"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ο αρχικαγκεμπίτης Πούτιν κατάγγειλε τη δολοφονία σαν δήθεν προβοκάτσια κατά της ρώσικης κυβέρνησης και διέταξε μία μαϊμού έρευνα για την εξιχνίασή της.
Αλλά αν ήταν προβοκάτσια, οι δολοφόνοι του Νεμτσόφ δεν θα διάλεγαν τον πιο καλά φυλασσόμενο χώρο στη Ρωσία για να δολοφονήσουν το θύμα τους. Οι δολοφόνοι του πυροβόλησαν και έφυγαν σαν κύριοι, χωρίς να αντιδράσει στο ελάχιστο το πλήθος των τακτικών και μυστικών αστυνομικών που φυλάνε το χώρο, και ενώ ήταν βέβαιο ότι ο Νεμτσόφ βρισκόταν υπό στενή κυβερνητική παρακολούθηση δύο μέρες πριν από τη διοργάνωση μίας μεγάλης αντικυβερνητικής διαδήλωσης.
Ο Νεμτσόφ ήταν ηγετικός πολιτικός εκπρόσωπος φιλελεύθερων δυτικόφιλων αστών της Ρωσίας που χρησιμοποιήθηκαν από τον Γέλτσιν για να πιστεψει η Δύση ότι η Ρωσία έχει πάρει έναν αστοφιλελεύθερο δρόμο και έχει χάσει τα νεοτσαρικά επεκτατικά και ηγεμονιστικά χαρακτηριστικά της. Τέτοιοι αστοί στο οικονομικό επίπεδο ήταν οι Χοντορκόφσκι (που πέρασε πολλά χρόνια φυλακή στη Σιβηρία, υποστηρικτής του Νεμτσόφ), Γκουζίνσκι (από τον οποίο αφαιρέθηκε η ρώσικη ιθαγένεια), και Μπερεζόφσκι (που πέθανε το Μάρτη του 2013 στο Λονδίνο με μία περίεργη «αυτοκτονία»). Η δολοφονία έγινε σε μία στιγμή που ο Πούτιν ήταν σχετικά ευάλωτος λόγω της οικονομικής κρίσης της Ρωσίας που σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη αιματοχυσία στην Ουκρανία έχει αρχίσει να υπονομεύει τη δημοφιλία του στο ρώσικο πληθυσμό.
Ο Νεμτσόφ δολοφονήθηκε κυρίως για τις αποκαλύψεις του για την εμπλοκή ρώσικων στρατευμάτων στην Ουκρανία την ώρα που έπαιζε όλο και πιο κεντρικό ρόλο στη ρώσικη αντιπολίτευση. Αυτή ελέγχεται σε ένα μεγάλο βαθμό από τον Πούτιν αλλά όχι ολοκληρωτικά. Γι’ αυτό άλλωστε τελευταία το Κρεμλίνο επιχείρησε να καθιερώσει σαν επικεφαλής της αντιπολίτευσης ένα κατά πολύ νεώτερο του Νεμτσόφ στέλεχος, τον ως χθες φιλοναζιστή Ναβάλνυ (δες άρθρο της Νέας Ανατολής, http://www.oakke.gr/component/k2/item/232, 25/7/2013). Ο Νεμτσόφ, παρόλο που συνεργάστηκε με το Ναβάλνυ, διατήρησε την αυτονομία του απέναντι σε αυτόν. Μετά τη δολοφονία, ο Ναβάλνυ πλασσάρεται πια σαν ο μοναδικός επικεφαλής της αντιπολίτευσης.
Το πουτινικό καθεστώς που έχει δολοφονήσει δημοσιογράφους όπως η Πολιτκόφσκαγια και η Εστεμίροβα για τις αποκαλύψεις της ρώσικης κτηνωδίας στον πόλεμο της Τσετσενίας, το Λιτβινένκο, πρώην αξιωματικό των ρώσικων μυστικών υπηρεσιών που ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Μεγάλη Βρετανία και κατάγγειλε τις προβοκατόρικες μεθόδους του Κρεμλίνου, πρώτη φορά δολοφονεί έναν ηγέτη της αντιπολίτευσης.
Πρόκειται για ένα γεγονός ιστορικού χαρακτήρα που αλλάζει για πάντα την πολιτική κατάσταση στη Ρωσία. Η δολοφονία του Νεμτσόφ καταργεί τα όρια της επίφασης της δημοκρατίας που επιχειρεί να εμφανίζει ο Πούτιν για να κρύβει τη δικτατορία του. Το πουτινικό καθεστώς πλέον περνάει σε επιβολή χιτλερικού τύπου πολιτικής τρομοκρατίας ενάντια σε κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή. Είναι χαρακτηριστικό το δέος με το οποίο περιγράφει ο αρθρογράφος της εφημερίδας MoscowTimes, την πιο πιθανή εξέλιξη στη Ρωσία, δηλ το Κρεμλίνο να προχωρήσει σε μεγάλης κλίμακας βίαιη καταστολή της πολιτικής αντιπολίτευσης. Αυτό, γράφει, «ονομάζεται τρόμος, και είναι ακόμα κάτι δύσκολο να το φανταστεί κανείς» (http://www.themoscowtimes.com/opinion/article/nemtsov-murder-corners-kremlin/516747.html).
Το κτηνώδες έγκλημα έστειλε δηλαδή ένα σαφές τρομοκρατικό μήνυμα στην αληθινά αντιπουτινική αντιπολίτευση η οποία κατήγγειλε και ακόμα ηρωικά καταγγέλλει τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο των ΜΜΕ και το απειλητικό κλίμα του μίσους και της βίας που καλλιεργεί για κάθε αντικαθεστωτική φωνή η γκεμπελική κυβερνητική προπαγάνδα. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Κασπάροφ: «Το θέμα δεν είναι αν έδωσε ο ίδιος ο Πούτιν τη διαταγή να δολοφονηθεί ο Μπόρις Νεμτσόφ. Το έκανε η δικτατορία του Πούτιν. Η προπαγάνδα του 24 ώρες το 24ωρο και 7 ημέρες την εβδομάδα περί εχθρών του κράτους» (Τα Νέα, 28/2/2015). Βέβαια είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι για μια τόσο σοβαρή στις πολιτικές της επιπτώσεις δολοφονία δεν πήρε την απόφαση ο ίδιος ο δικτάτορας, αλλά αυτό όποιος το ισχυριστεί ανοιχτά μέσα στη Ρωσία θα βρεθεί στα μπουντρούμια της ΚαΓκεΜπε σαν ένοχος συκοφαντίας.
Το κακό είναι ότι ενώ αυτή η αντιπολίτευση περίμενε σε μια τέτοια στιγμή να βρει στο πλευρό της τους δυτικούς ηγέτες στην καταγγελία της πουτινικής δικτατορίας και τρομοκρατίας, αυτοί για άλλη μια φορά έδειξαν το σιχαμερό κατευναστικό ή και ανοιχτά φιλοπουτινικό χαρακτήρα τους. Κουβέντα δεν είπαν στις δηλώσεις καταδίκης της δολοφονίας Νεμτσόφ ούτε ο Ολάντ, ούτε η διπρόσωπη Μέρκελ που μάλιστα «κάλεσε τον ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν να εξασφαλίσει πως η δολοφονία αυτή θα διαλευκανθεί και οι δράστες θα λογοδοτήσουν». Με τον ίδιο τρόπο και ο φιλοπουτινικός προβοκάτορας Ομπάμα κάλεσε τη ρωσική κυβέρνηση να διεξάγει «άμεση, αμερόληπτη και διαφανή έρευνα» ώστε να «εξασφαλιστεί ότι οι υπεύθυνοι θα βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης», την ώρα που οι λέξεις αμεροληψία, διαφάνεια και δικαιοσύνη αποτελούν ανέκδοτο στη Ρωσία του Πούτιν. Η επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, η Μογκερίνι, ένα ακόμα χοντρά φιλορώσικο στέλεχος μέσα στην ΕΕ, δήλωσε ότι «Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναμένει από τις ρωσικές αρχές να διεξαγάγουν μία πλήρη, ταχεία και διαφανή έρευνα». Με αυτό τον τρόπο σύσσωμοι άφησαν ανυπεράσπιστη στα χέρια του αρχιδολοφόνου όλη την ηρωική ρώσικη αντιπολίτευση.
Μέσα σε αυτό το όργιο του ξεπλύματος του Πούτιν, ο έλληνας υπουργός εξωτερικών Κοτζιάς, το πιο ξεδιάντροπο τσιράκι της ρώσικης διπλωματίας μέσα στην Ευρώπη, έκανε εύκολα τη δουλειά του. Δηλαδή έβγαλε μία ανακοίνωση όπου απέφυγε καν να καταδικάσει τη δολοφονία, και απλά ανέφερε ότι η πρέσβης της Ελλάδας στη Μόσχα θα «αποθέσει λουλούδια» στον τόπο της δολοφονίας, μαζί δηλαδή με όλους τους εκροσώπους των χωρών της ΕΕ που είχαν ήδη αποφασίσει να το κάνουν αυτό. Αυτό το έκανε ο Κοτζιάς για να μην απομονωθεί η ελληνική διπλωματία μέσα στην ΕΕ ώστε να μπορεί να βάζει το βέτο της σε νέες ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, όπως έκανε το Γενάρη.
Χιλιάδες μοσχοβίτες κατέβηκαν στη διαδήλωση της Κυριακής που μετατράπηκε σε διαδήλωση μνήμης του Νεμτσόφ. Ο ρώσικος λαός και οι λαοί της ακόμα δημοκρατικής Ευρώπης δεν θα κάτσουν για πάντα με σταυρωμένα χέρια να παρατηρούν απαθείς το σκοτεινό μέλλον που έρχεται στη Ρωσία και στην ανθρωπότητα.
* Σε μία συνέντευξή του στο Newsweek στις 28/2 ο Νέμτσοφ κατάγγειλε ότι η Ρωσία μετατρέπεται σε φασιστική χώρα με ναζιστικού τύπου γκεμπελική προπαγάνδα και με παραστρατιωτικά τάγματα εφόδου τύπου SA. Υποστήριξε τα μέτρα της Δύσης κατά της Ρωσίας για την εισβολή στην Ουκρανία και μάλιστα τα χαρακτήρισε «απαλά», και είπε ότι η κρίση στη Ρωσία δεν οφείλεται στα μέτρα της Δύσης αλλά στον παραλογισμό του Πούτιν. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για τον ισχυρισμό του Κρεμλίνου ότι πολεμάει το φασισμό στην Ουκρανία, ισχυρισμό που ευχαρίστως αναμασούν στην Ελλάδα τα φερέφωνα του Κρεμλίνου, κυβερνητικά και αντιπολιτευόμενα, και οι δορυφόροι τους, ο Νεμτσόφ απαντά ειρωνικά: «Κάποιος είπε κάποτε ότι οι μελλοντικοί φασίστες θα είναι ντούροι αντιφασίστες. Φασισμός στην Ουκρανία; Ανοησίες! Ας κοιτάξουμε τη Ρωσία. Έχουμε ένα κόμμα οικοδομημένο στη λατρεία ενός ηγέτη, συν κάποια άσχετα δορυφορικά κόμματα. Κάθε λίγα χρόνια υπάρχει μία παθητική παρωδία εκλογών. Έχουμε μία σοβινιστική και επιθετική εξωτερική πολιτική, μία αναθέρμανση ιμπεριαλιστικών συμπλεγμάτων, τη στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά ενός φασιστικού κράτους έτσι δεν είναι; (…) Ο πόλεμος (στην Ουκρανία) συνεχίζεται, οι Ρώσοι στρατιώτες είναι εκεί, αλλά το Κρεμλίνο το αρνείται και ισχυρίζεται ότι (η κυβέρνηση) δεν έχει σχέση με αυτά τα τανκς και τις μεραρχίες στο Ντονέτσκ. Το ίδιο ισχύει και με το φασισμό- υπάρχει στη Ρωσία αλλά οι αρχές λένε ότι πολεμούν το φασισμό στην Ουκρανία. Αν δεν σταματήσουμε αυτή την τρέλα, οι συνέπειες για όλους μας θα είναι καταστροφικές».