"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Για αυτά τα εγκλήματα την κύρια ευθύνη έχουν η κυβέρνηση και τα κοινοβουλευτικά κόμματα που για χρόνια ακολουθούν την εθνορατσιστική πολιτική της γκετοποίησης των Ρομά, ενώ παρέχουν πλήρη και σκανδαλώδη ασυλία στις μεγάλες και μικρές συμμορίες στους συνοικισμούς των Ρομά. Την ίδια στιγμή επιτρέπουν στους ρατσιστές τραμπούκους, και τους ναζιστές της «ΧΑ» να υποδαυλίζουν το μίσος εναντίον των Ρομά, και αρνούνται να καταγγείλουν το πογκρόμ που εξελίσσεται στο φως της μέρας, με ασύλληπτους και ατιμώρητους τους δράστες του, όσο ασύλληπτοι και ατιμώρητοι είναι και οι Ρομά μαφιόζοι.
Πως φτιάχνεται το φασιστικό δίπολο στο Μενίδι και αλλού
Στην ουσία φτιάχνεται και εδώ ένα Φασιστικό Δίπολο, από αυτά που συνηθίζει να φτιάχνει το ρωσόδουλο καθεστώς για να ρουφάει μέσα του όλη την κοινωνία και να πνίγει τη δημοκρατία: στη μια πλευρά του συγκεκριμένου διπόλου είναι ένα εγκληματικό λούμπεν κρυμένο πίσω από μια καταπιεσμένη μειονότητα (Ρομά) και στην άλλη πλευρά του διπόλου σαν «υπερασπιστής της πατρίδας, του νόμου, και της τάξης» ο ναζισμός της «Χρ. Αυγής» ή άλλων ανεπίσημων συνιστωσών της. Ο κάθε πόλος αυτού του δίπολου δυναμώνει τον άλλο, όμως μοιραία ο πόλος ο πιο μισητός στο λαό -που βλέπει αρχικά τα πλήγματα που δέχεται από την άποψη του άμεσου πόνου που του προκαλούν- είναι ο λούμπεν εγκληματικός, και γι αυτό από αυτήν την αντιπαράθεση δυναμώνει ο ναζιστικός πόλος της «πατρίδας, του νόμου και της τάξης». Ένα αντίστοιχο δίπολο στήνεται εδώ και χρόνια στα Εξάρχεια, όπου στον ένα πόλο είναι ο καταστροφικός σοσιαλφασισμός (σοσιαλναζισμός στην περίπτωση των «Πυρήνων της Φωτιάς»), και ένα εγκληματικό λούμπεν που κρύβονται πίσω από ένα ιδεολογικά εξεγερμένο, αλλά πολιτικά ανώριμο κομμάτι της νεολαίας και στον άλλο είναι πάλι ο ναζισμός της Χ.Α και της διαβρωμένης από αυτήν αστυνομίας. Και εκεί σε βάθος χρόνου, όσο δεν επεμβαίνει ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα να δώσει τη δημοκρατική λύση, οι κερδισμένες θα είναι οι δυνάμεις «του νόμου και της τάξης», που είναι οι πιο αγαπημένες του σοσιαλιμπεριαλισμού-νεοχιτλερισμού. Ήδη η αναγγελμένη συγκέντρωση των αστυνομικών της ΠΟΑΣΥ στα Εξάρχεια σαν στόχο έχει να δυναμώσει το φασιστικό δίπολο και πιο στρατηγικά να δυναμώσει τον αστυνομικό- φιλοναζιστικό πόλο της αντίθεσης.
Αλλά για να γυρίσουμε στο Μενίδι. Εδώ όλοι βγήκαν να δηλώσουν ότι για το θάνατο του παιδιού φταίει το «άβατο» της περιοχής, δηλαδή η κυριαρχία σε αυτή εγκληματικών συμμοριών εναντίον των οποίων η αστυνομία δεν μπορεί να επέμβει. Η κατάργηση του «άβατου» ήταν και το βασικό αίτημα της αυθόρμητης στην αρχή διαμαρτυρίας των κατοίκων.
Αλλά το περίφημο άβατο δεν εμφανίστηκε ξαφνικά σαν ένα φυσικό φαινόμενο όπως ο σεισμός. Στην ίδια περιοχή για χρόνια ζουν Ρομά και μη Ρομά μαζί, χωρίς να έχει προκληθεί κανένας εμφύλιος, και χωρίς να υπάρχει κλίμα βίαιης σύγκρουσης μεταξύ τους.
Συνειδητή πολιτική εγκατάλειψης των Ρομά
Το έγκλημα μέσα στον πληθυσμό των Ρομά το έφερε μία συνειδητή εθνορατσιστική πολιτική χρόνων που οδήγησε τους Ρομά στην εξαθλίωση και άφησε τις συμμορίες να ανδρωθούν. Αυτή την πολιτική υπηρέτησε με μεγαλύτερη συνέπεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Για χρόνια οι Ρομά έχουν αφεθεί στην τύχη τους στους περισσότερους καταυλισμούς τους στην ύπαιθρο, χωρίς κρατική υποστήριξη σε υποδομές και ισότιμη πρόσβαση στην υγεία και στην περίθαλψη, ενώ τα κονδύλια της Ευρώπης για αυτό το σκοπό έχουν γίνει αέρας. Ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού των Ρομά πριν το 1990 είχε απασχόληση σε αγροτικές δουλειές , είχε εξασφαλίσει ανεκτές ως καλές συνθήκες διαβίωσης και ζούσε αρμονικά με τους υπόλοιπους κατοίκους. Τότε ήρθε ένα μεταναστευτικό κύμα που πρόσφερε αρχικά πολύ πιο φθηνά χέρια στις αγροτικές εργασίες, χωρίς καμία παρέμβαση κράτους και συνδικάτων για να μη σπάσουν τα μεροκάματα, με αποτέλεσμα χιλιάδες Ρομά να χάσουν τη δουλειά τους, να βυθιστούν στην ανεργία και να γίνουν πιο εύκολα έρμαια συμμοριών ιδιαίτερα διακίνησης ναρκωτικών. Αυτές οι συμμορίες είχαν πλήρη ασυλία από τις αστυνομικές αρχές, σύμφωνα με πλήθος καταγγελιών των κατοίκων, και εγκατέστησαν το κράτος τους στις περιοχές των Ρομά. Οι κάτοικοι αναφέρουν πολλά περιστατικά πυροβολισμών στα οποία η αστυνομία αρνήθηκε επίμονα να επέμβει. Αυτά δεν έχουν να κάνουν με ένα άβατο που φύτρωσε σαν το δέντρο, ή αυθόρμητα από τους Ρομά όπως θέλει ο ρατσιστικός μύθος του εγκληματικού χαρακτήρα τους, ή από την κρίση του καπιταλισμού γενικά.
Είναι πολύ χαρακτηριστική και συγκινητική η διαμαρτυρία μίας ομάδας των Ρομά στην περιοχή που σήκωσαν ένα τεράστιο πανό με το σύνθημα: «Δεν είμαστε δολοφόνοι. Θέλουμε δικαιοσύνη. Να βρεθεί ο φονιάς», και με αυτό το πανό στάθηκαν έξω από το σπίτι του δολοφονημένου παιδιού και πήγαν να συλλυπηθούν τους γονείς του (https://theshadesmag.wordpress.com/2017/06/12/romamenidi/). Όπως είναι εξίσου χαρακτηριστική η αποδοχή αυτών των συλλυπητηρίων από την οικογένεια του παιδιού, για το ότι το είναι οι ναζιστικές συμμορίες στην περιοχή που ευθύνονται για το πογκρόμ, και χύνουν το ρατσιστικό δηλητήριο με κυβερνητική κάλυψη και ασυλία. Μάλιστα, οι Ρομά καταγγέλλουν για τον εμπρησμό του σπιτιού κάποιους ρωσοπόντιους τραμπούκους, που επίσης ανενόχλητα δρουν σα μαφία στην περιοχή.
Κάτω ο αντι-Ρομά ρατσισμός. Εκτός νόμου οι ναζί
Το πιο ανησυχητικό είναι ότι ούτε η κυβέρνηση, ούτε τα κοινοβουλευτικά κόμματα, και κυρίως ούτε οι τοπικοί φορείς και η δημαρχία που οργάνωσαν τις τελευταίες διαδηλώσεις δεν κατήγγειλαν με έμφαση το ναζιστικό σύνθημα: «έξω οι γύφτοι». Γι αυτόν και μόνο τον τελευταίο λόγο ο μεγαλύτερος πολιτικός κίνδυνος για τη χώρα και για το ίδιο το Μενίδι, δεν προέρχεται από το λεγόμενο άβατο, αλλά από την ασύδοτη δράση των ρατσιστών-ναζιστών και την ουσιαστικά ανεμπόδιστη πολιτική ενσωμάτωση τους στις διαμαρτυρίες των κατοίκων. Πρέπει να θυμίσουμε ότι στην κεντρική και ανατολική Ευρώπη, η πιο μαζική βάση της αναβίωσης του ναζιστικού στρατοπέδου μεταπολεμικά υπήρξε η αντιΡομά προπαγάνδα, πριν προκύψει η αντιμεταναστευτική. Η σχέση του αντιΡομά με τον αντισημιτικό ρατσισμό είναι ότι ο πρώτος είναι το μίσος στον εξαθλιωμένο φτωχό που πέφτει στο λούμπεν και στηρίζεται στο μύθο της τάχα έμφυτης μικροεγκληματικότητάς του Ρομά, ενώ ο δεύτερος είναι το μίσος στον πανίσχυρο τραπεζίτη και στηρίζεται στο μύθο της τάχα έμφυτης τάσης του Εβραίου για την παγκόσμια κυριαρχία. Η εγκληματικότητα του λούμπεν Ρομά σαν πιο άμεσα αντιληπτή από τις μάζες δίνει το εισαγωγικό μάθημα στο δολοφονικό ρατσισμό πριν αυτός υψωθεί στον αφηρημένο και οικονομίστικο «επιστημονικό» και γι αυτό κατεξοχήν απόλυτα δολοφονικό ρατσισμό που είναι ο αντισημιτικός. Αυτή είναι η εκπαιδευτική σειρά της βιομηχανίας του Ολοκαυτώματος.
Να γιατί το επαίσχυντο σύνθημα «έξω οι γύφτοι» που φωνάχτηκε στο Μενίδι χωρίς να ιδρώσουν τα αυτιά της χώρας είναι χιλιάδες φορές χειρότερο από το οποιοδήποτε λούμπεν εγκληματικό άβατο.
Εννοείται ότι δεν μπορεί κανείς να εμποδίσει την άνοδο των αρχιεγκληματιών του ιμπεριαλιστικού μονοπώλιου, δηλαδή των κάθε λογής ναζί και φασιστών χωρίς να δώσει συνεπή πάλη ενάντια και στα κάθε λογής μικρομεσαία εγκληματικά δήθεν άβατα που λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας αλλά και αλλού στον κόσμο σαν χώροι προβοκάτσιας υπέρ των πρώτων. Γι αυτό το λόγο αυτή η δεύτερη πάλη πρέπει να είναι τόσο δημοκρατική, όσο και η πρώτη. Δημοκρατική πάλη σε μια χώρα με πανίσχυρο κρατικό φασιστικό μηχανισμό σαν τη δική μας σημαίνει ότι αυτό που προτείνει η αστική τάξη στο σύνολό της, δηλαδή η είσοδος της αστυνομίας στα «άβατα» και η σύλληψη των εγκληματιών είναι μια κούφια φράση. Κι αυτό γιατί οι εγκληματίες των «αβάτων» είναι στον ηγετικό τους πυρήνα τμήμα του κράτους και μάλιστα των πιο φασιστικών τμημάτων του, είτε άμεσα είτε μέσω των πολιτικών (Εξάρχεια) και αστυνομικών (Μενίδι) στελεχών που τους προστατεύουν. Σε τέτοιες συνθήκες σαν τις ελληνικές μόνο η πλατειά πολιτική οργάνωση του λαού εντός και, κυρίως, εκτός των «αβάτων» ενάντια στο εγκληματικό λούμπεν μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την πραγματική συντριβή των τραμπούκων.
Ειδικά στο Μενίδι, όπως και στο αντίστοιχο γκέτο του Δενδροποτάμου στη Θεσσαλονίκη, η δημοκρατική οργάνωση του λαού των Ρομά ενάντια στο εγκληματικό λούμπεν είναι πιο δύσκολη υπόθεση από όσο αλλού γιατί είναι ισχυρές οι πατριαρχικού τύπου οικονομικές εξαρτήσεις τμήματος του πληθυσμού από τις συμμορίες και το εμπόριο των ναρκωτικών. Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει το γενικό δημοκρατικό κίνημα εκτός και εντός γκέτο να απαιτήσει από το κράτος παράλληλα με την απαίτηση για την σύλληψη και τιμωρία των ναρκεμπόρων, άμεσα ειδικά μέτρα βελτίωσης της ζωής της φτωχολογιάς των Ρομά, ιδιαίτερα σε ότι αφορά την εκπαίδευση των παιδιών, την περίθαλψη, την άθληση, την αναψυχή κλπ. Αυτή είναι η μια προϋπόθεση για να είναι αποτελεσματικό ένα λαϊκό κίνημα ενάντια στις κρατικές και παρακρατικές συμμορίες, και κυρίως ενάντια στους πολιτικούς και αστυνομικούς προστάτες των τελευταίων. Η άλλη προϋπόθεση και μάλιστα η πιο βασική είναι να απομονωθούν μέσα στους εκτός γκέτο κατοίκους και να τσακιστούν οι ναζιστικές αντιΡομά συμμορίες και να καταγγελθούν τα κατάπτυστα ρατσιστικά συνθήματά τους αλλά και εκείνοι που τα ανέχονται. Αυτό σημαίνει βέβαια επιμονή στο αίτημα για την γενική απαγόρευση των ναζιστικών συμμοριών και κύρια ενάντια σε αυτήν της «Χρυσής Αυγής».
-Δημοσιεύτηκε στο φ 525 της Νέας Ανατολής, Ιούνης 2017-