Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Πριν κιόλας από τους τελευταίους ελιγμούς και τον πόλεμο νεύρων του Πούτιν με την αποχώρηση ή την παραμονή των φουσάτων του στα σύνορα της Ουκρανίας, έχουν εδώ και λίγες βδομάδες διαμορφωθεί δύο ειδών αντιλήψεις στην Ευρώπη ως προς τις πιο πιθανές προθέσεις της πουτινικής Ρωσίας σε σχέση με την Ουκρανία. Η μια είναι ότι μάλλον η Ρωσία θα εισβάλει τώρα στην Ουκρανία και η άλλη ότι μάλλον δεν θα εισβάλει. Οι χώρες που έχουν την πρώτη εκτίμηση έχουν καλέσει εδώ και μέρες τους πολίτες τους να φύγουν από την Ουκρανία, ενώ αυτές που έχουν τη δεύτερη εκτίμηση αποφεύγουν να κάνουν ένα τέτοιο κάλεσμα ή το κάνουν διστακτικά. Στην κύρια πλευρά τους οι πρώτες είναι αυτές που αντιμετωπίζουν την πουτινική Ρωσία σαν έναν επικίνδυνο επιθετιστή που πρέπει να αντιμετωπιστεί κυρίως με μια καλή στρατιωτική άμυνα και οι δεύτερες εκείνες που την αντιμετωπίζουν σαν μια χώρα που δρα τώρα επιθετικά απλά επειδή αισθάνεται περικυκλωμένη, οπότε πρέπει να καθησυχαστεί κυρίως με υποχωρήσεις που θα αποφασιστούν απέναντι της μέσα από διπλωματικές διαδικασίες.

Στις 19/1 το λεγόμενο «Κ»Κ Ρωσικής Ομοσπονδίας του Ζιουγκάνοφ κατάθεσε σχέδιο ψηφίσματος με το οποίο καλούσε τον πρόεδρο της Ρωσίας Πούτιν να αναγνωρίσει τις κατεχόμενες από τα ρωσικά στρατεύματα περιοχές που αυτοαποκαλούνται «ΛΔ Ντονιέτσκ» και «ΛΔ Λουγκάνσκ» σαν ανεξάρτητες και κυρίαρχες οντότητες. Η παραπάνω κίνηση του κόμματος Ζιουγκάνοφ υπήρξε ιδιαίτερα διαφωτιστική ως προς την πραγματική ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία της σύγχρονης ψευτοαριστεράς, ιδιαίτερα εκείνης που θέλει να αυτοαποκαλείται «κομμουνιστική».

Η στυγνή δολοφονία του νεαρού φιλάθλου της ομάδας του Άρη και ο άγριος τραυματισμός των φίλων του από μια συμμορία χουλιγκάνων του ΠΑΟΚ που αναζητούσε θηράματα μέσα στην πόλη είναι μέρος μιας πολύχρονης και σταθερής διαδικασίας τρομοκράτησης της συμπρωτεύουσας από ένα συγκεκριμένο πανίσχυρο πολιτικοοικονομικό κέντρο που έχει σαν κάλυψη αλλά και σαν εργαλείο το ποδόσφαιρο. Αυτό το κέντρο είναι τουλάχιστον ηθικά υπεύθυνο για τη δολοφονία του Άλκη. Είναι εξαιρετικά ανησυχητική όχι μόνο η κυβερνητική αλλά και η στάση της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης, οπότε και η στάση των βασικών τηλεοπτικών ΜΜΕ απέναντι σε αυτό το έγκλημα καθώς διακρίνεται η απόπειρα για διάχυση των ποινικών αλλά και των ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών ευθυνών γι αυτή τη δολοφονία σε όλες τις μεγάλες ομάδες και τους συνδέσμους φιλάθλων αντί να επικεντρωθεί στο κέντρο της ποδοσφαιρικής βίας στη χώρα που είναι τα τελευταία χρόνια οι σύνδεσμοι φιλάθλων του ΠΑΟΚ που εμπνέονται στη βίαιη δράση και στην κυριαρχική ιδεολογία τους από τον αρχιτραμπούκο ιδιοκτήτη του Ιβάν Σαββίδη.