Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Ολοένα και περισσότερο γίνεται κατανοητό στην Ευρώπη το ότι αυτό που συνήθως εμφανίζεται σαν «αριστερά» δεν είναι παρά η σύγχρονη πολιτική μεταμφίεση του ρώσικου νεοχιτλερικού ιμπεριαλισμού, μία πέμπτη φάλαγγα στο έδαφός της έτοιμη να τη διασπάσει και να την προσφέρει ανίσχυρη και πολιτικά αποχαυνωμένη στα ανατολικά της αφεντικά.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις πριν από τις γαλλικές προεδρικές εκλογές βρίσκουν στις πρώτες θέσεις προτίμησης έναν τουλάχιστον υφεσιακό απέναντι στο ρωσοκινεζικό άξονα υποψήφιο, ο οποίος ωστόσο σε επίπεδο ανοιχτής πολιτικής πλατφόρμας είναι ευρωπαϊκού προσανατολισμού, τον Εμανουέλ Μακρόν, ακολουθούμενο από τρεις ανοιχτούς φίλους της ρώσικης υπερδύναμης και των κτηνωδών επεμβάσεών της στον κόσμο, τους Λεπέν, Φιγιόν και Μελανσόν.

Η Γαλλία, η Ευρώπη και στην πραγματικότητα ολόκληρος ο πλανήτης ζει μια ιστορική στιγμή. Ο γαλλικός λαός κατέβηκε μαζικά όσο ποτέ στις κάλπες και δημιουργώντας ένα πελώριο δημοκρατικό παλιρροϊκό κύμα έδωσε ένα καίριο χτύπημα στο φασισμό σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή των παγκόσμιων εξελίξεων. Καίριο όχι μονάχα γιατί έκοψε το δρόμο προς την εξουσία στους ρατσιστές απόγονους της γαλλικής αποικιοκρατίας και της δοσιλογικής κυβέρνησης του Βισύ, αλλά ακόμα περισσότερο γιατίαπενεργοποίησε με ταπεινωτικό τρόποτο καταστροφικότερο πολιτικό εργαλείοπου διαθέτει μέσα στην πολιτικοστρατιωτικά σημαντικότερη χώρα της Ευρώπης η νεοχιτλερική Ρωσία, και σε μεγάλο βαθμό ταπείνωσε και τον ίδιο τον Πούτιν που βιάστηκε προχθές έστω έμμεσα να προεξοφλήσει την επιτυχία της. Στην πραγματικότητα ο γαλλικός λαός ανέκοψεσε μεγάλο βαθμό την ευρύτερη πολιτική διείσδυσης και διάσπασης που η πουτινική Ρωσία ακολουθεί παράλληλα με τημεγάλη στρατιωτική επίθεση και το βάρβαρο, καταχτητικό-αποικιακόπόλεμο που έχει εξαπολύσει ενάντια στη δημοκρατική Ευρώπη.

Από τα πρώτα άρθρα πολιτικής ανάλυσης του γαλλικού τύπου μετά το τέλος των πρόσφατων συγκρούσεων που ακολούθησαν τη δολοφονία του έφηβου Ναέλ από την αστυνομία μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι αυτές απομονώθηκαν από τη μεγάλη πλειοψηφία του γαλλικού λαού και τροφοδότησαν το δίπολο φασισμού – σοσιαλφασισμού. Μάλιστα ενώ ήταν κυρίως αυθόρμητες βοήθησαν συντριπτικά τον κλασικό φασισμό.