Το κίνημα “συμπαράστασης στους ομήρους του κράτους” σοσιαλφασίστες της 17Ν, πάνω στο οποίο ιδρύθηκε τότε η “Αντιεξουσιαστική Κίνηση”, μπόλιασε πολλούς νεολαίους με γνήσιες διαθέσεις με όλη τη ρώσικη εθνικοσοσιαλιστική γραμμή του Κουφοντίνα, δηλαδή τελικά τη γραμμή “αριστερού λαϊκού” ΠΑΣΟΚ - κνίτικης ηγεσίας ΣΥΝ - ψευτοΚΚΕ. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι η αναρχία είχε κρατήσει αποστάσεις καθ’ όλη τη διάρκεια της δράσης της 17Ν, θεωρώντας την εθνικιστική, μιλιταριστική και γενικά σκοτεινή ιστορία.
Με τη δράση τους το εξάμηνο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ειδικά τις μέρες που προηγηθήκανε του πραξικοπηματικού ψευτοδημοψηφίσματος που διοργάνωσε ο Τσίπρας, κάποιοι νεοκνίτες που έχουνε καβαλήσει το άλογο του αναρχισμού πέρασαν σε νέα ποιότητα.
Έφτασαν να γίνουν - έμμεσα αλλά εμφατικά - πρωτοπαλίκαρα του μπλοκ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ναζί της “Χρυσής Αυγής”, αναλαμβάνοντας τον βρώμικο ρόλο της τρομοκράτησης όσων ανθρώπων επέλεξαν να πάρουν μέρος σε μαζικές εκδηλώσεις υπέρ του ΝΑΙ, στοχοποιώντας τους ως “γερμανοτσολιάδες” και απειλώντας τους, τώρα αλλά κυρίως για το μέλλον, με φυσική βία.
Παρά το γεγονός ότι, όπως σωστά εκτιμήσαμε, η μόνη σωστή στάση αρχής σε αυτό το αντισυνταγματικό έκτρωμα - δίλημμα που έβαλε ο Τσίπρας στο λαό - ήταν η αποχή από το ψευτοδημοψήφισμα, πολλοί άνθρωποι, είτε από άποψη είτε υπό την επιρροή των ηγεσιών ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - Ποταμιού, επέλεξαν τη συμμετοχή με το στρατόπεδο του ΝΑΙ, θεωρώντας (λαθεμένα σε μεγάλο βαθμό) ότι έτσι θα επέφεραν ένα χτύπημα στους φαιο-”κόκκινους” συγκυβερνήτες και θα εξασφάλιζαν την παραμονή της χώρας στο ευρωπαϊκό, αστικοδημοκρατικό στρατόπεδο.
Την κριτική της ΟΑΚΚΕ στους διοργανωτές του κινήματος ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ, καθώς και τους λόγους για τους οποίους η οργάνωση δεν συμμετείχει σε αυτό, τα έχουμε δημοσιεύσει ήδη από τις μέρες πριν το ψευτοδημοψήφισμα. Κείνο που πρέπει να ειπωθεί εδώ είναι ότι η βάση του κινήματος αυτού, στην πλειοψηφία της, κινήθηκε από σε γενικές γραμμές δημοκρατικά και φιλοευρωπαϊκά αισθήματα, ενώ δεν χρησιμοποίησε βία και δεν κάλεσε σε βίαιη αντιπαράθεση ούτε με τους υποστηρικτές του ΟΧΙ, ούτε και με κανέναν άλλο.
Αντιθέτως, οι διαδικτυακοί τραμπούκοι του μετώπου ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ - ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το τμήμα του ψευτοαναρχισμού που μπήκε μαχητικά στο στρατόπεδο του ΟΧΙ (ένα άλλο μέρος της αναρχίας αντιστάθηκε κι επέλεξε την αποχή), οργίασαν με έναν οχετό ύβρεων και απειλών κατά οποιουδήποτε απέκλινε από την “ιερή εθνική γραμμή” του τσιπρικού αντιευρωπαϊσμού.
Με προστάτη την Κωνσταντοπούλου
Αν κάτι έχει αξία σε σχέση με αυτή τη νέα αρχικνίτικη τάση μέσα στον εντός ή εκτός εισαγωγικών αναρχισμό, είναι η εντελώς ξετσίπωτη κάλυψη που της παρείχε από την αρχή της εμφάνισής της ο πιο ανοιχτά φιλοχρυσαυγίτικος πόλος εξουσίας μέσα στο νέο κράτος που στήνουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δηλαδή η σοσιαλφασίστρια πρόεδρος της Βουλής Κωνσταντοπούλου. Αυτή, όταν η πιο γνωστή συλλογικότητα αυτής της κνιτοειδούς τάσης μέσα στον ελληνικό ψευτο-αναρχισμό (“Αναρχική Ομάδα Ρουβίκωνας”) εισέβαλε στο προαύλιο της Βουλής και έκλεισε για κάποια ώρα την κεντρική είσοδο στο κτίριο στο όνομα της αλληλεγγύης σε κρατούμενους - κυρίως για συμμετοχή στη “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς” - την 1η του Απρίλη, τους παρείχε κάλυψη.
Για να το πούμε αλλιώτικα, ο τρίτος πολιτειακός παράγοντας της χώρας άνοιξε την αγκαλιά του και, μετά τη Χρυσή Αυγή, την οποία θωπεύει ως “αντιμνημονιακή δύναμη”, αναγνώρισε τους φίλους των ΣΠΦ ως απόλυτα νομιμοποιημένους να ξεφτιλίζουν το αστικό κοινοβούλιο, απειλώντας το ουσιαστικά με μεγαλύτερη άσκηση βίας αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους.
Η πλήρης κάλυψη της Κωνσταντοπούλου σε αυτή την τάχα “δυναμικά αντιεξουσιαστική” αναρχική τάση δείχνει βέβαια, για όποιον μπορεί να βλέπει καθαρά, τον δεξιό, στην ουσία εντελώς ρεφορμιστικό (με την έννοια της προσπάθειας κατάληψης και όχι συντριβής του αστικού κράτους) χαρακτήρα των Ρουβίκωνα και συντροφιάς. Γιατί όποιος έχει την πρόεδρο της Βουλής στο πλάι του, έχει στην ουσία μια ολόκληρη πολιτική τάση της νέας “αντινεοφιλελεύθερης” (σε τελική ανάλυση αντιευρωπαϊκής από τα δεξιά) εξουσίας, τελικά βρίσκεται στο πλευρό του νέου, φαιο-”κόκκινου” αστικού κράτους το οποίο χτίζεται γοργά από το Γενάρη και δώθε.
Πρωτοπόροι στη ρώσικη αντιγερμανική γραμμή
Στις 23 του Απρίλη, οι “Ρουβίκωνες”, μαζί με άλλες έξι ομάδες με τις οποίες συνυπογράφουν πλειάδα κειμένων πλήρους πολιτικής ενότητας εδώ και μήνες, με κάποιες απ’ αυτές να αυτοτοποθετούνται στο χώρο του “(αναρχο)κομμουνισμού”, πραγματοποίησαν πορεία στην πρεσβεία της Γερμανίας στην Αθήνα, με μια γραμμή πλήρους ταύτισης με την κυβερνητική εθνικοφασιστική αντιευρωπαϊκή - αντιγερμανική ρητορεία, χωρίς την παραμικρή αιχμή ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για τον εθνικοφασίστα, ρωσόφιλο συγκυβερνήτη Καμμένο.
Μάλιστα, υπήρχε στην προκήρυξή τους και μια αναφορά στα “αστικά κόμματα”, τα οποία, από όλη την υπόλοιπη προκήρυξη, προέκυπτε ότι είναι μόνον όσα, έστω διακηρυκτικά, εμφανίζονται ως φιλοευρωπαϊκά. Κάτι που σημαίνει ότι τα αντιευρωπαϊκά κόμματα ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ, ψευτοΚΚΕ και οι ναζήδες μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής είναι, αν όχι σύντροφοι, τουλάχιστον φίλοι των αναρχοκνιτών στον “κοινό αντιευρωενωσίτικο αγώνα”. Αυτή η εντελώς χωρίς καλύψεις φιλοκυβερνητική ενέργεια - ενίσχυση της τότε υποτιθέμενης “εθνικής αντίστασης” των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ενάντια στην Ευρώπη δείχνει πόσο ανησυχητικά έχει προχωρήσει η ιδεολογική διάβρωση του αναρχικού χώρου από τη φαιο-”κόκκινη” γραμμή και σε επίπεδο βάσης.
Πάντα, ακόμα κι όταν αναρχικές τάσεις γίνονταν ουρά του σοσιαλφασισμού (μετά το 1985), φρόντιζαν με σχολαστικότητα να βρίσκονται “δυο βήματα” μακριά από τις καθεστωτικές δυνάμεις με τις οποίες συμπορεύονταν. Τους ασκούσαν τουλάχιστον μια πολλές φορές επιδερμική κριτική, έστω για τα μάτια.
Το γεγονός ότι οι εφτά συλλογικότητες (με πρώτον τον Ρουβίκωνα) υπόγραψαν ένα κείμενο το οποίο θα μπορούσε άνετα - και χωρίς ν’ αλλαχτεί ούτε ένα κόμμα - να το είχε γράψει ή συνυπογράψει ο καθεστωτικός κνίτης Λαφαζάνης ή και ο Κουτσούμπας, σε συνδυασμό με τα πραξικοπηματικά “σχέδια επί χάρτου” της “Αριστερής Πλατφόρμας” του ΣΥΡΙΖΑ που αποκαλύφτηκαν πρόσφατα, πρέπει να γεμίζει με προβληματισμό κάθε πατριώτη, δημοκράτη και αριστερό, αλλά και κάθε τίμιο αναρχικό.
Το πέρασμα στο νεογκοτζαμανισμό και στις αντισυγκεντρώσεις
Δεν θα ασχολούμασταν ιδιαίτερα με αυτό το ρεύμα, αν στις 23 του Ιούνη, στον “κολοφώνα” της φιλοκυβερνητικής δράσης τους, 40 μέλη του Ρουβίκωνα (και πιθανότανα και άλλων φιλικών του ομάδων , μιας και οι ίδιοι αναφέρουν ότι στη δράση συμμετείχαν και “κομμουνιστές”) εισήλθαν στη διαδήλωση του “Μένουμε Ευρώπη” στο Σύνταγμα κρατώντας (παραπλανητικά) σημαίες της Ε.Ε. και, φτάνοντας κοντά στα σκαλιά της Βουλής, ξάφνικά τις πέταξαν χάμω και τις έκαψαν, άνοιξαν πανώ με το γνωστό σύνθημα του ψευτοΚΚΕ για “αποδέσμευση από την Ε.Ε.” (σύνθημα που ποτέ δεν προέβαλλε τα κλασσικά αντικρατικά αναρχικά ρεύματα) και άρχισαν να φωνάζουν το αντικομμουνιστικό, σοσιαλφασιστικό σύνθημα “Ένας είναι ο δρόμος, λαέ για να νικάς, ΕΑΜ ΕΛΑΣ Μελιγαλάς”, καθώς και το “Λαέ θυμήσου το χώμα που πατάς λευτέρωσε ο Άρης και ο (sic) ΕΑΜ ΕΛΑΣ”.
Προχώρησαν μάλιστα και σε (περιορισμένους) τραμπουκισμούς κατά διαδηλωτών, ενώ περιέλουσαν κάποιους απ’ αυτούς με το περιεχόμενο πυροσβεστήρα. Οι ίδιοι οι Ρουβίκωνες μάλιστα διαφήμισαν με δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο σχετικού βίντεο από τη συγκεκριμένη δράση τους, υπό τον τίτλο “40 αναρχικοί και κομμουνιστές εναντίον 5.000 φιλοευρωπαϊκών ζόμπι. Δυναμική παρέμβαση της Αναρχικής Ομάδας Ρουβίκωνας”.
Ακόμη κι ο χαρακτηρισμός που τους έδωσαν αποκαλύπτει τον καθαρό γκοτζαμανισμό τους: κατηγορούν τα θύματα της επίθεσής τους ως ζόμπι, δηλαδή ως “φιλελεύθερους ηλίθιους”, οι οποίοι, αν και ΔΕΝ ασκούν βία σε κανέναν και διαδηλώνουν ειρηνικά, αξίζουν να τους ανοίξει κανείς το κεφάλι, αφού δεν καταλαβαίνουν το “αυτονόητο” αντιευρωπαϊκό δίκιο του σκληρού πυρήνα του νέου κρατικού καθεστώτος, δηλαδή του Τσίπρα, του χουντοφασίστα Καμμένου, τελικά του Κουτσούμπα, από τον οποίο δανείζονται πλέον όλα τα συνθήματά τους οι Ρουβίκωνες και οι “κομμουνιστές” και “αναρχοκομμουνιστές” φίλοι τους.
Στις 30 του Ιούνη, μία από τις έξι (πλην Ρουβίκωνα) ομάδες που συμπορεύονται στον δρόμο του απόλυτου φιλοσυριζαϊσμού, το “Αντιφασιστικό Μέτωπο Μοσχάτου - Καλλιθέας”, γέμισε το κέντρο της Αθήνας με τρικάκια - φέιγ βολάν, στα οποία απειλούσε όσους επρόκειτο να συμμετάσχουν εκείνο το βράδυ στη διαδήλωση του ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ με τα εξής λόγια: “Γερμανοτσολιάδες, Δοσίλογοι, Προδότες. Σύντομα θα λογαριαστούμε”. Αυτή η βρώμικη απειλή ταύτιζε τους πολίτες που ζητούσαν την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε. με τους ελληνόφωνους προδότες - μαριονέτες των Γερμανών ναζί στην Κατοχή του 41-44.
Είναι η ίδια βρωμερή κατηγόρια που εκτόξευσε ενάντια στους ψηφοφόρους του ΝΑΙ ο έμπειρος σοσιαλφασίστας, ΑΝΤΑΡΣΥΑς Δελαστίκ, το γνωστό αυτό τσιράκι της φασιστικής Ρωσίας, που έγραφε ως κνίτης δημοσιογράφος βιβλία υπέρ της ρώσικης εισβολής στο Αφγανιστάν και της ρωσόδουλης δικτατορίας Μεγκίστου στην Αιθιοπία.
Όμως, η μόνη χιτλερική υπερδύναμη, ο οικονομικά λιγότερο ισχυρός ιμπεριαλισμός ο οποίος έχει ως μόνο μέσο για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής στον πλανήτη τον πόλεμο αποικιακού τύπου σήμερα δεν είναι βέβαια η αστική αντιφασιστική Γερμανία, αλλά η νεοχιτλερική, αστική φασιστική Ρωσία, την οποία υποστηρίζουν με τα μπούνια οι προστάτες των Ρουβίκωνα και συντροφιάς, κυβερνητικοί κνίτες του ΣΥΡΙΖΑ. Δοσίλογοι και προδότες δεν είναι οι ευρωπαιόφιλοι, αλλά οι ρωσόδουλοι καταστροφείς της βιομηχανικής βάσης της χώρας, αυτοί που παραδίνουν την ενέργεια, τις τράπεζες και τα λιμάνια στους ρωσοκινέζους νεοαποικιοκράτες και τους έλληνες κομπραδόρους τους κρατικοκαπιταλιστές, και που νομιμοποιούν τους ναζήδες της Χ.Α. δηλαδή τους πραγματικούς και ανοιχτούς πολιτικούς απογόνους των ταγματασφαλιτών ως φιλολαϊκή δύναμη, θεωρώντας ως κύριο εχθρό τους πραγματικούς ή (συνήθως) φανταστικούς “νεοφιλελεύθερους” (στην πραγματικότητα τους κάπως πολιτικά δημοκρατικούς αστούς).
Η νέα ακροδεξιά “ποιότητα”
Το γεγονός ότι άνθρωποι που αυτοπροσδιορίζονται ως αναρχικοί ή και αναρχοκομμουνιστές δέχονται να διαβούν τον “ρουβίκωνα” της απειλής άσκησης βίας σε κάποιον άλλο εκτός από τους ναζήδες δείχνει ότι ένα μέρος τους είναι πλέον συνειδητά αντιδραστικοί, νεοακροδεξιοί τραμπούκοι. Βέβαια η βία που άσκησαν στους ευρωπαιόφιλους δεν ήταν μεγάλης κλίμακας ούτε οδήγησε σε τραυματισμούς, αλλά σε επίπεδο γραμμής και πράξης ο κατήφορος αυτός ξεκίνησε και δεν βρήκε καταγγελία ούτε από την ρωσόδουλη κυβέρνηση, ούτε από την γλοιώδη και ρωσόφιλη ηγεσία της αντιπολίτευσης. Αν αυτή η πορεία συνεχιστεί, θα σημάνει μοιραία τη δημιουργία ενός νέου παρακράτους το οποίο θα ασκεί βία σε “παρεκκλίνοντες” κάθε είδους, στο όνομα του “πατριωτικού και ταξικού αντιευρωπαϊκού μετώπου”.
(Στην αντισυγκέντρωση νωρίτερα την ίδια μέρα κατά του ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ πρωτοστάτησαν οι αρχιρώσοι τροτσκιστές της “Κομμουνιστικής Επαναστατικής Δράσης”, οι οποίοι αποτελούν συνέχεια της παλιάς οργάνωσης “Κομμουνιστικός Σύνδεσμός - Εργατική Εξουσία”. Πρόκειται για τους πιο φανατικούς υποστηρικτές της κατοχής Πούτιν στην ανατολική Ουκρανία και για τους ιδεολογικούς πατέρες της θεωρίας της βίας κατά της “αστοφιλελέδικης αντίδρασης”, όπως αποκαλούν τους ευρωπαιόφιλους).
Όπως δηλαδή οι άθλιοι τραμπούκοι της φασιστικής ακροδεξιάς τρομοκρατούσανε και δέρνανε δημοκράτες και αριστερούς τη δεκαετία του ’50 και του ’60 στο όνομα της “εθνικοφροσύνης και του αντικομμουνιστικού αγώνος”, ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά το φαιο-”κόκκινο” μέτωπο ετοιμάζει τα δικά του τάγματα ματσουκοφόρων, αφού τα έχει ποτίσει με το ιδεολογικό αφιόνι “θάνατος στον φιλελεύθερο”, που θα πει θάνατος ή έστω βία σε κάθε φιλοευρωπαίοι αστό δημοκράτη και τελικά σε κάθε πραγματικό πατριώτη ή και αριστερό και επαναστάτη κομμουνιστή. Γιατί πλέον αυτοί οι ακροδεξιοί σοσιαλφασίστες και ψευτοαναρχικοί θα κατηγορούν ως “προδότη” κάθε προοδευτικό άνθρωπο ή κάθε πολιτική δύναμη που θα υπερασπίζεται τους φιλελεύθερους απέναντι (και μόνο απέναντι) στη σοσιαλφασιστική βία, κι ας έχει - όπως η ΟΑΚΚΕ - χαώδη στρατηγική αντίθεση με τους φιλελεύθερους σε ζητήματα ταξικού προσανατολισμού, και κοινωνικού και πολιτικού προγράμματος, κοσμοθεωρίας και αξιών, την ώρα που οι σοσιαλφασίστες έχουν με τους φιλελεύθερους αντίθεση μόνο ενδοαστικού και ενδο-ιμπεριαλιστικού τύπου.
Στις 23 του Ιούλη, ο Ρουβίκωνας προχώρησε στην τελευταία πολιτική του παρέμβαση έξω από το Μαξίμου, με τρικάκια τα οποία είχε ως συνήθως “δανειστεί” προφανώς από τον Περισσό, αλλάζοντας απλώς την υπογραφή: “Έξοδος από την Ε.Ε. - Διαγραφή του Χρέους - Στα λόγια επανάσταση δε γίνεται λαέ”, ενώ κατηγόρησε τον Τσίπρα για “κολοτούμπα” (κάτι που είναι μια κοινοτοπία χωρίς ταξικό και πολιτικό περιεχόμενο).
Πρόκειται για ολοκληρωμένη γραμμή όχι βέβαια μιας έστω εθνικοανεξαρτησιακής, τριτοκοσμικού τύπου ρήξης με τη Δύση τύπου Σαντάμ ή Καντάφι, αλλά για ολόπλευρο κάλεσμα περάσματος στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας και της Κίνας, μιας και ακόμα και οι “ρουβίκωνες” λογικά γνωρίζουν ότι με το σημερινό επίπεδο διάλυσης της παραγωγικής βάσης της χώρας, μια ολότελα απομονωμένη καπιταλιστική ή “σοσιαλιστική” λαφαζανική Ελλάδα δε θα μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού της ούτε για τρεις ημέρες.
Στο Indymedia, αναρχικοί που δεν καλοβλέπουν αυτό το “νέο φρούτο” στις γραμμές τους, έχουν κατηγορήσει συγκεκριμένες από τις προαναφερθείσες συλλογικότητες και ομάδες (κυρίως τις “κομμουνιστικές”) ότι στα μουλωχτά μιλάνε για “βοήθεια από τη Ρωσία για πέρασμα στο εθνικό νόμισμα”. Εμείς δεν είμαστε Σέρλοκ Χολμς για να γνωρίζουμε κατά πόσον αυτά έχουν ειπωθεί και ζυμωθεί ανοιχτά μέσα στον “χώρο”, ωστόσο η απόλυτη ταύτιση των νεοκνιτών “αναρχοκομμουνιστών” με τους λαφαζανικούς σοσιαλφασίστες δεν αφήνει και πολλές αμφιβολίες ότι τέτοιες απόψεις σίγουρα θα έχουν “πέσει” στα τραπέζια των κρατικών “επαναστατών”.
Πολλές παλιανθρωπιές και ανόσιες πράξεις έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στο όνομα του αναρχισμού, όπως άλλωστε και του ψεύτικου, αντεστραμμένου “κομμουνισμού”. Δεν είναι ανάγκη όσοι γνήσια αγκαλιάζουν τα αναρχικά οράματα μιας κοινωνίας χωρίς κράτος και καταπίεση, έστω με μικροαστικό και ουτοπικό τρόπο, να κυλιστούν στη λάσπη από τα κνιτοειδή, που φιλοδοξούν να τους μετατρέψουν σε πρωτοπόρους στην υποταγή της χώρας μας σε μια νεοχιτλερική, φασιστική υπερδύναμη και στο αποικιακό κράτος που αυτή θα στήσει, και τελικά σε δειλούς τραμπούκους και βασανιστές δημοκρατικών ανθρώπων. Ο καθένας - και η όποια τίμια βάση του αναρχισμού - πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του.
Κι από κει και πέρα, εμείς σαν κομμουνιστές θα συνεχίσουμε ειρηνικά την ιδεολογική και πολιτική πάλη στους κόλπους του λαού, με συζήτηση και διαφώτιση, ενάντια στον - για μας - αντιεπιστημονικό και τελικά οπισθοδρομικό χαρακτήρα ακόμη και της μη νεοκνίτικης αναρχικής γραμμής και κοσμοθεωρίας.