Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Στο άρθρο που ακολουθεί υποστηρίζουμε πως στην τωρινή φάση του Κυπριακού, όπου υποτίθεται ότι αναζητείται μια «δίκαιη και βιώσιμη λύση», όπως συνηθίζουν να λένε εδώ και πολλές δεκαετίες τα φερέφωνα του ρώσικου ιμπεριαλι­σμού σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι πια φανερό ότι η Ρωσία κάνει πλάτες στην Τουρκία για να προωθήσει τον οριστικό διαμελισμό και να τελειώσει κάθε λύση που αποσκοπεί στην αποκατάσταση του ενιαίου κράτους. Η ελληνική, όπως και η κυπριακή κυβέρνηση, καμώνονται πως νοιάζονται για λύση, αλλά αυτήν την έχουν προβοκάρει και πουλήσει εδώ και καιρό. Τώρα κάνουν πως θέλουν την Τουρκία σε νέες διαπραγματεύσεις, αλλά δεν κάνουν πια τόσο θόρυβο όπως πα­λιότερα, από την ώρα που η Τουρκία έχει γίνει πια φιλορώσικη παρά φιλοδυτική. Κυρίως όμως καλύπτουν σκανδαλωδώς τη Ρωσία, που υποστηρίζει έμμεσα, αλλά σαφώς, μια τουρκική προσάρτηση. Γιατί η θέση περί «δύο κυρίαρχων κρατών» εκεί οδηγεί.

Ας γίνουμε όμως πιο συγκεκριμένοι.

  Ο πόλεμος στο Μαλί, που ξεκίνησε σα μια διεθνοτική και θρησκευτική εσωτερική σύγκρουση, έχει πλέον ξεφύγει από τα όρια της αφρικανικής αυτής χώρας για να επηρεάσει τις πολιτικές ισορροπίες στη Βόρεια Αφρική.

  Ο συριακός εμφύλιος, τον οποίο πυροδότησε η ισλαμοφασιστική εξέγερση, μαίνεται και βαθαίνει τη διάσπαση του συριακού έθνους, την ώρα που ο ιμπεριαλισμός, σε όλες του τις εκφάνσεις, αλλά πάντα με κρυφό πρωταγωνιστή το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό, εκδηλώνει τη βρώμικη επεμβατική φύση και στη Συρία, μετά το έγκλημα του κατά της Λιβύης.

Δεν έχουν περάσει ούτε τρεις μήνες από τις πρώτες μέρες της αμερικανικής στρατιωτικής νίκης στο Ιράκ και η πιο ηλίθια υπερδύναμη δοκιμάζει εκεί τη μια ήττα μετά την άλλη και τη μια δυσάρεστη έκπληξη μετά την άλλη. Αυτές οι ήττες που

Σπάνια θα ακούσετε τους επικεφαλής του επίσημου πολιτικού κόσμου της χώρας μας, ειδικά εκείνους που παριστάνουν το φίλο της Ουκρανίας, να αναφέρονται στα εγκλήματα πολέμου που διαπράττουν οι ρώσοι εισβολείς σε βάρος της. Κι όμως, τα εγκλήματα αυτά είναι  μαζικά, διαρκή και πολύ απεχθή για να μπορεί ένας κάπως ειλικρινής δημοκράτης να τα αγνοεί ή να τα υποβαθμίζει. Πρόκειται για ναζιστικά εγκλήματα τα οποία η Ανεξάρτητη Διεθνής Επιτροπή Έρευνας για την Ουκρανία του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, έχει επανειλημμένα φέρει στο φως ήδη από το 2022.

Μία από τις μεγαλύτερες υπηρεσίες που προσφέρει ο αντιδραστικός Νετανιάχου στη χιτλερική Χαμάς είναι ότι με την κτηνώδη αδιαφορία του απέναντι στις ζωές των παλαιστίνιων αμάχων καταφέρνει να περισπά την προσοχή της διεθνούς κοινής γνώμης από τα γνήσια ναζιστικά εγκλήματα των δολοφόνων της αντισημιτικής νεοχιτλερικής συμμορίας, στα οποία εγκλήματα συγκαταλέγονται συστηματικοί βιασμοί και ακρωτηριασμοί γεννητικών οργάνων εβραίων γυναικών. Ειδικά στα διεθνή φόρα όπου αλωνίζει η ρωσική ιμπεριαλιστική διπλωματία και ακόμα περισσότερο στις πολιτικές οργανώσεις που πρόσκεινται στην ψευτοαριστερά, η αδιαφορία απέναντι στα δεινά του ισραηλινού λαού και η άρνησή τους να θίξουν την τιμή και υπόληψη των χιτλερικών ινδαλμάτων τους είναι εξοργιστική.

    Το Ισραήλ ιδρύθηκε χάρη στο νικηφόρο β΄ παγκόσμιο αντιφασιστικό πόλεμο και την αποφασιστική στήριξη της τότε σοσιαλιστικής ΕΣΣΔ

 

Δεν υπάρχει ίσως μεγαλύτερη διαστρέβλωση της ιστορικής αλήθειας από εκείνη που κάνει η ελληνική και η παγκόσμια αντισημιτική ψευτοαριστερά για το Ισραήλ και το Παλαιστινιακό.

Δυόμιση μήνες μετά τις 24 του Φλεβάρη οπότε ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο ωμή εισβολή σε μια ευρωπαϊκή χώρα από μια άλλη μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο αρχίζουν να διακρίνονται αχνά, κυρίως μέσα από τα γεγονότα και λιγότερο μέσα από τις δικές της διακηρύξεις, οι ευρύτερες στοχεύσεις της πουτινικής Ρωσίας, που η ίδια θέλει να συσκοτίζει και να πνίγει στην αμφιβολία. Παίρνοντας υπόψη μας το μακροπρόθεσμο, καλά μελετημένο, γεμάτο θεαματικές προσποιήσεις και κυρίως παγκόσμιο τρόπο με τον οποίο δρα πάντα αυτή η πιο πολιτική από τις δύο υπερδυνάμεις, εκτιμάμε ότι η κτηνώδης εισβολή της στην Ουκρανία ενώ αποτελεί την αρχή του προετοιμαζόμενου κατακτητικού της πολέμου ενάντια στην Ευρώπη, είναι ταυτόχρονα και ένα μέσο, ένας πρόσχημα, για την επιτάχυνση του μεσοπρόθεσμου πολιτικού στόχου της που είναι το κλείσιμο των στροφίγγων του φυσικού αέριου, οπότε η ενεργειακή πολιορκία και η πολιτική διάσπαση της Ευρώπης.