Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Η έλ­λει­ψη σε πα­γκό­σμια κλί­μα­κα α­ντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος με ξε­κά­θα­ρι­σμέ­νη δη­μο­κρα­τι­κή - ε­πα­να­στα­τι­κή γραμ­μή, αλ­λά και η α­χρειό­τητα και υ­πο­χω­ρη­τι­κό­τη­τα των δυ­τι­κών, οι­κο­νο­μι­κά κυ­ρί­αρ­χων ι­μπε­ρια­λι­στών α­πέ­να­ντι στη ρώ­σι­κη, φα­σι­στι­κή ι­μπε­ρια­λι­στι­κή ε­πι­θετικό­τη­τα έ­χει απο­χα­λι­νώ­σει τε­λεί­ως τους νέ­ους τσά­ρους του Κρεμ­λί­νου.

Στις 25 του Γενάρη συζητιέται στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης μια πρόταση που εισηγείται μία από τις επιτροπές του, η Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης. Αυτή η Επιτροπή

Με αφορμή την 30η επέτειο από την έναρξη της διαδικασίας ανατροπής των σοσιαλφασιστικών, ψευτοκομμουνιστικών καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, το 1989, ο Σουηδός πολιτικός Carl Bildt, προσωπικότητα με οικουμενικό σεβασμό από τις βασικές φράξιες της δυτικού τύπου φιλελεύθερης αστικής τάξης ανά τον κόσμο, έγραψε ένα άρθρο στο οποίο ουσιαστικά αποτίει «φόρο τιμής» στη φράξια Γκορμπατσόφ - Γέλτσιν εντός του ρώσικου σοσιαλιμπεριαλιστικού καθεστώτος, αναλογιζόμενος «πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα» εάν τότε στο Κρεμλίνο είχαν επικρατήσει οι «σκληροί», κλασικού μπρεζνιεφικού τύπου ψευτοκομμουνιστές*.

 Συμπληρώνονται αυτό τον Αύγουστο σαράντα χρόνια από τη δολοφονία του ηρωϊκού ηγέτη του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη. Με την ευκαιρία αυτή αναδημοσιεύουμε ένα μέρος του άρθρου που είχε δημοσιευτεί στη Νέα Ανατολή, στο φ. 458 του Ιούλη 2010 που φωτίζει τα στοιχεία που αποδεικνύουν τη δολοφονία του από το ρώσικο σοσιαλιμπεριαλισμό.

Όχι στο νεοναζιστικό άξονα Μόσχας-Πεκίνου-Τεχεράνης. Όχι στη δυτική ιμπεριαλιστική επέμβαση στον τρίτο κόσμο που του ανοίγει το δρόμο

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έφερε και ψήφισε στη Βουλή ένα νόμο για τις συγκεντρώσεις και τις πορείες που υποτίθεται ότι θα ρύθμιζε δύο ώριμα αιτήματα πολιτικής δημοκρατίας, να μην κλείνουν τακτικά οι δρόμοι και να μην καταστρέφεται το κέντρο της πόλης, που κρύβονται πίσω από την πολύχρονη και βαθιά παραχάραξη και αντιστροφή «από τα αριστερά», δηλαδή από το σοσιαλφασισμό, των πιο κλασσικών μορφών μαζικής πολιτικής διαμαρτυρίας.