"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ο οικονομισμός που τυφλώνει τον γίγαντα
Αυτός ο αιφνιδιασμός της ΕΕ οφείλεται στο ότι ένα ΑΕΠ μόνο του, έτσι και το ρώσικο ΑΕΠ, όπως κάθε σκέτος αριθμός, δεν μετράει τα πιο βαθιά ποιοτικά στοιχεία μιας χώρας. Το πρώτο και το βασικό που δεν μετράει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι τις θάλασσες φυσικού αερίου που κατέχει η Ρωσία και τις οποίες χειρίζεται έτσι ώστε να αποτελούν το ενεργειακό οξυγόνο όλης της Ηπείρου. Χωρίς αυτό δεν μπορούν να κινηθούν ούτε τα εργοστάσια της ΕΕ, ούτε να ζεσταθούν το χειμώνα τα νοικοκυριά των λαών της, ούτε καν στις ώρες αιχμής μπορούν να δουλέψουν τα κομπιούτερ της, δηλαδή το μυαλό και τα νεύρα της.
Ακόμα χειρότερα το ΑΕΠ δεν μετράει τα χιλιάδες χιλιόμετρα του σιδερένιου ιστού αράχνης που λέγονται αγωγοί φυσικού αερίου της Ρωσίας με τους οποίους αυτή η χώρα με το μικρό ΑΕΠ μπορεί να απομονώνει κάθε άλλη πολύ ισχυρότερη παραγωγικά ευρωπαϊκή χώρα ή ομάδα χωρών από τις υπόλοιπες και έτσι να τεμαχίζει πολιτικά τον τυφλό και άμυαλο ευρωπαϊκό γίγαντα. Τον λέμε τυφλό και άμυαλο γιατί ενώ έχει πανικοβληθεί από τις πλημμύρες και τις ζέστες της κλιματικής αλλαγής που θα τον απειλήσουν ζωτικά μόνο σε μερικές δεκαετίες, δεν βλέπει τις 20.000 πυρηνικές κεφαλές και τον πελώριο υπερσύγχρονο στρατό που απειλούν να τον αφανίσουν τώρα δα, όπως δεν βλέπει ότι τώρα δα και όχι αύριο τον απειλεί με βύθιση στην πείνα και στη βαρβαρότητα ένα ενδεχόμενο ξαφνικό κλείσιμο όλων των στροφίγγων του ρώσικου φυσικού αερίου, δηλαδή του 43% των ενεργειακών του πόρων, και η διοχέτευση του μόνο προς την Κίνα και τους άλλους συμμάχους της Ρωσίας στην «Ευρασία», όπως την ονομάζει. Το χειρότερο είναι ότι ο οικονομικός γίγας έχει καταφέρει να φοβάται να χρησιμοποιήσει το μόνο όπλο που μπορεί να τον σώσει από αυτή την καταστροφική εξάρτηση χωρίς καθόλου να επιβαρύνεται με καυσαέρια η ατμόσφαιρα του πλανήτη, και είναι η μαζική χρήση της πυρηνικής ενέργειας για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Ακόμα χειρότερα η ΕΕ φοβάται ακόμα και να αντικαταστήσει για τη σημερινή μεταβατική περίοδο ένα κομμάτι από το φυσικό αέριο που παίρνει από τη Ρωσία με αέριο που μπορεί να αντλήσει η ίδια με κλασικές μέθοδες (γεωτρήσεις) ή με νέες μεθόδους (σχιστολιθικό αέριο) ωσότου μπορέσει να έχει επάρκεια από τις ΑΠΕ, και που πάλι δεν θα μπορεί να την έχει αφού οι ΑΠΕ απέχουν πολλά χρόνια και πολλά κεφάλαια από το να εξασφαλίσουν την αποθήκευση της ενέργειας που παράγουν. Κυρίως φοβάται να σπάσει το ρώσικο εκβιασμό αποφασίζοντας ότι θα ρίξει μπόλικο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα καίγοντας γαιάνθρακες και αίροντας έκτακτα κάθε πρόστιμο γι αυτό ώσπου να πέσουν οι τιμές του φυσικού αερίου τόσο χαμηλά που πια να μην συμφέρει τον ναζί με τα πυρηνικά να παίζει με τις βάνες και τους ακριβούς λογαριασμούς ηλεκτρικού εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων στην Ευρώπη και δισεκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο.
Όταν η ΕΕ δεν βλέπει αυτά τα τελικά και ενδιάμεσα πρακτικά βήματα διεξόδου, δύσκολα μπορεί να δει ότι αυτοί οι φόβοι είναι παράλογοι, δηλαδή φοβίες που έχουν τη δικιά τους πολιτική και προπαγανδιστική πηγή που είναι σε τελική ανάλυση ακριβώς εκείνες οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν το καθοδηγητικό τους κέντρο στη Ρωσία την οποία γι αυτό έχουμε πολλές φορές χαρακτηρίσει διπλωματική υπερδύναμη. Πραγματικά δύσκολα μπορεί κανείς να συναντήσει πολιτικά ρεύματα που να προπαγανδίζουν εντελώς αντιεπιστημονικά ότι η κλιματική συντέλεια του πλανήτη έρχεται από στιγμή σε στιγμή, ότι οι ΑΠΕ μπορούν από οικονομική και τεχνική άποψη να αντικαταστήσουν ταχύτατα τους υδρογονάνθρακες την ώρα μάλιστα που η Κίνα ελέγχει τις σπάνιες γαίες από τις οποίες φτιάχνονται οι μπαταρίες αποθήκευσης, ή ότι η πυρηνική ενέργεια πρέπει οπωσδήποτε να αποκλειστεί ακόμα και σαν ενδιάμεση λύση, και να μην είναι τα ίδια αυτά ρεύματα που εναντιώνονται λυσσαλέα στους εξοπλισμούς των αστοδημοκρατικών χωρών ενάντια στο νεοχιτλερικό άξονα Ρωσίας και Κίνας.
Στην πραγματικότητα η ενεργειακή κρίση που πλήττει σήμερα την Ένωση είναι πάνω απ’ όλα αποτέλεσμα της πολιτικής μυωπίας των ευρωπαϊκών μονοπωλίων που δέχτηκαν να θυσιάσουν την ενεργειακή ανεξαρτησία των χωρών τους για να εξασφαλίσουν μια βραχυπρόθεσμη κερδοφορία και προνομιακούς δεσμούς με το στρατηγικό εχθρό των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτή είναι η βαθύτερη υλική αιτία του υφεσιασμού της ευρωπαϊκής – αλλά και της αμερικανικής υπερδύναμης – απέναντι στη ρωσική νεοχιτλερική υπερδύναμη και τον κινέζο σύμμαχό της. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα στη στάση που πήρε η ΕΕ σε μια σειρά επεμβάσεων του Κρεμλίνου στην περιφέρεια αλλά και στην κυρίαρχη πολιτική της απεξάρτησης από το λιγνίτη και την πυρηνική ενέργεια χάριν της εξάρτησης από το ρωσικό αέριο.
Γιατί ο ενεργειακός στραγγαλισμός της ΕΕ δεν είναι ποτέ απότομος
Για να μην ξεσκεπαστούν αυτά τα πολιτικά ρεύματα σαν φιλοχιτλερικά νέου τύπου και για να μην βγουν από την πολιτική τους τύφλα οι οικονομιστές που διοικούν κυρίως τις παλιές ιμπεριαλιστικές χώρες της ΕΕ οπότε και το σύνολό της, η Ρωσία ποτέ ως τώρα δεν κόβει εντελώς το φυσικό αέριο από την ΕΕ. Απλά το μειώνει στον ένα ή στον άλλο βαθμό ανάλογα με το στόχο της κάθε φορά και τους πολιτικούς συσχετισμούς της φάσης. Τώρα πχ που το μείωσε συνολικά κατά 20% κατά μέσο όρο, δεν αφαίρεσε το 20% από τον καθένα από τους τέσσερις αγωγούς της που πάνε αέριο στην ΕΕ (NordStream 1, Yamal-Europe, Ουκρανικός αγωγός, TurkishStream) αλλά αφαίρεσε όλο το ποσοστό αυτό από το μεγαλύτερο αγωγό, αυτόν που περνάει από την Ουκρανία. Με αυτόν τον τρόπο κόβει πελώρια έσοδα από την Ουκρανία που εισπράττει 3 δις τέλη διέλευσης κάθε χρόνο από τη Ρωσία. Αλλά ο κύριος στόχος της δεν είναι αυτός, και γενικά δεν είναι οικονομικός. Γιατί αν ήταν οικονομικός τότε η Ρωσία με την τιμή του φυσικού αερίου να είναι πανύψηλη θα άνοιγε, όχι εντελώς αλλά αρκετά τις στρόφιγγες για να εισπράξει 100δες δις από τη διψασμένη ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά. Έκλεισε λοιπόν τις ουκρανικές στρόφιγγες μόνο όσο της χρειάζεται για να πετύχει έναν άμεσο αλλά στρατηγικής σημασίας στόχο: να υποκύψει η ΕΕ και ειδικά η Γερμανία στον εκβιασμό που κάνει η Ρωσία να λειτουργήσει αμέσως τώρα ο νέος αγωγός, ο πέμπτος, ο NordStream 2, όχι όπως προβλέπουν οι κανόνες λειτουργίας της ΕΕ αλλά όπως εκείνη θέλει ώστε να διασπάει πιο εύκολα την τελευταία.
Συγκεκριμένα: Όπως είναι γνωστό ο NordStream 2 συνδέει τη Ρωσία αποκλειστικά και μόνο με τη Γερμανία και με καμιά άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Σαν τέτοιος ο αγωγός δεν έχει κυρίως σαν στόχο αυτόν που του δίνουν οι δυτικοί αναλυτές, δηλαδή το να παρακάμπτει την Ουκρανία και έτσι να στερεί ζωτικά έσοδα από αυτήν, αλλά έχει σαν κύριο στόχο να μπορεί να παίρνει αέριο μόνο η Γερμανία ενώ η Ρωσία θα το κόβει σε όλη την υπόλοιπη ΕΕ που τροφοδοτείται από τους υπόλοιπους αγωγούς. Έτσι η Ρωσία θα μπορεί όποτε θελήσει να διασπάσει την ΕΕ και μάλιστα να κερδίσει την οικονομική και πολιτική καρδιά της, που είναι η Γερμανία, λέγοντας της το εξής: Αν είσαι καλή μαζί μου θα έχεις σίγουρη και φτηνή ενέργεια, ακόμα και αν η υπόλοιπη Ευρώπη μου εναντιωθεί, δηλαδή αν επιδιώξει να είναι ανεξάρτητη στρατιωτικά ή ενεργειακά, οπότε εγώ θα μπορώ να της μειώνω τη ροή αερίου που της δίνω μέσω των άλλων αγωγών. Από εσένα τώρα ζητάω μόνο να μην υποκύψεις στην υπόλοιπη ΕΕ που απαιτεί μέσω της Κομισιόν να εφαρμόσεις τους ευρωπαϊκούς κανονισμούς, δηλαδή να δεσμευτείς ότι δεν θα τροφοδοτείς εσύ την ΕΕ με το αέριο που θα σου δίνω μέσω της NordStream αν εγώ κόψω αυτό που της πηγαίνει πχ μέσω Ουκρανίας. Αυτή την πολιτική επιλεκτικής χρήσης των αγωγών του φυσικού αερίου την εφαρμόζει με ωμότητα εδώ και χρόνια η Ρωσία, ενώ μόλις προχθές την εφάρμοσε επιδεικτικά με την Τουρκία. Μόλις η ΕΕ και οι ΗΠΑ την απομόνωσαν ηλιθίως γι ακόμα μια φορά στην τελευταία της πολύμηνη απόπειρα για συνεννόηση με τη Δύση στο κουρδικό και στο ελληνοκυπριακό, και αυτή κατέφυγε δαρμένη στον Πούτιν, εκείνος προκλητικά για την ΕΕ την αντάμειψε προσφέροντας της άφθονο φυσικό αέριο (αλλά στη σημερινή ψηλή τιμή) μέσω του TurkishStream ακριβώς την ίδια στιγμή που το έχει μειώσει στην υπόλοιπη ΕΕ.
Η Κομισιόν δηλαδή εφαρμόζοντας τους κανονισμούς που επιβάλουν τη λειτουργία της ενιαίας και ελεύθερης αγοράς μέσα στην ΕΕ για τα πάντα, πόσο μάλλον για την ενέργεια, προκειμένου να δώσει την άδεια της για λειτουργία του αγωγού θα απαιτήσει από τη Γερμανία να επιβάλει στη Ρωσία 1. να επιτρέψει να μπαίνει αέριο και από άλλους παρόχους εκτός από την Γκάζπρομ, εν προκειμένω από τη Ρόσνεφτ στην οποία όμως συμμετέχει η βρετανική BP, 2. Να δημοσιοποιεί τις τιμές με τις οποίες χρεώνει το αέριο προς τη Γερμανία και 3. Και το σημαντικότερο να είναι υποχρεωμένη η Γερμανία να έχει τον NordStream ανοιχτό προς τους αγωγούς αερίου προς την υπόλοιπη Ευρώπη αν το κόψει η Ρωσία από οποιονδήποτε άλλο αγωγό. Αυτή η δυνατότητα στην τεχνική γλώσσα λέγεται αντίστροφη ροή. Παράδειγμα: Σήμερα ο αγωγός Yamal πάει από την Ουκρανία και την Πολωνία προς την Γερμανία. Αν σήμερα κόψει η Ρωσία το αέριο προς την Πολωνία που είναι η πιο συνειδητή σε ότι αφορά το ρώσικο κίνδυνο, υποχρεωτικά θα το κόψει και προς τη Γερμανία, οπότε θα κάνει εχθρό και τη Γερμανία. Έφτιαξε λοιπόν τον NordStream 2 για να μπορεί να παρακάμπτει την Πολωνία, δηλαδή να της κόβει το αέριο και η Γερμανία να μην παθαίνει τίποτα. Όμως η ΕΕ υποχρεώνει τη Γερμανία, αν η Ρωσία κόψει τη ροή προς την Πολωνία και την Ουκρανία, να πάρει το αέριο του NordStream και να το στείλει σε ανάστροφη ροή προς τις δυο χώρες που θα στραγγαλίζονται. Έτσι πιο δύσκολα θα μπορεί η Ρωσία να διασπάει μεταξύ τους τις τρεις αυτές χώρες.
Γιατί η Ρωσία δεν κόβει το αέριο μια κι έξω. Ή αλλιώς πρώτα η διάσπαση και μετά η ολομέτωπη επίθεση
Στο σημείο αυτό μπορούμε να κάνουμε μια παρέκβαση. Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί: Γιατί να μην κόψει η Ρωσία όλες τις στρόφιγγες μαζί και να εκβιάσει μια και καλή την Ευρώπη να υποκύψει στις ορέξεις της; Οικονομικά μπορεί να το κάνει αυτό καθώς η ρώσικη οικονομία είναι βασικά πολεμική, οπότε μπορεί στο όνομα ενός μεγάλου και ζωτικού εθνικού σκοπού η φασιστική της δικτατορία και να υποτάξει αλλά και να θρέψει για αρκετό διάστημα τον πληθυσμό της ακόμα και χωρίς να πουλάει τους υδρογονάνθρακες της στην Ευρώπη, αφού παράγει όσο χάλυβα, όσα τρακτέρ, όσα μεταλλαγμένα σιτηρά και όσα όπλα θέλει. Όμως πολιτικά μια γενική και ολική διακοπή παράδοσης φυσικού αερίου στην ΕΕ δεν τη συμφέρει γιατί αυτή ναι μεν θα την τραυματίσει βαριά όμως δεν θα τη σκοτώσει. Αλλά τότε αυτή θα είναι μια νέα Ευρώπη με συνείδηση του κύριου εχθρού της οπότε ενωμένη απέναντι του.
Αντίθετα αν η πουτινική Ρωσία δεν δώσει ένα τόσο ωμό χτύπημα, τότε μπορεί να τη διασπάει και μόνο όταν θα είναι πολύ αδυνατισμένη και σε άσχημο εσωτερικό καβγά μπορεί να της επιτεθεί και να την υποδουλώσει. Και τίποτα δεν ξέρει να κάνει καλύτερα το ρώσικο κράτος από την ίδρυση του ως τα σήμερα με την εξαίρεση της εργατικής οπότε και αντιτσαρικής εποχής του. Μόνο με τη διάσπαση των μελλοντικών θυμάτων του, κυρίως με τον καθησυχασμό των δυνατότερων από αυτά και τη συντριβή των πιο αδύναμων σε συμμαχία με τα προηγούμενα, μπόρεσε ένα ασήμαντο πριγκιπάτο σαν εκείνο της Μοσκοβίας του Ιβάν Καλίτα τον 13ο αιώνα να μετατραπεί στο μεγαλύτερο του πλανήτη. Πάντα πρώτα διασπούσε πολιτικά σε βάθος χρόνου και με πελώρια υπομονή και μετά χτυπούσε στρατιωτικά. (Δες κείμενο του Μαρξ από το «Κεφάλαιο 4 από τnν μπροσούρα «Αποκαλύψεις της Διπλωματικής Ιστορίας του 18ου Αιώνα» -Η μετάφραση από τα Αγγλικά και οι σημειώσεις είναι της ΟΑΚΚΕ», https://www.oakke.gr/ideology/item/848, https://www.oakke.gr/ideology/item/849-). Αυτή νομίζουμε ότι θα είναι και η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που ετοιμάζει εδώ και 60 χρόνια αιώνα ο ρώσικος, χιτλερικού τύπου ιμπεριαλισμός, από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο που ετοίμασε ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μόνο σε έξι χρόνια. Βγάζοντας τα συμπεράσματα και από τη σχετικά γρήγορη ήττα του τελευταίου, αλλά από την εξαιρετικά μακρόπνοη μορφή των τσαρικών σχεδιασμών οι ρώσοι νεοχιτλερικοί περικυκλώνουν και διασπούν την Ευρώπη και γενικότερα τη Δύση υπομονετικά με αλλεπάλληλες πολιτικές επιθέσεις αλλά και μεγάλες υποχωρήσεις στρατηγικού καθησυχασμού από τότε που ήρθαν στην εξουσία στην ΕΣΣΔ στα 1956 (δες άρθρο: «Οι νέοι τσάροι θα έχουν το τέλος των παλιών - Μέρος πρώτο: Η Ρωσία περικυκλώνει την Ευρώπη»,https://www.oakke.gr/articles-anaforas/item/1142- ).
Τώρα πια έχουν φτάσει πολύ κοντά στο στόχο τους, καθώς σε συνεργασία με την επίσης νεοχιτλερική Κίνα έχουν καταφέρει να απομονώσουν την ΕΕ από τις ΗΠΑ, να τη διασπάσουν εσωτερικά σε δύο κάθετες γραμμές Βόρεια ΕΕ – Μεσογειακή ΕΕ, Παλιά δυτική ΕΕ - Νέα Ανατολική ΕΕ, να εκμεταλλευτούν τον επεμβατισμό του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και να ηγεμονεύσουν στη Μέση Ανατολή, ενώ χάρη στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχουν καταφέρει να απομονώσουν και να στείλουν κατευθείαν στο στόμα της Ρωσίας την Τουρκία, δηλαδή το φύλακα των Στενών, από τα οποία αυτή περνάει τα πολεμικά της στη Μεσόγειο για να κόψει το δρόμο των υδρογονανθράκων από τις αραβικές χώρες προς την ΕΕ. Μετά από τέτοιες στρατηγικές νίκες στην περικύκλωση της ΕΕ η Ρωσία δεν θα ρίσκαρε να αδυνατίσει αυτό το οικοδόμημα τους με ένα τόσο συντριπτικό χτύπημα όπως είναι μια ωμή διακοπή της παράδοσης του φυσικού αερίου σε όλη την ΕΕ. Εννοείται ότι όταν θα έρθει η ώρα θα το κάνει.
Προχωρώντας λοιπόν προσεκτικά και βήμα-βήμα με τον NordStream 2 και αφού πέτυχαν πρώτο να κατασκευαστεί και να εγκριθεί από τις ΗΠΑ (οι οποίες ήθελαν με το γνωστό μισητό στους λαούς ιμπεριαλιστικό επεμβατισμό να τον εμποδίσουν), οι ρώσοι σοσιαλιμπεριαλιστές εκβιάζουν τώρα την ΕΕ για την πιο γρήγορη και κυρίως με τους πιο ευνοϊκούς γι αυτούς όρους σύνδεση του με την Γερμανία. Έτσι πιέζουν την ΕΕ μειώνοντας τη ροη αερίου μόνο τόσο όσο χρειάζεται για να αρχίσει αυτή να ζει έναν πληθωριστικό πυρετό, ειδικά στις τιμές της ενέργειας, αλλά να είναι ταυτόχρονα διαθέσιμα όσο το δυνατό περισσότερα προσχήματα για αυτό το στραγγαλισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι πράκτορες και οι φίλοι τους μέσα στην ΕΕ θα πρέπει στοιχειωδώς να μπορούν να δικαιολογήσουν τους εκβιασμούς στους ευρωπαϊκούς λαούς την ώρα που τα εργοστάσια και τα νοικοκυριά θα κλονίζονται από τις αβάστακτες τιμές του φυσικού αερίου . Αυτό το έχουν ξανακάνει 40 φορές στο παρελθόν, (https://www.atlanticcouncil.org/blogs/energysource/gazproms-folly-in-seeking-to-deliver-nord-stream-2-it-may-undermine-its-own-access-to-eu-markets/ AtlanticCouncil. Hτρέλα της Γκάζπρομ, 21/Ιούλη 2021). Είναι κυρίως με αυτούς τους υπολογισμένους «μικρούς» εκβιασμούς, όταν πχ έκοβαν το αέριο στην Ουκρανία, οπότε κοβόταν και στη Γερμανία, που ανάγκασαν τελικά την τελευταία να δεχτεί το «δικό της» αγωγό που θα τη συνδέει απευθείας με τη Ρωσία και έτσι αυτή δεν θα εξαρτιέται τάχα από χώρες σαν την Ουκρανία η οποία τολμάει να μην θέλει να καταβροχθιστεί ολόκληρη από τη Ρωσία ή από χώρες σαν την «υπερβολικά ανεξάρτητη» Πολωνία. Βέβαια σε αυτό το πελώριο κατόρθωμα βοήθησε η πρώην σταζίτισα Μέρκελ που μπόρεσε να αξιοποιήσει τον οικο-πανικό για να ολοκληρώσει μέσα στην τρέχουσα δεκαετία το κλείσιμο όχι μόνο των ηλεκτροπαραγωγών εργοστασίων που δουλεύουν με άνθρακα αλλά και των πυρηνικών.
Πως κρύβουν το στραγγαλισμό πίσω από άλλες αιτίες αύξησης των τιμών
Και τώρα λοιπόν ο ρώσικος ενεργειακός στραγγαλισμός σε φυσικό αέριο είναι αρκετά καλά υπολογισμένος έτσι ώστε να μπορούν οι πράκτορες του όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά σε όλο τον κόσμο να έχουν κάποιες άλλες δικαιολογίες. Μια από αυτές είναι να κρύβουν την παγκόσμια εκτόξευση των τιμών του φυσικού αερίου μέσα στην αύξηση της τιμής όλων σχεδόν των πρώτων υλών που ανέβηκαν απότομα με την τεράστια ζήτηση μετά την πανδημία. Όμως το φυσικό αέριο ανεβαίνει με δυσανάλογα επιβαρυντικό τρόπο, καθώς η τιμή του ανέβηκε από 4 έως 5 φορές πιο πάνω από εκείνη προ στραγγαλισμού, ενώ ο γενικός πληθωρισμός στην ΕΕ ανέβηκε ανάμεσα στο 3% και στο 4%. Μόνο η τιμή της θαλάσσιας μεταφοράς εμπορευμάτων με κοντέινερ αυξήθηκε περισσότερο (8 φορές) αλλά το ποσοστό των εξόδων μεταφοράς στο συνολικό κόστος των πιο ακριβών εμπορευμάτων είναι πολύ μικρό σε σχέση με τη συμμετοχή του κόστους της ενεργειακής πρώτης ύλης στην παραγωγή ηλεκτρισμού. Ακόμα και το πετρέλαιο που αυξήθηκε πολύ, αυξήθηκε μόνο 20%. Ένα άλλο στοιχείο της συγκυρίας που επικαλούνται οι φίλοι της Ρωσίας για να δικαιολογήσουν αυτήν την αύξηση είναι ότι αυξήθηκε η ζήτηση και η αγορά φυσικού αερίου από την Κίνα εφέτος. Αλλά η Κίνα προαγόρασε με συμβόλαια μελλοντικής παράδοσης το αέριο της από τη Ρωσία και από άλλες πηγές, δηλαδή δεν έπεσε θύμα του αιφνιδιασμού στον οποίο έπεσαν οι ευρωπαίοι που πήγαν να αγοράσουν όπως συμβαίνει συνήθως στην αγορά σποτ (τοις μετρητοίς) και βρήκαν μπροστά τους τις κλεισμένες στρόφιγγες. Δεν ξέρουμε αν η Κίνα είχε ειδοποιηθεί από τη Ρωσία για τις προθέσεις της. Το σίγουρο είναι ότι το σκούπισμα των αποθεμάτων φυσικού αερίου από την Κίνα ήταν σε γνώση της Ρωσίας όταν πήρε την απόφαση να σφίξει τις βάνες και μάλιστα τη διευκόλυνε με λίγο σφίξιμο να βγάλει μεγάλη ύψωση τιμών. Μερικοί δυτικοί αναλυτές λένε ότι ο ρώσικος στραγγαλισμός δεν έχει σα στόχο κάποιον άλλο εκβιασμό παρά τον άμεσο οικονομικό, δηλαδή να ρεύσουν νέα δις στα ρώσικα κρατικά ταμεία. Αυτό όμως είναι ένα παράπλευρο όφελος. Αν, απαντούν άλλοι αναλυτές, η Ρωσία είχε σα κύριο στόχο τις μεγαλύτερες κρατικές εισπράξεις θα άνοιγε τους τεράστιας χωρητικότητας ουκρανικούς αγωγούς λίγο περισσότερο για να πουλήσει τεράστιες ποσότητες στην πολύ ψηλή τιμή πριν αυτές πέσουν ξανά. Όχι η Ρωσία θέλει το θύμα να μελανιάσει από έλλειψη οξυγόνου να «ομολογήσει» και μετά να πάρει τη δόση επαναφοράς του. Ιδιαίτερα θέλει ο Πούτιν να δοκιμάσει η βιομηχανική Γερμανία τον παλιό εφιάλτη της, τον πληθωρισμό, στον οποίο αυτή αποδίδει την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Ήδη ο πληθωρισμός εκεί τρέχει με 4%!
Δηλαδή η Γκάζπρομ περίμενε την κατάλληλη στιγμή πριν μειώσει τη διοχέτευση του αερίου της στην Ευρώπη, ώστε να φτάνει μια σχετικά μικρή μείωση για να έχει πολύ μεγάλο οικονομικό, οπότε και πολιτικό αποτέλεσμα. Αλλά και τη μείωση την έκανε ως εξής για να καλυφθεί: Συνέχισε να παραδίδει κανονικά όλες τις ποσότητες που είχε υποσχεθεί στους πελάτες της που είχαν κλείσει από πριν συμβόλαια προαγοράς, τα οποία αφορούν το 80% των ποσοτήτων, αλλά δεν παραδίνει το 20% των ποσοτήτων στις τιμές σποτ, δηλαδή στους αγοραστές που εμφανίζονται ανά πάσα στιγμή μπροστά της και ζητάνε σχετικά μικρότερες ποσότητες για έκτακτες ανάγκες και που αγοράζουν στην κυμαινόμενη τιμή εκείνης της στιγμής. Τέτοιες αγορές κάνουν συνήθως οι ευρωπαϊκές χώρες για να γεμίζουν τις δεξαμενές αερίου που αδειάζουν το χειμώνα ανάλογα με τις θερμοκρασίες. Ειδικά όμως εφέτος όπου είχαν αδειάσει πολύ λόγω του πολύ ψυχρού χειμώνα, όταν πήγαν να αγοράσουν στη σποτ αγορά βρήκαν μπροστά τους τις τιμές που προκάλεσε ο στραγγαλισμός της ρώσικης παροχής κατά 20%. Αυτός ο στραγγαλισμός όμως υποβοηθήθηκε εξαιρετικά από το ότι η Κομισιόν, που όπως είπαμε είναι καταδιαβρωμένη στα κρίσιμα πόστα από τους ρωσόφιλους, (καθώς αυτοί βάζουν βέτο σε όποιον αντιστέκεται στη Ρωσία, αλλά οι οικονομιστές σαν φιλελεύθεροι που δεν βλέπουν ούτε συνομωσίες ούτε πράκτορες της Ρωσίας που παριστάνουν τους φιλοευρωπαίους δεν βάζουν τέτοια βάρβαρα βέτο), είχε βάλει την προηγούμενη χρονιά τόσο ψηλούς στόχους απανθρακοποίησης της ηλεκτροπαραγωγής ώστε έφτασε το διοξείδιο του άνθρακα να χρεώνεται εφέτος με 60 Ευρώ για κάθε τόνο άνθρακα αντί για 20 πέρυσι, οπότε όλες οι χώρες στράφηκαν ταυτόχρονα και μοιραία στο φυσικό αέριο. Αυτές οι συνθήκες (μαζί με τις προαγορές σκούπα που όπως είπαμε είχε κάνει η Κίνα στο παγκόσμιο φυσικό αέριο) που σε μεγάλο βαθμό η ίδια η Ρωσία είχε ουσιαστικά συνεισφέρει στο να δημιουργηθούν, ήταν οι ιδανικές για να αρχίσει να παίζει με τις βάνες του ο Πούτιν και μάλιστα κυνικά.
Γιατί είναι τόσο απαραίτητοι στη Ρωσία οι πολλοί αγωγοί, ιδιαίτερα ο NordStream 2
Αρχικά η Γκάζπρομ άρχισε να αραδιάζει τα οικονομοτεχνικά προσχήματα για να δικαιολογήσει τη μείωση όπως ότι χρειάστηκε να στείλει πολύ αέριο για να γεμίσει τις δικές της αποθήκες για τον επόμενο χειμώνα, ή ότι επειδή η άνοιξη άργησε δεν μπόρεσε να κάνει νωρίς τη χρονιάτικη συντήρηση των αγωγών της, ή ότι έπιασε μια φωτιά σε ένα εργοστάσιο συμπύκνωσης αερίου στη Σιβηρία. Όμως αφού έτσι κέρδισε κάποιο χρόνο σύντομα πέταξε τον κεντρικό στόχο του εκβιασμού. Έτσι η διευθύντρια εξαγωγών της Γκάζπρομ Μπουρμίστροβα μιλώντας για το στραγγαλισμό στις 2 του Ιούλη του 2021 δήλωσε ωμά ότι η εταιρεία θα «μπορούσε να αυξήσει τις προμήθειες αν ο NordStream 2 έπαιρνε έγκριση λειτουργίας» αφού δεν τη συμφέρει να αυξήσει την παροχή αερίου μέσω των αγωγών της που περνάνε μέσω Ουκρανίας, όπως ως τώρα έκανε. Και αφού η ΕΕ ψήθηκε για τα καλά στον πυρετό μετά από δυο μήνες ο εκπρόσωπος του Πούτιν Πεσκόφ έγινε ακόμα πιο σαφής: “Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η έναρξη λειτουργίας το συντομότερο δυνατόν του NordStream 2 θα εξισορροπήσει σημαντικά τις παραμέτρους που διαμορφώνουν τις τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη, περιλαμβανόμενης και της αγοράς σποτ. Είναι προφανές. Η ζήτηση είναι ψήλη»”,».
Στην πραγματικότητα ένα μηνά πριν στις 7 του Ιούνη ο Πούτιν είχε μιλήσει ακόμα πιο ωμά στο καθαρά πολιτικό επίπεδο, λέγοντας «νομίζετε ότι έχουμε υποχρέωση να τροφοδοτούμε τους πάντες;» και παρακάτω: «όλα είναι δυνατά, είμαστε έτοιμοι γι αυτό και θέλουμε (την μελλοντική διέλευση μέσω Ουκρανίας) όμως χρειαζόμαστε καλή θέληση από τους ουκρανούς εταίρους μας» και διευκρίνισε τι εννοεί: «θα έπρεπε αυτοί να ξοδεύουν χρήματα όχι για να χρησιμοποιούν τον στρατό τους για να λύσουν το πρόβλημα του Ντονμπάς με τη βία, αλλά για να αναπτύξουν την οικονομία τους και να δουλέψουν με τον λαό» (εννοώντας με το τελευταίο τη ρώσικη εθνική μειονότητα που ο Πούτιν θέλει να χρησιμοποιήσει στην ανατολική Ουκρανία, όπως χρησιμοποίησε αυτήν της Κριμαίας, για να καταπιεί ακόμα ένα κομμάτι της Ουκρανίας).
Όπως φαίνεται καθαρά από τις παραπάνω δηλώσεις της η Ρωσία λέει στην ΕΕ και πιο ειδικά στη Γερμανία με τη φωνή της Γκάζπρομ και του Πούτιν: Ή αποδέχεστε να σας δίνω το φυσικό μου αέριο μέσω του NordStream 2 χωρίς όρους, δηλαδή παρακάμπτοντας την Ουκρανία που σημαίνει ότι μου επιτρέπετε να τη στραγγαλίσω ενεργειακά, οπότε και στρατιωτικά όποτε θελήσω, είτε σας ρίχνω σε μια νέα οικονομική κρίση από την οποία μόλις βγήκατε εξαιτίας της πανδημίας χάρη σε μια πελώρια διόγκωση του χρέους σας και σας πάω σιγά-σιγά την τιμή του φυσικού αερίου στα ύψη, οπότε μπορεί η οικονομική κρίση να μετατραπεί σε πολιτική κρίση και σε τρομερή όξυνση των διακρατικών αντιθέσεων σας.
Αν η ΕΕ υποκύψει σε αυτόν τον εκβιασμό θα υποκύψει και σε έναν άλλο που μπορεί να κάνει αργότερα όταν μειώσει τη ροή ενός άλλου ρώσικου αγωγού που πάει προς την Ευρώπη, του Yamal, ο οποίος φτάνει επίσης στη Γερμανία περνώντας από την Πολωνία. Τότε δηλαδή μπορεί να πει: Αν δεν μου επιτρέψετε να κόψω τον Yamal και έτσι να στραγγαλίσω την Πολωνία και εσείς Γερμανοί χρησιμοποιήσετε το αέριο του NordStream 2 για να την τροφοδοτήσετε, όπως επιβάλει η ελευθερία της διακίνησης την ενέργειας μέσα στην ΕΕ και η κοινοτική αλληλεγγύη, τότε αντί για 20% που σας είχα κόψει κάποτε θα σας κόψω όλη τη ροή του Yamal. Αυτό που λέμε εδώ δεν είναι μια απλή υπόθεση. Έχει γίνει τουλάχιστον σε μια από τις 40 περιπτώσεις που αναφέραμε παραπάνω όπου η Ρωσία εκβίασε την ΕΕ με το όπλο του φυσικού αερίου. Σε μια από αυτές το χειμώνα του 2014-15 η Ρωσία μείωσε τις ροές του αερίου προς την Σλοβακία, την Ουγγαρία και την Πολωνία επειδή αυτές κάνανε αντίστροφη ροη προς την Ουκρανία, δηλαδή όταν η Ρωσία έκοψε το αέριο προς την Ουκρανία αυτές οι τρεις χώρες της έστελναν από το δικό τους που είχαν αποθηκεύσει για το χειμώνα. Τότε άρχισε να μειώνει και προς αυτές τη ροή κλείνοντας τις κάνουλες σταδιακά φτάνοντας τες προς τη Σλοβακία μέχρι και στο 50%! Η ΕΕ τότε κάλεσε τις άλλες χώρες της ΕΕ να κάνουν αναστροφή της ροής τους προς αυτές. Οι γειτονικές τους Γερμανία και Αυστρία το κάνανε αλλά οι τιμές με το οποίο αυτές τους το πουλούσαν ήταν της αγοράς σποτ, οι οποίες είχαν ανεβεί πολύ ακριβώς λόγω των γενικά μειωμένων ροών προς την Ευρώπη. Έτσι από τις τρεις αυτές χώρες η Ουγγαρία υπέκυψε στο ρώσικο εκβιασμό και διέκοψε την ανάστροφη ροή της προς την Ουκρανία επικαλούμενη τις μισοάδειες δεξαμενές της ενώ η Σλοβακία που είχε γεμάτες δεξαμενές ήταν συνεπής αλλά και αυτή τα έβαλε στο τέλος με την ΕΕ ζητώντας από την Κομισιόν, και δίκαια, την αντίστοιχη αποζημίωση για το ότι πλήρωσε την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αγοράζοντας μόνη αυτή το φυσικό αέριο στις τιμές σποτ.
Να με ποιον τρόπο το φυσικό αέριο δίνει στη σοσιαλφασιστική Ρωσία μια πολιτική δύναμη πολλαπλάσια από την παραγωγική και τη στρατιωτική της, και να γιατί αυτό το όπλο δουλεύει με πολλαπλάσια αποτελεσματικότητα όσο περισσότερες βάνες διαθέτει η ρώσικη διπλωματία ώστε να μπορεί να στρέψει τη μια χώρα ενάντια στην άλλη. Γι αυτό πολύ δύσκολα θα υποχρεωθεί η Ρωσία να ανοίξει τη ροή αερίου χωρίς να πετύχει το βασικό στόχο του τωρινού εκβιασμού της, που είναι όπως είπαμε παραπάνω οι ευνοϊκοί για το διασπαστικό παιχνίδι της όροι αδειοδότησης της λειτουργίας του NordStream 2 από την ΕΕ ή έστω κάποιες άλλες πολιτικές δεσμεύσεις που κάποιες χώρες της ΕΕ και κυρίως η ίδια η Γερμανία θα αναλάβουν απέναντι στη Ρωσία. Άλλωστε πότε συνέβη τις τελευταίες δεκαετίες και η ΕΕ, ειδικά η επικεφαλής της που είναι η γερμανική μονοπωλιακή αστική τάξη, δεν λειτούργησε με την ίδια κοντοπρόθεσμη και μπακάλικη λογική που την κάνει να υποκύπτει εύκολα σ αυτούς τους εκβιασμούς, δηλαδή τη λογική ας σωθούμε τώρα και βλέπουμε μετά; Γιατί άλλωστε ο Πούτιν να σταματήσει χωρίς μια κατά κράτος νίκη το στραγγαλισμό της ΕΕ α) τώρα που η Γερμανία και όλη σχεδόν η Ευρώπη, πλην Γαλλίας, αυτοκτονούν έχοντας σχεδόν κλείσει τα ηλεκτροπαραγωγικά τους εργοστάσια που δουλεύουν με άνθρακα μαζί με τα πυρηνικά τους αντί να χτίζουν πυρετωδώς καινούργια από τα δεύτερα για να δίνουν ενέργεια στο σύστημα όταν οι λίγες ΑΠΕ τους δεν λειτουργούν β) τώρα που η προεδρία Μπάιντεν, αποδειγμένα πια αιχμάλωτη των ρωσόφιλων Ομπάμα και Σάντερς, έχει τορπιλίσει με μανία την παραγωγή του αμερικάνικου σχιστολιθικού αερίου που ήταν ακριβώς η δυτική απάντηση στους ρώσικους εκβιασμούς ενώ μόλις προχθές ποδοπάτησε τη Γαλλία και την Ευρώπη σπρώχνοντας τους στην αγκαλιά του Πούτιν και μετακόμισε στον ειρηνικό επειδή νομίζει ότι η Κίνα είναι ο κύριος εχθρός της και η Ρωσία, ο πραγματικός ηγέτης του ρωσοκινεζικού άξονα, είναι απλά ενοχλητική, γ ) τώρα που η «ενοχλητική» Ρωσία έχει γίνει ο ισχυρότερος ιμπεριαλισμός στη Μέση Ανατολή και σαν τέτοιος ντε φάκτο ηγέτης του ΟΠΕΚ+ ο οποίος όχι τυχαία την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αποφάσισε να κρατήσει περιορισμένη την παραγωγή του πετρελαίου, και να την ανοίξει μόνο σιγά-σιγά σε βάθος χρόνου, οδηγώντας σε αύξηση την τιμή του ώστε να μην υπάρχει καμιά αξιόπιστη εναλλακτική στο φυσικό αέριο και αυτό να εκτιναχθεί παραπέρα.
Η Ελλάδα των κομματικών ηγετών Κουίσλινγκς και οι ευρωπαϊκές αντιστάσεις
Έτσι ζούμε σε όλη την Ευρώπη και βέβαια στην πατρίδα μας την πανύψηλη τιμή του ηλεκτρικού καθώς οι αυξήσεις στην τιμή χοντρικής μεταφέρονται με τη σειρά τους στα νοικοκυριά, χαστουκίζοντας ιδιαίτερα τα πιο φτωχά, ενώ πλήττουν επίσης τις βιομηχανίες, ιδιαίτερα τις πιο ενεργοβόρες που είναι συχνά και οι πιο βαριές και τώρα κινδυνεύουν να σταματήσουν τη λειτουργία τους, οδηγώντας σε νέες κατακόρυφες πληθωριστικές τάσεις όλη την ΕΕ. Έτσι οδηγείται στη χειρότερη δυνατή θέση ο μεγάλος ασθενής της που είναι η χώρα μας, δηλαδή αυτήν που την έχει αδράξει η Ρωσία από τα πιο ξενόδουλα κομμάτια της αστικής της τάξης και πριν και περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη δυτικοευρωπαϊκή χώρα την έχει εξαρτήσει, ιδιαίτερα ενεργειακά. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτή αναδείχθηκε πρωταθλήτρια στην ΕΕ στη χοντρική τιμή του ηλεκτρικού τον Αύγουστο καθώς η παραγωγή ενέργειας της έχει σαμποταριστεί από τους ρωσόφιλους όσο καμιάς άλλης στην ΕΕ, με αποτέλεσμα να έχει πριν ολοκληρωθεί η κρίση που ζούμε την υψηλότερη μέση τιμή, δηλαδή στα 121,72 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Εδώ γίνονται χωρίς πια ουσιαστικές πολιτικές αντιστάσεις αδιανόητα πράγματα. Σε ποια άλλη χώρα που θα είχε χρεωκοπήσει και που θα είχε μόνο ένα φτηνό καύσιμο, τον λιγνίτη, θα είχε βγει ο πρωθυπουργός της με την απόλυτη πρακτική κάλυψη ΟΛΗΣ της αντιπολίτευσης και να κλείσει ή να υποσχεθεί ότι θα κλείσει σε πέντε χρόνια όλα τα λιγνιτικά της εργοστάσια; Και να καμαρώνει που αυτό το κάνει πριν και από τα πιο πλούσια κράτη της ΕΕ και που έχουν τις πιο πολλές ΑΠΕ ή έχουν πυρηνικά εργοστάσια, ή παράγουν φυσικό αέριο; Και ποιανής άλλης χώρας ο πρωθυπουργός και σύσσωμη δίπλα του η υποτιθέμενη αντιπολίτευση θα σταματούσαν στην πράξη ΟΛΕΣ τις έρευνες για την εξόρυξη φυσικού αερίου που τόσο ακριβά πληρώνει στη Ρωσία την ώρα που διαθέτει τόσο πλούσια κοιτάσματα ειδικά νότια της Κρήτη; Και ποια άλλη χώρα ενώ θα ποδοπατούσε τα κοιτάσματά αυτά θα τα επικαλείτο την ίδια στιγμή μόνο και μόνο για να διεκδικεί ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδες και να πληρώνει δις σε εξοπλισμούς με τέτοιο τρόπο ώστε να συγκρούεται μετωπικά με την Τουρκία επειδή αυτό ακριβώς εξυπηρετεί τη ρώσικη διπλωματία;
Και επειδή δεν τους φτάνουν αυτές οι προδοσίες η κυβέρνηση υπακούοντας στην αγαπημένη της αντιπολίτευση κλείνει τις εγκεκριμένες από τη ΡΑΕ ανεμογεννήτριες της Εύβοιας επιβραβεύοντας τους εμπρηστές της που σαν κύριο οικονομικό στόχο είχαν να ματαιώσουν αυτήν την εγκατάσταση ώστε η χώρα χωρίς λιγνίτες, χωρίς το δικό της φυσικό αέριο και χωρίς ανεμογεννήτριες να έχει μία και μόνη διέξοδο, το φυσικό αέριο που την ποσότητα και την τιμή του θα την ορίζουν πάντα οι ρώσικοι εκβιασμοί.
Ασφαλώς δεν θα περίμενε κανείς μια τέτοια κυβέρνηση και μια τέτοια υποτιθέμενη αντιπολίτευση, δηλαδή τέτοιοι μαζικοί Κουίσλινγκς ξεδιάντροποι υπηρέτες των νεοχιτλερικών, να καταγγείλουν στο λαό τα αφεντικά τους σαν υπαίτιους αυτής της ενεργειακής κρίσης. Ούτε ένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν το έκανε ως τώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές και ούτε ένας βουλευτής, αν και βρέθηκαν κάποια ΜΜΕ της δυτικόφιλης φιλελεύθερης αστικής τάξης που ενημέρωσαν το κοινό τους για τις ρώσικες ευθύνες, αλλά με βασικό εκπρόσωπο την Καθημερινή δεν τις βάλανε σαν πρώτη αιτία της αύξησης των τιμών του φυσικού αερίου, με εξαίρεση το liberal που το έκανε με σαφήνεια και μάλιστα ήταν πολύ διαφωτιστικό ένα κείμενο του στις 30 του Οκτώβρη. (https://www.liberal.gr/amp/economy/to-paichnidi-tis-rosias-me-tis-times-sto-fusiko-aerio/405031 ).
Από την ΕΕ όμως οι αντιστάσεις έχουν ξεκινήσει, αν και είναι ακόμα κυρίως στο εσωτερικό της Ένωσης καθώς οι προοδευτικές και πιο φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις δίνουν ακόμα την πάλη τους μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα (Ευρωκοινοβούλιο, Κομισιόν, Ευρωομάδα, Συμβούλιο) αλλά και για να διαφωτιστεί η κοινή γνώμη και τελικά να κινηθεί το εκτελεστικό όργανο της ΕΕ, η Κομισιόν που έχει επικεφαλής της δύο ρωσόφιλους, την Ντερ Λάιεν σαν πρόεδρο της, και τον Μπορέλ σαν «ΥΠΕΞ» της, οι οποίοι δεν έχουν ανοίξει το στόμα τους για να απαντήσουν στην κρίση. Σε αυτό το επίπεδο ακόμα πιο ανησυχητική είναι η στάση της νέας επιτρόπου για την ενέργεια, της εσθονής Κάντρι Σίμπσον. Αυτή, την ώρα που 42 ευρωβουλευτές καταγγέλλουν εδώ και μέρες τη Ρωσία για τον στραγγαλισμό* , η Πολωνία ζητάει μέτρα απέναντι στον εκβιασμό και ενώ η ίδια μαζί με τη Γαλλία και την Ισπανία ζητάνε τουλάχιστον να υπάρξει πολιτική ενιαίων προμηθειών για την ΕΕ ώστε αυτή να μη διασπάται, η Σίμπσον δηλώνει ότι η Ρωσία «τηρεί τα μακροπρόθεσμα συμβόλαια παράδοσης» (ενώ αυτό για το οποίο όλοι την κατηγορούν είναι ότι δεν δίνει αέριο στην αγορά σποτ) και καλεί σαν ουσιαστικό μέτρο άμυνας το να φτιαχτούν πιο γρήγορα η ΑΠΕ. Ταυτόχρονα ούτε η ίδια, ούτε κανείς άλλος από την Κομισιόν δεν δέχεται την μόνη αναγκαία και άμεση λύση για να σπάσει ο εκβιασμός των νεοναζί της Μόσχας ώστε να υπάρχει χρόνος για να παρθούν οποιαδήποτε μακροπρόθεσμα μέτρα. Από την άλλη και ο Πούτιν δεν κάθεται άπραγος. Κοιτάει να καθησυχάσει την ΕΕ ότι δεν πάει για έναν ενεργειακό πόλεμο και δεν αποκλείεται ακόμα και να ανοίγει προσωρινά τις στρόφιγγες για να εκτονώνει την αντίθεση που εκδηλώνεται εναντίον του. Γι αυτό όμως το λόγο καμιά ελάφρυνση της πίεσης που ασκεί δεν πρέπει να εμποδίσει τα νέα άμεσα μέτρα αντίστασης απέναντι στην επίθεση του, αλλιώς αμέσως μπορεί να επανέλθει.
Το πρώτο άμεσο μέτρο είναι η κήρυξη κατάστασης ενεργειακής έκτακτης ανάγκης στην ΕΕ και η μερική ελάφρυνση των περιορισμών στο διοξείδιο του άνθρακα για τη συντριβή των εκβιαστών
Η άμεση λύση είναι να θεωρηθεί η ρώσικη μείωση των ροών αερίου οργανωμένος οικονομικός πόλεμος ενάντια στην ΕΕ, να κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο ενεργειακό επίπεδο και αμέσως να ελαφρώσουν οι σημερινοί πολύ αυστηροί περιορισμοί στην έκλυση διοξειδίου του άνθρακα για να μπορεί να χρησιμοποιήσει έκτακτα η Ευρώπη τα θερμοηλεκτρικά της εργοστάσια που καίνε άνθρακα και παράλληλα να απελευθερωθεί η εξόρυξη του σχιστολιθικού αερίου που τόσο πολύ έχουν σαμποτάρει οι ψευτοοικολόγοι και «προοδευτικοι» ιδιαίτερα στις ΗΠΑ. Επίσης αυτή είναι και η στιγμή που αυτό το μαύρο νεομεσαιωνικό και ακροδεξιό μέτωπο πρέπει να αποκαλυφθεί σαν εχθρικό στους λαούς επειδή εμποδίζει υπέρ της πουτινικής Ρωσίας την χρησιμοποίηση της μόνης μορφής καθαρής ενέργειας που μπορεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου και να είναι ταυτόχρονα σταθερή, της πυρηνικής.
Όλες αυτές οι έκτακτες αλλά και οι στρατηγικές λύσεις ζυμώνονται αυτή τη στιγμή της κρίσης και βέβαια οι ρωσόφιλοι μέσα στην Ευρώπη τις χτυπάνε λυσσασμένα και προτείνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά: Ζητάνε να τυπωθεί νέο δανεικό χρήμα από την ΕΕ και να μοιραστεί στις χώρες, ή η κάθε χώρα να δανειστεί χρήμα από τις χρηματαγορές για να πληρώσει φαινομενικά το πανάκριβο ρεύμα στους πολίτες της, ενώ τελικά έτσι θα πληρώσει πανάκριβο το αέριο στους ρώσους εκβιαστές. Συμπεριφέρονται δηλαδή σαν ο ενεργειακός στραγγαλισμός να είναι μια θεομηνία, όπως ο Κόβιντ και όχι δημιούργημα συνειδητής ανθρώπινης δράσης.
Εννοείται όπου προτείνεται φτηνό δανεικό χρήμα, δηλαδή γάμος και χαρά η Βασίλω είναι πρώτη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκης βγήκε από την πρώτη στιγμή να ζητήσει ένα νέο ευρωπαϊκό ταμείο για την ενεργειακή κρίση (https://ypen.gov.gr/kostas-skrekas-protovoulia-tis-ellinikis-kyvernisis-gia-ti-dimiourgia-evropaikou-tameiou-stirixis-noikokyrion-apo-tis-ypsiles-times-ilektrikis-energeias/) και αφού αυτό αποκλείστηκε έβαλε τον Σταϊκούρα να ζητήσει το χρήμα να παρθεί από το ταμείο που σχηματίζεται από την αποζημίωση για το διοξείδιο του άνθρακα (https://www.capital.gr/oikonomia/3586245/epistoli-staikoura-skreka-se-ntonaxiou-gia-tin-energeia). Δηλαδή τα λεφτά που η ΕΕ μαζεύει για να τα δώσει σε επενδύσεις που δεν θα ρυπαίνουν, ο Μητσοτάκης θέλει να το αρπάξει μαζί με τους ομοίους του για να πληρώσει τον Πούτιν και από πάνω να τον ευγνωμονούν οι υπήκοοι της αποικίας που διοικεί ότι τους ελάφρυνε τον έτσι κι αλλιώς ασήκωτο λογαριασμό του ηλεκτρικού τους.
Δεν ξέρουμε αν αυτή η πρόταση περάσει, πάντως η διακομματική συμμορία κορυφής που διοικεί και καταστρέφει τη χώρα μας, και που συχνά καταφέρνει να κρύβεται πίσω από άλλους θα χρειαστεί αυτή τη φορά να δώσει κάποιες εξηγήσεις στο λαό μας γιατί θα έχει έναν από τους ψηλότερους λογαριασμούς ηλεκτρικού στην Ευρώπη και στους λαούς της Ευρώπης γιατί εγκατέλειψε τις έρευνες και τα κοιτάσματά της του φυσικού αερίου για να χρυσοπληρώνει το ρώσικο. Νομίζουμε ότι από αυτή την μεγάλη περιπέτεια στην οποία έχουν μπει οι ευρωπαϊκοί λαοί θα υποφέρουν αλλά θα βγάλουν και μεγάλα και χρήσιμα διδάγματα
*Προς τιμήν τους, 42 βουλευτές του Ευρωκοινοβουλίου με επιστολή τους στην Κομισιόν με ημερομηνία 16/9 κατήγγειλαν την άρνηση του ρωσικού κρατικού κολοσσού αερίου Gazprom να παράσχει τις αναγκαίες ποσότητες «παρά τις διαθέσιμες πληροφορίες ότι η Gazprom έχει επαρκή δυνατότητα παραγωγής», ενώ εξέφρασαν υπόνοιες για χειραγώγηση των τιμών της αγοράς εκ μέρους της και παραβίαση των ευρωπαϊκών κανονισμών ανταγωνισμού, ζητώντας από την επιτροπή να ανοίξει σχετική έρευνα. Απ’ τη διαμαρτυρία απουσίαζαν πλήρως οι ευρωβουλευτές της παράταξης της λεγόμενης «αριστεράς» καθώς και οι ανένταχτοι. Για άλλη μια φορά η ψευτοαριστερά μαζί με τους φαιούς συμμάχους της αποδεικνύεται ότι είναι η εμπροσθοφυλακή της ρωσικής νεοχιτλερικής παγκόσμιας επίθεσης. Η ψευτοαριστερά πρωτοστατεί στο ενεργειακό σαμποτάζ στις χώρες της Δύσης. Χαρακτηριστικά τώρα επιδίδεται παντού στο σαμποτάζ εναντίον και των ΑΠΕ που τώρα εγκαθίστανται μαζικά στην ΕΕ, ενώ για χρόνια έκανε πως τις ήθελε. Αποδεικνύεται ότι τις ήθελε μόνο και μόνο για να σκοτώσει τους υδρογονάνθρακες αυτών των χωρών και εκείνες να στηριχτούν στους ρώσικους.