Τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας, μας δείχνουν ότι μάλλον είναι το ανώτερο δημιούργημα του πουτινικού καθεστώτος και πιθανά ο ορισμένος από το ίδιο καθεστώς διάδοχος του Πούτιν. Αν αυτό συμβεί, τότε δεν θα έχει τίποτα το ασυνήθιστο.
Είναι το μπρεζνιεφικό καθεστώς και συγκεκριμένα ο σκληρός πυρήνας αυτού του καθεστώτος που όρισε σαν διάδοχό του Μπρέζνιεφ τον αρχηγό της ΚαΓκεΜπε Αντρόπωφ με την ιδιότητα του «εκσυγχρονιστή» του ΚΚΣΕ. Μετά τον ξαφνικό θάνατο του τελευταίου ανέβηκε στην εξουσία το δεξί του χέρι, ο ακόμα πιο «εκσυγχρονιστής» μέχρι και «αντικομματικός» Γκορμπατσώφ. Είναι στη συνέχεια ο Γκορμπατσώφ ο ίδιος και το καγκεμπίτικο καθεστώς που ανέδειξαν φαινομενικά από το πουθενά τον δήθεν αστοδημοκράτη Γέλτσιν που πήρε την εξουσία μέσα από ένα αντιγκορμπατσοφικό κίνημα. Αργότερα ο Γέλτσιν ανέδειξε σαν διάδοχό του τον αρχικαγκεμπίτη Πούτιν που εφάρμοσε το «κρατικίστικο» πρόγραμμα της τιμωρίας του ολιγαρχικού γελτσινικού πλιάτσικου. Σε όλες αυτές τις διαδοχές ισχύει ή ίδια αρχή: ο διάδοχος αναδεικνύεται από τα σπλάχνα του προηγούμενου καθεστώτος και μάλιστα με την έγκριση ή την ανοχή του αρχηγού του και μετά έρχεται στην εξουσία σαν εχθρός αυτού του αρχηγού. Όταν λέμε σαν εχθρός του εννοούμε ότι έρχεται καβάλα σε ένα νέο πελώριο κοινωνικό και πολιτικό ρεύμα, σε ένα υποτίθεται αντικαθεστωτικό ρεύμα κάθαρσης. Ο διάδοχος δηλαδή του κάθε σύγχρονου ρώσου τσάρου έρχεται στην εξουσία σαν επαναστάτης ενάντια στον προκάτοχο που τον ανέδειξε, σαν ένα είδος πατροκτόνου.
Αυτού του είδους οι διαδοχές (που στην Ελλάδα γίνονται πάντα στο ΠΑΣΟΚ όταν ο ένας ρωσοδουλος αρχηγός διαδέχεται τον άλλο) επιτρέπουν την πολιτική προσαρμοστικότητα και τη μακροζωία του ρώσικου σοσιαλ-φασισμού όχι μόνο γιατί δίνουν στις ρώσικες μάζες μια διέξοδο απέναντι στα χειρότερα συμπτώματα εσωτερικής αποσύνθεσης και αποκτήνωσης αυτού του καθεστώτος αλλά κυρίως γιατί του επιτρέπουν να αναπτύσσει με διαρκώς πιο νέες μορφές την επιθετική παγκόσμια κυκλωτική στρατηγική του σαν μια πολιτική που υπαγορεύεται τάχα από τις ανάγκες της εσωτερικής πολιτικής και κοινωνικής πίεσης των ρωσικών μαζών προς ένα δήθεν πιο υγιές και μάλιστα πιο δημοκρατικό καθεστώς. Ο βασικός στόχος αυτών των στημένων και καθοδηγημένων από τα πάνω «επαναστάσεων» είναι να καταγοητεύονται οι δυτικοί φιλελεύθεροι ιμπεριαλιστές από τον κάθε νέο διάδοχο του προηγούμενου Τσάρου ο οποίος του απογοήτευσε, και να του δίνουν νέο άφθονο χρόνο, ακόμα και διπλωματική βοήθεια ώστε αυτός να μπορεί να τους παραπλανά για να συνεχίσει τη στρατηγική της περικύκλωσης της Ευρώπης. Αυτή η περικύκλωση γίνεται κυρίως με το καταμάτωμα και τον εκφασισμό πολλών χωρών-κλειδιών του Τρίτου Κόσμου
Η ξαφνική ανάδυση του Ναβάλνυ με τις πλάτες του Κρεμλίνου
Λέμε ότι είναι πιθανο ο Ναβάλνυ να είναι το νέο τερατάκι που έχει κατασκευάσει το παλιό καγκεμπίτικο καθεστώς για τους παρακάτω λόγους:
Ο Ναβάλνυ συνεργάζεται πολιτικά με πρώην πουτινικά στελέχη που τώρα έχουν γίνει επικριτές του Πούτιν όπως ο Μ. Κασιάνοφ (πρωθυπουργός επί Πούτιν από το 2000-2004) και επικεφαλής του κόμματος RPR-PARNAS που τον στηρίζει στις δημοτικές εκλογές της Μόσχας σαν υποψήφιό του. Ο Ναβάλνυ κατεβαίνει σαν υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές της Μόσχας με τη βοήθεια του Κρεμλίνου! Σύμφωνα με τη νομοθεσία που έχει εισάγει ο Πούτιν και που απαγορεύει στην πράξη σε αντικαθεστωτικούς να συμμετέχουν στις εκλογές, όπως έχει γίνει πχ με τον Κασπάροφ, πρέπει κάθε υποψήφιος ή υποψήφιο κόμμα να συγκεντρώσει χιλιάδες υπογραφές πολιτών που θα καταθέσει στις αρχές (!) ή να εξασφαλίσει τη στήριξη ενός ποσοστού τοπικών βουλευτών. Η απαίτηση του νόμου για αυτές τις δημοτικές ήταν 73000 υπογραφές από τους δημότες της Μόσχας ή υπογραφές από το 6% των εκλεγμένων τοπικών βουλευτών στα 110 από τα 146 δημοτικά διαμερίσματα. Ο Ναβάλνυ δεν είχε τις απαιτούμενες υπογραφές και έφτανε το τέλος της προθεσμίας για τη δήλωση υποψηφιότητας. Τότε σε μία σπάνια επίδειξη «μεγαλοψυχίας», ο επίσημος υποψήφιος της «Ενωμένης Ρωσίας» του Πούτιν, Σεργκέι Σομπιάνιν, έκανε το πρωτοφανές, παραχώρησε στο Ναβάλνυ τις υπογραφές των βουλευτών της «Ενωμένης Ρωσίας» που χρειαζόταν για να κατέβει υποψήφιος (!!!) Ο Ναβάλνυ έκανε την εξής δήλωση στο Ιντερφαξ για αυτή την «πρωτοβουλία» του υποψήφιου του κυβερνητικού κόμματος που ο ίδιος στην κεντρική προπαγάνδα του αποκαλεί «κόμμα απατεώνων και κλεφτών»: «Η Ενωμένη Ρωσία έχει εγκαταστήσει μόνη της αυτό το φραγμό, και τώρα έχοντας καταλάβει ότι εμποδίζει τη δημόσια έκφραση θέλησης, επιχειρεί να τον απομακρύνει όχι μόνο για εμένα αλλά για όλους τους υποψήφιους. Αν η ιδέα είναι να απομακρυνθεί ο φραγμός δεν μπορούμε να στραφούμε εναντίον της». (http://rbth.ru/news/2013/07/06/navalny_hails_united_russia_initiative_to_help_him_register_as_candidate_27838.html)
Τώρα, πότε ο Πούτιν έγινε ευαίσθητος για τη «δημόσια έκφραση», αυτό μόνο ο Ναβάλνυ το ξέρει, αφού τελικά μόνο για αυτόν έγινε άρση του φραγμού. Ο επικεφαλής της παράταξης των οικολόγων Γκλεμπ Φετίσοφ καταγγέλλει τη συμπαιγνία Ναβάλνυ-Ενωμένης Ρωσίας. Οι οικολόγοι συγκέντρωσαν 65 υπογραφές τοπικών βουλευτών και έμειναν εκτός δημοτικών εκλογών! Ο Φετίσοφ καταγγέλλει επίσης την ασυνήθιστη δημοτικότητα και προβολή του Ναβάλνυ από τα ρώσικα ΜΜΕ (!!!) (http://russian-greens.com/node/222, http://www.themoscowtimes.com/ mobile/article/483091.html)
Το βασικό στο Ναβάλνυ είναι ακριβώς αυτό, το ότι δηλαδή φούσκωσε ξαφνικά από το Δεκέμβρη του 2008 έχοντας σαν εργαλείο του ένα μπλογκ στο οποίο ασχολείται με το πιο επικίνδυνο ζήτημα, τη διαφθορά στο κράτος. Σήμερα ξεπερνάει τα 500.000 χτυπήματα στα βίντεο που ανεβάζει στο youtube. Πέρσι ξεκίνησε μία νέα ιστοσελίδα Rospil.info στην οποία δημοσιεύει διάφορα στοιχεία για κακοδιαχείριση και σκάνδαλα στις μεγάλες κρατικές επιχειρήσεις και στις αναθέσεις δημοσίων συμβάσεων. Σημειώνουμε ότι από τον κατάλογο των επιχειρήσεων που ελέγχει ο Ναβάλνυ λείπει μόνο η ναυαρχίδα της πολεμικής μηχανής του Κρεμλίνου, η κρατική επιχείρηση εξαγωγής όπλων Rosoboronexport.Τα στοιχεία για τα διάφορα σκάνδαλα που καταγγέλλει ο Ναβάλνυ τα απόκτησε από τη θέση του μικρομετόχου σε αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις. Κανείς δεν ξέρει πως βρήκε τα χρήματα σαν 37χρονος δικηγόρος να μπει μικρομέτοχος σε όλες αυτές τις επιχειρήσεις ούτε πως από αυτή τη θέση έχει αποκτήσει διοικητική εξουσία, αφού ζητάει και παίρνει τα οικονομικά τους στοιχεία, και εκεί ανακαλύπτει διάφορες ατασθαλίες, χρήματα που κινούνται κάτω από το τραπέζι, αλλά και κέρδη που αποκρύβονται από τους μικρομετόχους για να τους τρώνε τα μερίσματα! Πριν το Ναβάλνυ όπως λέει και ο ίδιος στις συνεντεύξεις του, οι αρμοδιότητες του κάθε μικρομετόχου στη ρώσικη επιχείρηση ήταν να πίνει το τσάι του και να τρώει ένα σάντουιτς στη γενική συνέλευση. Στη μετά Ναβάλνυ εποχή τα ίδια κάνει ο μικρομέτοχος. Μόνο ο Ναβάλνυ κάνει ελέγχους με τη βοήθεια μίας μυστηριώδους ολιγομελούς ομάδας που έχει στο γραφείο του.
Είναι χαρακτηριστικό πόσο δουλικά φέρονται τα κρατικά μεγαθήρια απέναντι του, όπως περιγράφεται σε άρθρο του Associated Press που αναδημοσιεύεται στην ηλεκτρονική πύλη boston.com (http://www.boston.com/news/world/europe/articles/2010/04/01/ activist_presses_russian_corporations_for_openness/?page=2). Η Γκάζπρομ αφιερώνει δισέλιδο σε εταιρικό φυλλάδιο για να του απαντήσει, και δηλώνει ότι η υπηρεσία δημοσίων σχέσεων της απαντά σε όλες τις ερωτήσεις του (!), η Ρόσνεφτ απολογείται μέσω εκπροσώπου της σε κατηγορίες του ότι δεν του έχει δώσει όλα τα έγγραφα που ζήτησε, επικαλούμενη την εταιρική νομοθεσία (!!) και η κεντρική επενδυτική τράπεζα VTB υπομένει αδιαμαρτύρητα την αγωγή του για επιζήμιες αγορές (!!!).
Είναι φανερό ότι τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να τα κάνει κανένας Ναβάλνυ χωρίς τις πλάτες του Κρεμλίνου. Αλλιώς θα βρισκόταν νεκρός ή στη φυλακή.
O Ναβάλνυ εγινε αρχηγός-ήρωας της ρώσικης και της παγκόσμιας πολιτικής αντιπολίτευσης στον Πούτιν πρόσφατα όταν εμφανίστηκε να είναι πολιτικά διωκόμενος από αυτόν, Σε αυτή τη δίκη, που έγινε εναντίον του για υπεξαίρεση, καταδικάστηκε σε πενταετή φυλάκιση. Αλλά σε αντίθεση με όλους όσους κατά καιρούς έχουν βρεθεί στο στόχαστρο του πουτινικού καθεστώτος, και καταλήγουν κατά κανόνα σε κάποιο κελί,στην καλύτερη περίπτωση (Χοντορκόφσκι, Pussy Riot), ή βρίσκονται δολοφονημένοι στη χειρότερη περίπτωση (Πολιτκόφσκαγια, Εστεμίροβα, Λιτβινένκο), ο Ναβάλνυ δεν έμεινε ούτε μία μέρα στη φυλακή και μετά την έφεσή του απελευθερώθηκε με εγγύηση. Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά έφυγε από την αίθουσα με χειροπέδες και γύρισε μετά από λίγο για να αφεθεί ελεύθερος. Σημειώθηκε σε αυτή τη δίκη το πρωτοφανές, ο εισαγγελέας που ζήτησε την καταδίκη του να προτείνει την αναστολή της ποινής του (!). Όλα αυτά αφού ο Ναβάλνυ έβγαλε στο δικαστήριο ένα μακροσκελή λόγο για το πώς το σύστημα Πούτιν, απομυζά το αίμα της Ρωσίας, και πως θα το καταστρέψει γιατί πρόκειται για ένα φεουδαρχικό σύστημα όπου το 83% του δημόσιου πλούτου το έχει το 0,5% του πληθυσμού. Μάλιστα, μετά τη δίκη εκτινάχθηκαν τα ποσοστά του Ναβάλνυ στις δημοσκοπήσεις για τις δημοτικές εκλογές (http://www.economist.com/news/europe/21582055, http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-16057045).
Στο πλευρό του Ναβάλνυ τάχθηκε ο Γκορμπατσόφ, που δήλωσε ότι η καταδίκη του αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν ανεξάρτητα δικαστήρια στη Ρωσία, καθώς και ο πρώην υπουργός οικονομικών και στενός συνεργάτης του Πούτιν, Κουντρίν, που δήλωσε ότι αυτή ήταν μία απόπειρα απομόνωσης του από την κοινωνική ζωή και την εκλογική διαδικασία. Από την άλλη ο ωμός αρχιφασίστας Ζιρινόφσκι δήλωσε ότι ο Ναβάλνυ τιμωρήθηκε δίκαια γιατί συνεργάζεται με τη Δύση ενάντια στη Ρωσία (http://en.wikipedia.org/wiki/Alexei_Navalny). Οι δηλώσεις του Ζιρινόφσκι κατά του Ναβάλνυ βοηθάνε στο ξέπλυμα και στο ξεκάρφωμα του Ναβάλνυ στους δυτικούς δημοκράτες λόγω της πλούσιας δράσης του στο χώρο των ναζιστών. Τόσο οι μονοπωλιστές ηγέτες των ΗΠΑ όσο και της ΕΕ σήμερα στηρίζουν το Ναβάλνυ σαν δημοκρατική αντίσταση στον Πούτιν. Το προφίλ του ήρωα που του φτιάχνει το Κρεμλίνο έχει παραπλανήσει και τους ρώσους δημοκράτες που τον θεωρούν θύμα του Πούτιν!
Ο ναζί Ναβάλνυ
Ένας πολιτικός αντίπαλος του Ναβάλνυ έφτιαξε ένα βίντεο στο οποίο παρουσιάζει πως μιμείται τις κινήσεις του Χίτλερ στις δημόσιες ομιλίες και το ανέβασε στο youtube. Είχε ελάχιστη κίνηση. Ο Ναβάλνυ διαφήμισε το βίντεο και το ανέβασε στην ιστοσελίδα του, περήφανος προφανώς για το πόσο πειστικός είναι σα φύρερ. Σήμερα, χάρη σε αυτή τη διαφήμιση, το έχουν δει 343.000 άνθρωποι! (http://www.dailymail.co.uk/news/article-2087073/Alexei-Navalny-Russian-advert-compares-anti-corruption-campaigner-Hitler.html)
Αποκαλυπτικά είναι επίσης κάποια στοιχεία που δίνει για το προφίλ του η Μοντ (22/11/2011): «Παντρεμένος, πατέρας δύο παιδιών, ορθόδοξος εκκλησιαζόμενος, ο Αλεξέι Ναβάλνυ ...πέρασε τη νεότητά του σε διαφορετικές στρατιωτικές φρουρές, ανάλογα με τις μεταβολές του αξιωματικού πατέρα του… Ακτιβιστής του φιλελεύθερου κόμματος Γιάμπλοκο, οργανώνει τις κινητοποιήσεις του δρόμου. Στα 2006, ασπάζεται εθνικιστικές θέσεις, δημιουργεί με ορισμένους νεοναζί τη «ρωσική πορεία», αυτή την ετήσια παρέλαση που διεξάγεται κάθε 4 Νοέμβρη υπέρ της «άμυνας των εθνικά Ρώσων». Αυτό άξιζε για να αποκλειστεί από το Γιάμπλοκο. «Μπορούμε να είμαστε φιλελεύθεροι ακόμα και να μιλάμε για την παράνομη μετανάστευση και την εθνοτική εγκληματικότητα», εκτιμά ο αγαπημένος της ρωσικής νεολαίας».
Μετά την εκδίωξη του από το φιλελεύθερο Γιαμπλόκο το 2007 δεν πήγε καθόλου να απευθυνθεί στο φιλελεύθερο χώρο, αλλά εμφανίστηκε σαν «ανεξάρτητος εθνικιστής» να μιλάει σε συγκεντρώσεις ναζιστών και σκίνχεντς. Έγινε συνιδρυτής της ομάδας NAROD (Εθνικό Ρώσικο Απελευθερωτικό Κίνημα). Το μανιφέστο τους συμπεριλαμβάνει κάλεσμα για τον τερματισμό της αλλοτρίωσης του ρώσικου πολιτισμού και την αποκατάσταση της «οργανικής ενότητας του παρελθόντος, του παρόντος και το μέλλοντος», δηλαδή την αναβίωση της Ρωσίας των τσάρων. Έχει δηλώσει ότι οι μετανάστες δεν θα αφομοιωθούν ποτέ και ότι είναι βόμβα για το μέλλον της Ρωσίας. Κάποτε βλέποντας ένα βίντεο που σύγκρινε τους μελαμψούς καυκάσιους με κατσαρίδες είπε: «ενώ τις κατσαρίδες μπορούμε να τις σκοτώσουμε με μια παντόφλα, στην περίπτωση των ανθρώπων προτείνω ένα πιστόλι».
Θυμίζουμε εδώ άρθρο μας που είχε δημοσιευτεί στη Νέα Ανατολή τον Οκτώβρη του 2012 και στο οποίο αναφέραμε πως και σε Ελλάδα και σε Ρωσία το χώρο της αντιπολίτευσης έχουν καταλάβει ναζιστές και πως αυτό είναι μία μέθοδος ελέγχου της πολιτικής ζωής της χώρας της ρώσικης διπλωματικής μηχανής για να καταπνίξει κάθε δημοκρατικό αντιφασιστικό κίνημα (http://www.oakke.gr/na482/rosiia482.htm, Οκτώβρης 2012).
Είχαμε από τότε ασχοληθεί με το Ναβάλνυ για τις αντιπουτινικές κινητοποιήσεις όπου κάναμε την εκτίμηση ότι ο καγκεμπίτικος μηχανισμός θα αντιδράσει στη φθορά του Πούτιν είτε με ένα σχέδιο εκκαθάρισης της «Ενωμένης Ρωσίας» (του κόμματος του Πούτιν), είτε με ένα σχέδιο αντικατάστασης του Πούτιν από ένα διάδοχο που δεν μπορεί παρά να εμφανιστεί, σαν ηγέτης μιας εξέγερσης τάχα του καινούριου κατά του παλιού που θα έχει τη λαϊκή στήριξη σαν εκπρόσωπος της «κάθαρσης», και τη στήριξη της Δύσης σαν εκπρόσωπος του δημοκρατικού αντιπουτινισμού (http://www.oakke.gr/na473/473rosia.htm, Νοέμβρης 2011). Τότε είχαμε αρχικά εκτιμήσει ότι οι κινητοποιήσεις αυτές ήταν μία έκφραση αυθόρμητης αντίστασης του ρώσικου λαού κατά του Πούτιν, και ότι σε αυτές μπήκαν οι φαιο-«κόκκινοι» για να τις χαλάσουν. Ο καθοδηγητικός ρόλος όμως του Ναβάλνυ σε αυτές τις κινητοποιήσεις μας οδήγησε στο να επανεξετάσουμε σύντομα αυτή την εκτίμηση και να την διορθώσουμε. Στο άρθρο μας αυτό με τίτλο «Κάπως αλλιώς εξελίσσονται τα πράγματα στη Ρωσία» αναφέραμε για τις διαδηλώσεις ότι σε αυτές εκτός από δημοκράτες συμμετείχαν: «εθνικοφασίστες φιλοναζιστές, φιλελεύθεροι με κεντρικό εκφραστή τον Νέμτσοφ (δημιουργό του «λαϊκού καπιταλισμού», που σημαίνει αντιδυτικός καπιταλισμός χωρίς αληθινά αστοδημοκρατικά δικαιώματα), και εθνικοκομμουνιστές δηλαδή νεοναζιστές-ευρασιατιστές του κόμματος του Ζιουγκάνοφ και άλλοι εθνικοσοιαλιστές».
Σημειώναμε τότε ότι αυτή ήταν σύνθεση που έμοιαζε με τους φαιο«κόκκινους» αγανακτισμένους της Αιγύπτου και της Τυνησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ναβάλνυ μίλαγε τότε για το ενδεχόμενο «αραβικής άνοιξης» στη Ρωσία, αν ο Πούτιν επιμείνει στις παλιές δομές εξουσίας (http://www.reuters.com/article/2011/06/01/us-russia-navalny-interview-idUSTRE7502X020110601)
Όπως κάνει σήμερα σε όλες τις χώρες του κόσμου ο φασισμός και ο σοσιαλφασισμός έτσι και ο Ναβάλνυ καταγγέλλει κυρίως σα «διεφθαρμένο» το παλιό καθεστώς για να αποφύγει να καταγγείλει την ταξική και κοινωνική ουσία του και το πραγματικό εσωτερικό και κοινωνικό του πρόγραμμα. Χαρακτηριστικά ποτέ ο Ναβάλνυ δεν κατηγορεί το ρωσικό καθεστώς σαν μια στρατιωτική και αστυνομική δικτατορία, ποτέ σαν ένα κρατικοστρατιωτικό βιομηχανικό και ενεργειακό σύμπλεγμα που αρνείται να αναπτύξει την σύγχρονη παραγωγή για την ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου του λαού και βεβαίως ποτέ δεν μιλάει ποτέ για μία ιμπεριαλιστική δύναμη που αιματοκυλά τους όμορους λαούς και διαμελίζει κράτη, αλλά για μια διαρκώς απειλούμενη και μισοκατεχόμενη από τη Δύση Ρωσία.
Η καταγγελία του για διαφθορά, άλλωστε, όπως λέει ο ίδιος δεν κατευθύνεται κυρίως κατά του Πούτιν, αλλά μία ομάδας γύρω από τον Πούτιν που ο τελευταίος απλά της επέτρεψε να πλουτίσει κλέβοντας. Στη συνέντευξή του στη Wall Street Journal ο Ναβάλνυ λέει: «Ο Πούτιν έκανε πολλά καλά από το 1999 έως το 2003, όταν η οικονομία ανένηψε και κάποιες μεταρρυθμίσεις έγιναν. Αλλά είναι η ψηλή τιμή του πετρελαίου που κρατάει σε καλή κατάσταση την οικονομία, και προφανώς έκανε πλούσια μία κλίκα φίλων του Πούτιν από την Αγία Πετρούπολη. «Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν σε θετικές αλλαγές πια. Πάνε 2 χρόνια που θέλει να έχει την εξουσία. Είναι φανερό ότι το σύστημα εξουσίας του βασίζεται στη διαφθορά, και οι άνθρωποι γύρω του βασίζονται μόνο στα χρήματα και στη διαφθορά» (http://online.wsj.com/article/SB10001424052970203986604577257321601811092.html)
Ο Ναβάλνυ ούτε στα λόγια δεν χτυπάει τον Πούτιν, αλλά μόνο την ανικανότητα του να «καθαρίσει» από τη διαφθορά το κράτος που ο ίδιος ο Πούτιν οδήγησε στην φασιστική του κρατικοολιγαρχική αποθέωση. Αλλά δεν υπάρχει από τη φύση του πιο διεφθαρμένο κράτος από το φασιστικό. Το να μην είναι διεφθαρμένο ένα φασιστικό κράτος, ένα κράτος δηλαδή που βρίσκεται στα χέρια μιας συμμορίας μονοπωλιστών που έχουν απόλυτη πολιτικη εξουσία πάνω στο λαό, είναι μια αντίφαση εξ ορισμού. Απλά ο Ναβάλνυ δημαγωγεί, η όπου ανακαλύπτει διαφθορά προφανώς θα στρέφεται ενάντια σε συγκεκριμένα μέλη της κρατικοολιγαρχίας που θα έχουν πέσει σε πολιτική δυσμένεια σε σχέση με την κεντρική ηγετική κακεμπίτικη πουτινική ομάδα την οποία η FSB (KGB) θέλει να εκκαθαρίσει.
Η προπαγάνδα του Ναβάλνυ αποτυπώνει την προπαγάνδα των νεοναζιστών παγκόσμια κατά της «διαφθοράς», των «κλεφτών» και «απατεώνων» του συστήματος, που θα εξοντωθούν μόνο αν συγκεντρωθεί η εξουσία σε ένα κρατικοφασιστικό κράτος και στο όνομα του έθνους ή της φυλετικής καθαρότητας πατάξει τους διεφθαρμένους εντεταλμένους της παγκόσμιας νέας τάξης, και των Εβραίων.
Το αποκρουστικό πρόσωπο αυτού του νέου τέρατος του καγκεμπίτικου μηχανισμού θα αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, και σύντομα θα φανεί ο στρατηγικός του ρόλος.