Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το ιστορικό για τους αγώνες της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ναυπηγείο Νεωρίου Σύρου, η μόνη ναυπηγική και επισκευαστική μονάδα της χώρας που βρίσκεται σε πλήρη και ακμαία λειτουργία, κινδυνεύει να κλείσει ή να πάρει θέση δίπλα στα μισόκλειστα, πολύ μεγαλύτερα και σε εγκατάλειψη του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας. Το διακομματικό καθεστώς, το ίδιο που έδωσε το λιμάνι του Πειραιά στους κινέζους νεοαποικιοκράτες της COSCO, έχει εξαπολύσει μια γκεμπελική εκστρατεία λάσπης, κατηγορώντας αυθαίρετα το ναυπηγείο για μόλυνση του περιβάλλοντος. Το εργοστασιακό σωματείο και η διοίκηση της εταιρείας διεξάγουν έναν ηρωικό αγώνα για τη σωτηρία του.  

Το αντιβιομηχανικό διακομματικό καθεστώς της χώρας έχει εδώ και χρόνια υπονομεύσει με κάθε τρόπο τη ναυπηγοεπισκευή, και έχει ρίξει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους στις τρεις πιο μεγάλες μονάδες της χώρας (Ζώνη, Σκαραμαγκά, Ελευσίνα). Οι μεθοδεύσεις που ακολουθεί στην υπόθεση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, αποτελούν μία αποκάλυψη για το πόσο αδίστακτοι και ξετσίπωτοι έχουν γίνει οι νεοταγματασφαλίτες και αντεργάτες κατεδαφιστές της βιομηχανίας. Στόχος τους είναι αν όχι να κλείσουν, να συρρικνωθούν και να γεμίσουν με άλλες δραστηριότητες.

Το άρθρο μας που αναρτήσαμε στην ιστοσελίδα μας στις 24 του Νοέμβρη για τις εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ είχε τον εξής τίτλο: «Εκλογές ΠΑΣΟΚ: Το ελεγχόμενο λαλιωτικό δίπολο Παπανδρέου-Λοβέρδου και πως ΣΥΡΙΖΑ-Μητσοτάκης θέλουν τον Ανδρουλάκη εκτός Β΄ γύρου». Οι εξελίξεις δεν διαψεύδουν την εκτίμησή μας ότι αυτό το δίπολο ελεγχόταν από το χειρότερο ΠΑΣΟΚ, εκείνο του Λαλιώτη, όμως καθόλου δεν επαληθεύουν το ότι ο στόχος του δίπολου ήταν να πετάξει έξω από τον β΄ γύρο τον Ανδρουλάκη. Αντίθετα ο ανταγωνισμός Παπανδρέου-Λοβέρδου διευκόλυνε τον Ανδρουλάκη να ανέβει θριαμβευτικά στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ καθώς του επέτρεψε να φανεί σαν ένα νέο, αγνό και πάνω από όλα ενωτικό κέντρο του κόμματος. Γιατί αυτό που έκανε ο Παπανδρέου ήταν να σύρει πίσω του και να εκθέσει σαν χρεωκοπημένες παλαιοκομματικές εκείνες ακριβώς τις τάσεις του που αντιστέκονταν στον πιο σκληρό, στον κνίτικο σοσιαλφασισμό (βασικά οι συνδικαλιστικές δυνάμεις οι κυρίαρχες στη σημερινή ΓΣΕΕ) ενώ ο δεύτερος προβόκαρε σαν εξάρτημα της πιο δεξιάς-σοβινιστικής μερίδας της Νέας Δημοκρατίας ακριβώς τις πιο ανοιχτά αντισυριζέικες και σε μεγάλο βαθμό δημοκρατικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.