Αν δεν τα καταφέρει εγκαταλείπει τρέχοντας την κόκκινη γραμμή, παραδέχεται ότι οι δανειστές που έτσι κι αλλιώς είναι κτήνη, τη νίκησαν αλλά αυτή έπεσε ηρωικά και τέλος πάντων είναι η μόνη που πάλεψε σε σχέση με όλους τους άλλους πουλημένους.
Τώρα, όπως πάντα σχεδόν, αυτή η κόκκινη γραμμή βρίσκεται σε ένα σημείο που την απώλειά του θα τη νιώθουν άμεσα οι φτωχές μάζες στο πετσί τους. Μόνο σε τέτοια σημεία η συμμορία, όπως και γενικότερα ο «επαναστατικός» σοσιαλφασισμός (ψευτοΚΚΕ) στήνει τις κόκκινες γραμμές του. Αυτό για να μπορεί να πετυχαίνει την πλατύτερη πολιτική στήριξη σε κάθε του σύγκρουση και σε κάθε βρώμικο πόλεμο. Η απάτη και ο κυνισμός στην περίπτωση του Σύριζα είναι ότι επιδιώκει συμμαχία από αυτούς, που με τη μάχη που δίνει, θέλει ακριβώς να τους εξοντώσει, και τους εξοντώνει.
Συγκεκριμένα. Την ώρα που ο Σύριζα καλεί το λαό να τον στηρίξει στην εθνική μάχη για να μην πέσουν ούτε μια δραχμή παρακάτω οι συντάξεις καταστρέφει την ουσιαστική και μοναδική προϋπόθεση πάνω στην οποία στηρίζονται οι συντάξεις, δηλαδή την παραγωγή. Όταν πάνω στην κορύφωση της κρίσης διώχνει τη μεγαλύτερη και πιο ζωντανή βιομηχανική επένδυση, τη μεταλλουργία χρυσού, όταν κλείνει, με όπλο το πανάκριβο φυσικό αέριο και το πανάκριβο ηλεκτρικό σχεδόν όλη τη χαλυβουργία και την υπόλοιπη βαριά βιομηχανία της χώρας, όταν σταματάει τις έρευνες για πετρέλαια στην Κρήτη, όταν σταματάει τον αγωγό ΤΑΡ, όταν χρεοκοπεί εκατοντάδες εξαγωγικές βιομηχανίες με τα capital controls που ο ίδιος προκάλεσε, και πάνω απ’ όλα από μια πολύ πιο άμεση σκοπιά σχετικά με την υγεία των ασφαλιστικών ταμείων, όταν σκοτώνει με πρακτικό διπλασιασμό της φορολογίας τους τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τότε δεν κάνει τίποτα άλλο από το να κατεβάζει από σήμερα τις συντάξεις. Γιατί οι συντάξεις, τώρα που όλα τα αποθεματικά όλων των ταμείων έχουν φαγωθεί από το σάπιο κράτος του παπανδρεϊσμού και τώρα από το πολύ πιο σάπιο του συριζαϊσμού, παράγονται αποκλειστικά από τις εισφορές των εργοδοτών και των εργαζομένων, δηλαδή άμεσα από την παραγωγή. Όταν αυτή η παραγωγή μειώνεται αυτόματα μειώνονται οι συντάξεις.
Βεβαίως μπορεί κάλλιστα ένα κράτος να δώσει λεφτά το ίδιο για να συμπληρώσει τα λεφτά στα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και αυτά τα λεφτά, τα λεφτά του κρατικού προϋπολογισμού που σήμερα τάχει γλείψει ως τον πάτο ο Σύριζα, προέρχονται από τους φόρους, δηλαδή είτε από τους εργαζόμενους τους ίδιους είτε, από την υπεραξία, είτε από τον παλιό συσσωρευμένο πλούτο. Αλλά με την πτώση της παραγωγής μειώνονται όλοι αυτοί οι πόροι. Σε βάθος χρόνου δηλαδή ούτε έτσι μπορούν οι συντάξεις να κρατηθούν στο παλιό τους ύψος. Το μόνο που μπορεί να γίνει από μια προοδευτική κυβέρνηση είναι να γίνει αναδιανομή του παλιού πλούτου με την περιουσία της εκκλησίας, που όμως δεν την κάνει με τίποτα ο Σύριζα, ή με μια αναδιανομή στην υπεραξία που μπορεί να γίνει α) με μια φορολογία σε βάρος της μεγάλης αγροτικής γαιοκτησίας που όμως ο Σύριζα την αθωώνει με το να την ανακατεύει με τη μικρομεσαία αγροτική παραγωγή, β) με το χτύπημα της φοροδιαφυγής των χιλιάδων μεγάλων και μικρών λαμογιών, ιδιαίτερα των κρατικοολιγαρχών. Αλλά τα κάθε λογής λαμόγια αποτελούν την πιστή κοινωνική βάση κάθε φασισμού, οπότε και της κυβέρνησης Σύριζα.
Αλλά οποιαδήποτε και αν είναι η αναδιανομή της υπεραξίας ή του παλιού πλούτου, χωρίς παραγωγή νέου πλούτου, δηλαδή χωρίς ανανεούμενη βιομηχανική παραγωγή δεν θα μπορούν να υπάρχουν συντάξεις ούτε σε αυτό το πολύ μικρό ύψος για αρκετό καιρό ακόμα. Ειδικά σήμερα με μια πολιτική αναδιανομής υπέρ των παρασίτων που εφαρμόζει ο Σύριζα μόνο να πέφτουν μπορούν οι συντάξεις και εκείνο που μπορεί να επιβραδύνει την πτώση τους για τους πιο φτωχούς συνταξιούχους είναι να επιταχυνθεί η πτώση για τους πιο εύπορους.
Στην πραγματικότητα αυτό το μέτρο έχει ήδη εξαγγείλει η κυβέρνηση όταν μας διαβεβαιώνει ότι θα πέσουν κατακόρυφα οι συντάξεις των εργαζομένων που σύντομα θα βγουν στη σύνταξη (των λεγόμενων νέων συνταξιούχων). Πως εξηγείται αυτή η αντίφαση; Αγαπάει ο Τσίπρας πιο πολύ τους παλιούς συνταξιούχους από αυτούς που έρχονται; Όχι, καθόλου. Απλά είναι πολύ πιο δύσκολο να πάρεις από κάποιου την τσέπη σίγουρο εισόδημα που εισέπραττε ως χθες, παρά να πεις σε κάποιον: φίλε ετοιμάσου να ζήσεις χειρότερα του χρόνου από όσο νόμιζες ότι θα ζήσεις. Δηλαδή τα κυβερνητικά μούτρα ξέρουν ότι είναι πολύ καλύτερο να έχεις ένα φανατικό σύμμαχο για μια τωρινή μάχη παρά έναν αυριανό εχθρό. Επίσης ο Τσίπρας έχει διαλέξει τους εν ενεργεία συνταξιούχους γιατί πράγματι από αυτούς ζουν και τα άνεργα παιδιά τους, δηλαδή ένας πολλαπλάσιος πληθυσμός, σχεδόν η μισή χώρα.
Εννοείται ότι αφού η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να εξασφαλίσει όσο-όσο μια τωρινή συμμαχία με τους εν ενεργεία συνταξιούχους, ακριβώς γιατί στο όνομά τους θα δώσει τη μάχη ενάντια στην ΕΖ, είναι διατεθειμένη να κάνει και άλλους εχθρούς και μάλιστα μέσα από το λαό, και μάλιστα ενάντια στην παραγωγή. Έτσι η πρόταση για έναν «έντιμο» συμβιβασμό, δηλαδή για μια πολεμική ανακωχή της με την ΕΖ όχι μόνο δεν περιλαμβάνει ούτε την ελάχιστη απελευθέρωση της παραγωγής, όχι μόνο μια αναδιανομή πλούτου σαν αυτή που περιγράψαμε, αλλά ζητάει ένα μέτρο μείωσης της παραγωγής που επιπλέον αφαιρεί από το εισόδημα εκείνων των προλετάριων που το έχουν περισσότερο ανάγκη.
Πρόκειται για τη γνωστή της ξαφνική «εθνική απαίτηση», από τη μια να αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία, σε ότι αφορά το συνολικό αριθμό των εργαζομένων που απασχολούν είναι μικρομεσαίοι εμποροβιοτέχνες, και από την άλλη να αυξηθούν σε αναλογία οι εισφορές των χειρότερα αμοιβόμενων εργαζομένων αυτής της χώρας. Το πρώτο σημαίνει να πέσουν κι άλλο οι δουλειές ή να στραγγιχτούν οι μικρομεσαίοι, το άλλο σημαίνει να χάσουν κι άλλες δουλειές οι ασφαλισμένοι προλετάριοι, για να πάρουν τη θέση τους οι ανασφάλιστοι προλετάριοι, δηλαδή οι εργασιακές γαλέρες να γίνουν ακόμα πιο γαλέρες και οι άγρια εκμεταλλευόμενοι να γίνουν ακόμα πιο εκμεταλλευόμενοι.
Δεν είναι ότι δεν έχουν ιδέα από οικονομία οι «ιδεοληπτικοί και δογματικοί» συριζαίοι, όπως λένε συνειδητά ή ασυνείδητα οι αβανταδόροι τους φιλελεύθεροι. Είναι ότι αυτή είναι η στρατηγική τους, δηλαδή ο τεμαχισμός βήμα-βήμα του λαού. Κάθε επάγγελμα, κάθε τομέας, κάθε ειδικότητα, κάθε ελάττωμα στην ώρα του, πάντα με τη βοήθεια των πουλημένων συνδικαλιστών όπως προχθές με αυτούς της ΓΣΕΒΕΕ, μέχρι που ανθρώπινη θέση στην κοινωνία θα υπάρχει μόνο για τους νεο-ταγματασφαλίτες της υπερδύναμης η οποία αργά αλλά σταθερά, σαν το βόα καταπίνει και χωνεύει τη χώρα. Αυτό που θέλει αυτή η χολέρα που είναι στην εξουσία, είναι χρόνο. Χρόνο για να διαλύσει την Ευρώπη, χρόνο για να επιβάλει την πολιτική της δικτατορία νέου τύπου στην Ελλάδα. Νέου τύπου σημαίνει α) έλεγχος των καναλιών με εξόντωση των παλιών ιδιοκτητών με «αντικαπιταλιστική» και «αντι-διαφθορά» δημαγωγία και παράλληλο πούλημα των καναλιών στους καινούργιους ανατολικούς εγκάθετους, β) έλεγχος της δικαστικής εξουσίας με αλλεπάλληλα συνταγματικά πραξικοπήματα που ασταμάτητα εξελίσσονται δίπλα μας, γ) έλεγχος του στρατού με τις δραστήριες μαζικές αποστρατείες-εκκαθαρίσεις που πραγματοποιεί ακριβώς γι αυτή τη δουλειά ο τοποθετημένος φασίστας υπουργός, και τελικά γ) έλεγχος της πολιτικής αστυνομίας.
Αυτό το χρόνο ζητάει πάνω απ’ όλα ο Τσίπρας, στηριγμένος στους ηθικούς και πολιτικούς συναυτουργούς του αληθινούς ναζήδες, ψεύτικους κομμουνιστές, κάλπικους ευρωπαίους. Αυτόν το χρόνο δεν πρέπει επί ποινή θανάτου να του το δώσουμε. Ποτέ μαζί του, ούτε για μια στιγμή και σε τίποτα.