"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
μία πρωτοφανή σε μαζικότητα συγκέντρωση με χιλιάδες εργάτες μόνο από μια περιοχή και ένα εργοτάξιο, που είχε τη μορφή μίας αληθινής εργατικής εξέγερσης με ψηλό επίπεδο οργάνωσης και περιφρούρησης.
Δεν είχε καμία σχέση με τις θεσμοποιημένες πορείες-λιτανείες που διοργανώνει ο κυρίαρχος συνδικαλισμός του μισοπρολεταριάτου των υπηρεσιών και των ΔΕΚΟ.
Η διαδήλωση έμεινε σε όλη την πολύωρη διάρκεια της ειρηνική και σεβάστηκε απόλυτα τον πληθυσμό της πόλης, δείγμα ενός νέου εργατικού πολιτισμού.
Στην αντίστιξη, το αντεργατικό κυβερνητικό στρατόπεδο οργάνωσε φασιστική αντισυγκέντρωση στην οποία συμμετείχαν ελάχιστοι, σκοταδιστές και κουκουλοφόροι, που έσβησαν μπροστά στο φωτεινό πελώριο πλήθος των μεταλλεργατών. Στο τέλος εξελίχτηκε το γνωστό σκηνικό βίας που συγκεντρώνει την απέχθεια του λαού, αψιμαχίες με την αστυνομία και κάψιμο κάδων στους δρόμους.
Ήταν ακριβώς η αντιπαράθεση ανάμεσα στις δύο εικόνες, τη φωτεινή εικόνα της λαοθάλασσας των εργατών με τις οικογένειες τους που ξεχύθηκαν ειρηνικά στο δρόμο με τα κίτρινα γιλέκα και τα κράνη της δουλειάς, και του άμαζου μαύρου νεο-μεσαιωνικού μετώπου στο οποίο κυριαρχούσε ο ψευτοαναρχισμός, που φάνηκε όσο ποτέ πριν απογυμνωμένο και απομονωμένο. Αποδείχτηκε ότι αυτή η αντισυγκέντρωση ήταν μια οικτρή αποτυχία, η πιο λανθασμένη κίνηση του μαύρου μέτωπου.
Στις 16 Απρίλη μπροστά στα μάτια όλου του έθνους και του λαού, αποκαλύφθηκε ότι αυτή η κυβέρνηση δεν είναι αριστερά που χτυπάει το κεφάλαιο, αλλά μια κυβέρνηση που σαν αστική τάξη χτυπάει τους εργάτες. Πρόκειται για μια μεγάλη στιγμή, για μια γλαφυρή εικόνα που θα χαράξει τις συνειδήσεις στη χώρα μας για πάρα πολύ καιρό. Αυτή η αποκάλυψη ήταν ακριβώς η ουσία της πολιτικής νίκης της κινητοποίησης των μεταλλωρύχων.
Εφόσον συνεχίσουν το δρόμο της ανοιχτής ειρηνικής εργατικής πάλης και αποκρούσουν αποτελεσματικά και πειστικά τις προκλήσεις του ψευοαναρχικού φασισμού και της κυβέρνησης, οι μεταλλωρύχοι θα έχουν βάλει τις βάσεις της νίκης του αγώνα τους. Το πιο βασικό όμως είναι να διαφωτίσουν το λαό ότι η επένδυση της μεταλλουργίας χρυσού δεν μολύνει με τα τρανταχτά επιστημονικά στοιχεία των ειδικών που έχουν ήδη εκφραστεί για το θέμα. Πρέπει ιδιαίτερα να τονισθεί ότι το κεντρικό ζήτημα είναι η μεταλλουργία χρυσού που μόνο αυτή μπορεί ουσιαστικά να κρατήσει ανοιχτά τα μεταλλεία.
Μέσα σε αυτή τη μεγάλη μάχη έπαιξε το δικό της ρόλο η κινητοποίηση της ΟΑΚΚΕ για τη στήριξη της υπόθεσης των μεταλλωρύχων με την εκτεταμένη αφισοκόλληση και τη συμμετοχή της με δικό της μπλοκ και πανό στην πορεία. Η προσφορά της ΟΑΚΚΕ ήταν ότι σηκώθηκε ένα σφυροδρέπανο που έδειξε ότι η αληθινή αριστερά ήταν εκεί με τους εργάτες και εξέθεσε όλη την ψευτοαριστερά, τους ψευτοκομμουνιστές, και όλους τους απατεώνες που πλασσάρονται σα φιλεργάτες.
Εάν αυτό το κίνημα μπορέσει να πετύχει το στόχο του δηλαδή να χτιστεί μια μεταλλουργία χρυσού και να μείνουν ανοιχτά τα μεταλλεία, αυτό θα αποτελέσει μια νέα περίοδο για το εργατικό κίνημα και για τον αγώνα για την πολιτική δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία στη χώρα μας.