Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Η κρυφή γοητεία του Τσίπρα... ΚΑΙ ΝΕΚΡΟΥΣ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ

 

Θυ­μά­στε τον Κο­κό; Οι πα­λιό­τε­ροι σί­γου­ρα. Οι νε­ό­τε­ροι ό­χι, μια και έ­τσι α­πο­κα­λού­σαν στο πα­ρελ­θόν κο­ρο­ϊ­δευ­τι­κά τον πρώ­ην βα­σι­λιά Κων­σταντί­νο. Τό­τε, θα μπο­ρού­σε να ρω­τή­σει κα­νείς, τι χρειά­ζε­ται να ξε­θά­βεις φα­ντάσμα­τα α­πό το πα­ρελ­θόν;

Να μας συγ­χω­ρεί­τε, αλ­λά δε φταί­με ε­μείς γι’ αυ­τό: την 1η Ιου­νί­ου παρου­σιά­στη­κε στην τη­λε­ο­πτι­κή εκ­πο­μπή του ΣΚΑ­Ϊ Ι­στο­ρί­ες μια συ­νέ­ντευ­ξη που πή­ραν α­πό τον Κων­στα­ντί­νο οι δη­μο­σιο­γρά­φοι Α­λέ­ξης Πα­πα­χε­λάς και Σί­α Κοσιώ­νη. Στη συ­νέ­ντευ­ξη αυ­τή ε­πι­βε­βαιώ­θη­κε για μια α­κό­μη φο­ρά η πο­λι­τι­κή α­νυ­πο­λη­ψί­α του αν­δρός, α­φού για πολ­λο­στή φο­ρά πα­ρέ­μει­νε πει­σμα­τικά αδιόρ­θω­τος στην εμ­μο­νή του για το πα­λιό του α­ξί­ω­μα: “Ε­γώ δεν εί­μαι ο πρώ­ην βα­σι­λεύς Κων­στα­ντί­νος· εί­μαι ο βα­σι­λεύς Κων­στα­ντί­νος, τε­λεί­α και παύ­λα. Αυ­τό δεν αλ­λά­ζει με τί­πο­τα. Εί­μαι ο πρώ­ην ή τέ­ως ή ό,τι προ­τι­μά­τε βα­σι­λεύς της Ελ­λά­δος, ναι, αλ­λά το ό­τι εί­μαι ο βα­σι­λεύς Κων­στα­ντί­νος δεν πρό­κει­ται να αλ­λά­ξει πο­τέ”.

Ε­πί­σης, πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι έ­χει α­πο­μα­κρυν­θεί α­πό το α­ξί­ω­μα αυ­τό με το δη­μο­ψή­φι­σμα του 1974, που ή­ταν συ­ντρι­πτι­κά ε­να­ντί­ον του, αυ­τός ε­πι­μέ­νει να α­φή­νει α­νοι­χτό το θέ­μα της ε­πι­στρο­φής του: “Δεν υπάρ­χει τέ­λος και δεν υ­πάρ­χει αρ­χή. Ε­γώ βλέ­πω την ό­λη υ­πό­θε­ση αυ­τή να ε­ξε­λίσ­σε­ται στα χέ­ρια του ελ­λη­νι­κού λα­ού. Αυ­τοί α­πο­φα­σί­ζουν τι θέ­λουν, αυ­τοί α­πο­φά­σι­σαν δύ­ο φορές, αν θυ­μά­μαι κα­λά, να ε­πα­να­φέ­ρουν τη βα­σι­λεί­α α­φού εί­χε φύ­γει. Τώ­ρα, αν τη θέ­λουν πά­λι, δι­κό τους δι­καί­ω­μα εί­ναι (...) Δε θα κου­νή­σω το δά­χτυ­λό μου για να πά­ρω τη βα­σι­λεί­α πί­σω, θα το κά­νουν οι Έλ­λη­νες, ε­γώ δεν θα το κά­νω (...) Εγώ δεν θα το ε­πι­διώ­ξω αυ­τό. Δεν πρό­κει­ται να το κά­νω (...) Ε­άν γί­νει μό­νο του, τότε θα το δε­χθώ”.

Μια α­πό τις σο­βα­ρότε­ρες κα­τη­γο­ρί­ες που έ­χουν δια­τυ­πω­θεί κα­τά του Κων­στα­ντί­νου εί­ναι και το ό­τι εί­χε ορ­κί­σει την κυ­βέρ­νη­ση των δι­κτα­τόρων Πα­πα­δό­που­λου-Πατ­τα­κού το 1967, ό­ταν αυ­τοί εί­χαν α­ναρ­ρι­χη­θεί στην ε­ξου­σία με στρα­τιω­τι­κό πρα­ξι­κό­πη­μα. Ρω­τή­θη­κε λοι­πόν στη διάρ­κεια της συνέ­ντευ­ξης αν θα όρ­κι­ζε και πά­λι την κυ­βέρ­νη­ση της χού­ντας. Ε­νώ του δό­θη­κε η ευκαι­ρί­α να δεί­ξει, έ­στω και τώ­ρα, με­τα­νιω­μέ­νος για την ε­νέρ­γειά του αυ­τή, που σ’ έ­να βαθ­μό νο­μι­μο­ποιού­σε, πο­λι­τι­κά, τη χού­ντα στα μά­τια του ελ­λη­νι­κού λαού και στον διε­θνή πε­ρί­γυρο, αυ­τός α­πά­ντη­σε ως ε­ξής: “Ο­πωσ­δή­πο­τε θα την όρ­κι­ζα, ο­πωσ­δή­πο­τε, δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α αμ­φι­βο­λί­α, διό­τι μην ξε­χνά­τε ό­τι βρι­σκό­μα­στε στο ά­γνω­στο· και, ό­ταν λέ­ω ά­γνω­στο, εν­νο­ώ ό­τι κα­νέ­νας δεν είχε ε­ξου­σί­α ε­κεί­νη τη στιγ­μή. Ο μό­νος που εί­χε ε­ξου­σί­α, ε­άν ή­θε­λε να την α­σκήσει, ή­μουν ε­γώ, αλλά και ποιος με ά­κου­γε ε­κεί­νη τη στιγ­μή, ή­ταν πο­λύ πε­ρίερ­γη η κα­τά­στα­ση, αλ­λά θα την όρ­κι­ζα την κυ­βέρ­νη­ση”. Και σε μια άλ­λη συ­νέ­ντευ­ξή του στο ΡΙΚ εί­χε δι­καιο­λο­γη­θεί λέ­γο­ντας: “Αν δεν όρ­κι­ζα τη χού­ντα, θα γι­νό­ταν εμ­φύ­λιος”.

Α­με­τανό­η­τος λοι­πόν ο Κο­κός.

ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ

Ό­μως τί­πο­τε απ’ ό­σα εί­πα­με ως τώ­ρα δε θα χρεια­ζό­ταν να γρα­φτεί, αν η συ­ζή­τη­ση δεν έ­φτα­νε και στο σή­με­ρα, στο ζου­μί της υ­πό­θε­σης. Άλ­λω­στε, το να χτυ­πάς έ­να πο­λι­τι­κό πτώ­μα δεν εί­ναι και ό,τι πιο γεν­ναί­ο.

Ό­πως λοι­πόν α­πο­κά­λυ­ψε ο ί­διος, συ­να­ντή­θη­κε με τον Τσί­πρα τυ­χαί­α στο α­ε­ρο­δρό­μιο ό­ταν εί­χε α­να­λά­βει πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Και ε­πει­δή εί­χε κά­νει μια δή­λω­ση στους Sunday Times ό­τι Έλ­λη­νες και Ευ­ρω­παί­οι θα πρέ­πει να δώ­σουν στον Τσί­πρα μια ευ­και­ρί­α, ρω­τή­θη­κε αν σω­στά ερ­μηνεύ­τη­κε αυ­τό ως δή­λω­ση υ­πο­στή­ρι­ξης. Κι αυ­τός α­πά­ντη­σε: “Εί­ναι α­δύ­να­τον να πά­ρεις θέ­ση σε έ­ναν άνθρω­πο, και πό­σο μάλ­λον αν αυ­τός ο άν­θρω­πος μό­λις έ­γι­νε πρω­θυ­πουρ­γός, πρέπει να του δώ­σεις ευ­και­ρί­α, τι θα πεις, να τε­λειώ­νουν οι α­ρι­στε­ροί κτλ., αυτά εί­ναι σα­χλα­μά­ρες. Να δεις τι θα κά­νει ο άλ­λος. Και δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α αμφι­βο­λί­α ό­τι οι προ­σπά­θειες που κά­νει, εί­τε κα­λές εί­τε ό­χι, υ­πάρ­χουν, δου­λεύ­ει σκλη­ρά ο άν­θρω­πος, δεν υ­πάρ­χει θέ­μα για να πε­τύ­χει αυ­τό που θέ­λει να πετύ­χει”.

Μα ού­τε ε­μείς αμ­φι­σβη­τού­με ό­τι ο Τσίπρας δου­λεύ­ει νυ­χθη­με­ρόν “για να πε­τύ­χει αυ­τό που θέ­λει”. Το ζή­τη­μα α­κρι­βώς εί­ναι τι θέ­λει να πε­τύ­χει. Και το σί­γου­ρο α­πό τον 1,5 χρό­νο δια­κυ­βέρ­νη­σής του εί­ναι ό­τι μό­νο την ευ­η­μερί­α του ελ­λη­νι­κού λα­ού δε θέ­λει. Α­ντί­θε­τα, σε ε­λά­χι­στο διά­στη­μα κα­τά­φε­ρε (γιατί για ε­πί­τευγ­μα πρό­κει­ται) να φορ­τώ­σει τη χώ­ρα με κα­μιά ε­κα­το­στή δισε­κα­τομ­μύ­ρια ευ­ρώ πλέ­ον αυ­τών που ή­δη χρω­στά­ει.

Αλ­λά ο Κο­κός δε βλέ­πει τί­πο­τε απ’ όλ’ αυ­τά: “Η ση­μα­σί­α εί­ναι ό­τι γίνε­ται με­γά­λη προ­σπά­θεια. Ε­γώ νο­μί­ζω ό­τι δεν έ­χουν κα­τα­λά­βει πό­σο προ­σπαθεί ο πρω­θυ­πουρ­γός να λύ­σει τα προ­βλή­μα­τα (...) Μην ξε­χά­σε­τε αυ­τό που εί­πατε στην αρ­χή, ό­τι εί­ναι η πρώ­τη α­ρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση”.

Να και τα εύ­ση­μα α­πό τον Κο­κό!

Και συ­νε­χί­ζει α­πτό­η­τος υ­πέρ του Τσί­πρα, χύ­νο­ντας ταυ­τό­χρο­να κροκο­δεί­λια δά­κρυα για το λα­ό που υ­πο­φέ­ρει: “Ε­μείς πε­ρά­σα­με πο­λύ δύ­σκο­λη πε­ρί­ο­δο. Γί­νε­ται προ­σπά­θεια απ’ ό­λους τους Έλ­λη­νες και σι­γά σι­γά βγαί­νου­με α­πό την κρί­ση. Το γε­γο­νός ό­τι ο λα­ός υ­πο­φέ­ρει δεν μπο­ρού­με να το α­γνο­ή­σου­με. Οι μειώ­σεις σε μι­σθούς και συ­ντά­ξεις με α­πα­σχο­λούν πά­ρα πο­λύ (...) Γί­νε­ται κο­λοσ­σιαί­α προ­σπά­θεια α­πό την κυ­βέρ­νη­ση και την α­ντι­πο­λί­τευ­ση για να βγού­με απ’ αυ­τό το χά­ος. (...) Ό­ταν άρ­χι­σε η κρί­ση, οι ξέ­νοι δεν μι­λού­σαν με τα κα­λύ­τε­ρα λό­για για την Ελ­λά­δα. Εί­χε χά­σει την α­ξιο­πι­στί­α της. Τώ­ρα γί­νε­ται με­γά­λη δου­λειά”.

Πού θα έ­βρι­σκε πιο θερ­μό υ­πο­στη­ρι­κτή ο Τσί­πρας;

Μπο­ρεί λοι­πόν να α­να­ρω­τη­θεί κα­νείς: Για­τί τό­ση α­γά­πη ο Κο­κός στον Τσί­πρα; Τι τον έ­πια­σε ξαφ­νι­κά; Τι έ­χει αυ­τός να κερ­δί­σει α­πό μια τέ­τοια υπο­στή­ρι­ξη;

Το πρώ­το που μπο­ρού­με να πού­με εί­ναι ό­τι εί­ναι η ι­δε­ο­λο­γι­κή τους συγ­γέ­νεια αυ­τή που τους έ­φε­ρε πιο κο­ντά. Ο έ­νας δεν εί­χε, κα­τά ο­μο­λο­γί­α του, κα­νέ­να πρό­βλη­μα να ορ­κί­σει τη χου­ντι­κή κυ­βέρ­νη­ση, ο άλ­λος εί­ναι κλα­σικός σο­σιαλ­φα­σί­στας, που ό­χι τυ­χαί­α ρί­χνει α­πό την πρώ­τη στιγ­μή που ήρ­θε στην ε­ξου­σί­α γέ­φυ­ρες προς τους να­ζί της Χρ. Αυ­γής μέ­σω των δύ­ο προ­έ­δρων της Βου­λής που δια­δι­χι­κά διό­ρι­σε, την Κω­στα­ντο­πού­λου και τον Βού­τση. Ε, φυ­σι­κό εί­ναι που τα­κι­μιά­σα­νε τα παι­διά.

Υ­πάρ­χει ό­μως και κά­τι πιο πρα­κτι­κό, πιο ά­με­σο. Σε πολ­λούς έ­κα­νε εντύ­πω­ση που ο Κων­στα­ντί­νος δεν α­πά­ντη­σε με σα­φή­νεια για τυ­χόν πο­λι­τι­κά σχέ­δια του γιου του Νι­κό­λα­ου, ό­ταν ρω­τή­θη­κε για το εν­δε­χό­με­νο να α­σχο­λη­θούν οι γιοι του με την πο­λι­τι­κή: “Για­τί πρέ­πει ο έ­νας α­πό τους δύ­ο να μπει στην πο­λι­τι­κή; Για να ε­ξυ­πη­ρε­τή­σει λα­ϊ­κούς πο­λι­τι­κούς ;Ε­γώ θέ­λω το κα­λό του τό­που. Αν εί­ναι γι’ αυ­τό, ναι. Αν εί­ναι για την ε­ξυ­πη­ρέ­τη­ση πο­λι­τι­κών, ό­χι”.

Ό­λοι αυ­τοί οι τύ­ποι για “το κα­λό του τό­που” θυ­σιά­ζο­νται. Πο­τέ για το δι­κό τους!

Ό­ταν ρω­τή­θη­κε αν υ­πάρ­χει πρό­τα­ση στο γιο του να ε­ντα­χθεί σε κά­ποιο κόμ­μα, α­πά­ντη­σε με τη σα­φή­νεια που τον δια­κρί­νει: “Α, δεν ξέ­ρω, μπο­ρεί­τε να ρω­τή­σε­τε”!

Εί­ναι λοι­πόν φα­νε­ρό ό­τι τα αρ­ρα­βω­νιά­σμα­τα του Κων­στα­ντί­νου με το τσι­πρι­κό κα­θε­στώς έ­χουν ή­δη γί­νει. Ά­ντε και κα­λά στέ­φα­να!