"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Η επίσκεψη του Πούτιν στην Ελλάδα αποκάλυψε τον ξενόδουλο χαρακτήρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και σύσσωμου του πολιτικού καθεστώτος. Σε καμία άλλη ευρωπαϊκή χώρα ο Πούτιν δεν είχε τέτοια πανηγυρική υποδοχή με τιμητική συνοδεία μαχητικών αεροσκαφών, με τόσο ενθουσιώδεις εκδηλώσεις φιλίας από κυβέρνηση και αντιπολίτευση, με τόσο εκκωφαντική σιωπή από διαμαρτυρίες, και πουθενά αλλού δεν επιβλήθηκαν τέτοια μέτρα καθολικής απαγόρευσης της κυκλοφορίας από όπου πέρασε.
Η ΟΑΚΚΕ ήταν το μόνο πολιτικό κόμμα που ύψωσε φωνή αντίστασης ενάντια στο νέο αφεντικό με την αφίσα της με τίτλο «Ο Πούτιν στην Ελλάδα που αργοπεθαίνει. Η ώρα της ύαινας».
Μετά τις επαφές με την πολιτική ηγεσία στην Αθήνα, ο Πούτιν πήγε στο Άγιο Όρος. Αυτή η επίσκεψη εμποδιζόταν για χρόνια από την αντίσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις ηγεμονικές βλέψεις του ρώσικου πατριαρχείου στο Άγιο Όρος το οποίο το θέλει η Ρωσία για να αποκτήσει πολιτική κυριαρχία σε όλες τις ορθόδοξες χώρες. Αυτή ήταν μία υποχώρηση του Βαρθολομαίου στην οποία έπαιξε οπωσδήποτε ρόλο η ρωσόδουλη πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης.
Ο Πούτιν εμφανίζεται σα σωτήρας της χρεωκοπημένης Ελλάδας για να πιέσει για την άρση των οικονομικών κυρώσεων της ΕΕ κατά της Ρωσίας με εργαλείο το ελληνικό βέτο
Γι’ αυτούς που περίμεναν τον Πούτιν να ξιφουλκήσει κατά του Σόιμπλε, των δανειστών, του ΔΝΤ, των μνημονίων και όσων το καθεστώς έχει ανακηρύξει σε «εθνικό εχθρό» και να «βάλει πλάτες» στη χώρα για να τη σώσει από τα νύχια των «τοκογλύφων» κλπ, η απογοήτευση ήταν μεγάλη. Γιατί ο Πούτιν στάθηκε δίπλα στον Τσίπρα στην κοινή συνέντευξη τύπου για να δηλώσει απερίφραστα ότι «Ο Πρωθυπουργός έχει ανάγκη να παίρνει πολύ δύσκολα μέτρα και πολύ δύσκολες αποφάσεις και δεν περιμένουμε από την Ελλάδα να κάνει άθλους του Ηρακλή στις αυλές της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας» (http://webtv.ert.gr/katigories/enimerosi/i-sinentefxi-tipou-a-tsipra-v-poutin/). Δηλαδή είπε ότι σωστά ο Τσίπρας υπογράφει τα μνημόνια γιατί αλλιώς, δεν θα μπορούσε το ελληνικό προφανώς αντιγραφειοκρατικό κράτος να αντιμετωπίσει την «ευρωπαϊκή γραφειοκρατία» και τελικά «να επηρεάσει τις αποφάσεις της ΕΕ» υπέρ της Ρωσίας, όπως θέλει ο Πούτιν και όπως είπε επίσης στην ίδια συνέντευξη, και κυρίως την απόφαση που έχει να πάρει η ΕΕ στις 31 Ιούλη για την παράταση ή όχι των κυρώσεων της κατά της Ρωσίας για την εισβολή της στην Ουκρανία.
Σε αυτά τα πλαίσια ο Πούτιν έφερε στη βαλίτσα του μαζί με την κουστωδία των εννιά υπουργών που τον συνόδευαν και μια σειρά δηλητηριασμένα δώρα. Αυτά ήταν διάφορα «μνημόνια συνεργασίας», από τα οποία ιδιαίτερη σημασία έχουν τα εξής: οι συμφωνίες που αφορούν τον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα με μεικτές κοινές επιχειρήσεις και συμπράξεις που θα σπάσουν στην πράξη το ευρωπαϊκό εμπάργκο, και η συμφωνία μεταξύ των ΕΛΠΕ και της ρώσικης πετρελαϊκής εταιρείας Rosneft για την προμήθεια αργού πετρελαίου που θα αυξήσει την ήδη μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας, κατά 60% από το φυσικό αέριο, και κατά 15% από το πετρέλαιο όπως δήλωσε ο ίδιος ο Πούτιν.
Επίσης, ανακοίνωσε την πρόθεσή της Ρωσίας να κάνει «επενδύσεις», και συγκεκριμένα να βάλει πόδι στους ελληνικούς σιδηροδρόμους και στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή της στους αντίστοιχους διεθνείς διαγωνισμούς της κυβέρνησης.
Οι προτάσεις αυτές οικονομικής συνεργασίας έχουν στόχο να βοηθήσουν τον Τσίπρα να αρνηθεί την παράταση των κυρώσεων, βοηθώντας σε αυτό τη Γαλλία και την Ιταλία που ετοιμάζονται να πουν το πρώτο όχι στην παράταση, με το επιχείρημα ότι η Ελλάδα έχει μεγάλη ανάγκη από τις εξαγωγές στη Ρωσία και από τις ρώσικες επενδύσεις για να ορθοποδήσει και να βγει από την ύφεση. Γι’ αυτό το λόγο οι επενδύσεις πήγαν πακέτο με μία διακήρυξη ελληνορωσικού διαλόγου.
Σε άρθρο του στην Καθημερινή, πριν φτάσει στην Ελλάδα ο Πούτιν ανέφερε ότι «η κάμψη στις σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (…) επηρεάζει αρνητικά τη δυναμική των διμερών εμπορικών συναλλαγών, οι οποίες σε σχέση με πέρυσι μειώθηκαν κατά ένα τρίτο – στα 2,75 δισ. δολ. ΗΠΑ. Η ζημία ήταν ιδιαίτερα βαριά για τους Έλληνες παραγωγούς αγροτικών προϊόντων».
Αυτή είναι ακριβώς η ρώσικη πολιτική που έχουμε αναλύσει διεξοδικά στην αρθρογραφία της Νέας Ανατολής, και ιδιαίτερα στο κεντρικό άρθρο του προηγούμενου φύλλου με τίτλο “Όλα τα μαρτύρια του ελληνικού λαού για τη διάσπαση της Ευρώπης», δηλαδή ότι η Ρωσία θέλει την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ για να μπορεί να τη διασπάει για λογαριασμό της.
Ο ίδιος ο Τσίπρας στην κοινή συνέντευξη του με τον Πούτιν επιβεβαίωσε ότι είναι μόνο η Ελλάδα σήμερα στην Ευρώπη που μπορεί να λειτουργήσει σα γέφυρα ανάμεσα σε Ρωσία και ΕΕ. Σε ερώτηση του δημοσιογράφου του ΑΠΕ Σιδέρη, για το αν θα καταψηφίσει τη συνέχιση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας στα πλαίσια της «στρατηγικής επιλογής της ανάπτυξης των σχέσεων Ελλάδας Ρωσίας», ο Τσίπρας απάντησε ως εξής: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που τηρεί τις δεσμεύσεις της στους διεθνείς οργανισμούς όπου συμμετέχει, είναι μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, αλλά είναι μια χώρα που εξαιτίας των παραδοσιακών ιστορικών σχέσεων που διατηρεί με τη Ρωσία είναι εξαιρετικά χρήσιμη τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στη Ρωσία. Καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν μπορεί να έχει αυτή τη χρησιμότητα. Γιατί είμαστε χρήσιμοι; Γιατί όλοι αναγνωρίζουν, θέλω να πιστεύω, ότι δεν μπορεί να υπάρξει μέλλον για την ευρωπαϊκή ήπειρο με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη Ρωσία σε αντιπαλότητα. Η Ελλάδα λοιπόν είναι μια χώρα που η χρησιμότητα της έγκειται ακριβώς στο γεγονός ότι μπορεί να είναι η γέφυρα φιλίας και συνεργασίας».
Στη συνέχεια ο Τσίπρας δεν δίστασε να καταδικάσει ανοιχτά την πολιτική της ΕΕ για κυρώσεις κατά της Ρωσίας για την προσάρτηση της Κριμαίας: «Έχουμε επανειλημμένα τοποθετηθεί τόσο εγώ όσο και ο υπουργός εξωτερικών ότι δεν αποτελεί λύση ο φαύλος κύκλος της στρατιωτικοποίησης, της ψυχροπολεμικής ρητορικής και των κυρώσεων. Αλλά λύση είναι ο διάλογος». Αυτή η δήλωση έχει ιδιαίτερη σημασία όταν γίνεται από έναν πρωθυπουργό ευρωπαϊκής χώρας που στέκεται δίπλα στο διαμελιστή μιας άλλης ευρωπαϊκής χώρας τον οποίο έχει υποδεχθεί σα στρατηγικό σύμμαχο.
Θυμίζουμε ότι η πρώτη πράξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ όταν ανέλαβε την εξουσία ήταν να βάλει βέτο στη λήψη πρόσθετων μέτρων της ΕΕ κατά της Ρωσίας.
Οι δηλώσεις Τσίπρα βρίσκουν πρόσφορο έδαφος σε μία αντιστροφή του κλίματος στην Ευρώπη κατά της ρώσικης επιθετικότητας. Συγκεκριμένα, οι ρωσόφιλοι Ολάντ και Ρέντσι έχουν μιλήσει για σταδιακή άρση των κυρώσεων, ενώ πενήντα βουλευτές του γαλλικού κοινοβουλίου με ψήφισμα τους ζήτησαν από την κυβέρνηση να πάρει θέση υπέρ της άρσης. Σε αυτούς προστέθηκε ουσιαστικά πρόσφατα ο υπουργός εξωτερικών της Γερμανίας Στάνμαγιερ, ενώ η Μέρκελ δεν τολμά ακόμα να ταχθεί υπέρ μιας τέτοιας προοπτικής, ιδιαίτερα όσο είναι ισχυρός πολιτικά ο Σόιμπλε που είναι εκφραστής της σκληρής γραμμής απέναντι στη Ρωσία.
Κανένας όμως από όλους αυτούς δεν μπορεί να προτείνει χαλάρωση ή άρση των κυρώσεων στη βάση της νομιμοποίησης της ρώσικης εισβολής. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Στάινμαγιερ: «Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και την αποσταθεροποίηση στην ανατολική Ουκρανία».
Μόνο ο Τσίπρας, όχι μόνο δεν είπε κουβέντα για παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία όσο ήταν δίπλα στον Πούτιν, αλλά άκουσε με κατανόηση την εξής προκλητική δήλωσή του στην κοινή συνέντευξη τύπου: «Ως προς την Κριμαία: Αυτό το ζήτημα έκλεισε για πάντα με βάση την επιθυμία των ανθρώπων που ζουν στην Κριμαία. Ποτέ δεν θα υπάρχουν εκ μέρους της Ρωσίας συζητήσεις για αυτό το θέμα. Υπάρχει μια παροιμία ρώσικη που λέει ότι μακάρι το μοσχάρι σας να φάει το λύκο μας» (!!!)
Η απάντηση του Τσίπρα ήταν σιωπή και γέλια.
Η γλοιώδης δουλική στάση σύσσωμου του πολιτικού κόσμου και η εκκωφαντική σιωπή στους δρόμους της Αθήνας
Τον τόνο της διακομματικής ρωσόδουλης φιέστας είχε δώσει αρχικά ο πρόεδρος-σύμβολο της «εθνικής ενότητας», ο Πρ. Παυλόπουλος, που υποδέχτηκε τον Πούτιν «με ειλικρινή συγκίνηση» δήλωσε ότι αυτή είναι μία επίσκεψη «επιστέγασμα της φιλίας με τη Ρωσία». Κυρίως αναγνώρισε τον Πούτιν σαν αξιόπιστο σύμμαχο της Δύσης στον πόλεμο κατά του ISIS, και πρότεινε πιο στενή συνεργασία σε αυτόν τον τομέα.
Η αληθινή κυριαρχία όμως της ρώσικης πολιτικής στη χώρα φάνηκε όχι από τις ρεβεράντζες που έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και όλη η κυβέρνηση σε ένα δικτάτορα, σφαγέα και διαμελιστή κρατών, αλλά από τη θερμή υποδοχή που του έκανε ο υποτιθέμενος ηγέτης της φιλοευρωπαϊκής φιλελεύθερης αντιπολίτευσης Κ. Μητσοτάκης. Αυτός πήγε στο Καβούρι όπου έμενε ο Πούτιν μετά τα μεσάνυχτα (!) σαν παράνομη ερωμένη για να τον συναντήσει εκτός προγράμματος (!!) Ο Κ. Μητσοτάκης τον ευχαρίστησε που βρήκε χρόνο για τη μεταξύ τους συνάντηση παρά το πιεσμένο πρόγραμμά του (!), και συμπλήρωσε (www.thetoc.gr): «Οι δεσμοί των χωρών μας είναι πολύ στενοί. Είναι δεσμοί που ανάγονται στις παραδόσεις μας, στη θρησκεία μας και στην κοινή γεωγραφική μας θέση. Νομίζω, ότι είναι σημαντικό ότι σε αυτήν τη συγκυρία υπάρχει μια συμφωνία διακομματική, ότι οι σχέσεις με τη Ρωσία μπορούν να ενισχυθούν περισσότερο. Έχω και εγώ ένα προσωπικά έντονο ενδιαφέρον για την περαιτέρω σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων» (σσ η υπογράμμιση δική μας).
Ο Πούτιν με τη σειρά του δήλωσε ότι διαπιστώνει με μεγάλη χαρά πως η ανάπτυξη των διακρατικών σχέσεων «υπερβαίνει την πολιτική». Πράγματι είναι στη σφαίρα του μαζοχισμού.
Σημειώνουμε εδώ ότι αυτή η συνάντηση επιβεβαίωσε πλήρως την ανάλυσή μας για το ρωσόφιλο πολιτικό χαρακτήρα του Κ. Μητσοτάκη στη διαδικασία της διαδοχής στη ΝΔ (http://www.oakke.gr/global/item/622).
Ο άλλος υποτιθέμενος φιλοευρωπαίος φιλελεύθερος ηγέτης, ο Σ. Θεοδωράκης, του «Ποταμιού» έκανε κι αυτός την «υπέρβαση» του υπέρ Πούτιν. Σε ανακοίνωσή του το «Ποτάμι» χαρακτήρισε εξαιρετικά σημαντική την επίσκεψη και κάλεσε την κυβέρνηση να εκμεταλλευθεί κάθε δυνατότητα συνεργασίας με τη Ρωσία: «Την ξεχωριστή αυτή επίσκεψη η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει με όλη τη προσοχή που αρμόζει σε μια τέτοια χώρα και να φροντίσει να εκμεταλλευθεί κάθε δυνατότητα συνεργασίας».
Ο Λεβέντης σε πλήρη σύμπλευση με τον Πούτιν δε δίστασε να επικρίνει την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση που εμποδίζει τις ρώσικες επενδύσεις, και τη Ρωσία να βοηθήσει τη χώρα. Σύμφωνα με την ανακοίνωσή της ΕΚ ο Πούτιν δεν μπορεί να φέρει την ανάπτυξη γιατί: «η Ελλάδα ανήκει στο ευρωπαϊκό τόξο, θέλει να έχει καλές σχέσεις και με τις Η.Π.Α και επομένως κάθε επενδυτική πρόταση θα πρέπει να έχει και τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
Το ψευτοΚΚΕ από την άλλη βρέθηκε σε δύσκολη θέση, γιατί σαν δήθεν αντι-ιμπεριαλιστικό αντι-συστημικό κόμμα, δεν μπορούσε να βγάλει φιλοΠούτιν, φιλοκυβερνητική ανακοίνωση, αλλά και σα γνήσιο ρωσόδουλο κόμμα δεν μπορούσε να βγάλει αντι-Πούτιν ανακοίνωση. Έτσι, περιορίστηκε σε αρθρογραφία στο Ριζοσπάστη, σύμφωνα με την οποία η επίσκεψη «σηματοδοτεί τις βλέψεις των αστικών τάξεων των δύο κρατών για διεύρυνση των οριζόντων δράσης τους», στα πλαίσια «της στρατηγικής επιλογής του κεφαλαίου για τη διεύρυνση των επικερδών μπίζνες». (www.rizospastis.gr/story.do?id=8909196&textCriteriaClause=%2B%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%99%CE%9D). Δηλαδή το γνωστό τροτσκιστικό τροπάρι του ψευτοΚΚΕ: Κάτω ο καπιταλιστής Τσίπρας, κάτω ο καπιταλιστής Πούτιν! Δύο αστικές τάξεις με κοινό συμφέρον το καπιταλιστικό κέρδος βλέπει ο Ριζοσπάστης, εκεί που στεκόταν δουλικά ένας σοσιαλφασίστας μπροστά στον αρχηγό μιας νεοχιτλερικής υπερδύναμης που ασκεί ωμό φασισμό στο εσωτερικό της χώρας του και διακρίνεται στο διαμελισμό κρατών και στις σφαγές αμάχων ξένων κρατών. Αυτή η «κριτική» καθόλου δεν στεναχωρεί τον Πούτιν που προσπαθεί να πλασάρει στη Δύση ακριβώς αυτό το πρόσωπο του ηγέτη μίας σύγχρονης καπιταλιστικής χώρας. Όμως το πολύ αίμα που έχει στα χέρια του, από την Πολιτκόφσκαγια και το Λιτβινένκο, μέχρι την Τσετσενία, τη Γεωργία, και την Ουκρανία, δεν τον κάνουν καθόλου πειστικό τουλάχιστον στην κοινή γνώμη των ευρωπαϊκών χωρών, αφού οι δυτικοί μονοπωλιστές ηγέτες τους κλείνουν όλο και περισσότερο τα μάτια στο αίμα αυτό. Διευκολύνει επίσης, αφάνταστα τον Τσίπρα που θέλει να πουλήσει και αυτός το παραμύθι ότι υποκλίνεται στον Πούτιν τάχα για τις «μπίζνες», και όχι για να τον βοηθήσει στα θερμά μέτωπα που έχει ήδη ανοιχτά και στον πόλεμο που ετοιμάζει.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και όλος ο υπόλοιπος στολίσκος του σοσιαλφασισμού. Το «Κ»ΚΕ μ-λ αναφέρει στην ανακοίνωση του ότι τα ρώσικα μονοπώλια επιθυμούν να πάρουν μέρος στη λεηλασία του δημόσιου πλούτου στα πλαίσια που έχουν χαράξει οι «ιμπεριαλιστές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΔΝΤ»! Επίσης επισημαίνει ότι υπάρχει κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης στο Αιγαίο από τη νατοϊκή πολιτική και τη σύμπλευση της Ελλάδας με αυτή που μπορεί να προκαλέσει την αντίδραση της Ρωσίας, με αποτέλεσμα λόγω της νατοϊκής αυτής προκλητικότητας να κινδυνεύει η ειρήνη! Δηλαδή η ανακοίνωση για την επίσκεψη του Πούτιν είχε συνθήματα όχι στο ΝΑΤΟ, όχι στην ΕΕ, όχι στο ΔΝΤ. Οι Ρώσοι, ή θα παρασύρονται κι αυτοί να πάρουν κάτι από τη χώρα μέσα στο ξεπούλημα που διατάζουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, ή θα αναγκάζονται να απαντήσουν στις νατοϊκές προκλήσεις. Σε κάθε περίπτωση δεν είναι η Ρωσία το πρόβλημα, ούτε ο Πούτιν. Έτσι ο Σαββίδης και ο Ριμπολόβλεφ μπορούν να θεωρηθούν ενεργούμενα της ΕΕ και του ΔΝΤ στην επίθεση τους κατά της χώρας, αλλά και η πολιτική σύγκρουση του Τσίπρα με την ΕΕ στο ζήτημα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας μπορεί να θεωρηθεί φιλειρηνική πολιτική αφού δεν έχει να κάνει με τη νατοϊκή προκλητικότητα...
Τι να πούμε τώρα για το Λαφαζάνη, τον άνθρωπο που υποκλινόταν με πάθος μπροστά στο Μίλερ της Γκάζπρομ, που δήλωσε ότι η κυβέρνηση είναι υπόδουλη στην αμερικανονατοϊκή πολιτική και γι’ αυτό «υποβάθμισε αφόρητα την επίσκεψη Πούτιν στην Αθήνα και περιόρισε ασφυκτικά τις δυνατότητες που υπήρχαν για την προετοιμασία της και για να επιτευχθούν χειροπιαστά αποτελέσματα σ' όλους τους τομείς των ελληνορωσικών σχέσεων» (http://www.naftemporiki.gr/story/1108947/p-lafazanis-i-kubernisi-upobathmise-tin-episkepsi-poutin). Δεν μπόρεσε ο Λαφαζάνης να αντέξει πόσο «αφόρητα» υποβάθμισε η κυβέρνηση την επίσκεψη. Τι έπρεπε να κάνει δηλαδή; Έστειλε τρία μαχητικά να τον συνοδεύουν, έβαλε όλα τα στελέχη της να στέκονται προσοχή, έβαλε την κρατική τηλεόραση να παίζει επί δύο μέρες την επίσκεψη, έκλεισε όλους τους δρόμους για ώρες για να περνάει σε κόκκινο χαλί το νέο αφεντικό, μέχρι που έκλεισε και το θαλάσσιο δρόμο όταν έφευγε από το Άγιο Όρος … Τέλος, ο Λαφαζάνης διαπίστωσε ότι «η μνημονιακή Ελλάδα αποτελεί δυστυχώς ευρω-ατλαντικό οικόπεδο» . Φαντάσου να μην ήταν...
Εννοείται ότι κουβέντα δεν είπε για το ότι το μεγάλο καλό αφεντικό ευλόγησε τα μνημόνια, και επέκρινε αυτούς που ζητάνε από την κυβέρνηση «άθλους του Ηρακλή» στις αυλές της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας….
Μόνο η ναζιστική συμμορία της «Χρ. Αυγής» ξεπέρασε σε ενθουσιασμό το Λαφαζάνη. Οι ναζιστές σε ανακοίνωσή τους αναφέρουν πως «Η Χρ. Αυγή καλωσορίζει στην πατρίδα μας τον ηγέτη της Ρωσίας Βλαδίμηρο Πούτιν», ενώ διαμαρτυρήθηκαν με τη σειρά τους γιατί η κυβέρνηση υποβάθμισε την επίσκεψη επειδή έστειλε τον υπουργό Εθν. Άμυνας να τον υποδεχτεί στο αεροδρόμιο και δεν πήγε ο ίδιος ο πρωθυπουργός!
Σε ότι αφορά τους μαζικούς μη άμεσα πολιτικούς φορείς της κοινωνίας , όπως δηλαδή συνδικάτα, συλλόγους, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τη μια ή την άλλη στιγμή βρίσκονται συνήθως στους δρόμους κατά των επεμβάσεων των ΗΠΑ στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, κατά της επιθετικότητας του Ισραήλ κλπ, και κατά κάθε φασιστικής ενέργειας παντού στον κόσμο και που είτε διαδηλώνουν ήσυχα είτε ρίχνουν τη πρωτεύουσα στους καπνούς των κούφιων συρράξεων, τώρα, «σεμνά και τακτικά» προτίμησαν να απέχουν εντελώς από οποιαδήποτε διαμαρτυρία δείχνοντας πόσο μικρή απόσταση τους χωρίζει από τους ναζιστές και τους παπάδες. Όμως εδώ υπήρξε μια φωτεινή εξαίρεση, μια αντίσταση από τους κόλπους του μαζικού κινήματος. Πρόκειται για μία ομάδα ομοφυλοφίλων από την ομάδα ColourYouth ΛΟΑΤΚΙ (Λεσβιακά, Ομοφυλόφιλα, Αμφισεξουαλικά, Τρανσεξουαλικά, Κουήρ, 'Ιντερσεξ άτομα) που οργάνωσαν μία διαμαρτυρία 30 ατόμων με σύνθημα «Putingohome» στο Σύνταγμα. Αυτή ήταν μία κινητοποίηση καταγγελίας ειδικά της βάναυσης πολιτικής του πουτινικού καθεστώτος ενάντια στους ομοφυλόφιλους. Στη Ρωσία του Πούτιν πέρα από την ωμή και ρητή απαγόρευση της ομοφυλοφιλίας από το καθεστώς, οι ομοφοβικοί φασίστες και ναζί φτάνουν να δολοφονούν ομοφυλόφιλους αφού πρώτα τους βασανίσουν με τον πιο φρικαλέο τρόπο. Είναι προς τιμή της συγκεκριμένης ομάδας που την οργάνωσε ότι τόλμησε να σπάσει τη γενική σιωπή σε αυτό το ζήτημα. Βέβαια θα περίμενε κανείς σε μια Ελλάδα όπου η ομοφοβία και οι ομοφοβικοί φασίστες γίνονται όλο και πιο επιθετικοί και οι ομοφυλοφιλικές οργανώσεις έχουν αρκετή αριθμητική δύναμη αυτή η διαμαρτυρία να ήταν μαζικότερη. Όμως είναι φανερό ότι στάθηκε και εδώ ισχυρή η επιρροή των ρωσόφιλων ψευτοφιλελεύθερων πολιτικών κομμάτων που δεν ήθελαν να είναι μαζική η απάντηση από ένα καταπιεζόμενο κομμάτι του λαού στους δρόμους της πόλης κατά του «φίλου και σωτήρα» Πούτιν. Έτσι η κυβέρνηση, οι σοσιαλφασίστες αλλά και τα ψευτοφιλελεύθερα κόμματα φρόντισαν σε κάθε περίπτωση να μην πάρει το θέμα μεγαλύτερη έκταση μήπως και ενοχληθεί ο Πούτιν, ενώ η συμμορία Τσίπρα, που μπορεί να επιτρέψει στους κάθε λογής ρουβίκωνες να κλείσουν ακόμα και τη Βουλή κράτησε τους συγκεντρωμένους μακριά από αυτήν παρατάσσοντας στο χώρο απέναντι σε 30 ειρηνικούς διαδηλωτές 40 άντρες των ΜΑΤ και τρεις κλούβες!
Η ΟΑΚΚΕ ήταν στη θέση της για να υψώσει τη μόνη αλλά δυνατή πολιτική φωνή αντίστασης
Αυτή η αντίσταση ενός κομματιού του λαού όσο σημαντική και να ήταν δεν μπορούσε να έχει τα σφαιρικά χαρακτηριστικά μιας καθαυτό πολιτικής απάντησης στην επίσκεψη του φασιστικού νέου αφεντικού. Σε αυτό το επίπεδο δεν υπήρχε άλλο πολιτικό κόμμα που να ύψωσε φωνή διαμαρτυρίας στους πανηγυρισμούς και τις θριαμβευτικές ιαχές του πολιτικού καθεστώτος εκτός από την ΟΑΚΚΕ. Αυτή με την καμπάνια της πλατιάς αφισοκόλλησης αποκάλυπτε σαν εχθρό τον δήθεν σωτήρα της χώρας και των ντόπιων υποτακτικών του. Αυτή η καμπάνια σχεδόν ταυτόχρονα σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη και τις πόλεις της επαρχίας Λάρισα, Τρίκαλα, Ηράκλειο, Τρίπολη, προκάλεσε μεγάλη εντύπωση και είχε απήχηση. Στο κέντρο της Αθήνας, που ήταν και το πιο σημαντικό σημείο, έμειναν αρκετές αφίσες για μέρες, παρόλη την καταστροφική μανία ενάντια σε κάποιες από αυτές. Αυτό σημαίνει ότι όσο και αν έχουν χαλάσει τον κόσμο οι ρωσόδουλοι, το καλύτερο που έχουν καταφέρει είναι να δημιουργήσουν μεν στο λαό μια θετική εντύπωση για τον Πούτιν αλλά μόνο σαν αντίπαλο δέος σε αυτούς που του έχουν δείξει σαν κύριους εχθρούς του, δηλαδή την ΕΕ σαν δανειστές.
Αλλά δεν υπάρχει κανένας φανατισμός στο λαό υπέρ του Πούτιν αφενός γιατί ακόμα και στην Ελλάδα έχει γίνει γνωστή η κακή του φήμη σαν τουλάχιστον αυταρχικού ηγέτη, αφετέρου γιατί ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να παρουσιάσει κάποιο πειστικό επιχείρημα ότι ο ρώσικος λαός καλοπερνάει υπό την ηγεσία του αλλά και γιατί επί της ουσίας δεν έχει κάνει ποτέ τίποτα για να βοηθήσει τη χώρα.
Η καμπάνια της ΟΑΚΚΕ είχε απήχηση όχι μόνο χάρη στην πολιτικά εύστοχη αφίσα που δημοσιεύουμε εδώ, αλλά κυρίως γιατί αυτή η αφίσα πρόβαλε έντονα μέσα στο πολιτικό κενό που δημιούργησε η βρώμικη και εντελώς καιροσκοπική πολιτική της αστικής τάξης. Εννοούμε ότι η μεν φιλορώσικη αντιπολίτευση δεν μπορούσε να μιλήσει υπέρ του Πούτιν γιατί θέλει να φαίνεται ευρωπαϊκή, το δε ψευτοΚΚΕ και οι άλλοι τροτσκιστές της ουράς του δεν μπορούσαν να μιλήσουν υπέρ του γιατί παριστάνουν τους κομμουνιστές, ενώ οι αναρχικοί έπρεπε και αυτοί να είναι εντελώς ήσυχοι γιατί εδώ και πολλά χρόνια είναι απλοί άτακτοι κνίτες με μολότωφ.
Έτσι, μέσα σε αυτήν την αμηχανία, το μόνο πράγμα που υπήρχε στους τοίχους του κέντρου της πόλης ήταν η απωθητική φάτσα του ιερού προσκεκλημένου, που συνοδευόταν από μία προειδοποίηση στον ελληνικό λαό, ότι αυτός που του πλασάρουν σα φίλο δεν είναι ένας ηγέτης που διακρίνεται για τα ανθρωπιστικά και φιλειρηνικά του αισθήματα, ούτε κανένας αφοσιωμένος φίλος των «φτωχών και αδυνάτων», αλλά ένας στυγνός δικτάτορας στη χώρα του, διαμελιστής χωρών, και σφαγέας αμάχων, και γι αυτό μπορεί να είναι μόνο δυνάστης ενός λαού, και ποτέ φίλος του.
Αυτή η εικόνα με αυτή την προειδοποίηση δίπλα σε ένα σφυροδρέπανο, την ώρα που όλα τα «επίσημα» σφυροδρέπανα στη χώρα υποκλίνονταν στον ισχυρό ηγέτη, ενόχλησε το ρώσικο ιντερνετικό τύπο και συγκεκριμένα την ιντερνετική εφημερίδα της Ρωσίαςlenta.ru, και σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε να συμπεριλάβει εκτενή αναφορά στην ΟΑΚΚΕ στην ανταπόκρισή της για την επίσκεψη του Πούτιν στην Αθήνα. Η σχετική είδηση εμφανίστηκε και σε ένα ελληνικό μπλογκ (http://scottishbetting.blogspot.gr/2016/05/ta.html).Tolenta.ruείναι ένα από τα πιο δημοφιλή ρωσόφωνα ιντερνετικά μέσα με πάνω από 600 χιλιάδες επισκέπτες ημερησίως στο οποίο το 2014 το Κρεμλίνο επέβαλε δικιά του διεύθυνση για να το ελέγξει (σχετική αναφορά στοWikipedia).
Αναφέρει συγκεκριμένα το ρεπορτάζ της Lenta.ru:"Στο Εθνικό Πάρκο δίπλα από το Κοινοβούλιο και την κατοικία του πρωθυπουργού χοροπηδούν παιδιά, αγκαλιάζουν τους πυλώνες και φωτογραφίζονται οι τουρίστες. Αλλά στους δρόμους της πόλης κρέμονται αφίσες με μια μάλλον απαίσια εικόνα του Πούτιν που μοιάζει με λύκο. Και μια προειδοποίηση: Δεν πρέπει να συνεργαστούμε με τη Ρωσία. Είναι η αφίσα του τοπικού Κομμουνιστικού Κόμματος, του ΟΑΚΚΕ, που προσπαθεί να βρει άλλον έναν ένοχο για την οικονομική κρίση της χώρας". Στη συνέχεια το κείμενο της ρώσικης εφημερίδας επισημαίνει ότι:"Παρά την πληθώρα των αφισών με την κριτική στον Πούτιν, υπάρχουν παραδοσιακά καλές σχέσεις με τους Έλληνες».Με λίγα λόγια τοlenta.ruκαταλογίζει στην ΟΑΚΚΕ ότι εξαπέλυσε μία καμπάνια τρομοκράτησης του πληθυσμού ενάντια στις διαθέσεις ενός φιλορώσικου λαού και στις αντίστοιχες φιλελληνικές του ρώσικου λαού που τις αποτυπώνουν οι καλές σχέσεις μεταξύ των ηγεσιών των δύο κρατών.
Αυτή είναι μια εντελώς διαστρεβλωμένη εικόνα της καμπάνιας της ΟΑΚΚΕ και έχει σα στόχο να τη συκοφαντήσει και να υποβαθμίσει την απήχησή της. Γιατί το περιεχόμενο της αφίσας και η ίδια η καμπάνια της αφισοκόλλησης είχε στόχο να αποκαλύψει στο λαό τον πραγματικό χαρακτήρα του Πούτιν ενάντια στους τόνους από ψέμματα που ακούστηκαν από την επίσημη πολιτική ηγεσία και αναπαρήγαγαν τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα τα κρατικά, και όχι να προκαλέσει οποιαδήποτε αντίθεση με το ρώσικο λαό. Άλλωστε η πραγματικότητα ήταν ακριβώς η αντίστροφη. Ο όγκος και η πληθώρα της προπαγάνδας στη χώρα ήταν φιλοπουτινικός, και αυτό τον όγκο δεν είχε σε καμία περίπτωση τη δύναμη να τον υπερκαλύψει η «πληθώρα των αφισών» της ΟΑΚΚΕ. Ο λόγος που θορυβήθηκε τόσο πολύ τοlenta.ruείναι ότι υπήρχε μόνο μία αφίσα στο δρόμο για την επίσκεψη Πούτιν η οποία ήταν εναντίον του, και η οποία ήταν αρκετά πειστική για να διαβαστεί και να προβληματίσει χωρίς να σκιστεί ή να καλυφθεί αυθόρμητα. Αυτό σημαίνει ότι πέτυχε το στόχο της και ότι ο ελληνικός λαός μπορεί να συμπαθεί την επίσημη Ρωσία σαν αντίβαρο στην Ευρώπη που έχει προβοκαριστεί σαν κύριος εχθρός του, αλλά τον Πούτιν δεν τον πολυσυμπαθεί. Τουλάχιστον αυτό δεν το είδαμε πουθενά όποτε κολλούσαμε εκτός από έναν χρυσαυγίτη που διαμαρτυρήθηκε φωναχτά γι αυτήν, αλλά κανείς από τους πολλούς διαβάτες που ήταν εκεί δεν τον υποστήριξε.
Η απήχηση της αφίσας φάνηκε και στο διαδίκτυο και πολλές ήταν οι αναφορές σε ιστοσελίδες και τα σχόλια στοtwitter, φιλικά και εχθρικά (από συριζαίους και ανταρσύες στα οποία πάντως ήταν έκδηλη η αμηχανία για το ότι οι συνήθεις «κινηματίες» περιορίστηκαν σε αυτή την επίσκεψη στο να βλέπουν χωρίς να ενοχλούνται τα κόκκινα χαλιά στο νέο αφεντικό).
Επίσης δημοσιεύτηκε ολόκληρη στην εφημερίδα «Το Ποντίκι». Πρόκειται για τη δεύτερη τέτοια δημοσίευση, η πρώτη ήταν η ανακοίνωση για την κατάρριψη του ρώσικου αεροπλάνου από την Τουρκία. Και στις δύο περιπτώσεις η δημοσίευση συνοδεύτηκε από αρνητικά σχόλια. Σε αυτή την περίπτωση η εφημερίδα αποδίδει την κατηγορία της «ρωσοπληξίας» στην ΟΑΚΚΕ, την οποία επιμένει να αναφέρει ως «οργάνωση για την ανασύνταξη του ΚΚΕ». Αλλά δεν θα έμπαινε στον κόπο ούτε το Ποντίκι να ασχοληθεί μαζί μας αν αυτή η αφίσα δεν είχε μια πλατιά θετική απήχηση.
Η επιτυχία της καμπάνιας της ΟΑΚΚΕ οφείλεται στην πειστικότητα της γραμμής της. Αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι η μεγαλύτερη ζημιά που κάνουν σήμερα στον ελληνικό λαό οι δήθεν αντιπολιτεύσεις είναι ότι του δείχνουν τους εχθρούς του για φίλους και σωτήρες και τον εμποδίζουν να δει ποιος καταστρέφει τη ζωή του για να μπορέσει να τον αντιμετωπίσει. Η ΟΑΚΚΕ σε αυτή την περίοδο έχει να παίξει τον πιο καίριο ρόλο στην αποκάλυψη του εχθρού.
* Ενημερωμένη έκδοση του άρθρου που δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής φ. 514