"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Αυτή η πολιτική μετά την άνοδο στην εξουσία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έχει πάρει δύο μορφές. Από τη μια καταστρέφεται το ντόπιο κεφάλαιο με δυτικόφιλο προσανατολισμό και από την άλλη παραδίδονται βασικές κρατικές υποδομές της παραγωγής στο ρωσοκινέζικο κεφάλαιο, συχνά σε συμμαχία με φιλορώσικα τμήματα του δυτικού κεφαλαίου.
Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Σύμφωνα με στοιχεία της European Commission τα οποία φαίνονται στον παρακάτω πίνακα από το 2008 έως σήμερα έχουν βάλει λουκέτο 244.714 επιχειρήσεις. «Μαζί τους χάθηκαν και 842.670 χιλιάδες θέσεις, ενώ σε όρους προστιθέμενης αξίας η εξαφάνιση αυτών των εταιρειών αφαίρεσε και 30,31 δισεκατομμύρια ευρώ προϊόντος»(www.kathimerini.gr/29-6-16). Συνολικά το 2015 υπάρχουν 16000 λιγότερες επιχειρήσεις σε σχέση με το 2014, το οποίο αντιστοιχεί σε 45000 θέσεις εργασίας λιγότερες. Επίσης με βάση τα επίσημα στοιχεία του Γενικού Εμπορικού Μητρώου το 2016 έκλεισαν 5.360 επιχειρήσεις περισσότερες από αυτές που άνοιξαν. Αντίστοιχα, «οι επιχειρήσεις που «κατέβασαν ρολά» το χρονικό διάστημα 1.1.2017-21.7.2017 διαμορφώθηκαν στις 15.252» (www.euro2day.gr/22-7).
Σύμφωνα με την Έκθεση για τη Νομισματική Πολιτική 2016 – 2017 της ΤτΕ «οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου του ιδιωτικού τομέα (νοικοκυριά και μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις) έχουν συρρικνωθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία από 21% του ΑΕΠ το 2006 σε 7% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές. Το μεγαλύτερο ποσοστό της μείωσης οφείλεται σε συρρίκνωση των επενδύσεων των νοικοκυριών (από 14% του ΑΕΠ το 2006 σε 2% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές), κυρίως για κατοικίες. Οι επιχειρηματικές επενδύσεις παρουσίασαν μικρή μείωση, από 7% του ΑΕΠ το 2006 σε 5% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές, παραμένοντας ωστόσο σε ανησυχητικά χαμηλά επίπεδα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι το 2016 οι ακαθάριστες επενδύσεις κεφαλαίου των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων στη ζώνη του ευρώ αντιστοιχούσαν σε 12% του ονομαστικού ΑΕΠ. Σημειώνεται ότι παράλληλα με τη σημαντική συρρίκνωση των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα, την τελευταία δεκαετία συρρικνώθηκε ραγδαία και η συνολική χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα, από 34% του ΑΕΠ το 2006 σε 2% του ΑΕΠ το 2016 σε τρέχουσες τιμές»(www.capital.gr/3-7).
Η ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΩΝ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΤΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ
Ενώ η χώρα χρειάζεται επενδύσεις οι ρωσόδουλοι κυβερνήτες συνειδητά υπονομεύουν εκείνες που δεν είναι ρωσοκινέζικες. Αυτό, για να μην εκτίθενται πολιτικά, το κάνουν δίνοντας τις κατάλληλες εντολές στην υποτακτική τους ευρύτερη κρατική γραφειοκρατία, που περιλαμβάνει και την γραφειοκρατία της αυτοδιοίκησης. Όταν η κρατική γραφειοκρατία είναι να ακυρώσει δυτικές επενδύσεις ζητάει ένα φορτηγό δικαιολογητικά και καθυστερεί μήνες ή και χρόνια για να εγκρίνει το καθένα από αυτά ζητώντας και το κατάλληλο μπαχτσίσι για να κινηθεί πιο γρήγορα. Με αυτόν το τελευταίο οι παγιδευμένοι ντόπιοι και δυτικοί επενδυτές πιστεύουν ότι αιτία της καθυστέρησης είναι η γραφειοκρατική διαφθορά της Ελλάδας , δηλαδή αθωώνουν τους κυβερνητικούς και γενικότερα τους πολιτικούς σαμποταριστές. Λίγο να παρακολουθούσαν πως κινούνται οι κινέζικες και οι ρώσικες επενδύσεις και εξαγορές στην Ελλάδα θα διαπίστωναν ότι αυτές προχωράνε με αστραπιαίους ρυθμούς όταν τις θέλει μια κυβέρνηση που φτιάχνει σε χρόνο μηδέν και τους κατάλληλους νόμους, πράγμα που φάνηκε πεντακάθαρα από το πόσο γρήγορα αγοράστηκε από την ΚΟΣΚΟ το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και πόσο σε χρόνο μηδέν στήθηκαν τόσοι πολλοί και πελώριοι κινέζικοι γερανοί σε αυτό που έκρυψαν τον ορίζοντα.
Μια χαρακτηριστική περίπτωση κρατικού και μάλιστα πολύχρονου διακομματικού σαμποτάζ είναι και αυτό των μαρινών στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα η αγορά του θαλάσσιου τουρισμού στη χώρα με τα περισσότερα νησιά της Ευρώπης να συρρικνώνεται. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Μαρινών Ελλάδος Κατσικάδη, «αποτελεί άμεση προτεραιότητα να ανανεωθεί το πλαίσιο ίδρυσης και λειτουργίας των τουριστικών λιμένων με γενναίες μεταρρυθμίσεις στη σχετική νομοθεσία, διαμορφώνοντας ένα δίκαιο και φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον με λιγότερη περιττή γραφειοκρατία ώστε να προσελκύσει επενδυτές στις μαρίνες και όχι να τους απωθεί» (www.kathimerini.gr/27-5). Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά χρειάζονται τουλάχιστον 5 χρόνια για τη δημιουργία μιας μαρίνας και αυτό με την προϋπόθεση ότι δεν θα προκύψουν ιδιαίτερες καθυστερήσεις αδειοδοτήσεων των έργων, εγκρίσεις από την αρχαιολογία, προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας κ.ά. Αλλά και μετά τη δημιουργία της μαρίνας, τονίζει, υπάρχουν δεκάδες προβλήματα που δυσκολεύουν την αδειοδότηση λειτουργίας και εκμετάλλευσης . Σύμφωνα με αυτόν «νομοθετικά κενά ή αδιευκρίνιστες παράμετροι και κοινές υπουργικές αποφάσεις που εκκρεμούν για χρόνια και αφορούν σε σοβαρά λειτουργικά θέματα των τουριστικών λιμένων, όπως εγκαταλελειμμένα σκάφη, ναυάγια, εκμετάλλευση υπαίθριων χώρων, καθιστούν ασύμφορη την αξιοποίηση της μαρίνας και αυξάνουν το ρίσκο για τον επενδυτή» (στο ίδιο). Επίσης τα σκάφη αναψυχής στην Ελλάδα χρεώνονται με τον υψηλότερο συντελεστή ΦΠΑ στις υπηρεσίες που λαμβάνουν από τις μαρίνες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι ελληνικές μαρίνες να καθίστανται ακριβότερες σε σύγκριση με άλλες όπου ο συντελεστής ΦΠΑ είναι μηδενικός.
Σε μια χώρα που ο εργαζόμενος λαός κυριολεκτικά πεινάει ή ζει με άθλια μεροκάματα και που έχει μια από τις μεγαλύτερες ακτογραμμές του κόσμου ο σοσιαλφασισμός δεν θέλει να έχει μαρίνες!
ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΗ 200 εκ. ευρώ!
Όμως δεν είναι μόνο οι μαρίνες. Κάθε λογής τουριστική επένδυση που δεν είναι είτε ρωσοκινέζικη επίσης υπονομεύεται. Όπως είχαμε γράψει και παλιότερα επένδυση 200 εκ. ευρώ στον νησί Αλατάς της Μαγνησίας οδεύει μετά από 19 χρόνια αναμονής στην ακύρωση. Η αιτία είναι η γνωστή. Μετά την αρχική έγκριση, αρχίζουν οι διάφορες δήθεν περιβαλλοντικές οργανώσεις που καθοδηγούνται από το ΣΥΡΙΖΑ και τα διάφορα παρακλάδια του, να κάνουν προσφυγές στο Ε΄ τμήμα του ΣτΕ. Η επένδυση σταματά και στο τέλος ακυρώνεται. Έτσι και εδώ. Το 2014 το ΣτE μετά από προσφυγή του Περιβαλλοντικού Σωματείου Mαγνησίας είπε «όχι» στη μετατροπή του νησιού σε τουριστικό προορισμό κρίνοντας την επένδυση ως παράνομη και ως αντίθετη στην ήπια ανάπτυξη του Πηλίου και την περιβαλλοντική μελέτη βάσει της οποίας είχε εγκριθεί (www.dealnews.gr/23-8). Έτσι, έπρεπε να συνταχθεί Σχέδιο Xωρικής και Oικιστικής Oργάνωσης Aνοικτών Πόλεων (ΣXOOAΠ). Tο ΣXOOAΠ βρίσκεται προς έγκριση στο αρμόδιο συμβούλιο, μόνο που εμφανίζει τον Aλατά ως έκταση 493 στρεμμάτων. Aυτό σημαίνει πως δεν μπορεί στην επιφάνειά του να δημιουργηθεί σύνθετη τουριστική υποδομή καθότι υπολείπεται επτά (!!!) στρεμμάτων, προκειμένου να φτάσει το όριο των 500 στρεμ. όπου επιτρέπεται σύμφωνα με το νόμο να γίνονται ανάλογες επενδύσεις. Και ενώ ο δήμαρχος Nοτίου Πηλίου, Nίκος Φορτούνας ζήτησε από την υφυπουργό Oικονομικών Παπανάτσιου «να ξαναδεί η κυβέρνηση το θέμα του ΣXOOAΠ προκειμένου να μη χαθεί η επένδυση στον Aλατά, σύμφωνα με τον ίδιο, εκείνη αντιπρότεινε, αντί για πεντάστερο συγκρότημα πολλών εκατομμυρίων, να αξιοποιηθεί η έκταση για τη δημιουργία κατασκηνώσεων»(στο ίδιο)!!! . Ναι τέτοια τέρατα, τέτοιοι εγκληματίες πράκτορες ξένης δύναμης.
ΠΙΟ ΞΕΔΙΑΝΤΡΟΠΗ Η «ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ» ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΡΙΖΑ
Όπως είχαμε γράψει και παλιότερα ο Σύριζα είναι ο απόλυτος χαμαιλέοντας. Έχει ανάγει σε υψηλή επιστήμη τη διπλή γλώσσα, τη διπροσωπία και την πολιτική απάτη. Ενώ δηλαδή σα κυβέρνηση δηλώνει ότι είναι υποχρεωμένη να υποκύπτει στα μνημόνια τα οποία υπογράφει για να παίρνει λεφτά από την Ευρώπη και να τη διασπά για χάρη της Ρωσίας του Πούτιν, στην πράξη εφαρμόζει μόνο εκείνες τις μνημονιακές υποχρεώσεις που απαιτούν μέτρα μείωσης συντάξεων και μισθών και αύξησης φόρων και καμιά από εκείνες που επιβάλλουν μέτρα για να ξεμπλοκάρονται μπλοκαρισμένες επενδύσεις. Σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε από τη μια το Σύριζα σαν κυβέρνηση να είναι μνημονιακός και από την άλλη σαν κόμμα να είναι αντιμνημονιακός. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της επένδυσης 100 εκ. ευρώ στην Κασιόππη της Κέρκυρας, η οποία στο στάδιο της κατασκευής θα απασχολούσε 1000 εργαζόμενους και στη συνέχεια 500 εργαζόμενους σε μόνιμες θέσεις. Εκεί λοιπόν το ΣτΕ ενέκρινε τους περιβαλλοντικούς όρους δόμησης, αλλά ήρθε στη συνέχεια ο αντιμνημονιακός δήθεν κινηματικός κομματικός Σύριζα για να αποτρέψει την επένδυση. Έγραφε με ασύλληπτο θράσος η κομματική αλλά και κυβερνητική Αυγή στις 12-12-2015 δίνοντας ακριβώς το στίγμα της τακτικής σαμποταρίσματος αυτού του είδους χωρίς πια αναστολές μπροστά στους ευρωπαίους μονοπωλιστές που γλύφουν με θαυμασμό τον Τσίπρα γιατί επιβάλει με αυταπάρνηση τα μέτρα πείνας παρόλο που υποκύπτει τάχα στους «αριστερούς» του κόμματος του που μισούν τις επενδύσεις του μεγάλου κεφάλαιου: «Όπου δεν φτάνει η κυβέρνηση, μπορεί να πάει το κίνημα…Η κυβέρνηση, με τη συμφωνία στην οποία κατέληξε με τους δανειστές το περασμένο καλοκαίρι, δημιούργησε μια τομή στο θέμα των αποκρατικοποιήσεων. Αναγκάστηκε να αποδεχθεί όσες βρίσκονταν ήδη σε φάση ολοκλήρωσης (εννιά περιπτώσεις) και πέτυχε πρακτικά να σταματήσει τις υπόλοιπες από τον κατάλογο των τουλάχιστον 23 που είχε συμφωνήσει η κυβέρνηση Σαμαρά…Η κυβέρνηση είναι λοιπόν αναγκασμένη να εφαρμόσει τη συμφωνία για τα αεροδρόμια. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι τοπικές κοινωνίες ή η Αυτοδιοίκηση ή οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει την ίδια πορεία»( http://www.avgi.gr/article/10811/6102087/opou-den-phtanei-e-kybernese-mporei-na-paei-to-kinema). Στη βάση λοιπόν αυτής της γραμμής ο συριζαίος δήμαρχος της περιοχής της Κασιόππης και ο επίσης συριζαίος περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων εμπόδισαν την προηγούμενη εβδομάδα την έναρξη των εργασιών στην εν λόγω επένδυση (www.kathimerini.gr/30-8). Στην πραγματικότητα πιστεύουμε ότι και στο ζήτημα των 13 αεροδρομίων η κυβέρνηση υποχώρησε λιγότερο για να ικανοποιήσει το γερμανικό κράτος και περισσότερο για να ικανοποιήσει την γερμανική εταιρεία που πήρε τη δουλειά, τη ΦΡΑΠΟΡΤ, η οποία είχε εξαιρετικές επικερδείς σχέσεις με το ρώσικο κράτος (http://www.oakke.gr/sabotaz-crisis/σαμποταζ-–-ρωσοκινεζικη-διεισδυση/item/585-).
ΤΟ ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΕΙΨΗΣ ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΚΑΙ ΟΔΗΓΕΙ ΣΕ ΑΣΥΛΛΗΠΤΗ ΑΝΕΡΓΙΑ
Αν και τα Μνημόνια-πέρα από το ότι κάνουν την πελώρια πολιτική εκδούλευση στους σαμποταριστές να αναλαμβάνουν με αυτά οι δανειστές την πολιτική ευθύνη των μέτρων της πείνας του λαού (μείωση συντάξεων, μισθών, επιδομάτων, αύξηση φόρων) και όχι οι σαμποταριστές που τα κάνουν αναπόφευκτα από την ώρα που εμποδίζουν τις επενδύσεις- μιλάνε και για δραστική μείωση των γραφειοκρατικών καθυστερήσεων έτσι ώστε στη χώρα να πραγματοποιηθούν επενδύσεις που θα αυξήσουν το ΑΕΠ, θα αυξήσουν την απασχόληση, τις ασφαλιστικές εισφορές και τα κρατικά έσοδα για την πληρωμή μισθών και συντάξεων. Βεβαίως μόνο που μιλάνε για γραφειοκρατικές καθυστερήσεις και όχι για πολιτικές κυβερνητικές επεμβάσεις και κυβερνητικά κινήματα που δίνουν εντολές στη γραφειοκρατία , οι δανειστές δίνουν τη δυνατότητα στο πολιτικό κυβερνητικό και εξωκυβερνητικό σαμποτάζ να συνεχίζεται θριαμβευτικά. Αυτή η παρεμπόδιση κάθε νέας μεγάλης επένδυσης συν την πελώρια και αυξανόμενη φορομπηχτική πολιτική σε βάρος των μικρών επιχειρήσεων συν την μακρυά και συνεχιζόμενη πιστωτική ασφυξία, έχει σαν αποτέλεσμα όσες επιχειρήσεις έχουν απομείνει ακόμη να κινδυνεύουν να κλείσουν με αποτέλεσμα να αυξάνεται και άλλο η ανεργία, να μειώνονται οι εισφορές και τα κρατικά έσοδα, οπότε τελικά και οι συντάξεις την πολιτική ευθύνη της μείωσης των οποίων, επαναλαμβάνουμε αναλαμβάνουν οι χοντρόπετσοι μονοπωλιστές δανειστές, οι οποίοι νοιάζονται μόνο να μείνει η Ελλάδα των σαμποταριστών στην ΕΕ με κάθε ηθικό και πολιτικό τίμημα για αυτήν.
Σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Dealnews στις 30-7 «…4 στις 10 επιχειρήσεις του δείγματος θεωρούν τους φόρους ως το μεγαλύτερο «αγκάθι» στη λειτουργία τους. H έλλειψη ρευστότητας εξακολουθεί επίσης να αποτελεί εφιάλτη για τις περισσότερες επιχειρήσεις, ειδικά για τις μικρομεσαίες, καθώς η ζήτηση παραμένει ασθενική, ενώ η πρόσβαση σε χρηματοδότηση συνεχίζει να είναι περιορισμένη έως και αδύνατη. Tο 67% των συμμετεχόντων στην έρευνα δήλωσε ότι η κατάσταση όσον αφορά τη ρευστότητα επιδεινώθηκε το 2016, ενώ 6 στους 10 αναμένουν νέα επιδείνωση το 2017. Kάτω από αυτές τις συνθήκες, η πλειονότητα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, με το 82% των πολύ μικρών, το 69% των μικρών και το 47% των μεσαίων επιχειρήσεων να δηλώνουν ότι το 2017 θα τους είναι δύσκολο ή πολύ δύσκολο να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους σε εφορία, ασφαλιστικούς οργανισμούς, ΔEKO, προμηθευτές, εργαζόμενους κτλ. Αντίστοιχα, οι καθυστερήσεις στις πληρωμές έχουν γίνει πλέον κανόνας στην αγορά, με μόλις το 10% του δείγματος της έρευνας να δηλώνει ότι πληρώνεται στην ώρα του».
Την ίδια στιγμή τα ανυπέρβλητα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, είτε από ορισμένες ισχύουσες νομοθετικές ή κανονιστικές διατάξεις, είτε από εγκυκλίους , τα οποία αυξάνουν το κόστος του εφοδιασμού και μειώνουν δραστικά την ανταγωνιστικότητα των ελληνικών εφοδιαστικών επιχειρήσεων, καθιστώντας σχεδόν απαγορευτικό το έργο της εφοδιαστικής αλυσίδας, καθώς επίσης και προτάσεις επίλυσής τους, συζητήθηκαν, σε έκτακτη σύσκεψη που έγινε στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της σύσκεψης «...εκμηδενίζεται ο κύκλος εργασιών ενός ολόκληρου κλάδου, ενώ παράλληλα επιβαρύνεται και το εμπορικό ισοζύγιο της χώρας… Η έλλειψη σχεδιασμού και σεβασμού στους κανονισμούς, από πλευράς της τελωνειακής και φορολογικής Διοίκησης, αποτελούν σοβαρό εμπόδιο στη δραστηριότητά μας... πρέπει να καταστεί σαφές πως, το κράτος χάνει έσοδα με αυτόν τον τρόπο, γεγονός που εύκολα αποδεικνύεται με την εκπόνηση μίας οικονομοτεχνικής Μελέτης, η οποία θα τεκμηριώνει την τεράστια απώλεια εσόδων» (www.dealnews.gr/12-4).
Όπως έχουμε γράψει πολλές φορές η γραφειοκρατία και το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο είναι πολιτικά ζητήματα σε τελική ανάλυση. Η κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει το νομικό καθεστώς και να το κάνει ευνοϊκότερο προς τις επενδύσεις, αλλά σαν ρωσόδουλη που είναι δεν θέλει. Μια ρημαγμένη οικονομικά χώρα είναι εύκολη λεία στα ρωσοκινέζικα σχέδια.