"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Το βασικό τους πρόβλημα σε αυτή τη φάση είναι διπλωματικό
Η μεγαλύτερη δυσκολία δεν είναι να γίνει αποδεκτό το κανάλι του Πούτιν στην κατάλληλα διαμορφωμένη εδώ και πολλά χρόνια από σύσσωμο το πολιτικό καθεστώς ελληνική κοινή γνώμη, αλλά να γίνει αποδεκτό από την ΕΕ και πιο πολύ από το ΝΑΤΟ. Γιατί για αυτούς τους οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει η Ελλάδα και στους οποίους μάλιστα έχει τη φιλοδοξία να παίζει έναν ιδιαίτερα έντονο ρόλο, η πουτινική Ρωσία θεωρείται μετά το ουκρανικό και τις οικονομικές κυρώσεις εναντίον της από αντίπαλος ως εχθρός. Πρέπει με λίγα λόγια η κυβέρνηση Τσίπρα προκειμένου να δώσει επίσημα στον Πούτιν την άδεια για ένα αποκλειστικά και άμεσα δικό της εργαλείο μαζικής προπαγάνδας στο ελληνικό έδαφος, να πείσει τους δύο οργανισμούς στους οποίους συμμετέχει ότι έκανε ότι μπορούσε για να αποφύγει αυτό το ενδεχόμενο αλλά απέτυχε λόγω των αφόρητων εσωτερικών πολιτικών πιέσεων που δέχτηκε.
Σε ότι αφορά την ΕΕ η κυβέρνηση έχει μικρότερες δυσκολίες όχι μόνο γιατί οι κατευναστικές απέναντι στη Ρωσία χώρες και πολιτικές δυνάμεις είναι σχεδόν κυρίαρχες σε αυτήν (με εξαίρεση την Πολωνία, τις Βαλτικές και τη συνδεδεμένη με την ΕΕ Σουηδία), αλλά γιατί ήδη το ελληνικό πολιτικό καθεστώς έχει διακομματικά συγκροτήσει ένα μέτωπο, το λεγόμενο μεσογειακό ή μέτωπο του ευρωπαϊκού Νότου του οποίου οι ηγέτες, με πρώτο τον Ρέντζι και μετά τον Ολλάντ δεν κρύβουν τις φιλίες τους με τον Πούτιν. Έτσι το αληθινό πρόβλημα είναι με το ΝΑΤΟ, και πιο πολύ είναι με τον ηγέτη του, τις ΗΠΑ όπου μαίνεται ένας ακήρυχτος πόλεμος μέσα στους κόλπους της άρχουσας τάξης σε ότι αφορά τη στάση απέναντι στη Ρωσία του Πούτιν.
Όχι τυχαία οι ΗΠΑ έχουν μια αντιφατική στάση απέναντι στην κυβέρνηση Τσίπρα: Από τη μια η κυρίαρχη στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ γραμμή είναι εκείνη της προεδρίας Ομπάμα. Αυτή εκφράζει τις πιο κατευναστικές ή και φιλικές μερίδες της αμερικάνικης άρχουσας τάξης απέναντι στο ρώσικο νεοχιτλερικό ιμπεριαλισμό, κυρίως γιατί αυτές τον θέλουν σαν σύμμαχο στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις τους στον Τρίτο κόσμο. Αυτές οι μερίδες αποτελούν έναν πελώριο πολιτικό σύμμαχο της κυβέρνησης Τσίπρα απέναντι στη Γερμανία της ευρωενωτικής και αντιπουτινικής γραμμής Σόυμπλε. Από την άλλη είναι η γραμμή της στρατιωτικής ηγεσίας των ΗΠΑ και κάποιων πολύ ισχυρών διακομματικών τάσεων του αμερικάνικου Κογκρέσου που διακρίνουν τον κίνδυνο μιας ρώσικης επίθεσης στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή και βρίσκονται σε έντονη αντιπαράθεση με την πουτινική Ρωσία και στο Ουκρανικό, ιδιαίτερα σε επίπεδο ΝΑΤΟ, αλλά πλέον με ιδιαίτερη ένταση και στο Συριακό. Η σύγκρουση των δύο αυτών γραμμών μέσα στην αμερικάνικη ηγεσία έχει τελευταία εκδηλωθεί ανοιχτά σαν σύγκρουση του Στέητ Ντηπάρτμεντ (του αμερικάνικου Υπ. Εξωτερικών δηλαδή), με το Πεντάγωνο (το υπουργείο Άμυνας) στο ζήτημα της Συριακής φιλοΆσαντ εκεχειρίας όπου συμφώνησαν Κέρρυ και Λαβρόφ και διαφώνησε το Πεντάγωνο. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η ανοιχτά φιλορώσικη θέση που πήρε η κυβέρνηση Τσίπρα στο ΝΑΤΟ στο ζήτημα των κυρώσεων κατά της Ρωσίας αν κλιμακωθεί με την παράδοση ενός καναλιού στον Πούτιν μοιραία θα ενισχύσει την σκληρή γραμμή στις ΗΠΑ απέναντι στη φιλική προς την κυβέρνηση Τσίπρα στάση των κατευναστών.
Μπορούμε με το παραπάνω σκεπτικό να θεωρήσουμε ότι έχει πραγματική βάση η είδηση που εμφανίστηκε σε ένα σχετικά καλά πληροφορημένο έντυπο της παλιάς δεξιάς, τα «Παραπολιτικά» στις 28 του Δεκέμβρη, δηλαδή πολύ πιο νωρίς από το διαγωνισμό για τα κανάλια, σύμφωνα με την οποία «οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν βλέπουν με θετικό μάτι μια τέτοια εξέλιξη, (δηλαδή την παράδοση ενός καναλιού στον Ιβάν Σαββίδη) αλλά, εφόσον προκύψει τέτοιο θέμα, σκοπεύουν να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα προς το Μέγαρο Μαξίμου. Και είναι λογικό, αφού στην παρούσα φάση δεν θα ήθελαν να έχουν ένα φιλορωσικό κανάλι σε μια ευαίσθητη περιοχή, όπως είναι η Ελλάδα». Σε κάθε περίπτωση ανεξάρτητα από τη βασιμότητα του συγκεκριμένου δημοσιεύματοςείναι πολύ φυσικό να έρχονται τέτοιου είδους πιέσεις από τις ΗΠΑ παίρνοντας υπόψιν και το γνωστό τους ιμπεριαλιστικό επεμβατισμό τόσο στις εσωτερικές υποθέσεις των άλλων χωρών, όσο κυρίως στις διεθνείς τους σχέσεις. Βέβαια οι μόνοι που δεν θα μπορούσαν να μιλάνε για αμερικάνικο επεμβατισμό, και γι αυτό άλλωστε σε αυτή τη φάση δεν μιλάνε, είναι οι κυβερνητικοί, που όπως και οι προκάτοχοί τους δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να καλούν ασταμάτητα τις ΗΠΑ να επεμβαίνουν υπέρ τους ξεδιάντροπα σε ότι αφορά τις τόσο στενές σχέσεις της χώρας μας με έναν οργανισμό σαν την ΕΕ στον οποίο οι ΗΠΑ δεν ανήκουν, με κύριο στόχο να φέρνουν τη διάσπαση στους κόλπους του.
Eπίσης οι πρώτες έντονες αντιρρήσεις εκφράστηκαν και από το εσωτερικό της ΕΕ αν και μόνο προχθές όταν φάνηκε ότι ο Σαββίδης θα έπαιρνε κανάλι. Έτσι μια έγκυρη αγγλόφωνη εφημερίδα των Βρυξελλών, που ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την ενημέρωση για τα ζητήματα της ΕΕ, η New Europe, δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο:«Βρίσκεται ο Πούτιν κοντά σε μια μιντιακή βάση στην Ελλάδα;» όπου εκφράζονταν γενικότερα έντονες ανησυχίες για τη φιλοπουτινική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Από εκεί μάλιστα μάθαμε ότι πρόσφατα το επίσημο πρακτορείο ειδήσεων της χώρας μας, το ΑΠΕ, (Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων), που ελέγχεται από την κυβέρνηση, «αδελφοποιήθηκε» με το ρώσικο ειδησεογραφικό πρακτορείο Σπούτνικ. Επίσης το δημοσίευμα αναφερόταν αρνητικά και στον πρωτοφανή στην ΕΕ περιορισμό σε 4 του αριθμού των τηλεοπτικών καναλιών. Το μόνο σημείο στο οποίο δεν εδειχναν σωστές οι πληροφορίες και οι εκτιμήσεις του κειμένου αυτού ήταν ότι ο Καλογρίτσας θα μεταβίβαζε την άδεια του στον Σαββίδη.
Μα ο ρόλος του έτσι κι αλλιώς άσχημα λερωμένου καθεστωτικού εργολάβου Καλογρίτσα ήταν ακριβώς να παίξει τον εαυτό του. Δηλαδή να εμφανιστεί ο ίδιος σαν η πραγματική επιλογή της κυβέρνησης, δηλαδή να φανεί και στις ΗΠΑ και στην ΕΕ ότι η κυβέρνηση φρόντισε να πετάξει τον Σαββίδη έξω από τα κανάλια αλλά ότι στη συνέχεια δέχτηκε μια τάχα απρόβλεπτη και λυσσαλέα επίθεση από την αντιπολίτευση σαν υπεύθυνη ενός μεγάλου σκανδάλου λόγω της προστασίας που έδωσε στον Καλογρίτσα. Μάλιστα στο υπαρκτό σκάνδαλο, ενεπλάκησαν βοσκοτόπια, αποκαλύφθηκε εκτεταμένη φοροδιαφυγή της οικογένειας του υποψήφιου καναλάρχη, μέχρι που η κυβέρνηση ήρθε και σε σύγκρουση με τον κεντρικό τραπεζίτη Στουρνάρα προκειμένου να δανειοδοτηθεί ο προστατευόμενός της από την αμαρτωλή τράπεζα Αττικής. Έτσι η κυβέρνηση υποχρεώθηκε τάχα να εγκαταλείψει τον άνθρωπό της, να τον «παραιτήσει», οπότε τελικά βρέθηκε μπροστά στον άνθρωπο του Πούτιν που έτυχε να είναι ο πρώτος επιλαχόντας.
Δεν θέλει πολλή σκέψη και πολλά γεγονότα για να καταλάβει κανείς ότι αυτό όλο το σενάριο είναι ένα στημένο παραμύθι.
Από που φαίνεται ότι στήθηκε και η είσοδος και η έξοδος του Καλογρίτσα
Κατ αρχήν δεν μπορεί ο Τσίπρας και ο εκλεκτός τραμπούκος και αρχιραδιούργος του Παππάς να μην ήξεραν ότι ο γιος του πραγματικά έμπιστου ανθρώπου τους Καλογρίτσα κατέβαινε για να πάρει την άδεια χωρίς να έχει σαφή κεφαλαιική δυνατότητα. Το γεγονός και μόνο ότι μπήκε στην υποτιθέμενη στρατιωτικά αυστηρή διαδικασία του διαγωνισμού εκπρόθεσμα κατά μισή ώρα γιατί μετά βίας εξασφάλισε από την επίσης σκανδαλωδώς οικονομικά διάτρητη τράπεζα Αττικής τα 3 εκατομμύρια Ευρώ της εγγύησης, έκανε πασίδηλη από την αρχή την αδυναμία του για να βρει τη δόση του 1/3 των 60 Ευρώ με τα οποία κέρδισε την άδεια . Από κει και πέρα για να ψαχτεί από τους ανταγωνιστές του το πόθεν έσχες του και να βρεθούν τα δανεικά βοσκοτόπια του υπήρχε μόνο ένα απλό βήμα που αμέσως διανύθηκε. Όμως υπάρχει έστω και ένας μέτρια ευφυής άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που να πιστεύει ότι η συμμορία Τσίπρα που έχει τόσο άριστες σχέσεις με τις δύο υπερδυνάμεις, με τους έλληνες εφοπλιστές, με όλους τους κρατικούς εργολάβους νεοολιγάρχες και που, πάνω απ όλα, έχει τη δυνατότητα να πιέζει αποτελεσματικά όλες τις μεγάλες τράπεζες, όπως φάνηκε από τον τραπεζικό στραγγαλισμό του κύριου εχθρού της του ΜΕΓΚΑ, δεν θα μπορούσε να προμηθεύσει με μερικά εκατομμύρια Ευρώ τον πιο πιστό της υποψήφιο καναλάρχη για να μην κατέβει γυμνός στ αγκάθια πίσω από την μικρή αμαρτωλή τράπεζα Αττικής στον τόσο πολιτικά και νομικά διάτρητο και γι αυτό διεθνώς πολιτικά βομβαρδιζόμενο διαγωνισμό;
Και ακόμα μπορεί να γίνει πιστευτό ότι ήταν ο Καλογρίτσας ο εκλεκτός υποψήφιος καναλάρχης της κυβέρνησης, όταν ο πρώτος που του έριξε την πέτρα της ανυποληψίας πριν κιόλας από το διαγωνισμό ήταν ο ίδιος ο Νο 2 της κυβερνητικής συμμορίας Καμμένος που είναι κατά σύμπτωση το πολιτικό δεξί χέρι του Θεσσαλονικάρχη Σαββίδη και που γι αυτό το λόγο επτά από τα δηλωμένα στελέχη που θα διευθύνουν το κανάλι Σαββίδη είναι των ΑΝΕΛ;
Η μήπως μπορεί να θεωρηθεί σαν κάτι το φυσικό ότι ο πιο αδίστακτος και θρασύς αρνητής και διαστρεβλωτής της πραγματικότητας, ο Τσίπρας, θα άδειαζε τον Καλογρίτσα στο λεπτό μόλις εμφανίστηκαν τα τουριστικά βοσκοτόπια και θα τον έριχνε στα σκυλιά λέγοντας ότι αν δεν πληρεί τα κριτήρια της άδειας θα αποκλειστεί; Ή ήταν φυσικό ότι κινήθηκε αμέσως μετά το εντεταλμένο φορολογικό εργαλείο επιλεκτικής εξόντωσης των εχθρών της συμμορίας, το λεγόμενο Κέντρο Ελέγχου Φορολογούμενων Μεγάλου Πλούτου (ΚΕΦΟΜΕΠ) που ανακάλυψε ταχύτατα τη φοροδιαφυγή 32 εκ Ευρώ του πατέρα Καλογρίτσα εκθέτοντας πολιτικά και τον υπό την σκέπη του διαγωνιζόμενο γιο του, δίνοντας έτσι το σύνθημα στην καλυμμένα ρωσόφιλη τριάδα Μητσοτάκη, Γεννηματά, Θεοδωράκη της αντιπολίτευσης να ζητάει με ζήλο μόνο το κεφάλι του Καλογρίτσα την ώρα που δεν είχε εκφράσει την παραμικρή αντίρρηση για την άδεια στο κινούμενο σκάνδαλο που λέγεται Μαρινάκης.
Πραγματικά δύσκολα μπορεί να υπάρχει άλλο πολιτικό σύστημα σαν το σημερινό ελληνικό που να έχει αποδείξει, πόσο καλά και πόσο ομόφωνα μπορεί να προστατεύει πολιτικά τους χειρότερους ανθρώπους του όπως έκανε στην περίπτωση του αρχιτραμπούκου Μαρινάκη του ποδοσφαιρικού κληρονόμου του πρώην σταζίτη Κόκκαλη, που πήρε κανάλι ακριβώς την ώρα που υπήρχε γι αυτόν εισαγγελική δίωξη για μια σειρά από θορυβώδη και πασίγνωστα κακουργήματα μέσα και έξω από το χώρο του ποδοσφαίρου.
Αλλά το πιο ύποπτο είναι ότι δεν μίλησε κανείς μα κανείς από την ηγεσία της αντιπολίτευσης ούτε στη διάρκεια του διαγωνισμού ούτε σε όλο το διάστημα της αποσυναρμολόγησης της άδειας Καλογρίτσα για αυτόν που θα πάρει την άδεια του μόλις αυτός την χάσει, δηλαδή για τον κρατικο-ολιγάρχη εκπρόσωπο στην Ελλάδα του αρχισφαγέα του συριακού λαού Πούτιν. Ακόμα και τώρα η ΝΔ προβάλλει αντιρρήσεις για το Σαββίδη μόνο για τις διαδικαστικές του βρωμιές και προβοκάτσιες στο διαγωνισμό, που όντως θα ακύρωναν τη συμμετοχή του σε μια οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα, αλλά δεν λέει απολύτως τίποτα για τη δράση του και τη φυσιογνωμία του σαν εκπροσώπου του αρχηγού μιας επιθετικής, φασιστικής, ή έστω αυταρχικής υπερδύναμης. Αλλά ακόμα και αυτά τα λίγα που λέγονται τώρα γι αυτόν είναι περισσότερο εξ αιτίας των αντιστάσεων των αποκλεισμένων καναλιών που τον είχαν περιλάβει από την αρχή, και κυρίως των αντιστάσεων κάποιων όχι ασήμαντων τμημάτων της αστικής τάξης και της ΝΔ της Θεσσαλονίκης που αντιδρούν στην απειλητική πολιτική και οικονομική επέλαση του στη Βόρεια Ελλάδα.
Το ρώσικο κανάλι και η φίμωση των ελληνικών σαν πρόβλημα τακτικής για την κυβέρνηση
Μέχρι την ώρα που γράφουμε αυτές τις γραμμές δεν έχει γίνει καθαρός ο τρόπος και κυρίως ο χρόνος στον οποίο η κυβέρνηση σκοπεύει να παραδώσει το κανάλι στον Σαββίδη. Μάλιστα ακούγεται ότι δεν βιάζεται να το κάνει με πρόσχημα τον μεγάλο χρόνο που τάχα χρειάζεται για να βγει η απόφαση του ΣΤΕ για την νομιμότητα του διαγωνισμού ύστερα από τις προσφυγές που έχουν κάνει σε αυτό τα ιδιωτικά κανάλια.
Νομίζουμε ότι αυτό το χρόνο τον χρειάζεται η κυβέρνηση όχι μόνο για να κλείσει διπλωματικά το ζήτημα Σαββίδη με τις ΗΠΑ όπου είτε Κλίντον είτε Τραμπ η νέα προεδρία θα είναι πιο φιλορώσικη από την προηγούμενη, αλλά περισσότερο για να παγιώσει και εσωτερικά και, κυρίως, σε επίπεδο ΕΕ το ζήτημα του βίαιου πολιτικού κλεισίματος των καναλιών ΜΕΓΚΑ, ΑΛΦΑ, ΣΤΑΡ, ΕΠΣΙΛΟΝ. Είναι πιο βασικό κατά τη γνώμη μας για τη φασιστική συμμορία να φιμώσει ολοκληρωτικά τη φιλοευρωπαϊκή γραμμή στα κανάλια, κλείνοντας αργότερα και τον ΣΚΑΙ και τον ΑΝΤΕΝΑ με διάφορες μεθόδους, ακόμα και από το να εγκαταστήσει το ρώσικο κανάλι. Αν ένα κανάλι μόνο μένει να κάνει αληθινή αντιπολίτευση όλοι αυτό θα βλέπουνε. Αλλά αυτό το κλείσιμο δεν μπορεί να το κάνει μονομιάς. Σε πρώτη φάση κλείνει τέσσερα κανάλια και αφήνει τα δύο για να τα διασπάσει και κυρίως για να καθησυχάσει την ευρωπαϊκή δημοκρατική κοινή γνώμη. Γι αυτό το λόγο η συμμορία πρώτα έκλεισε και μάλιστα εντελώς ωμά, δηλαδή με πλήρη τραπεζικό στραγγαλισμό τον μεγάλο της εχθρό το ΜΕΓΚΑ (με τη βοήθεια του φίλου της μετόχου του Μπόμπολα), και ωμά επίσης το πέταξε έξω από το διαγωνισμό. Αυτό το έκανε ώστε να μην μπορεί να ηγηθεί στο μέτωπο των αποκλεισμένων ο μόνος ανοιχτά αντιπουτινικός από τους καναλάρχες, ο Ψυχάρης του συγκροτήματος Λαμπράκη που τώρα κοιτάνε να του κλείσουν και τις εφημερίδες . Δεν είναι τυχαίο ότι η ψευτο-ευρωπαϊκή τριάδα Μητσοτάκη, Γεννηματά, Θεοδωράκη άφησε επιδεικτικά το ΜΕΓΚΑ να υποστεί εντελώς μόνο του τη φασιστική βία της συμμορίας
Στην πραγματικότητα τα δύο ζητήματα: το κλείσιμο των παλιών καναλιών και η εγκατάσταση του ρώσικου αλληλοεπηρεάζονται πολιτικά. Θα γίνεται δηλαδή όλο και πιο κατανοητή στους λαούς της ΕΕ και στον ελληνικό λαό η σχέση ανάμεσα στην εγκατάσταση του καναλιού Πούτιν και στο αυθαίρετο κλείσιμο με πολιτική απόφαση τεσσάρων φιλοευρωπαϊκών εν λειτουργία καναλιών που όλα τους εξυπηρετούσαν τον τραπεζικό τους δανεισμό και γι αυτό ήταν οικονομικά βιώσιμα. Με δυο λόγια μπορεί να φανεί πολύ καθαρά ότι το κανάλι Πούτιν εγκαθίσταται μαζί με τη δικτατορία Πούτιν, δηλαδή δεν εγκαθίσταται σε συνύπαρξη ή έστω σε οικονομικό και ιδεολογικό ανταγωνισμό με τα παλιά κανάλια, αλλά με τη φίμωσή τους.
Μάλιστα ο Σαββίδης δεν κρύβει το φασιστικό του πνεύμα, όταν αμέσως μετά το διαγωνισμό, αλλά ιδίως μετά τον παραμερισμό του Καλογρίτσα, όχι μόνο θεωρεί λογικό το κλείσιμο, δηλαδή τη φίμωση των άλλων καναλιών που δεν είχαν τα δικά του μαυραγορίτικα λεφτά για να κυριαρχήσουν σε στημένο διαγωνισμό σε μια κατεστραμμένη χώρα, αλλά δηλώνει πως θέλει να τα αγοράσει υποσχόμενος στους αγωνιώντες εργαζόμενους τους την πρόσληψη στο δικό του κανάλι που θα στηθεί χάρη στην απορρόφηση-λεηλασία των καναλιών των φιμωμένων αντιπάλων του. Στην ουσία ο Σαββίδης καλεί τους εργαζόμενους των μελοθάνατων καναλιών να τα σκοτώσουν μια ώρα αρχύτερα και να υποχρεώσουν τα αφεντικά τους αντί να διεκδικήσουν τη επιβίωση των καναλιών τους από τον ελληνικό λαό, από το ΣΤΕ, από την ΕΕ και από τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, να πουλήσουν τα κανάλια τους όσο-όσο και μια ώρα αρχύτερα στα νέα αφεντικά Σαββίδη και Μαρινάκη. Άλλωστε για να διευκολύνει τα νέα αυτά αφεντικά να αγοράσουν ή να δελεάσουν όσο γίνεται πιο φτηνά τους εργαζόμενους των ιδιωτικών καναλιών, η κυβέρνηση με τον Κατρούγκαλο της επιδοτεί το μεροκάματό όσων προσληφθούν από τα νέα κανάλια.
Αυτό το βίαιο κλείσιμο τόσων καναλιών από το ωμό μεγάλο χρήμα και από την ωμή πολιτική βία όσο θα γίνεται κατανοητή σαν τέτοια δεν θα καταπίνεται εύκολα ούτε από τον ελληνικό λαό, ούτε από τους λαούς της ΕΕ όσο και αν η τελευταία είναι διαβρωμένη στην κορυφή της, ιδιαίτερα σε επίπεδο Κομισιόν από αφοσιωμένους φίλους της πουτινικής πολιτικής. Τέτοιος εκτός από τον πρόεδρο της Κομισιόν Γιουνκέρ είναι και ο αρμόδιος για την εξέταση του φάκελου των ελληνικών καναλιών επίτροπος Ετιγκερ. Αυτός διακρίθηκε σαν πρώην επίτροπος των δικτύων μεταφοράς υδρογονανθράκων της Κομισιόν, όταν έκανε τα πάντα και πέτυχε να ματαιώσει τον αγωγό της ενεργειακής ανεξαρτησίας της ΕΕ από τη Ρωσία, τον περίφημο Ναμπούκο, και γενικά να σαμποτάρει όσο του ήταν δυνατό κάθε προσπάθεια αντίστασης των ευρωπαϊκών χωρών στην Γκάζπρομ. Τώρα ο Έτινγκερ βρίσκεται στην κατάλληλη θέση για να περάσει ανώδυνα στην ΕΕ η τηλεοπτική δικτατορία που στήνουν στην Ελλάδα οι φίλοι του Πούτιν και ήδη δήλωσε δι αντιπροσώπου ότι το πόσα κανάλια επιτρέπονται σε μια χώρα της ΕΕ είναι εσωτερικό ζήτημα της κάθε χώρας!!!. Ωστόσο ο Έτινγκερ αφήνει ακόμα ανοιχτό σε εξέταση το ζήτημα της παράκαμψης του ΕΣΡ από την κυβέρνηση Τσίπρα και επίσης περιμένει την απόφαση του αποδεδειγμένου απόλυτα εξαρτημένου από τον ΣΥΡΙΖΑ Συμβούλιου Της Επικρατείας. Αυτή η απόφαση, πιστεύουμε εσκεμμένα καθυστερεί για να προετοιμαστεί πολιτικά και διπλωματικά το έδαφος γι αυτήν. Πιθανολογούμε ότι η κυβέρνηση και από ότι φαίνεται και η Κομισιόν περιμένουν και ελπίζουν πρώτα να σπάσει το μέτωπο των ιδιωτικών καναλιών μέσα από τις προσκλήσεις των Σαββίδη και Μαρινάκη για εξαγορά τους ή για συνεργασίες και μετά να βγει οποιαδήποτε απόφαση για τις άδειες σε ελληνικό και κοινοτικό επίπεδο.
Γιατί θέλουν οπωσδήποτε ένα απευθείας ρώσικο κανάλι;
Αφήσαμε για το τέλος αυτού του σημειώματος μια απόπειρα απάντησης στο εξής καίριο ερώτημα που πιθανά μπαίνει μετά από όλα αυτά στους αναγνώστες μας: Γιατί ο Σαββίδης, δηλαδή η Ρωσία ή ίδια επιμένει στην εγκατάσταση ενός ρώσικου καναλιού στην Ελλάδα με ιδιοκτήτη έναν ρώσο ολιγάρχη που δεν ξέρει καν ελληνικά την ώρα που αυτό προκαλεί στην υποτακτική της κυβέρνηση Τσίπρα τόσες διεθνείς περιπλοκές και προβλήματα και δεν αρκείται σε ένα κανάλι που θα διοικούν σύμφωνα με τις εντολές της οι άφθονοι, αφοσιωμένοι και αρκετά έμπειροι πράκτορές της στην Ελλάδα;
Η απάντηση μας σε αυτό το ερώτημα είναι ότι το κανάλι αυτό αποτελεί όχι μόνο και όχι τόσο ένα όργανο ρώσικης προπαγάνδας στην Ελλάδα καθώς αυτήν την προπαγάνδα έχουν αποδείξει στην πράξη ότι την κάνουν πολύ αποτελεσματικά οι ρωσόφιλοι και οι πράκτορες της Ρωσίας μέσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα και όλα τα ΜΜΕ της χώρας εδώ και δεκαετίες. Άλλωστε αυτή η πολύχρονη προπαγάνδα έχει καθιερώσει τη διαδεδομένη πεποίθηση στον ελληνικό λαό ότι αυτός που τον πείνασε είναι η Ευρώπη, ότι οι ΗΠΑ είναι το μοναδικό μεγάλο κέντρο του ιμπεριαλισμού και ότι αντίθετα η ορθόδοξη Ρωσία, που δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να τον βοηθήσει αλλά αρκείται να αγοράζει τζάμπα τη χώρα μέσα στη δυστυχία της, είναι ο μόνος αληθινός φίλος και σύμμαχος της.
Η Ρωσία του Πούτιν θέλει ανοιχτά το δικό της κανάλι στην Ελλάδα με ιδιοκτήτη έναν ανοιχτό άνθρωπο του Πούτιν ακριβώς για να επιδείξει τη δύναμη της στην Ελλάδα, δηλαδή να δώσει την πεποίθηση στους φίλους της ότι αντλούν τη δύναμή τους όχι από την πειθώ της Ρωσίας, αλλά από τη δύναμή της, ότι μπορούν να στηρίζονται σε αυτή τη δύναμη, ότι μπορούν χάρη σε αυτή τη δύναμη να συντρίβουν όποτε χρειαστεί τους κάθε λογής αντιφρονούντες που ήδη ονομάζουν πράκτορες της Δύσης, γερμανοτσολιάδες, αμερικανοτσολιάδες κλπ. Γι αυτό ο Σαββίδης αγοράζει ένα ένα τα κτίρια σύμβολα κύρους και ισχύος της Θεσσαλονίκης, για αυτό αγοράζει δαιμονιωδώς κτίρια, οικόπεδα, εργοστάσια, ομάδες, δημάρχους, παπάδες και στήνει αδριάντες ρώσων βασλιάδων. Γιατί ξέρει ότι έτσι φοβούνται οι φίλοι και αποθρασύνονται οι υποτακτικοί, έτσι φτιάχνονται οι αληθινοί τσολιάδες και νεο-ταγματασφαλίτες του νέου χιτλερικού κατακτητή. Η δύναμη, και κυρίως η επίδειξη δύναμης. Αυτό είναι το έσχατο και στο βάθος το μόνο επιχείρημα κάθε φασισμού και ναζισμού.
Το κανάλι του Σαββίδη φιλοδοξεί να γίνει το κανάλι-σύμβολο εξουσίας μιας κατεχόμενης πόλης και μιας κατεχόμενης χώρας, και ταυτόχρονα το οργανωτικό πολιτικό κέντρο γύρω από το οποίο θα κτίζεται όχι απλά το φιλορώσικο, αλλά ανοιχτά και απ ευθείας το ρώσικο κόμμα στη χώρα με την ίδια τη Ρωσία για αρχηγό. Αν η Ελλάδα δεν αντισταθεί με νύχια και με δόντια σ αυτό το σχέδιο και υποδουλωθεί σε μια τέτοια τάχα «ανώτερη» δύναμη εκτός από την ασύλληπτα σκληρή δικτατορία που θα υποστεί, κινδυνεύει να την ακολουθήσει στον κανιβαλικό πόλεμο που σχεδιάζει πυρετώδικα να εξαπολύσει ενάντια σε μια έκπληκτη, συγχυσμένη, διασπασμένη και μισοάοπλη Ευρώπη . Ο κανιβαλισμός της έχει μιλήσει στις γενοκτονίες του Γκρόζνυ της Τσετσενίας και τώρα του Χαλεπιού της Συρίας.
Γι αυτούς τους λόγους το κανάλι της ρώσικης νεοχιτλερικής ιμπεριαλιστικής κατοχής δεν πρέπει να γίνει ποτέ ανεκτό από τον ελληνικό δημοκρατικό λαό και από κάθε γνήσιο πατριώτη, από κάθε πραγματικά φιλειρηνικό άνθρωπο που ζει σ αυτή τη χώρα, ντόπιο και μετανάστη, από κάθε διεθνιστή. Το χρωστάμε αυτό στους μεγάλους αντιφασιστικούς αγώνες του ελληνικού λαού και των λαών της Ευρώπης. Το χρωστάμε και στους αγώνες του ίδιου του ρώσικου λαού που με το επαναστατικό του προλεταριάτο ηγήθηκε του μεγαλύτερου αντιφασιστικού πολέμου της ιστορίας πριν υποστεί ο ίδιος τη φασιστική δικτατορία των προδοτών του Χρουστσόφ-Μπρέζνιεφ-Γκορμπατσόφ που φέρανε τελικά στην εξουσία τον υβριδικό Χίτλερ - Τσάρο Πούτιν . Δεν γίνεται να δεχτούμε αυτό το τέρας να σηκώνει τώρα στη δικιά μας χώρα τους αδριάντες των νικημένων και έκπτωτων βασιλιάδων που τόσο ταλαιπώρησαν και τους δυο μας λαούς.
Φτάνει Τσίπρες, Φτάνει Κουτσούμπες και μ-λ και τροτσκιστές τσιράκια του που τόχετε βουλώσει για το Σαββίδη λέγοντας ότι όλα τα κεφάλαια είναι ίδια και ίδια η δημοκρατία με το φασισμό, ενώ ρίχνετε την πουτινική θέση ότι η Ευρώπη περικυκλώνει τη Ρωσία αντιστρέφοντας την αλήθεια ότι η Ρωσία περικυκλώνει την Ευρώπη. Φτάνει ναζί Χρυσαυγίτες που παριστάνετε τους πατριώτες ενώ ολόιδια με τους ταγματασφαλίτες πολιτικούς προγόνους σας θέλετε ξετσίπωτα να φέρετε το ρώσικο γενοκτονικό στρατό στην Ελλάδα, Φτάνει Μητσοτάκη, Γεννηματά και Θεοδωράκη που μαχαιρώνετε πισώπλατα την Ευρώπη και κάνετε ενέσεις αναισθησίας στους δημοκράτες για να μην βλέπουν το μεγάλο ρωσοκινέζικο φασισμό που όλοι μαζί φέρνετε στη χώρα.
Φτάνει πια. Πολύ προχωρήσατε όλοι σας.
Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του ΚΚΕ
Αθήνα, 28 Σεπτέμβρη 2016