οι δυνάμεις του χαλιφάτου λειτουργούν σήμερα σα μια γιγαντιαία προβοκάτσια σε βάρος της Δύσης αλλά και των χωρών του Τρίτου κόσμου που αντιστέκονται λίγο ή πολύ στο ρώσικο σοσιαλιμπεριαλιστικό επεκτατισμό.
Η σημαντικότερη συνεισφορά του ISIS στην υπόθεση έμμεσης υπεράσπισης του Κρεμλίνου είναι, πιο συγκεκριμένα, ο αποπροσανατολισμός της Δύσης από το ύψιστης σημασίας ζήτημα του ρώσικου διαμελισμού της Ουκρανίας, ενός σταθμού για τη στρατιωτική επίθεση της Μόσχας ενάντια στην Ευρώπη. Με τη βοήθεια λοιπόν των πρακτόρων και των φίλων της μέσα στις δυτικές κυβερνήσεις η ρωσική διπλωματία κατάφερε να πείσει τις επιρρεπείς στη βρομιά μονοπωλιακές αστικές τάξεις των ΗΠΑ και ΕΕ ότι η απειλή των τζιχαντιστών είναι τόσο μεγάλη για εκείνες ώστε επιβάλλεται η δημιουργία ενός παγκόσμιου ρωσο-δυτικού μετώπου για την αντιμετώπισή τους. Για να γίνει μάλιστα πειστικότερη ως προς αυτό, οργάνωσε βάρβαρες εκτελέσεις, μαζικές σφαγές και δολοφονικές επιθέσεις σε δυτικές χώρες από αυτά τα καθάρματα σε μια προσπάθεια να πείσει την κοινή γνώμη των χωρών αυτών να αφήσουν στην άκρη το ουκρανικό και να συνεργαστούν μαζί της.
Τη γραμμή αυτή της συνεργασίας υλοποιεί με ιδιαίτερο ζήλο η ηγεσία Ομπάμα των ΗΠΑ έχοντας συμπτύξει ένα μέτωπο συνεργασίας με τα φιλο-σιιτικά καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, στο βάθος με τον άξονα Ρωσίας-Ιράν. Τα καθεστώτα αυτά καταπιέζουν απάνθρωπα το σουνιτικό ισλαμικό στοιχείο, επιτρέποντας έτσι στους σαλαφιστές στη μορφή (πρόκειται για μια καθυστερημένη, αυστηρή εκδοχή του σουνιτικού ισλάμ) του ISIS να εμφανίζονται σαν “προστάτες” του παγκόσμιου σουνιτισμού. Όμως στην πραγματικότητα, κανένας λογικός άνθρωπος δε θα μπορούσε να υποφέρει μια ζωή κάτω από τη μπότα τέτοιων εγκληματιών γι’ αυτό ο σουνιτικός πληθυσμός της Συρίας και του Ιράκ βρίσκεται ουσιαστικά σήμερα εν μέσω δύο πυρών. Κανένας σουνίτης δε θα προτιμούσε να πολεμήσει στις τάξεις του ιρακινού στρατού και στις σιιτικές πολιτοφυλακές που τον συνοδεύουν αλλά και κανέναν δε συγκινεί η απόπειρα της Δύσης να δημιουργήσει σώματα αντίστασης στον ISIS όταν γνωρίζει ότι η πολιτική ηγεμονία μιας τέτοιας κίνησης θα βρίσκεται πάλι στα χέρια του ιρακινού καθεστώτος.
Στη Συρία οι προβοκάτορες του ISIS οδήγησαν στην πολιτική άνοδο του κουρδικού σοσιαλφασισμού του ΡΚΚ για να επιταχύνουν την προσέγγιση της Άγκυρας με το Κρεμλίνο. Την ώρα που η Κύπρος συνάπτει στρατιωτική συμμαχία με Αίγυπτο και Ισραήλ, ο ISIS επανακάμπτει χωρίς ουσιαστικές δυνάμεις στο Κομπανί, που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο ελεγχόμενες από το ΡΚΚ περιοχές της Συρίας στα σύνορα με την Τουρκία, για να δώσει άλλη μια ευκαιρία στον ΡΚΚ να πάρει άλλη μια νίκη γοήτρου που θα στριμώξει κι άλλο τον Ερντογάν. Αυτός με τίποτα, και σωστά, δεν δέχεται συμμαχία με το ΡΚΚ στο όνομα του αντι- ISIS αγώνα του Ομπάμα. Για να βοηθήσουν τον Ομπάμα ενάντια στον Ερντογάν οι κούρδοι σοσιαλφασίστες κατηγόρησαν την τουρκική κυβέρνηση ότι επέτρεψε την είσοδο των τζιχαντιστών στο έδαφός της, μια κατηγορία πολύ σοβαρή που εάν επαληθευτεί θα απομακρύνει ακόμα περισσότερο τον Ερντογάν από τη Δύση και θα τον στρέψει ανοιχτά προς τη Μόσχα. Η συμφωνία για τον αγωγό αερίου με την Gazprom αποτελεί μια προειδοποίηση. Όχι τυχαία, η σφαγή αμάχων του Κομπάνι ήταν από τις πιο αιματηρές στη σύντομη προβοκατόρικη ιστορία του χαλιφάτου (βλ. El Pais, 26/6).
Στρατηγικότερο από την Τουρκία στόχο αποτελεί για τους προβοκάτορες η σχετικά ανεξάρτητη από τις υπερδυνάμεις Σαουδική Αραβία. Πρόκειται για τον πιο σφοδρό πολέμιο του ιρανικού επεκτατισμού στη Μέση Ανατολή. Ήταν ακριβώς η φιλο-ιρανική στροφή του Ομπάμα, και κυρίως η αναθεώρηση της στάσης του ως προς το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, που εξόργισε τόσο πολύ τους Σαουδάραβες ώστε να υπογράψουν συμφωνία με τους Ρώσους για επενδύσεις σε τομείς κλειδιά όπως είναι η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, η εξερεύνηση του διαστήματος κ.ά. Αντίστροφα, παίζοντας με τα αντι-ιρανικά ανακλαστικά της σαουδαραβικής ηγεσίας, η Ρωσία του Πούτιν πρόσφερε στο Ριάντ την ψευδαίσθηση μιας πολιτικής “αναβάθμισης” που θα έφερνε την Τεχεράνη σε πιο δυσχερή θέση. Για να επισπεύσουν αυτή την κίνηση οι τζιχαντιστές ανατίναξαν σιιτικό τέμενος στη σαουδαραβική πόλη Νταμάμ. Η επίθεση - δεύτερη μέσα στο εξάμηνο - φιλοδοξεί να πυροδοτήσει το σεκταριστικό πόλεμο μέσα στη χώρα, κάτι που διευκολύνει αφάνταστα η σε εξέλιξη άδικη αλλά και ανόητη επέμβαση του Ριάντ στην Υεμένη ενάντια στους φιλο-ιρανούς σιίτες Χούτι.
Ακόμα μακρύτερα, στα σύνορα Αφγανιστάν και Πακιστάν, οι προβοκάτορες του ISIS συγκροτούν πυρήνες και ετοιμάζουν αθόρυβα την ανάπτυξή τους εκεί προκειμένου να πλήξουν το εθνοανεξαρτησιακό σήμερα κίνημα των Ταλιμπάν. Όσο ισχυροποιούνται στο έδαφος και καταλαμβάνουν νέες πόλεις με την ανοχή του ιρακινού και συριακού στρατού που δεν τους πολεμά αποτελεσματικά, η ακτινοβολία τους αυξάνει διεθνώς και ολοένα νέες ισλαμοφασιστικές δυνάμεις επιζητούν τη συμμαχία μαζί τους, από τη Νιγηρία ως την Ινδονησία και το Ουζμπεκιστάν. Προς το παρόν η ηγεσία των Ταλιμπάν έχει καταγγείλει τα κτήνη του ISIS. Όσο όμως αυτά θα ισχυροποιούνται η συμμαχία των πρώτων είτε με τους τζιχαντιστές, είτε με τη ρωσόδουλη κυβέρνηση του Αφγανιστάν θα γίνεται ολοένα ευκολότερη.
Οι τελευταίες συνδυασμένες επιθέσεις σε Γαλλία, Τυνησία και Κουβέιτ ρίχνουν νέο νερό στο μύλο αυτής της σύνθετης προβοκάτσιας στο μουσουλμανικό κόσμο που λειτουργεί υπέρ του άξονα Ρωσίας-Ιράν και ενάντια στη συγκρότηση ενός δημοκρατικού αντι-ισλαμοφασιστικού μετώπου μέσα στο μουσουλμανικό κόσμο που θα ήταν ο καλύτερος εγγυητής της συντριβής των καθαρμάτων του ISIS και της αποτροπής του σεκταριστικού πολέμου.