Ο ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΤΗΣ ΡΩΣΟΚΙΝΕΖΙΚΗΣ ΔΙΕΙΣΔΥΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ
Μπαίνει ένα ζήτημα: Μήπως από τη διείσδυση του ρώσικου ή του κινέζικου κεφάλαιου και τα ντόπια τσιράκια τους βοηθιέται η ανάπτυξη;
Αν προσέξει όμως κανείς τις επενδύσεις που κάνουνε θα δει ότι είναι τόσο άθλιες οι συνθήκες της δουλειάς και τόσο φθηνά τα μεροκάματα, τόσο βάρβαρη η παραγωγική ζωή μέσα σ’ αυτούς τους χώρους, ειδικά τους κινέζικους, που αυτό που μένει για την Ελλάδα, δηλαδή αυτές οι αμοιβές είναι ασήμαντες, είναι ένα ασήμαντο κεφάλαιο. Αυτοί πήραν τα κρηπιδώματα πήραν υποδομές χρόνων, στήσανε και δικούς τους γερανούς, αλλά και χωρίς καλή συντήρηση και αφήνουν και μηχανήματα να φθείρονται κλπ. και χωρίς ασφάλεια και χίλια δύο κακά και στηρίζονται στην πολύ άγρια εκμετάλλευση και δουλειά. Αλλά αυτό είναι αποικία, δεν είναι πραγματική ανάπτυξη της χώρας. Όταν είχαν καλούς μισθούς στον Πειραιά οι λιμενεργάτες και υπήρχαν εταιρείες που κάνανε μεταφορές συμβεβλημένες με τον ΟΛΠ ήταν τριπλάσιοι μισθοί και τετραπλάσιοι και δεν έμπαινε μέσα ο ΟΛΠ ακόμα και που υπήρχαν καταχρήσεις από τους συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ, ιδίως το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινούσε ένα τέτοιο παρασιτικό μηχανισμό. Παρόλα αυτά ήταν αποδοτικές και τώρα έχει πέσει όλος αυτός ο κόσμος σε μια αθλιότητα. Και δεν θα κάνουν βιομηχανία. Δεν τους συμφέρει να χτίζουν βιομηχανία στην Ελλάδα, μεταποίηση, βαρειά βιομηχανία, γιατί αυτά φτιάχνουν εργάτες, εργατική τάξη, η οποία ζητάει κάποια στιγμή τα δίκια της. Θέλουν να παίρνουν τομείς. Η αποικιοκρατία παίρνει κάποιους τομείς δεν παίρνει όλη τη χώρα για να την αναπτύξει σύγχρονα, γιατί φοβάται να γεννήσει μετά από τόσα χρόνια, γιατί πριν διακόσια χρόνια μπορεί να το έκανε στις αποικίες των πολύ καθυστερημένων ακόμα λαών αλλά τώρα οι λαοί έχουν αναπτυχθεί, ιδιαίτερα ένας ευρωπαϊκός λαός σαν το δικό μας, τον ελληνικό δεν τους συμφέρει να φτιάξουν μεγάλη βιομηχανία, το πολύ -πολύ να αγοράσουν κάποιες από τις βιομηχανίες που θα βγουν στο σφυρί τζάμπα, να τις δουλέψουν αλλά χωρίς να δώσουν ώθηση, χωρίς νέα τεχνολογία.
Παίρνουν σημεία -κλειδιά. Λέει: “Θα πάρω την τράπεζα για να ελέγξω την αγροτική παραγωγή, την κτηνοτροφία της Ηπείρου, την κτηνοτροφία της Θεσσαλίας, τον καπνό στην Ξάνθη”. Αυτό κάνει ο Σαββίδης. Ο άνθρωπος της Ρωσίας προσπαθεί να ελέγξει τη Θεσσαλονίκη και το Άγιο Όρος και γι’ αυτό πήρε και αυτή την ομάδα της Β. Ελλάδας. Αυτοί δεν πάνε να χτίσουν τη βιομηχανία. Πήρε τη ΣΕΚΑΠ για να ελέγξει απλώς τους καπνοπαραγωγούς, να τους εξαρτήσει. Αυτοί μόνο εξαρτούν.
Αυτός είναι ο αποικιοκρατικός καπιταλισμός, τον οποίον καταγγέλλει ο Λένιν και ο οποίος δεν ενδιαφέρει καθόλου την ψευτοαριστερά. Θα ακούσετε συχνά το κόμμα του ψευτοΚΚΕ να λέει “εμάς δεν μας νοιάζει τι είναι, καπιταλιστής είναι”. Γι’ αυτό και δεν κάνουν φασαρία για την ΚΟΣΚΟ. Κάνανε (φασαρία) τότε που ήταν οι μισθοί πελώριοι, κάνανε συνεχώς απεργίες τότε που ήταν οι μισθοί πελώριοι και μόλις ήρθε ο δουλοκτήτης από την Ανατολή, το αφεντικό τους, έχουν κάνει “μόκο”. Κάνανε μια 24ωρη για τα μάτια της Ευρώπης, για να φτιάξουν ένα ψευτοσωματείο εκεί, το οποίο δεν ξέρουμε αν κινείται κι αν υπάρχει, σε συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ- ψευτοΚΚΕ και οι ναζήδες της Χρυσής Αυγής, που κλείσανε τις πύλες και κάνανε το αφεντικό, τις λίγες ώρες που κράτησε η απεργία. Δεν αντιδρούν, γιατί δεν τους ενδιαφέρει που είναι αποικιοκρατικός αυτός ο καπιταλισμός, θα χτυπήσουν τον άλλον καπιταλισμό, ας πούμε δυτικού τύπου, τον πιο ανεπτυγμένο, που οι εργάτες έχουν και μερικά μεροκάματα καλύτερα, έχουν και τις καλύτερες συνθήκες ασφάλειας, δεν δουλεύουν πάρα πολλές ώρες ή δεν είναι διαθέσιμοι στην εταιρεία ανά πάσα στιγμή όπως συμβαίνει στην ΚΟΣΚΟ. Αυτό δεν τους ενδιαφέρει. Και ο Λένιν το λέει καθαρά σ’ ένα γράμμα στον Γκόργκι το 1911: “Η αντίσταση στην αποικιακή πολιτική και στη διεθνή ληστεία μέσω του να οργανώνονται οι προλετάριοι, μέσω του να υπερασπίζουν την ελευθερία για το προλεταριακό τους αγώνα δεν καθυστερεί την ανάπτυξη του καπιταλισμού, αλλά την επιταχύνει, γιατί την αναγκάζει να προχωρήσει σε πιο πολιτισμένους, ειδικά πιο ανεπτυγμένες μεθόδους του καπιταλισμού. Υπάρχει καπιταλισμός και καπιταλισμός. Υπάρχει ο μαυροεκατονταρχίτικος καπιταλισμός, (σσ σήμερα θα λέγαμε ο φασιστικός καπιταλισμός) και ο ρεαλιστικός καπιταλισμός (δημοκρατικός καπιταλισμός). Όσο πιο πολύ εκθέτουμε τον καπιταλισμό μπροστά στους εργάτες για την απληστία του και την ωμότητά του, τόσο πιο δύσκολο είναι για τον καπιταλισμό του πρώτου είδους να υπερισχύσει, δηλαδή του είδους του μαυροεκατονταρχίτικου, τόσο πιο σίγουρα θα περάσουμε στον καπιταλισμό της δεύτερης μορφής. Κι αυτό μας συμφέρει, αυτό συμφέρει το προλεταριάτο”. Γιατί σ’ αυτόν τον καπιταλισμό μπορεί να δώσει καλύτερα την οικονομική του πάλη, να έχει την άνεσή του, να κερδίσει διεκδικήσεις, να μάθει να ελέγχει την παραγωγή και αυτό τον φέρνει πιο κοντά στην ωρίμανση την πολιτική και στην επανάσταση.
Ο Λένιν τόνιζε πολύ την ανάγκη να περάσουμε μέσα από δημοκρατικές μορφές και πραγματικά το τονίζει την ώρα που όλοι αυτοί λένε: “Ποια δημοκρατία; Αυτή είναι αστική δημοκρατία”. Και σ’ ένα άλλο γράμμα, που έφερε η Κρούπσκαγια στην επιφάνεια λέει: “Σύμφωνα με τον Καλ Ράντεκ, (σσ ένα στέλεχος του μπολσεβίκικου κόμματος, ο οποίος ήταν στην τροτσκιστική, ας πούμε, τάση του) στο όνομα της σοσιαλιστικής επανάστασης πρέπει να αρνηθούμε ένα συνεπές επαναστατικό πρόγραμμα στο πεδίο της δημοκρατίας. Αυτό είναι λάθος, λέει ο Λένιν, το προλεταριάτο μπορεί να κερδίσει μόνο μέσω της δημοκρατίας, δηλαδή μέσα από τη θέση σε ισχύ της πλήρους δημοκρατίας και της σύνδεσης κάθε βήματος προόδου με τις δημοκρατικές απαιτήσεις και μάλιστα με την πιο εμφατική διατύπωσή τους. Βασιζόμενοι στη δημοκρατία, όπως ήδη έχει επιτευχθεί και δείχνοντας την ανεπάρκειά της μέσα στις καπιταλιστικές συνθήκες ζητάμε την ανατροπή του καπιταλισμού και την απαλλοτρίωση της αστικής τάξης ως απαραίτητης βάσης τόσο για την κατάργηση της φτώχειας των μαζών, όσο και για την πλήρη και εις βάθος εφαρμογή όλων των δημοκρατικών μετασχηματισμών. Γιατί και μέσα στον καπιταλισμό παλεύουμε για την δημοκρατία. Ορισμένοι από αυτούς τους δημοκρατικούς μετασχηματισμούς θα αρχίσουν πριν από την ανατροπή της αστικής τάξης, άλλοι θα συμβούν κατά τη διάρκεια αυτής της ανατροπής και οι υπόλοιποι μετά από αυτήν. Δηλαδή κάποιοι δημοκρατικοί μετασχηματισμοί θ’ αρχίσουν πριν από την ανατροπή της αστικής τάξης”.
Μας ενδιαφέρει αν έχουμε δημοκρατία σε μια χώρα, αν έχουμε συνδικαλισμό, με τα ισχύοντα μέχρι προχθές, γιατί σε λίγο θα έχουμε συνδικαλισμό ΚΟΣΚΟ, μαυροεκατονταρχίτικο, φασιστικό κινέζικου τύπου με το περίστροφο στον κρόταφο: “Αν κινηθείς, θ’ απολυθείς” ή ακόμα χειρότερα αν οργανώσεις τους εργάτες κι έχουν πολιτική εξουσία οι ρωσόφιλοι κι οι κινεζόφιλοι, θα του τινάξουν και τα μυαλά ή θα τον πάνε στα βασανιστήρια. Αυτό ενδιαφέρει ζωτικότατα τους εργάτες, ιδιαίτερα όταν δεν έχουν ισχυρά εργατικά κόμματα και πρέπει να τα φτιάξουμε. Το πιο φρικτό που έκανε εδώ η ψευτοαριστερά στην Ελλάδα είναι ότι διάλυσαν τα εργοστασιακά σωματεία. Είχε ρίξει τότε τη γραμμή το ψευτοΚΚΕ του οποίου απόσπασμα είναι ο Συνασπισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ, κνίτες είναι και μάλιστα από τους πιο χειρότερους αυτοί που έφτιαξαν αυτό το ψευτοδημοκρατικό μέτωπο, οι οποίοι εμπόδισαν μετά το 1973 να γίνουν εργοστασιακά σωματεία και ζητούσαν κλαδικά, δηλαδή να χώνουν σε κάθε κλάδο δικούς τους ανθρώπους, επειδή είχαν τότε μια πλειοψηφία και να τα ελέγχουν και νάναι μια κορυφή που θα αποφασίζει για το τι θα γίνει στα σωματεία. Στο τέλος χάσανε όλα τα σωματεία αποξενώθηκαν και οι εργάτες έχουν μείνει ουσιαστικά χωρίς ηγεσία σήμερα. Η ΓΣΕΕ, δεν είναι εργατικά σωματεία αυτά, γιατί δεν προκύπτουν μέσα από τον εργασιακό συνδικαλισμό, το δημοκρατικό, μέσα από την ταξική πάλη των συνδικάτων με τα αφεντικά τους. Έφτιαξαν έναν συνδικαλισμό που στηριζόταν στο κράτος, στη διαιτησία, στα κλαδικά του ΠΑΣΟΚ και του ψευτοΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ μετά, στα κλαδικά, δηλαδή, του κράτους. Και δίνανε σαν κράτος τους μισθούς και τους κανόνιζαν. Και τα σωματεία έμεναν άβουλα κάτω ανοργάνωτα και δέχτηκαν αυτή την τρομακτική επίθεση στους μισθούς από τους δανειστές και δεν έβγαλαν μιλιά. Και στις διαδηλώσεις δεν μπορούσαν να κατέβουν, δεν μπορούσαν να πάρουν άδειες από τα αφεντικά τους, γιατί δεν είχαν οργάνωση μέσα. Δεν είχε και νόημα, γιατί ήξεραν πως ήταν πουλημένες αυτές οι απεργίες. Αυτές οι απεργίες οι δήθεν μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ενάντια στην τρόικα και ενάντια στα αντεργατικά μέτρα δεν συνάντησαν ποτέ την αντίσταση που τους άξιζε. Κι αν προσέξετε όλες αυτές οι απεργίες που κάνανε ήταν εικοσιτετράωρες την ώρα που ψηφίζονταν από τη βουλή τα μέτρα. Μπορούσαν να κάνουν απεργίες διαρκείας σε μερικές ΔΕΚΟ, σε μερικά εργοστάσια, δεν μπορούσαν; Είχαν χάσει τον κόσμο, αλλά αν ήθελαν μπορούσαν να κάνουν σε μερικούς τομείς και δεν τις κάνανε, στα μέσα συγκοινωνίας κλπ, μια παρατεταμένη απεργία, όχι αυτή που εκνευρίζει τον κόσμο, μια αληθινή απεργία. Ή στη ΔΕΗ που την έλεγχαν εξασφαλίζοντας απλώς ρεύμα για τις πιο αναγκαίες καταναλώσεις. Αλλά είχαν χάσει την εμπιστοσύνη του λαού, γιατί ανεβοκατέβαζαν τους διακόπτες της ΔΕΗ μόνο για να παίρνουν αυξήσεις κι έξω από κάθε λογική μια γραφειοκρατία, που είχε αποσπαστεί από το λαό και είχε μισηθεί. Είναι αμφίβολο πραγματικά αν θα τους ακολουθούσε ο κόσμος, αλλά τουλάχιστον νάταν συνεπείς με τα λόγια τους, με τις διακηρύξεις τους.
Δεν τους πείραξε που το μνημόνιο έχει τσακίσει τους μισθούς, γιατί έρχεται ο Κινέζος και έχει φτηνή εργατική δύναμη. Τους αρέσει που τσακίζονται τα εργοστάσια, γιατί είναι ένας τεράστιος στρατός ανέργων, ο οποίος ρίχνει τα μεροκάματα κινεζοποίησε, πήρε την ευθύνη, η Ευρώπη της τρόικας να ρίξει τα μεροκάματα ακολουθώντας την κλασική συνταγή, την οποία σας είπα πριν: “Ρίχνω τα μεροκάματα, συσσωρεύεται το κεφάλαιο, αυξάνετε τις εξαγωγές, οπότε ξανανοίγετε τις δουλειές κλπ”. Αλλά τσάκισε τα μεροκάματα, οι άλλοι κλείνανε στο μεταξύ τα εργοστάσια κι έτσι θάρθει ο αποικιοκράτης είτε ο ρώσος- που ήδη έχει αγοράσει το φυσικό αέριο- είτε ο κινέζος που θα βάλει εργάτες να δουλεύουν με τους μαύρους όρους και θάχει βρει έτοιμο το μισθό τσακισμένο και τη γραφειοκρατία πιο φθηνή, την οποία θα εξαγοράζει πιο εύκολα. Αυτό είναι το σχέδιό τους κι αυτό είναι και το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ, του Τσίπρα.
ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΑΜΙΑ ΨΗΦΟΣ ΣΤΗ ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ “ΧΡ. ΑΥΓΗ” ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ
Είναι κρυφοφασίστες, γι’ αυτό έχουμε την κάτω φράση, η οποία λέει ότι το Άκυρο, “η δήλωση στήριξης στην ΟΑΚΚΕ” είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις εργαζόμενε σήμερα, λαέ, δημοκράτη άνθρωπε. Αλλά, εάν δεν το κάνεις αυτό, πάντως μην ψηφίζεις Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι μεγάλη κουβέντα και τους έχει πολύ στενοχωρήσει, ιδίως την ψευτοαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. “Μας βάζετε μαζί με τη Χρυσή Αυγή;” Όχι δεν τους βάζουμε μαζί με τη Χρυσή Αυγή, γι’ αυτό και λέμε τη Χρυσή Αυγή ναζιστική. Οι του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ναζιστές και δεν είναι ίδιος ο κόσμος πραγματικά της βάσης της ΧΑ, των ψηφοφόρων της ΧΑ, των κατώτερων και μεσαίων στελεχών της ΧΑ με τους αντίστοιχους του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν μεγάλη αδικία. Όμως σε επίπεδο κορυφής βλέπουμε μια στενή συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής και βλέπουμε κοινές μεθόδους βίας, που η μια είναι με την κλασική ρατσιστική σιχαμερή κανιβαλική μορφή και η άλλη είναι με μια ψευτοταξική μορφή. Κι αυτά εκπορεύονται από ένα στενά καθοδηγητικό απαράτ μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο είναι γύρω από τον Τσίπρα και είναι και μέσα στη λεγόμενη “Αριστερή πλατφόρμα”. Αυτό είναι το πιο φιλορώσικο ανοιχτά κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ, γι’ αυτό είναι και το πιο μαύρο.
Αυτοί λοιπόν επέτρεψαν σήμερα ως σύνολο, ως ηγετικό απαράτ μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ όλων των τάσεων, τη νομιμότητα της ΧΑ. Παλέψανε λυσσαλέα για νάναι νόμιμη αυτή η εγκληματική συμμορία. Η ΧΑ έπρεπε νάναι κανονικά στη φυλακή, αυτή η ηγετική ομάδα έπρεπε νάναι στη φυλακή με την έννοια ότι είναι διαπιστωμένοι εγκληματίες, εδώ και πολλά χρόνια. Τους χώσανε μέσα μόνο κάτω από την πίεση της Ευρώπης, μέσα στη φυλακή για να κάνουν και εσωτερικές εκκαθαρίσεις, κάποιους θέλουν πιο πολύ να ηγούνται μέσα σ’ αυτή τη συμμορία. Υποπτευόμαστε ότι θάθελαν τον Κασιδιάρη να έχει τον ηγετικό ρόλο και όχι τον παλαιοασφαλίτη Μιχαλολιάκο. Αλλά το κοινό σ’ αυτή την υπόθεση όλη, το βασικό και το βαθύ είναι ότι δεν θεωρούν το κόμμα εγκληματικό. Και σ’ αυτό έχει πρωτοστατήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πάντα αυτός ήθελε πιο πολύ απ’ όλους να μην είναι παράνομοι, ενώ έπρεπε νάναι παράνομοι, ενώ σε όλες τις χώρες οι ανοιχτοί χιτλερικοί είναι παράνομοι. Δεν μπορούσαν να φτιάξουν πολιτικό κόμμα ανοιχτό χιτλερικό, πουθενά. Κι εδώ όχι μόνο έφτιαξαν κόμμα αλλά και έδερναν χωρίς έλεγχο, έδερναν χωρίς απάντηση. Μόνο το 2013 χτύπησαν πολύ άσχημα με βαριά τραυματισμένους 300 άτομα, 300 άτομα μόνο το 2013 κι αυτά με καταγγελίες, όπως λέει το δίκτυο για την παρακολούθηση των ρατσιστικών εγκλημάτων.
Αυτό είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι από την αληθινή βία, τη ρατσιστική της ΧΑ. Είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι, γιατί δεν τολμάνε να πάνε όλοι να καταγγείλουν. Γιατί αυτοί, οι οποίοι είναι τα πιο εύκολα θύματα, αυτοί που δεν έχουν χαρτιά, έτσι και πάνε να καταγγείλουν, θα γράψουν την καταγγελία τους στην αστυνομία και θα τους απελάσουν. Είναι πάρα πολύ περισσότερη η βία τους. Και πως να βρεις το δίκιο σου με μια συμμορία; Ποιος θα κυνηγήσει μια συμμορία εγκληματιών; Αυτή (η ΧΑ) έπρεπε νάναι εκτός νόμου εδώ και πολλά χρόνια. Έπρεπε νάναι στη φυλακή εδώ και πολλά χρόνια. Και θάπρεπε τώρα το κόμμα τους ήδη μ’ αυτά τα στοιχεία να διαλυθεί. Κι όμως δίνουν μάχες (ο ΣΥΡΙΖΑ) και λέει ότι “Όχι! Άλλο το κόμμα και άλλο αυτοί που έκαναν τις παράνομες πράξεις”. Και μάλιστα ότι αυτός ο τρόπος με τον οποίον διώκονται δεν είναι εντελώς συνταγματικός όπως λένε μερικοί του ΣΥΡΙΖΑ με επικεφαλής την Κωνσταντοπούλου και τον Βούτση. Δηλαδή έχουν βρει δικηγόρους αυτοί (οι ναζί) μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό και υπάρχουν αναφορές στην αρθρογραφία των ναζιστών στην οποία λένε ότι “τουλάχιστον αυτοί έχουν κρατήσει μια πιο έντιμη στάση”. Αυτό λένε για τους Συριζαίους. Αυτό δεν είναι τυχαίο, αυτή η επιμονή στην πολιτική νομιμότητα των ναζιστών δεν είναι τυχαία. Κι αν το ψάξει κανείς θα βρει ποια είναι η αιτία. Είναι ότι είναι και οι δύο ρωσόφιλοι. Ο Κασιδιάρης έχει πει καθαρά: “Θέλουμε νάρθει ρώσικος στρατός στην Αλεξανδρούπολη να φυλάει τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, όταν γίνει”. Γενικά να μας φυλάει. Και βεβαίως διαρκώς και ο Μιχαλολιάκος και η ΧΑ, αν δείτε τις εφημερίδες τους, από το 1990 επιμένουν στον άξονα Αθήνα-Μόσχα- Βελιγράδι. Είναι στην γραμμή του “ορθόδοξου τόξου”. Γι’ αυτό κάνουν και τους ορθόδοξους, ενώ ο ναζισμός γενικά είναι παγανιστικός, είναι μυστικιστικός. Και γι’ αυτό τους παίζει, τους έπαιξε όλα αυτά τα χρόνια και τους άφησε να ισοπεδώνουν τους ανθρώπους τους βασανισμένους, άφησε τους κανίβαλους μέσα στην Αθήνα. Και δημοκράτες χτύπησαν και νεολαίους, ομοφυλόφιλους επίσης. Και αυτοί όλα αυτά τα άφησαν. Και μόνο όταν έγινε ένα τεράστιο θέμα μέσα στην Ευρώπη και τον κόσμο αναγκάστηκαν να τους μαζέψουν για ένα διάστημα. Αλλά επειδή καθυστερούν, επειδή δεν βγάζουν αυτά τα εγκλήματα στη φόρα, δεν κάλεσαν όλα αυτά τα θύματα να καταθέσουν και να πουν “ελάτε, εσείς οι χιλιάδες και πέστε μας αν αναγνωρίζετε κανέναν απ’ αυτούς”. Πώς γίνεται να μην αναγνωρίσει το θύμα; Και να κάνουν διαρκώς θέμα και να το κρατάνε στην επικαιρότητα. Παρατηρούμε ότι έφυγε το θέμα από την τηλεόραση, κρατάνε τη δίκη τους μακρυά και θα την κάνουν όποτε θέλουν αυτοί, για να αθωώσουν όπως θέλουν και να κρατήσουν το κόμμα ζωντανό και να το βάζουν να ψηφίζει πάλι με προτροπές του ΣΥΡΙΖΑ στις διαδικασίες τις κοινοβουλευτικές.
Από πού κι ως πού; Αφού είναι κρατούμενοι και με τόνους αμαρτιών και με μια καλή δικογραφία, παρόλο που είναι λειψή, γιατί δεν έχει καταθέσει όλος αυτός ο ποταμός των θυμάτων. Τα ξεχνάμε αυτά εμείς; Ακριβώς συμβαίνει έτσι, γιατί έχουν αυτόν τον κοινό προστάτη και πατέρα και φίλο. Και ακόμα βαθύτερα, γιατί θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να τάχει καλά με το στρατό και την αστυνομία, που είναι καταδιαβρωμένα από τους ναζιστές, ιδιαίτερα η αστυνομία. Ένα δημοκρατικό κόμμα, το ΚΚΕ, στα 1946, μετά τον εμφύλιο καλούσε τις κυβερνήσεις τις αστικές, τις μετεμφυλιακές, οι οποίες κάθε άλλο παρά θα τις έλεγε κανείς δημοκρατικές, να βγάλει εκτός νόμου τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες, τους τραμπούκους (οι οποίοι τους ταλαιπωρούσαν). Πρωτοστατούσε σ’ αυτό. Δεν έλεγε: “Ξέρετε, αν βγουν οι ταγματασφαλίτες εκτός νόμου θα βγούμε κι εμείς”. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ αυτό λέει: “Αν βγουν αυτοί, θα βγούμε κι εμείς”. Αλλά αντίθετα συμβαίνει, αν αυτοί είναι εκτός νόμου, δεν θάστε εσείς εκτός νόμου. Γιατί ο φασισμός είναι η άκρα δεξιά του καθεστώτος. Όταν της έχει κόψει το χέρι το καθεστώς της άκρας του δεξιάς, δεν μπορεί μετά να σε χτυπήσει εύκολα, γιατί τόχεις αποκεφαλίσει, τούχεις χτυπήσει την καρδιά. Γι’ αυτό οι κομμουνιστές επέμεναν πάντα στον εκδημοκρατισμό του κράτους. Δεν τους άφηνε αδιάφορο αυτό. Κι όπως είδατε και στον Λένιν, αυτός είπε να εκλέγονται τα όργανα της τάξης από το λαό. Αυτό το σύστημα της εκλογής των σερίφηδων από τους πολίτες των ΗΠΑ και το θεωρούσε εξαιρετικό δημοκρατικό μέτρο και το πρότεινε. Και παντού θάπρεπε. Κι εμείς δεν λέμε να ζητάει τέτοια πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τουλάχιστον να βάζει το ζήτημα της τιμωρίας των φασιστών μέσα στην αστυνομία. Σαν την πρώτη του δουλειά. Όχι τώρα, αν έλθει στην εξουσία, να κάνει μερικές εκκαθαρίσεις και να βάλει τους δικούς του. Αλλά θάπρεπε όλο αυτό τον καιρό αυτό να λέει. Και στο στρατό, που έχουμε ένα στρατό γεμάτο φασισμό. Θυμάστε τους ευέλπιδες του 4ου έτους, οι οποίοι φώναζαν, πριν από δύο χρόνια ύμνους της χούντας. Κι έγινε ΕΔΕ και δεν έπαθαν τίποτε όλοι τους. Θυμάστε αυτά τα ΟΥΚ, τα οποία βγήκαν στο Σύνταγμα και φώναζαν μπροστά στους επισήμους για τους Αλβανούς: “Θα ράψουμε τα ρούχα μας με δέρματα απ’ αυτούς”. Δεν έπαθαν τίποτε. Τίποτε δεν παθαίνουν.
Λένε ότι έκαναν έρευνα και δεν βρήκαν ούτε έναν ναζιστή στο στρατό, ο Αβραμόπουλος. Δεν τους είπε τι ήταν αυτά που έλεγαν. Δεν τους είπε ότι θα “χαλούσε τον κόσμο”. Μα αν “χαλούσε τον κόσμο” δεν θα τον υποδέχονταν το Γενικό Επιτελείο, τον κύριο Τσίπρα. Επίσης τον κύριο Τσίπρα δεν θα τον αγαπούσε αυτός ο στρατός, ο τόσο σοβινιστικός, ο τόσο άδικος σε όλα τα μεγάλα ζητήματα που αφορούν τις επεμβάσεις του ελληνικού κράτους είτε ήταν εναντίον της Βοσνίας στο πλευρό των Σέρβων φασιστών είτε ήταν στο Μακεδονικό που ήθελαν να αλλάξουν και θέλουν ακόμα (να αλλάξουν) το όνομα μιας χώρας. Έτσι εξασφαλίζει την άνοδό του στην εξουσία συμμαχώντας με ό,τι πιο βρόμικο υπάρχει μέσα και στο στρατό και στην αστυνομία. Στην αστυνομία έπρεπε να βάζει ζήτημα βασανιστηρίων. Η αστυνομία η ελληνική έχει γυμναστεί στα βασανιστήρια πάνω στους μετανάστες. Αυτό είναι κεντρικό ζήτημα. Εμείς που είμαστε αριστεροί γνωρίζουμε τι σημαίνει αυτή η “εκγύμναση”. Εμείς που στ’ αλήθεια ανησυχούμε για το μέλλον αυτού του λαού, όταν θα βρεθεί κάτω από τη ρωσοκινέζικη μπότα. Προς το παρόν μας αφήνουν σε μια σχετική επίφαση δημοκρατίας για να μπορούμε να είμαστε φίλοι της Μόσχας εντός της Ευρώπης και εντός του Ευρώ. Και θα μας είχαν διώξει προ πολλού, εάν δεν ήθελε η Ρωσία με τους φίλους της μέσα στην Ευρώπη και μέσα στα ευρωπαϊκά όργανα, με τους υφεσιακούς αστούς της Ευρώπης να μας κρατήσει μέσα για νάχει μια γερή φωνή εμάς και την Κύπρο. Και λέω εμάς, όχι το λαό, αλλά αυτή την αστική τάξη, αυτή τη ΝΔ, αυτό το ΠΑΣΟΚ, αυτό το στρατό, αυτή την αστυνομία, αυτούς τους δικαστές που κλείνουν τα εργοστάσια.
Είναι το καθεστώς. Και η δεξιότερη πλευρά αυτού του καθεστώτος είναι οι ναζί και οι υποστηριχτές των ναζί και σ’ ένα μεγάλο βαθμό τραμπούκοι με άλλη μορφή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό λέμε “αυτούς μην τους ψηφίζετε”. Γιατί αυτό έγινε στην Ιερισσό. Αυτό δεν πρέπει κανείς να το ξεχάσει κι εμείς ποτέ δεν θα το ξεχάσουμε αυτό που παλέψαμε δίπλα στους εργάτες των μεταλλείων της Κασσάνδρας στη Χαλκιδική, δίπλα στους εργάτες στο Στρατώνι, να μείνει αυτό το εργοστάσιο και να ζήσει, να ζήσουν αυτές οι 1200 οικογένειες. Αυτοί, όμως, αν δείτε την καταγγελία ενός κοινοτάρχη στο Στρατώνι, το οποίο είναι το κέντρο των εργατών, είναι η μοντέρνα πόλη που χτίστηκε πάνω στα μεταλλεία, είναι η γενιά των μεταλλωρύχων, του βιομηχανικού προλεταριάτου η καρδιά είναι στο Στρατώνι και χτυπάει. Απ’ αυτούς μερικοί μένουν στην Ιερισσό, η οποία είναι τουριστικό-αγροτικό-ψαράδικο κέντρο, είναι άλλος πληθυσμός, ο οποίος δεν είχε αναλάβει ποτέ να γίνει σκληρός, δεν πρωτοστατούσε ποτέ σε επιθέσεις. Τώρα, λοιπόν, κάτω από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, κάτω από την πολιτική του καθοδήγηση και χρησιμοποιώντας διάφορες φράξιες - γιατί συνήθως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λερώνει τα χέρια του με μπουνιές και αν είναι βάζει μια φραξιούλα να το κάνει, εκτός ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος αποφεύγει για νάναι καθώς πρέπει, να μπαίνει στην εξουσία και τα σαλόνια της Ευρώπης- λέει ο Ζαγοράκης, ο κοινοτάρχης: “Γύρω στους 30 εργάτες που δουλεύουν στην επιχείρηση αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την Ιερισσό”, δηλαδή κάποιοι από τους εργάτες που δουλεύανε στα μεταλλεία, δεν ζούσαν στο Στρατώνι ή σε άλλα χωριά αλλά στην Ιερισσό, όπου ήταν το κέντρο του αντι-χρυσού αγώνα κάτω από την καθοδήγηση του ΣΥΡΙΖΑ. Τριάντα εργάτες, λοιπόν, ζούσαν εκεί και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ιερισσό “εξαιτίας της τρομοκρατίας την οποία υφίστανται, με μοναδικό τους έγκλημα ότι δουλεύουν στα μεταλλεία. Φοβούνται όμως να μιλήσουν γιατί έχουν πίσω τις οικογένειές τους. Όποιος μιλήσει τον κατατάσσουν στους εχθρούς της Ιερισσού και προπηλακίζεται, λοιδορείται και δέχεται απειλές. Η κατάσταση είναι αφόρητη ιδιαίτερα για τα παιδιά μας που πάνε στο Λύκειο. Αναγκαστήκαμε να πάρουμε τα παιδιά μας από το Λύκειο, γιατί δέχονταν απειλές και υποβάλλονταν σε εξευτελισμούς ακόμα και μέσα στην τάξη. Από πέρσυ έως τον Μάρτη (2013) έχουν κάψει το δημαρχείο, έδιωξαν το αστυνομικό τμήμα, έκαψαν και κατέστρεψαν αυτοκίνητα, ανάγκασαν σε παραιτήσεις δημοτικούς συμβούλους, κουκουλοφόροι υποβάλλουν σε ελέγχους όσους μπαινοβγαίνουν στην Ιερισσό”.
Και ακόμα και χθες μου είπαν συναγωνιστές από το Στρατώνι ότι εργάτες της Ιερισσού σήμερα τους σπάνε τα αυτοκίνητα και τα διορθώνουν, σ’ αυτούς πήγαν τελευταία και τους τρύπησαν με τρυπάνι ώστε να μην μπορούν να τα επισκευάσουν. Κάποιοι, όχι όλοι οι εργάτες. Και αυτό με τα παιδιά δεν γίνεται σήμερα, αλλά δεν γίνεται σήμερα αυτή η πίεση στα παιδιά, γιατί κατάφεραν τον πρώτο τους στόχο να σταματήσουν οι εργασίες του χρυσού. Δηλαδή, αν είναι σήμερα λίγο πιο μαλακά τα πράγματα, είναι γιατί πέτυχαν με τη βοήθεια της κυβέρνησης και των δικαστών, οι οποίοι παίρνουν εντολές για τα μεγάλα ζητήματα, να σταματήσουν το έργο. Αλλά αυτό είναι που κάνει να διαφέρει ο αριστερός, ο επαναστάτης από το δεξιό και αντιδημοκράτη και φασίστα, ότι δεν θα επιτεθόμαστε ποτέ στο λαό, εάν γινόταν ένα έργο που μόλυνε. Εάν γίνει ένα έργο που μολύνει, εμείς οι ίδιοι θα μπούμε μπροστά να το εμποδίσουμε, ένα έργο που καταστρέφει την υγεία ενός πληθυσμού. Ακόμα κι αν υπάρχουν εργάτες σε τόσο τραγική κατάσταση ώστε να πάνε να δουλέψουν, να βγάλουν ένα μεροκάματο με κίνδυνο της ζωής τους, δεν θα τους χτυπούσαμε, θα κάναμε ένα κίνημα, θα συσπειρώναμε την εργατική τάξη, θα μιλούσαμε στα χωριά, θα πηγαίναμε στα χωριά των εργατών και ως το τέλος θα κάναμε έναν αγώνα ενάντια στην επιχείρηση. Δεν θα χτυπούσαμε λαό κάτω, αυτό είναι βαθύ για τον κομμουνιστή. Δεν χτυπάμε λαό. Λαό, εργάτες χτυπούσαν αυτοί που μόλυναν την περιοχή σε όλα τα ορυχεία του κόσμου και πήγαιναν μερικοί άνθρωποι και τους έλεγαν “τι κάνετε εκεί”; Και αυτοί τους ξυλοφόρτωναν, δηλαδή η εταιρεία με το καθεστώς, με την αστυνομία, με τους φασίστες. Αλλά κίνημα δημοκρατικό ενάντια σε μια επένδυση στην οποία δουλεύουν εργάτες, ακόμα κι αν μόλυνε, δεν θα χρησιμοποιούσε αυτές τις μεθόδους. Θα διαφοροποιούσαν. Εμείς διαφοροποιούμε όπως διαφοροποιούμε ανάμεσα στην ηγεσία και τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα τους σηκώναμε χέρι, δεν θα θέλαμε να τους χτυπήσουμε. Υπάρχουν δημοκρατικοί άνθρωποι εκεί, υπάρχει και αριστερά. Θα πούμε τα επιχειρήματά μας.
Αυτοί όμως τι έκαναν; Για να τα θυμηθούμε όλα, πήγαν και ενώθηκαν με τους φασίστες στο κίνημα των αγανακτισμένων και άφησαν τους φασίστες να λένε “το μπουρδέλο η βουλή” στο πάνω μέρος της πλατείας και μάλιστα να προπηλακίζουν και μετανάστες τα φασιστοειδή που είχαν πάει εκεί ή ο Μαύρος Κρίνος ή οι χρυσαυγίτες χωρίς βέβαια τα διακριτικά τους και άλλοι ακροδεξιοί και τους άφησαν να δίνουν τον τόνο στην άνω πλατεία και αυτοί έκαναν συνελεύσεις “δημοκρατικές” του λαού κάτω. Τι είδους συνελεύσεις; Μιλούσαν διάφοροι και στο τέλος έβγαινε αυτό που ήθελε η κομματική στενή καθοδήγηση. Γι’ αυτό και διαλύθηκε, γι’ αυτό και το κίνημα αυτό δεν είχε πάθος. Γι’ αυτό και δεν πήγε στις γειτονιές να κάνει συνελεύσεις, δεν πήγε να πείσει, ήταν μια διαδικασία κορυφής. Είναι πάντα κορυφής αυτά που κάνουν και απλώς παίζουν με τις διάφορες συνιστώσες. Πολλοί λένε ότι “αν υπάρχουν τόσες συνιστώσες δεν είναι δημοκρατικό; Το ό,τι λέει ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του σ’ αυτό το κόμμα δεν είναι δημοκρατικό”; Κι εν πάσει περιπτώσει “τι φοβόσαστε; Από αυτούς φασισμό” ;
Μα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαν ένα πιάνο. Τις συνιστώσες του και τα ρεύματά του τις έχει όπως τα πλήκτρα ενός πιάνου. Θέλει να παίξει πρίμα; Θα πατήσει την “Αριστερή πλατφόρμα”. Θέλει να παίξει μπάσα; Θα πατήσει το ΔΗΚΚΙ. Θέλει να πει τη Δημοκρατία της Μακεδονίας “Δημοκρατία της Μακεδονίας”; Θα βάλει τη νεολαία του ή ένα από τα ρεύματα αυτά (…) Θέλει να πει Σκόπια θα βάλει το ΔΗΚΚΙ, αλλά η σούμα και η τελική κατεύθυνση, όπως λέει και ο ίδιος, είναι αυτό που θα πει ο Τσίπρας. “Όπως τον Παπανδρέου τον έβγαλε ένα κίνημα για την αλλαγή, έτσι κι εμένα μ’ έβγαλε ένα κίνημα, το οποίο ήθελε να φύγουμε από το Μνημόνιο. Η Ελλάδα η δική μου δεν θα είναι έτσι”. Βλέπουμε λοιπόν ότι σιγά σιγά διαμορφώνεται η μορφή που αντιστοιχεί σ’ αυτό το πράγμα, που μέσα του παίζει, γεννιέται, αναπτύσσεται αδιόρατα αλλά με σταθερότητα ο σοσιαλφασισμός. Φασισμός με αριστερό, σοσιαλιστικό, επαναστατικό πρόσωπο. Και όσοι αριστεροί, δημοκρατικοί άνθρωποι υπάρχουν εκεί μέσα αλλά και στους ψηφοφόρους και στα ρεύματα αυτά- καμιά φορά και μεσαίο στελεχικό- θα τα ζήσουμε αυτά, γιατί όσο θα παίζει το πιάνο, τόσο οι νότες θα περιορίζονται και στο τέλος θα βγει μια ομάδα, η οποία θα έχει μπει γερά μέσα στο κράτος. Είναι αυτό που λέει ο Τσίπρας, ότι “όλα τα όργανα ελέγχου, Κράτους, ΣΔΟΕ κλπ. θα υπόκεινται στη δικιά μου αρμοδιότητα, στον πρωθυπουργό, σε μένα” .
Δεν υπάρχει υπουργείο οικονομικών; και αφού είσαι αριστερός δεν φτιάχνεις επιτροπές για τη διαφάνεια παντού σε όλες τις υπηρεσίες τις δημόσιες από υπαλλήλους και πολίτες; Ποια είναι η διαφάνεια; Η διαφάνεια είναι να καταλήξουν σε σένα; Ούτε καν στην Κεντρική σου Επιτροπή; Ούτε καν στο Πολιτικό σου Γραφείο; Δηλαδή θα φτιάξεις μια καμαρίλα με τους δικούς σου ανθρώπους, οι οποίοι θα σου λένε ποιον τώρα θα εξοντώσουμε για να πηγαίνει ο ΣΔΟΕ να του κάνει έλεγχο στα βιβλία; Ήδη το εξαγγέλλει αυτό για τον τύπο, τα κανάλια κλπ. Τώρα το ανακάλυψαν αυτό; Να βρουν ο τύπος και τα κανάλια τα λεφτά; Όσα δεν έχουν φιλοσυριζαίους να τα εξοντώσει; Και δεν το κρύβει. Γι’ αυτό λέμε όλους καταψηφίστε τους, όλους! Δεν υπάρχει μέλλον από κανέναν απ’ αυτούς! Σαμαράδες, Βενιζέλους και Ποτάμια. Κι ένα ακόμα για το Ποτάμι. Ήταν στο Ρώσο πρεσβευτή προχθές για να του πει ότι “πρέπει νάχουμε καλές σχέσεις με τη Ρωσία. Πρέπει κάτι να κάνουμε για τα μέτρα που έβγαλε η Ευρώπη και τα αντίμετρα που έβγαλε η Ρωσία και να βρούμε έναν τρόπο νάχουμε ανταλλαγές προϊόντων χωρίς να θίξουμε καθόλου τη Ρωσία σ’ αυτά”. Και του είπε ο ρώσος πρεσβευτής: “Εμείς ένα πράγμα θέλουμε, να πάρουμε τη Θεσσαλονίκη και το σιδηρόδρομο”. Και δεν απάντησε, δεν διαφώνησε. Μπήκε μέσα αυτό στο ανακοινωθέν της ρώσικης πρεσβείας. Αυτός δεν θέλει βιομηχανία. Απλώς τρόφιμα: Μέλι, ελιά, θάλασσα. Δηλαδή πάλι την Ελλάδα του αντιβιομηχανισμού, του μικρού, του φολκλόρ, του παραδοσιακού κλπ. για να την τσακίσει. Αυτός είναι η ηγεσία. Η βάση και τα περισσότερα στελέχη του δεν είναι τέτοιου είδους, αλλά κι αυτός εκεί, εκεί μέσα. Γι’ αυτό λέμε σε όλους καταψήφιση. Αλλά διακρίνουμε αυτούς που μπορούν να μας ασκήσουν σε όλους σα λαό βία. Έτσι ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα και καλούμε τον κόσμο να κάνουν αυτό που προτείνουμε. Τους καλούμε. Δεν απαιτούμε, ούτε καν από τους φίλους μας δεν απαιτούμε. Δεν απαιτούμε από κανέναν τίποτε. Αλλά αν θέλετε να πείτε στην κοινωνία “αυτοί είναι και τους πιστεύω”, είναι το πιο σωστό πράγμα και θα δώσει κουράγιο και στην εργατική τάξη ιδιαίτερα, τους εργάτες με τους οποίους ερχόμαστε σ’ επαφή απευθείας ή στους χώρους δουλειάς τους λέμε: “Δεν υπάρχει μέλλον γι’ αυτή την τάξη”. (…)
Φτιάξτε τα συνδικάτα σας από την αρχή με αίτημα να ζήσει το εργοστάσιο, εν ανάγκη σε συμμαχία με τον αστό που θέλουν να του το κλείσουν, αλλά χωρίς να υποτάσσεστε στο αφεντικό στα μισθολογικά ζητήματα, χωρίς να γινόσαστε υπηρέτες του και τσάτσοι του. Με το δικό σας ανεξάρτητο και δημοκρατικό σωματείο. Κι επίσης να ξέρετε- τους λέμε- ότι η αστική τάξη θα συμβιβαστεί, θα τα κουκουλώσει, δεν θα χτυπήσει ποτέ αυτό το κράτος, το οποίο το τρέμει και από το οποίο επωφελήθηκε σε άλλες εποχές και περιμένει να επωφεληθεί και στο μέλλον. Γι’ αυτό και οι πιο πονηροί από δαύτους φεύγουν αμέσως προς τον Τσίπρα, για να εξασφαλίσουν την ανοχή ή και την βοήθειά του. Σαν τάξη ενωθείτε και ζητήστε αυτό που πρέπει. Κι αυτό που πρέπει είναι η επιβίωση του εργοστασίου, όπως, ας πούμε, αυτά τα μέτρα που ζητήσατε σε κάποια εργοστάσια, να πέσει η τιμή του ρεύματος. Και βγήκε η ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ και λέει: “Καλό είναι το ρεύμα”. Αυτοί είναι εργάτες; Είναι εγκληματικές ηγεσίες. Θάπρεπε να πουν όλοι μαζί: “Ναι! Και σε όλα τα εργοστάσια. Ενωνόμαστε σ’ αυτό, αλλά επειδή ενωνόμαστε σ’ αυτό, επειδή θα σου εξασφαλίσω και το εργοστάσιο ανοιχτό και θα διαδηλώσω στην κυβέρνηση γι’ αυτό, έχω την απαίτηση νάχω δύναμη μέσα στο εργοστάσιο. Να κάνω έλεγχο. Θα μου ανοίξεις τα βιβλία σου. Θα σε βοηθήσουμε, αλλά θα μας ανοίξεις τα βιβλία σου, για να ξέρουμε αν έχεις ή δεν έχεις εισπράξεις, αν έχεις ή δεν έχεις δουλειές, πόσες είναι οι εξαγωγές σου. Πολλά βέβαια απ’ αυτά τα βλέπουν οι εργάτες από τη ζωή τους, από την παραγωγή. Και θα αποκτήσουν έλεγχο, εργατικό έλεγχο μέσα από την κρίση. Θάναι αυτή η τάξη που θα ζήσει τη βιομηχανία. Μην περιμένει ούτε από τα κόμματα, ούτε και από τα αφεντικά της. Γιατί τα αφεντικά της ξέρουν να τα αναδιπλώνουν. Τόχουμε ζήσει αυτό με τους εργάτες στο κίνημα για το γήπεδο του Παναθηναϊκού με το Βωβό. Είχαμε πάει στους εργάτες και τους είπαμε να κάνουν αγώνα. Και πήγαμε μαζί τους και παρουσιάστηκε κάποια στιγμή το αφεντικό και είπε να μην το παρατραβάμε. Και τους απέτρεψε. Έκανε ότι μπορούσε για να τους αποκόψει από τον αγώνα μας και στο τέλος αυτός υπέστη τις συνέπειες αυτής της προσπάθειάς τους να εξευμενίσουν το καθεστώς.
Αυτοί δεν έχουν μέλλον γιατί δεν έχουν μάθει ούτε να ενώνονται ούτε να θυσιάζονται. Οι εργάτες τόχουν μάθει. Και αυτή θα είναι και η αλλαγή στην Ελλάδα. Η ΟΑΚΚΕ δεν έχει αυταπάτες ότι η ανάπτυξή της περνάει μέσα από την ανάπτυξη της εργατικής τάξης, άλλωστε αυτή την τάξη υπηρετούμε εμείς, χωρίς αυτήν δεν υπάρχει μέλλον και έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στο να τη βοηθήσουμε να αποκτήσει τη συνείδησή της, την ιστορική που της ταιριάζει, στο αίμα της, στους αγώνες της, στον ιδρώτα της. Αυτή η τάξη θα τα παραμερίσει όλα αυτά!”.