"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ως προς αυτό, οι διαθέσεις της ρωσικής κυβέρνησης φάνηκαν κυρίως από την πολιτική κάλυψη που η ίδια έδωσε στους πραξικοπηματίες όταν ο ρώσος πρέσβης εκεί Ιγκόρ Γκρομίκο - κόντρα στην καταδίκη του πραξικόπηματος από τον Οργανισμό Αφρικανικής Ενότητας- συναντιόταν (21/8) μαζί τους υπό την μορφή της «Εθνικής επιτροπής για τη σωτηρία του λαού» που οι ίδιοι όρισαν να επιβλέπει τη μεταβατική περίοδο μέχρι την ανάληψη πολιτικής διακυβέρνησης (στο ίδιο). Πολιτικοί αναλυτές εκτιμούν ότι το πραξικόπημα θα επιτρέψει στα ρωσικά μονοπώλια ατομικής ενέργειας Rosatom και χρυσού Nordgold να επεκτείνουν τις εξορυκτικές τους δραστηριότητές στο Μαλί και, παραπέρα, στη ρωσική κυβέρνηση να αξιοποιήσει την αστάθεια που η ίδια προκάλεσε για να πουλήσει όπλα και να βαθύνει το επίπεδο της στρατιωτικής της συνεργασίας με τις γειτονικές χώρες του Σαχέλ.
Το μυστικό της ρωσικής ιμπεριαλιστικής εξάπλωσης στο Μαλί έγκειται βασικά στην αριστοτεχνική εκμετάλλευση, δηλαδή την όξυνση των εθνοτικό-θρησκευτικών αντιθέσεων και των εξωτερικών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με κινήσεις των οποίων τα αποτελέσματα μπορεί να εκδηλωθούν ακόμα και σε ένα πολύ μακρύ ορίζοντα. Έτσι το έδαφος για την αύξηση της ρωσικής επιρροής στο Μαλί το πρόσφερε η αρχικά διαμελιστική εξέγερση των Τουαρέγκ στο βορρά το 2012 που γρήγορα απέκτησε ισλαμοφασιστικό χαρακτήρα όταν τέθηκε υπό την ηγεσία βασικά της Αλ Κάιντα, δηλ. ενός από τα προβοκατόρικα κανιβαλικού φασιστικού τύπου δίκτυα με ισλαμικό περίβλημα που βρίσκονται στην υπηρεσία του Κρεμλίνου (βλ. συνέπειες της δράσης της στο Αφγανιστάν). Τότε με τη σύμφωνη γνώμη και της Ρωσίας μέσα στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ορίστηκε μια αφρικανική στρατιωτική δύναμη για να συνδράμει την κυβέρνηση του Μαλί στον αγώνα της κατά των ισλαμοφασιστών, πράγμα που επέτρεψε και στη Γαλλία να πατήσει στρατιωτικά στην αφρικανική χώρα ύστερα από μισό αιώνα ανεξάρτητης πορείας της. Με άλλα λόγια η ρωσική υπερδύναμη, χωρίς η ίδια να παίρνει ενεργό μέρος και να εκτίθεται, διευκόλυνε μια πρώην αποικιοκρατική δύναμη να δοκιμάσει λίγο από το παλιό της αποικιοκρατικό «μεγαλείο» γνωρίζοντας ότι καμία εξωτερική δύναμη δε θα μπορούσε να τα βάλει με ένα κίνημα που εμφανιζόταν να έχει εσωτερικές βάσεις στο Μαλί και ήταν αρκετά επιδέξιο ώστε να εκμεταλλεύεται τις εθνοτικές αντιθέσεις του πληθυσμού για να αναπτύσσεται. Έτσι παρά την εκεχειρία του 2015 οι συγκρούσεις αναζωπυρώθηκαν στα βόρεια της χώρας και οι άνθρωποι του Κρεμλίνου άρχισαν να δουλεύουν στο λαό του Μαλί την ανικανότητα και υποκρισία των γάλλων ιμπεριαλιστών διαφημίζοντας τη δική τους θεωρούμενη ικανότητα και «ανιδιοτέλεια». Τον Ιούνη του 2019 η Μόσχα πέτυχε την υπογραφή μιας στρατιωτικής συμφωνίας με την τότε κυβέρνηση του Μαλί, συμφωνία με την οποία μπόρεσε να σταθεροποιήσει την κρίσιμη σχέση της με τους πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος.
Σύντομα εκδηλώθηκαν αντικυβερνητικές ταραχές. Οι πολιτικές δυνάμεις που τις υποκίνησαν πρόβαλαν μια πλατφόρμα που κατηγορούσε τη φιλοδυτική κυβέρνηση Κέιτα για ανικανότητα να φέρει την ειρήνευση, για διαφθορά και για την όξυνση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας. Η σύσφιξη των σχέσεων με τη Ρωσία εμφανιζόταν σαν διέξοδος. Όπως διαβάζουμε στην ενημερωτική πύλη Africa News (https://www.africanews.com/2019/10/13/anti-france-minusma-rally-held-in-bamako-mali/), τον Οκτώβρη του 2019 στο Μπαμάκο μια «Πλατφόρμα ενάντια στη διαφθορά και την ανεργία» υπό τον πανεπιστημιακό Κλεμάν Ντεμπέλε συμμετείχε σε διαδήλωση κατά των γαλλικών στρατευμάτων με τους περίπου 1000 συγκεντρωμένους να επιδίδονται σε πλιάτσικο του εξοπλισμού της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ. Ο τύπος αυτός δήλωνε ότι: «Έχουμε μαζευτεί εδώ για να ζητήσουμε την καθιέρωση μιας γάλλο-ρωσικής εταιρικής σχέσης γιατί βλέπουμε ότι τα 2/3 των Μαλινέζων ζουν στην ανασφάλεια και κινδυνεύουν με εξαφάνιση»! Γενικά όταν ακούει κανείς για κινήματα που το κεντρικό τους σύνθημα καταφέρεται ενάντια στη διαφθορά των πολιτικών πρέπει να υποπτεύεται ότι είναι στην ηγεσία τους φασιστικά και φιλορώσικα. Αυτή η πατέντα επιτρέπει σε ένα κίνημα να δίνει βάρος σε κάποια, συχνά αναπόδεικτα αστυνομικά στοιχεία σε βάρος προσωπικά των αντίπαλων ηγετικών στελεχών για να υποκαταστήσει με αυτά τα ανοιχτά και γνωστά σε όλους στοιχεία της πολιτικής πλατφόρμας και της πρακτικής ολάκερων πολιτικών ρευμάτων και κομμάτων που υπέρ τους η εναντίον τους μπορούν να τοποθετηθούν οι μάζες, να οργανωθούν, να ασκηθούν στην πολιτική πρακτική και να αλλάξουν την κοινωνία.
Αλλά οι πραξικοπηματίες χρειάζονται τις μάζες μόνο για φόντο της βίας τους και όχι σαν δημιουργούς της ιστορίας που οργανώνονται οι ίδιες και αποφασίζουν δημοκρατικά. Ετσι λοιπόν οι συγκεντρωμένοι φίλοι των πραξικοπηματιών καλούσαν τη Μόσχα να σταματήσει τις ισλαμιστικές επιθέσεις όπως υποτίθεται έκανε στη Συρία ενώ ο ηγέτης του κόμματος «Αφρικανική αλληλεγγύη για δημοκρατία και ανεξαρτησία», Ουμάρ Μαρίκο ζητούσε ρωσικά όπλα και τεχνική υποστήριξη (Foreign Policy Research Institute, στο ίδιο). Ακόμα, σύμφωνα με την Φατουμάτα Κουλιμπαλί, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Μπαμάκο, «Όταν οι Μαλινέζοι κατέβηκαν στους δρόμους τον περασμένο Γενάρη για να ζητήσουν την αποχώρηση των ξένων δυνάμεων από το Μαλί, ο στόχος τους ήταν η επιστροφή της Ρωσίας» (https://www.marketwatch.com/press-release/was-russia-behind-the-coup-in-mali-analysis-2020-08-27?mod=mw_more_headlines&tesla=y). Και είναι γεγονός ότι αυτά ακριβώς τα κινήματα με τελευταίο εκείνο της 5 Ιούνη (που ενώθηκε με τον υπεραντιδραστικό κληρικό Ντικό) έφεραν το στρατό στην εξουσία. Γι’ αυτό και μόλις επικράτησε το πραξικόπημα εμφανίστηκαν στην Πλατεία Ανεξαρτησίας του Μπαμάκο ρωσικές σημαίες και πλακάτ που ευχαριστούσαν τη Ρωσία για την αλληλεγγύη της στο Μαλί (βλ. FPRI).
Η αύξηση της πολιτικής επιρροής της Ρωσίας στη δυτική Αφρική οδηγεί στον ευκολότερο χειρισμό της Γαλλίας αλλά και σαν υπενθύμιση στην οικονομικά ισχυρή εκεί Κίνα, (που είναι ο μεγάλος στρατηγικός σύμμαχος της Ρωσίας) ποιος ηγείται των διπλωματικών πρωτοβουλιών, των στρατιωτικών πραξικοπημάτων, και των προετοιμαστικών «μαζικών κινημάτων» που θα δικαιολογήσουν και θα στηρίξουν πολιτικά αυτά τα πραξικοπήματα.
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνάει ότι στο τέλος όλων αυτού του είδους των «μαζικών κινημάτων» βρίσκονται τα τανκς.