"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Αυτό έχει ήδη αποδειχθεί από τη ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας μετά το μεγάλο κούρεμα του 2012.
Οι κυβερνητικοί στόχοι με την παράταση των διαπραγματεύσεων είναι πάντα δύο: Ο ένας η μεγαλύτερη καταστροφή της οικονομίας και ιδιαίτερα η χρεωκοπία των τραπεζών για να περάσουν κάποια στιγμή στην κύρια πλευρά στα ρωσοκινέζικα χέρια. Αυτές ήδη έχουν υποστεί τεράστιες ζημιές από τη φυγή των καταθέσεων και από την αύξηση των «κόκκινων δανείων» που γίνονται όλο και περισσότερα τόσο από την οικονομική αβεβαιότητα που δημιουργεί η καθυστέρηση της δεύτερης αξιολόγησης, όσο και από την εσκεμμένη καθυστέρηση της κυβέρνησης να ψηφίσει ρυθμιστικό πλαίσιο για την αναδιάρθρωση τους και την απαλλαγή των τραπεζικών στελεχών από ποινικές ευθύνες για τα δάνεια που θα ρυθμιστούν μέσα στο πλαίσιο του νόμου.
Ο άλλος στόχος των προσχηματικών διαπραγματεύσεων είναι η πολιτική διάσπαση της ΕΕ που θα οδηγήσει στην ήττα των αστών της ΕΕ υπερασπιστών της ευρωπαϊκής ενότητας απέναντι στην πουτινική Ρωσία, που έχουν ως τώρα κύριο εκφραστή, το Σόιμπλε. Ο τελευταίος έχει στριμωχτεί σε τέτοιο βαθμό μέσα στη Γερμανία από τις πιέσεις του γαλλο-ιταλο-ρωσικού μετώπου της ΕΕ που στηρίζει ασταμάτητα τον Τσίπρα, που δεν διστάζει πια να εξαπατά το γερμανικό λαό και να ξεπλένει την αντιευρωπαϊκή συμμορία Τσίπρα για την ασυγκράτητη παραγωγική και δημοσιονομική κατρακύλα της χώρας που καταδικάζει τους εργαζόμενους, τους άνεργους και συνταξιούχους σε αργό θάνατο, αποδίδοντας της εύσημα σαν μία φιλοευρωπαϊκή πολιτική δύναμη που δουλεύει ακατάπαυστα και μάλιστα επιτυχημένα για τη θετική πορεία της ελληνικής οικονομίας!!! Ο Σόιμπλε αντιστάθηκε για χρόνια στις βρώμικες παρελκυστικές και μπαμπέσικες πολιτικές των ελληνικών κυβερνήσεων, ιδιαίτερα σε αυτήν του Τσίπρα. Όμως έχει αναγκαστεί πια να υποχωρήσει ταπεινωμένος από τον Γκάμπριελ, προδομένος από τη Μέρκελ και χτυπημένος από τη Λαγκάρντ, που κάτω από την πίεση του Τραμπ και της Γαλλίας πήρε τελικά στο χρέος το μέρος του Τσίπρα στην απαίτησή του να κλείσει το ζήτημα του χρέους όχι μετά αλλά πριν από τα δημοσιονομικά μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης. Ο Σόιμπλε προβάλλει το ψέμα για τη δήθεν καλή πορεία της ελληνικής οικονομίας γιατί αυτός ο ισχυρισμός τον διευκολύνει να ξεφύγει από την πίεση του ΔΝΤ για ελάφρυνση του χρέους. Λέει δηλαδή ότι η ελληνική οικονομία πάει τόσο καλά που δεν χρειάζεται και ελάφρυνση του χρέους που ζητάει το ΔΝΤ, μιας και αρκούν τα μέτρα που υποσχέθηκε σε αυτό ότι θα πάρει ο Τσίπρας. Στην ουσία εκλιπαρεί τον Τσίπρα να μην είναι τόσο απαιτητικός για το χρέος, με αντάλλαγμα ο ίδιος να μην είναι τόσο απαιτητικός για την τήρηση των μέτρων που ζητάει το ΔΝΤ από τον Τσίπρα. Μόνο έτσι ελπίζει να φτάσει αλώβητος στις γερμανικές εκλογές του Σεπτέμβρη, δηλαδή να μην αναγκαστεί ως τότε να ζητήσει παραπέρα αναδιάρθρωση του χρέους για την Ελλάδα από τη γερμανική Βουλή όπως της είχε υποσχεθεί.
Θλιβερή όσο και ανόητη αυταπάτη. Νομίζει ότι ο Τσίπρας πάνω απ όλα νοιάζεται για την ελληνική οικονομία με την επιβίωση της οποίας μπορεί να σώσει την καρέκλα του, ενώ η πιο βασική αυτή τη στιγμή δουλειά του Τσίπρα στην καρέκλα που του έχει δώσει ο Πούτιν είναι να φάει τον Σόιμπλε και παράλληλα να καταστρέψει την ελληνική οικονομία για να μετατρεψει τη χώρα σε ρωσοκινέζικη αποικία.
Η οικονομία βυθίζεται, το σαμποτάζ δυναμώνει
Πραγματικά όλα πάνε καλά για τη συμμορία των προβοκατόρων που κυβερνάει τη χώρα αν εξαιρέσει κανείς το ότι όλο και περισσότερο τους μισεί ο λαός. Όμως αυτό δεν μπορεί να μετατραπεί ακόμα σε πτώση των προβοκατόρων από την εξουσία, όσο δεν υπάρχει ένα πραγματικό αρκετά ισχυρό αντιιμπεριαλιστικό και δημοκρατικό κόμμα απέναντι τους, αλλά μόνο μια αντιπολίτευση με ηγέτες συνενόχους της συμμορίας. Έτσι αυτή πετυχαίνει τους καταστροφικούς εξωτερικούς και εσωτερικούς στόχους της.
Η παράταση λοιπόν των διαπραγματεύσεων σε σκηνικό ενός διαρκώς επαναλαμβανόμενου αδιεξόδου καταρρακώνει την οικονομία και βαθαίνει την εξαθλίωση του λαού. Είναι απύθμενη η υποκρισία των απατεώνων του ΣΥΡΙΖΑ για την υποτιθέμενη μάχη που δίνουν για τις συντάξεις, όταν κάθε μέρα δημιουργείται από τα αλλεπάλληλα κλεισίματα των επιχειρήσεων και τη μείωση των μισθών και των εισφορών μία μαύρη τρύπα από την οποία δεν θα γλυτώσει σε λίγο καμία σύνταξη όπως φαίνεται από τα στοιχεία του ΕΦΚΑ και της ΕΛΣΤΑΤ.
Τα στοιχεία του ΕΦΚΑ δείχνουν ότι με την καταβαράθρωση των μισθών που έφερε η τεράστια ανεργία, και η ραγδαία αύξηση της μερικής απασχόλησης, χρειάζονται σήμερα εισφορές δέκα εργαζόμενων για να πληρώσουν μία σύνταξη (!!!), ενώ τα προηγούμενα χρόνια χρειάζονταν τέσσερις! (www.insider.gr/eidiseis/oikonomia/40079/hreiazontai-deka-ergazomenoi-gia-na-plirothei-mia-syntaxi). Το 60% του πληθυσμού της χώρας άνω των 15 ετών δεν εργάζεται και επιβιώνει είτε με τη σύνταξη είτε με τα όποια επιδόματα χορηγεί σαν ασπιρίνες η συμμορία συχνά με ευρωπαϊκά κονδύλια, είτε χάρη στη στήριξη από την οικογένεια. Ειδικότερα, τα άτομα ηλικίας άνω των 15 ετών στην Ελλάδα ανέρχονται σε 9,2 εκατομμύρια. Από αυτούς, τα 4,43 εκατ. δεν εργάζονται, καθώς ανήκουν στο «μη εργατικό δυναμικό» της χώρας. Το αποτέλεσμα είναι ότι με ένα μισθό ή μία σύνταξη πρέπει να ζήσουν τρία άτομα.
Την ίδια στιγμή που οι κυβερνητικοί απατεώνες δίνουν την «υπέρτατη» μάχη με τους δανειστές και υποτίθεται ότι προσπαθούν να εξοικονομήσουν λίγα παραπάνω ευρώ για συντάξεις και φόρους, πετάνε στα σκουπίδια κάθε κονδύλι που διαθέτει η ΕΕ για την ανάπτυξη. Τέτοια τύχη είχαν τα κονδύλια του Ευρωπαϊκού Ταμείου Στρατηγικών Επενδύσεων (EFSI) για τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων. Αυτή την καταγγελία έκανε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Καϊτάνεν σχετικά με την πρόταση της Κομισιόν για αξιοποίηση των ευρωπαϊκών κονδυλίων ώστε να ξεπεραστεί η αδυναμία δανεισμού των επιχειρήσεων από τις τράπεζες λόγω της έλλειψης ρευστότητας. Όπως είπε ο Κατάϊνεν: «δεν έχει υπάρξει κάποια εξέλιξη από πλευράς της ελληνικής κυβέρνησης εδώ και πολύ καιρό, παρότι η Αθήνα έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον για την πρόταση» (http://www.skai.gr/news/world/article/342298/katainen-i-ellada-den-ekane-tipota-gia-na-aporrofisei-europaika-kondulia-gia-tis-epiheiriseis/#ixzz4f0RcJthi).
Ο στραγγαλισμός της οικονομίας μέσω της τραπεζικής κατάρρευσης με τελικό στόχο τον έλεγχό της από τους ρώσους νεο-αποικιοκράτες
Η κύρια μέθοδος όμως του στραγγαλισμού της οικονομίας σήμερα είναι η στέρηση κάθε ρευστότητας μέσω της τραπεζικής κατάρρευσης.
Όπως αναφέρει άρθρο του capital.gr: “Με έλλειμμα ρευστότητας ίσο με το 1/3 του ΑΕΠ και με αδύνατη την ανάκτηση των χαμένων καταθέσεων, οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να διαδραματίσουν τον ουσιαστικό τους ρόλο που είναι η χρηματοδότηση της οικονομίας και απλώς υφίστανται ως «ζόμπι». Η προβληματική τους κατάσταση επιβαρύνεται αν αναλογιστεί κανείς ότι με κεφάλαια 30 δισ. ευρώ, και μάλιστα τα 17 δισ. εξ αυτών προερχόμενα από ετεροχρονισμένη φορολογία, οι ελληνικές τράπεζες πρέπει να καλύψουν ζημίες από μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα 115 δισ. ευρώ. Μάλιστα, τα ανοίγματα αυτά καλύπτονται περίπου στο 50% από προβλέψεις, δηλαδή καθυστερήσεις περίπου 55 δισ. ευρώ είναι ακάλυπτες” (http://www.capital.gr/oikonomia/3198765/anoigei-thema-sugxoneuseon-gia-tis-ellinikes-trapezes)
Όσο θα συνεχίζεται η φυγή των καταθέσεων και όσο η κυβέρνηση δεν ψηφίζει ρύθμιση για την αναδιάρθρωση των κόκκινων δανείων των επιχειρήσεων, οι τράπεζες κινδυνεύουν με τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση που αυτή τη φορά σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΟΤΟΕ, σημαίνει αναγκαστικά και κούρεμα καταθέσεων (bailin) σύμφωνα με τους νέους τραπεζικούς κανόνες. Ο ίδιος είπε ότι το τραπεζικό σύστημα της χώρας, με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση υποχρεώθηκε σε πλήρη αποεπένδυση στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας, ενώ τόνισε ότι κανένας εξωδικαστικός μηχανισμός ρύθμισης κόκκινων δανείων δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη νομοθέτηση της απαλλαγής των τραπεζικών στελεχών που διαχειρίζονται τέτοια δάνεια, από το ενδεχόμενο ποινικών διώξεων.
Σύμφωνα με τη Ναυτεμπορική, αν είχε προχωρήσει η νομοθετική ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια επτά στις δέκα επιχειρήσεις θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν αφού κρίνονται βιώσιμες (http://www.naftemporiki.gr/finance/story/1226999/biosimes-oi-epta-stis-deka-kokkines-epixeiriseis). Την ίδια στιγμή «η αβεβαιότητα των πρώτων μηνών του έτους εξαιτίας των καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης οδήγησε σε αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων κατά 1-1,5 δισ. Ευρώ».
Σύμφωνα με δημοσίευμα της Ημερησίας (2/4): «Η επίτευξη των στόχων μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων το 2017 θα καθορίσει και τις παραμέτρους για τα σενάρια του πανευρωπαϊκού stress test του 2018. Ως εκ τούτου, όσο η αξιολόγηση δεν κλείνει, η αβεβαιότητα θα επηρεάζει αρνητικά όχι μόνο τον φιλόδοξο στόχο για ανάπτυξη 2,7%, αλλά και τους στόχους των τραπεζών για τη μείωση των κόκκινων δανείων». (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26519&subid=2&pubid=114574100).
Αντίθετα η κυβέρνηση με τεράστια καθυστέρηση και πάντα κάτω από την πίεση ευρωπαίων και ΔΝΤ έφερε στη Βουλή για ψήφιση ένα σχέδιο εξωδικαστικού συμβιβασμού για χρέη επιχειρήσεων πάνω από 20.000 Ευρώ που αφορούν οφειλές στα ασφαλιστικά ταμεία, στο δημόσιο, και στις τράπεζες, συμπεριλαμβανομένων και προσωπικών χρεών των επιχειρηματιών, το οποίο θα αρχίσει να ισχύει τουλάχιστον μετά από τρεις μήνες αφού απαιτεί μία ηλεκτρονική πλατφόρμα που δεν είναι έτοιμη (!) Επιπλέον, χρειάζεται για να γίνει ρύθμιση συμφωνία της πλειοψηφίας των δανειστών που θα επιτευχθεί με τη μεσολάβηση ενός συντονιστή – διαμεσολαβητή διορισμένου από την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, και στη συνέχεια η συμφωνία πρέπει να επικυρωθεί από τα δικαστήρια (!) χωρίς να έχει γίνει καμία σχετική ενίσχυσή τους από την κυβέρνηση.
Όλο αυτό το πλέγμα απλά θα διατηρήσει τον όγκο των κόκκινων δανείων των τραπεζών σε μία διαδικασία που θα διαρκεί για μήνες και θα μπλοκάρει οποιαδήποτε άλλη ρύθμιση τους για καιρό, ενώ και οι επιχειρήσεις απλά θα εγκλωβιστούν σε μία παρατεταμένη αβεβαιότητα για την οικονομική τους βιωσιμότητα.
Ήδη με την τελευταία ανακεφαλαιοποίηση οι τράπεζες πέρασαν στα χέρια τυχοδιωκτικών κεφαλαίων (hedgefunds) κυρίως αμερικάνικης προέλευσης που εύκολα θα πουλήσουν τα μερίδια τους για να μειώσουν τις ζημιές τους. Οι πιο πιθανοί διάδοχοι αυτών των μεταβιβάσεων είναι τα ρωσοκινέζικα κεφάλαια που θα αγοράσουν τζάμπα- το πιθανότερο σε συμμαχία με αμερικάνικα επιχειρηματικά συμφέροντα φιλικά στην κυβέρνηση Τραμπ γιατί μόνο αυτά θα έχουν τις πολιτικές εξασφαλίσεις για εγκατάσταση και κερδοφορία σε μία χώρα που καταρρέει, αλλά διαφυλάσσει με ιερή ευλάβεια οποιαδήποτε ρωσοκινέζικη επέλαση στις υποδομές και στην ενέργεια. Μία τέτοια αλλαγή στην κυριότητα και στις διοικήσεις των τραπεζών θα σημαίνει την πλήρη εξάρτηση της οικονομίας από τα συμφέροντα του ρώσικου σοσιαλ-ιμπεριαλισμού και των συμμάχων του, αφού αυτοί θα βρεθούν στην εξαιρετικά προνομιακή θέση να αποφασίζουν ποια επιχείρηση θα ζήσει και ποια όχι, ποιος θα δανειοδοτηθεί και ποιος όχι, ποια περιουσία θα βγει στον πλειστηριασμό και ποια θα σωθεί. Ένα πρώτο τέτοιο δείγμα είναι η αγορά μετοχών της Alpha και της Eurobank από την εδρεύουσα στη Μόσχα East Capital Eastern Europe Fund (http://www.tribune.gr/economy/news/article/326813/bloomberg-pio-rosiko-fund-ependii-stis-ellinikes-trapezes.html).
Το βρώμικο καθεστώς Τσίπρα σε σύμπλευση με το ψευτοΚΚΕ θέλουν την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ ενάντια στην ΕΕ για λογαριασμό του Πούτιν
Τώρα αποδεικνύεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά πως η επιμονή της κυβέρνησης Τσίπρα να κρατήσει την Ελλάδα μέσα στο ευρώ δημαγωγώντας ταυτόχρονα ασύστολα ενάντια στην ΕΕ αποτελεί απλά και μόνο την υλοποίηση των επιταγών της πουτινικής διπλωματίας για τη διάσπαση της ΕΕ.
Είναι χαρακτηριστικό πως σε αυτή την πιο κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων το ψευτοΚΚΕ παρουσιάστηκε ένθερμος υποστηρικτής της παραμονής της χώρας στο ευρώ για να στηρίξει την πολιτική επίθεση της κυβέρνησης εναντίον της ευρωπαϊκής ενότητας και του ευρωπαϊκού δημοκρατισμού, που διεξάγεται πολύ καλύτερα μέσα από την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη.
Έτσι με ομόφωνη πολιτική απόφαση του 20ου συνεδρίου του ψευτοΚΚΕ η παραμονή στο ευρώ έγινε αναγκαίος όρος της διαφύλαξης των εισοδημάτων της εργατικής τάξης (!!!): «Στην περίπτωση αλλαγής νομίσματος στη χώρα μας, το λαϊκό εισόδημα θα εξανεμιστεί μέσω της υποτίμησης του νέου νομίσματος, της αισχροκέρδειας, της ραγδαίας πτώσης της αγοραστικής δύναμης, καθώς και μέσω της μεγάλης ανατίμησης των εισαγόμενων εμπορευμάτων, στα οποία στηρίζεται όχι μόνο η κατανάλωση αλλά και η βιομηχανία. Επίσης, θα χτυπηθεί και ένα μεγάλο μέρος αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, δανειοληπτών. Το μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό που θα βγει και σε αυτήν την περίπτωση κερδισμένο. Ιδιαίτερα μάλιστα ορισμένα τμήματα του κεφαλαίου θα βγουν ωφελημένα, γι’ αυτό και στήριξαν και στηρίζουν άμεσα ή έμμεσα την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη». Ποια είναι αυτά τα τμήματα του κεφαλαίου δεν μπήκε στον κόπο να διευκρινίσει το ψευτοΚΚΕ.
Πρόκειται για επανάληψη της θέσης που είχε εκφράσει ο Κουτσούμπας το καλοκαίρι του 2015 όταν βρισκόταν σε εξέλιξη μία αντίστοιχη σύγκρουση κυβέρνησης – δανειστών που κατάληξε στο κλείσιμο των τραπεζών και στα capitalcontrols. Και τότε ο Κουτσούμπας είχε πει ότι θα ήταν καταστροφή να βγει η χώρα από το ευρώ. Είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε μεγάλη σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ – ΕΕ- ΔΝΤ το ψευτοΚΚΕ βγαίνει να στηρίξει την παραμονή της χώρας στο ενιαίο νόμισμα, την ίδια στιγμή που καταγγέλλει την ευρωπαϊκή ενοποίηση, σαν ένωση καπιταλιστών με στόχο την απομύζηση των ευρωπαϊκών λαών και στηρίζει την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν πρόκειται για καμία στροφή στη ρεαλιστική πολιτική. Πρόκειται απλά για πλάτες στην κυβερνητική πολιτική με στόχο την καλύτερη εξυπηρέτηση των ρώσικων συμφερόντων.
Σήμερα, δικαιώνεται περισσότερο από ποτέ η θέση που έχει εκπονήσει η ΟΑΚΚΕ από το 2012 για φιλική έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ (http://www.oakke.gr/ekloges2012/ekloges_iouni.htm). Σε προηγούμενο άρθρο μας για τις διαπραγματεύσεις είχαμε τοποθετηθεί για τη στάση που κρατάμε στη σύγκρουση ανάμεσα στο βρώμικο καθεστώς Τσίπρα και τα μέτρα πείνας που την ευθύνη της επιβολής τους στον ελληνικό λαό την αναλαμβάνουν όχι οι ελληνικές κυβερνήσεις που τα προκαλούν, αλλά η ΕΕ που οι λαοί της πληρώνουν το άπατο πηγάδι του ελληνικού χρέους :
<<Μήπως λοιπόν όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι οι προοδευτικοί άνθρωποι στη χώρα μας πρέπει να απαιτούν από την κυβέρνηση να ψηφίσει τώρα τα μέτρα που ζητάνε οι δανειστές, γιατί μια κατάσταση τύπου Ιούνη του 2015 θα είναι χειρότερη και για τη χώρα, και για την Ευρώπη; Δηλαδή πρέπει να επιδιώκουμε μια πολιτική ήττα του Τσίπρα με την αποδοχή των μνημονίων όπως τα θέλουν οι δανειστές; Όχι, εντελώς όχι. Γιατί δεν μπορεί να είναι καλό για το λαό μας να αποδεχτεί μέτρα που μισεί και που πιστεύει ότι του επιβάλλονται με τη βία από κυβερνήσεις σαν τη γερμανική που πιστεύει ότι είναι εχθρικές του. Το να μένει η Ελλάδα μέσα στο Ευρώ και στην ΕΕ, που είναι μια εθελοντική ένωση κρατών, και να θεωρεί ταυτόχρονα σαν λαός ότι αυτή ακριβώς η Ένωση τον σκοτώνει αλλά ότι πρέπει να μένει μέσα της για να παίρνει δανεικά είναι κάτι χειρότερο από την κατάσταση της μικροαστής που τη δέρνει ο άντρας της αλλά δεν τον χωρίζει γιατί ο παλιάνθρωπος είναι πλούσιος, ενώ από την άλλη δεν πάει με αυτόν που αγαπάει, εν προκειμένω με τον Μόσκοβο, γιατί είναι φτωχός. Είναι μια κατάσταση μεγάλης ηθικής εξαχρείωσης και υποκρισίας που στο επίπεδο της υλικής ζωής αντιστοιχεί στο ότι αυτή η χώρα, εξαιτίας του ιστορικού χαρακτήρα της αστικής της τάξης, ιδιαίτερα της πολιτικής, έχει επί δεκαετίες ανεχτεί και συχνά εγκρίνει να ανατινάζεται η βιομηχανική παραγωγή της από δυνάμεις που είναι μέσα στη χώρα.
Γι αυτό το λόγο αρχής δεν πρέπει να δεχόμαστε όχι μόνο σαν κομμουνιστές, αλλά και σαν δημοκράτες και σαν πατριώτες αυτήν την οργανωμένη εθνική υποκρισία που λέγεται υπογραφή μνημονίων για να παραμένουμε σε μια νομισματική ένωση κρατών που πιστεύουμε πως μας αδικεί κατάφωρα και ότι δεν είναι εθελοντική ένωση, αλλά τάχα υπόδουλη ενός από τα πιο ισχυρά κράτη που την αποτελούν, της Γερμανίας (της μόνης στην οποία ο φασισμός νικήθηκε τόσο συντριπτικά και γι αυτό έχει μέσα της το λιγότερο εθνοσοβινισμό στην Ευρώπη). Πάνω απ όλα δεν πρέπει να δεχόμαστε σαν διεθνιστές να είναι η χώρα μας μέσα στη δημοκρατικά προωθημένη για τις σημερινές παγκόσμιες συνθήκες ένωση κρατών και να διασπάει αυτή την ένωση και να την εξαπατά και να την απομυζά οικονομικά (γιατί δεν είναι η Γερμανία που κυρίως αξιοποιεί την ελληνική χρεωκοπία τρώγοντας σχεδόν τζάμπα τα πάντα, αλλά οι «φίλες» Κίνα και Ρωσία) και τελικά να βοηθάει μέσα της το δυνάμωμα του φασισμού.
Γι αυτό πρέπει να μείνουμε στη γραμμή του όσο γίνεται πιο φιλικού αποχωρισμού της χώρας μας από την Ευρωζώνη όσο δεν είναι εφικτό σχετικά σύντομα να δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθεί ένα αρκετά ισχυρό δημοκρατικό αντιφασιστικό ρεύμα που να είναι με την Ευρώπη και ενάντια στους μεγάλους φασισμούς της γης, ιδιαίτερα το ρώσικο που την καταστρέφει μέσω των πρακτόρων και ταυτόχρονα τη ληστεύει>>.
Είναι πια στα χέρια του ελληνικού λαού, των εργαζόμενων και των ανέργων να σταματήσουν τους σαμποτέρ και να αντισταθούν στη μετατροπή τους σε δούλους μίας αποικιοκρατούμενης χώρας που όμως θα πιστεύουν το ψέμα των ρωσοκινέζων αληθινών αφεντικών της ότι εκείνη που τους σκοτώνει είναι η παραπαίουσα όλο και λιγότερο ενωμένη, αλλά ακόμα δημοκρατική Ευρώπη.
-Δημοσιεύτηκε στο φ. 523 της Νέας Ανατολής, Μάρτης 2017-