Με αυτή της την πολιτική η Ελλάδα έχει οξύνει σε πρωτοφανή βαθμό το μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ευρώπη μετατρέποντας το σε ζήτημα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους από την ελληνική χρεωκοπία, για την ακρίβεια σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το έχει μετατρέψει σε πρώτο πρόβλημα για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς. Στην πραγματικότητα έχει προκαλέσει ένα νέο γύρο πολιτικής διάσπασης σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της απαίτησης να ανοίξουν τα σύνορα τους υποχρεωτικά όλες οι χώρες για να “μοιραστούν” τους μετανάστες που μπαίνουν στην Ελλάδα.
Αυτή η ψευτοαριστερά που υποκρίνεται τη φιλο-μεταναστευτική είναι ο καλύτερος σύμμαχος των δουλεμπόρων διακινητών αλλά και των ρατσιστών όλης της Ευρώπης. Στην ουσία λειτουργεί σαν υπερ-δουλέμπορας. Η πραγματική αριστερά υποστήριζε πάντα το δικαίωμα της μετανάστευσης στη βάση της ταξικής ενότητας του διεθνούς προλεταριάτου, καθώς και της αλληλεπίδρασης των ξεχωριστών ιστορικών εμπειριών του λαού κάθε χώρας. Πάντα υπήρχε όμως για τους πραγματικούς κομμουνιστές ο όρος της απαγόρευσης του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες, και του σεβασμού των ταξικών κατακτήσεων και διεκδικήσεων της χώρας υποδοχής. Πάνω σε αυτό το σημείο πάλης στήθηκε αρχικά και η Πρώτη Διεθνής. Αυτό τον όρο τον έχουν καταπατήσει κατεξοχήν οι σοσιαλφασίστες του ΣΥΡΙΖΑ που είναι υπέρμαχοι της μαύρης εργασίας και του σπασίματος του μεροκάματου από τους μετανάστες σε όλους τους κλάδους, πρακτική που οδηγεί στην εθνορατσιστική διάσπαση και στην ανάπτυξη και ισχυροποίηση των ναζιστικών συμμοριών, όπως έγινε στην Ελλάδα με τη “Χρ. Αυγή”. Η προβοκατόρικη πολιτική των “εντελώς ανοιχτών συνόρων” έχει δυναμώσει σήμερα τη φωνή κάθε εθνορατσιστή που ζητάει κλειστά σύνορα από θέση αρχής στους μετανάστες και πρόσφυγες στο όνομα της διαφύλαξης του εθνικού πολιτισμού ή και της φυλετικής καθαρότητας της χώρας του. Τα σύνορα πρέπει να είναι ελεγχόμενα για την οικονομική μετανάστευση ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στη χώρα και τις θέσεις εργασίας που υπάρχουν, και ανοιχτά μόνο για τους πρόσφυγες. Αν ήθελε ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι φίλος των μεταναστών πρώτα απ όλα θα προωθούσε την ανάπτυξη στο εσωτερικό και θα εξασφάλιζε θέσεις εργασίες για έλληνες και μετανάστες. Ταυτόχρονα θα είχε τις πιο θερμές πολιτικές σχέσεις με την Ευρώπη και όχι με όλους τους ανατολικούς φασισμούς και το ρωσοκινεζικό άξονα -που κυρίως προκαλούν προσφυγικά ρεύματα, αν μελετήσει κανείς όλα τα πολεμικά μέτωπα παγκόσμια κυρίως τα εμφύλια, ούτε με τους επεμβατιστές ηγεμονιστές των ΗΠΑ.
Ακόμα περισσότερο, δεν θα είχε κυβερνητικούς συνεταίρους τους εθνορατσιστές των ΑΝΕΛ που καταψήφισαν το νομοσχέδιο για την απόδοση ιθαγένειας στους μετανάστες δεύτερης γενιάς, σπάζοντας στην πράξη για πρώτη φορά σε αυτό το ζήτημα και όχι στο μνημόνιο, την αρχή της δεδηλωμένης, χωρίς καθόλου να ενοχληθούν οι δήθεν φιλομετανάστες συριζαίοι του Τσίπρα ή της “Αριστερής Πλατφόρμας”.
Ο στόχος της κυβερνητικής πολιτικής της μαζικής προσέλκυσης μεταναστών και της διοχέτευσης τους στην Ευρώπη έχει να κάνει αποκλειστικά με τα ρώσικα στρατηγικά συμφέροντα τα οποία υπηρετεί. Η πολιτική των ανοιχτών συνόρων στις δοσμένες οικονομικές και πολιτικές συνθήκες, θα προκαλέσει την ισχυροποίηση των εθνορατσιστικών, και φιλοναζιστικών πολιτικών σχηματισμών που όχι τυχαία είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι καλύτεροι φίλοι και οι πιο θερμοί θαυμαστές του Πούτιν.
Στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ στέκονται σύμμαχοι σε αυτή την πολιτική σύσσωμες οι ρωσόδουλες ηγεσίες της αντιπολίτευσης είτε με “αριστερό” είτε με “φιλελεύθερο” προσωπείο.
Το μεταναστευτικό είναι ένα πολύ κρίσιμο ζήτημα για τη δημοκρατία ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε χρεωκοπία, και από αυτή την άποψη πρόκειται για τη μεγαλύτερη προβοκάτσια κατά της χώρας, κατά της Ευρώπης και τελικά κατά των ίδιων των μεταναστών.
Πως οι προβοκάτορες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ χρησιμοποιούν το μεταναστευτικό για τη διάσπαση της Ευρώπης
Η μεταναστευτική ροή στην Ελλάδα εκτινάχθηκε από τις αρχές του 2015, δηλαδή καθόλου τυχαία από την στιγμή της εγκατάσταση στην εξουσία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι χαρακτηριστικά τα εξής στοιχεία:
Όλο το 2014 οι αφίξεις στην Ελλάδα από θάλασσα ήταν 43.500, με ποσοστό 60% από Συρία, και με πολλούς άλλους από Αφγανιστάν, Σομαλία και Ερυθραία σύμφωνα με στοιχεία της Ύπατης Αρμοστείας Προσφύγων του ΟΗΕ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του λιμενικού σώματος και της Forntex μόνο τον Ιούλη του 2015, οι αφίξεις από θάλασσα στην Ελλάδα έφθασαν τις 54.000.
Η μεγάλη πλειοψηφία όσων έρχονται στην Ελλάδα είναι από τη Συρία. Η Ελλάδα έγινε πρόσφατα χώρος προορισμού για τους Σύρους που είχαν ήδη εγκατασταθεί στην Τουρκία, περιμένοντας να τελειώσει ο πόλεμος για να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αυτοί ξεκίνησαν το ταξίδι τους μαζικά για την Ελλάδα μόλις ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία ακριβώς επειδή γνώριζαν ότι από τότε δεν υπάρχει ουσιαστική φύλαξη των θαλάσσιων συνόρων προς την Ελλάδα, ούτε φύλαξη των συνόρων της Ελλάδας προς την Ευρώπη όπως επιτάσσουν οι συνθήκες που έχει υπογράψει η Ελλάδα με την υπόλοιπη ΕΕ. Το ότι η αύξηση των μεταναστευτικών εισροών στην Ελλάδα δεν οφείλεται σε αύξηση των προσφύγων αλλά στο άνοιγμα των συνόρων αποδεικνύεται από το ότι η κυβέρνηση δεν ζήτησε επιπλέον ενίσχυση των ελληνικών δυνάμεων από τη Frontex για να αντιμετωπίσει το πελώριο μεταναστευτικό ρεύμα.
Σε αυτό το σημείο η ελληνική κυβέρνηση κάνει μία συνειδητή εξαπάτηση. Με βάση τη χώρα προέλευσης τους χαρακτηρίζει όλους τους μετανάστες πρόσφυγες, δηλαδή θύματα πολέμου και φασισμού, διωκόμενους στη χώρα τους που αναζητούν το πρώτο καταφύγιο τους στην πρώτη ασφαλή χώρα, στην Ελλάδα. Αλλά οι Σύροι ποτέ δεν αναζήτησαν σαν πρώτο καταφύγιο τους την Ελλάδα, κάτι που δεν θα ήταν λογικό, αφού η Ελλάδα είναι μία μη γειτονική χώρα για αυτούς. Αντίθετα, στη συντριπτική τους πλειοψηφία αναζήτησαν σαν πρώτο καταφύγιο τη διπλανή τους Τουρκία και εκεί είναι εγκατεστημένος εδώ και δύο χρόνια σχεδόν ο μεγαλύτερος προσφυγικός πληθυσμός τους, περίπου 2,5 εκατομμύρια. Στην Τουρκία επίσης κατευθύνθηκε το νέο προσφυγικό ρεύμα από τη Συρία τον Ιούνη, και όχι στην Ελλάδα. Εκεί βρήκαν ασφάλεια για τη ζωή τους οι Σύροι πρόσφυγες. Από αυτή την κατάσταση και πέρα κινούνται προς την Ευρώπη, και είναι λογικό να το θέλουν, αλλά πια ως οικονομικοί μετανάστες και όχι ως πρόσφυγες. Πέρα από αυτό η Ελλάδα έχει το ντροπιαστικό ρεκόρ μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση να έχει χαρακτηριστεί ως “μη ασφαλής” χώρα για τους πρόσφυγες λόγω της πληθώρας περιπτώσεων κακομεταχείρισης αιτούντων πολιτικού άσυλου, με αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην εξέταση ασύλου, παράνομες κρατήσεις, κακομεταχείριση, αυθαίρετη απόρριψη αιτημάτων κλπ. Θυμίζουμε την περίπτωση των ιρανών προσφύγων που χρειάστηκε να κάνουν παρατεταμένη απεργία πείνας για να δικαιωθούν. Ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έκανε τίποτα για να βελτιώσει το σύστημα χορήγησης ασύλου.
Είναι χαρακτηριστικό ότι για να θολώσει τα νερά απέναντι στην Ευρώπη η Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν μπήκε στον κόπο να ενισχύσει τους διοικητικούς της μηχανισμούς ώστε να δεχτεί και να εξετάσει αιτήσεις πολιτικού ασύλου για αυτό τον πληθυσμό που καταφθάνει κατά δεκάδες χιλιάδες στις ακτές της και γι’ αυτό δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή επίσημα καταγεγραμμένος αριθμός προσφύγων του 2015. Η Ελλάδα δηλαδή δεν κάνει επίτηδες το διαχωρισμό μεταξύ προσφύγων και μεταναστών που είναι μία συνηθισμένη πρακτική στα άλλα κράτη για να μην αποκαλυφθεί η στρατηγική της.
Ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βαφτίζει όλους τους μετανάστες πρόσφυγες, έχει να κάνει με την απαίτησή της για την “ισότιμη κατανομή” τους σε χώρες της ΕΕ όπως θα εξηγήσουμε πιο κάτω.
Στην τεράστια είσοδο μεταναστών στην Ελλάδα ήρθε να προστεθεί η αντίστοιχη στην Ιταλία, που είναι ο πρώτος προορισμός όσων έρχονται από Λιβύη, ακριβώς γιατί και εκεί ο ρωσόφιλος Ρέντζι ακολουθεί τη στρατηγική των ανοιχτών συνόρων για να διασπάσει την Ευρώπη. Μόνο που αυτός δεν κάνει στην Ιταλία ότι θέλει κόντρα στις διαθέσεις του ιταλικού λαού, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και έτσι εκεί το μεταναστευτικό ρεύμα έχει ανακοπεί ενώ στην Ελλάδα ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ και εν μέρει η ΝΔ το δυναμώνουν.
Την κρίση σε Ελλάδα και Ιταλία κλήθηκε να την αντιμετωπίσει η Κομισιόν, ιδιαίτερα μετά τα πολύνεκρα ναυάγια στη Μεσόγειο που έκαναν την κατάσταση ακόμα χειρότερη.
Στην αρχή εκπονήθηκε ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση των διακινητών - δουλεμπόρων. Αυτό το σχέδιο όχι τυχαία υπονομεύτηκε από τη Ρωσία και τη Λιβύη. Η Ρωσία το αμφισβήτησε ανοιχτά και έδειξε την πρόθεσή της να μπλοκάρει μία απόφαση του συμβουλίου της ασφαλείας του ΟΗΕ που χρειαζόταν για την έγκριση της ένοπλης επέμβασης των δυνάμεων της ΕΕ κατά των διακινητών. Το βασικό επιχείρημα του αντιπροσώπου της, Βιτάλι Τσούρκιν, ήταν ότι έτσι αδικείται ο πλοιοκτήτης του οποίου το πλοίο θα βρεθεί στο στόχαστρο της ένοπλης αντιπαράθεσης χωρίς να είναι σίγουρο ότι ήξερε για τη διακίνηση μεταναστών (!!!) Η Λιβύη δήλωσε ανοιχτά και κάθετα την αντίθεσή της σε οποιαδήποτε τέτοια επέμβαση επικαλούμενη την ασφάλεια των Λίβυων αλιέων.
Σε αυτό το σημείο έκανε την παρέμβασή του ο Αβραμόπουλος που προώθησε στα τέλη Μάη ένα σχέδιο της Κομισιόν για αναγκαστικές ποσοστώσεις μετεγκατάστασης προσφύγων από Ελλάδα και Ιταλία σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Ο πιο φανατικός υποστηρικτής του σχεδίου των ποσοστώσεων ήταν ο επικεφαλής της Κομισιόν, ο ρωσόφιλος Γιουνκέρ, που δημιούργησε το 2014 τη θέση του Αβραμόπουλου, τη θέση του επιτρόπου μετανάστευσης. Το σχέδιο της ποσόστωσης είχε θερμή υποστήριξη από την επίτροπο εξωτερικών υποθέσεων, φίλη της ρώσικης διπλωματίας, Μογκερίνι, και βέβαια από τον Ρέντζι.
Το σχέδιο απαιτούσε από τις χώρες να δεχθούν συγκεκριμένο αριθμό προσφύγων που έφθασαν σε Ελλάδα και Ιταλία μετά τις 15 Απρίλη, και συνολικά 40.000 πρόσφυγες. Ήταν μία κατάργηση στην πράξη της συνθήκης “Δουβλίνο ΙΙ” που προβλέπει ότι αποκλειστικά υπεύθυνη για να εξετάσει το αίτημα της χορήγησης πολιτικού ασύλου του πρόσφυγα είναι η χώρα υποδοχής. Η ίδια χώρα είναι η μόνη που μπορεί να του αποδώσει καθεστώς προστασίας πολιτικού πρόσφυγα για να μπορεί να μετακινείται ελεύθερα σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Αλλά το νόημα του σχεδίου των ποσοστώσεων ήταν ότι επειδή για διάφορους λόγους η Ελλάδα και η Ιταλία δεν έκαναν αυτές τις διαδικασίες και δεν μπορούσαν να τις κινήσουν άμεσα, έπρεπε επειγόντως να ανακουφιστούν από τους πολλούς μετανάστες. Γι’ αυτό το λόγο ένας πληθυσμός 40.000 που έφτασε στις ακτές τους μετά τον Απρίλη θα επιτρεπόταν να μετακινηθεί νόμιμα και χωρίς καμία άλλη διαδικασία ως προσφυγικός πληθυσμός στις χώρες της ΕΕ. Ουσιαστικά η πρόταση των ποσοστώσεων καταργεί συνολικά τη νομοθεσία για τη χορήγηση ασύλου στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού με μία διακρατική συμφωνία θα γινόταν μετεγκατάσταση ενός πληθυσμού ως προσφυγικού στη βάση κάποιων αυθαίρετων καταλόγων Ελλάδας και Ιταλίας.
Η αυθαιρεσία αυτή είναι μεγαλύτερη στην περίπτωση της Ελλάδας που επιμένει να βαφτίζει όλους όσους φθάνουν στα παράλια της πρόσφυγες. Ο σεβασμός όσων αιτούνται πολιτικό άσυλο είναι μία απόλυτα δίκαιη και δημοκρατική ευρωπαϊκή πρακτική που καταπατά με το χειρότερο τρόπο σήμερα το ελληνικό κράτος, γιατί δεν έχει επίτηδες φτιάξει αποτελεσματικούς μηχανισμούς που θα δέχονται και θα εξετάζουν αιτήσεις ασύλου, που υπάρχουν σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Αν τους έφτιαχνε δεν θα μπορούσε να τους βγάζει όλους πρόσφυγες χωρίς κριτήρια, έρευνα και στοιχεία. Στην ουσία μάλιστα όταν αποδίδεις σε όλους την ιδιότητα του πρόσφυγα, στερείς ουσιαστικά τον πραγματικό πρόσφυγα από τα δικαιώματά του και τελικά θα πιαστείς σαν ψεύτης. Ο αρχιπροβοκάτορας Τσίπρας με τις πλάτες ως συνήθως των Γιουνκέρ, Μογκερίνι, Ρέντζι, προσπαθεί τώρα με έναν αιφνιδιασμό να χώσει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες σαν πρόσφυγες στην Ευρώπη, να την αναστατώσει, να βάλει τα κράτη να τσακώνονται μεταξύ τους και όταν θα έχουν αρχίσει οι έρευνες για το ζήτημα θα προτείνει επιτροπές ελέγχου κλπ.
Το σχέδιο των ποσοστώσεων συνάντησε από την αρχή τις αντιδράσεις των περισσότερων χωρών, συμπεριλαμβανομένων της Γαλλίας και της Αγγλίας που θα δέχονταν μεγάλο ποσοστό προσφύγων. Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, Μανουέλ Βαλς, δήλωσε χαρακτηριστικά: “Το άσυλο αποτελεί δικαίωμα που χορηγείται σύμφωνα με διεθνή κριτήρια που εφαρμόζονται από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Για τον λόγο αυτόν επίσης ο αριθμός των ατόμων που το δικαιούνται δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν ποσοστώσεων: ή δικαιούσαι άσυλο ή όχι”. Πρόσθεσε ότι “σήμερα, η Γαλλία, η Ιταλία, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σουηδία υποδέχονται το 75% των προσφύγων, των αιτούντων άσυλο στην Ευρώπη”.
Μέσα στο στρατόπεδο αυτών που αντιδρούν μπήκαν και οι εθνορατσιστές τύπου Ορμπάν (Ουγγαρία) που προπαγανδίζουν την προστασία της “πολιτιστικής” ταυτότητας της Ευρώπης. Τέτοιου είδους προπαγάνδα χρησιμοποιεί και ο Κάμερον.
Είναι χαρακτηριστική της οξύτητας της σύγκρουσης η απειλή του Ρέντζι κατά της Γαλλίας ότι δεν θα συνεργαστεί στην επιχείρηση φύλαξης των ιταλο-γαλλικών θαλάσσιων συνόρων εάν η Γαλλία επιμείνει στην άρνησή των ποσοστώσεων. Ουσιαστικά χρησιμοποίησε τον ίδιο εκβιασμό με την ελληνική πλευρά, ότι δηλαδή θα αφήσει ανοιχτά τα σύνορα απ’ έξω και από μέσα, και ας λύσουν μετά το πρόβλημα οι υπόλοιποι.
Τελικά, το σχέδιο αυτό πέρασε με εθελοντική προσφορά συγκεκριμένων κρατών και για λιγότερο αριθμό προσφύγων από αυτόν που προβλεπόταν αρχικά.
Η απαίτηση για την υποχρεωτική μετεγκατάσταση είχε στη βάση της το κύριο πολιτικό επιχείρημα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που πρόσφατα πρόβαλε και ο ίδιος ο Τσίπρας. Δηλαδή, ότι είναι οι πολιτικές της Δύσης που προκαλούν τα προσφυγικά ρεύματα και συνεπώς ιδιαίτερα οι πιο πλούσιες και ισχυρές χώρες πρέπει να αναλάβουν τις συνέπειες της προσφυγικής κρίσης.
Πρόκειται για ένα ωμό ψέμα, αλλά ο Τσίπρας ξέρει ότι την πολιτική πάλη για την αναίρεσή του αποφεύγουν να τη δώσουν οι ευρωπαίοι μονοπωλιστές γιατί αυτή σημαίνει σύγκρουση κυρίως με το ρώσικο αλλά και με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, πράγμα αδιανόητο για τους μονοπωλιστές με νοοτροπία μπακάλη που κυριαρχούν στην ΕΕ.
Ο σίγουρος τρόπος για να επελάσει ο εθνορατσισμός στην Ευρώπη είναι τα “ανοιχτά σύνορα”. Αλλά η Ευρώπη δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το πραγματικό ζήτημα των αυξανόμενων προσφυγικών ροών, με διάφορους τρόπους διακανονισμού υποδοχής των προσφύγων στο έδαφος της, ανεξάρτητα από τις προβοκατόρικες πολιτικές Ελλάδας και Ιταλίας. Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το προσφυγικό πρόβλημα είναι να ενισχυθούν στις χώρες του Τρίτου Κόσμου, τα αντιφασιστικά και αντι-ιμπεριαλιστικά κινήματα, οικονομικά, υλικά, με όπλα, με σεβασμό της εθνικής ανεξαρτησίας του κάθε κράτους. Με τον ίδιο τρόπο πρέπει να ενισχυθούν και οι προσφυγικοί πληθυσμοί που έδωσαν αυτή την πάλη στις αντίστοιχες χώρες, και αναγκάστηκαν να φύγουν κυνηγημένοι. Αυτό ισχύει ειδικά για τους Σύρους που βρίσκονται χρόνια εγκατεστημένοι στην Τουρκία περιμένοντας και παλεύοντας για μία δημοκρατική εξέλιξη στη χώρα τους.
Αλλά πώς να κάνουν μία τέτοια πολιτική οι ευρωπαίοι που ξέπλυναν τη Ρωσία για την εισβολή στη Γεωργία, και κάνουν σε ένα μεγάλο βαθμό τα στραβά μάτια στην Ουκρανία;
Είναι αυτός ο υφεσιασμός της Ευρώπης απέναντι στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό που δίνει δύναμη και θράσος σε τσιράκια του όπως ο Τσίπρας να βάζουν κάθε φορά μία βόμβα στο εσωτερικό της οργανώνοντας κάθε τόσο μία νέα προβοκάτσια.
Η ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών από τη δήθεν φιλο-μεταναστευτική κυβέρνηση
Οι περισσότεροι μετανάστες φθάνουν σε Κω, Χίο, Μυτιλήνη δηλαδή σε νησιά που σε καμία περίπτωση δεν έχουν τις υποδομές να δεχθούν για φιλοξενία έναν τόσο μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Οι συνθήκες διαβίωσης εκεί αποτελούν ένα βασανιστήριο για τους μετανάστες.
Κι ενώ η κυβέρνηση πρωτοστατεί υποτίθεται σε φιλο-μεταναστευτικά αισθήματα, συμπεριφέρεται στους μετανάστες σαν όμηρους-εργαλεία για τον εκβιασμό της ΕΕ, χωρίς να παίρνει οποιοδήποτε μέτρο για τη φροντίδα τους, ενώ είναι η δική της πολιτική που τους φέρνει στη χώρα.
H διεθνής οργάνωση Human Rights Watch, καταγγέλλει αδράνεια των ελληνικών αρχών να εκπονήσουν σχέδιο από κοινού με την ΕΕ για “κατάλληλες συνθήκες υποδοχής, συμπεριλαμβανομένων στέγης, τουαλέτας, τροφίμων, την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες υγείας καθώς και αρκετούς διερμηνείς”.
Επίσης επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν κατάλληλοι χώροι για “ιδιαίτερα ευάλωτους αιτούντες άσυλο, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών, ατόμων με αναπηρίες, επιζώντων βασανιστηρίων και θυμάτων εμπορίας ανθρώπων”.
Αλλά πώς να κάνει τέτοιες διακρίσεις το κράτος, αφού η πολιτική της κυβέρνησης είναι να τους μετακινεί όλους ανεξαίρετα στο κέντρο της Αθήνας από τα νησιά, ως “πρόσφυγες” όπου “λιάζονται” στις πλατείες, και στη συνέχεια “δια μαγείας” εξαφανίζονται, όπως έχει δηλώσει η υφυπουργός Μετανάστευσης Χριστοδουλοπούλου, εννοώντας ότι περνάνε τα σύνορα.
Όμως δεν περνάνε όλοι τα σύνορα, γιατί κάποιοι δεν έχουν άλλα χρήματα, και κάποιοι θέλουν να νομιμοποιηθούν στην Ελλάδα, και να ταξιδέψουν νόμιμα, αντί να κάνουν άλλο ένα παράνομο επικίνδυνο ταξίδι.
Αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους είδαν έκπληκτοι ένα πρωινό οι Αθηναίοι στο πεδίο του Άρεως να προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα στο πάρκο, μέχρι να στήσει η κυβέρνηση ένα πρόχειρο καταυλισμό στον Ελαιώνα. Ο Καμίνης στο μεταξύ καταγγέλλει το υπουργείο Άμυνας ότι δεν έχει δεχθεί καμία πρόταση του να παραχωρηθούν στο δήμο εγκαταλελειμμένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις για τη φροντίδα των μεταναστών. Πως όμως να γίνει αυτό, αφού το μόνο που θέλει ο Καμμένος, είναι να τους δει να φεύγουν για Ευρώπη; Σύμφωνα με τον Καμίνη, αυτή η στάση του Καμμένου έχει πλήρη κυβερνητική κάλυψη.
Στο μεταξύ η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει στην Ελλάδα κονδύλια για την αντιμετώπιση της κρίσης, τα οποία αυτή ούτε εισπράττει, ούτε δημιουργεί το μηχανισμό για να τα εισπράξει. Ο ίδιος ο Αβραμόπουλος συνάντησε τον Τσίπρα, προφανώς κάτω από ευρωπαϊκή πίεση, για να του ζητήσει να δημιουργηθεί ο μηχανισμός απορρόφησης των ευρωπαϊκών κονδυλίων! (http://www.tanea.gr/news/politics/article/5263972/epikoinwnia-abramopoyloy-tsipra-gia-to-metanasteytiko). Παρόμοια καταγγελία κάνει και ο υπουργός Εξωτερικών του Λουξεμβούργου. Ο ίδιος αναφέρει ότι σύμφωνα με την ενημέρωση που πήρε από την κυβέρνηση, ο λόγος είναι ότι εμποδίζεται από τοπικές αρχές (!) στην απορρόφηση των κονδυλίων, οι οποίες τοπικές αρχές “οπωσδήποτε δεν ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ”. Ισχύει πράγματι ότι υπάρχει ένα νομικό πλαίσιο το οποίο δημιουργεί πλήρη σύγχυση για το ποια αρχή είναι αρμόδια σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά αυτό λύνεται οπωσδήποτε με ένα κατεπείγοντα νόμο, μία υπουργική απόφαση, μία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, μία οποιαδήποτε διοικητική ρύθμιση που γίνεται σε χρόνο μηδέν. Τέτοιες ξέρει να κάνει αστραπιαία ο ΣΥΡΙΖΑ όταν πρόκειται να κάνει τα πολιτικά του πραξικοπήματα, αλλά ακολουθεί πάντα την πιο νομότυπη οδό όταν πρόκειται να λύσει ένα κεφαλαιώδες ζήτημα που αφορά τη χώρα και τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων.
Αυτή η κυβέρνηση δεν θα διστάσει να αφήσει τους μετανάστες έκθετους στη βία της ναζιστικής συμμορίας. Εάν τα πράγματα μείνουν όπως έχουν, θα μπούμε σε ένα κλίμα βαρβαρότητας, όταν σύντομα οι εγκλωβισμένοι μετανάστες θα αναζητήσουν οποιαδήποτε δουλειά με οποιουσδήποτε όρους. Τότε οι ναζιστές, που σήμερα έχουν αναδειχθεί σε κυβερνητικούς εταίρους και ετοιμάζονται για αθώωση στη δίκη - παρωδία, θα περιμένουν στη γωνία για να κερδίσουν τον εξαγριωμένο έλληνα άνεργο, και θα του δείχνουν το μετανάστη σαν τον κύριο εχθρό του. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει το αληθινό του πρόσωπο, σε όλες τις συμμαχίες που κάνει εντός και εκτός Βουλής με τη ναζιστική συμμορία, με τις συμμαχίες στις ψηφοφορίες και στις διαδικασίες, και τις συναποφάσεις στα συμβούλια εξωτερικής πολιτικής του Κοτζιά, του φίλου του Ντούγκιν.
Η κυβέρνηση των προβοκατόρων πρέπει να καταγγελθεί και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, για την πολιτική της.
Η ΟΑΚΚΕ έχει τοποθετηθεί με συγκεκριμένες προτάσεις στο μεταναστευτικό, για πλήρη δικαιώματα στους παλιούς μετανάστες, για χορήγηση ασύλου σε όλους όσους το δικαιούνται, για αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, για την καλύτερη δυνατή φροντίδα όσων νέων μεταναστών καταφθάνουν, και την πλήρη αποζημίωση τους για να επιστρέψουν στις χώρες του προορισμού τους εφόσον δεν μπορούν να βρουν δουλειά με ίσο μεροκάματο αφού είναι από κυβερνητική ευθύνη που εγκλωβίστηκαν στη χώρα. Απαραίτητος όρος για την ανθρώπινη μεταχείριση των μεταναστών είναι η παραδειγματική τιμωρία όσων αστυνομικών και λιμενικών τους κακοποιούν και τους βασανίζουν στα αστυνομικά κέντρα και στα διάφορα κέντρα κράτησης, και των ναζιστών τραμπούκων που τους επιτίθενται τα βράδια στο σκοτάδι.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη και να ζητήσει ακόμα και την εθελοντική συνδρομή τους για να ανακουφιστεί από ένα μεγάλο αριθμό προσφύγων, και όχι να εκβιάζει όπως κάνει πάντα. Αλλά πώς να ζητήσει τέτοια εθελοντική συνδρομή όταν αρνείται επίμονα να εφαρμόσει πολιτική ασύλου και τους βαφτίζει όλους πρόσφυγες; Μόνο με εκβιασμό και τετελεσμένα μπορεί να περάσει τη θέση της που είναι και αντι-μεταναστευτική και ενάντια σε κάθε έννοια προστασίας των προσφύγων, ότι πρέπει όλους όσους έρχονται στην Ελλάδα να τους δέχεται η Ευρώπη. Αυτή είναι μία θέση που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν μόνο προβοκάτορες υπέρ του εθνορατσισμού και του ναζισμού, και τέτοιοι είναι οι ρωσόφιλοι κομματικοί ηγέτες που κυβερνούν σήμερα τη χώρα. Στις πλάτες των μεταναστών, του ελληνικού λαού και της Ευρώπης οργανώνουν άλλη μια τεράστια προβοκάτσια υπέρ του πολιτικού τους αφεντικού.