Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το ελληνικό κράτος με την ουσιαστική συμφωνία σύσσωμου του πολιτικού καθεστώτος υπέγραψε μία σειρά σημαντικές συμφωνίες με το σοσιαλφασιστικό καθεστώς της Κίνας κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του προέδρου της Σι Τζινπίνγκ. Πρόκειται για συμφωνίες που ανοίγουν πλατιά το δρόμο στον εκφασισμό και στην αποικιακού τύπου οικονομική υποδούλωση της χώρας. Hβάση τους είναι ο έλεγχος της ενέργειας, των ενεργειακών, επικοινωνιακών και συγκοινωνιακών δικτύων της χώρας, ο έλεγχος του εφοπλιστικού και τραπεζικού κεφάλαιου και πάνω απ’ όλα ο έλεγχος του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας από τον νεοχιτλερικό ρωσοκινέζικο άξονα.

Η ανατίναξη του φράγματος Καχόφκα και η συνακόλουθη υπερχείλιση του κάτω Δνείπερου στον ουκρανικό νότο προκάλεσε μια τεράστια ανθρωπιστική και περιβαλλοντική καταστροφή. Πέρα από τις απώλειες σε ζωές και περιουσίες, καταστράφηκαν υποδομές και απέραντες αγροτικές εκτάσεις με ό,τι αυτό σημαίνει για την παγκόσμια τροφοδοσία, ενώ καθυστέρησε και η ουκρανική αντεπίθεση για την απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφών που μόλις είχε ξεκινήσει. Το στυγερό αυτό έγκλημα που προσιδιάζει στον αδίστακτο χαρακτήρα των ρώσων χίτλερ δεν απασχόλησε καθόλου τις ηγεσίες των επίσημων πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας που άφησαν την κοινή γνώμη να εικάζει για το ποια από τις δύο πλευρές προκάλεσε την καταστροφή. Την απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει σχετική έρευνα των NewYorkTimes που καταδεικνύει ότι η κατάρρευση του φράγματος δεν ήταν ατύχημα ή αποτέλεσμα ουκρανικού στρατιωτικού πλήγματος αλλά εσκεμμένη ενέργεια των ρωσικών δυνάμεων κατοχής που είχαν την αποκλειστική πρόσβαση στο εσωτερικό του.

  Φαί­νε­ται ό­τι η «νέ­α ε­πο­χή» στο ελ­λη­νι­κό πο­δό­σφαι­ρο, η οποί­α εί­ναι δε­μέ­νη «νύ­χι-κρέ­ας» με τις γε­νι­κό­τε­ρες ε­ξε­λί­ξεις στη χώ­ρα μας, ήρ­θε μια ώ­ρα αρ­χύ­τε­ρα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη και ει­δι­κό­τε­ρα στο «νέ­ο» ΠΑ­ΟΚ του ρώ­σου που­τι­νι­κού ο­λι­γάρ­χη Ι­βάν Σαβ­βί­δη.

Για το πώς εξελίσσεται ο κύκλος των συνταρακτικών γεγονότων που άνοιξε η ρωσική ναζιστική εισβολή στην Ουκρανία, υπάρχουν βασικά δύο εκτιμήσεις που αναπαράγονται ευρέως σε διεθνή κλίμακα. 

Σε συνεδρίασή της στις αρχές του Δεκέμβρη η Κεντρική Επιτροπή της ΟΑΚΚΕ ασχολήθηκε με τις γενικές πολιτικές εξελίξεις. Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια προχώρησε σε μια πολιτική εκτίμηση και πήρε μια σημαντική απόφαση σχετικά με το ποιος είναι

 

Ο Γιέλτσιν δήλωσε στις πρώτες ώρες μετά το πραξικόπημα: «Πιστεύω ότι η Ρωσία πρέπει να αντιπροσωπεύεται περισσότερο στην κυβέρνηση της ΕΣΣΔ, γιατί η Ρωσία υπερασπίστηκε τη δημοκρατία σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή».

Αν θα μπορούσε να βρεθεί μια φράση που να συνοψίζει το νόημα όλου αυτού του θυελλώδους τριήμερου αυτή θα ήταν η καταλληλότερη.

Όλα όσα έγιναν αυτές τις μέρες κι όλα όσα έχουν ξεκινήσει να γίνονται αναδείχνουν μια καινούργια ποιότητα: την άνοδο της Ρωσίας σαν ανοιχτής ηγεμονικής δύναμης στις εξελίξεις της ΕΣΣΔ.

Με αφορμή την 30η επέτειο από την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής των σοσιαλφασιστικών, ψευτοκομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, το 1989, ο Σουηδός πολιτικός Carl Bildt, προσωπικότητα με οικουμενικό σεβασμό από τις βασικές φράξιες της δυτικού τύπου φιλελεύθερης αστικής τάξης ανά τον κόσμο, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ουσιαστικά αποτίει «φόρο τιμής» στη φράξια Γκορμπατσόφ - Γέλτσιν εντός του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλιστικού καθεστώτος, αναλογιζόμενος «πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα» εάν τότε στο Κρεμλίνο είχαν επικρατήσει οι «σκληροί», κλασικού μπρεζνιεφικού τύπου ψευτοκομμουνιστές*.

Ο υπουργός Εξωτερικών Δένδιας υποδέχτηκε με μια χαρά που δεν μπορούσε να κρύψει τον υπουργό εξωτερικών της ρώσικης υπερδύναμης Λαβρόφ. Η συνάντηση Δένδια-Λαβρόφ ήρθε να επιβεβαιώσει το σταθερό προσανατολισμό των ελληνικών κυβερνήσεων στη στρατηγική συμμαχία με τη Ρωσία που συνεχίζει με τη μεγαλύτερη θέρμη η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το ότι μπόρεσε να γίνει μια τέτοια συνάντηση τη στιγμή που αυτή η κυβέρνηση εμφανίζεται να έχει τους πιο στενούς δεσμούς με την Ευρώπη και ακόμα πιο πολύ τελευταία με τις ΗΠΑ χωρίς να προκαλέσει την έντονη αντίδρασή τους οφείλεται στο ότι η Ελλάδα εμφανίζεται σήμερα σα θύμα μίας επίθεσης της Τουρκίας, που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν ούτε η ΕΕ ούτε οι ΗΠΑ, οπότε η Ελλάδα επικαλείται το δικαίωμα της να αξιοποιήσει οποιαδήποτε διαθέσιμη βοήθεια, δηλαδή και της Ρωσίας που σήμερα εκλαμβάνεται αν όχι ακόμα σαν εχθρός αλλά έστω σαν αντίπαλος και στην ΕΕ και στις ΗΠΑ.

 

Η πολιτική μεταβολή στην Ιταλία – ένα από τα ιδρυτικά κράτη-μέλη της ΕΕ – είναι για την Ευρώπη ένα πολύ ισχυρό πλήγμα, ισχυρότερο ακόμα κι από τη βρετανική αποχώρηση η οποία ήταν περισσότερο μια αντίδραση του αγγλικού αυτοκρατορικού ιμπεριαλιστικού πνεύματος των τόρηδων ενάντια στην υποταγή στην ηπειρωτική Ευρώπη, η οποία ενισχύθηκε από τη Ρωσία (Φάρατζ), παρά μια στρατηγική στροφή προς το νεοχιτλερικό στρατόπεδο. Στην περίπτωση των πρόσφατων ιταλικών κοινοβουλευτικών εκλογών

  Όσο συ­νε­χί­ζε­ται η χι­τλε­ρι­κού τύ­που ρω­σι­κή δια­με­λι­στι­κή ε­πέμ­βαση στην Ου­κρα­νί­α τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο κα­τα­δει­κνύ­ε­ται ο βρό­μι­κος, κα­θο­ρι­στικός γι’ αυ­τήν ρό­λος των προ­βο­κα­τό­ρι­κων κρυ­φο-ρω­σό­δου­λων πο­λι­τι­κών δυ­νάμε­ων που ξε­πή­δη­σαν μέ­σα α­πό το κί­νη­μα της Μα­ϊ­ντάν και που σή­με­ρα έ­χουν α­νέλ­θει στην πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α του Κιέ­βου. Πρό­κει­ται για το πο­λι­τι­κό μέ­τωπο κο­ρυ­φής Για­τσε­νιούκ-Τια­νι­μπόκ