Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Οι συγκρούσεις ξέσπασαν πριν από ένα χρόνο όταν ένα αυτονομιστικό κίνημα των Τουαρέγκ στο βόρειο Μαλί, που εκφράζεται πολιτικά από το Εθνικό Κίνημα για την Απελευθέρωση του Αζαβάντ (MNLA), επιχείρησε να διαμελίσει τη χώρα. Πολύ γρήγορα ο ισλαμοφασισμός έσπευσε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση, πήρε την εξουσία στην περιοχή εκτοπίζοντας το MNLA και άσκησε σκληρή δικτατορία απέναντι στον πληθυσμό. Ο ισλαμοφασισμός εκφράζεται με μια σειρά πολιτικά μορφώματα, όπως είναι η Ανσάρ Ντιν – που είναι και η καλύτερα πλασαρισμένη ισλαμική συμμορία μέσα στους Τουαρέγκ –, η Αλ Κάιντα στο Ισλαμικό Μαγκρέμπ, ρωσόδουλη συμμορία με χρηματοδότηση απ’ το Κατάρ και ξένους μαχητές, και η διάσπασή της, το Κίνημα για τη Μοναδικότητα και τη Τζιχάντ στη Δυτική Αφρική, που εγκαταστάθηκαν στο βόρειο Μαλί αμέσως μετά την έναρξη της εξέγερσης. Οι δυνάμεις αυτές ενισχύθηκαν ιδιαίτερα μετά την ιμπεριαλιστική στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη, όταν πολλοί λίβυοι τουαρέγκ μαχητές βρήκαν εκεί καταφύγιο.

 

Στη συνέχεια το ζήτημα έφτασε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο οποίο χάρη στην Γαλλία του Ολάντ και δευτερευόντως χάρη στην Αγγλία του Κάμερον ηγεμονεύει σήμερα πολιτικά ο ρωσοκινεζικός άξονας. Αυτό το όργανο, λοιπόν, συνεδρίασε τον Οκτώβρη και ομόφωνα υιοθέτησε μια γαλλική πρόταση που ήθελε μία αφρικανική δύναμη να συνδράμει την κυβέρνηση του Μαλί απέναντι στους αυτονομιστές. Σε μια άλλη απόφαση, στις 20/12, το συμβούλιο εξουσιοδότησε την ανάπτυξη στο Μαλί μιας αφρικανικής δύναμης για ένα χρόνο. Στο μεταξύ, ο ρωσόδουλος Πρόντι – ο προηγούμενα πρωτεργάτης του εγχειρήματος της ενεργειακής εξάρτησης της Ιταλίας αλλά και της ΕΕ από τη Ρωσία – διορίστηκε ειδικός απεσταλμένος του οργανισμού για τις χώρες του Σαχέλ. Οι αποφάσεις αυτές, καθώς και η ξαφνική προέλαση των ισλαμοφασιστών προς το νότο του Μαλί στα μέσα Γενάρη, προετοίμασαν τη γαλλική ιμπεριαλιστική επέμβαση που ακολούθησε ευθύς αμέσως. Την λέμε ιμπεριαλιστική επέμβαση γιατί όσο τερατώδης και να ήταν η ισλαμοφασιστική δικτατορία στο Βόρειο Μαλί και ειδικά στην πρωτεύουσά του Τιμπουκτού, αυτή ήταν αποτέλεσμα εσωτερικού πραξικοπηματισμού και όχι μιας ανοιχτής εξωτερικής επίθεσης οπότε ήταν δουλειά του λαού και της νόμιμης κυβέρνησης του Μαλί έστω και αργά και επώδυνα να την ανατρέψει. Αν ήθελε η Γαλλία και ο ΟΗΕ να βοηθήσουν τους δημοκράτες του Μαλί ας τους βοηθούσαν με εξοπλισμό, και οικονομική βοήθεια, όχι με εξωτερική στρατιωτική επέμβαση δηλαδή με επέμβαση του παλιού αποικιοκράτη που είναι η δοσκιμασμένη συνταγή για να ανεβούν αργότερα κόντρα σε αυτόν οι χειρότεροι ανατολικοί φασίστες στην εξουσία.

 

Κι εδώ μπαίνει το ερώτημα: πώς γίνεται μια τόσο άνυδρη, φτωχή και απομονωμένη περιοχή, όπως είναι το βόρειο Μαλί να προσελκύει τα βλέμματα τόσο ισχυρών διπλωματικά δυνάμεων και να τις κάνει να διακινδυνεύουν μία στρατιωτική εμπλοκή τους; Η απάντηση είναι ότι από το Μαλί περνάει ο δρόμος που ενώνει την Αλγερία με την κεντρική και τη νότια μαύρη ήπειρο. Η Αλγερία παραμένει ίσως η μόνη βορειοαφρικανική χώρα που δεν έχει αλωθεί από τον αραβικό χειμώνα. Ακολουθεί μία γενικά τριτοκοσμική πολιτική, και διαθέτει τις καλύτερες περγαμηνές στον κόσμο στην πάλη της ενάντια στον ισλαμοφασισμό. Διαθέτει επίσης πλούσια κοιτάσματα φυσικού αερίου και θα μπορούσε να βοηθήσει την Ευρώπη να αντισταθεί στη ρωσική ενεργειακή περικύκλωση προμηθεύοντάς την με καύσιμο, σε μια στιγμή που όλοι σχεδόν οι ενεργειακοί της δίοδοι ελέγχονται από το ρωσοκινεζικό άξονα.

 

Να γιατί ο σοσιαλιμπεριαλισμός δημιούργησε τη βάση του στις έρημες εκτάσεις του βόρειου Μαλί και να γιατί μέσω ενός παρακλαδιού της Αλ Κάιντα προκάλεσε τη σφαγή των ξένων εργαζομένων στη μονάδα φυσικού αερίου του Ιν Αμένας στην Αλγερία, μεταφέροντας όχι μόνο το ζήτημα του ισλαμοφασισμού έξω από τα σύνορα του Μαλί αλλά μέσα στην Αλγερία, δηλαδή στον επόμενο στρατηγικό στόχο του Πούτιν και του προβοκάτορα φίλου του Ομπάμα . Ευτυχώς η αλγερινή κυβέρνηση δεν υπέκυψε στις πιέσεις για συμβιβασμό με τους ισλαμοναζί της Αλ Κάιντα και ατέλειωτες διαπραγματεύσεις όπως ήθελε η Κλίντον και έλυσε το ζήτημα με ατσάλινη πυγμή αποτρέποντας μία χειρότερη προβοκάτσια σε βάρος της χώρας.

 

Όμως η γαλλική επέμβαση στο Μαλί – εγκριμένη από τη ρωσοκινεζική διπλωματία – φιλοδοξεί να ολοκληρώσει τη ζημιά που ξεκίνησε ο ισλαμοφασισμός. Η αντίθεση Αλγερίας-Γαλλίας μπορεί εύκολα να οξυνθεί με αφορμή π.χ. την ανοχή που έδειξε η πρώτη στο κίνημα των Τουαρέγκ, το μη κλείσιμο των συνόρων που παρέχει στους αυτονομιστές μία διέξοδο σωτηρίας κτλ. Πολλοί Αλγερινοί είναι ακόμα εξοργισμένοι επειδή η κυβέρνησή τους πρόσφερε τον εναέριο χώρο της πατρίδας τους στα γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη που επέδραμαν στο Μαλί (Νιου Γιορκ Τάιμς, 1/2) και αυτή η δυσαρέσκεια μπορεί να οδηγήσει σε ανοιχτή κρίση τις αλγερινο-γαλλικές σχέσεις.

 

Το χειρότερο απ όλα και νομίζουμε το λογαριασμένο από την αρχή σαν το κεντρικό στην επέμβαση της Αλ Κάιντα στο Μαλί ήταν να ανοίξει ο δρόμος στον προβοκάτορα Ομπαμα να κάνει τις γνωστές αντι-Αλ Κάιντα επεμβάσεις και στη Νότια Σαχάρα και τελικά στην Αλγερία. Αυτές οι επεμβάσεις έρχονται μετά από εκείνες που εγκαινίασαν οι Κλίντον και κλιμάκωσε ο ίδιος στο Πακιστάν και που δυνάμωσαν το αντιδυτικό και φιλορώσικο και φιλοκινέζικο ρεύμα στη χώρα αυτή που είναι κλειδί για τον έλεγχο του Ινδικού από τον άξονα. Πρόσφατα η κυβέρνηση του Νίγηρα κάτω από την πίεση των εξελίξεων στο Μαλία έδωσε άδεια στην αμερικανική κυβέρνηση για τη δημιουργία στο έδαφός του μιας βάσης μη επανδρωμένων αεροσκαφών με τα οποία οι ΗΠΑ θα μπορούν να χτυπούν αυθαίρετα στόχους παραβιάζοντας την εθνική κυριαρχία των γειτονικών χωρών και στρέφοντας τις λαικές συνειδήσεις προς τους ισλαμοφασίστες και τον νεοναζιστικό άξονα που τους προστατεύει. Δηλαδή στην εποχή της επιστημονικής προβοκάτσιας άλλη μια περιοχή του πλανήτη ετοιμάζεται να περάσει στην ιδεολογική σφαίρα επιρροής του ρωσοκινεζικού άξονα, γυρεύοντας ένα νέο «προστάτη» που θα τη γλυτώσει από τον δυτικό ιμπεριαλιστικό επεμβατισμό.

 

Μόνο αν ο λαός του Μαλί όπως και ο Αλγερινός αφεθούν ελεύθεροι να λύσουν στηριγμένοι κύρια στις δυνάμεις τους τα εσωτερικά τους ζητήματα χωρίς την επέμβαση των ισλαμοφασιστών ή των οποιονδήποτε ιμπεριαλιστών μπορεί να βρεθεί μία λύση στο σύνθετο αυτό πρόβλημα.