Η νέα αυτή απόπειρα του καθεστώτος γίνεται με σύνθημα τη διενέργεια εκλογών για μια εντελώς παράνομη Συντακτική συνέλευση που θα ασχοληθεί με την αναθεώρηση του συντάγματος και θα έχει τη δυνατότητα να διαλύσει την Εθνοσυνέλευση (που δεν την αναγνωρίζει το καθεστώς), να νομοθετεί ερήμην αλλά και να μεταθέτει προγραμματισμένες εκλογές (για παράδειγμα τις προεδρικές εκλογές τις οποίες ο Μαδούρο ξέρει ότι θα χάσει). Η κυβερνητική κλίκα έχει αποκαλύψει επίσης ότι προτίθεται να χρησιμοποιήσει το νέο σώμα για να άρει την ασυλία βουλευτών της αντιπολίτευσης, να φυλακίσει ορισμένους απ’ αυτούς, και να ελέγξει πλήρως τη δικαιοσύνη καθαιρώντας την ανώτατη εισαγγελέα που δεν ελέγχει, όπως επίσης και να εκβιάσει την άρση των κινητοποιήσεων με απαγόρευση σε υποψηφίους της αντιπολίτευσης να κατεβούν στις τοπικές εκλογές. Η κίνηση αυτή έβγαλε ξανά στους δρόμους εκατομμύρια κόσμο, πράγμα που ανάγκασε το καθεστώς να εντείνει την τρομοκρατική του δραστηριότητα.
Στις 13/5 ο Μαδούρο κήρυξε τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Οι ταχτικές και μη δυνάμεις του καθεστώτος δολοφονούν, τρομοκρατούν, κακοποιούν και βασανίζουν διαδηλωτές και στέλνουν τους συλληφθέντες σε στρατιωτικά δικαστήρια, επιτίθενται σε δημοσιογράφους, εισβάλουν στο κοινοβούλιο χτυπώντας βουλευτές, αναγκάζουν συλληφθέντες να καταπιούν περιττώματα. Εδώ και 4 μήνες έχουν χάσει τη ζωή τους τουλάχιστο 114 άτομα, πάνω από 15.000 έχουν τραυματιστεί, ενώ πάνω από 4.800 έχουν συλληφθεί. Τώρα οι διαδηλωτές έχουν μάθει να αμύνονται και να απαντούν στα χτυπήματα των αρχών.
Στις 16/7 η Εθνοσυνέλευση διεξήγαγε ένα άτυπο δημοψήφισμα στο οποίο 7,2 εκατομμύρια ψηφοφόροι (σε σύνολο 19,5 εκ. εγγεγραμμένων) αντιτάχθηκαν στη συγκρότηση της Συνταχτικής, απαίτησαν το σεβασμό του στρατού στο ισχύον σύνταγμα και τις αποφάσεις της Εθνοσυνέλευσης και ζήτησαν νέες διαφανείς προεδρικές εκλογές και συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας που θα αποκαταστήσει τη συνταγματική τάξη. Η κίνηση αυτή πολιτικής ανυπακοής έγινε με βάση τα άρθρα 333 και 350 του συντάγματος που καλούν τους Βενεζουελάνους να «αποκηρύξουν κάθε καθεστώς που παραβιάζει τις δημοκρατικές αρχές». Η συμμετοχή (7,5 εκ. σε σύνολο 19,5 εκ. εγγεγραμμένων στους καταλόγους) ήταν πολύ ψηλή, ιδιαίτερα αν πάρει κανείς υπόψη τα λιγοστά εκλογικά κέντρα που στήθηκαν μέσα στη χώρα και το κλίμα τρομοκρατίας σε βάρος των ψηφοφόρων. Είναι χαρακτηριστικό το περιστατικό στην Κάτια –συνοικία στα ΒΔ του Καράκας – όπου ένοπλοι παρακρατικοί επιβαίνοντες σε μηχανή πυροβολούσαν αδιακρίτως ψηφοφόρους της αντιπολίτευσης κατά το δημοψήφισμα.
Οι μποϊκοταρισμένες από την αντιπολίτευση εκλογές για τη Συνταχτική συνέλευση στις 30/7 είχαν πολύ πιο μικρή συμμετοχή. Σύμφωνα με την ήδη πουλημένη εκλογική επιτροπή, αυτή δεν ξεπέρασε το 41,5% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων. Η αντιπολίτευση όμως την υπολόγισε μόλις στο 12%, ένα νούμερο που συμφωνεί περισσότερο με τις δημοσκοπήσεις οι οποίες θέλουν το 70-80% των πολιτών να αντιδρά στη συγκρότηση του οργάνου και να θεωρεί το Μαδούρο δικτάτορα. Πολλοί απ’ αυτούς που συμμετείχαν, ιδίως υπάλληλοι του δημοσίου, το έκαναν με τη βία!
«Εργαζόμενοι που μίλησαν στο Reuters υποστηρίζουν ότι λαμβάνουν γραπτά μηνύματα στο κινητό τους τηλέφωνο ανά μισή ώρα, συμμετέχουν υποχρεωτικά σε πολιτικές συγκεντρώσεις εν ώρα εργασίας, καλούνται να «στρατολογήσουν» 10 ακόμα ψηφοφόρους και έχουν την υποχρέωση να δώσουν αναφορά αφού ψηφίσουν.
Σύμφωνα με το Reuters, πριν λίγες ημέρες ο αντιπρόεδρος της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας Petróleos de Venezuela προειδοποίησε ότι θα απολύσει όποιον επιστάτη ή επιμελητή αντιταχθεί στη σύσταση του νέου σώματος ή δεν φροντίσει οι υφιστάμενοί του να ψηφίσουν» (skai.gr, 29/7).
Ένα μικρό δείγμα του πού οδηγούνται τα πράγματα ήταν η σύλληψη, την επομένη των εκλογών, ηγετών της αντιπολίτευσης (Λόπεζ και Λεντέσμα) που βρίσκονταν σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, λίγο πριν τις εκλογές η κυβέρνηση Τραμπ επέβαλε κυρώσεις σε 13 ανώτερους νυν και πρώην κρατικούς αξιωματούχους της Βενεζουέλας δίνοντας νέα όπλα στο καθεστώς Μαδούρο ενάντια στο δημοκρατικό κίνημα, καθώς του επέτρεψε να το εμφανίσει στηριγμένο πάνω στις πλάτες του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. (Θυμίζουμε εδώ ότι ο Μαδούρο είχε κάνει δωρεά 500.000 δολαρίων για την τελετή ορκωμοσίας του Τραμπ μέσω της CitgoPetrol, που είναι θυγατρική της PdVSA, δηλαδή της κρατικής εταιρείας πετρελαίου της Βενεζουέλας, TheGuardian 11 και 19 Απρίλη). Ακόμα περισσότερο, η απειλή για επιβολή κυρώσεων στην πετρελαϊκή βιομηχανία της χώρας που εξαπέλυσε ο Τραμπ θα δυσχέραινε πολύ τη θέση της αντιπολίτευσης αφού θα την καθιστούσε στα μάτια του λαού υπεύθυνη για τη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των μαζών, την οποία στην πραγματικότητα προκαλεί το παραγωγικό σαμποτάζ του καθεστώτος και το ξεπούλημα στα ρωσοκινεζικά αφεντικά. Σημειώνουμε ότι το 95% των εσόδων της χώρας προέρχονται από τις εξαγωγές πετρελαίου. Θα βοηθούσε σήμερα το λαό της Βενεζουέλας μονάχα μια διπλωματική συνολική απομόνωση του καθεστώτος με τη συντονισμένη δράση κρατών της περιοχής, δεδομένης της απραξίας του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, ο οποίος παραμένει όμηρος κρατών όπως είναι η Κούβα, η Βολιβία και η Νικαράγουα που στηρίζουν τον Μαδούρο και μερικών άλλων μικρών κρατών της Καραϊβικής που οι κυβερνήσεις τους είναι ευάλωτες σε πετρελαϊκή δωροδοκία από τον Μαδούρο-και ποιος ξέρει τι άλλες υποσχέσεις από τους ρωσοκινέζους προστάτες του -οπότε συντάσσονται με το καθεστώς.
Την ίδια στιγμή η ΕΕ, που χαλάει τον κόσμο για τις συλλήψεις που κάνει ο Ερντογάν, ο οποίος στο κάτω-κάτω δε σκοτώνει διαδηλωτές, περιορίζεται εδώ σε μια συγκρατημένη καταδίκη.
Ο Μαδούρο και οι σύμμαχοί του μετέρχονται κάθε μέσο προκειμένου να πνίξουν την εξέγερση με την ανοιχτή υποστήριξη της Ρωσίας. Όμως κανένα από τα κόλπα της αντίδρασης δε θα μπορέσει να ανακόψει τελικά την πορεία του αντιφασιστικού κινήματος της Βενεζουέλας που είναι αποφασισμένο να συντρίψει το δολοφονικό, διεφθαρμένο και ρωσόδουλο καθεστώς της χώρας.