκρατήσουν εντελώς τους εργαζόμενους για να παραμένουν ακινητοποιημένοι και να δέχονται παθητικά τη φιλο-εργοδοτική στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών τους που εκφράζεται είτε με αποπροσανατολιστικά αιτήματα, έλλειψη κινητοποιήσεων και κρύψιμο του κάτεργου από το λαό και τα ΜΜΕ (ΕΝΕΔΕΠ), είτε με ξετσίπωτη συνεργασία με την εργοδοσία (ΣΥΝΕΔΕΠ).
Αντίσταση στο σαμποτάζ των επενδύσεων στο λιμάνι - Αντίσταση στο κάτεργο της Κόσκο
Οι κινέζοι αποικιοκράτες έχουν αποκλείσει τους εργαζόμενους και από το Δ.Σ. του ΟΛΠ, από τις πρώτες τους κινήσεις, και από οποιαδήποτε διαβούλευση για το σχέδιο ανάπτυξης.
Εκτός από τον αποκλεισμό των εργαζόμενων από τους σχεδιασμούς της στο λιμάνι, η Κόσκο δουλεύει τη διάσπασή τους σε ότι αφορά τα εργασιακά τους αιτήματα. Έτσι, έχει σχετικά πιο ευχαριστημένους τους δικούς της υπαλλήλους στους οποίους δεν επιτρέπει σωματείο, έχει στήσει ένα κάτεργο για τους εργαζόμενους στις προβλήτες του Ικόνιου, όπου έχει αφήσει όλο το χώρο να δημιουργηθούν σωματεία πάντα για αυτούς που έχουν προσληφθεί από τους υπεργολάβους της, όχι από την ίδια, κάτι που τη βολεύει όσο αυτά είναι ελεγχόμενα από την ίδια και δυναμώνουν τη διάσπαση, ενώ συνεργάζεται άριστα με το ρατσιστικό σωματείο της ναζιστικής συμμορίας στη Ζώνη.
Στην προβλήτα Ι, σαν ΟΛΠ η Κόσκο φρόντισε να ικανοποιήσει την πιο μαχητική ΟΜΥΛΕ, με συλλογική σύμβαση εργασίας εξαγοράζοντας τη σιωπή της, και με την προϋπόθεση ότι αυτή η συλλογική σύμβαση θα τη δεσμεύει μέχρι να ολοκληρωθούν οι μετατάξεις των παλιών. Αλλά αρνείται να κάνει συλλογική σύμβαση με την Ένωση Λιμενεργατών, περιμένοντας μέχρι να μπορεί να χώσει και στην Ι τους υπεργολάβους της και να επεκτείνει το κάτεργό της.
Σήμερα, και στο φως αυτών των εξελίξεων, φανερώνεται η ανάγκη στο λιμάνι του Πειραιά, για ένα πλατύ κίνημα ενάντια στο σαμποτάζ, και στις αποικιοκρατικές επενδύσεις, για εργασιακά δικαιώματα και συνθήκες εργασίας, ενάντια στη ναζιστική βία και τρομοκρατία. Ουσιαστικά υπάρχουν οι όροι για να ενωθούν οι εργαζόμενοι της προβλήτας Ι, της Ζώνης και οι πιο καταραμένοι από όλους στις δύο προβλήτες του Ικονίου και να κάνουν ένα μέτωπο για να διεκδικήσουν και τις επενδύσεις και προσλήψεις και τους μισθούς τους και συνθήκες ασφάλειας από το κινέζικο κρατικοφασιστικό μονοπώλιο και το κράτος-τσιράκι του, σε ένα κίνημα που μπορεί να συσπειρώσει όλους τους εργαζόμενους στον Πειραιά και να αποτελέσει σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους σε όλη τη χώρα.