"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
της κτηνωδίας ενάντια στον άμαχο πληθυσμό από τις δυνάμεις του Άσαντ, της Ρωσίας και του Ιράν. Από πολιτική άποψη οι διοργανωτές προέρχονταν από διάφορα ρεύματα, που είχαν αναρχική κατατομή, αλλά είχαν κοινή τη μαχητική αντίθεσή τους στον Ασαντ και στην ρωσo-ιρανική φασιστική επέμβαση.
Τα κεντρικά πανό των διοργανωτών έγραφαν «ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ ΛΑΟ» και “STAND WITH ALEPPO” («Συμπαράσταση στο Χαλέπι»), ''SYRIA'S BURNING'' (Η Συρία φλέγεται). Η διαδήλωση αυτή, που πνίγηκε από τα ΜΜΕ, έσπασε όσο ήταν δυνατό την αποπνικτική, εγκληματική σιωπή που υπάρχειστη χώρα μας για τη βίαιη εκκένωση και το διωγμό από τα κατοχικές ρώσικες και ιρανικές δυνάμεις όλου του πληθυσμού από το ισοπεδωμένο από τις ίδιες ηρωικό ανατολικό Χαλέπι. Πολλοί κρατούσαν τρικάκια με το σύνθημα «Η σφαγή παιδιών δεν είναι απελευθέρωση». Στην πορεία συμμετείχαν περίπου εκατό άτομα. Ανάμεσα τους και σύντροφοι και φίλοι της ΟΑΚΚΕ που κρατούσαν πανό με το σύνθημα «ΗΣΥΧΙΑ! Ο ΠΟΥΤΙΝ ΣΦΑΖΕΙ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ» . Το πανό το είχαμε ανυπόγραφο, αντίθετα από ότι συνηθίζουμε, γιατί δεν υπήρχε κανένα άλλο πανώ με υπογραφή συλλογικότητας, οπότε μια μόνο υπογραφή και μάλιστα κομματική και μάλιστα όχι των διοργανωτών θα έδινε ένα πολιτικό χρώμα στην σύνθεση της διαδήλωσης που αυτή πλειοψηφικά δεν το είχε. Οι σύντροφοι πάντως ενημέρωσαν τους διοργανωτές για την συμμετοχή της ΟΑΚΚΕ σαν κόμμα.
Η πορεία ξεκίνησε από το Χολαργό και κατευθύνθηκε στο ρώσικο προξενείο όπου αστυνομική κλούβα είχε στηθεί αρκετά τετράγωνα πιο πριν.
Στην αρχή της πορείας τα συνθήματα, παρά την πολύ θετική πλατφόρμα του αρχικού ιντερνετικού καλέσματος που καταφερόταν συντριπτικά ενάντια στο μέτωπο Ρωσίας-Άσαντ-Ιράν και κατήγγειλε δευτερευόντως τη στάση των ΗΠΑ, έδιναν την έμφαση τους στην καταγγελία όλων των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στη Μέση Ανατολή βάζοντας πχ δίπλα-δίπλα στη Συρία την Υεμένη και το Ιράκ, καθώς και όλα τα “αφεντικά”. Μια τέτοια ισοπεδωτική λογική, όπως έχουμε εξηγήσει πολλές φορές, διασώνει πολιτικά τον κύριο εχθρό, που εδώ ειδικά είναι εξαιρετικά ισχυρός και κτηνώδης, ενώ από την άλλη εμποδίζει τις πλατειές συμμαχίες ενάντιά του και την αξιποίηση των ενδοαστικών και ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων.
Έτσι από το μπλοκ της ΟΑΚΚΕ φωνάξαμε τα παρακάτω συνθήματα: «Πούτιν, φασίστα, δολοφόνε», «Χθες στην Τσετσενία, τώρα στη Συρία, Πούτιν σημαίνει γενοκτονία», «Οι λαοί παλεύουν και θα νικήσουν, τους νέους Χίτλερ θα τσακίσουν». Σύντομα το σύνθημα «Πούτιν, φασίστα, δολοφόνε» φωνάχτηκε από όλη τη διαδήλωση. Στη συνέχεια επεκράτησαν τα συνθήματα που συνδιαμορφώθηκαν μέσα από όλη τη διαδήλωση: «Άσαντ, φασίστα, δολοφόνε» και «Άσαντ – Πούτιν φασίστες, δολοφόνοι», «Πούτιν σημαίνει άνθρωποι σφαγμένοι», «Πούτιν φύγε», «Άσαντ φύγε» και στα αγγλικά “Putin murder” (Πούτιν δολοφονία), “Putin dictator”(Πούτιν δικτάτορα), “Assad dictator” (Άσσαντ δικτάτορα) αλλά και στα συριακά, «Ρωσία φύγε, Συρία ελεύθερη για πάντα».
Μετά το ρώσικο προξενείο όπου οι συγκεντρωμένοι δεν μπόρεσαν να επιδώσουν ψήφισμα γιατί όπως τους είπε η αστυνομία «δεν ήταν κανείς μέσα», η πορεία κατευθύνθηκε στην πρεσβεία του Ιράν, όπου αυτή τη φορά δύναμη των ΜΑΤ σταμάτησε τους συγκεντρωμένους ξανά κάποια τετράγωνα μακριά. Η διαμαρτυρία συνεχίστηκε αρκετή ώρα σε αυτό το σημείο, και υπήρξε μία διαπραγμάτευση για να ανοίξει το μπλόκο η αστυνομία, χωρίς επιτυχία.
Όσο και αν ο σοσιαλφασισμός επιχειρεί να επιβάλει σιωπητήριο στη χώρα για τα εγκλήματα του Πούτιν, δεν θα μπορέσει με τίποτα να συγκρατήσει την καταγγελία τους από τους Σύριους πρόσφυγες και μετανάστες που ξέρουν την κτηνωδία των νέων Χίτλερ από πρώτο χέρι. Είναι χαρακτηριστικό το πιο κάτω απόσπασμα από το ιντερνετικό κάλεσμα στην πορεία:
<< Περισσότεροι από 100.000 Σύριοι πολίτες είναι παγιδευμένοι στο Ανατολικό Χαλέπι και υπόκεινται σε διαρκείς βρομβαδισμούς και βίαιες επιθέσεις. Το καθεστώς του Άσαντ, με την υποστήριξη της Ρωσικής κυβέρνησης και του Ιρανικού στρατού, επιτίθεται στο Χαλέπι χτυπώντας αδιάκριτα με ενάερια και επίγεια μέσα. Στόχος των επιθέσεων που γίνονται με βόμβες-βαρέλια (barrel bombs) είναι όλοι οι πολίτες ακόμα και γυναίκες και παιδιά, ασθενείς στα νοσοκομεία και διασώστες. Όσοι προσπαθούν να διαφύγουν από την εμπόλεμη ζώνη σφαγιάζονται. To Human Rights Watch και ακτιβιστές που βρίσκονται στο πεδίο καταγράφουν τα εγκλήματα πολέμου που διαπράτονται από την σύμπραξη Άσαντ-Ρωσίας. Απο διαφορετικές πηγές αναφέρονται ελλείψεις σε τρόφιμα και νερό. Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Syrian Observatory for Human Rights), τουλάχιστον 600 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στο ανατολικό Χαλέπι τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Τα Ηνωμένα Eθνη αναφέρουν ότι οι δυνάμεις του Άσαντ εκτέλεσαν 82 πολίτες στις κατεχόμενες, από το καθεστώς, περιοχές. Η ρωσική κυβέρνηση, που ηγείται της σφαγής σε συνεργασία με το καθεστώς, αρνείται να εμπλακεί σε οποιοδήποτε ειρηνικό διάλογο με τα Ηνωμένα έθνη>>.
Η ΟΑΚΚΕ στέκεται αλληλέγγυα στον ηρωικό αγώνα του συριακού λαού, που όπως έχουμε πολλές φορές αναφέρει, έχει να αντιμετωπίσει τόσο τον εξωτερικό όσο και τον εσωτερικό εχθρό την Αλ Νούσρα που λειτουργεί σαν προβοκάτορας υπέρ του Πούτιν και του Άσαντ. Καλούμε όλους τους δημοκράτες να σταθούν στο πλευρό των Σύριων προσφύγων και μεταναστών που καταγγέλλουν τις θηριωδίες του νεοχιτλερικού άξονα στη Συρία και να καταγγείλουν με τη σειρά τους, το φιλοπουτινισμό της ελληνικής κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης, και της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής ψευτοαριστεράς.
Στο τέλος της διαδήλωσης κάποιοι από τους έλληνες αλληλλέγγυους των σύρων προσφύγων με τους οποίους συζητήσαμε μας είπαν ότι είμαστε το μοναδικό μπλοκ ελληνικής οργάνωσης που συμμετείχε στην πορεία, πράγμα που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν γιατί πίστευαν ότι όλες οι οργανώσεις που βοηθούν τους πρόσφυγες και βρίσκονται στις καταλήψεις προσφύγων θα ήταν εκεί. Τους είπαμε ότι σε γενικές γραμμές αυτά τα ρεύματα είναι φιλοπουτινικά ή κρύβουν τον φιλοπουτινισμό τους πίσω από τη θέση ότι όλοι οι ιμπεριαλιστές και εκμεταλλευτές είναι το ίδιο εχθροί του συριακού λαού. Μας είπαν ότι μάλλον έτσι εξηγείται αυτή η αδιαφορία.
Πραγματικά δεν είναι αυτονόητο για έναν αριστερό άνθρωπο ότι δεν θα έδιναν το παρόν σε μια τέτοια πορεία όλοι όσοι για χρόνια κατασκηνώνουν έξω από την αμερικάνικη πρεσβεία ή τα γραφεία της Ε.Ε. ή την πρεσβεία του Ισραήλ στο όνομα του αντι-ιμπεριαλισμού και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Για παράδειγμα ακόμα και οι τροτσκιστές στην Αγγλία ή στη Γερμανία δεν μπορούν πολιτικά να μην εκφράζονται εναντίον του φασίστα Ασαντ και της Ρωσίας έστω για τα μάτια, απλά γιατί έτσι σκέφτεται σχεδόν όλο το υπόλοιπο βρετανικό ή το γερμανικό έθνος. Ας πούμε η πρωτοβουλία Stand with Aleppo έχει μέσα της, έστω και χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό, κάποια κομμάτια της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς. Στην Ελλάδα όμως που όλη η επίσημη πολιτική έκφραση της αστικής τάξης είναι με τη Ρωσία και όπου αρχηγός του φιλορωσισμού είναι το ψευτοΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, όλη η αριστερά πλην της ΟΑΚΚΕ είναι με τον Άσαντ ανοιχτά ή έμμεσα μέσω του “κάτω όλοι”. Γι’ αυτό δεν υπήρξε καμία διαμαρτυρία κατά την επίσκεψη του Λαβρόφ στις αρχές Νοέμβρη, εκτός από αυτή που διοργάνωσαν και τότε κάποιοι σύριοι πρόσφυγες και μετανάστες, την οποία επίσης είχε στηρίξει με τη συμμετοχή της η ΟΑΚΚΕ (http://www.oakke.gr/afises/2013-02-16-20-4w7-58/item/738-) και της οποίας είχαν προσπαθήσει να στομώσουν την αντιρώσικη αιχμή, κάποιοι ντόπιοι “αριστεροί” αλλληλλέγυοι τους ώσπου οι Σύροι διαδηλωτές κάψανε τις φωτογραφίες του Πούτιν και αυτό έγινε θέμα στον τύπο (αλλά και πάλι όχι στην τηλεόραση). Να γιατί μένουν με τόσο λίγο κόσμο οι διαμαρτυρίες στην Ελλάδα, παρόλο που είναι μάλιστα γεμάτη σύρους πρόσφυγες, ενάντια στην πρωτοφανή αυτή μπροστά στα μάτια όλης της ανθρωπότητας κτηνώδη καταστροφή. Αλλά ακριβώς γιατί πολεμιούνται τόσο πολύ αυτές οι διαδηλώσεις στην Αθήνα πρέπει να υποστηρίζονται όσο είναι δυνατό παρά τις πολιτικές αδυναμίες τους.