"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ο Κοτζιάς είπε ότι η Ρωσία είναι μια «αδύναμη δύναμη»: «Είναι δύναμη που διεκδικεί, αλλά είναι αδύναμη και δεν μπορεί να διεκδικήσει αυτό που θέλει. Και είναι μια αναθεωρητική δύναμη που θέλει να αλλάξει τις δομές του διεθνούς συστήματος αλλά δεν είναι σε θέση να το κάνει». Με άλλα λόγια, παρά την πελώρια διπλωματική ηγεμονική ισχύ της Ρωσίας, που αποδείχτηκε και στις αμερικάνικες εκλογές και στη δυτική πανωλεθρία στη Συρία και η οποία επιβεβαιώνεται σήμερα με τη στρατιωτική ισχύ του ρωσοκινεζικού άξονα, η ανερχόμενη υπερδύναμη κατά τον έλληνα ΥΠΕΞ εξακολουθεί να παραμένει «αδύναμη»!
«Στον Ψυχρό Πόλεμο, παρ’ όλη την αντιπαλότητα και διαπάλη των συστημάτων, η Σοβιετική Ένωση ήταν μέρος του Ελσίνκι, μιας αρχιτεκτονικής δομής ασφάλειας. Το κεντρικό ερώτημα σήμερα, όπως επισήμανε, είναι εάν θέλουμε να φτιάξουμε μία δομή ασφάλειας ενάντια στη Ρωσία ή μια κοινή δομή ασφάλειας της Ευρώπης με τη Ρωσία» (skai.gr, 7/12).
Δεν απειλεί την Ευρώπη καμία Ρωσία, λέει ο Κοτζιάς. Μπορεί να εξαπολύει ενεργειακό πόλεμο στην Ευρώπη, πόλεμο της πληροφορίας, να στηρίζει παντού ναζιφασιστικές πολιτικές δυνάμεις που κινδυνεύουν ιδιαίτερα να διαλύσουν και να καταπιούν την Ευρώπη, να βγάζει προέδρους αντίπαλης υπερδύναμης, όμως κύριοι θα πρέπει να συνεργαστούμε μαζί της για το καλό όλων. Μπορεί να διαμέλισε την Ουκρανία και να προσάρτησε ένα κομμάτι της, αλλά μη φοβάστε, δεν σκοπεύει να σας χτυπήσει. Μόνο κάτι Εσθονίες, Λετονίες, Λιθουανίες κινδυνεύουν από αυτήν· δε θα διαταράξουμε τώρα την ασφάλειά μας και τις σχέσεις μας με την αδύναμη αυτή δύναμη προκειμένου να σωθούν οι χώρες αυτές στις παρυφές του ευρωατλαντικού μας χώρου… «Δεν επιθυμούν να αλλάξουν τα σύνορα της Γαλλίας ή της Ισπανίας. Το εγγύς εξωτερικό τους όμως το θεωρούν προνομιακό πεδίο ελέγχου τους», σημείωσε. «Στη Δύση, αυτή η συμπεριφορά δημιουργεί διάσταση απόψεων ως προς την πολιτική που πρέπει να ακολουθηθεί έναντι της Ρωσίας, διότι αυτός που δεν βρίσκεται στο εγγύς εξωτερικό θεωρεί ότι είναι υπερβολικές οι ανησυχίες των χωρών» που βρίσκονται σ’ αυτή τη ζώνη (στο ίδιο).
Την ίδια στιγμή δηλαδή που τα ρωσικά τανκς επιχειρούν στα εδάφη της Ουκρανίας και απειλούν εντελώς άμεσα την κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα των Βαλτικών χωρών και της Πολωνίας, η Αθήνα, μαζί με άλλες κυβερνήσεις, επικαλείται υπερβολική μέριμνα για την ενίσχυση του ανατολικού σκέλους του ΝΑΤΟ και προτάσσει την ανάγκη ενίσχυσης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ προκειμένου να αντιμετωπίσει εντελώς δευτερεύοντα προβλήματα, που πάλι ωστόσο η ρωσική διπλωματία δημιούργησε ή υποδαύλισε (προσφυγική κρίση, γενοκτονική τζιχάντ).
Όταν μιλάμε για Νότια πτέρυγα του ΝΑΤΟ εννοούμε αυτήν που σήμερα εκτελεί καθήκοντα καθαρά ιμπεριαλιστικής επιθετικής επεμβατικής πολιτικής σε βάρος του μουσουλμανικού τρίτου κόσμου και αντικειμενικά, όπως έχει αποδειχτεί υπέρ της Ρωσίας, σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Λιβύη. Όλοι οι φίλοι της Ρωσίας στην Ευρώπη με πρώτους τους Έλληνες και τους Ιταλούς, θέλουν την ενίσχυση της πιο ιμπεριαλιστικής πλευράς της πολιτικής του ΝΑΤΟ για να εξουδετερώσουν τη μόνη πλευρά του ΝΑΤΟ -πλευρά υπό εξαφάνιση μετά την άνοδο του Τραμπ- που πέρα από την ιμπεριαλιστική της ιστορία αντικειμενικά σήμερα μπορούν να αξιοποιήσουν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης για να αντιμετωπίσουν την επαπειλούμενη ρώσικη νεοχιτλερική κατοχή. Εννοείται ότι σύσσωμος ο φιλοπουτινικός πλέον αστικός πολιτικός κόσμος της Ελλάδας υποστηρίζει την ενίσχυση της νότιας επιθετικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ που γι αυτό το λόγο της έχει άλλωστε αναθέσει το ρόλο του να φυλάει τα νερά του Αιγαίου από τους... πρόσφυγες, μια δουλειά δηλαδή που θα μπορούσαν και θα έπρεπε να κάνουν ελαφριά ταχύπλοα με συνοριακές διευρωπαϊκές δυνάμεις τύπου Φόρεξ.
Η Καθημερινή της 18/12 μας ενημερώνει ότι «στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ η Ελλάδα συμμετέχει σε προσπάθειες ενίσχυσης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ, η οποία και σηκώνει το μεγάλο βάρος της προσφυγικής κρίσης, αλλά και των προκλήσεων ασφαλείας που έχουν αναδειχθεί, κυρίως στην Κεντρική και Ανατολική Μεσόγειο. Πριν από λίγες ημέρες, οι μόνιμοι αντιπρόσωποι του ΝΑΤΟ από την Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία συναντήθηκαν στις Βρυξέλλες (με πρωτοβουλία του Ιταλού διπλωμάτη) προκειμένου να αναζητήσουν τους τρόπους με τους οποίους οι χώρες τους θα μπορούσαν να αναδείξουν τη στρατηγική σημασία του Νότου για το ΝΑΤΟ». Σύμφωνα με το δημοσίευμα: «Βασικός στόχος ενίσχυσης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ είναι η εξισορρόπηση της στρατιωτικής υπερεπέκτασης των τελευταίων ετών στο ανατολικό σκέλος της Συμμαχίας. Τα τελευταία χρόνια έχει αποφασιστεί η ενίσχυση των Βαλτικών Χωρών και της Πολωνίας κατά τρόπο δυσανάλογο σε σύγκριση με τις υπόλοιπες περιοχές που καλύπτει η Βορειοατλαντική Συμμαχία».
Αυτή η πολιτική ατμόσφαιρα είναι η χαρά του κάθε κνίτη που υπηρετεί στη “βάρδια εξουσίας” του σοσιαλφασισμού. Έτσι, συντασσόμενο απόλυτα με τις δηλώσεις Τραμπ περί «παρωχημένου» χαρακτήρα του ΝΑΤΟ, το πιστό τσιράκι του ρωσικού ΥΠΕΞ, ο Ν. Κοτζιάς εργάζεται μέσα στο ΝΑΤΟ για να αποδυναμώσει και να παραλύσει εντελώς κάθε ρόλο του τελευταίου που είναι χρήσιμος στην άμυνα των μισοάοπλων χωρών της βόρειας ανατολικής Ευρώπης.
- Δημοσιεύτηκε στο φ. 521 της Νέας Ανατολής, Δεκέμβρης 2016 – Γενάρης 2017 –