Μια αριστερή, προοδευτική πολιτική θα έβαζε το ζήτημα του άμεσου χωρισμού της εκκλησίας από το κράτος και της κατάργησης των θρησκευτικών από τα σχολεία. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά και δεν βάζει τέτοιο πράγμα. Ο λόγος πρέπει να αναζητηθεί ακριβώς στην ρωσόδουλη πολιτική του Ιερώνυμου. Στις αρχές του Ιούνη του 2012 ο Ιερώνυμος επισκέπτεται τη Μόσχα και συναντιέται με τον Πούτιν και με τον πατριάρχη Μόσχας. Σε συνέντευξη που έδωσε λέει μεταξύ άλλων τα εξής ασύλληπτα ιδιαίτερα αυτά που αφορούν την παράδοση της ακίνητης εκκλησιαστικής περιουσίας στο καγκεμπίτικο Πατριαρχείο της Μόσχας:
“Η συνάντηση με τον πρόεδρο Πούτιν ήταν πολύ σημαντική για μας. Διαπίστωσα ότι πρόκειται για σοβαρό ηγέτη, που εμπνέει εμπιστοσύνη και ασφάλεια. Δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσουμε αρκετή ώρα μαζί του και να συζητήσουμε διάφορα θέματα. Μιλήσαμε και για την Ορθοδοξία και για τα προβλήματα που έχουν σχέση με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Τονίσαμε ιδιαίτερα την αναγκαιότητα συνεργασίας. Παρακάλεσα τον Βλαντίμιρ Πούτιν να εξευρεθούν, στο πλαίσιο των δυνατοτήτων που υπάρχουν, τρόποι για ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ της Ελλάδας και της Ρωσίας. Η χώρα μας έχει μεγάλη ανάγκη γι’ αυτό…Η Ελληνική Εκκλησία βρίσκεται σήμερα σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, αλλά έχει σημαντικές δυνατότητες καθώς διαθέτει περιουσιακά στοιχεία, τόσο εκτάσεις γης όσο και ακίνητα. Αναζητούμε ανθρώπους, οι οποίοι θα αναλάβουν την αξιοποίηση και την αναβάθμιση αυτής της περιουσίας. Χρειαζόμαστε όμως ανθρώπους, για τους οποίους θα έχουμε την εγγύηση ότι μπορούμε να τους εμπιστευόμαστε.Εμείς δεν είμαστε ειδικοί σ’ αυτόν τον τομέα και για μας θα ήταν εγγύηση, εάν οι άνθρωποι αυτοί ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΝ εκ μέρους του Πατριαρχείου Μόσχας. Είναι αυτονόητο, ότι και στην αρμοδιότητα του Πατριάρχη Κυρίλλου δεν ανήκει τέτοιου είδους συνεργασία, αλλά μας είναι πολύ σημαντική ακόμα και η γνώμη του για τα πρόσωπα και τις δυνατότητες που υπάρχουν εδώ” (http://www.romfea.gr/epikairotita/12750-arxiepiskopos-theloume-sinergasia-me-rosiki-ekklisia). Αυτόν τον άνθρωπο που δεν εμπιστεύεται τους έλληνες αλλά τους ρώσους για τη διαχείριση της εκκλησιαστικής περιουσίας συνάντησε ο Τσίπρας.
Ακολούθησε η επίσκεψη της Δούρου στο Αγιο όρος και η μετέπειτα συνέντευξή της στο Αγιορείτικο Βήμα: “τονίζω ότι στο θέμα σχέσεων κράτους - εκκλησίας, δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια αλλά με διάλογο να επιδιώξουμε τη συνεννόηση προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Νομίζω ότι έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς ότι στη σημερινή συγκυρία της οξείας ανθρωπιστικής κρίσης, οι κοινωνικές δράσεις της εκκλησίας συγκλίνουν με εκείνες του ΣΥΡΙΖΑ. Υπό αυτό το πρίσμα, η σχέση εκκλησίας - κοινωνίας νοηματοδοτείται εκ νέου, λαμβάνοντας νέες, δυναμικές μορφές” (http://www.agioritikovima.gr/arthra/item/28695).
Για να ολοκληρώσει τον περασμένο Αύγουστο ο ίδιος ο Τσίπρας με την επίσκεψή του στον Άθω. Δεν θα πήγαινε αν το Άγιο Όρος ήταν ακόμη με το πατριαρχείο Κων/πολης. Αλλά μέσα από το σκάνδαλο Εφραίμ και μετά την προσχώρησή του Εφραίμ στο στρατόπεδο του Πούτιν, με την επίσκεψή του στη Μόσχα, τα πράγματα ήταν πια ώριμα για τον Τσίπρα.
Αυτός είναι ο βαθύτερος λόγος που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει καθόλου ζήτημα τον αντισημιτισμό των μητροπολιτών, στο βαθμό που αυτοί είναι ρωσόφιλοι, και γιαυτο εμφανίστηκε τα Φώτα δίπλα στο μητροπολίτη Πειραιά, πασίγνωστο φιλοναζιστή και αντισημίτη. Πράγματι, ποιος δημοκράτης θα σκεφτόταν να εμφανιστεί δίπλα σε ένα τέτοιο τέρας;
Αλλά ο κλήρος μπορεί να κάνει ρωσόφιλο το λαό μέσα από τα κυρήγματα της ορθόδοξης πίστης του και να ενισχύει το φιλορωσισμό μέσα στο λαό στο όνομα του δήθεν ομόδοξου ρώσικου έθνους.
Έτσι η ελληνική ορθόδοξη εκκλησία μαζί με το σοσιάλφασισμό που φέρνει ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν το αφιόνι του λαού όπως το πρωτοδιατύπωσε ο Μάρξ στο κομουνιστικό μανιφέστο.