"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Αυτό το χτύπημα στην ελευθερία του τύπου, το ωμότερο ως σήμερα στη μεταδικτατορική περίοδο, αποτελεί ένα ποιοτικό άλμα στον επιταχυνόμενο εκφασισμό της χώρας. Το λέμε αυτό όχι τόσο εξαιτίας αυτού του ίδιου του χτυπήματος, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αυτό πέρασε σαν ένα γεγονός ρουτίνας καθώς όχι μόνο δεν βρήκε απέναντί του με έμφαση, με σαφήνεια και κυρίως με ένταση την καταδίκη όλων των πολιτικών κομμάτων και των μεγάλων ΜΜΕ, αλλά βρήκε τα μισόλογα ή και τη σιωπή τους, πράγμα που σημαίνει ουσιαστικά την πλάγια έγκριση τους στον εμπρησμό. Αυτή η αντίδραση είναι μια αδιάψευστη απόδειξη για το ότι οι τραμπούκοι δεν δράσανε αυθόρμητα σαν μια πολιτικά καθυστερημένη και θυμωμένη μικροαστική σέχτα, αλλά είχαν τη πολιτικο-ιδεολογική κάλυψη ενός ευρύτερου καθεστωτικού μετώπου.
Πιστεύουμε ότι ο «βουβός» εμπρησμός της Athens Voice αποτελεί τη μεγαλύτερη ως τώρα προειδοποίηση για το ότι ντόπιοι ηγετικοί κύκλοι της άρχουσας τάξης και ιδίως οι ξένοι προστάτες τους ετοιμάζουν μια νέα φασιστική δικτατορία πολύ χειρότερη από εκείνη που έπεσε το 1974. Αυτό το λέμε γιατί εκείνη η δικτατορία είχε βρει σχετικά αμέτοχο ή ακόμα και αντίθετο ένα μεγάλο μέρος του παλιού πολιτικού κόσμου και κυρίως έντονα αντίθετες τις πλατιές δημοκρατικές μάζες. Αντίθετα η δικτατορία που σήμερα προετοιμάζεται βρίσκει πλάγια υποστηρικτική της μια όλο και πιο ισχυρή μερίδα του επίσημου πολιτικού κόσμου η οποία έχει συστηματικά δηλητηριάσει για μερικές δεκαετίες -και πιο εντατικά στα 5 χρόνια της χρεωκοπίας- τα πλατειά λαϊκά στρώματα ακόμα και πολλά με αριστερές διαθέσεις, με την αντίληψη ότι η αστική δημοκρατία είναι χειρότερη από έναν φασισμό, τον οποίο εμφανίζουν σαν επαναστατική ανατροπή. Στην ουσία αυτές οι δυνάμεις προτείνουν σαν επανάσταση όχι τη συντριβή από τον ίδιο το λαό του σημερινού σάπιου κράτους της αστικής τάξης, αλλά τη διείσδυση μέσα σ' αυτό και τελικά την πραξικοπηματική του άλωση με την αρχική έγκριση ή ανοχή ενός πληθυσμού, που σήμερα υποφέρει όχι μόνο από την οικονομική του καταβαράθρωση και το αδιέξοδο, αλλά είναι κοινωνικά συνδικαλιστικά και πολιτικά εντελώς ανοργάνωτος, οπότε και έρμαιο διάφορων «σωτήρων».
Οι εμπρηστές ισχυρίζονται ότι κάψανε την εφημερίδα για την φιλομνημονιακή της γραμμή. Όμως μόνο ένα μαζικό δημοκρατικό κίνημα του λαού μπορεί να ανατρέψει τα μνημόνια και ο πρώτος όρος για να τα ανατρέψει είναι να τσακίσει πολιτικά αυτούς που κύρια τα προκάλεσαν, δηλαδή αυτούς που προκάλεσαν την εθνική χρεωκοπία και που συνεχίζουν να προκαλούν τη διεύρυνση του χρέους. Αυτοί είναι οι σαμποταριστές της σύγχρονης παραγωγής με τα αντιβιομηχανικά τους κινήματα, και ταυτόχρονα οι μαχητικοί υπερασπιστές της σάπιας κρατικής γραφειοκρατίας και οι πολιτικοί προστάτες της νέας κρατικοδίαιτης ανατολικού τύπου ολιγαρχίας. Αυτοί αποτελούν το φαιο-«κόκκινο» μέτωπο, που απατεωνίστικα μιλάει για λαϊκή επανάσταση η λαϊκή εξέγερση αλλά θέλει την εξουσία για το ίδιο και κυρίως για το νέο μεγάλο αφεντικό του, τη Ρωσία που θέλει μαζί με τη σύμμαχό της Κίνα να κάνουν την Ελλάδα μια αποικιακή βάση τους μέσα στην ΕΕ. Αυτό το μέτωπο είχε συμφέρον από τη φίμωση της Athens Voice όχι για τις όποιες φιλομνημονιακές ή άλλες αστοφιλελεύθερες πολιτικές της θέσεις αλλά για το γεγονός ότι όλο τον τελευταίο καιρό καταγγέλλει με επιμονή και με σαφήνεια τη φασιστική ρώσικη πολιτική και επίσης τους φίλους της στην Ελλάδα, σε αρκετά ζητήματα ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η ΟΑΚΚΕ θα είναι, παρόλες τις βαθιές ιδεολογικές και πολιτικές της διαφορές με τις αστοφιλελεύθερες αντιλήψεις της Athens Voice, αποφασιστικά στο πλευρό της μαζί με όλους τους πραγματικούς δημοκράτες και αριστερούς υπερασπίζοντας το δικαίωμά της να μιλάει ελεύθερα. Η ΟΑΚΚΕ καλεί σε ένα πλατύ αντιφασιστικό μέτωπο που θα παλεύει σε όλα τα μέτωπα για την πολιτική δημοκρατία ενάντια στο τραμπούκικο «φαιο-«κόκκινο» καθεστώς και για να αναχαιτίσει τη δικτατορία που αυτό ετοιμάζει.
Αθήνα, 7/11/2014