Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

Νεογκοτζαμάνικες πρακτικές και ψευτο-αναρχισμός: μια νέα “ποιότητα”

 

Το ό­τι έ­να κομ­μά­τι του α­ναρ­χι­σμού έ­χει ε­δώ και χρό­νια γί­νει α­κόλου­θος των κνι­τών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και στην πο­λι­τι­κή γραμ­μή και στην ι­δε­ο­λο­γί­α, το έ­χου­με κα­ταγ­γεί­λει πολ­λές φο­ρές, ει­δι­κά με­τά τη σύλ­λη­ψη - “α­πό­συρ­ση” των κα­θε­στω­τι­κών φο­νιά­δων της “17 Νο­έμ­βρη” το 2002.


Το κί­νη­μα “συ­μπα­ρά­στα­σης στους ο­μή­ρους του κρά­τους” σο­σιαλ­φα­σίστες της 17Ν, πά­νω στο ο­ποί­ο ι­δρύ­θη­κε τό­τε η “Α­ντιε­ξου­σια­στι­κή Κί­νη­ση”, μπό­λια­σε πολ­λούς νε­ο­λαί­ους με γνή­σιες δια­θέ­σεις με ό­λη τη ρώ­σι­κη ε­θνι­κο­σο­σιαλι­στι­κή γραμ­μή του Κου­φο­ντί­να, δη­λα­δή τε­λι­κά τη γραμ­μή “α­ρι­στε­ρού λα­ϊκού” ΠΑ­ΣΟΚ - κνί­τι­κης η­γε­σί­ας ΣΥΝ - ψευ­τοΚ­ΚΕ. Κι αυ­τό πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι η αναρ­χί­α εί­χε κρα­τή­σει α­πο­στά­σεις καθ’ ό­λη τη διάρ­κεια της δρά­σης της 17Ν, θε­ωρώ­ντας την ε­θνι­κι­στι­κή, μι­λι­τα­ρι­στι­κή και γε­νι­κά σκο­τει­νή ι­στο­ρί­α.

 

Με τη δρά­ση τους το ε­ξά­μη­νο της δια­κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ και ειδι­κά τις μέ­ρες που προ­η­γη­θή­κα­νε του πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κού ψευ­το­δη­μο­ψη­φί­σματος που διορ­γά­νω­σε ο Τσί­πρας, κά­ποιοι νε­ο­κνί­τες που έ­χου­νε κα­βα­λή­σει το ά­λο­γο του α­ναρ­χι­σμού πέ­ρα­σαν σε νέ­α ποιό­τη­τα.

Έ­φτα­σαν να γί­νουν - έμ­με­σα αλ­λά εμ­φα­τι­κά - πρω­το­πα­λί­κα­ρα του μπλοκ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - Α­ΝΕΛ - να­ζί της “Χρυ­σής Αυ­γής”, α­να­λαμ­βά­νο­ντας τον βρώ­μι­κο ρό­λο της τρο­μο­κρά­τη­σης ό­σων αν­θρώ­πων ε­πέ­λε­ξαν να πά­ρουν μέ­ρος σε μα­ζι­κές εκ­δηλώ­σεις υ­πέρ του ΝΑΙ, στο­χο­ποιώ­ντας τους ως “γερ­μα­νο­τσο­λιά­δες” και α­πει­λώ­ντας τους, τώ­ρα αλ­λά κυ­ρί­ως για το μέλ­λον, με φυ­σι­κή βί­α.

Πα­ρά το γε­γο­νός ό­τι, ό­πως σω­στά ε­κτι­μή­σα­με, η μό­νη σω­στή στά­ση αρ­χής σε αυ­τό το α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κό έ­κτρω­μα - δί­λημ­μα που έ­βα­λε ο Τσί­πρας στο λα­ό - ή­ταν η α­πο­χή α­πό το ψευ­το­δη­μο­ψή­φι­σμα, πολ­λοί άν­θρω­ποι, εί­τε α­πό ά­πο­ψη εί­τε υ­πό την ε­πιρ­ρο­ή των η­γε­σιών ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Πο­τα­μιού, ε­πέ­λε­ξαν τη συμ­με­το­χή με το στρα­τό­πε­δο του ΝΑΙ, θε­ω­ρώ­ντας (λα­θε­μέ­να σε με­γά­λο βαθ­μό) ό­τι έτσι θα ε­πέ­φε­ραν έ­να χτύ­πη­μα στους φαιο-”κόκ­κι­νους” συ­γκυ­βερ­νή­τες και θα εξα­σφά­λιζαν την πα­ρα­μο­νή της χώ­ρας στο ευ­ρω­πα­ϊ­κό, α­στι­κο­δη­μο­κρα­τι­κό στρα­τό­πε­δο.

Την κρι­τι­κή της Ο­ΑΚ­ΚΕ στους διορ­γα­νω­τές του κι­νή­μα­τος ΜΕ­ΝΟΥ­ΜΕ ΕΥ­ΡΩ­ΠΗ, κα­θώς και τους λό­γους για τους ο­ποί­ους η ορ­γά­νω­ση δεν συμ­με­τεί­χει σε αυ­τό, τα έ­χου­με δη­μο­σιεύ­σει ή­δη α­πό τις μέ­ρες πριν το ψευ­το­δη­μο­ψή­φι­σμα. Κεί­νο που πρέ­πει να ει­πω­θεί ε­δώ εί­ναι ό­τι η βάση του κι­νή­μα­τος αυ­τού, στην πλειο­ψη­φί­α της, κι­νή­θη­κε α­πό σε γε­νι­κές γραμ­μές δη­μο­κρα­τι­κά και φιλο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά αι­σθή­μα­τα, ε­νώ δεν χρη­σι­μο­ποί­η­σε βί­α και δεν κά­λε­σε σε βί­αι­η α­ντι­πα­ρά­θε­ση ού­τε με τους υ­πο­στη­ρι­κτές του Ο­ΧΙ, ού­τε και με κα­νέ­ναν άλ­λο.

Α­ντι­θέ­τως, οι δια­δι­κτυα­κοί τρα­μπού­κοι του με­τώ­που ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - Α­ΝΕΛ - Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑ και το τμή­μα του ψευ­το­α­ναρ­χι­σμού που μπή­κε μα­χη­τι­κά στο στρα­τόπε­δο του Ο­ΧΙ (έ­να άλ­λο μέ­ρος της α­ναρ­χί­ας α­ντι­στά­θη­κε κι ε­πέ­λε­ξε την α­ποχή), ορ­γί­α­σαν με έ­ναν ο­χε­τό ύ­βρε­ων και α­πει­λών κα­τά ο­ποιου­δή­πο­τε α­πέ­κλι­νε α­πό την “ιε­ρή ε­θνι­κή γραμ­μή” του τσι­πρι­κού α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­σμού.

Με προστάτη την Κωνσταντοπούλου

Αν κά­τι έ­χει α­ξί­α σε σχέ­ση με αυ­τή τη νέ­α αρ­χι­κνί­τι­κη τά­ση μέ­σα στον ε­ντός ή ε­κτός ει­σα­γω­γι­κών α­ναρ­χι­σμό, εί­ναι η ε­ντε­λώς ξε­τσί­πω­τη κά­λυψη που της πα­ρεί­χε α­πό την αρ­χή της εμ­φά­νι­σής της ο πιο α­νοι­χτά φι­λο­χρυ­σαυ­γί­τι­κος πό­λος ε­ξου­σί­ας μέ­σα στο νέ­ο κρά­τος που στή­νουν οι ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ, δη­λα­δή η σο­σιαλ­φα­σί­στρια πρό­ε­δρος της Βου­λής Κων­στα­ντο­πού­λου. Αυ­τή, ό­ταν η πιο γνω­στή συλ­λο­γι­κό­τη­τα αυ­τής της κνι­το­ει­δούς τά­σης μέ­σα στον ελ­λη­νικό ψευ­το-α­ναρ­χι­σμό (“Α­ναρ­χι­κή Ο­μά­δα Ρου­βί­κω­νας”) ει­σέ­βα­λε στο προ­αύ­λιο της Βου­λής και έ­κλει­σε για κά­ποια ώ­ρα την κε­ντρι­κή εί­σο­δο στο κτί­ριο στο όνο­μα της αλ­λη­λεγγύ­ης σε κρα­τού­με­νους - κυ­ρί­ως για συμ­με­το­χή στη “Συ­νω­μοσί­α Πυ­ρή­νων της Φω­τιάς” - την 1η του Α­πρί­λη, τους πα­ρεί­χε κά­λυ­ψη.

Για να το πού­με αλ­λιώ­τι­κα, ο τρί­τος πο­λι­τεια­κός πα­ρά­γο­ντας της χώ­ρας ά­νοι­ξε την α­γκα­λιά του και, με­τά τη Χρυ­σή Αυ­γή, την ο­ποί­α θω­πεύ­ει ως “αντι­μνη­μο­νια­κή δύ­να­μη”, α­να­γνώ­ρι­σε τους φί­λους των ΣΠΦ ως α­πό­λυ­τα νο­μι­μοποι­η­μέ­νους να ξε­φτι­λί­ζουν το α­στι­κό κοι­νο­βούλιο, α­πει­λώ­ντας το ου­σιαστι­κά με με­γα­λύ­τε­ρη ά­σκη­ση βί­ας αν δεν ι­κα­νο­ποι­η­θούν τα αι­τή­μα­τα τους.

Η πλή­ρης κά­λυ­ψη της Κων­στα­ντο­πού­λου σε αυ­τή την τά­χα “δυ­να­μι­κά α­ντιε­ξου­σια­στι­κή” α­ναρ­χι­κή τά­ση δεί­χνει βέ­βαια, για ό­ποιον μπο­ρεί να βλέπει κα­θα­ρά, τον δε­ξιό, στην ου­σί­α ε­ντε­λώς ρε­φορ­μι­στι­κό (με την έν­νοια της προ­σπά­θειας κα­τά­λη­ψης και ό­χι συ­ντρι­βής του α­στικού κρά­τους) χα­ρα­κτή­ρα των Ρου­βί­κω­να και συ­ντρο­φιάς. Για­τί ό­ποιος έ­χει την πρό­ε­δρο της Βου­λής στο πλά­ι του, έ­χει στην ου­σί­α μια ο­λό­κλη­ρη πο­λι­τι­κή τά­ση της νέ­ας “α­ντι­νε­οφι­λε­λεύ­θε­ρης” (σε τε­λι­κή α­νά­λυ­ση α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κής α­πό τα δε­ξιά) ε­ξου­σί­ας, τελι­κά βρί­σκε­ται στο πλευ­ρό του νέ­ου, φαιο-”κόκ­κι­νου” α­στι­κού κρά­τους το ο­ποί­ο χτί­ζε­ται γορ­γά α­πό το Γε­νά­ρη και δώ­θε.

Πρωτοπόροι στη ρώσικη αντιγερμανική γραμμή

Στις 23 του Α­πρί­λη, οι “Ρου­βί­κω­νες”, μα­ζί με άλ­λες έ­ξι ο­μά­δες με τις οποί­ες συ­νυ­πο­γρά­φουν πλειά­δα κει­μέ­νων πλή­ρους πο­λι­τι­κής ε­νό­τη­τας ε­δώ και μή­νες, με κά­ποιες απ’ αυ­τές να αυ­το­το­πο­θε­τού­νται στο χώ­ρο του “(α­ναρ­χο)κομ­μου­νι­σμού”, πραγ­μα­το­ποί­η­σαν πο­ρεί­α στην πρε­σβεί­α της Γερ­μα­νί­ας στην Α­θή­να, με μια γραμ­μή πλή­ρους ταύ­τι­σης με την κυ­βερ­νη­τι­κή ε­θνι­κο­φα­σι­στι­κή α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κή - α­ντι­γερ­μα­νι­κή ρη­το­ρεί­α, χωρίς την πα­ρα­μι­κρή αιχ­μή ού­τε για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ού­τε για τον ε­θνι­κο­φα­σί­στα, ρω­σό­φι­λο συ­γκυ­βερ­νή­τη Καμ­μέ­νο.

Μά­λι­στα, υ­πήρ­χε στην προ­κή­ρυ­ξή τους και μια α­να­φο­ρά στα “α­στι­κά κόμ­μα­τα”, τα ο­ποί­α, α­πό ό­λη την υ­πό­λοι­πη προ­κή­ρυ­ξη, προ­έ­κυ­πτε ό­τι εί­ναι μό­νον ό­σα, έ­στω δια­κη­ρυ­κτι­κά, εμ­φα­νί­ζο­νται ως φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κά. Κά­τι που ση­μαίνει ό­τι τα α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κά κόμ­μα­τα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α­ΝΕΛ, ψευ­τοΚ­ΚΕ και οι να­ζή­δες μα­χαι­ρο­βγάλ­τες της Χρυ­σής Αυ­γής εί­ναι, αν ό­χι σύ­ντρο­φοι, του­λά­χι­στον φίλοι των α­ναρ­χο­κνι­τών στον “κοι­νό α­ντιευ­ρω­ε­νω­σί­τι­κο α­γώ­να”. Αυ­τή η ε­ντε­λώς χω­ρίς κα­λύ­ψεις φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κή ε­νέρ­γεια - ε­νί­σχυ­ση της τό­τε υ­πο­τι­θέ­μενης “ε­θνι­κής α­ντί­στα­σης” των ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ­ΝΕΛ ε­νά­ντια στην Ευ­ρώ­πη δεί­χνει πό­σο α­νη­συ­χη­τι­κά έ­χει προ­χω­ρή­σει η ι­δε­ο­λο­γι­κή διά­βρω­ση του α­ναρ­χι­κού χώ­ρου α­πό τη φαιο-”κόκ­κι­νη” γραμμή και σε ε­πί­πε­δο βά­σης.

Πά­ντα, α­κό­μα κι ό­ταν α­ναρ­χι­κές τά­σεις γί­νο­νταν ου­ρά του σο­σιαλ­φα­σι­σμού (με­τά το 1985), φρό­ντι­ζαν με σχο­λα­στι­κό­τη­τα να βρί­σκο­νται “δυο βή­μα­τα” μα­κριά α­πό τις κα­θε­στω­τι­κές δυ­νά­μεις με τις ο­ποί­ες συ­μπο­ρεύ­ο­νταν. Τους α­σκού­σαν του­λά­χι­στον μια πολ­λές φο­ρές ε­πι­δερμι­κή κρι­τι­κή, έ­στω για τα μά­τια.

Το γε­γο­νός ό­τι οι ε­φτά συλ­λο­γι­κό­τη­τες (με πρώ­τον τον Ρου­βί­κω­να) υπό­γρα­ψαν έ­να κεί­με­νο το ο­ποί­ο θα μπο­ρού­σε ά­νε­τα - και χω­ρίς ν’ αλ­λα­χτεί ούτε έ­να κόμ­μα - να το εί­χε γρά­ψει ή συ­νυ­πο­γρά­ψει ο κα­θε­στω­τι­κός κνί­της Λα­φαζά­νης ή και ο Κου­τσού­μπας, σε συν­δυα­σμό με τα πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κά “σχέ­δια επί χάρ­του” της “Α­ρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας” του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που α­πο­κα­λύ­φτη­καν πρό­σφα­τα, πρέ­πει να γε­μί­ζει με προ­βλη­μα­τι­σμό κά­θε πα­τριώ­τη, δη­μο­κρά­τη και α­ριστε­ρό, αλ­λά και κά­θε τί­μιο α­ναρ­χι­κό.

Το πέρασμα στο νεογκοτζαμανισμό και στις αντισυγκεντρώσεις

Δεν θα α­σχο­λού­μα­σταν ι­διαί­τε­ρα με αυ­τό το ρεύ­μα, αν στις 23 του Ιούνη, στον “κο­λο­φώ­να” της φι­λο­κυ­βερ­νη­τι­κής δρά­σης τους, 40 μέ­λη του Ρου­βί­κω­να (και πι­θα­νό­τα­να και άλ­λων φι­λι­κών του ο­μά­δων , μιας και οι ί­διοι α­να­φέ­ρουν ό­τι στη δρά­ση συμ­με­τείχαν και “κομ­μου­νιστές”) ει­σήλ­θαν στη δια­δή­λω­ση του “Μέ­νου­με Ευ­ρώ­πη” στο Σύ­νταγ­μα κρα­τώ­ντας (πα­ρα­πλα­νη­τι­κά) ση­μαί­ες της Ε.Ε. και, φτά­νο­ντας κο­ντά στα σκα­λιά της Βου­λής, ξάφ­νι­κά τις πέ­τα­ξαν χά­μω και τις έ­κα­ψαν, ά­νοι­ξαν πα­νώ με το γνω­στό σύν­θη­μα του ψευ­τοΚ­ΚΕ για “α­πο­δέ­σμευση α­πό την Ε.Ε.” (σύν­θη­μα που πο­τέ δεν προ­έ­βαλ­λε τα κλασ­σι­κά α­ντι­κρα­τι­κά αναρ­χι­κά ρεύ­μα­τα) και άρ­χι­σαν να φω­νά­ζουν το α­ντι­κομ­μου­νι­στι­κό, σο­σιαλ­φασι­στι­κό σύν­θη­μα “Έ­νας εί­ναι ο δρό­μος, λα­έ για να νι­κάς, Ε­ΑΜ Ε­ΛΑΣ Με­λι­γα­λάς”, κα­θώς και το “Λα­έ θυμή­σου το χώ­μα που πα­τάς λευ­τέ­ρω­σε ο Ά­ρης και ο (sic) Ε­ΑΜ ΕΛΑΣ”.

Προ­χώ­ρη­σαν μά­λι­στα και σε (πε­ριο­ρι­σμέ­νους) τρα­μπου­κι­σμούς κα­τά δια­δη­λω­τών, ε­νώ πε­ριέ­λου­σαν κά­ποιους απ’ αυ­τούς με το πε­ριε­χό­με­νο πυ­ρο­σβε­στή­ρα. Οι ί­διοι οι Ρου­βί­κω­νες μά­λι­στα δια­φή­μι­σαν με δη­μο­σιο­ποί­η­ση στο Δια­δί­κτυο σχε­τι­κού βί­ντε­ο α­πό τη συ­γκε­κρι­μέ­νη δράση τους, υ­πό τον τί­τλο “40 α­ναρ­χι­κοί και κομ­μου­νι­στές ε­να­ντί­ον 5.000 φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κών ζό­μπι. Δυ­να­μική πα­ρέμ­βα­ση της Α­ναρ­χι­κής Ο­μά­δας Ρου­βί­κω­νας”.

Α­κό­μη κι ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός που τους έ­δω­σαν α­πο­καλύ­πτει τον κα­θαρό γκο­τζα­μα­νι­σμό τους: κα­τη­γο­ρούν τα θύ­μα­τα της ε­πί­θε­σής τους ως ζό­μπι, δη­λα­δή ως “φι­λε­λεύ­θε­ρους η­λί­θιους”, οι ο­ποί­οι, αν και ΔΕΝ α­σκούν βί­α σε κα­νέναν και δια­δη­λώ­νουν ει­ρη­νι­κά, α­ξί­ζουν να τους α­νοί­ξει κα­νείς το κε­φά­λι, α­φού δεν κα­τα­λα­βαί­νουν το “αυ­το­νό­η­το” α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κό δί­κιο του σκλη­ρού πυρή­να του νέ­ου κρα­τι­κού κα­θε­στώ­τος, δη­λα­δή του Τσί­πρα, του χου­ντο­φα­σί­στα Καμ­μέ­νου, τε­λι­κά του Κου­τσού­μπα, α­πό τον ο­ποί­ο δα­νεί­ζο­νται πλέ­ον ό­λα τα συν­θή­μα­τά τους οι Ρου­βί­κω­νες και οι “κομ­μου­νι­στές” και “α­ναρ­χο­κομ­μου­νιστές” φί­λοι τους.

Στις 30 του Ιού­νη, μί­α α­πό τις έ­ξι (πλην Ρου­βί­κω­να) ο­μά­δες που συ­μπορεύ­ο­νται στον δρό­μο του α­πό­λυ­του φι­λο­συ­ρι­ζα­ϊ­σμού, το “Α­ντι­φα­σι­στι­κό Μέ­τωπο Μο­σχά­του - Καλ­λι­θέ­ας”, γέ­μι­σε το κέ­ντρο της Α­θή­νας με τρι­κά­κια - φέ­ιγ βολάν, στα ο­ποί­α α­πει­λού­σε ό­σους ε­πρό­κει­το να συμ­με­τά­σχουν ε­κεί­νο το βράδυ στη δια­δή­λω­ση του ΜΕ­ΝΟΥ­ΜΕ ΕΥ­ΡΩ­ΠΗ με τα ε­ξής λό­για: “Γερ­μα­νο­τσο­λιά­δες, Δο­σί­λο­γοι, Προ­δό­τες. Σύ­ντο­μα θα λο­γα­ρια­στού­με”. Αυ­τή η βρώ­μι­κη α­πει­λή ταύ­τι­ζε τους πο­λί­τες που ζη­τού­σαν την πα­ρα­μο­νή της Ελ­λάδας στην Ε.Ε. με τους ελ­λη­νό­φω­νους προ­δό­τες - μα­ριο­νέ­τες των Γερ­μα­νών να­ζί στην Κα­το­χή του 41-44.

Εί­ναι η ί­δια βρω­με­ρή κα­τη­γό­ρια που ε­κτό­ξευ­σε ε­νά­ντια στους ψη­φοφό­ρους του ΝΑΙ ο έ­μπει­ρος σο­σιαλ­φα­σί­στας, Α­ΝΤΑΡ­ΣΥΑς Δε­λα­στίκ, το γνω­στό αυ­τό τσι­ρά­κι της φα­σι­στι­κής Ρω­σί­ας, που έ­γρα­φε ως κνί­της δη­μο­σιο­γρά­φος βι­βλί­α υ­πέρ της ρώ­σι­κης ει­σβο­λής στο Αφ­γα­νι­στάν και της ρω­σό­δου­λης δικτα­το­ρί­ας Με­γκί­στου στην Αι­θιο­πί­α.

Ό­μως, η μό­νη χι­τλε­ρι­κή υ­περ­δύ­να­μη, ο οι­κο­νο­μι­κά λι­γό­τε­ρο ι­σχυ­ρός ι­μπε­ρια­λι­σμός ο ο­ποί­ος έ­χει ως μό­νο μέσο για την α­να­δια­νο­μή των σφαιρών ε­πιρ­ρο­ής στον πλα­νή­τη τον πό­λε­μο α­ποι­κια­κού τύ­που σή­με­ρα δεν εί­ναι βέβαια η α­στι­κή α­ντι­φα­σι­στι­κή Γερ­μα­νί­α, αλ­λά η νε­ο­χιτλε­ρι­κή, α­στι­κή φα­σιστι­κή Ρω­σί­α, την ο­ποί­α υ­πο­στη­ρί­ζουν με τα μπού­νια οι προ­στά­τες των Ρου­βίκω­να και συ­ντρο­φιάς, κυ­βερ­νη­τι­κοί κνί­τες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Δο­σί­λο­γοι και προ­δότες δεν εί­ναι οι ευ­ρω­παιό­φι­λοι, αλ­λά οι ρω­σό­δου­λοι κα­τα­στρο­φείς της βιομη­χα­νι­κής βά­σης της χώ­ρας, αυ­τοί που πα­ρα­δί­νουν την ε­νέρ­γεια, τις τρά­πεζες και τα λι­μά­νια στους ρω­σο­κι­νέ­ζους νε­ο­α­ποι­κιο­κρά­τες και τους έλ­λη­νες κο­μπρα­δό­ρους τους κρα­τι­κο­κα­πι­τα­λι­στές, και που νο­μι­μο­ποιούν τους ναζή­δες της Χ.Α. δη­λα­δή τους πραγ­μα­τι­κούς και α­νοι­χτούς πο­λι­τι­κούς α­πο­γόνους των ταγ­μα­τα­σφα­λι­τών ως φι­λο­λα­ϊ­κή δύ­να­μη, θε­ω­ρώ­ντας ως κύ­ριο ε­χθρό τους πραγ­μα­τι­κούς ή (συ­νή­θως) φα­ντα­στι­κούς “νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρους” (στην πραγ­ματι­κό­τη­τα τους κά­πως πο­λι­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κούς α­στούς).

Η νέα ακροδεξιά “ποιότητα”

Το γε­γο­νός ό­τι άν­θρω­ποι που αυ­το­προσ­διο­ρί­ζο­νται ως α­ναρ­χι­κοί ή και α­ναρ­χο­κομ­μου­νι­στές δέ­χο­νται να δια­βούν τον “ρου­βί­κω­να” της απει­λής ά­σκη­σης βί­ας σε κά­ποιον άλ­λο ε­κτός α­πό τους να­ζή­δες δεί­χνει ό­τι έ­να μέρος τους εί­ναι πλέ­ον συ­νει­δη­τά α­ντι­δρα­στι­κοί, νε­ο­α­κροδε­ξιοί τρα­μπού­κοι. Βέ­βαια η βί­α που ά­σκη­σαν στους ευ­ρω­παιό­φι­λους δεν ή­ταν με­γά­λης κλί­μακας ού­τε ο­δή­γη­σε σε τραυ­μα­τι­σμούς, αλ­λά σε ε­πί­πε­δο γραμ­μής και πρά­ξης ο κατή­φο­ρος αυ­τός ξε­κί­νη­σε και δεν βρή­κε κα­ταγ­γε­λί­α ού­τε α­πό την ρω­σό­δου­λη κυ­βέρ­νη­ση, ού­τε α­πό την γλοιώ­δη και ρω­σό­φι­λη η­γε­σί­α της α­ντι­πο­λί­τευ­σης. Αν αυ­τή η πο­ρεί­α συ­νε­χι­στεί, θα ση­μά­νει μοι­ραί­α τη δη­μιουρ­γί­α ε­νός νέ­ου πα­ρακρά­τους το ο­ποί­ο θα α­σκεί βί­α σε “πα­ρεκ­κλί­νο­ντες” κά­θε εί­δους, στο όνο­μα του “πα­τριω­τι­κού και τα­ξι­κού α­ντιευ­ρω­πα­ϊ­κού με­τώ­που”.

(Στην α­ντι­συ­γκέ­ντρω­ση νω­ρί­τε­ρα την ί­δια μέ­ρα κα­τά του ΜΕ­ΝΟΥ­ΜΕ ΕΥ­ΡΩ­ΠΗ πρω­το­στά­τη­σαν οι αρ­χι­ρώ­σοι τρο­τσκι­στές της “Κομ­μου­νι­στι­κής Ε­πανα­στα­τι­κής Δρά­σης”, οι ο­ποί­οι α­πο­τε­λούν συ­νέ­χεια της πα­λιάς ορ­γά­νω­σης “Κομμου­νι­στι­κός Σύν­δε­σμός - Ερ­γα­τι­κή Ε­ξου­σί­α”. Πρό­κειται για τους πιο φανα­τι­κούς υ­πο­στη­ρι­κτές της κα­το­χής Πού­τιν στην α­να­το­λι­κή Ου­κρα­νί­α και για τους ι­δε­ο­λο­γι­κούς πα­τέ­ρες της θε­ω­ρί­ας της βί­ας κα­τά της “α­στο­φι­λε­λέδι­κης α­ντί­δρα­σης”, ό­πως α­πο­κα­λούν τους ευ­ρω­παιό­φι­λους).

Ό­πως δη­λα­δή οι ά­θλιοι τρα­μπού­κοι της φα­σι­στι­κής α­κρο­δε­ξιάς τρομο­κρα­τού­σα­νε και δέρ­να­νε δη­μο­κρά­τες και α­ρι­στε­ρούς τη δε­κα­ε­τί­α του ’50 και του ’60 στο ό­νο­μα της “ε­θνι­κο­φρο­σύ­νης και του α­ντι­κομ­μου­νι­στι­κού α­γώ­νος”, ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και γε­νι­κά το φαιο-”κόκ­κι­νο” μέ­τω­πο ετοι­μά­ζει τα δι­κά του τάγ­μα­τα μα­τσου­κο­φό­ρων, α­φού τα έ­χει πο­τί­σει με το ι­δε­ο­λο­γι­κό α­φιό­νι “θά­να­τος στον φι­λε­λεύ­θε­ρο”, που θα πει θά­να­τος ή έ­στω βί­α σε κά­θε φι­λο­ευ­ρω­παί­οι αστό δη­μο­κρά­τη και τε­λι­κά σε κά­θε πραγ­μα­τι­κό πα­τριώ­τη ή και α­ρι­στε­ρό και ε­πα­να­στά­τη κομ­μου­νι­στή. Για­τί πλέ­ον αυ­τοί οι α­κρο­δε­ξιοί σο­σιαλ­φα­σί­στες και ψευ­το­α­ναρ­χι­κοί θα κα­τη­γο­ρούν ως “προ­δό­τη” κά­θε προ­ο­δευ­τι­κό άν­θρω­πο ή κά­θε πο­λι­τι­κή δύ­να­μη που θα υ­πε­ρα­σπί­ζε­ται τους φι­λε­λεύ­θε­ρους α­πέ­ναντι (και μό­νο α­πέ­να­ντι) στη σο­σιαλ­φα­σι­στι­κή βί­α, κι ας έ­χει - ό­πως η Ο­ΑΚ­ΚΕ - χα­ώ­δη στρα­τη­γι­κή α­ντί­θε­ση με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους σε ζη­τή­μα­τα τα­ξι­κού προσα­να­το­λι­σμού, και κοι­νω­νι­κού και πο­λι­τι­κού προ­γράμ­μα­τος, κο­σμο­θε­ω­ρίας και α­ξιών, την ώ­ρα που οι σο­σιαλ­φα­σί­στες έ­χουν με τους φι­λε­λεύ­θε­ρους α­ντί­θε­ση μό­νο εν­δο­α­στι­κού και εν­δο-ι­μπε­ρια­λι­στι­κού τύ­που.

Στις 23 του Ιού­λη, ο Ρου­βί­κω­νας προ­χώ­ρη­σε στην τε­λευ­ταί­α πο­λι­τι­κή του πα­ρέμ­βα­ση έ­ξω α­πό το Μα­ξί­μου, με τρι­κά­κια τα ο­ποί­α εί­χε ως συ­νή­θως “δανει­στεί” προ­φα­νώς α­πό τον Πε­ρισ­σό, αλ­λά­ζο­ντας α­πλώς την υ­πο­γρα­φή: “Έ­ξο­δος από την Ε.Ε. - Δια­γρα­φή του Χρέ­ους - Στα λόγια ε­πα­νά­στα­ση δε γί­νε­ται λα­έ”, ενώ κα­τη­γό­ρη­σε τον Τσί­πρα για “κο­λο­τού­μπα” (κά­τι που εί­ναι μια κοι­νο­το­πί­α χω­ρίς τα­ξι­κό και πο­λι­τι­κό περιε­χό­με­νο).

Πρό­κει­ται για ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη γραμ­μή ό­χι βέ­βαια μιας έ­στω ε­θνι­κο­ανε­ξαρ­τη­σια­κής, τρι­το­κο­σμι­κού τύ­που ρή­ξης με τη Δύ­ση τύ­που Σα­ντάμ ή Κα­ντάφι, αλ­λά για ο­λό­πλευ­ρο κά­λε­σμα πε­ρά­σμα­τος στη σφαί­ρα ε­πιρ­ρο­ής της Ρω­σί­ας και της Κί­νας, μιας και α­κό­μα και οι “ρου­βί­κω­νες” λο­γι­κά γνω­ρί­ζουν ό­τι με το ση­με­ρι­νό ε­πί­πε­δο διά­λυ­σης της πα­ρα­γω­γι­κής βά­σης της χώ­ρας, μια ο­λότε­λα α­πο­μο­νω­μέ­νη κα­πι­τα­λι­στι­κή ή “σο­σια­λι­στι­κή” λα­φα­ζα­νι­κή Ελ­λά­δα δε θα μπο­ρού­σε να κα­λύ­ψει τις α­νά­γκες του πλη­θυ­σμού της ού­τε για τρεις η­μέ­ρες.

Στο Indymedia, α­ναρ­χι­κοί που δεν κα­λο­βλέ­πουν αυ­τό το “νέ­ο φρού­το” στις γραμ­μές τους, έ­χουν κα­τη­γο­ρή­σει συ­γκε­κρι­μέ­νες α­πό τις προ­α­να­φερ­θεί­σες συλ­λο­γι­κό­τη­τες και ο­μά­δες (κυ­ρί­ως τις “κομ­μου­νι­στι­κές”) ό­τι στα μου­λω­χτά μι­λά­νε για “βο­ή­θεια α­πό τη Ρω­σί­α για πέ­ρασμα στο ε­θνι­κό νό­μι­σμα”. Ε­μείς δεν εί­μα­στε Σέρ­λοκ Χολ­μς για να γνω­ρί­ζου­με κα­τά πό­σον αυ­τά έ­χουν ει­πω­θεί και ζυ­μω­θεί α­νοι­χτά μέ­σα στον “χώ­ρο”, ω­στό­σο η α­πό­λυ­τη ταύ­τι­ση των νε­ο­κνιτών “α­ναρ­χο­κομ­μου­νι­στών” με τους λα­φα­ζα­νι­κούς σο­σιαλ­φα­σί­στες δεν α­φή­νει και πολ­λές αμ­φι­βο­λί­ες ό­τι τέ­τοιες α­πό­ψεις σί­γου­ρα θα έ­χουν “πέ­σει” στα τρα­πέ­ζια των κρα­τι­κών “ε­πα­να­στα­τών”.

Πολ­λές πα­λιαν­θρω­πιές και α­νό­σιες πρά­ξεις έ­χουν γί­νει τα τε­λευταί­α χρό­νια στο ό­νο­μα του α­ναρ­χι­σμού, ό­πως άλ­λω­στε και του ψεύ­τι­κου, α­ντεστραμ­μέ­νου “κομ­μου­νι­σμού”. Δεν εί­ναι α­νά­γκη ό­σοι γνή­σια α­γκα­λιά­ζουν τα αναρ­χι­κά ο­ρά­μα­τα μιας κοι­νω­νί­ας χω­ρίς κρά­τος και κατα­πί­ε­ση, έ­στω με μικρο­α­στι­κό και ου­το­πι­κό τρό­πο, να κυ­λι­στούν στη λά­σπη α­πό τα κνι­το­ει­δή, που φι­λο­δο­ξούν να τους με­τα­τρέ­ψουν σε πρω­το­πό­ρους στην υ­πο­τα­γή της χώ­ρας μας σε μια νε­ο­χι­τλε­ρι­κή, φα­σι­στι­κή υ­περ­δύ­να­μη και στο α­ποι­κια­κό κρά­τος που αυ­τή θα στή­σει, και τε­λι­κά σε δει­λούς τρα­μπού­κους και βα­σα­νι­στές δη­μοκρα­τι­κών αν­θρώ­πων. Ο κα­θέ­νας - και η ό­ποια τί­μια βά­ση του α­ναρ­χι­σμού - πρέπει να α­να­λά­βει τις ευ­θύ­νες του.

Κι α­πό κει και πέ­ρα, ε­μείς σαν κομ­μου­νι­στές θα συ­νε­χί­σου­με ει­ρηνι­κά την ι­δε­ο­λο­γι­κή και πο­λι­τι­κή πά­λη στους κόλ­πους του λα­ού, με συ­ζή­τη­ση και δια­φώ­τι­ση, ε­νά­ντια στον - για μας - α­ντιε­πι­στη­μο­νι­κό και τε­λι­κά ο­πι­σθοδρο­μι­κό χα­ρα­κτή­ρα α­κό­μη και της μη νε­ο­κνίτι­κης α­ναρ­χι­κής γραμ­μής και κο­σμο­θε­ω­ρί­ας.