"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της.
Αντίθετα οι προλεταριακές επαναστάσεις, όπως οι επαναστάσεις του δέκατου ένατου αιώνα, κάνουν αδιάκοπη κριτική στον ίδιο τον εαυτό τους, διακόπτουν κάθε στιγμή την πορεία τους, γυρίζουν πάλι σε εκείνο που φαίνεται πως έχει πραγματοποιηθεί για να το ξαναρχίσουν από την αρχή, χλευάζουν με ωμή ακρίβεια τις ασυνέπειες, τις αδυναμίες και τις ελεεινότητες που παρουσιάζουν οι πρώτες δοκιμές τους, φαίνονται πως ξαπλώνουν κάτω τον αντίπαλό τους μόνο για να αντλήσει καινούργιες δυνάμεις από τη γη και να σηκωθεί μπροστά τους πιο γιγάντιος, οπισθοχωρούν ολοένα μπροστά στην απροσδιόριστη απεραντοσύνη των ίδιων των σκοπών τους, ώσπου να δημιουργηθούν οι όροι που κάνουν αδύνατο κάθε πισωγύρισμα και οι ίδιες οι περιστάσεις φωνάζουν: Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".
Κ. Μάρξ. 18η Μπρυμέρ
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Οι αντιδράσεις στην Ελλάδα για την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία απόδειξαν με τον καλύτερο τρόπο ότι η το ελληνικό κράτος λειτουργεί σαν όργανο της ρώσικης διπλωματίας στην Ευρώπη, και ότι πρωταθλητές στη ρωσοδουλία είναι οι ηγεσίες των κομμάτων της ψευτοαριστεράς.
Τόσο πολύ εναρμονίστηκαν αυτοί όλοι με την πουτινική προπαγάνδα, που δύσκολα θα έβρισκε κανείς στα έντυπα τους και στις ανακοινώσεις τους ουσιαστικές διαφορές από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης της Ρωσίας.
Ο ίδιος ο Πούτιν πρέπει να υπολόγισε πολύ στην ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να κάνει την εισβολή τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δεν υπήρξε μέσα στην Ευρώπη πιο φιλική προς τη Ρωσία αντίδραση μετά την εισβολή του ρώσικου στρατού στην Κριμαία το βράδυ της 28/2, από αυτή των «προεδρευόντων» Βενιζέλου – Σαμαρά. Ο Σαμαράς «περιορίσθηκε σε ένα λιτό σχόλιο στη διάρκεια των κοινών δηλώσεων που έκανε με τον Φινλανδό πρωθυπουργό Γκίργι Κάιντεν την Παρασκευή στο Μαξίμου. «Οι ραγδαίες εξελίξεις επιβάλλουν την πολύ προσεκτική αντιμετώπιση της κρίσης από την ΕΕ. και τις παρακολουθούμε όλοι μας, σε συνεργασία με την ύπατη εκπρόσωπο κυρία Αστον». Πρόσθεσε ότι «Καταδικάζουμε απερίφραστα την βία», καθώς και ότι η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει «την προσπάθεια για επίτευξη μίας λύσης πολιτικής, βιώσιμης που θα εξασφαλίζει την επιστροφή στην ομαλότητα και την διατήρηση της εθνικής ενότητας και ακεραιότητας της Ουκρανίας» (capital.gr, 2/3/2014). Ο Βενιζέλος βυθίστηκε στη σιωπή, όπως και ο συνήθως λαλίστατος Κ. Παπούλιας.
Αυτή η στάση της ελληνικής προεδρίας, έδωσε ώθηση στη συμβιβαστική γραμμή μέσα στην ΕΕ, κυρίως στον υφεσιασμό της Μέρκελ, αποπροσανατόλισε την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, άφησε ελεύθερο το πεδίο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο στους ρωσόφιλους να προπαγανδίσουν τη γραμμή των «ήπιων τόνων» και κυρίως έδωσε άπλετο χρόνο και χώρο στον Πούτιν να κατοχυρώσει τις θέσεις του στην Κριμαία. Όλο αυτό ονομάστηκε «προσεκτική ελληνική στάση». Μέχρι σήμερα οι Βενιζέλος- Σαμαράς δεν έχουν πει ούτε μία λέξη καθαρής καταδίκης της ρώσικης εισβολής στην Κριμαία. Είναι χαρακτηριστικό πως ο Σαμαράς αναμάσησε το «καταδικάζουμε απερίφραστα τη βία», χωρίς να ξεκαθαρίσει από ποια πλευρά προέρχεται η βία.
Η πρώτη κίνηση που έσπασε την ελληνική αδράνεια ήταν η επίσκεψη του Βενιζέλου στην Ουκρανία στις 2/3 μαζί με το βρετανό υπουργό εξωτερικών.
Μάλιστα, για να μην παρεξηγηθεί ότι με αυτή την επίσκεψη έπαιρνε κάποια θέση κατά της Ρωσίας, ο Βενιζέλος πέρασε πρώτα από τη Μαριόπολη για να συναντηθεί με τους έλληνες της Ουκρανίας, δίνοντας έτσι τον τόνο στο ότι αυτή η επίσκεψη έγινε κυρίως λόγω του ενδιαφέροντος του για την τύχη της ελληνικής κοινότητας. Μετά τη Μαριόπολη πήγε στο Κίεβο για να συναντηθεί με τη μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση.
Στο εσωτερικό της χώρας όμως όλες οι πτέρυγες του κοινοβουλίου φώναξαν δυνατά για να μην υπάρξει και ο πιο ελάχιστος κίνδυνος για τα ρώσικα συμφέροντα και για να διαμορφώσουν φιλορώσικη κοινή γνώμη. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση διαμαρτυρίας γιατί ο Βενιζέλος δεν κατάγγειλε τα «νεοναζιστικά μορφώματα» στην ουκρανική κυβέρνηση, «τη στιγμή που παραβιάζονται στοιχειώδη ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών της Ουκρανίας», όπως αναφέρει η ίδια ανακοίνωση. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ θεώρησε σαν πιο σημαντικό ένα εσωτερικό ζήτημα της Ουκρανίας, όπως είναι η άνοδος φασιστών στην νέα κυβέρνηση της (ενώ και στην προηγούμενη πάλι φασίστες ήταν στην εξουσία), και όχι την προσάρτηση ενός κομματιού της χώρας αυτής από μια υπερδύναμη. Στην ουσία, απλά υιοθέτησε πλήρως το χιτλερικό επιχείρημα της Ρωσίας για την εισβολή, δηλαδή ότι έγινε για την προστασία του ρώσικου πληθυσμού στην Κριμαία, ακριβώς όπως είχε ισχυριστεί ο Χίτλερ για τη Σουδητία. Στην ανακοίνωση αυτή όχι τυχαία δεν υπήρχε ούτε μία λέξη για την καταδίκη της ρώσικης εισβολής. Αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε το Βενιζέλο ως «εντολοδόχο» ισχυρών γεωπολιτικών συμφερόντων και χρηματοπιστωτικών δυνάμεων» δηλ. της Ευρώπης και των ΗΠΑ, κατηγορώντας αυτές τις δυνάμεις για ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία, εννοώντας τις πολιτικές επεμβάσεις (με τη μορφή δηλώσεων) των δυτικών για το κίνημα της την Μαϊντάν. Με αυτόν τον τρόπο, όπως ακριβώς έκανε και ο Πούτιν, νομιμοποίησε εντελώς την ωμή στρατιωτική εισβολή-προσάρτηση της Κριμαίας από την πλευρά της Ρωσίας σαν τάχα «απάντηση» σε αυτές τις επεμβάσεις. Τέλος, κάλεσε την ελληνική προεδρία να γίνει πιο δραστήρια στην αναζήτηση της εμπλοκής των διεθνών οργανισμών που συμμετέχει το ελληνικό κράτος για την επίλυση της κρίσης, δηλαδή να ακολουθήσει το δρόμο της συνεννόησης με τη Ρωσία στους διεθνείς οργανισμούς, ιδίως στον ΟΗΕ εκεί όπου συνήθως κυριαρχεί πολιτικά ο ρωσοκινεζικός άξονας.
Όποιος κάνει σήμερα κύριο ζήτημα τη συμμετοχή των φασιστών στην ουκρανική κυβέρνηση όταν το μεγαλύτερο ζήτημα και για την Ουκρανία και από παγκόσμια άποψη είναι η χιτλερικού τύπου εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία, είναι πραγματικός φιλοναζιστής. Άλλωστε μόνο μέσα από την πάλη του ενάντια σε αυτό το Χίτλερ θα μπορέσει ο ουκρανικός λαός να ξεφορτωθεί τους καλυμμένους φιλοναζί φασίστες που με καγκεμπίτικες προβοκάτσιες ανέβηκαν στην κυβέρνηση της Ουκρανίας. Αυτοί είναι επίσης ρωσόφιλοι και γι αυτό κυριολεκτικά παρέδωσαν την Κριμαία στη Ρωσία και τώρα ετοιμάζουν μεγαλύτερα δώρα στη Ρωσία αλλά και έχθρα με την ΕΕ.
Μαζί με το ΣΥΡΙΖΑ και ο Καμμένος κατηγόρησε το Βενιζέλο για τη συνάντηση με την ουκρανική κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν ναζιστές (!) Από το χορό δεν θα μπορούσε να λείπει η ρωσόδουλη ναζιστική συμμορία, που κατηγόρησε το Βενιζέλο για «φίλο των δηλωμένων ουκρανών νεοναζί»!!! Γιατί ενοχλήθηκε η «ΧΑ» που ο Βενιζέλος έγινε φίλος των νεοναζί; Διότι «τα αφεντικά του, δηλαδή οι γερμανοί, αμερικανοί και σιωνιστές μεγαλοτραπεζίτες, του έδωσαν εντολή να στηρίξει το νέο καθεστώς στην Ουκρανία για να πληγεί η Ρωσία του Πούτιν» (!!!) Οι εβραίοι δεν λείπουν ποτέ από τους λογαριασμούς των ναζιστών. Δεν μπορεί λοιπόν να ανεχτεί η «ΧΑ» ότι θα πληγεί η Ρωσία του Πούτιν! Για τον ίδιο σκοπό άλλωστε κόπτονται και οι υπόλοιποι, όχι ότι έγιναν ξαφνικά αντιναζιστές.
Ο ΣΥΡΙΖΑ λειτουργεί σήμερα ανοιχτά σαν υπερασπιστής των ναζιστών απέναντι στις ποινικές διώξεις, ενώ οι ΑΝΕΛ έχουν συνεργαστεί με τους ναζιστές στη Βουλή καταθέτοντας κοινή πρόταση για τη Λίστα Λαγκάρντ. Έχουν την ίδια υποκρισία με τους ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές όταν καταγγέλλουν τους ουκρανούς φιλοναζιστές και αυτό γίνεται φανερό μόνο και μόνο από το γεγονός ότι σε αυτό το μέτωπο βρέθηκε μαζί τους η ίδια η «ΧΑ».
Ο Παπαδημούλης μιλώντας στον Σκάι τοποθετήθηκε πιο ανοιχτά υπέρ των Ρώσων, λέγοντας ότι είναι «Υποκριτικό το να λέει κανείς ότι οι παρεμβάσεις άρχισαν με τους Ρώσους». Κατάγγειλε στη συνέχεια τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους για δύο μέτρα και δύο σταθμά γιατί «διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν τον Πούτιν επειδή έκανε το ίδιο πράγμα που έκαναν αυτοί στο Κόσοβο» ενώ «ο Ομπάμα καταγγέλλει τον Πούτιν για επέμβαση, όταν οι Αμερικάνοι επεμβαίνουν παντού σε όλο τον κόσμο». Εύλογα αναρωτιέται κανείς: καλά οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι είναι υποκριτές που καταγγέλλουν τον Πούτιν γιατί είναι ιμπεριαλιστές που έχουν κάνει επεμβάσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι υποτίθεται ένα αριστερό, αντι-ιμπεριαλιστικό κόμμα γιατί δεν καταγγέλλει τον Πούτιν για την επέμβασή του όπως καταγγέλλει τους Αμερικάνους και τους Ευρωπαίους για τις δικές τους επεμβάσεις; Αν ήταν το Κόσοβο επέμβαση, δεν ήταν επέμβαση η Κριμαία; Και αν η Ρωσία δεν έκανε επέμβαση, γιατί είχε τάχα δικαίωμα να πάρει την Κριμαία για να απαντήσει στις επεμβάσεις των δυτικών, δεν είχε δικαίωμα με το ίδιο σκεπτικό και η Τουρκία να διαμελίσει την Κύπρο; Κι εκεί δεν έγινε επέμβαση από την ελληνική πλευρά, κι εκεί δεν απειλήθηκε ο τούρκικος πληθυσμός; Δεν καταπατιέται με αυτή την επιχειρηματολογία κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κάθε έννοια εδαφικής κυριαρχίας; Αυτά δεν απασχολούν καθόλου το ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τις υπόλοιπες δυνάμεις του ρωσόδουλου καθεστώτος που μπορούν να ξεπουλήσουν την Κύπρο σε δύο δευτερόλεπτα για λογαριασμό του μεγάλου αφεντικού και που πάνε τώρα να ξεπουλήσουν ολόκληρη τη χώρα στον Πούτιν.
Ασφαλώς το τελευταίο που θέλει και ο Βενιζέλος είναι να πληγούν τα ρώσικα συμφέροντα στην Ουκρανία. Έτσι την επόμενη ακριβώς ημέρα από την επίσκεψη του στην Ουκρανία, και πατώντας πάνω σε αυτές τις διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης, είχε συνομιλία με τον υπουργό εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ. Όπως είπε ο Βενιζέλος για την επαφή του με το Λαβρόφ «η Ελλάδα ως προεδρεύουσα του Συμβουλίου της ΕΕ διατηρεί τη δυνατότητα επαφής και σχέσεις αξιοπιστίας με όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και έχει την ικανότητα, στο μέτρο του δυνατού, να συμβάλει στην αποκλιμάκωση της κρίσης. «Κάνουμε ότι είναι δυνατό να προστατεύσουμε την ειρήνη και σταθερότητα στην περιοχή, να διασφαλίσουμε τα συμφέροντα του ελληνισμού στην περιοχή», είπε (naftemporiki.gr, 3/3/2014).
Ακόμα και όταν παρουσίασε τα πρόσφατα μέτρα της ΕΕ κατά της Ρωσίας, ο Βενιζέλος φρόντισε να μετριάσει τη σημασία τους λέγοντας: «κρατάμε πάντα ανοικτά τα διάφορα κανάλια του πολιτικού και διπλωματικού διαλόγου, γιατί χρειαζόμαστε αυτό τον διάλογο, προκειμένου να επιτευχθεί μια τελική, αποδεκτή λύση» (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=578139)
Θα ήταν εντελώς διαφορετική η κατάσταση για τον Πούτιν αν στην προεδρία της ΕΕ δεν ήταν η Ελλάδα αλλά η Λιθουανία που εντάχθηκε πρόσφατα στην ΕΕ και που είχε την προεδρία της το β΄ εξάμηνο του 2013. Το υπουργείο Εξωτερικών της Λιθουανίας ανακάλεσε τον πρεσβευτή της χώρας στη Ρωσία, εξηγώντας πως πρόκειται για μία αντίδραση μπροστά στις «παράνομες ενέργειες της Ρωσίας εναντίον της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας».
Η πρόεδρος της ανεξάρτητης και δημοκρατικής Λιθουανίας Ντάλια Γκριμπαουσκάιτε δήλωσε πριν τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: "Η Ρωσία σήμερα επιχειρεί την επαναχάραξη των συνόρων της Ευρώπης μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτό πρέπει να το αντιληφθούμε και να αντιδράσουμε εγκαίρως. Αν το επιτρέψουμε, μετά θα έρθει η σειρά κάποιου άλλου. Μετά την Ουκρανία θα είναι η Μολδαβία και μετά άλλες χώρες. Σήμερα πρόκειται για μία ανοιχτή και βάρβαρη επιθετικότητα. Δεν πρόκειται μόνο για την Κριμαία, είναι πρώτα απ' όλα για την Ουκρανία και μετά έχουμε ήδη ενδείξεις ότι η πίεση αυξάνεται προς την Πριντνεστρόβια και την Μολδαβία. Και επίσης τα γυμνάσια την περασμένη εβδομάδα με τακτικά όπλα στη Βαλτική Θάλασσα κατά της Πολωνίας και της Λιθουανίας, επίσης είναι μία ένδειξη ότι η Ρωσία επιχειρεί να απειλήσει όλη την Ευρώπη και γίνεται απρόβλεπτη. Θεωρώ ότι το πρώτο πράγμα για εμάς τους Ευρωπαίους είναι ότι θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρόκειται για κάτι σοβαρό... Η Ευρώπη εξακολουθεί να μην είναι ικανή να καταλάβει αυτό που συμβαίνει. Επομένως σήμερα θέλω πρώτα οι συνάδελφοί μου να ακούσουν αυτό που έχω να τους πω, γιατί το νιώσαμε στο πετσί μας, είναι η γειτονιά μας. Δεν αφορά μόνο την Ουκρανία, αλλά την περιοχή της Βαλτικής. Σχετικά με τις κυρώσεις, ας αντιληφθούμε πρώτα ότι η Ρωσία σήμερα είναι επικίνδυνη, ότι η Ρωσία σήμερα είναι απρόβλεπτη. Όχι για να φοβηθούμε, αλλά για να πούμε ότι το κατανοούμε» (http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=419112).
Αντίθετα, οι Βενιζέλος-Σαμαράς κάνουν ότι μπορούν για να κοιμίσουν την Ευρώπη, όπως ακριβώς θέλουν οι νέοι Χίτλερ, και έχοντας την πλήρη στήριξη σύσσωμων των κοινοβουλευτικών κομμάτων, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατεί σε αυτή την επιχείρηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προωθεί δραστήρια τις θέσεις του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού στην Ευρώπη
Ο Πάνος Τριγάζης υπεύθυνος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων και Θεμάτων Ειρήνης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, κάνει μία πολύ διαφωτιστική τοποθέτηση για το πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη σαν προπαγανδιστής των ρώσικων θέσεων, ενώ υποστηρίζει πως ιδιαίτερα λόγω των εξελίξεων στην Ουκρανία επιβάλλεται η πανευρωπαϊκή αμυντική συνεργασία με τη Ρωσία!!! Επιπλέον τονίζει ότι στόχος της νέας εποχής είναι η ήττα του ευρωατλαντισμού και η ανάδυση του ευρασιατισμού, μία θεωρία που έχει αναπτύξει σαν παγκόσμια στρατηγική της Ρωσίας ο σύμβουλος του Πούτιν, νεοναζί αντισημίτης Ντούγκιν, και σημαίνει την υποδούλωση της Ευρώπης στο ρωσοκινέζικο άξονα. Σε ένα αποκαλυπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 8/3 αναλύει τις προτεραιότητες της ευρωπαϊκής πολιτικής με αφορμή την «κρίση» στην Ουκρανία. Σημειώνουμε ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των αναλύσεων της ψευτοαριστεράς δεν υπάρχει ρώσικη εισβολή υπάρχει κρίση, ουκρανικό ζήτημα, ψυχρός πόλεμος και ιμπεριαλιστική επέμβαση όπου οι επεμβασίες είναι οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Γράφει λοιπόν ο Τριγάζης μία εβδομάδα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία: «είναι τραγικό λάθος να πιστεύεται ότι ευρωπαϊκή ασφάλεια μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή της Ρωσίας και πολύ περισσότερο εναντίον της… Από την αρχή της ουκρανικής κρίσης είχα τονίσει ότι η επιλογή για την Ουκρανία δεν είναι η ένταξη στο ΝΑΤΟ, αλλά να αποτελέσει ενωτικό κρίκο για όλη την Ευρώπη, στο πλαίσιο μιας νέας δομής για την πανευρωπαϊκή συνεργασία.
Δυστυχώς, η αναφορά στην πανευρωπαϊκή συνεργασία απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο, τόσο τον κυβερνητικό όσο και των δυνάμεων της Αριστεράς, όλα τα τελευταία χρόνια. Αντιθέτως, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, με την καθοριστική συμβολή του ΣΥΝ, μιλούσε πάντοτε γι' αυτό το ζήτημα.
Η ιδέα αυτή έχει καταστεί εξαιρετικά επίκαιρη λόγω της ουκρανικής κρίσης. Συνδέεται με την υπόθεση της ειρήνης σε όλη την Ευρώπη και στον κόσμο.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί ότι και η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης από τη σύλληψή της, πριν από 200 χρόνια, αφορούσε το σύνολο της ηπείρου. Ωστόσο πολλοί, και στον χώρο της Αριστεράς, όταν μιλούν για Ευρώπη, εννοούν μόνο την Ε.Ε. και όταν αναφέρονται στην πανευρωπαϊκή συνεργασία, συχνά εννοούν μόνο την συνεργασία στο επίπεδο της Ε.Ε., είτε πρόκειται για την πολιτική είτε για την κινηματική συνεργασία.
Ας μου επιτραπούν δύο, κατά τη γνώμη μου, κρίσιμα ερωτήματα:
Πρώτο, μπορεί να νοηθεί η Ευρώπη χωρίς τη Ρωσία και την τεράστια συμβολή της στον ευρωπαϊκό πολιτισμό; Δεύτερο, μπορεί ο αγώνας για τη διάλυση του ΝΑΤΟ, που επιδιώκει σύμπασα η Αριστερά της Ευρώπης, να μην συνδέεται με τη διεκδίκηση ενός συστήματος πανευρωπαϊκής ασφάλειας, που θα έχει στους κόλπους του και τη Ρωσία;
Θα πρέπει, λοιπόν, τα ερωτήματα αυτά να τεθούν επειγόντως από τις δυνάμεις της Αριστεράς και να συζητηθούν σε βάθος στην πορεία προς τις ευρωεκλογές του Μαΐου.
Ακόμα μία επισήμανση: Να μην ξεχνάμε ότι το κέντρο βάρους των παγκόσμιων οικονομικών εξελίξεων μετατοπίζεται από τον ευρωατλαντικό χώρο προς ανατολάς, προς την Ασία. Άρα, όσοι και όσες θέλουμε να πολεμήσουν τον ευρωατλαντισμό, πρέπει να υποστηρίξουμε έναν πανευρωπαϊκό ορίζοντα ενοποίησης. Μόνο έτσι μπορεί να αναδειχθεί η Ευρώπη σε αποφασιστικό πόλο ειρήνης και σταθερότητας για όλο τον κόσμο.
Οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία ίσως τροποποιήσουν την ατζέντα και των επικείμενων ευρωεκλογών».
Σύμφωνα με το ΣΥΡΙΖΑ μεγάλη ασφάλεια θα νιώσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί μόνο εάν έχουν σαν «προστάτη» τους το νέο Χίτλερ, το σφαγέα της Τσετσενίας, το διαμελιστή της Γεωργίας και της Ουκρανίας, και εφόσον δεχθούν να συνεργαστούν για την υλοποίηση του ευρωπαϊκού οράματος με ένα στυγνό φασιστικό καθεστώς που σκοτώνει τους δημοκράτες, απαγορεύει οποιαδήποτε αληθινή αντιπολίτευση, και καταπνίγει κάθε αντικαθεστωτική φωνή. Αυτές είναι οι προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ στον ελληνικό λαό και στους λαούς της Ευρώπης.
ΣΥΡΙΖΑ και ψευτοΚΚΕ σφάζονται στην ποδιά του Πούτιν!
Το ψευτοΚΚΕ καμώνεται πως διαχωρίζεται από τη Ρωσία, την οποία χαρακτηρίζει «καπιταλιστική», ενώ κάποιες φορές δέχεται ότι λειτουργεί και σαν ιμπεριαλισμός. Για το ψευτοΚΚΕ, όπως και για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει εισβολή της Ρωσίας στην Κριμαία αλλά επέμβαση ΕΕ-ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, που υποτίθεται ότι έριξαν το Γιανουκόβιτς για να δώσουν εξουσία σε «ένοπλες ναζιστικές-φασιστικές εγκληματικές ομάδες» οι οποίες «σπέρνουν τον τρόμο» στο λαό και στις μειονότητες. Αν λοιπόν δεχτούμε ότι η ανατροπή του Γιανουκόβιτς ήταν σχέδιο των ΗΠΑ και της ΕΕ και ότι αυτοί ανέβασαν τους ναζιστές στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, από πού και ως που αυτό μπορεί για ένα αριστερό κόμμα να δικαιολογεί και να νομιμοποιεί μία ωμή στρατιωτική εισβολή στο έδαφος ενός κυρίαρχου κράτους; Πως είναι δυνατόν για ένα κόμμα που θέλει να ονομάζεται κομμουνιστικό να στηρίζει με αυτό τον τρόπο και στην ουσία της την επέμβαση του ρώσικου στρατού αφού πουθενά δεν την καταγγέλλει;
Τα πιο πάνω αναφέρονται στην επιστολή των ευρωβουλευτών του ψευτοΚΚΕ προς Κομισιόν, Ευρωκοινοβούλιο, και Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που δημοσιεύεται στο Ριζοσπάστη, στις 5/3 και ξεκινάει ως εξής: «Η ευρωκοινοβουλευτική ομάδα του ΚΚΕ καταδικάζει τις επεμβάσεις της ΕΕ, των ΗΠΑ και των ΝΑΤΟϊκών συμμάχων τους στα εσωτερικά της Ουκρανίας, στη διαπάλη με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, των δρόμων μεταφοράς της Ενέργειας αυτής της χώρας και γενικότερα τη γεωπολιτική επιρροή, δημιουργώντας επικίνδυνες εξελίξεις για τους λαούς της ευρύτερης περιοχής». Η Ρωσία ούτε κατονομάζεται! Συμπεριλαμβάνεται στις …λοιπές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Τι πρέπει λοιπόν τώρα να κάνει η ελληνική κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την κατάσταση; Όπως αναφέρεται στην επιστολή: «Ζητάμε από την κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, που ασκεί την προεδρία του Συμβουλίου της ΕΕ, να σταματήσει κάθε εμπλοκή της χώρας στην ιμπεριαλιστική επέμβαση, είτε μέσω της ΕΕ είτε μέσω του ΝΑΤΟ». Δεν γίνεται εδώ καμία αναφορά σε ιμπεριαλιστική επέμβαση Ρωσίας.
Κι όμως αυτές οι αποστάσεις που κρατάει το ψευτοΚΚΕ από τη Ρωσία ενόχλησαν ιδιαίτερα την «αριστερή πλατφόρμα» του Λαφαζάνη που πήρε ανεπιφύλακτα θέση υπέρ της ρώσικης εισβολής. Κατάγγειλε λοιπόν στην ιστοσελίδα της iskra το ψευτοΚΚΕ γιατί θολώνει τα νερά με την αναφορά σε …λοιπούς ιμπεριαλισμούς, και ότι βάζει και τη Ρωσία στο ίδιο τσουβάλι με ΗΠΑ και ΕΕ. Το ψευτοΚΚΕ αμέσως έκανε τις αναγκαίες διευκρινίσεις. Στο Ριζοσπάστη στις 6/3 δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο : «Οι διαστρεβλώσεις της «iskra» και η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ» όπου αναφέρονται τα εξής: «Στην ιστοσελίδα της αριστερής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, «Iskra», ή έχουν χάσει τα «αυγά και τα πασχάλια» ή η αντιΚΚΕ τύφλωσή τους, τους οδηγεί σε τέτοιες προβοκάτσιες ολκής που δεν μπορούν να τις πιστέψουν ούτε οι ίδιοι οι εμπνευστές τους.
Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί το άρθρο - μνημείο διαστρέβλωσης των θέσεων του ΚΚΕ, που αναφέρει ότι το ΚΚΕ «παραβλέπει ότι στην Ουκρανία συνετελέσθη ανοιχτή σχεδιασμένη επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ...., ότι στη νέα Ουκρανία των ΗΠΑ και της ΕΕ αλωνίζουν νεοφασιστικές δυνάμεις...»; Και όλα αυτά επειδή το ΚΚΕ λέει ταυτόχρονα ότι στις πλάτες του ουκρανικού λαού διεξάγεται μια αντιπαράθεση των ΗΠΑ και της ΕΕ με τη Ρωσία, καθώς και των τμημάτων της ουκρανικής αστικής τάξης που άλλα τάσσονται με τον ένα ιμπεριαλιστή και άλλα με τον άλλον».
Ε, λοιπόν ο αρθρογράφος του Ριζοσπάστη ξεκαθαρίζει ότι «Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα, που, από την πρώτη στιγμή, τοποθετήθηκε για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τοποθετείται καθημερινά, καταγγέλλοντας την επέμβαση των ΗΠΑ – ΕΕ».
Μα ποιος είναι ο Λαφαζάνης που θα πει στο ψευτοΚΚΕ ότι δεν υπηρετεί με αφοσίωση το νέο τσάρο; Να λοιπόν που οι έλληνες σοσιαλφασίστες έφτασαν στο σημείο να τσακώνονται για το ποιος είναι πιο καλός λακές. Όταν εισβάλλει το μεγάλο αφεντικό τα κόμματα στην Ελλάδα το μόνο που έχουν να πουν είναι «Έμπαινε Πούτιν». Αυτό ήταν το σύνθημα του πρωτοσέλιδου της εφημερίδας Α1 (1/3) του Καρατζαφέρη με την αντίστοιχη ολοσέλιδη φωτογραφία του νέου τσάρου.
Το πόσο κάλπικη είναι η θεωρία της επέμβασης ΕΕ και ΗΠΑ στην Ουκρανία για την εγκαθίδρυση της νέας κυβέρνησης που υποτίθεται ότι είναι μαριονέτα τους, αποδεικνύεται από το ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έκανε και την πιο ελάχιστη, την πιο συμβολική στρατιωτική αντίσταση στη Ρωσία για να διαμαρτυρηθεί για την προσάρτηση της Κριμαίας. Ταυτόχρονα στην ΕΕ και στις ΗΠΑ έχει επικρατήσει σήμερα η γραμμή της συνεννόησης και του διαλόγου αντί για τη γραμμή της ουσιαστικής πολιτικής και οικονομικής απομόνωσης της Ρωσίας. Δεν υπάρχει ιμπεριαλιστική επέμβαση για την πολιτική εξάρτηση μιας χώρας που να ανοίγει την πόρτα στον αντίπαλο ιμπεριαλισμό να μπει μέσα στη χώρα αυτή και να του δίνει τόσο ήσυχα ένα κομμάτι της στο πιάτο. Η κρίση στην Ουκρανία θα μπορούσε να είναι από την αρχή μέχρι το τέλος μόνο κάτω από τον έλεγχο του ιμπεριαλισμού που βρέθηκε να έχει το πάνω χέρι πολιτικά και στρατιωτικά στη χώρα, και είναι φανερό ότι αυτός σήμερα είναι ο ρώσικος.
Σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα συμπεριφέρθηκε σαν υπηρέτης του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλισμού σε κάθε επίπεδο με επικεφαλής την ψευτοαριστερά. Αυτοί όλοι είναι εντολοδόχοι της ρώσικης πρεσβείας. Γι’ αυτό ήταν μόνο η ΟΑΚΚΕ, το μόνο πραγματικά κομμουνιστικό κόμμα, που βρέθηκε να διαμαρτύρεται έξω από τη ρώσικη πρεσβεία για την κτηνώδη εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Γι’ αυτό μόνο από την ΟΑΚΚΕ θα μπορούσε να ακουστεί, ακριβώς εκεί, μπροστά στη ρώσικη πρεσβεία, η δυνατή καταγγελία των ρώσων αποικιοκρατών και των ντόπιων λακέδων τους: «Είναι δυνατόν αυτός ο άνθρωπος που σκοτώνει σε κάθε ευκαιρία με τραμπούκους του όλη του την πολιτική αντιπολίτευση που αξίζει τον κόπο να λέγεται αντιπολίτευση, όλους αυτούς τους θαρραλέους ανθρώπους που ζουν ανάμεσα σε ένα λαό που έχει υποστεί κυριολεκτική επίθεση προπαγανδιστική δεκαετιών για το εθνικό αλάνθαστο των ηγεσιών του; Είναι δυνατόν ο άνθρωπος, η χώρα, οι μυστικές υπηρεσίες, ο στρατός που πήγε κι έκοψε δυο κομμάτια από μια μικρή χώρα σαν τη Γεωργία είναι δυνατόν αυτός ο κόσμος του σκοταδιού να υποστηριχθεί από σύσσωμο τον ελληνικό πολιτικό κόσμο; Δηλαδή κι απ’ τους Σαμαρά και Βενιζέλο που παριστάνουν τους Ευρωπαίους μόνο για να διαπραγματεύονται κονδύλια για τις συμμορίες τους από την Ευρώπη αλλά από πίσω δουλεύουν με τη μεγαλύτερη αυτοθυσία για το αφεντικό τους, Πούτιν. Εδώ είναι τα αφεντικά, εδώ είναι η πρεσβεία των αφεντικών, ή μάλλον αυτών που ετοιμάζονται από κρυφά να γίνουν ανοιχτά αφεντικά της χώρας, αυτό εδώ είναι το κέντρο του φασισμού που έρχεται πάνω από την Ελλάδα. Εδώ είναι το κέντρο της «Χρυσής Αυγής», εδώ είναι το κέντρο της ψευτοαριστεράς».