Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πρόκει­ται για έ­να συ­νον­θύ­λευ­μα α­πό κα­λυμ­μέ­νες νε­ο­να­ζι­στι­κές-φα­σι­στι­κές ο­μά­δες που η καθεμιά έ­χει το δι­κό της δια­κρι­τό ρό­λο μέ­σα ε­κεί. Αυ­τές εμ­φα­νί­ζο­νται γε­νι­κά σαν η «αντικαθεστω­τι­κή», «ρι­ζο­σπα­στι­κή» έκ­δοση του ι­σχυ­ρού «α­ντι­πολι­τευ­τι­κού» κόμ­μα­τος «Σβόμπο­ντα» (Ε­λευ­θε­ρί­α), που στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι κι αυ­τό νε­ο­να­ζι­στι­κό και σαν τέ­τοιο κα­τα­στρέ­φει ο­τι­δή­πο­τε δη­μο­κρατι­κό μπο­ρεί να έ­χει μέ­σα του αυ­τό το κί­νη­μα, έ­να κόμ­μα που ως το 2004 κα­τα­φε­ρόταν ε­νά­ντια σε μια υ­πο­τι­θέ­με­νη «ε­βραιο-μο­σχο­βί­τι­κη μα­φί­α που κυ­βερ­νά» τη χώ­ρα ε­νώ τώ­ρα α­σχο­λεί­ται με την «προ­ά­σπι­ση» των πο­λι­τι­στι­κών δι­καιωμά­των των ουκρανοφώ­νων και βέ­βαια έ­χει ου­σια­στι­κή ση­μαί­α του τη ση­μαί­α κάθε φα­σι­σμού, την καταγγελί­α της δια­φθο­ράς του κοι­νο­βου­λευ­τικού κό­σμου.

Ό­ταν αυ­τά τα μορ­φώ­μα­τα πρω­το­φα­νέ­ρω­ναν τη σκο­τει­νή δρά­ση τους, με ε­πι­θέ­σεις σε α­στυ­νο­μι­κές δυ­νά­μεις έ­ξω α­πό το προ­ε­δρι­κό μέ­γα­ρο, η η­γε­σία της α­ντι­πο­λί­τευ­σης τους χα­ρα­κτή­ρι­σε πλη­ρω­μέ­νους προ­βο­κά­το­ρες της κυβέρ­νη­σης. Την ε­πό­με­νη στιγ­μή βέ­βαια, και τα τρί­α κοι­νο­βου­λευ­τι­κά κόμ­ματα, ιδιαί­τε­ρα οι αρ­χη­γοί του Σβό­μπο­ντα, Τια­νι­μπόκ, και του κόμ­μα­τος UDAR, Κλίτσκο, α­κύ­ρω­σαν την υ­πο­χρε­ω­τι­κή αυ­τή κί­νη­ση δια­χω­ρι­σμού με το να τους πα­ρακα­λούν α­πλά να συμ­μορ­φώ­νο­νται στις εκε­χει­ρί­ες που συ­νά­πτει η ε­πί­ση­μη αντιπο­λί­τευ­ση με την κυ­βέρ­νη­ση Για­νου­κό­βιτ­ς. Σή­με­ρα οι ο­μά­δες αυ­τές, με προ­ε­ξάρ­χου­σες τα μορ­φώ­μα­τα «Δε­ξιός Το­μέ­ας» και «Κοι­νός Σκο­πός», έ­χουν ξεπλυ­θεί ακόμα και η­ρω­ο­ποι­η­θεί στη συ­νεί­δη­ση των δια­δη­λω­τών με τη βο­ή­θεια του Για­νου­κό­βιτ­ς. Αυ­τός ο διπρό­σω­πος ρω­σό­δου­λος τους δί­νει αλ­λε­πάλ­ληλες πο­λι­τι­κές νί­κες με το να υ­πο­χω­ρεί πο­λι­τι­κά μό­νο με­τά τις δι­κές τους προ­βο­κα­τό­ρι­κες συ­γκρού­σεις με τα ΜΑΤ και τις πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές κα­τα­λή­ψεις κυ­βερ­νη­τι­κών κτι­ρί­ων και πο­τέ στις πο­λύ μα­ζι­κές ει­ρη­νι­κές δια­δη­λώ­σεις. Έ­τσι τώ­ρα οι φασί­στες φαίνο­νται οι μό­νοι α­πο­τε­λε­σμα­τι­κοί α­γω­νι­στές στα μά­τια της ρι­ζο­σπα­στι­κής νε­ο­λαί­ας ο­πό­τε αυ­τοί αυ­ξά­νουν ρα­γδαί­α τις ορ­γα­νω­μέ­νες δυ­νά­μεις τους και οι φι­λο­ευ­ρω­παί­οι σέρ­νο­νται πί­σω τους κατηγορού­με­νοι σαν συμ­βι­βα­στές ή και προ­δό­τες. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα προ­δότες εί­ναι οι φα­σί­στες για­τί αυ­τοί, με τις προ­βο­κα­τό­ρι­κες συ­γκρού­σεις τους, τρο­μά­ζουν το ρω­σό­φω­νο λα­ό της α­να­το­λι­κής Ου­κρα­νί­ας, και α­πο­μα­κρύ­νουν τους δια­δη­λω­τές που ε­πι­διώ­κουν να εί­ναι ει­ρη­νι­κές οι ε­ξε­λί­ξεις ό­σο κα­ταλα­βαί­νουν ό­τι χω­ρίς την ε­νό­τη­τα της δυ­τι­κής και της α­να­το­λι­κής Ου­κρανί­ας- ση­μειω­τέ­ον ό­τι η δεύ­τε­ρη ε­λέγ­χει πά­νω α­πό το 70% της βιο­μη­χα­νι­κής παρα­γω­γής της χώ­ρας- δεν υ­πάρ­χει δη­μο­κρα­τι­κή και ευ­ρω­πα­ϊ­κή διέ­ξο­δος για την Ου­κρα­νί­α. Δεν εί­ναι τυ­χαί­ο ό­τι στους φα­σί­στες πο­ντά­ρει η ρώ­σι­κη δι­πλω­ματί­α με ε­πι­κε­φα­λής τον Υ­ΠΕΞ Λα­βρόφ για να συ­κο­φα­ντή­σει το πλα­τύ ου­κρα­νικό ανεξαρτησια­κό κί­νη­μα σαν να­ζι­στι­κό. Βε­βαί­ως την ί­δια ώ­ρα που κα­τη­γο­ρεί τους φα­σί­στες σαν πραγμα­τι­κούς της α­ντι­πά­λους, χω­ρίς να τους κα­το­νο­μάζει, μοι­ρά­ζε­ται μα­ζί τους την ί­δια στρα­τη­γι­κή γραμμή: κύ­ριος ε­χθρός ο φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός και η δυ­τι­κού τύ­που πα­γκο­σμιο­ποί­η­ση της α­γο­ράς και ό­χι η κρα­τι­κο­φα­σι­στι­κού, πο­λε­μι­κού τύ­που κα­το­χή των χω­ρών.  Ε­πί­σης δεν εί­ναι κα­θό­λου τυ­χαί­ο ό­τι όλοι οι ρω­σό­φι­λοι στη Δύ­ση με ε­πι­κε­φα­λής τους Ο­μπά­μα, Κέ­ρι, Ά­στον και Στα­ϊν­μά­γερ βρί­σκουν να εκ­φρά­σουν με τον πιο έ­ντο­νο τρό­πο τη συ­μπα­ρά­στα­σή τους στους δια­δη­λω­τές τώ­ρα που στην Πλατεί­α της Α­νε­ξαρ­τη­σί­ας κυ­ριαρ­χούν οι να­ζι­φα­σί­στες και ό­που οι πλα­τιές δη­μο­κρα­τι­κές μά­ζες έχουν σε πο­λύ με­γά­λο βαθ­μό α­πο­μα­κρυν­θεί πε­ρι­μέ­νο­ντας τις εξε­λί­ξεις. Στην ου­σί­α η που­τι­νι­κή Ρωσία με την βο­ή­θεια των ρω­σό­φι­λων των Η­ΠΑ ορ­γανώ­νει στην Ου­κρα­νί­α έ­να παι­χνί­δι α­νά­λο­γο με ε­κεί­νο που σκά­ρω­σε στη Συ­ρί­α ό­που ε­πι­κε­φα­λής της α­ντι-Άσ­σα­ντ α­ντι­πο­λί­τευ­σης προ­ώ­θη­σε α­πό την πρώ­τη στιγ­μή ό,τι το πιο α­ντι­δρα­στι­κό υ­πάρ­χει στο συ­ρια­κό και με­σα­να­το­λι­κό πολι­τι­κό χάρ­τη, ε­νώ έβα­λε τις δι­κές της δυ­νά­μεις να παί­ζουν το ρό­λο του λο­γικού κέ­ντρου α­νά­με­σα στα δύ­ο α­ντί­θε­τα μπλοκ που μέ­σα α­πό τον α­τέ­λειω­το εμφύ­λιο θα εκ­κα­θα­ρί­ζει ή θα προ­σε­ται­ρί­ζε­ται.

Οι «κάτω»  οργανώσεις των φασιστών και το Σβόμποντα

Αλ­λά ας δού­με αυ­τές τις υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κές δυ­νά­μεις που ύ­που­λα έχουν σφε­τε­ρι­στεί την η­γε­σί­α του κι­νή­μα­τος της  Πλα­τεί­α της α­νε­ξαρ­τη­σί­ας, αν και στην ου­σί­α βρί­σκο­νται κά­τω α­πό την πραγ­μα­τι­κή ορ­γα­νω­τι­κή  και πολι­τι­κή ε­ξου­σί­α του Σβό­μπο­ντα. Αυ­τό εί­ναι έ­να είδος δε­ξιού ου­κρα­νι­κού ΣΥΡΙ­ΖΑ. Οι συ­νι­στώ­σες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αρ­χί­ζουν ορ­γα­νω­τι­κά α­πό το κόμ­μα, πά­νε έ­ξω α­πό το κόμ­μα στο «πλαν Β», και φτά­νουν ως την ΑΚ, ε­νώ έ­ξω α­πό το κόμ­μα φτά­νουν σε ε­πί­πε­δο γραμ­μής ως τους «Πυ­ρή­νες της Φω­τιάς» και τη «17Ν». Αυ­τή η διάτα­ξη ε­πι­τρέ­πει στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να μπαι­νο­βγαί­νει στα Γε­νι­κά Επιτε­λεί­α του στρατού και στις με­γά­λες ξέ­νες κα­γκε­λα­ρί­ες και την ί­δια ώ­ρα να σκη­νο­θε­τεί εξε­γέρ­σεις στις πλα­τεί­ες και τους δρό­μους της χώ­ρας μας και να ω­φε­λεί­ται πο­λι­τι­κά και α­πό τη σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή τρο­μο­κρα­τί­α. Ό­λα αυ­τά συν­δυα­σμέ­να βο­η­θά­νε τα κυ­βερ­νη­τι­κά ε­θνι­κά κου­ρέ­μα­τα και κυ­ρί­ως τη Διεθνή Συν­διά­σκεψη για το χρέ­ος (ή νέ­ο σχέ­διο Μάρ­σαλ που εί­ναι το ί­διο), που προ­ω­θεί ο Τσί­πρας, δη­λα­δή η συν­δια­χεί­ρι­ση της Ελ­λά­δας α­πό Ε­Ε-Ρω­σί­α-Κί­να-ΗΠΑ.  Έ­τσι και το Σβό­μπο­ντα. Α­πό τη μια μπαι­νο­βγαί­νει στο κτί­ριο της Προ­ε­δρί­ας συ­ζη­τώ­ντας με το Για­νου­κό­βιτ­ς και τις ξέ­νες δι­πλω­μα­τι­κές α­πο­στο­λές α­πό την άλ­λη με τις ε­ξει­δι­κευ­μέ­νες συμ­μο­ρί­ες του τύ­που «Δε­ξιού Το­μέ­α» και «Κοι­νού Σκοπού» κά­νει ε­λεύ­θε­ρα μπού­κες στα κυ­βερ­νεί­α της  Δυ­τι­κής Ου­κρα­νί­ας και υψώ­νει ο­δο­φράγ­μα­τα στο Κί­ε­βο που το πνί­γει στον κα­πνό και τη φω­τιά α­πό καμμέ­να λά­στι­χα και καρ­βα­λια­σμέ­να λεωφορεί­α. Ό­λα αυ­τά εί­ναι α­πα­ραί­τη­τα για τις «διε­θνείς λύ­σεις» του Ου­κρα­νι­κού που ε­πί­σης σκαρφίζο­νται οι σχεδια­στές του Κρεμ­λί­νου. Ή­δη ο Γιά­τσε­νιουκ, ζή­τη­σε Διε­θνές σχέ­διο Μάρ­σαλ, δηλα­δή ου­σια­στι­κά  Διε­θνή Συν­διά­σκε­ψη για την Ου­κρα­νί­α. 

Ο Δε­ξιός Το­μέ­ας (Praviy Sector) εί­ναι μια συμ­μα­χί­α δια­φό­ρων φα­σι­στι­κών-ρατσι­στι­κών συμ­μο­ριών και συ­σπει­ρώ­νει λού­μπεν στοι­χεί­α (χού­λι­γκαν­ς) και νεα­ρούς «ρι­ζο­σπά­στες» μι­κρο­α­στούς. Έ­χει συγκρο­τη­θεί σε έ­νο­πλες πο­λι­το­φυλα­κές που έ­χουν α­να­λά­βει ου­σια­στι­κά α­πό την πρώ­τη στιγ­μή –αν και στην αρ­χή πιο δια­κρι­τι­κά- την πε­ρι­φρού­ρη­ση της πλα­τεί­ας. Πα­ρά τη με­γά­λη προ­βολή που χαί­ρει α­πό τους ρω­σό­φι­λους γε­νι­κά με­γι­στά­νες των ΜΜΕ, οι η­γέ­τες του Δε­ξιού Το­μέ­α κα­λύ­πτο­νται α­πό έ­να πέ­πλο α­νω­νυ­μί­ας, ε­νώ α­πο­φεύ­γουν να απο­κα­λύ­ψουν την πραγ­μα­τι­κή α­ριθ­μη­τι­κή δύ­να­μη του στρα­τού τους. Την προ­βολή του ο Δε­ξιός Το­μέ­ας τη χρω­στά κύ­ρια στην κα­θε­στω­τι­κή στή­ρι­ξη της δράσης του, ι­διαί­τε­ρα με­τά τις 19/1 ό­που συμ­με­τεί­χε στα αι­μα­τη­ρά ε­πει­σό­δια που α­κο­λού­θη­σαν την κα­τάρ­γη­ση των δι­κτα­το­ρι­κών νό­μων της 16/1 της κυ­βέρ­νη­σης Για­νου­κό­βιτ­ς. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα η προβοκατόρι­κη δρά­ση των πα­ρα­πά­νω δυνά­με­ων πρό­σφε­ρε στο Για­νου­κόβιτς το έ­ναυ­σμα  για την ψήφι­ση αυ­τών των νό­μων. Η ε­ντα­τι­κο­ποί­η­ση της κα­τα­στο­λής (α­πα­γω­γές και ξυ­λο­δαρ­μοί δια­δη­λωτών α­πό τις δυ­νά­μεις α­σφα­λεί­ας και άλ­λες πιο πα­ρα­κρα­τι­κές δυ­νά­μεις) και το ταυ­τό­χρο­νο κά­λε­σμα του Για­νου­κό­βιτ­ς στους Γιά­τσε­νιουκ και Κλί­τσκο για συμ­με­το­χή στη δια­κυ­βέρ­νη­ση έ­δω­σαν ε­πι­πλέ­ον πόντους στο Σβό­μπο­ντα και στους νε­ο­να­ζί του δρό­μου, που τά­χα δε χρειά­στη­καν πα­ρά με­ρι­κές ημέρες βί­ας για να «α­να­γκά­σουν» τον πρό­ε­δρο της χώ­ρας να α­πο­σύ­ρει τους πε­ρισ­σότε­ρους α­πό τους νό­μους αυ­τούς α­πο­δε­χό­με­νος και την πα­ραί­τη­ση του πρωθυ­πουρ­γού Α­ζά­ροφ, και δί­νο­ντας έ­τσι μια τε­ρά­στια και ά­νε­τη πο­λι­τι­κή νί­κη στα να­ζι­φα­σι­στι­κά γκρου­πού­σκου­λα.

Μια δεύ­τε­ρη ο­μά­δα εί­ναι ο Κοι­νός Σκο­πός (Spilna Sprava), έ­να ως τα χθες ά­γνωστο μόρ­φω­μα που συν­δυά­ζει σο­βι­νι­σμό και α­γώ­να ε­νά­ντια στη «δια­φθο­ρά» και για τα «αν­θρώ­πι­να δι­καιώ­μα­τα» ε­νώ δια­κρί­νε­ται για την αυ­στη­ρή πει­θαρ­χία των με­λών του. Ει­δι­κεύ­ε­ται στις κατα­λή­ψεις κυ­βερ­νη­τι­κών κτι­ρί­ων, κυρί­ως υ­πουρ­γεί­ων.

Έ­να άρ­θρο του ει­δι­κού πά­νω στην ου­κρα­νι­κή α­κρο­δε­ξιά Α­ντόν Σέ­χοφτσοφ για την ορ­γά­νω­ση Open Democracy στις 3/12 πε­ρι­γρά­φει αυ­τές τις ο­λι­γο­με­λείς ο­μάδες και το ρό­λο τους στα πρώ­τα ε­πει­σό­δια της 1/12/13. (http://www.opendemocracy.net/od-russia/anton-shekhovtsov/provoking-euromaidan) «Ο μαύ­ρος γά­ντζος λύ­κου (σ.σ. ρου­νι­κό σύμ­βο­λο “wolfsangel” των να­ζί) πά­νω στα κί­τρι­να περιβραχιόνια α­πο­κά­λυ­ψε τις πο­λι­τι­κές τους δια­συν­δέ­σεις: η Ε­θνι­κο-Κοι­νω­νι­κή Συ­νέ­λευ­ση (ΕΚ­Σ), μια κυ­ρί­ως βα­σι­σμέ­νη στο Κί­ε­βο νε­ο­να­ζι­στι­κή οργά­νω­ση, που έλ­πι­ζε να κα­τα­χω­ρη­θεί σαν πο­λι­τι­κό κόμ­μα στα 2011 αλ­λά α­πέ­τυ­χε. Οι ηγέ­τες και ι­δε­ο­λο­γι­κοί του εκ­πρό­σω­ποι βρί­σκο­νται σή­με­ρα στη φυ­λακή με αμ­φι­λε­γό­με­νες κα­τη­γο­ρί­ες.

Υ­πήρ­χαν α­κό­μα α­κτι­βι­στές α­πό άλ­λες δε­ξιές εξ­τρε­μι­στι­κές ορ­γανώ­σεις. Το κά­λε­σμα στα ό­πλα ήρ­θε μέ­σα α­πό τον ι­στό­το­πο κοι­νω­νι­κής δι­κτύ­ωσης VKontakte ό­που αυ­τοί δια­μόρ­φω­σαν μί­α ο­μά­δα – ‘Το Δε­ξιό Το­μέ­α Δρά­σης της Μα­ϊντάν,’ και ή­ταν ει­δι­κά αυ­τή η ο­μά­δα που ε­πιτέ­θη­κε στην α­στυ­νο­μί­α στην οδό Μπάν­κο­βα. Ε­κτός α­πό το ΕΚ­Σ, ο ‘Δε­ξιός Το­μέ­ας’ πε­ρι­λαμ­βά­νει ε­πί­σης τα‘Tryzub’ (Τρίαινα) και ‘Bily Molot’ (Λευ­κό Σφυ­ρί). Η Τρι­ζού­μπ συ­γκρο­τή­θη­κε στα 1993 σαν παραστρατιωτική μο­νά­δα του Κο­γκρέ­σου Ου­κρα­νών Ε­θνι­κι­στών, αλ­λά αρ­γότε­ρα έ­γι­νε α­νε­ξάρ­τη­τη ορ­γά­νω­ση. Το Σε­πτέμ­βρη του 2009, α­κτι­βι­στές της Τρι­ζού­μπ συμ­με­τεί­χαν σε ε­πι­θέ­σεις σε ομοφυλόφι­λους, και έ­κο­ψαν το κε­φά­λι του μνη­μεί­ου Στά­λιν στη Ζα­πο­ρί­ζια το Δε­κέμ­βρη του 2010. Το Μπί­λι Μο­λότ εί­ναι μια σχε­τι­κά νέ­α ο­μά­δα, που κέρ­δι­σε λί­γη δη­μο­σιό­τη­τα κα­τα­στρέ­φο­ντας παράνομα κα­ζί­νο στο Κί­ε­βο και την ε­παρ­χί­α.

Η α­ντι­πα­ρά­θε­ση στην Ο­δό Μπαν­κό­βα δεν ή­ταν η πρώ­τη πρά­ξη του Δε­ξιού Το­μέ­α. Στο ξε­κί­νη­μα των δια­μαρ­τυ­ριών της Ευ­ρω­μα­ϊ­ντάν, ε­πι­τέ­θη­καν σε ει­ρη­νι­κούς α­ρι­στε­ρούς α­κτι­βι­στές, και αρ­γό­τε­ρα βι­ντε­ο­σκο­πή­θη­καν να εκπαι­δεύ­ουν πώς να α­ντι­με­τω­πί­ζουν ε­πι­θέ­σεις. Προ­τού ε­πι­τε­θούν στην αστυνο­μί­α κο­ντά στο κτί­ριο του Προ­ε­δρι­κού Με­γά­ρου, κα­νείς δεν τους εί­χε α­ποκα­λέ­σει ‘προβοκάτορες,’ πα­ρό­τι η βί­αι­η φύ­ση τους ή­ταν εμ­φα­νής ε­ξαρ­χής, και ή­ταν ξε­κά­θα­ρο ό­τι δεν υποστή­ρι­ζαν την ευ­ρω­πα­ϊ­κή ο­λο­κλή­ρω­ση της Ου­κρα­νί­ας.

Δεν υ­πάρ­χουν ι­σχυ­ρές α­πο­δεί­ξεις που να δεί­χνουν ό­τι το κοι­νο­βουλευ­τι­κό κόμ­μα Σβό­μπο­ντα ενεπλά­κη στις ε­πι­θέσεις – ο Ο­λέ­γκ Τια­νι­μπόκ ή­ταν έ­νας α­πό τους η­γέ­τες της α­ντι­πο­λί­τευ­σης που πίεζε το βί­αιο πλή­θος να στα­μα­τή­σει – αλ­λά δεν μπο­ρεί να πα­ρα­βλε­φθεί η πι­θα­νό­τη­τα ο­ρι­σμέ­να ανεξάρ­τη­τα μέ­λη του Σβό­μπο­ντα, ει­δι­κό­τε­ρα α­πό την νε­ο­να­ζι­στι­κή του πτέ­ρυ­γα C14, να συμ­με­τείχαν στην α­ντι­πα­ρά­θε­ση με την α­στυ­νο­μί­α».

Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, το κόμ­μα Σβό­μπο­ντα ε­λέγ­χει  τα τε­κται­νό­μενα στην πλα­τεί­α. Ο άν­θρω­πος που συ­ντο­νί­ζει τα πά­ντα στην πλα­τεί­α δη­λα­δή «εξα­σφα­λί­ζει το συ­ντο­νι­σμό  α­νά­με­σα στις διά­φο­ρες συνι­στώ­σες της κι­νη­τοποί­η­σης Praviy Sektor, Spilna Sprava, και κόμ­μα­τα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης- και τους α­να­θέ­τει τις αντί­στοι­χες α­πο­στο­λές»   εί­ναι σύμ­φω­να με την Μο­ντ της 30 του Γε­νά­ρη ο Α­ντρέ­ι Παρουμπίι . Αυτός είναι συνιδρυτής του Σβόμποντα (μαζί με τον Τιανιμπόκ) και πρόσφατα πέρασε στο κόμμα του Γιάτσενιουκ και έγινε βουλευτής.

 Ο η­γε­μο­νι­κός πο­λι­τι­κός και ορ­γα­νω­τι­κός ρό­λος του Σβό­μπο­ντα στην πλα­τεί­α του ε­πι­τρέ­πει να οργα­νώ­νει με βο­η­θούς του τα άλ­λα δύ­ο με­γά­λα κόμμα­τα της α­ντι­πο­λί­τευ­σης τον ε­πι­σι­τι­σμό της πλατεί­ας, νο­σο­κο­μεια­κές υπη­ρε­σί­ες και ει­δι­κά την «πε­ρι­φρού­ρη­ση» του α­γώ­να. Στα πλαί­σια της περιφρού­ρη­σης εί­ναι και το κα­θή­κον της χα­λι­να­γώ­γη­σης των ο­μά­δων που τύ­χει να ξε­φύ­γουν α­πό τα ό­ρια ή προ­σποιού­νται ό­τι θέ­λουν να ξε­φύ­γουν για να παίζει το Σβό­μπο­ντα το ρό­λο του θη­ριο­δα­μα­στή της «ε­πα­νά­στα­σης». Για πα­ρά­δειγμα το Σβό­μπο­ντα ε­πι­τέ­θη­κε σε μέ­λη του «Κοι­νού Σκο­πού» που είχαν κα­τα­λάβει το υ­πουρ­γεί­ο Γε­ωρ­γί­ας ύ­στε­ρα α­πό μια συμ­φω­νί­α με την κυ­βέρ­νη­ση για εκκέ­νω­ση κτι­ρί­ων με α­ντάλ­λαγ­μα την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση δια­δη­λω­τών (The Telegraph, 30/1). Ό­μως η με­γα­λύ­τε­ρη α­πό­δει­ξη του ε­λέγ­χου που α­σκεί αυ­τή η συμ­μο­ρί­α πά­νω στην πλατεί­α εί­ναι η στα­δια­κή υ­ιο­θέ­τη­ση της βα­θύ­τε­ρης πο­λι­τι­κής του γραμ­μής και της συν­θη­μα­το­λο­γί­ας του α­πό αυ­τήν. Εί­ναι το πλή­θος των μαυρο­κόκ­κι­νων ση­μαιών των προ­δο­τών του α­ντι­φα­σι­στι­κού α­γώ­να στο β΄ πα­γκό­σμιο πό­λε­μο που κυμα­τί­ζουν πλέ­ον στη Μα­ϊ­ντάν δί­πλα στις ου­κρα­νι­κές και τις ευ­ρω­πα­ϊκές ση­μαί­ες, που ό­λο και μειώνο­νται, εί­ναι το σύν­θη­μα των να­ζί «δό­ξα στην Ου­κρα­νί­α, δό­ξα στους ή­ρω­ες» που δια­δί­δε­ται πλέον πλα­τιά (Le Monde, 18/12). Στο ξε­κί­νημα λέ­γο­νταν κυ­ρί­ως συν­θή­μα­τα υ­πο­στή­ρι­ξης της Ευρώπης και ε­να­ντί­ω­σης στη Ρω­σί­α. Τώ­ρα μπο­ρεί κα­νείς να α­κού­σει α­κό­μα και δη­λώ­σεις του στυλ: «Θέλου­με μό­νο την Ου­κρα­νί­α, ό­χι τη Ρω­σί­α και ό­χι την Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση», ό­πως πολύ χαρακτηριστι­κά ά­κου­σε ο α­ντα­πο­κρι­τής των Financial Times α­πό στό­μα φα­σί­στα ε­ξε­γερμέ­νου στην πό­λη Λβοφ (28/1), κά­τι που εκ­φρά­ζει με α­κρί­βεια την ε­πι­δί­ω­ξη του ρω­σι­κού σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού για μί­α ει­δι­κή σύν­δε­ση της Ου­κρα­νί­ας με την Ευ­ρώ­πη που θα ε­πι­τρέ­πει στη Ρω­σί­α να ε­πεμ­βαί­νει στα ε­σω­τε­ρι­κά της τε­λευ­ταί­ας.

Οι σκο­τει­νές ε­πι­διώ­ξεις των δια­φό­ρων ο­λι­γο­με­λών νε­ο­να­ζι­στι­κών πα­ρα­φυά­δων του Σβο­μπό­ντα δε θα αρ­γή­σουν να α­πο­κα­λυ­φθούν. Ή­δη τα ου­κρανι­κά ΜΜΕ α­να­φέ­ρο­νται σε δια­συν­δέ­σεις α­νά­με­σα στα μπλοκ της πλα­τεί­ας και φι­λο­ρώ­σους νε­ο­να­ζί η­γέ­τες. Το άρ­θρο του Open Democracy που προαναφέρα­με κά­νει λό­γο για κά­ποιον Ντμί­τρο Κορ­τσίν­σκι, «η­γέ­τη του α­κρο­δε­ξιού κόμ­μα­τος Bratstvo (Α­δελφό­τη­τα), και πρώ­ην η­γέ­τη του πα­ρα­στρα­τιω­τι­κού κόμ­μα­τος UNA-UNSO. Στην Ουκρα­νία, ο Κορ­τσίν­σκι θε­ω­ρεί­ται πλα­τιά σαν προ­βο­κά­το­ρας α­κό­μα και για την α­κροδε­ξιά, και το Μπρά­τστβο του έ­χει ή­δη συμ­με­τά­σχει σε διά­φο­ρες δρά­σεις που σκό­πευαν να προ­κα­λέ­σουν αστυνομική κα­τα­στο­λή ει­ρη­νι­κών δια­μαρ­τυ­ριών.

Η Hromadske TV α­νέ­φε­ρε ό­τι ο Κορ­τσίν­σκι ‘έ­δι­νε ο­δη­γί­ες’ στα μέ­λη του ‘Δε­ξιού Το­μέ­α’ στην Ο­δό Μπάν­κο­βα την 1η του Δε­κέμ­βρη. Πα­ρό­τι η α­λη­θι­νή φύση της σχέ­σης του Κορ­τσίν­σκι με το ΕΚ­Σ, την Τρι­ζού­μπ και το Μπί­λυ Μό­λοτ δεν εί­ναι α­κό­μα ξε­κα­θα­ρι­σμέ­νη, και η ε­πιρρο­ή του στην ου­κρα­νι­κή ακρο­δε­ξιά εί­ναι α­κό­μα πο­λύ πε­ριο­ρι­σμέ­νη, ο ί­διος έ­χει φί­λους σε υ­ψη­λά πό­στα.

Ο Κορ­τσίν­σκι εί­ναι στε­νά δε­μέ­νος με τη Ρω­σί­α. Μα­θή­τευ­σε στην ε­ξαι­ρε­τι­κά φι­λο-Πού­τιν καλοκαιρι­νή κα­τα­σκή­νω­ση ‘Σε­λι­γκέρ’ στη Ρω­σί­α, στα 2005. Αυ­τό το στρα­τό­πε­δο ορ­γα­νώ­θη­κε με τη βο­ή­θεια της ρω­σι­κής Προ­ε­δρι­κής Διοί­κη­σης, και προ­ο­ρι­ζό­ταν για να εκ­παι­δεύ­ει φι­λο-που­τι­νι­κούς νεο­λαί­ους για να α­ντι­με­τω­πί­σουν μια πι­θα­νή ‘Πορ­το­κα­λί Ε­πα­νά­στα­ση’ στη Ρω­σί­α. Νω­ρί­τε­ρα ε­κεί­νη τη χρο­νιά, ο Κορ­τσίν­σκι πή­ρε μέ­ρος στη συν­διά­σκε­ψη ‘Ευρώ­πη: Α­πο­τε­λέ­σμα­τα του Χρό­νου Αλλαγών’ ό­που εί­πε, συ­γκε­κρι­μέ­να, ό­τι οι ‘ρω­σι­κές κοι­νω­νι­κές ορ­γα­νώ­σεις, ι­δρύ­μα­τα και θε­σμοί θα έ­πρε­πε να α­ντιπα­ρα­τε­θούν με διά­φο­ρες πορ­το­κα­λί προ­σπάθειες στη χώ­ρα τους, ό­σο και σε ο­λό­κλη­ρο το με­τα­σο­βιε­τι­κό χώ­ρο.’ Σ’ αυ­τή τη συν­διά­σκε­ψη ή­ταν που ο Κορτσίν­σκι συ­νά­ντη­σε για πρώ­τη φο­ρά το Βλα­ντί­μιρ Σουρ­κόφ, τον βα­σι­κό ι­δε­ο­λογι­κό εκ­πρό­σω­πο του που­τι­νι­σμού, που ε­πέ­στρε­ψε το Σεπτέμ­βρη του 2003 στη ρωσι­κή Προε­δρι­κή Διοί­κη­ση σαν ‘πα­ρα­τη­ρη­τής των ρω­σο-ου­κρα­νι­κών σχέσε­ων.

Ο Κορ­τσίν­σκι έ­χει ε­πί­σης φι­λι­κές σχέ­σεις με τον Βί­κτορ Με­ντβε­τσιούκ, έ­ναν ου­κρα­νό επιχειρηματί­α και φα­να­τι­κά φι­λο­ρώ­σο πο­λι­τι­κό, που έ­ξαλλα α­ντι­τί­θε­ται στην υ­πο­γρα­φή της Συμφωνίας Σύν­δε­σης α­νά­μεσα στην Ε­Ε και την Ου­κρα­νί­α, και, α­ντί­θε­τα υ­πο­στη­ρί­ζει τη ρω­σι­κής υπο­στή­ρι­ξης Τε­λωνεια­κή Έ­νω­ση. Οι Με­ντβε­τσιούκ έ­χουν στε­νές προ­σω­πι­κές σχέ­σεις με τον Βλαντίμιρ Πού­τιν που εί­ναι νο­νός της κό­ρης του Με­ντβε­ντσούκ».

Το πα­ρα­πά­νω πε­ρι­στα­τι­κό εί­ναι εν­δει­κτι­κό του πό­σο στη­μέ­νη πο­δηγε­τη­μέ­νη α­πό τη Μό­σχα γί­νε­ται η ε­σω­τε­ρι­κή σύ­γκρου­ση της Ου­κρα­νί­ας που τόσο πο­λύ έ­χει «συ­ναρ­πά­σει» τους πιο α­ντι­δρα­στι­κούς α­πό τους ευ­ρω­παί­ους μο­νο­πω­λι­στές αλ­λά και τους φι­λε­λεύ­θε­ρους α­νά τον κόσμο, που εί­ναι αρ­κετά πα­ρακ­μα­σμέ­νοι και α­ντιδη­μο­κρά­τες για να μπο­ρούν ή να θέ­λουν να ξε­χωρί­σουν μια πραγ­μα­τι­κά δημο­κρα­τι­κή ε­πα­νά­στα­ση α­πό έ­να φα­σι­στι­κό κί­νη­μα αρκεί αυ­τό να εί­ναι α­ντι­κομ­μου­νι­στι­κό.  

Πά­ντως τί­πο­τα δεν δεί­χνει ό­τι η Ου­κρα­νί­α θα γί­νει Ελ­λά­δα, δη­λα­δή ότι το Σβό­μπο­ντα θα εξαπατήσει τό­σο πο­λύ τον ου­κρα­νι­κό λα­ό ώ­στε αυ­τός να βλέ­πει μια ε­ντε­λώς α­ντε­στραμ­μέ­νη πραγματι­κό­τη­τα. Ο ελ­λη­νι­κός λα­ός δεν έ­χει πεί­ρα της Ρω­σί­ας σαν κύ­ριου ε­ξω­τε­ρι­κού ε­χθρού και έ­τσι οι ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ψευτοΚ­ΚΕ-Α­ΝΕΛ και Χρυ­σή Αυ­γή μπο­ρούν εύ­κο­λα να εμ­φα­νί­ζουν την Ε­Ε σαν  κύ­ριο ε­χθρό τους έθνους. Η Ου­κρα­νί­α ό­μως έ­χει ζή­σει για μι­σό αιώ­να σαν έ­θνος τη με­γα­λο­ρώ­σι­κη σοσιαλφα­σι­στι­κή κα­τα­πί­ε­ση και τώ­ρα τη ζει α­κό­μα πιο έ­ντο­να. Α­πλά ε­κεί­νο που έ­χει να κα­τα­νο­ή­σει η Ου­κρα­νί­α - και στο ο­ποί­ο παί­ζουν οι ουκρα­νοί φα­σί­στες και η Ρω­σί­α για να κά­νουν τις προβοκάτσιες τους - εί­ναι ό­τι άλ­λο πράγ­μα εί­ναι οι σο­σιαλ­φα­σι­στι­κές ΕΣ­ΣΔ και Ρω­σί­α με­τά το 1956 και άλλο οι σο­σια­λι­στι­κές ΕΣΣΔ και Ρω­σί­α πριν α­πό το 1956. Αυ­τό εί­ναι έ­να πο­λύ βα­θύ και περίπλοκο α­κό­μα τα­ξι­κό ζή­τη­μα για­τί α­πό τη μια ο ου­κρα­νι­κός ε­θνικι­σμός, που έ­χει σή­με­ρα την ιδεολο­γι­κή η­γε­μο­νί­α μέ­σα στο α­νε­ξαρ­τη­σια­κό κίνη­μα, θέ­λει σαν υ­περ­δε­ξιός α­στι­σμός να ταυ­τί­ζει το σο­σια­λι­σμό με το φα­σισμό και την ε­θνι­κή υ­πο­τέ­λεια, ε­νώ α­πό την άλ­λη ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός υ­πήρ­ξε σαν πο­λι­τι­κή τά­ση και μέ­σα στο σο­σια­λι­σμό της ΕΣ­ΣΔ και σαν τέ­τοια τον προβό­κα­ρε (δες πχ το ρό­λο του Χρου­στσόφ σαν γραμ­μα­τέ­α της Ου­κρα­νί­ας). Γι αυ­τό το λό­γο ό­χι μό­νο στην Ελ­λά­δα, αλ­λά και στην Ου­κρα­νί­α μό­νο μια πραγ­μα­τι­κή αρι­στε­ρά, και έ­να νέ­ο πραγ­μα­τι­κό κί­νη­μα για τη σο­σια­λι­στι­κή και την κομμου­νι­στι­κή ε­πα­νά­στα­ση μπο­ρεί να α­ντι­με­τω­πί­σει νι­κη­φό­ρα το ρώ­σι­κο σοσιαλιμπεριαλισμό. Α­πλά στην Ελ­λά­δα μέ­νει να α­πο­δει­χτεί κυ­ρί­ως ό­τι η «α­ρι­στε­ρά» εί­ναι ά­κρα δεξιά, ε­νώ στην Ου­κρα­νί­α πρέ­πει κυ­ρί­ως να α­πο­δει­χτεί ό­τι η ά­κρα δε­ξιά δεν εί­ναι ε­πα­να­στα­τι­κή ού­τε ε­θνι­κή δύ­να­μη, δη­λα­δή δεν εί­ναι, α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κή κα­τά κά­ποιο τρό­πο «α­ρι­στε­ρή. Α­πό τα δύ­ο αυ­τά το πιο δύ­σκο­λο εί­ναι το πρώ­το. Δη­λα­δή στην Ελ­λά­δα ο λα­ός λα­θεύ­ει ως προς τον κύ­ριο ε­χθρό ε­νώ στην Ου­κρα­νί­α λα­θεύ­ει ως προς τους φί­λους του.