Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

άμε­σα εμπλε­κό­με­νες και να τις εκβιά­ζουν. Πρό­κει­ται κυ­ρί­ως για τα πέ­ντε μό­νιμα μέ­λη του συμ­βου­λί­ου ασφα­λεί­ας του ΟΗ­Ε στο οποί­ο κα­θο­ρι­στικό ρό­λο παί­ζει η συμ­μα­χί­α Ρω­σίας-Κί­νας. Τη μέ­θο­δο αυ­τή εφαρ­μό­ζει τώ­ρα η ρω­σό­δου­λη ηγε­σί­α της Βο­λι­βί­ας για να λύ­σει τις δια­φο­ρές της με την ανε­ξάρ­τη­τη  Χι­λή.

 Πρό­κει­ται στην ου­σί­α για μια διεκ­δί­κη­ση μιας έκτα­σης 120.000 χλμ2 που εί­χε χά­σει η Βο­λι­βί­α στον πό­λε­μο του 1879-83 με τη Χι­λή. Η δια­φο­ρά εί­χε επι­λυ­θεί εδώ και πο­λύ και­ρό κα­θώς στα 1904 οι δύ­ο χώ­ρες εί­χαν υπο­γρά­ψει σύμφω­νο ει­ρή­νης και φι­λί­ας. Όμως ο προ­η­γού­με­νος πρό­ε­δρος της Βο­λι­βί­ας, Μέ­σα, και κυ­ρί­ως ο σο­σιαλ­φα­σί­στας Μο­ρά­λες, που εί­ναι και στε­νός σύμ­μα­χος του υπο­τε­λούς στη Ρω­σί­α κα­θεστώ­τος της Βε­νε­ζουέ­λας, προ­σπά­θη­σαν να ανα­βιώ­σουν τη νε­κρή δια­μά­χη. Ει­δι­κά ο δεύ­τε­ρος κά­νει τα πά­ντα για να τη διε­θνο­ποιή­σει: Αρχι­κά μέ­σα από τα όργα­να του Οργα­νι­σμού Αμε­ρι­κα­νι­κών Κρα­τών και τώ­ρα πα­ρα­πέ­μπο­ντάς τη στο Διε­θνές Δι­κα­στή­ριο της Χά­γης. Μ’ αυ­τό το δεύ­τε­ρο τρό­πο ο Μο­ρά­λες μπλό­κα­ρε ορι­στι­κά κά­θε δρό­μο φι­λι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης με τη Χι­λή για ένα ζή­τη­μα που αφο­ρά κύ­ρια και βα­σι­κά τις δύ­ο χώ­ρες άμε­σα και ει­δι­κά, ανοί­γο­ντας το δρό­μο στις δι­πλω­μα­τι­κές και οι­κο­νομι­κές επεμ­βά­σεις των υπερ­δυ­νά­με­ων, ει­δι­κά εκεί­νης που θέ­λο­ντας βί­αιη ανα­δια­νο­μή του πλα­νή­τη επι­διώ­κει πα­ντού αλλα­γή συ­νό­ρων και πό­λε­μο. Πα­ρου­σιά­ζο­ντας το αί­τη­μά του ο δη­μα­γω­γός πρό­ε­δρος της Βο­λι­βί­ας δή­λω­σε σα γνή­σιος ιδε­ολο­γι­κός από­γο­νος του Χί­τλερ ότι «με τη δύ­να­μη και τη ζέ­ση της λα­ϊ­κής ενό­τη­τας, θα αξιώ­σου­με από τον κό­σμο το δι­καί­ω­μά μας σε μί­α κυ­ρί­αρ­χη πρό­σβα­ση στη θά­λασ­σα» (El Pais, 24/4). Αυ­τό θα εί­χε νό­η­μα μό­νο αν η Χι­λή έκλει­νε τους εμπο­ρι­κούς δρό­μους της Βο­λι­βί­ας προς τα λι­μά­νια της Χι­λής. Αλλά αυ­τό δεν συμ­βαί­νει. Εί­ναι σαν η Βουλ­γα­ρί­α και η Σερ­βί­α να βά­ζουν ζή­τη­μα σή­με­ρα στην Ελλάδα εδα­φι­κής διε­ξό­δου προς το Αι­γαί­ο, ανα­πο­λώ­ντας πα­λιούς χάρ­τες και δια­κρα­τι­κές συμ­φω­νί­ες των επο­χών του σχη­μα­τι­σμού των εθνι­κών κρα­τών.

 Πί­σω από την ανα­κί­νη­ση της εδα­φι­κής διέ­νε­ξης Βο­λι­βί­ας-Χι­λής κρύ­βο­νται πά­νω απ’ όλα οι άνο­μες ενερ­γεια­κές και γε­νι­κό­τε­ρες πο­λι­τι­κές επι­διώ­ξεις των αρπα­κτι­κών του ρω­σο-κι­νε­ζι­κού άξο­να, ο οποί­ος φαί­νε­ται πως ενο­χλεί­ται από τη χά­ρα­ξη ενός αγω­γού αε­ρί­ου που θα περ­νά μέ­σα από το έδα­φος της Χι­λής.  

-Δημοσιεύτηκε στο φ. 487 της Νέας Ανατολής-