Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η μεγάλη εξέγερση του κινεζικού λαού, που εμφανίστηκε σαν μια έκρηξη μπρος στα μάτια της ανθρωπότητας, είναι αποτέλεσμα μιας συσσωρευμένης οργής που κορυφώθηκε όταν η πολιτική του «μηδενικού covid» που εφαρμόζει το φασιστικό καθεστώς του Πεκίνου ξεπέρασε κάθε όριο. Γιατί ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βγήκε από την πανδημία ο κινέζικος λαός συνέχισε να βασανίζεται με τον παρατεταμένο εγκλεισμό και τις αυξανόμενες στερήσεις από ένα καθεστώς που δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις οποιεσδήποτε κοινωνικές, σωματικές, και ψυχικές ανάγκες του. Αυτό το βασανιστήριο το επέλεξαν οι ηγέτες της Κίνας για να αποδείξουν την υπεροχή της φασιστικής τους δικτατορίας απέναντι στις αστικές δημοκρατίες της Δύσης ή του Τρίτου κόσμου. Όμως στην ουσία το ξεκίνησαν για να κρύψουν δυο βασικές αδυναμίες τους. Η πρώτη ήταν ότι δεν είχαν ένα στοιχειωδώς ισχυρό νοσοκομειακό σύστημα για τις πλατειές μάζες την ώρα που η κινέζικη άρχουσα τάξη έχει συσσωρεύσει έναν πελώριο πλούτο για τον εαυτό της και η δεύτερη ότι ενώ τεχνολογικά βρέθηκαν πίσω από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν τις ανακαλύψεις τους και να προμηθευτούν ή να ζητήσουν να μοιραστούν τις πατέντες τους για τα πολύ πιο αποτελεσματικά εμβόλια mRNA. Η πολιτική τους αυτή άρχισε να καταρρέει όταν η κόβιντ, αν και λιγότερο θανατηφόρα, έγινε πιο ευκολομετάδοτη με τη μετάλλαξη Όμικρον και η μέθοδος του εγκλεισμού των μαζών δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει.

 Η φωτογραφία είναι από τη σφαγή κοντά στην πλατεία

Μια πολύ χαρακτηριστική στιγμή από τα γεγονότα του 1989 στην Κίνα είναι η καταστροφή από ένα τεθωρακισμένο στρατιωτικό όχημα του περίφημου αγάλματος της θεάς της Δημοκρατίας, μίας αρκετά ογκώδους κατασκευής από αφρολέξ και πεπιεσμένο χαρτί πάνω σε μεταλλικό καλούπι που παριστάνει μια γυναίκα να κρατά έναν πυρσό. Το άγαλμα κατασκευάστηκε από φοιτητές της κεντρικής ακαδημίας καλών τεχνών και στήθηκε στην πλατεία Τιεν Αν Μεν από τολμηρούς νεολαίους που αψήφησαν τις απειλές της ασφάλειας ότι θα έχαναν το δίπλωμά τους. Τοποθετήθηκε ανάμεσα στο Μνημείο των Ηρώων του Λαού και την Πύλη της πλατείας κοιτάζοντας προς το τεράστιο πορτραίτο του Μάο που κρέμεται εκεί. Αν και πολλοί συγκρίνουν το έργο με το άγαλμα της Ελευθερίας των ΗΠΑ προβάλλοντας τον ισχυρισμό περί αμερικανικής καλλιτεχνικής (και παραπέρα πολιτικής) επιρροής, ένας γλύπτης που ήταν παρών στην κατασκευή του αγάλματος ονόματι Τσάο Τσινγκ-γιουάν έχει εξηγήσει ότι οι δημιουργοί του όχι μόνο συνειδητά απέφυγαν να πάρουν σαν πρότυπο το άγαλμα της Νέας Υόρκης επειδή μια τέτοια κίνηση θα ήταν φιλο-αμερικανική, αλλά αντίθετα επηρεάστηκαν πολύ από το πασίγνωστο έργο σοσιαλιστικού ρεαλισμού της σοβιετικής γλύπτριας Βέρας Μούχινα που παριστάνει έναν εργάτη και μία αγρότισσα με προτεταμένα χέρια να κρατούν το σφυροδρέπανο.