Η κυβερνητική ρύθμιση φέρνει την εφαρμογή της εξαήμερης εργασίας χωρίς περιορισμούς για τις βιομηχανικές μονάδες που λειτουργούν 24 ώρες εφτά μέρες την εβδομάδα, αλλά και σε άλλες επιχειρήσεις, όχι αναγκαστικά βιομηχανικές, που λειτουργούν έξι μέρες την εβδομάδα από Δευτέρα έως Σάββατο 24 ώρες τη μέρα εφόσον δηλώσουν «εξαιρετικό και απρόβλεπτο φόρτο εργασίας». Η κυβέρνηση ονομάζει την 6η μέρα «έκτακτη μέρα» εργασίας και ισχυρίζεται με απίστευτο θράσος ότι δεν καταργείται το πενθήμερο. Προβλέπεται αυξημένη αμοιβή κατά 40% που είναι μια προσπάθεια να εξευμενιστεί η σε τραγική οικονομική κατάσταση εργατική τάξη προκειμένου να δεχτεί σε μακροπρόθεσμη βάση την υποδούλωση και τη φυσική της εξουθένωση. Μέχρι σήμερα η απασχόληση την 6η μέρα χωρίς να αναπληρώνεται από ρεπό ήταν ουσιαστικά παράνομη και επιβαρυνόταν με 30% αυξημένη αμοιβή και διοικητικό πρόστιμο.
Το μέτρο πήρε μία αναβολή για τεχνικούς λόγους που είχαν να κάνουν με μια τροποποίηση στο σύστημα ΕΡΓΑΝΗ όπου οι εργοδότες δηλώνουν το ωράριο. Ήρθε να εφαρμοστεί από 1η Ιούλη μαζί με τη διεύρυνση της εφαρμογής της ψηφιακής κάρτας εργασίας, ουσιαστικά για να μετριάσει τον αντίκτυπο που θα είχε ένα τέτοιο πρωτοφανές πισωγύρισμα. Αλλά την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας η κυβέρνηση φρόντισε να την κάνει τώρα με τέτοιες αλλαγές ώστε να γίνει «βρώμικη», δηλαδή να μπορούν να ξεγλιστράνε στην πράξη από τους ελέγχους οι εργοδότες, ειδικά οι μικροί που με τίποτα δεν τη θέλανε (θα γράψουμε για τη νέα «βρώμικη» κάρτα περισσότερα σε επόμενο άρθρο μας).
Ο δρόμος για την 6ημερη εργασία είχε ανοίξει μαζί με την περίφημη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας» ακόμα και με ατομική σύμβαση. Αυτή σημαίνει στην πράξη άνετη κατάργηση του 8ωρου κυρίως στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αφού επιτρέπει με τη λεγόμενη «συμφωνία» εργοδότη - εργαζόμενου να δουλεύει ένας εργαζόμενος για μία περίοδο με απλήρωτες υπερωρίες, που θα τις παίρνει σε ρεπό σε μία επόμενη περίοδο. Την ονομάζουμε «λεγόμενη» αυτή τη συμφωνία γιατί όπου δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση, και σε γενικές γραμμές δεν υπάρχει πραγματικά στη χώρα μας (με την έννοια ότι απεργίες είτε δεν γίνονται καθόλου είτε γίνονται μόνο πολύ τελευταία αν για διάφορους λόγους οργανωθούν ή εγκριθούν από το ΠΑΜΕ), ο εργοδότης μπορεί να απολύσει τον εργαζόμενο ότι ώρα θέλει. Έτσι νομιμοποιήθηκε το καταστροφικό ξεχείλωμα του ωραρίου με το νόμο του 2021 για τη διευθέτηση, που καθιέρωσε την πλατιά εργοδοτική ασυδοσία σε συνδυασμό με τη μη υποχρεωτική ψηφιακή κάρτα (και σήμερα με «βρώμικη» κάρτα) και χωρίς να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διαφθοράς στις επιθεωρήσεις εργασίας.
Τώρα λοιπόν έρχεται το κράτος να επιβάλει την 6η μέρα εργασίας με μονομερή ουσιαστικά απόφαση του εργοδότη, δηλαδή χωρίς να γίνεται λόγος στον νόμο για «συμφωνία», και με μόνη αποζημίωση για τον εργαζόμενο την αυξημένη αμοιβή σε μία χώρα όπου οι εργαζόμενοι της δουλεύουν περισσότερες ώρες από οποιονδήποτε άλλο εργαζόμενο στην ΕΕ με τους πιο χαμηλούς μισθούς. Αυτό είναι ανεκτίμητο δώρο της κυβέρνησης κατ αρχήν στη μεσαία και μεγάλη βιομηχανική αστική τάξη (που όλο και περισσότερο γίνεται ανατολική) με την πρακτική συμφωνία όλων των κοινοβουλευτικών ηγεσιών που ελάχιστα αντέδρασαν και μόνο στα λόγια, χωρίς καμία ουσιαστική απεργία από τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις, τώρα που το μέτρο άρχισε να εφαρμόζεται. Δεν έκαναν ούτε καν οι σοσιαλφασίστες του ΠΑΜΕ μια κάποια αποκλειστικά γι αυτό το σκοπό ασήμαντη 24ωρη τελετουργική ψευτοαπεργία από αυτές που συνηθίζουν.
Έτσι ήρθε μία ιστορική οπισθοδρόμηση στις εργασιακές σχέσεις στη χώρα μας και μάλιστα κατ’ αρχήν στη μεσαία και μεγάλη βιομηχανία, ακριβώς δηλαδή εκεί όπου υπάρχουν κάπως καλύτερες αμοιβές και σχετικά καλύτεροι εργασιακοί όροι. Δεν θα γινόταν καν θέμα στην Ελλάδα αν δεν το έκανε ζήτημα ο τύπος στις ευρωπαϊκές και ευρύτερα στις δυτικές αστοδημοκρατικές χώρες. Με την εξαήμερη εργασία η εργοδοσία εξασφαλίζει κυρίως το δικαίωμα να διατηρεί χαμηλά τους μισθούς του σχετικά ειδικευμένου προσωπικού της, και να πληρώνει ένα 40% πάνω σε αυτούς τους χαμηλούς μισθούς μόνο τη μια μέρα τη βδομάδα για να το εξαντλεί αυξάνοντας τις μέρες εργασίας από πέντε σε έξι. Αυτός είναι ένας τρόπος για να αντιμετωπίσει η εργοδοσία στις βιομηχανικές μονάδες το πρόβλημα της φυγής των νέων ειδικευμένων εργαζόμενων στις ευρωπαϊκές χώρες όπου μπορούν να βρουν πολύ καλύτερους μισθούς και προοπτικές, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο κενό σε αυτές τις θέσεις εργασίας. (https://www.newsbeast.gr/financial/arthro/11120322/agora-ergasias-i-elleipsi-prosopikou-me-dexiotites-den-fernei-afxiseis-misthon-ikanon-na-kalypsoun-ta-kena, https://www.ot.gr/2024/05/12/oikonomia/viomixania/viomixania-kairio-provlima-i-elleipsi-anthropinou-dynamikou/). Η έλλειψη ειδικευμένων εργαζόμενων αναδείχτηκε στο δεύτερο πιο σημαντικό πρόβλημα για τη βιομηχανία στις σημερινές συνθήκες που χτυπιέται η παραγωγή από το ψηλό ενεργειακό κόστος και με τις βιομηχανικές επενδύσεις όχι μόνο να παραμένουν τελματωμένες αλλά να συνεχίζουν να κλείνουν όλο και περισσότερα εργοστάσια και προγραμματισμένες επενδύσεις να ματαιώνονται. Όπως αναφέρει σχετικό ρεπορτάζ του Οικονομικού Ταχυδρόμου (12/5/2024) : «Σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΒ και της ΕΥ για τη βιομηχανία που πραγματοποιήθηκε εφέτος η έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η μεταποίηση, μετά το ενεργειακό κόστος ενώ οι επιχειρήσεις εκτιμούν ότι θα είναι στην πρώτη θέση την επόμενη τριετία». Αλλά όπως δεν παύει να επαναλαμβάνει η ΟΑΚΚΕ εδώ και 35 χρόνια (όταν πρωτοαντιλήφθηκε το βιομηχανικό σαμποτάζ που το είχε ξεκινήσει ο Α. Παπανδρέου με τη βοήθεια του ψευτοΚΚΕ πριν από 45 χρόνια), η τεράστια και συνεχιζόμενη μετανάστευση των ειδικών από τη χώρα μας προς το εξωτερικό οφείλεται αποκλειστικά στο βιομηχανικό και ευρύτερα στο παραγωγικό σαμποτάζ σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα σε αυτόν της βαριάς βιομηχανίας, ειδικά της ενεργειακής. Αυτή είναι και η αιτία της ξεχωριστής εξαθλίωσης που βιώνει ο πληθυσμός της χώρας μας επειδή αυτή βυθίζεται παραγωγικά και μάλιστα με τους ταχύτερους ρυθμούς από κάθε άλλη χώρα του ανεπτυγμένου βιομηχανικού κόσμου στον οποίο σε λίγο δεν θα ανήκει αν συνεχίσει έτσι. Αν χτίζονταν νέες και σύγχρονες παραγωγικές μονάδες στη χώρα και ανέβαινε η μέση παραγωγικότητα της εργασίας, που τώρα είναι στον ευρωπαϊκό πάτο, θα αυξάνονταν οι μισθοί και τότε θα άρχιζαν να γυρίζουν κι οι ξενιτεμένοι ειδικοί και οι τεχνίτες, που πλέον έχουν φτάσει στο ένα εκατομμύριο.
Η κυβέρνηση έφερε τη ρύθμιση για την εξαήμερη εργασία στον εργασιακό νόμο του 2023 με ρυθμίσεις που αποτελούν αποκλειστικά εθνικό δίκαιο και δεν έχουν σχέση με κοινοτικές οδηγίες. Το κατ εξοχήν κόμμα του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού, το αντεργατικό ψευτοΚΚΕ, που είναι και το κατ εξοχήν κόμμα του βιομηχανικού σαμποτάζ δημαγωγεί ότι φταίει η πολιτική και οι ντιρεκτίβες της ΕΕ για την εξαήμερη εργασία.
ΤΑ ΓΚΑΙΜΠΕΛΙΣΤΙΚΑ ΨΕΜΜΑΤΑ ΤΟΥ ψευτοΚΚΕ ΟΤΙ ΤΑΧΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΝΤΙΡΕΚΤΙΒΕΣ
Δεν υπάρχει όμως πιο γκαιμπελίστικο ψέμμα. Και βέβαια η κυβέρνηση Μητσοτάκη φροντίζει να μην το διαψεύδει ώστε να ρίχνει στην ΕΕ την ευθύνη της δικιάς της αντεργατικής πολιτικής ακριβώς όπως θέλει το ψευτοΚΚΕ. Η νομοθέτηση της 6ημερης εργασίας είναι μία διάταξη του εθνικού δικαίου που δεν ενσωματώνει, δηλαδή δεν προσαρμόζει με το ελληνικό δίκαιο καμία οδηγία της ΕΕ. Αυτό προκύπτει από τον ίδιο το νόμο, που έχει χωριστεί σε εφτά μέρη. Το δεύτερο μέρος, περιλαμβάνει άρθρα που αφορούν την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/1152 της 20/6/2019 σχετικά με την υποχρέωση του εργοδότη να ενημερώνει τον εργαζόμενο για τους όρους της σύμβασης του κατά την πρόσληψή του. Είχαμε γράψει σε προηγούμενο άρθρο μας "ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ") πως αυτές οι διατάξεις μεταφέρθηκαν στρεβλά στο εσωτερικό δίκαιο για να ξεχειλώσουν κι άλλο το ωράριο, αλλά πουθενά στην οδηγία ούτε στα άρθρα του νόμου που την ενσωματώνουν δεν υπάρχει αναφορά σε εξαήμερη εργασία. Η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι σε ένα εντελώς διαφορετικό σημείο στο τέταρτο μέρος του νόμου όπου θεσπίζονται διάφορα μέτρα ανεξάρτητα από την οδηγία. Σε αυτό το τέταρτο μέρος στα άρθρα 25 και 26 περιλαμβάνονται οι ρυθμίσεις για την εξαήμερη εργασία. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να βρεθεί κανένας τρόπος σύνδεσης της εξαήμερης εργασίας με κοινοτική οδηγία όταν ο προσανατολισμός αρκετών πλέον χωρών της Ευρώπης είναι στην τετραήμερη εργασία. Αυτή θα μπορούσε να είναι διάταξη μόνο του εθνικού δικαίου, και μόνο της Ελλάδας όπως αποδείχτηκε αφού αυτή παρουσιάζει τη μεγαλύτερη απόκλιση από την ΕΕ και στην παραγωγή, και στην οικονομία, και στα εργασιακά δικαιώματα. Ο άλλος ισχυρισμός του ψευτοΚΚΕ σχετικά με την εξαήμερη εργασία είναι ότι τάχα μεταφέρει την οδηγία 2003/88 της 4/11/2003 (που αντικατέστησε την προηγούμενη 1993/104 του 1993). Αναφέρονται δηλαδή σε μία οδηγία που έγινε 21 χρόνια πριν, και σε όλη τη διάρκεια που ισχύει εώς σήμερα δεν μπήκε ποτέ θέμα εξαήμερης εργασίας για καμία χώρα της ΕΕ. Η οδηγία αυτή αφορά τα ελάχιστα μέτρα προστασίας του ωραρίου τα οποία αν παραβιαστούν θεωρούνται παραβίαση της κοινοτικής νομοθεσίας. Σε αυτή την οδηγία ορίζεται ότι ελάχιστος χρόνος ανάπαυσης σε μία εβδομάδα είναι 24 ώρες συνεχόμενες, δηλαδή μία μέρα την εβδομάδα συν 11 συνεχόμενες ώρες ανάπαυση σε ημερήσια βάση τις υπόλοιπες εργάσιμες μέρες. Δηλαδή ότι δεν μπορεί μια εταιρεία να διαθέσει μικρότερο χρόνο ανάπαυσης ακόμα και αν υπάρξει έστω για μια στιγμή η πιο έκτακτη ανάγκη, ακόμα και αν πληρώσει τις πιο ακριβές υπερωρίες, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι θα θέλανε πολύ να πληρωθούν με αυτά τα λεφτά. Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα έχουν βάλει πολλές φορές αίτημα για την τροποποίηση της Οδηγίας για να αυξηθούν τα ελάχιστα όρια και να δεσμεύεται κάθε χώρα εκτός από το εθνικό της δίκαιο και από το κοινοτικό. Αλλά δεν υπάρχει καμία Οδηγία που να επιβάλλει την εξαήμερη εργασία και αυτό φαίνεται από τις διατάξεις που υιοθετούν τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη που κανένα τους δεν έχει νομοθετήσει την εξαήμερη εργασία.
Όπως αναφέρει ρεπορτάζ της Ναυτεμπορικής της 18/7/2024 σύμφωνα με επίσημη έκθεση της Ελεγκτικής Επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης, που παρουσιάστηκε τον περασμένο Μάρτη χωρίς κανένα από τα δήθεν φιλεργατικά κόμματα να ασχοληθεί με αυτήν, γίνεται αναφορά σε 315 περισσότερες ώρες δουλειάς για τους Έλληνες εργαζόμενους σε ετήσια βάση, δηλαδή περα από τις 1.571 ώρες που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος, σύμφωνα με τα στοιχεία του 2022. Στην έκθεση διαπιστώνεται απασχόληση των εργαζομένων στην Ελλάδα με σημαντικά διευρυμένα ωράρια εργασίας. Όχι μόνο δεν δίνει εύσημα στην κυβέρνηση για δήθεν συμμόρφωση με κοινοτικές οδηγίες αλλά διαπιστώνει ότι το ελληνικό κράτος συνεχίζει να παραβιάζει τις διατάξεις του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη ως προς το χρόνο εργασίας. Διαπιστώνει μάλιστα ότι το ξήλωμα του ωραρίου έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, αφού το 2015, επί ΣΥΡΙΖΑ, ο μέσος όρος εργασίας είχε φτάσει τις 2042 ώρες ετήσια, ενώ το 2022 η έκθεση διαπιστώνει ότι έχει πέσει λίγο στις 1886 ώρες ετήσια, αλλά παραμένει η τεράστια απόκλιση (https://www.naftemporiki.gr/finance/economy/1718090/kitrini-karta-stin-ellada-gia-tis-ores-ergasias/ ).
Μετά το νόμο του 2023 ένας Ισπανός ευρωβουλευτής από την Κοινοβουλευτική Ομάδα των Πράσινων, διαμαρτυρήθηκε στην Κομισιόν για ρυθμίσεις του νόμου που βάζει εκτός από την εξαήμερη εργασία και το ωράριο των 13 ωρών με τη μορφή της παράλληλης (δεύτερης) εργασίας, την οποία η Ελλάδα νομοθέτησε στο όνομα της κοινοτικής οδηγίας του 2019, διαστρεβλώνοντας την. Ο ευρωβουλευτής επικαλέστηκε ακριβώς την παραβίαση της κοινοτικής οδηγίας του 2003 που την καταγγέλλει το ψευτοΚΚΕ η οποία εκτός από ελάχιστες ώρες ανάπαυσης, βάζει και ανώτατο χρόνο εργασίας 48 ώρες την εβδομάδα συμπεριλαμβανομένων των υπερωριών, κάτι που προφανώς παραβιάζει η Ελλάδα τόσο με την παράλληλη εργασία αλλά και με την εξαήμερη όταν επιτρέπει και υπερωρίες μέσα στο πενθήμερο μαζί με την έκτη μέρα εργασίας για την οποία και μόνο απαγορεύει την υπερωρία. Στο ερώτημα στην Κομισιόν ο ευρωβουλευτής επικαλέστηκε επίσης την ευρωπαϊκή πολιτική για μείωση των εργάσιμων ωρών. Η Κομισιόν επιφυλάχθηκε να αξιολογήσει τόσο την ορθή ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας του 2019 όσο και τις εθνικές διατάξεις που εισάγονται όπως η εξαήμερη που δεν συμπεριλαμβάνεται στα άρθρα που ενσωματώνουν την κοινοτική οδηγία (https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-9-2023-002956_EN.html, https://www.europarl.europa.eu/doceo/document/E-9-2023-002956-ASW_EN.html) δείχνοντας με σαφήνεια τη δυσφορία της για τις ρυθμίσεις του ελληνικού νόμου.
Το άλλο ψέμα που διακινεί το ψευτοΚΚΕ είναι ότι την εξαήμερη εργασία την πρόβλεψε αρχικά ένας νόμος του 2010 και ότι ήταν απαίτηση των μνημονιακών δανειστών. Πρόκειται για το Ν. 3846/2010 που έχει μία ρύθμιση για την εξαήμερη εργασία, με τη διαφορά ότι δεν πρόκειται για ρύθμιση που εισάγει την εξαήμερη εργασία, αλλά για ρύθμιση που αναφέρεται σε κυρώσεις επειδή αυτή είναι παράνομη γιατί παραβιάζει το πενθήμερο. Στο συγκεκριμένο άρθρο 8 του νόμου προβλέπεται σαν επιπλέον κύρωση, εκτός από τις υπόλοιπες που προβλέπονται σε άλλους νόμους, η καταβολή ως αποζημίωσης στον εργαζόμενο του μεροκάματου προσαυξημένου κατά 30%. Ήταν μόνο τώρα στη μετά μνημονίων εποχή που ήρθε η κυβέρνηση να νομιμοποιήσει την εξαήμερη εργασία σαν “έκτακτη ημέρα’, να καταργήσει τις όποιες κυρώσεις, και να προβλέψει πλέον σαν νόμιμη αμοιβή την προσαύξηση του 40%. Είναι τεράστια διαφορά να είναι η εξαήμερη παράνομη όπως ήταν ως τώρα από το να είναι νόμιμη και μάλιστα με διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη.
Τα φιλορώσικα και τα φιλοκινέζικα αντιευρωπαϊκά ψέμματα του ψευτοΚΚΕ μαζί με τα κυβερνητικά ψέμματα για δήθεν σύγκλιση με την Ευρώπη με την εισαγωγή των αντεργατικών ρυθμίσεων, καταρρίφθηκαν από την τρομακτική επίθεση που δέχθηκε η κυβέρνηση όχι στο εσωτερικό, αλλά στο εξωτερικό, σε ρεπορτάζ των μεγαλύτερων μέσων σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που επισήμαναν πως πρόκειται για την πρώτη χώρα στην ΕΕ που εφαρμόζει ένα τέτοιο μέτρο την ίδια στιγμή που είναι η χώρα με τις περισσότερες ώρες εργασίας ανά εργαζόμενο στην Ευρώπη (χαρακτηριστικά Guardian, DeutscheWelle, CNBC, NewYorkTimes).
Αυτό το μπαράζ των άρθρων κατάγγειλε το νόμο της εξαήμερης στην Ελλάδα ακριβώς γιατί πουθενά στην ΕΕ δεν υπάρχει νόμος για 6ημερη εργασία, και γιατί η ΕΕ αντίστροφα στρέφεται προς την τετραήμερη εργασία.
Στη Γαλλία το 2024 ξεκίνησε το πρώτο εθνικό πιλοτικό πρόγραμμα τετραήμερης εργασίας χωρίς περικοπές στους μισθούς. Το Βέλγιο, όπου βρίσκονται οι Βρυξέλλες το υποτιθέμενο κέντρο του ευρωπαικού αντεργατισμού για το πουτινικό ψευτοΚΚΕ, έχει γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη που νομοθέτησε το δικαίωμα να αποφασίζει κανείς να εργάζεται για τέσσερις ημέρες την εβδομάδα. Στη Γερμανία από τις αρχές Φεβρουαρίου και για έξι μήνες 45 εταιρείες ξεκίνησαν πρωτοβουλία να δοκιμάσουν την τετραήμερη εργασία για τους εργαζομένους τους. Στην Πορτογαλία δεκάδες εταιρείες προχώρησαν σε ανάλογο πείραμα. Στη Βρετανία περισσότερες από 60 εταιρείες και 3.300 εργαζόμενοι συμμετείχαν σε τέτοια δοκιμή διάρκειας έξι μηνών. Πάνω από το 90% των εταιρειών που έλαβαν μέρος αποφάσισαν να διατηρήσουν την τετραήμερη εργασία βλέποντας ότι η παραγωγικότητα παρέμεινε στα ίδια επίπεδα. Διαπίστωσαν δηλαδή ότι με το να φορτώνουν τους εργάτες τους με περισσότερη δουλειά αυτοί αποδίδανε λιγότερο λόγω συσσωρευμένης κούρασης. Στην Ιρλανδία, αν και η χώρα δεν έχει υιοθετήσει επίσημα τετραήμερη εβδομάδα εργασίας, πολλές εταιρείες συμμετείχαν σε πιλοτικό πρόγραμμα 6 μηνών μεταξύ Ιουνίου και Δεκεμβρίου 2022.
Στον αντίποδα η Ελλάδα έχει μέσο όρο 39,8 ώρες εργασίας την εβδομάδα (δεν έχει υπολογιστεί ο χρόνος της μαύρης εργασίας που σημαίνει ότι είναι σαφώς χαμηλότερο το νούμερο από το πραγματικό), όταν η χώρα με τις λιγότερες ώρες, η Ολλανδία, έχει μέσο όρο 32,2 ώρες τη εβδομάδα!
Ήταν τέτοια η κατακραυγή που ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε να πάει να βρει μία φιλική του δημοσιογράφο στο CNN για να πει διάφορα ψέμματα για το πως η εφαρμογή της εξαήμερης εργασίας στην Ελλάδα είναι μύθος. Είπε χαρακτηριστικά αυτός ο ξεδιάντροπος πολιτικός απατεώνας ότι έχει θεσπίσει νομοθεσία ότι ο εργαζόμενος μπορεί να συμφωνήσει με τον εργοδότη να εργάζεται τέσσερεις μέρες (!) διαστρεβλώνοντας τα όσα νομοθέτησε το 2021 για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας που μόνο τετραήμερη εργασία δεν είναι. Είπε ότι μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις μπορεί να εφαρμόζεται η εξαήμερη, κάτι που επίσης είναι ψέμμα γιατί στις επιχειρήσεις που δουλεύουν εφτά μέρες, δεν υπάρχει ο όρος των «έκτακτων περιπτώσεων». Αυτός ο όρος υπάρχει μόνο για αυτές που δουλεύουν έξι μέρες, και πουθενά δεν προσδιορίζεται τι σημαίνει «έκτακτη περίπτωση» και ποιος θα την ελέγχει. Μάλιστα, χαρακτήρισε μειονότητα των εργαζομένων (!) αυτούς που δουλεύουν στη βιομηχανία, δηλαδή το πιο παραγωγικό κομμάτι του εργατικού δυναμικού στη χώρα που παράγει ανά εργαζόμενο το μεγαλύτερο ποσοστό του ΑΕΠ λόγω της απείρως μεγαλύτερης παραγωγικότητας της βιομηχανίας σε σχέση με εκείνη των απείρως περισσότερων βιοτεχνικών επιχειρήσεων και εκείνη των μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων των υπηρεσιών. Ακόμα μίλησε για συμφωνία εργοδότη – εργαζόμενου για την εξαήμερη ενώ κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο νόμο, αλλά κυρίως δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, ειδικά στη χώρα μας λόγω της απουσίας πραγματικών εργατικών συνδικάτων. Τέλος, ισχυρίστηκε ότι στην Ελλάδα γίνονται απολύτως σεβαστά τα εργασιακά δικαιώματα ενώ ισχύει το αντίθετο και η πιο καλή απόδειξη είναι το παντοδύναμο και ανεξέλεγκτο εργασιακό κάτεργο της Κόσκο στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας.
Η Ελλάδα όχι μόνο δεν ακολουθεί την ΕΕ, αλλά το χάσμα με τις άλλες χώρες της ΕΕ όσο πάει και μεγαλώνει γιατί η εργατική τάξη κινεζοποιείται με κύριο εργαλείο αυτής της κινεζοποίησης το βιομηχανικό σαμποτάζ που έχει στόχο να κάνει τη χώρα αρχικά κυρίως πολιτική αποικία και σε βάθος χρόνου οικονομική αποικία της Ρωσίας και της Κίνας.
Ο μόνος δρόμος για να ανατραπεί αυτός ο νέος αντεργατικός μεσαίωνας είναι η γενική πολιτική καταγγελία από κάθε πραγματική δημοκρατική οντότητα και φορέα και κυρίως η οργανωμένη πάλη σε κάθε χώρο δουλειάς με παρατεταμένους απεργιακούς αγώνες όπου πάει να εφαρμοστεί η έκτη μέρα, και με ταυτόχρονη καταγγελία της κυβέρνησης και των σοσιαλφασιστών δημαγωγών δήθεν φιλεργατών για τη συνεχιζόμενη πολιτική του βιομηχανικού σαμποτάζ.