Αναλύοντας το κείμενό τους βλέπουμε ότι γι’ αυτούς τους κυρίους η εμπορευματική παραγωγή ζωικών προϊόντων είναι ένα ειδεχθές έγκλημα κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στη φύση. Η δε ανάγκη του ανθρώπου για κατανάλωση ζωικής τροφής είναι δείγμα κοινωνικής αλλοτρίωσης. Κατ’ επέκταση, η ανθρώπινη επιδίωξη για την ικανοποίηση μιας σειράς υλικών και διανοητικών αναγκών, τις οποίες στερεί από τις πλατιές λαϊκές μάζες ο κάθε φορά εκμεταλλευτικός τρόπος παραγωγής και διανομής και που αποτελεί την κινητήρια δύναμη των κοινωνικών επαναστάσεων, είναι γι’ αυτούς τους αρνητές του πολιτισμού απόδειξη συνενοχής της ανθρωπότητας στο «έγκλημα» που συντελείται. Η κοινωνία αντιμετωπίζεται σα μια μάζα άβουλων, υποταγμένων στο σύστημα υποκειμένων που οι ίδιοι καλούνται να «απελευθερώσουν». (Εξ ου και η σύγχυση με την απόδοση ανθρώπινων ιδιοτήτων στα ζώα). Στο μισανθρωπικό τους κείμενο αναφέρουν: «Ζώντας λοιπόν σε μια καθημερινότητα στην οποία κάθε έκφανση του εξουσιαστικού πολιτισμού λεηλατεί τον χώρο και τον χρόνο μας, όπου κι αν κοιτάξουμε βλέπουμε εχθρικά και μισητά υποκείμενα. Μια βόλτα στο κέντρο ή στα προάστια της πόλης είναι αρκετή για να εντοπίσουμε σε κάθε σημείο της κι από έναν στόχο. Ο εχθρός βρίσκεται παντού, αφού παντού λαχταρά να κυριαρχεί και να επιβάλλεται, έχοντας στο πλάι του πρόθυμους υπηκόους που κι αυτοί με τη σειρά τους επιλέγουν να άρχονται και να υποτάσσονται» (dailythess.gr, 26/10).
Σε ότι αφορά το ηθικό ζήτημα που τίθεται σχετικά με τη «δολοφονία αισθανόμενων όντων» για κατανάλωση, ο μαρξισμός αναγνωρίζει τον προοδευτικό ιστορικό ρόλο που έχει παίξει αυτή η συνήθεια στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Ο Ένγκελς για παράδειγμα, στο ημιτελές έργο του «Ο ρόλος της εργασίας στην εξανθρώπιση του πιθήκου», γράφει: «Το κρέας σαν τροφή περιείχε σε έτοιμη σχεδόν κατάσταση τα κυριότερα συστατικά που χρειάζεται το σώμα για την ανταλλαγή της ύλης του. Συντόμεψε με τη χώνεψη το χρόνο των υπόλοιπων φυσικών λειτουργιών, που αντιστοιχούν στη φυτική ζωή, και κέρδισε έτσι περισσότερον καιρό, περισσότερο υλικό και περισσότερη όρεξη για τη δράση της καθαυτό ζωώδικης (animalischen) ζωής. Κι όσο περισσότερο ο διαμορφωνόμενος άνθρωπος απομακρυνόταν από το φυτό, τόσο περισσότερο σηκωνόταν ψηλότερα από το ζώο. Όπως η συνήθεια της φυτικής τροφής πλάι στο κρέας έχει κάνει τους αγριόγατους και τ’ άγρια σκυλιά υπηρέτες του ανθρώπου, έτσι και η συνήθεια της κρεατοφαγίας πλάι στη φυτική τροφή συντέλεσε ουσιαστικά στο να δόσει σημαντική δύναμη και ανεξαρτησία στο διαμορφωνόμενο άνθρωπο. Ουσιαστικότερη όμως ήταν η επίδραση της κρεατοφαγίας στον εγκέφαλο, που τώρα τ’ αναγκαία συστατικά για τη διατροφή του και την ανάπτυξή του του έρχονταν πολύ πιο άφθονα από πριν και που έτσι μπορούσε από γενιά σε γενιά να διαμορφώνεται γρηγορότερα και τελειότερα. Ας μας συμπαθούν οι κύριοι χορτοφάγοι, ο άνθρωπος δεν μπορούσε να γίνει άνθρωπος χωρίς την κρεατοφαγία και αν ακόμα η κρεατοφαγία οδήγησε κάποτε όλους τους γνωστούς μας λαούς στην ανθρωποφαγία […], αυτό πια τώρα δε μας θίγει».
Μήπως όμως η ίδια αυτή σφαγή των ζώων, η αναγκαία για τον εξανθρωπισμό του πιθήκου, δεν αρμόζει πια σε ένα είδος που έχει καταχτήσει ένα κάποιο επίπεδο πολιτισμού; Μα η δράκα των «φωτισμένων σωτήρων» του πλανήτη, που βλέπει παντού στις λαϊκές μάζες μισητούς εχθρούς και αποφασίζει μόνη της τι είναι και τι όχι ηθικό, δεν θέτει καθόλου έτσι το ζήτημα, δηλ. απ’ την πλευρά της κοινωνίας και του ανθρώπινου πολιτισμού. Θα υπήρχε ίσως ηθικό ζήτημα σε ένα ανώτερο επίπεδο τεχνικού πολιτισμού, εάν π.χ. η βιοτεχνολογία είχε αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να παράγει συνθετικό κρέας για μαζική κατανάλωση. Αλλά πάνω εδώ, δε θα έβγαιναν μήπως διάφοροι τρομαγμένοι απέναντι στα επιτεύγματα της επιστήμης οικο-ριζοσπάστες μικροαστοί να αντιτάξουν τον ηθικό τους αποτροπιασμό; Θα υπήρχε επίσης ζήτημα εάν και άλλα ζώα εκτός από εκείνα που ζουν κοντά στον άνθρωπο εξελίσσονταν αναλόγως στο μέλλον. Σήμερα όμως η άρνηση της εμπορίας ζωικών ειδών και η προσπάθεια επιβολής της σημαίνει βία στη μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού, απόπειρα νέας χειροτέρευσης των βιοτικών της συνθηκών, σημαίνει ιδεολογική ταύτιση με τη χειρότερη αντίδραση και καθυστέρηση, τους παπάδες και τους φασίστες κάθε λογής.
Τέτοιες τάσεις αποτελούν σήμερα δείγματα της βαθιάς κρίσης που δοκιμάζει το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα σε συνθήκες κυριαρχίας του ιμπεριαλισμού και του σοσιαλιμπεριαλισμού. Αυτοί – και ιδιαίτερα ο τελευταίος – καταφεύγουν ολοένα περισσότερο στη μεταφυσική και το μυστικισμό στις σφαίρες της φιλοσοφίας, της τέχνης και επιστήμης, προβάλλοντας διάφορες ψευτοεπιστημονικές θεωρίες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο τη δίψα τους για παγκόσμια κυριαρχία (π.χ. ευγονική, γεωπολιτική). Οι νέοι χίτλερ του Κρεμλίνου καταφεύγουν στο μακρινό παρελθόν της ανθρωπότητας για να δανειστούν απάνθρωπους τρόπους εκμετάλλευσης και καταπίεσης των λαών (δουλεία, αντισημιτισμός). Με τα troll τους στο διαδίκτυο μεταδίδουν ένα σωρό θεωριών συνομωσίας που ακυρώνουν τα πορίσματα της ιατρικής (αντιγριπικά εμβόλια) κ.ά. επιστημών θέλοντας να δείξουν πως το ανταγωνιστικό τους κεφάλαιο που οδηγεί στην παγκοσμιοποίηση, στο βάθος ο «άπατρις εβραίος», είναι υπεύθυνοι για όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Γι’ αυτό η απόσταση από θεωρίες τύπου αντισπισισμού (anti-speciesism) μέχρι το γενοκτονικό χιτλερισμό κάθε άλλο παρά τεράστιες είναι.
Η ιστορία του Άντριου Έινγκλιν, ενός αμερικανού μικροαστού που εξελίχθηκε σταδιακά από vegan φιλόζωος και εχθρός της τεχνολογικής προόδου σε οπαδό διαφόρων θεωριών συνομωσίας, και τελικά σε ξεσκολισμένο νεοναζί, εκπρόσωπο του κινήματος της «εναλλακτικής δεξιάς» στις ΗΠΑ, είναι πολύ χαρακτηριστική (δες άρθρο του LukeO’Brien στο TheAtlantic, Δεκ. 2017).
Ο τύπος αυτός είχε δημιουργήσει διάφορους ιστότοπους που φιλοξενούσαν θεωρίες συνομωσίας και μυθοπλασίες. Σ’ ένα απ’ αυτά φιλοξενούσε θεωρίες που ήθελαν τους ισχυρούς του πλανήτη να ελέγχονται από ανθρωπόμορφα ερπετά. Ο ίδιος περιέγραφε σα στόχο του ιστοτόπου του την προσπάθεια «επούλωσης των πληγών που προκαλεί η σύγχρονη κοινωνία … και [να βοηθήσει] τον αναγνώστη να υπερβεί αυτά τα φυσικά δεσμά και να φτάσει στην τέλεια υπεροχή. Για να επουλώσει τις πληγές αυτές, ο κόσμος θα πρέπει να μάθει να αγκαλιάζει την πολυπολιτισμικότητα και τους έγχρωμους» (ColumbusAlive, 8/2). Αφού περιπλανήθηκε για ένα διάστημα στη ζούγκλα των Φιλιππινών και καταγοητεύτηκε από την επαφή του με την ημιάγρια φυλή των Τμπόλι, απορρίφθηκε από αυτήν, ένιωσε μοναξιά και μετατράπηκε ξαφνικά σε λευκό ρατσιστή, ναζί και φανατικό οπαδό των Πούτιν και Τραμπ. Το 2013 πέρασε από την Ελλάδα για να παραβρεθεί στις συγκεντρώσεις της ΧΑ. Σήμερα ζει μόνιμα στην Υπερδνειστερία, περιοχή της Μολδαβίας που τελεί υπό ρωσική στρατιωτική κατοχή.
Το ψευτοκράτος αυτό που φιλοξενεί ναζιστές και φέρει στη σημαία του το σφυροδρέπανο, σύμβολο της κοινωνικής απελευθέρωσης, είναι το τυπικότερο καταφύγιο ιδεών που μας γυρίζουν πίσω στην εποχή της βαρβαρότητας.