Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Δυναμώνουν τα βασανιστήρια του λαού για τη διάσπαση της Ευρώπης και για την παράδοση της χώρας στα νέα αφεντικά

Η συμ­φω­νί­α με τους δα­νει­στές της 24 του Μά­η, ι­διαί­τε­ρα η διε­θνής πο­λι­τι­κή α­ντι­πα­ρά­θε­ση που προ­η­γή­θη­κε α­πό αυ­τήν ε­πι­βε­βαί­ω­σε την ε­κτί­μηση της Ο­ΑΚ­ΚΕ στο κύ­ριο άρ­θρο της Νέ­ας Α­να­το­λής του Α­πρί­λη ό­τι ό­λα τα βα­σα­νιστή­ρια τα ο­ποί­α ε­πι­βάλ­λει  η συμ­μο­ρί­α Τσί­πρα στον ελ­λη­νικό λα­ό σε αυ­τήν την πε­ρί­ο­δο έ­χουν έ­ναν κύ­ριο στό­χο: να δια­σπά­σουν την Ε­Ε.

 

Μέ­χρι πριν έ­να μή­να που γρά­φα­με το άρ­θρο ε­κεί­νο της ΝΑ η βα­σι­κή γραμ­μή της ευ­ρω­πα­ϊ­κής διά­σπα­σης εί­χε α­πό τη μί­α πλευ­ρά το φι­λο­ρώ­σι­κο μέ­τωπο, ή αλ­λιώς το “φι­λελ­λη­νι­κό” μέ­τω­πο ό­πως το α­πο­κα­λούν ε­δώ, δη­λα­δή το μέ­τωπο της Γαλ­λί­ας και της Ι­τα­λί­ας, της Κο­μι­σιόν και της Ε­ΚΤ και α­πό την άλ­λη πλευ­ρά εί­χε την πλειο­ψη­φί­α των κυ­βερ­νή­σε­ων της Ευ­ρω­ζώ­νης που έ­χουν ε­πι­κεφα­λής τους την “αν­θελ­λη­νι­κή Γερ­μα­νί­α”, με την ο­ποί­α συ­μπα­ρα­τασ­σό­ταν χο­ντρι­κά ως χθες και το ΔΝΤ. Στη διάρ­κεια των λε­γό­με­νων δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων η συμ­μα­χί­α Βε­ρο­λί­νου έ­σπα­σε κα­θώς το ΔΝΤ πέ­ρα­σε με το φι­λο­ρώ­σι­κο μέ­τω­πο απαι­τώ­ντας α­πό τη Γερ­μα­νί­α να υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα  μεί­ω­ση του ελ­λη­νι­κού χρέους και ό­χι το 2018 ό­πως θα ή­θε­λε η Γερ­μα­νί­α του Σό­ι­μπλε. Αυ­τό το σπά­σι­μο της συμ­μα­χί­ας Σό­ι­μπλε - ΔΝΤ και η με­τα­τρο­πή του δεύ­τε­ρου σχε­δόν στο α­ντί­θε­τό του, εί­χε σαν α­πο­τέ­λε­σμα ο Σό­ι­μπλε, που δεν εί­ναι α­πλός υ­πουρ­γός οι­κο­νο­μικών της Γερ­μα­νί­ας, αλ­λά ο ου­σια­στι­κός πο­λι­τι­κός η­γέ­της του CDU με­τά την α­ποδυ­νάμω­ση της Μέρ­κελ, και κυ­ρί­ως ο αρ­χη­γός της γραμ­μής της α­ντί­στα­σης στην που­τι­νι­κή πο­λι­τι­κή , να βρε­θεί για πρώ­τη φο­ρά σε ε­ξαι­ρε­τι­κά δύ­σκο­λη θέση διε­θνώς και, κυ­ρί­ως, μέ­σα στη Γερ­μα­νί­α.  Και τού­το για­τί α­να­γκά­στη­κε να υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα την α­νά­γκη ε­λά­φρυν­σης, που ση­μαί­νει στην πραγ­μα­τικό­τη­τα μεί­ω­σης  του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους με­τά το 2018 αν και κρά­τη­σε την έ­σχα­τη γραμ­μή ά­μυ­νας να μην υ­πο­γρά­ψει α­πό τώ­ρα συ­γκε­κρι­μέ­να μέ­τρα για την ε­λά­φρυνση του χρέ­ους ό­πως α­παι­τού­σε το ΔΝΤ πριν το Ευ­ρω­γκρουπ της 24 του Μά­η. Το μόνο πο­σο­τι­κό στοι­χεί­ο που υ­πέ­γρα­ψε ή­ταν ό­τι η χρο­νιά­τι­κη ε­ξυ­πη­ρέ­τη­σή  του δα­νεί­ου δεν θα πρέ­πει να ξε­περ­νά­ει μα­κρο­πρό­θε­σμα το 20% του Α­ΕΠ, πράγ­μα που ό­μως εί­ναι αυ­το­νό­η­το για κά­θε οι­κο­νο­μί­α. 

Με­τά α­πό αυ­τήν την υ­πο­γρα­φή ο Σό­ι­μπλε δέ­χθη­κε πά­ντως κά­ποιες πρώ­τες ε­πι­θέ­σεις μέ­σα α­πό το κόμ­μα του (δες https://next.ft.com/content/55c27fdc-2281-11e6-9d4d-c11776a5124d) που θα δυ­ναμώ­σουν α­φού το ΔΝΤ δή­λω­σε α­μέ­σως με­τά  τη συμ­φω­νί­α ό­τι αν η Γερ­μα­νί­α δεν υ­ποχω­ρή­σει πα­ρα­πά­νω στο ζή­τη­μα του χρέ­ους, δη­λα­δή αν δεν προσ­διο­ρί­σει α­πό τώ­ρα τα μέ­τρα ε­λά­φρυν­σης το ΔΝΤ δεν θα συμ­με­τά­σχει στη συμ­φω­νί­α. Ό­μως χωρίς τη συμ­με­το­χή του ΔΝΤ σε ο­ποια­δή­πο­τε  συμ­φω­νί­α της ΕΖ με την Ελ­λά­δα τα  κυ­βερ­νη­τι­κά κόμ­μα­τα CDU και CSU δεν θα α­να­γνω­ρίσoυν την συμ­φω­νί­α, ο­πό­τε ο Σό­ι­μπλε εί­τε θα πα­ραι­τη­θεί, είτε θα προ­χω­ρή­σει κό­ντρα στο κόμ­μα του πράγ­μα που θα ση­μά­νει έ­ναν θρί­αμ­βο της ρώ­σι­κης δι­πλω­μα­τί­ας πριν α­πό τις πο­λύ κρί­σι­μες για την Γερ­μα­νί­α και ό­λη την Ευ­ρώ­πη γερ­μα­νι­κές προ­ε­δρι­κές ε­κλο­γές του 2017.

Θα ρω­τή­σει κα­νείς: μα τι σχέ­ση έ­χουν με την ρώ­σι­κη δι­πλω­μα­τί­α τα προ­βλή­μα­τα του Σό­ι­μπλε με το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος και γε­νι­κά με την πο­λύ δύ­σκολη και αμ­φί­βο­λη συμ­φω­νί­α που εί­ναι α­κό­μα σε ε­ξέ­λι­ξη με την Ελ­λά­δα; Αυ­τό το κα­τα­λα­βαί­νουν πο­λύ κα­λά οι πα­λιό­τε­ροι α­να­γνώ­στες της Ν. Α­να­το­λής που έχουν πα­ρα­κο­λου­θή­σει ε­δώ και χρό­νια πως οι ρω­σό­φι­λες δυ­νά­μεις μέ­σα στην Ευ­ρω­ζώ­νη και έ­ξω α­πό αυ­τήν προ­σπα­θούν να στρέ­ψουν ό­σες χώ­ρες και κυ­βερ­νήσεις μπο­ρούν  ε­νά­ντια στην Γερ­μα­νί­α γε­νι­κά και στην πιο συ­νε­πή φι­λο­ευ­ρωπα­ϊ­κή γραμ­μή μέ­σα στη Γερ­μα­νί­α ει­δι­κό­τε­ρα.

 

Γιατί ο Τσίπρας πάντα καθυστερεί τις διαπραγματεύσεις αυξάνοντας το χρέος

 

Τώ­ρα ει­δι­κά με έ­να α­τό­φια που­τι­νι­κό κόμ­μα στην ε­ξου­σί­α της βα­σανι­σμέ­νης χώ­ρας μας, τον βρώ­μι­κο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, η πο­λι­τι­κή της  διά­σπα­σης της ΕΖ και της α­πο­μό­νω­σης των πιο φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κών τά­σε­ων της Γερ­μα­νί­ας έ­χει φτάσει στον κο­λο­φώ­να της. Μό­νο αυ­τός ο “ιε­ρός στό­χος” ε­ξη­γεί για­τί η κυ­βέρ­νη­ση Τσί­πρα κα­θυ­στε­ρεί τό­σους μή­νες την δια­πραγ­μά­τευ­ση με τρό­πο που να έ­χει αυ­ξή­σει στο έ­πα­κρο το κρα­τι­κό έλ­λειμ­μα και έ­τσι να έ­χει αυ­ξή­σει και τον όγκο των μι­ση­τών στο λα­ό μέ­τρων πεί­νας που πρέ­πει να πά­ρει για να κα­λύ­ψει αυ­τό το έλ­λειμ­μα. Θέ­λει την κα­θυ­στέ­ρη­ση για­τί μό­νο φου­σκώ­νο­ντας τα μέ­τρα πεί­νας  μπο­ρεί να βγαί­νει στην ΕΖ και σε ό­λο τον πλα­νή­τη και να λέ­ει:  Αν ζητή­σε­τε ό­λα τα μέ­τρα που θέ­λε­τε, ό­πως πχ τα προ­λη­πτι­κά θα πά­ω σε εκλο­γές και πι­θα­νό­τα­τα σε χρε­ω­κο­πί­α τον Ιού­λη ό­που έ­χω με­γά­λες δό­σεις να πλη­ρώ­σω στους δα­νει­στές, κα­θώς το κόμ­μα μου δεν θα τα ψη­φί­σει. Αν πά­ω σε χρε­ω­κο­πί­α τώ­ρα τι θα κά­νε­τε ευ­ρω­παί­οι, ει­δι­κά μπρο­στά στο βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φι­σμα για το Brexit;

Μό­νο με την με­γά­λη πα­ρά­τα­ση των δή­θεν δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων με την ΕΖ μπό­ρε­σε η δι­πλή αυ­τή α­πει­λή στους δα­νει­στές να γί­νει πει­στι­κή, δη­λα­δή να συ­μπέ­σει η αιχ­μή της δια­πραγ­μά­τευ­σης με το Βrexit αλ­λά και με την α­νά­γκη για α­πο­πλη­ρω­μή των πε­λώ­ριων δό­σε­ων του Ιου­λίου στους δα­νει­στές.

Δη­λα­δή η πα­ρά­τα­ση των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων δεν ο­φεί­λε­ται, ό­πως λένε οι α­νό­η­τοι κα­θώς και οι βαλ­τοί της ΝΔ και της υ­πό­λοι­πης δή­θεν ευ­ρω­πα­ϊ­κής α­ντι­πο­λί­τευ­σης , στην α­πει­ρί­α, στην α­νευ­θυ­νό­τη­τα και στις α­ρι­στε­ρές ιδε­ο­λη­ψί­ες του Τσί­πρα ή στο ό­τι θέ­λει να δεί­χνει στο λα­ό ό­τι τά­χα δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται σκλη­ρά (α­φού έ­τσι τον βά­ζει να πλη­ρώ­νει πε­ρισ­σό­τε­ρα ο­πό­τε και να τον μι­σεί πε­ρισ­σό­τε­ρο) . Α­ντί­θε­τα ο­φεί­λε­ται στο ό­τι κά­νει πο­λύ κα­λά τη δου­λειά του σαν πρά­κτο­ρας της με­γα­λύ­τε­ρης δι­πλω­μα­τι­κής υ­περ­δύ­να­μης μα­χαι­ρώ­νο­ντας παρα­γω­γι­κά την Ελ­λά­δα ώ­στε την κα­τάλ­λη­λη στιγ­μή να την εμ­φανί­ζει κα­τα­μα­τω­μέ­νη μπρο­στά στους λα­ούς και να λέ­ει στους δα­νει­στές: “θα την α­φαι­μά­ξε­τε κι άλ­λο για να πε­θά­νει ή θα δεί­ξε­τε αν­θρω­πι­σμό; Πέ­στε λοι­πόν στο ΔΝΤ που θέ­λει να ψη­φί­σω α­πό τώ­ρα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα να μην με πιέ­ζει και να μην ο­δη­γεί το λα­ό μου στην α­πελ­πι­σί­α. Ε­πί­σης πέ­στε στη Γερ­μα­νί­α να δε­σμευ­τεί να μειώ­σει α­πό τώ­ρα το χρέ­ος ό­πως θέ­λει το ΔΝΤ για να μου έρ­θουν επεν­δύ­σεις”.

Εί­ναι μια α­πό τις αι­τί­ες της α­νοι­χτής πλέ­ον σύ­γκρου­σης  ΔΝΤ και Γερ­μα­νί­ας-Σό­ι­μπλε το γε­γο­νός ό­τι ο Σό­ι­μπλε α­πέρ­ρι­ψε την α­παί­τη­ση του ΔΝΤ να ψη­φί­σει η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση α­πό τώ­ρα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα ευ­θυ­γραμ­μιζό­με­νος με την τά­χα φι­λελ­λη­νι­κή Κο­μι­σιόν του ρω­σό­φι­λου Γιουν­κέρ και τη Γαλλί­α και την Ι­τα­λί­α, πράγ­μα που ά­φη­σε τη Λα­γκάρ­ντ του ΔΝΤ ε­κτε­θει­μέ­νη μόνη της στην κα­τη­γο­ρί­α του Τσί­πρα ό­τι αυ­τή εί­ναι ο κύ­ριος υ­πεύ­θυ­νος των αδιε­ξό­δων της δια­πραγ­μά­τευ­σης αλ­λά και της πεί­νας του ελ­λη­νι­κού λα­ού και ότι θέ­λει τον κίν­δυ­νο μιας ελ­λη­νι­κής χρε­ω­κο­πί­ας σαν α­πει­λή για την ελ­λη­νική συμ­μόρ­φω­ση. Στην κα­τη­γο­ρί­α αυ­τή, που μά­λι­στα θε­με­λιώ­θη­κε στην αι­σχρή πα­ρα­κο­λού­θη­ση α­πό την Α­θή­να των συ­νο­μι­λιών με­τα­ξύ των στε­λε­χών του ΔΝΤ,  α­πά­ντη­σε με α­νοι­χτό γράμ­μα της προς την ΕΖ η Λα­γκάρ­ντ ό­που υ­πε­ρά­σπι­σε τον ε­αυ­τό της και το ΔΝΤ στην κα­τη­γο­ρί­α ό­τι εί­ναι “οι κακοί” στα μέ­τρα  λέ­γοντας ό­τι ε­κεί­νο που τους εν­δια­φέ­ρει πά­νω απ ό­λα εί­ναι η ε­λά­φρυν­ση του χρέους. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ο Σό­ι­μπλε ε­γκα­τέ­λει­ψε την Λα­γκάρ­ντ στα προ­λη­πτι­κά μέ­τρα- που γί­να­νε με­τά ο α­νώ­δυ­νος για μια κυ­βέρ­νη­ση που πά­ντα πα­ρα­βιάζει τις συμ­φω­νί­ες της “κό­φτης”- για­τί εί­ναι ο Σό­ι­μπλε που θέ­λει να κερ­δίσει χρό­νο ως το 2017 και γι αυ­τό θέ­λει να α­φή­σει πί­σω του έ­να νέ­ο πι­θα­νό ελ­ληνι­κό δρά­μα.  Α­ντί­θε­τα η Λα­γκάρ­ντ πιέ­ζε­ται α­φό­ρη­τα ι­διαί­τε­ρα α­πό τις Η­ΠΑ αλλά και τους BRICS να κό­ψει το ελ­λη­νι­κό χρέ­ος δεί­χνο­ντας ό­τι δεν θυ­σιά­ζει τα λε­φτά του ΔΝΤ για να τα δα­νεί­ζει σε μια σχε­τι­κά πλού­σια χώ­ρα σαν την Ελ­λάδα που θε­ω­ρεί­ται ό­τι δεν θα μπο­ρέ­σει να τα ξε­πλη­ρώ­σει πο­τέ λό­γω του πε­λώ­ριου χρέ­ους της. Ά­ρα θα πρέ­πει να πλη­ρώ­σουν γι αυ­τήν οι ευ­ρω­πα­ϊ­κές πλού­σιες χώ­ρες

Α­πό εκεί­νη τη στιγ­μή και πέ­ρα η Λα­γκάρ­ντ έ­γι­νε ο πρω­τα­γω­νι­στής της σκλη­ρής “φι­λελ­λη­νι­κής” γραμ­μής για τη μεί­ω­ση του χρέ­ους πράγ­μα που την έ­χει φέ­ρει σε τρο­χιά με­γά­λης σύ­γκρου­σης με τον Σό­ι­μπλε. Βέ­βαια στη σύγ­χρο­νη ε­πο­χή των μο­νο­πω­λια­κών κρα­τών γι­γά­ντων παί­ζουν α­σή­μα­ντο ή κα­θό­λου ρό­λο οι προ­σω­πι­κές προ­σβο­λές, ε­κτός αν εκ­φρά­ζουν και τους κα­τάλ­λη­λους πο­λι­τι­κούς συ­σχε­τι­σμούς. Το σπά­σι­μο της συμ­μα­χί­ας Λα­γκάρ­ντ-Σό­ι­μπλε νομί­ζου­με ό­τι έ­χει να κά­νει κύ­ρια με την πρό­σφα­τη ό­ξυν­ση της με­γά­λης ε­πί­θεσης των Η­ΠΑ στην γερ­μα­νική πο­λι­τι­κή α­πέ­να­ντι στην Ελ­λά­δα, ει­δι­κά α­πέ­ναντι στο ζή­τη­μα του χρέ­ους. Αν λο­γα­ρια­στεί ό­τι οι Η­ΠΑ εί­ναι η πο­λι­τι­κά με­γαλύ­τε­ρη δύ­να­μη μέ­σα στο ΔΝΤ, ό­τι η Γαλ­λί­α και η Ι­τα­λί­α ό­ταν πά­νε α­πό κοι­νού με τις Η­ΠΑ ε­ξου­δε­τε­ρώ­νουν  στο ΔΝΤ την  οι­κο­νο­μι­κή δύ­να­μη της  Γερ­μα­νί­ας και ό­τι οι ΒRICS, δη­λα­δή η Κί­να κυ­ρί­ως, αλ­λά και η ό­λο και πιο ρω­σό­φι­λη Ιν­δί­α και η  ί­δια η Ρω­σί­α έ­χουν α­πό κοι­νού την τρί­τη θέ­ση α­πό πο­λι­τι­κή ά­πο­ψη μέ­σα στο ΔΝΤ, κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς για­τί ο μι­κρο-ι­ντρι­γκα­δό­ρος α­πα­τε­ώ­νας έλ­ληνας πρω­θυ­πουρ­γός μπορεί να φαί­νε­ται σαν διε­θνής πα­ρά­γο­ντας και να μένει με θρά­σος και προ­κλή­σεις στην ε­ξου­σί­α ε­νώ τον φτύ­νει ό­λη η Ελ­λά­δα.

Λέ­γο­ντας ό­λη η Ελ­λά­δα, εν­νο­ού­με ό­τι ε­κτός α­πό τα κρα­τι­κά και πα­ρακρα­τι­κά λα­μό­για που εκ­προ­σω­πεί τον φτύ­νει α­κό­μα και ε­κεί­νο το κομ­μά­τι του λα­ού που τον ψη­φί­ζει α­πό α­νά­γκη  νο­μί­ζο­ντας ό­τι  θα σώ­σει τους δη­μο­σιο-υπαλ­λη­λι­κούς μι­σθούς και τις συ­ντά­ξεις του που α­νοι­χτά θέ­λουν να τις κόψουν οι δα­νει­στές. Αλ­λά δεν ξέ­ρουν ό­τι αυ­τό το κό­ψι­μο εί­ναι α­να­πό­φευ­κτο όσο συ­νε­χί­ζε­ται το ί­διο σα­μπο­τάζ στην παρα­γω­γή α­πό τον πρω­θυ­πουρ­γό τους α­κό­μα και αν μειω­νό­ταν η φο­ρο­δια­φυ­γή και αυ­ξα­νό­ταν η φο­ρο­λο­γί­α των πλούσιων. 

Με λί­γα λό­για ο Τσί­πρας το φου­σκω­μέ­νο αυ­τό πα­γώ­νι, πα­ρι­στά­νει ότι ε­κεί­νο εί­ναι που ση­κώ­νει  τό­ση σκό­νη στην Ευ­ρώ­πη και στον πλα­νή­τη ε­νώ απλά κά­θε­ται στην πλά­τη του με­γα­λύ­τε­ρου ε­λέ­φα­ντα μέ­σα σε μια α­γέ­λη τους που βρί­σκε­ται σε α­να­βρα­σμό. Ή αλ­λιώς ο κνι­τά­κος αυ­τός γό­νος της κρα­τι­κο­δίαι­της ο­λι­γαρ­χί­ας δεν εί­ναι πα­ρά μια ω­ρο­λο­για­κή βόμ­βα ρυθ­μι­σμέ­νη για να σκο­τώ­νει πο­λι­τι­κά στο κέ­ντρο της Ευ­ρώ­πης τον κά­θε φο­ρά κύ­ριο ε­χθρό της ρώ­σι­κης σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­στι­κής πο­λι­τι­κής.

 Εί­ναι στα πλαί­σια της με­γά­λης αυ­τής ε­πι­χεί­ρη­σης που του έ­χει ανα­τε­θεί που ε­ξη­γού­νται και άλ­λα α­πό τα α­νε­ξή­γη­τα που κά­νει: Πα­ρα­δείγ­μα­τος χά­ριν δύ­σκο­λα μπο­ρεί κα­νείς να ε­ξη­γή­σει για­τί όρ­μη­ξε να ι­κα­νο­ποι­ή­σει μονο­μιάς ό­λα τα αι­τή­μα­τα των δα­νει­στών μέ­σα σε χρόνο μη­δέν ε­νώ αρ­νιό­ταν να το κά­νει ε­πί πε­ρί­που έ­να χρό­νο. Η μί­α ε­ξή­γη­ση εί­ναι αυ­τό που εί­πα­με πα­ραπά­νω, ό­τι ο κα­τάλ­λη­λος χρό­νος ή­ταν λί­γο πριν α­πό τη χρε­ω­κο­πί­α. Ό­μως αυ­τό δεν ε­ξη­γεί α­κρι­βώς την τό­σο με­γά­λη βια­σύ­νη για­τί η χρε­ω­κο­πί­α χω­ρίς βο­ή­θεια α­πό την ΕΖ έρ­χε­ται τον Ιού­λη. Ό­μως η σπου­δή να πε­ρά­σει α­πνευ­στί 7500 σε­λί­δες νο­μο­θε­σί­ας σε μια Κυ­ρια­κή τα­πει­νώ­νο­ντας το κοι­νο­βού­λιο και κυ­ρί­ως τους βου­λευ­τές του, εί­χε σα στό­χο να εί­ναι έ­τοι­μος στην μεγά­λης ση­μα­σί­ας συνε­δρί­α­ση της 24 του Μά­η του Ευ­ρω­γκρουπ ό­που θα μπο­ρού­σε να πει: Κύ­ριοι έ­δω­σα σαν κυ­βέρ­νη­ση στο λα­ό μου, ψη­φο­φό­ρους μου και μη, έ­να ε­ξα­θλιω­τι­κό χτύ­πη­μα που κα­νείς άλ­λος δεν θα τολ­μού­σε με τό­ση ω­μό­τη­τα να δώ­σει, πα­ρά μό­νο μια “αρι­στε­ρή” κυβέρνη­ση που α­κό­μα ε­λέγ­χει σε με­γά­λο βαθ­μό τις λα­ϊ­κές α­ντιδρά­σεις. Λοι­πόν η ΕΖ δεν μπο­ρεί να φέρ­νει την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση και την Ευρώ­πη σε με­γα­λύ­τε­ρους κιν­δύ­νους και μά­λι­στα πριν το βρε­τα­νι­κό δη­μο­ψή­φισμα. 

Έ­τσι διευ­κό­λυ­νε το ΔΝΤ να πιέ­σει τη Γερ­μα­νί­α να υ­πο­γρά­ψει μια μεγα­λύ­τε­ρη υ­πο­χώ­ρη­ση στο ΔΝΤ α­πό ε­κεί­νη που υ­πέ­γρα­ψε στις 9 του Μά­η για τη μεί­ω­ση του χρέ­ους.

Αυ­τό βέ­βαια έ­γι­νε την ί­δια ώ­ρα που οι συν­δυα­σμέ­νες πιέ­σεις α­πό τους φί­λους τους Πού­τιν, δη­λα­δή την Κο­μι­σιόν, τη Γαλ­λί­α και την Ι­τα­λί­α και κυ­ρί­ως τις ΗΠΑ του Ο­μπά­μα εί­χαν κο­ρυ­φω­θεί. Μά­λι­στα οι τε­λευ­ταί­ες μι­λούσαν ό­λο και πε­ρισ­σό­τε­ρο για τον κίν­δυ­νο μια α­πο­τυ­χί­α της ΕΖ να σπρώ­ξει την Ελ­λά­δα, ο­πό­τε και την ΝΑ πτέ­ρυ­γα του ΝΑ­ΤΟ στα χέ­ρια της Ρω­σί­ας. Τέ­λος  σε παγκό­σμιο πο­λι­τι­κό ε­πί­πε­δο η οι­κο­νο­μο­λο­γι­κή ά­ποψη ό­τι η Ελ­λά­δα φτιά­χνει νέ­ο χρέ­ος και πε­θαί­νει εξ αι­τί­ας της α­ντια­να­πτυ­ξια­κής πο­λι­τι­κής της, και ό­χι α­πό το ή­δη συσ­σω­ρευ­μέ­νο με­γά­λο χρέ­ος της, έ­χει μεί­νει πλέ­ον μειο­ψηφι­κή και εί­ναι α­ντι­δη­μο­φι­λής ό­σο η Ελ­λά­δα ε­ξα­θλιώ­νε­ται. Πο­λύ δύ­σκο­λα λοιπόν ο Σό­ι­μπλε θα μπο­ρού­σε να α­ντέ­ξει πα­ρα­πέ­ρα την πί­ε­ση του ΔΝΤ και να τι­νά­ξει στον α­έ­ρα το Ευ­ρω­γκρουπ της 24 του Μά­η.

Έ­τσι αυ­τός δέ­χτη­κε τον συμ­βι­βα­σμό που του πρό­τει­ναν η Κο­μι­σιόν η Γαλ­λί­α και η Ι­τα­λί­α, δη­λα­δή να υ­πο­γρά­ψει πιο κα­θα­ρά την ε­λά­φρυν­ση  του χρέ­ους με­τά το 2018 α­πό ό­σο το έ­κα­νε αυ­τό στις 9 του Μά­η, αλ­λά χω­ρίς να υ­πάρ­χει ποσο­τι­κή δέ­σμευ­ση για ε­λάτ­τω­ση του χρέ­ους με α­ντάλ­λαγ­μα να μην α­ντι­τα­χθεί  α­νοι­χτά το ΔΝΤ στη συμ­φω­νί­α και βέ­βαια να μην χρε­ω­κο­πή­σει η Ελ­λά­δα. Ό­λα αυ­τά  για να μπο­ρέ­σει ο ί­διος ο Σό­ι­μπλε και η πλειο­ψη­φί­α του CDU-CSU να η­συ­χάσoυν, αν ό­χι μέ­χρι το 2017 που γί­νο­νται οι γερ­μα­νι­κές ε­κλο­γές, του­λά­χι­στον  μέ­χρι τα τέ­λη του χρό­νου ο­πό­τε το ΔΝΤ θα α­πο­φά­σι­ζε ο­ρι­στι­κά αν θα συμ­με­τεί­χε ή  ό­χι στο ελ­λη­νι­κό πρό­γραμ­μα . (Για­τί α­φού αυ­τή η συμ­φω­νί­α δεν προ­βλέ­πει πό­ση θα εί­ναι η ε­λά­φρυν­ση του χρέ­ους και ε­πει­δή έ­στω προ­φο­ρι­κά το ΔΝΤ την απο­δέ­χτη­κε, προς το πα­ρόν δεν χρειά­ζε­ται να πε­ρά­σει α­πό το γερ­μα­νι­κό κοινο­βού­λιο).

 

Οι εκβιασμοί η πολιτική ανωμαλία, το σαμποτάζ  και η πείνα δεν θα τελειώσουν όσο είναι οι ρωσόδουλοι στην εξουσία

 

Ό­μως α­πό την πλευ­ρά μας δεν πι­στεύ­ου­με ό­τι η δου­λειά των Τσι­πραίων  και κά­θε πρά­κτο­ρα ή φί­λου της που­τι­νι­κής Ρω­σί­ας εί­ναι να δώ­σουν τό­σο πο­λύ και­ρό στον Σό­ι­μπλε ώ­στε αυ­τός σχε­δόν να η­γε­μο­νεύ­ει μέ­σα στην γερ­μα­νική κυ­βέρ­νη­ση μέ­χρι του ση­μεί­ου αυ­τή να προ­σπαθεί να ζω­ντα­νέ­ψει τον ε­δώ και χρό­νια σχε­δόν α­χρη­στευ­μέ­νο συμ­βα­τι­κό γερ­μα­νι­κό στρα­τό που μπρο­στά στον ρω­σι­κό εί­ναι σχε­δόν α­νύ­παρ­κτος.

Ή­δη ο Τσα­κα­λώ­τος, λέ­γο­ντας ό­τι υ­πάρ­χουν νέ­ες κόκ­κι­νες γραμ­μές για την Ελ­λά­δα στην ε­ξει­δί­κευ­ση κά­ποιων νέ­ων μέ­τρων που υ­πήρ­χαν στη συμφω­νί­α της 24 του Μά­η, ξα­να­βά­ζει σε αμ­φι­σβή­τη­ση την μό­λις υ­πο­γραμ­μέ­νη συμ­φωνί­α ε­νώ και οι Καμ­μέ­νος και  Βού­τσης κα­τήγ­γει­λαν την ψη­φι­σμέ­νη α­πό τους ίδιους αύ­ξη­ση του ΦΠΑ για τα νη­σιά. Το χει­ρό­τε­ρο εί­ναι ό­τι 3 μέ­ρες με­τά τη συμ­φω­νί­α και ε­πί δύ­ο μέ­ρες το αυ­το­κρα­το­ρι­κά τι­μώ­με­νο πρό­σω­πο στην Ελ­λά­δα ή­ταν ο Πού­τιν ο με­γα­λύ­τε­ρος ε­χθρός της  Ευ­ρώ­πης. Αυ­τή η πρό­σκλη­ση σή­μαι­νε βέ­βαια κά­λε­σμα σε μια ύ­αι­να που θα κα­τα­βρο­χθί­ζει φτη­νά τα κα­λύ­τε­ρα κομ­μάτια της χώ­ρας μας κά­τω α­πό το γε­νι­κό χει­ρο­κρό­τη­μα την ώ­ρα που οι δα­νειστές θα χά­νουν τα δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια τους δί­νο­ντάς τα σε μια χώ­ρα που τους μισεί. Ό­μως πά­νω απ ό­λα η ε­πί­σκε­ψη Πού­τιν α­πο­τε­λεί σα­φή α­πει­λή στην Ε­Ε ό­τι αν αυ­τή δεν σπά­σει τον Ιού­λη το ε­μπάρ­γκο στη Ρω­σί­α ί­σως χά­σει πο­λι­τι­κά την Ελλά­δα, και ό­τι στις ό­ποιες νέ­ες διε­νέ­ξεις της Ελ­λά­δας με την ΕΖ για νέ­α μέ­τρα, για χρέ­ος κλπ θα εί­ναι πιο ο­ρα­τή σε ό­λους η α­πει­λή ό­τι η Ελ­λά­δα μπο­ρεί να γεί­ρει προς τη Ρω­σί­α και τον ρω­σο­κι­νε­ζι­κό ά­ξο­να αν οι α­παι­τή­σεις της δεν ι­κα­νο­ποι­η­θούν.

Κι ό­μως μέ­σα σε αυ­τές τις με­γά­λες αλ­λα­γές και στους πε­λώ­ριους γε­ω­πο­λι­τι­κούς εκ­βια­σμούς στην Ε­Ε αυ­τό που βρή­κε να πει ο Σό­ι­μπλε εί­ναι ότι εί­ναι αι­σιό­δο­ξος ό­τι η Ελ­λά­δα θα πά­ει κα­λά οι­κο­νο­μι­κά και ό­τι ή­δη πά­ει κα­λύ­τε­ρα. Αυ­τό μό­νο σαν α­νέκ­δο­το μπο­ρεί να ε­κλη­φθεί και η ε­ξή­γησή του βρίσκε­ται κα­τά τη γνώ­μη μας στο ό­τι ο Σό­ι­μπλε προ­σπα­θεί α­πε­γνω­σμέ­να να πουλή­σει τη συμ­φω­νί­α στην γερ­μα­νι­κή κοι­νή γνώ­μη, δη­λα­δή να την πεί­σει ό­τι τα δε­κά­δες δισ που θα δώ­σει η ΕΖ στον Τσί­πρα, α­πό τα ο­ποί­α τα 10 δις θα εί­ναι τώ­ρα και το 1/3 θα εί­ναι από τη Γερ­μα­νί­α, δεν θα πά­νε στο ελ­λη­νι­κό βα­ρέ­λι δί­χως πά­το. Αυ­τή η δή­λω­ση, που δεί­χνει εί­τε τύ­φλα εί­τε φτη­νό πο­λι­τι­κα­ντι­σμό, φανε­ρώ­νει το σε πό­σο δει­νή πο­λι­τι­κή θέ­ση μπο­ρεί να έρ­θει έ­νας γε­νι­κά ευ­φυ­ής α­στός πο­λι­τι­κός  -που σαν τέ­τοιος δεν μπο­ρεί να στη­ρί­ζεται ού­τε στο λα­ό του ού­τε στους άλ­λους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς λα­ούς- ό­ταν προ­σπα­θεί να α­ντι­με­τω­πί­σει μια φα­σι­στι­κή υ­περ­δύ­να­μη που έ­χει α­να­γά­γει σε ε­πι­στή­μη την τέ­χνη του να εμ­φα­νί­ζο­νται σαν φί­λος των α­πα­ντα­χού φτω­χών, προ­ω­θώ­ντας ο ί­διος μέ­τρα και υ­πο­γρά­φο­ντας μέ­τρα που φτω­χαί­νουν πα­ρα­πέ­ρα τους φτω­χούς και έ­τσι κα­λύ­πτει τον με­γα­λύ­τε­ρο έ­νο­χο της ε­ξα­θλί­ω­σής  τους.

Πρέ­πει λοι­πόν να πε­ρι­μέ­νου­με νέ­ους συ­γκλο­νι­σμούς για την Ευ­ρωζώ­νη με πη­γή πά­ντα το ελ­λη­νι­κό ζή­τη­μα, εί­τε σκέ­το, εί­τε συ­νο­δευ­μέ­νο με το προ­σφυ­γι­κό, και με πρώ­το θύ­μα των σχε­δια­σμών του προ­βο­κά­το­ρα Τσί­πρα και των φί­λων του η­γε­τών της α­ντι­πο­λί­τευ­σης, τον τόσο ά­σχη­μα τραυ­μα­τι­σμέ­νο ελλη­νι­κό λα­ό. Χω­ρίς να  αι­μορ­ρα­γεί αυ­τός και να υ­πο­φέ­ρει μέ­σα στην πιο με­γάλη α­γω­νί­α η πο­λι­τι­κή του “τρα­μπού­κου ζη­τιά­νου” που α­κο­λου­θεί το ελ­λη­νικό πο­λι­τι­κό κα­θε­στώς δεν μπο­ρεί να έ­χει α­πο­τέ­λε­σμα. Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι η επι­βί­ω­ση του λα­ού ε­ξαρ­τά­ται α­πό την α­πο­κά­λυ­ψη και το ά­με­σο στα­μά­τη­μα αυ­τής της τε­ρα­τώ­δους σα­δι­στι­κής  πο­λι­τι­κής α­πό έ­να με­γά­λο δη­μο­κρα­τι­κό, ε­θνο­ανε­ξαρ­τη­σια­κό και ταυ­τό­χρο­να φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κό και κα­τά του πα­ρα­γω­γι­κού σαμπο­τάζ κί­νη­μα του ελ­λη­νι­κού λα­ού.