ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024
ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ
Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)
Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής
Το συγκεριμένο κυπριακό «όχι» δεν είναι αντίσταση στη Γερμανία, αλλά υποδούλωση στη Ρωσία
Αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην παλιά ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ στις 21/3/2013
Με την απόφασή της να κουρέψει τις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών η Ευρωζώνη (ΕΖ), με επικεφαλής τη Γερμανία, έπεσε σε μια ακόμα παγίδα, τη χειρότερη που της έχει στήσει ως τώρα η Ρωσία και τα τσιράκια της που κυβερνάνε την Ελλάδα και την Κύπρο.
Χάρη στην Ελλάδα η ΕΖ έχωσε, αρχικά, μέσα της σαν συνδιαχειριστή του ελληνικού χρέους το ΔΝΤ, δηλαδή έμμεσα και τη Ρωσία και την Κίνα (χώρια από τις φιλικές προς τη Ρωσία ΗΠΑ του Ομπάμα). Στη συνέχεια, χάρη πάλι στην Ελλάδα, η ΕΖ προχώρησε στο PSI, δηλαδή έκανε αναξιόπιστη την πιστοληπτική ικανότητα όλου του Νότου, οπότε φούσκωσε το δανεισμό του και τον οδήγησε στη «λανθάνουσα χρεωκοπία». Τώρα η ΕΖ, χάρη στα τσιράκια της Ρωσίας στην Κύπρο, όχι μόνο παραδίδει την Κύπρο στη Ρωσία, αλλά και την κάνει άμεσο συνδιαχειριστή της κυπριακής και -μέσω αυτής- της πανευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
Η τελευταία δουλειά στήθηκε από την ώρα που οι κυπριακές τράπεζες μπήκαν σε κατάσταση χρεωκοπίας επειδή βρέθηκαν να έχουν μεγάλες ποσότητες από τα τοξικά ελληνικά κρατικά ομόλογα, που με το PSI έχασαν το 70% της αξίας τους. Το κυπριακό κράτος δεν μπορούσε να τις ξεχρεώσει, γιατί το ίδιο ήταν χρεωμένο και χωρίς παραγωγικό βάθος. Το ότι η Κύπρος ζούσε τα χρόνια της προεδρίας ΑΚΕΛ σε ευμάρεια οφειλόταν στο ότι λειτουργούσε πραγματικά σαν πλυντήριο βρώμικου ρώσικου χρήματος, οπότε εισέπραττε αρκετά χρήματα από αυτή τη δουλειά, ώστε να μπορεί το ΑΚΕΛ να καταστρέφει στο μεταξύ εύκολα και να αποτελειώνει την ήδη αδύναμη εσωτερική παραγωγική βάση της κυπριακής οικονομίας δίνοντας παράλληλα παρασιστικά εισοδήματα στο λαό παπανδρεικού τύπου (εκεί η βιομηχανία αποτελεί το 6% του ΑΕΠ!). Βέβαια έτσι το ΑΚΕΛ υπερχρέωσε τη χώρα πριν από το κανόνι των κυπριακών τραπεζών με το ελληνικό PSI .
Η ΕΖ θα μπορούσε να σώσει τις κυπριακές τράπεζες, χώρια από τα 10 δις που θα δάνειζε μέσω του EFSF στο υπερχρεωμένο κυπριακό κράτος, αν ανέθετε στην ΕΚΤ -όπως έκανε σε όλες τις υπερχρεωμένες χώρες του νότου- να δώσει το ασήμαντο για την ΕΖ, αλλά σημαντικό για την Κύπρο ποσό των 5,8 δις ευρώ για τη διάσωση των κυπριακών τραπεζών. Όμως ξαφνικά, μόλις μπήκε στο τέλος του περασμένου χρόνου ζήτημα διάσωσης των κυπριακών τραπεζών, σηκώθηκε ένας τρομερός θόρυβος στη Γερμανία ότι δεν πρέπει η ΕΖ να σώσει τις κυπριακές τράπεζες από τη χρεωκοπία, γιατί θα ήταν σαν να σώνει τους ρώσους φοροφυγάδες ολιγάρχες που έχουν υπέρογκες καταθέσεις σ’ αυτήν. Αυτή η γραμμή δε βγήκε κυρίως από κανένα Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα κι από καμία Μέρκελ, αλλά βγήκε με ορμή από τη φιλορώσικη σε όλη τη γραμμή ηγεσία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD), που το διοικούν τα παιδιά του πράκτορα της Γκαζπρόμ Σρέντερ, δηλαδή οι Σταϊνμάγιερ, Γκάμπριελ και Στάινμπρουκ.
Ξαφνικά, δηλαδή, εκεί που κανένας στο SPD δεν είχε ασχοληθεί να φέρει στο προσκήνιο της γερμανικής πολιτικής σκηνής το ρώσικο φασισμό, τους καγκεμπίτες μαφιόζους του, την ισοπέδωση της Τσετσενίας, το διαμελισμό της Γεωργίας, την όλο και πιο βαθιά εξάρτηση της ίδιας της Γερμανίας από το ρώσικο φυσικό φυσικό αέριο και εκεί που δεν είχε πει ούτε μια λέξη αυτοκριτικής, αφού ο τελευταίος καγκελάριος της Γερμανίας που έβγαλε αυτό το κόμμα ήταν ανοιχτός υπάλληλος της Γκαζπρόμ και του Πούτιν, ξαφνικά έγινε θέμα αρχής στη Γερμανία το να μη διασωθούν από την ΕΖ οι ρώσικες καταθέσεις στην Κύπρο. Από κοντά με το SPD πήγαν και οι Πράσινοι, που επίσης ως χθες μαζί με το SPD υποστήριζαν τη διάσωση όλων των ευρωπαικών τραπεζών από την ΕΚΤ.
Έτσι η Μέρκελ υποχρεώθηκε, προκειμένου να βγει πρωθυπουργός στις επερχόμενες εκλογές, να προτείνει κούρεμα των καταθέσεων των κυπριακών τραπεζών, ώστε να πληρώσουν τη διάσωση τους κυρίως οι πιο πλούσιοι καταθέτες, οι ρώσοι φοροφυγάδες. Το επιχείρημα περί ρώσικου μαφιόζικου χρήματος έχει ουσιαστική πολιτική και οικονομική βάση, αλλά δεν μπορεί εκ των υστέρων να χρησιμοποιηθεί από την ΕΖ πάνω στην κυπριακή χρεωκοπία γιατί φαίνεται προσχηματικό. Θα ήταν πειστικό αν η ΕΖ είχε ξεσηκώσει την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη εδώ και πολύ καιρό ενάντια στο κυπριακό πλυντήριο. Τέτοιο ζήτημα είχε τεθεί προηγούμενα μόνο σε γραφειοκρατικό επίπεδο, και η Κύπρος είχε μόνο προσποιηθεί πως συμμορφώνεται, πράγμα που όλοι γνώριζαν. Έτσι τώρα η απόφαση της ΕΖ δίνει την εντύπωση και είναι χαρακτηριστική αυτού του γνωστού εξωτερικού και αδιάφορου για την κοινή γνώμη των υπερχρεωμενων χωρών, επεμβατικού τρόπου με τον οποίο η Βόρεια Ευρώπη λύνει τα ζητήματα υπερχρέωσης του Νότου.
Πάντως η αρχική γερμανική πρόταση που τέθηκε στην Κύπρο από το Γιουρογκρούπ με τη σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων χωρών ήταν να πληρώσουν με κούρεμα μόνο οι καταθέτες με πάνω από 100.000 ευρώ, πράγμα που ήταν και σύμφωνο με τη δέσμευση που είχε αναλάβει από το 2008 η Γερμανία και όλη η ΕΕ να υπάρξει εγγύηση για όλες τις καταθέσεις ως τα 100.000 ευρώ. Αυτό όμως δεν το δέχτηκε η κυβέρνηση Αναστασιάδη, λέγοντας ότι κάτι τέτοιο θα έδιωχνε τις ρώσικες καταθέσεις, και αντιπρότεινε φορολόγηση και των «φτωχών», ώστε να μειωθεί το βάρος για τους πλούσιους. Αυτό εξόργισε πολύ τους άλλους υπουργούς Οικονομικών. Όμως οι Αναστασιάδης-Σαρρής επέμεναν ως το τέλος προβοκατόρικα να πέσει το βάρος και στους μικροκαταθέτες, για να ελαφρυνθούν τάχα οι ρώσικες καταθέσεις, ώστε να μη φύγουν οι Ρώσοι από την Κύπρο, δηλαδή το νησί να συνεχίσει να είναι «πλυντήριο». Τότε η ΕΖ έκανε το πολιτικό λάθος: υποχώρησε και δέχτηκε να φορολογηθούν και οι μικροκαταθέτες. Έτσι η Ρωσία εξασφάλισε να έχει μαζί της τους κύπριους μικροκαταθέτες, οπότε συσπείρωσε όλο τον κυπριακό λαό ενάντια στην απόφαση της ΕΖ και ειδικά ενάντια στη Γερμανία, και μάλιστα ειδικά ενάντια στη γερμανική Χριστιανοδημοκρατία. Για να παγιδευτεί η ΕΖ και να πιστέψει ότι αυτή την απόφαση της θα τη δεχόταν η Κύπρος, είπε ένα καθαρό «ναι» στο Ευρωγκρουπ όχι μόνο η κυβέρνηση της Κύπρου, αλλά και η ελληνική κυβέρνηση, σε όλα τα στάδια, ενώ το μεγάλο αφεντικό, ο Πούτιν, το βούλωσε σχολαστικά όσο γίνονταν οι συζητήσεις στο Γιουρογκρούπ, ώστε πρώτα να περάσει η απόφαση αυτή και μετά να της επιτεθεί.
Έτσι, με αυτούς τους εξαίρετους οιωνούς άρχισε ξαφνικά στην Κύπρο και στην Ελλάδα η «αντίσταση» και τα «όχι» στη Γερμανία. Έτσι όλοι οι τσανακογλείφτες της Ρωσίας -και όχι μόνο ο απλός κυπριακός λαός, που έχει δίκιο να μην του αρέσει να αποφασίζουν άλλοι να χάνει τις καταθέσεις του-, όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, λογιστές και όσοι άλλοι ξεπλένουν ρώσικο χρήμα έγιναν από τη μια στιγμή στην άλλη επαναστάτες, πατριώτες ακόμα και ήρωες στην πάλη ενάντια στις παγκόσμιες «χρηματιστικές ελίτ» που σήμερα -καθόλου περιέργως- δεν έχουν αρχηγό τον φίλο της Ρωσίας πρόεδρο των ΗΠΑ , αλλά τη Μέρκελ, αρχηγό του πολιτικοδιπλωματικού νάνου που λέγεται Γερμανία. Δηλαδή κάνουν κύριο εχθρό τους την βιομηχανική και οικονομική καρδιά της ΕΕ.
Βέβαια, το ένδοξο «όχι» των κύπριων και ελλήνων τσανακογλειφτών δε θα αργήσει να δείξει τη γλοιώδη και εθνοπροδοτική ουσία του, δηλαδή ότι η πηγή του "όχι" στην Κύπρο δεν είναι ένα εθνικό "όχι" στη Γερμανία και στην ΕΖ αλλά είναι ένα "ναι" υποδούλωσης στη Ρωσία. Αυτή είναι η κοινή γραμμή «αντίστασης» που συνδέει τους Χρυσαυγίτες, τους Κνίτες και τους Καμενοσυνασπισμαίους με τους Σαμαρο-Βενιζελο-Κουβέληδες και από εκεί με τους Ακελίστες και Παπαδοπουλικούς. Βιάζονται να δώσουν το δυστυχισμένο νησί στο αφεντικό τους. Ήδη η Ρωσία το λέει μέσα από κάποια ανεπίσημα στόματά της στη Δύση (δες δημοσίευμα του Ντιμίτρι Αφανάσιεφ στους Financial Times, 19/3): ότι η Ρωσία θα βοηθήσει την Κύπρο, με μερικά δις αλλά πρέπει κάτι να πάρει σε αντάλλαγμα. Πρέπει κάτι να πάρει σε μετοχές τραπεζών, σε γη, σε υδρογονάνθρακες στα νέα θαλάσσια οικόπεδα εξόρυξης και ίσως στρατιωτικές βάσεις. Αλλά το πιο μεγάλο αντάλλαγμα που θέλει να πάρει ο προστάτης είναι να διαπραγματεύεται αυτός με την ΕΖ και με τη Γερμανία για ό,τι αφορά το κυπριακό χρέος. Τελικά θέλει μέσω και του κυπριακού και του ελληνικού χρέους να διαπραγματεύεται για όλο το ευρωπαϊκό χρέος. Γι αυτό θέλει η Ρωσία να μείνει η Κύπρος οπωσδηποτε μέσα στην ΕΖ. Αυτό δηλαδή που πρέπει να περιμένουμε είναι ο Πούτιν να προσφερθεί να λύσει σαν μεσολαβητής, τάχα, το κυπριακό αδιέξοδο, δηλαδή και να μη χρεωκοπήσει η Κύπρος και να μην εκτεθεί η Γερμανία σαν ηγετική δύναμη στην ΕΖ. Και σʼ αυτό η Ρωσία θα βοηθηθεί από τα τσιράκια της τύπου Όλι Ρεν και τους φίλους της Ολάντ, Μόντι, Ντράγκι και κυρίως τον Κάμερον, που τον χρειάζεται πολύ για την αγγλική στήριξη στην ρώσικη πολιτική στην Κύπρο. Αυτό που πιθανά θα ήθελε ο αρχικαγκεμπίτης να γίνει είναι, δίνοντας τα όποια δις για την ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών, να συζητήσει με την ΕΖ τους γενικότερους οικονομικοπολιτικούς τρόπους με τους οποίους τάχα θα σωθεί το νησί αλλά και το άλλο θύμα της Ρωσίας που λέγεται Ελλάδα. Γι’ αυτό, άλλωστε, ο αρχισαμποταριστής και αρχιμπαταχτζής Τσίπρας έχει προτείνει εδώ και ένα εξάμηνο με άπειρο θράσος Διεθνή Συνδιάσκεψη για όλο το ευρωπαϊκό χρέος. Και γι’ αυτό, κυρίως, από την άλλη μεριά ο Σαμαράς αρχίζει να τελειώνει με το υποτιθέμενο συνεργατικό στιλ με την τρόικα και να δυναμώνει τις «ελληνικές αντιστάσεις», που σημαίνει το αποκλειστικό δικαίωμα της Ρωσίας να σαμποτάρει παραγωγικά και να υποδουλώνει από κάθε άποψη την Ελλάδα, ιδίως ενεργειακά. Από την εποχή του Μπρέζνιεφ Διεθνής Συνδιάσκεψη σημαίνει πάντα ένα πράγμα: ό,τι διεκδικεί η Ρωσία να ανήκει στη Ρωσία και όλα τα άλλα να μπαίνουν σε διαπραγμάτευση μαζί της.
Αληθινή λοιπόν αντίσταση και αληθινά «όχι» στην Κύπρο και στην Ελλάδα δεν είναι τα «όχι» με τις υποδουλωτικές πλάτες του ρώσικου φασισμού, αλλά αυτά που θέλουν να κάνουν την Κύπρο πραγματικά ανεξάρτητο κράτος, στηριγμένο οικονομικά στις δικές του δυνάμεις, που σημαίνει βιομηχανικό, με καλή αγροτική παραγωγή και ένα σύγχρονο τουριστικό τομέα. Αν ήταν στοιχειωδώς πατριώτες οι κύπριοι πολιτικοί, δε θα ζητούσαν με τέτοιο πάθος να συνεχίσουν να είναι πλύστρες του ρώσικου χρήματος, αλλά θα ζητούσαν από την ΕΖ και ειδικά τη Γερμανία χρόνο να περάσουν χωρίς οδύνες για τον κυπριακό λαό από την εποχή του εγκληματικού πλυντηρίου στην εποχή της ανεξάρτητης ανάπτυξης. Αυτό θα σήμαινε όχι ξαφνικό κούρεμα και διώξιμο των όποιων καταθέσεων, αλλά ευρωπαική στήριξη και βοήθεια για τη μεταβατικά αναγκαία ανακεφαλαιοποίηση των κυπριακών τραπεζών, με δέσμευση της Κύπρου να απελευθερώσει αμέσως και να προωθήσει τις παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα.
Πάντως έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και η Ρωσία προκαλεί αντιευρωπαικό μέτωπο σε συμμαχία με την Κύπρο η ΕΖ δεν πρέπει να επιτρέψει στους Ρώσους φασίστες οποιαδήποτε μεσολάβηση. Εννοείται ότι όλα δείχνουν ότι θα κάνει το αντίθετο, όπως έκανε το αντίθετο όταν έχωνε την Κύπρο στην ΕΕ το 2004 χάρη στον ελληνικό, στην ουσία ρώσικο εκβιασμό, ότι αν δεν έμπαινε η Κύπρος στην ΕΕ, τότε η Ελλάδα θα έβαζε βέτο στην διεύρυνση της ΕΕ. Το νέο ανατολικό ζήτημα δείχνει ότι συνήθως η Ευρώπη των οικονομιστών μονοπωλιστών υποχωρεί σαν πηλός μπροστά στην αποφασιστικότητα των ρώσων νεοχιτλερικών καθαρά πολιτικοστρατιωτικών μονπωλιστών . Μόνο οι λαοί της Ευρώπης μπορούν να φερθούν αλλιώς. Αλλά αυτοί για να συνειδητοποιηθούν, μιας και οι αστικές τους τάξεις είναι τυφλές, πρέπει πρώτα να δουν τον εχθρό να χώνει την Ευρώπη μέσα στην συνθλιπτική βασανιστική του μέγγενη.