"Οι αστικές επαναστάσεις, σαν τις επαναστάσεις του δέκατου όγδοου αιώνα, ορμούν γρήγορα από επιτυχία σε επιτυχία, τα δραματικά τους αποτελέσματα ξεπερνούν το ένα το άλλο, άνθρωποι και πράγματα φαίνονται σαν σε φωτιές διαμαντιών. Η έκσταση είναι το πνεύμα κάθε ημέρας. Μα η ζωή τους είναι μικρή. Σε λίγο φτάνουν κι όλας στο ανώτατο σημείο τους και μια μακρυά αποχαύνωση κυριεύει ύστερα την κοινωνία πριν μάθει να αφομειώνει νηφάλια τα αποτελέσματα της ορμητικής και θυελλώδικης εποχής της. 
Ενός καθεστώτος που από τη μια σκοτώνεται για να σώσει τάχα τη Χαλκιδική από την ανύπαρκτη μόλυνση που θα έφερνε ο χρυσός, καθώς και το ανύπαρκτο δάσος του Ελληνικού από την αποψίλωση, απ’ την άλλη προκαλεί με τις κινήσεις της τη μεγαλύτερη δυνατή περιβαλλοντική καταστροφή στην και τουριστικά και αλιευτικά τόσο σημαντική βόρεια ακτογραμμή του Σαρωνικού. Αλλά δίνει και ένα άμεσο πλήγμα σε έναν πληθυσμό 4 εκατομμυρίων που μέσα στη φτώχια και το άγχος που δέρνει τη μεγάλη πλειοψηφία του, δεν έχει καλύτερο καταφύγιο για το σώμα και την ψυχή του από τα ήρεμα καθαρά νερά του Σαρωνικού του. Οι παλιάνθρωποι που του έχουν υφαρπάξει με ψέμματα την πολιτική εξουσία αφαιρούν από αυτό το λαό το μόνο πλεονέκτημα που του έδωσε η φύση σε σχέση με άλλες πλούσιες πρωτεύουσες.
Το σημείο του ναυαγίου – κοντά στο κέντρο του κόλπου και δίπλα στον Πειραιά και τα αθηναϊκά νότια προάστια – ήταν τέτοιο που μεγιστοποιούσε τον κίνδυνο σοβαρής περιβαλλοντικής καταστροφής, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να κινητοποιήσει την κυβέρνηση για την ταχεία αντιμετώπισή της. Αντί αυτού η κυβέρνηση αδιαφόρησε προκλητικά για την εξάπλωση της μόλυνσης, απασχόλησε πενιχρές δυνάμεις γι’ αυτό τα έργο, δεν ενημέρωσε τους πληγέντες δήμους, ζήτησε βοήθεια μόνο από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Θαλάσσιας Ασφάλειας (EMSA), και αυτό αφού πρώτα περίμενε να περάσουν 3 ολόκληρα εικοσιτετράωρα από τη στιγμή του ναυαγίου! Αποδείχτηκε στη συνέχεια ότι το πλοίο που έστειλε η υπηρεσία για να βοηθήσει στην άντληση των χυμένων πετρελαιοειδών βρισκόταν ήδη την επομένη του περιστατικού στο Πέραμα και όχι σε αποστολή, όπως ισχυρίζεται ο υπουργός για να δικαιολογήσει την καθυστέρηση. Στο μεταξύ οι εργασίες για την απάντληση στο ίδιο το ναυάγιο σταμάτησαν καθώς το πιστοποιητικό αξιοπλοΐας του πλοίου που στάλθηκε εκεί έληγε σε 4 μέρες, ενώ σε έλεγχο που έκαναν οι αρχές βρέθηκε λαθραίο πετρέλαιο στο αμπάρι του. Μέχρι να σταλεί άλλο καράβι πέρασαν τρεις ημέρες. Το αποτέλεσμα ήταν η ρύπανση να φτάσει μέχρι το Λαγονήσι.
Σε όλα τα επίπεδα εξουσίας το πολιτικό καθεστώς αποδείχτηκε διεφθαρμένο και εγκληματικό. Ιδιαίτερα η περιφερειάρχης Αττικής, η συριζαία Ρ. Δούρου, έλαμψε για την πολιτική της αναισθησία που ήταν ανάλογη του σαμποταριστικού παρελθόντος της και των τελευταίων της επιδόσεων στην καταστροφή των δασών της βόρειας Αττικής. Ενώ η περιφέρειά της έχει αναλάβει περιβαλλοντικό πρόγραμμα (Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής 2014-2020) που προβλέπει ένα ποσό για περιβαλλοντικές δράσεις της τάξης των 155 εκατομμυρίων ευρώ, ούτε είχε προετοιμάσει κάποιο μηχανισμό, ούτε προέβη σε κάποια οποιαδήποτε, έστω και ελάχιστη κίνηση προκειμένου να αξιοποιήσει το πρόγραμμα στην κατεύθυνση της απορρύπανσης του Σαρωνικού. Την αποκάλυψη έκανε ο πρώην βουλευτής του Ποταμιού Π. Καρκατσούλης στον τηλεοπτικό σταθμό BlueSky στις 14/9 αναγκάζοντας το Στ. Θεοδωράκη να θίξει το ζήτημα στη Βουλή στις 22/9. Η Δούρου απάντησε ότι το πρόγραμμα δεν εγκρίθηκε τον Ιούλη του ’14, όπως είπε ο Καρκατσούλης στην εκπομπή, αλλά το Δεκέμβρη του ’14 (!!!), ότι εκεί δεν αναφέρονται πουθενά συστήματα άμεσης παρέμβασης για τον καθαρισμό θαλάσσιων περιοχών, ότι η αναφορά στην αναζωογόνηση υποβαθμισμένων περιβαλλοντικά εκτάσεων δεν αφορά τη συγκεκριμένη υπόθεση, ενώ αρνήθηκε κάθε αρμοδιότητα των περιφερειών στο ζήτημα της θαλάσσιας ρύπανσης, συμπληρώνοντας ότι γι’ αυτό δεν υπήρξε πρόσκληση από την ειδική υπηρεσία διαχείρισης του ΠΕΠ για συστήματα άμεσης παρέμβασης για τον καθαρισμό της θάλασσας. Δυστυχώς όμως γι’ αυτή την απατεώνισσα υπήρξε ανταπάντηση από το συγκεκριμένο βουλευτή που λέει ανάμεσα στα άλλα:
«Εγώ είπα -και το επαναλαμβάνω- ότι μοναδικός δικαιούχος για τις δράσεις του άξονα 6 του ΠΕΠ είχε οριστεί η Περιφέρεια Αττικής. Το οποίο σημαίνει απλά ότι αυτή, και μόνον αυτή, μπορούσε να επιλέξει τα έργα και να διαθέσει τους πόρους για την υλοποίησή τους, αρχής γενομένης από τον Ιανουάριο 2014. Αυτοί «απαντούν» ότι τότε δεν υπήρχε η τυπική έγκριση του προγράμματος που έγινε τον Δεκέμβριο! Τι κάνεις Γιάννη, κουκιά σπέρνω... Ξανα-ρωτάω: Την ευθύνη της διάθεσης των 155 εκατομυρίων ευρώ την έχει ή δεν την έχει η Περιφέρεια;
Η Περιφέρεια επιβεβαιώνει ότι ο προϋπολογισμός των € 155.546.875 εκ. του Άξονα Προτεραιότητας 6 του ΠΕΠ Αττικής αφορά σε έργα διαχείρισης υγρών και στερεών αποβλήτων, παροχής πόσιμου νερού, αποκατάστασης βιομηχανικών περιοχών και μολυσμένων εκτάσεων. Ενώ λέει αυτό ακριβώς, συνεχίζει πληροφορώντας μας ότι στους στόχους του άξονα ΔΕΝ δικαιολογείται η ένταξη έργων για την προστασία των ακτών της Αττικής! Ξέρετε γιατί; Επειδή η Περιφέρεια «δεν έχει αρμοδιότητα» να κάνει κάτι! Ενώ δηλαδή για όλα τα προηγούμενα έχει; Σιγάν κρείττον.
Και, τέλος, η αναφορά ότι «ουδεμία πρόσκληση έχει εκδοθεί από την αρμόδια Υπηρεσία» με βγάζει από τον κόπο να επαναλάβω αυτό που είπα από την αρχή: Όντως η Περιφέρεια δεν έβγαλε καμία πρόσκληση και δεν έκανε τίποτα για την προστασία των ακτών μας. Όντως δεν εκτίμησε, ούτε τον κίνδυνο, ούτε την ανάγκη γι΄ αυτό. Προφανώς είχε άλλες προτεραιότητες. Όπως εξ΄ άλλου και η κεντρική κυβέρνηση» (CNNGreece, 16/9).
Φυσικά ο διάλογος αυτός δεν έγινε σημαία καμιάς κοινοβουλευτικής ηγεσίας, ούτε φαίνεται να έσπασε την πανελλαδική τηλεοπτική λογοκρισία. Γιατί σε αντίθεση με τον μάλλον όχι και τόσο πολύτιμο για την κυβέρνηση αδίστακτο πολιτικό απατεώνα Κουρουμπλή η θρασύτατη και αλαζονική σοσιαλφασίστρια Δούρου, που στις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου στην Αττική είχε ανενόχλητα ζητήσει από όλους να σταματήσουν «τα δελτία τύπου, τα τιτιβίσματα και τα ποσταρίσματα», είναι για το διακομματικό καθεστώς ό,τι είναι μια αγελάδα στη μέση του δρόμου για τον ινδουιστή! Η Δούρου, που έχει αφήσει όλες τις υποδομές, ιδιαίτερα τις οδικές, της Αττικής να διαλύονται κυριολεκτικά μέρα με τη μέρα, δεν θα μπορούσε να εμφανίζεται σαν ένα σοβαρό υπερκομματικό πρόσωπο, αν δεν είχε τη στήριξη όλης της αντιπολίτευσης. Προφανώς είναι μια εφεδρεία για τη φάση της απόλυτης χρεωκοπίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Από την πλευρά του ο σκληρός πυρήνας του σοσιαλφασισμού, το ψευτοΚΚΕ, ρίχνει σχεδόν όλο το βάρος της καταγγελίας του στον πλοιοκτήτη, δηλαδή στο ιδιωτικό κεφάλαιο, που χωρίς συζήτηση έχει τις δικές του μεγάλες ευθύνες για την κατάσταση του πλοίου, για να αφήσουν στην άκρη τις ευθύνες του κρατικού μηχανισμού, που οι σ.φασίστες πάντα προστατεύουν.
Πράγματι λοιπόν υπήρχε ελλιπής επάνδρωση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» όταν κατέπλευσε φορτωμένο με 2,5 χιλ. μ3 πετρελαιοειδών, ενώ η παλαιότητά του ήταν μεγάλη (45 χρόνων), τα μπαλώματα που έφερε στο μηχανοστάσιο, απ’ όπου ξεκίνησε να μπάζει νερό, ήταν πρόχειρα, το πλοίο δε διέθετε διπύθμενα και είχε πάρει δύο παρατάσεις πάνω στη ληγμένη από 27/7 άδεια αξιοπλοΐας του. Την άδεια όμως και τις παρατάσεις έχει εκδώσει ο Κλάδος Ελέγχου Πλοίων του Υπουργείου Ναυτιλίας που είναι, λόγω χρόνιου σαμποταρίσματος, ανεπαρκής γι’ αυτή τη δουλειά. Όπως διαβάζουμε στην Καθημερινή (16/9): «στην αγορά, ναυπηγοί και μηχανολόγοι που εργάζονται σε μεγάλους ποιοτικούς ξένους νηογνώμονες, εκτιμούν πως το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει το προσωπικό και τα μέσα για να διενεργεί τόσο ειδικούς ελέγχους σε τόσο παλιά πλοία». Μετά το σάλο που προκλήθηκε ο Τσίπρας αφαίρεσε αυτή την αρμοδιότητα από τον Κλάδο Ελέγχου του ΥΕΝ για να τη δώσει αποκλειστικά στους νηογνώμονες.
Νηογνώμονας είναι ένας ναυτιλιακός τεχνικός οργανισμός που καταρτίζει κανονισμούς ασφαλείας, τόσο επί της ναυπήγησης όσο και επί του εξοπλισμού των πλοίων. Κάποτε λειτουργούσε και ο ελληνικός νηογνώμονας, όμως το καθεστώς των σαμποταριστών τον υποβάθμισε τόσο πολύ ώστε να καταστεί αναξιόπιστος για ορισμένες διεθνείς πλόες από την EMSA, με αποτέλεσμα ο ρωσόδουλος Χρυσοχοΐδης να του δώσει τη χαριστική βολή στα 2010 και να τον αχρηστεύσει τελείως. Η παράδοση των ελέγχων και επιθεωρήσεων για την έκδοση πιστοποιητικών αξιοπλοΐας στους ξένους νηογνώμονες θα δυσκολέψει τα πράγματα για τους μικρούς ιδιαίτερα πλοιοκτήτες καθώς θα καταστήσει ακριβότερους τους ελέγχους. Και θα είναι πιο εύκολο μετά να πέσουν αυτοί στα νύχια του αναξιόπιστου και πιο φτηνού ρωσικού νηογνώμονα, του οποίου το παρελθόν σαν εκδότης πλαστών πιστοποιητικών δεν είναι άγνωστο στη χώρα μας (βλ. http://www.oakke.gr/na471/471aigeo.htm). Επιπλέον το υπουργείο προανήγγειλε τροπολογία που θα θέτει όριο στην ηλικία των βαποριών που κάνουν τροφοδοσία πλοίων με πετρέλαιο. Όμως ο ευρωπαϊκός κανονισμός δεν προβλέπει ηλικιακό όριο απ’ τη στιγμή που γίνονται ταχτικές επιθεωρήσεις και λαμβάνονται οι αναγκαίες τροποποιήσεις για την ασφάλεια (π.χ. doubleskin). Κι άλλοι πλοιοκτήτες θα καταστραφούν μ’ αυτό τον τρόπο ή θα στραφούν στην «εύκολη» λύση.
Το άμεσο αποτέλεσμα κυρίως των χειρισμών της κυβέρνησης, ύστερα του πολύχρονου σαμποτάρισματος των κρατικών ελέγχων στα πλοία και τέλος της εγκληματικής αμέλειας του πλοιοκτήτη είναι έτσι κι αλλιώς η καταστροφή της ελληνικής αλιείας, το σταμάτημα της κρουαζιέρας στο Σαρωνικό, η υποβάθμιση των τουριστικών εγκαταστάσεων που βρίσκονται γύρω, η πτώση της τουριστικής κίνησης. Τα αποτελέσματα αυτά δεν είναι αντίθετα με τις στρατηγικές επιδιώξεις της κυβέρνησης που είναι το όσο γίνεται πιο γρήγορο παραγωγικό σαμποτάρισμα της χώρας. Ειδικά η ζημιά στη βόρεια ακτή του Σαρωνικού, που ονομάζεται και σωστά, Αθηναϊκή Ριβιέρα, είναι μέσα στους πάγιους στόχους των σαμποταριστών ώστε αυτή την κατάλληλη στιγμή να παραδοθεί για ένα κομμάτι ψωμί στους ρωσοκινέζους νεοαποικιοκράτες. Και είναι ακριβώς εκ του αποτελέσματος που εξηγείται η ολιγωρία της κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της ρύπανσης. Το γεγονός δε ότι το βαπόρι δεν εξέπεμψε σήμα κινδύνου μας γεννά σοβαρές υποψίες δολιοφθοράς.