"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Οι κινέζοι σοσιαλιμπεριαλιστές παραβιάζουν εδώ και καιρό την αποκλειστική οικονομική ζώνη των Φιλιππίνων κατασκευάζοντας τεχνητά νησιά και παρενοχλούν τους φιλιππινέζους ψαράδες που αλιεύουν εκεί. Γι’ αυτό και οι Φιλιππίνες έχουν προσφύγει στη Χάγη από όπου όμως απέχουν επιδεικτικά οι κινέζοι φασίστες.
Αντίθετα ο νέος επίδοξος πρόεδρος εμφανίζεται ανοιχτός στην κοινή εκμετάλλευση στα διαφιλονικούμενα νερά και δηλώνει για τις διαφορές αυτές ότι «αν η Κίνα μου κατασκευάσει τρένο γύρω απ’ το Μιντανάο, τρένο απ’ τη Μανίλα στο Μπικόλ… μου κατασκευάσει τρένο στο Μπατάνγκας, για τα έξι χρόνια που θα είμαι πρόεδρος θα το βουλώσω» (ABS-CBSNews, 11/4). Άλλωστε ο ίδιος έχει προεξοφλήσει την ήττα των διπλωματικών, αμυντικών απέναντι στον κινέζικο σοσιαλιμπεριαλισμό, κινήσεων της Μανίλα δηλώνοντας ότι αφού περάσουν δύο χρόνια άκαρπων νομικών ενεργειών (εννοεί την προσφυγή στη Χάγη) θα καταφύγει σε διμερείς συνομιλίες με το Πεκίνο. Οι διμερείς συνομιλίες είναι κάτι που συμφέρει αφάνταστα τους κινέζους μιλιταριστές καθώς έτσι αποδυναμώνεται το όποιο μέτωπο των άλλων διεκδικητών των νησιών Σπράτλι, όπως είναι π.χ. οι Φιλιππίνες, το Βιετνάμ και η Μαλαισία, οι οποίοι ευνοούν τις πολυμερείς διαπραγματεύσεις με την πανίσχυρη στρατιωτικό-διπλωματικά Κίνα, δηλαδή να μην είναι η κάθε μια χώρα μόνη της απέναντι στο τέρας αλλά όλες μαζί.
Πέρα από τη στάση του απέναντι στον κινεζικό φασισμό μερικά ακόμα στοιχεία αρκούν για να καταδείξουν την άκρως σιχαμερή φυσιογνωμία αυτού του υποκειμένου.
Πρόκειται για τη διασύνδεσή του με συμμορίες δολοφόνων, που στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας έχουν σκοτώσει με συνοπτικές διαδικασίες πολύ κόσμο – η HumanRightsWatch υπολογίζει τα θύματα σε παραπάνω από 1.000 από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 – απλά και μόνο με την υποψία εκτέλεσης κάποιου αδικήματος. Ο Ντουτέρτε έχει συνδέσει το όνομά του σα δήμαρχος της πόλης Νταβάο με το στήσιμο αυτού του μηχανισμού, των επονομαζόμενων «αποσπασμάτων θανάτου του Νταβάο», κι έχει μάλιστα παραδεχτεί δημόσια ότι υπήρξε μέρος τους. Τώρα απειλεί ότι θα εφαρμόσει αυτό το σύστημα τρομοκρατικής βίας σε όλη τη χώρα: «Αυτοί οι 1.000 θα γίνουν 100.000. Θα σας πνίξω όλους στον κόλπο της Μανίλα, και θα ταΐσω τα ψάρια εκεί», υποσχέθηκε σε συνέντευξη τοπικού καναλιού (AlJazeera, 25/5/15). Πιστεύεται ότι τα δολοφονικά αυτά αποσπάσματα ξεκίνησαν από πρώην μέλη του ψευτοαριστερού αντάρτικου, του Νέου Λαϊκού Στρατού. Ανίκανες να αντιμετωπίσουν την αχαλίνωτη εγκληματικότητα, οι κρατικές αρχές έχουν ανεχτεί τη δράση αυτών των συμμοριών κι επιτρέπουν στον Ντουτέρτε να καυχιέται για τις επιδόσεις του απέναντι στο έγκλημα.
Είναι η εγκατάλειψη αυτή, σε συνδυασμό με την εκτεταμένη διαφθορά, στο βάθος η έλλειψη μιας λαϊκής δημοκρατικής πολιτικής δύναμης αντίστασης, που οδηγούν ένα μεγάλο κομμάτι του λαού να στοιχίζεται πίσω από τη «στιβαρή» εξουσία ενός τέτοιου κτήνους, όπως γίνεται σε πολλά μέρη του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου τόσο στο Βορά όσο και στον Νότο.
Όσο για την πραγματική στάση του Ντουτέρτε απέναντι στην εγκληματικότητα, μπορεί κανείς ακόμα να την αντιληφθεί από τα όσα είπε πρόσφατα σχετικά με το βιασμό μιας αυστραλής ιεραποστόλου που πιάστηκε όμηρος σε εξέγερση κρατουμένων φυλακής στα 1989. Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση, ο επίδοξος πρόεδρος ανακάλεσε το περιστατικό επιδεικνύοντας γι’ αυτό μία περίεργα σκωπτική διάθεση: «Θύμωσα που τη βίασαν αλλά ήταν τόσο όμορφη. Σκέφτηκα, ο δήμαρχος θα έπρεπε να την πάρει πρώτος» (abc.net.au, 21/4)!!!
Αυτό το κτήνος που θάπρεπε να πάει στη φυλακή μόνο γι αυτά τα λόγια πάει για πρόεδρος των Φιλιππίνων.