Επίσημη σελίδα ΟΑΚΚΕ

 Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ Η. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΚΕ ΟΑΚΚΕ ΣΤΗΝ EΡΤ ΣΤΙΣ 31 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΑΚΚΕ ΣΤΙΣ 26 ΜΑΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2024

   

 

ΝΕΑ ΑΝΑΤΟΛΗ

Νέα Ανατολή αρ.φ.559 (εδώ μπορείτε να βρείτε τα φύλλα από φ.486-Μάρτης 2013-και νεώτερα)

  Που μπορείτε να βρείτε την έντυπη έκδοση της Νέας Ανατολής

1pag559

 

crisis russia

Άρθρα Αναφοράς

OAKKE WEB TV

Εκδόσες Μεγάλη Πορεία

ΑΝΤΙΝΑΖΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

http://www.antinazi.gr/ 

www.antinazi.gr

ΑΝΤΙ ΝΑΖΙ

 

ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

  Ενώ με το παραγωγικό σαμποτάζ δημιουργούν νέο χρέος, Σαμαράς και Τσίπρας εκβιάζουν την Ευρώπη για νέο κούρεμα του χρέους ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ Και τα δύο για λογαριασμό του αφεντικού τους, της πουτινικής Ρωσίας
 
Κυ­βέρ­νη­ση και α­ντι­πο­λί­τευ­ση έ­στη­σαν τε­λευ­ταί­α μί­α νέ­α θο­ρυ­βώδη πα­ρά­στα­ση για να ε­κτι­νά­ξουν στα ύ­ψη τα ε­πι­τό­κια των ελ­λη­νι­κών ο­μο­λό­γων ά­με­σα για να χρηματοδοτηθούν προνομιακά οι φι­λι­κές τους τρά­πε­ζες, κυ­ρί­ως η υ­πό ρώ­σι­κο έ­λεγ­χο Πει­ραιώς, και  με­σο­πρό­θε­σμα για να εκ­βιά­σουν την Ευ­ρώ­πη να δε­χθεί νέ­ο κού­ρε­μα του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους. Αυ­τό το τε­λευ­ταί­ο, ό­χι για την α­να­κού­φι­ση της χώ­ρας, αλ­λά για να βυ­θί­σουν πα­ρα­κά­τω την ευ­ρω­πα­ϊ­κή οι­κο­νο­μί­α μέ­σα α­πό την α­τέ­λειω­τη ελ­λη­νι­κή κρί­ση. Α­πό­δει­ξη ό­τι οι ί­διοι αυ­τοί που ζη­τά­νε το κού­ρε­μα εί­ναι αυτοί που έ­χουν δη­μιουρ­γή­σει το πε­λώ­ριο χρέ­ος και που διασφα­λί­ζουν ε­ντα­τι­κά ό­τι το χρέ­ος αυ­τό θα γι­γα­ντω­θεί κι άλ­λο, α­φού φρο­ντί­ζουν να σκο­τώ­νουν κα­θη­με­ρι­νά την πα­ρα­γω­γή και έ­ται υ­πο­χρε­ώ­νουν τη χώ­ρα να μην μπο­ρεί να ζή­σει χω­ρίς ό­λο και με­γα­λύ­τε­ρο δα­νει­σμό. Οι τύ­ποι αυ­τοί συ­μπε­ρι­φέ­ρο­νται στο λα­ό σαν έ­μπο­ροι ναρ­κω­τι­κών ε­ξαρ­τώ­ντας την ύ­παρ­ξη του α­πό την κα­τα­νά­λω­ση χρέ­ους.
Την ί­δια στιγ­μή, για να πε­τύ­χουν το κού­ρε­μα, ε­ξα­πα­τούν το λα­ό της χώ­ρας μας και τους λα­ούς της Ευ­ρώ­πης, πα­ρου­σιά­ζο­ντας σαν ε­πι­τυ­χί­α της ελλη­νι­κής οι­κο­νο­μί­ας το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα. Αυ­τό ει­ναι στην ου­σί­α το α­ποτέ­λε­σμα του ό­τι η χώ­ρα τρώ­ει τις σάρ­κες της κατα­πί­νο­ντας χρη­μα­τι­κό κεφά­λαιο μέ­σα α­πό την υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση του πλη­θυ­σμού, την υ­περ­φο­ρο­λό­γη­ση των  ε­πι­χει­ρή­σε­ων και το μό­νι­μο κα­νό­νι του κρά­τους προς τους πο­λί­τες και τις ε­πι­χει­ρή­σεις στους ο­ποί­ους χρω­στά­ει. Ε­πι­πλέ­ον εί­ναι έ­να πλα­σμα­τι­κό νού­με­ρο που δεν λαμ­βά­νει υ­πό­ψη του τα ελ­λείμ­μμα­τα άλ­λων  ορ­γα­νι­σμών που το κρά­τος α­να­πλη­ρώ­νει, ό­πως το αυ­ξα­νό­με­νο έλ­λειμ­μα των α­σφα­λι­στι­κών τα­μεί­ων. Δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­χει  πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα την ώ­ρα που βυ­θί­ζο­νται οι ε­ξα­γω­γές, πέ­φτει η βιο­μη­χα­νι­κή πα­ρα­γω­γή (4,6% τον Αύ­γουστο σύμ­φω­να με την ΕΛ­ΣΤΑΤ), και οι ε­μπο­ρι­κές ε­πι­χει­ρή­σεις πα­ρου­σιά­ζουν μί­α πε­λώ­ρια πτώ­ση στον τζί­ρο τους (500 εκ ευ­ρώ τον Ο­κτώ­βριο σύμ­φω­να με την Ε­ΣΕ­Ε), δη­λα­δή την ώ­ρα που η οι­κο­νο­μί­α συν­θλί­βε­ται πα­ρα­πέ­ρα και ο λα­ός υ­πο­φέ­ρει α­πό τη φτώ­χεια και την α­νερ­γί­α που εί­ναι το ά­με­σο α­πο­τέ­λε­σμα του συ­νε­χι­ζό­με­νου πα­ραγω­γι­κού, ι­διαί­τε­ρα του βιο­μη­χα­νι­κού σα­μπο­τάζ. 
Μέ­σα α­πό το σα­μπο­τάζ της πα­ρα­γω­γής οι προ­βο­κά­το­ρες που κυ­βερ­νούν τη χώ­ρα σαν κυ­βέρ­νη­ση ή α­ντι­πο­λί­τευ­ση α­νοί­γουν το δρό­μο στους ρώ­σους και κι­νέ­ζους α­ποι­κιο­κρά­τες κα­θώς και κά­ποιους συ­νερ­γά­τες τους ντο­πιους και ξέ­νυους να πά­ρουν τζά­μπα στα χέ­ρια τους αρ­πά­ξουν τις στρα­τη­γι­κές ελ­λη­νι­κές υ­πο­δο­μές (λι­μά­νια, σι­δη­ρο­δρό­μους), αλ­λά και βιο­μη­χα­νι­κές μο­νάδες (ό­πως η Δω­δώ­νη, και η ΣΕ­ΚΑΠ) και με­γά­λες ξε­νο­δο­χεια­κές μο­νά­δες (πχ “Μα­κεδο­νί­α Παλ­λάς”). 
Πα­ράλ­λη­λα με  τη διαρ­κή α­πει­λή των ε­κλο­γών α­πό το ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και με την α­πει­λή του ό­τι δεν θα α­να­γνω­ρί­σει το χρέ­ος, η κυ­βέρ­νη­ση προ­χώ­ρη­σε στην προ­βο­κα­τό­ρι­κη ε­νέρ­γεια να βγεί σαν κα­νο­νι­κή χώ­ρα στις α­γο­ρές χρέ­ους την ώρα που η ί­δια α­να­κοίνω­νε ό­τι δεν ή­θε­λε νέ­α δανεια­κή στή­ρι­ξη α­πό την Ε­Ε και το ΔΝΤ ού­τε νέ­α μνη­μό­νια. Αυ­τό κα­τέ­λη­ξε σε έ­να φιά­σκο που α­νέ­βα­σε ξαφ­νι­κά στα ύ­ψη τα ε­πι­τό­κια δα­νει­σμού της χώ­ρα, έ­σπει­ρε νέ­ο  πα­νι­κό στην Ευ­ρώπη, προ­κά­λε­σε με­γα­λο πρό­βλη­μα στις χώ­ρες του νό­του που έ­χουν βγει ο­μα­λά από τα μνημό­νια, και με­γά­λω­σε την  οι­κο­νο­μι­κή ύ­φε­ση σε ό­λη την ευ­ρω­ζώ­νη. 
 
Πως οι Σαμαράς και Τσίπρας έστησαν το σκηνικό που εκτόξευσε τα επιτόκια δανεισμού
 
Η υ­πό­θε­ση με­θο­δεύ­τη­κε ως ε­ξής: Στα τέ­λη Σε­πτέμ­βρη ο Σα­μα­ράς προ­γραμ­μά­τι­σε συ­νά­ντη­ση με τη Μέρ­κελ για πο­λι­τι­κή στή­ρι­ξη,  που σή­μαι­νε πρα­κτι­κά μί­α υ­πό­σχε­ση για κού­ρε­μα του χρέ­ους, με τη μορ­φή της μεί­ω­σης των τό­κων και της χρο­νι­κής ε­πι­μή­κυν­σης της α­πο­πλη­ρω­μής του σαν ο­φει­λό­με­νη υ­πο­τί­θε­ται ε­πι­βρά­βευ­ση για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα. Έ­τσι πα­ρου­σιά­στη­κε το πε­ριε­χό­με­νο της συ­νά­ντη­σης στον ε­σω­τε­ρι­κό και στο γερ­μα­νι­κό τύ­πο, την ώ­ρα που ο Τσί­πρας α­πό τη ΔΕΘ δή­λω­νε ό­τι “οι ε­κλο­γές έ­πρε­πε να έ­χουν γί­νει χθες”. Με αυ­τό τον τρό­πο ο Σα­μα­ράς εμ­φα­νί­στη­κε να ε­ξαρ­τά την πα­ρα­μο­νή του στην κυ­βέρ­νη­ση α­πό την ευ­ρω­πα­ϊ­κή στή­ρι­ξη στο κού­ρε­μα του χρέ­ους. Στη συ­νά­ντη­ση με τη Μέρ­κελ και ε­νώ δεν πή­ρε κα­μί­α υ­πό­σχε­ση για κού­ρε­μα ο Σα­μα­ράς δή­λω­σε ό­τι θα ζη­τή­σει α­πό το ΔΝΤ να δια­κό­ψει το δα­νεια­κό πρό­γραμ­μα για την Ελ­λά­δα και ό­τι θα πα­ραι­τη­θεί α­πό τις δό­σεις του 2015 και του 2016 που εί­χαν προ­γραμ­μα­τι­στεί να δο­θούν. Ση­μειώ­νου­με ό­τι σύμ­φω­να με το δεύ­τε­ρο δα­νεια­κό πρό­γραμ­μα για το ο­ποί­ο έ­χει υ­πο­γρα­φεί το δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο, η Ελ­λά­δα θα πά­ρει τα τε­λευ­ταί­α δα­νει­κά α­πό Ε­Ε και Ε­ΚΤ στο τέ­λος του 2014 με­τά την α­ξιο­λό­γη­ση της τρό­ι­κας, και α­πο­μέ­νουν οι δό­σεις του 2015 και του 2016 που θα έ­δι­νε το ΔΝΤ. Πρα­κτι­κά, η α­ναγ­γε­λί­α Σα­μα­ρά για δια­κο­πή της συ­νερ­γα­σί­ας με το ΔΝΤ ση­μαί­νει την πρό­ω­ρη έ­ξο­δο α­πό το δεύ­τε­ρο μνη­μό­νιο που προ­βλέ­πει δα­νει­σμό με στα­θε­ρό χα­μη­λό ε­πι­τό­κιο, ο­πό­τε η χώ­ρα α­πό το 2015 θα α­να­γκα­στεί να α­να­ζη­τή­σει δα­νει­κά στις α­γο­ρές.
Η εί­δη­ση που βγή­κε α­πό τη συ­νά­ντη­ση με τη Μέρ­κελ ή­ταν ό­τι η ελ­λη­νική κυ­βέρ­νη­ση θα έ­βγαι­νε στις α­γο­ρές με μη βιώ­σι­μο χρέ­ος και ό­τι με­τά το τέλος του χρό­νου δεν θα στη­ρι­ζό­ταν οι­κο­νο­μι­κά α­πό κα­νέ­να πρό­γραμ­μα. Ταυ­τόχρο­να ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δή­λω­σε ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση έ­χει τε­λειώ­σει, και ό­τι το Μάρ­τη θα γί­νουν ε­κλο­γές στις ο­ποί­ες μπο­ρεί να σχη­μα­τί­σει και αυ­το­δύ­να­μη κυ­βέρ­νηση. Την ί­δια στιγ­μή ό­λα τα γκά­λοπ έδει­χναν αύ­ξη­ση των πο­σο­στών του ΣΥ­ΡΙΖΑ και πτώ­ση της ΝΔ. 
Η α­να­κοί­νω­ση μί­ας πρό­ω­ρης ε­ξό­δου στις α­γο­ρές για α­να­ζή­τη­ση δα­νει­κών, για μί­α κυ­βέρ­νη­ση που την ί­δια στιγ­μή δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται το κού­ρε­μα του προ­η­γού­με­νου χρέ­ους της για­τί λό­γω ό­λο και πιο μειω­μέ­νων ε­ξα­γω­γών δεν μπο­ρεί να το ξε­χρε­ώ­σει, και μέ­σα σε συν­θή­κες πο­λι­τι­κής α­στά­θειας, εί­ναι μί­α κί­νη­ση αυ­το­κτο­νί­ας. Και έ­τσι λει­τούρ­γη­σε. Το ελ­λη­νι­κό σπρε­ντ α­μέ­σως σκαρ­φά­λω­σε στα ύ­ψη και το ε­πι­τό­κιο του 10ε­τούς ο­μο­λό­γου του ελ­λη­νι­κού δημο­σί­ου ε­κτι­νά­χθη­κε κο­ντά στο 7%. Την ί­δια στιγ­μή το ελ­λη­νι­κό χρη­μα­τι­στήριο άρ­χι­σε να πέ­φτει. Πα­ρό­λα αυ­τά οι Σα­μα­ράς- Βε­νι­ζέ­λος ε­πέ­μει­ναν να δια­φημί­ζουν το σχέ­διο της ε­ξό­δου της χώ­ρας α­πό το μνη­μό­νιο, με α­πο­τέ­λε­σμα στα μέ­σα Ο­κτω­βρί­ου το ε­πι­τό­κιο να ξε­πε­ρά­σει το 7%, που ή­ταν η πιο ψη­λή ά­νο­δος από το Μάρ­τη, και το χρη­μα­τι­στή­ριο να πέ­σει κά­τω α­πό τις 1000 μο­νά­δες. 
Η ε­κτό­ξευ­ση του σπρε­ντ στην Ελ­λά­δα σκόρ­πι­σε πα­νι­κό στην ευ­ρω­ζώνη για την α­πει­λή της με­τα­δο­σης μί­ας νέ­ας πι­στω­τι­κής κρί­σης χρέ­ους στο νότο, τη στιγ­μή της χει­ρό­τε­ρης οι­κο­νο­μι­κής ύ­φε­σης στην ευ­ρω­ζώ­νη, με τη Γαλλί­α να έ­χει πρό­βλη­μα με­γά­λου κρα­τι­κού ελ­λεί­μα­τος και την πιο ι­σχυ­ρή οι­κονο­μί­α της Ε­Ε, τη γερ­μα­νι­κή να πα­ρου­σιά­ζει στα­σι­μό­τη­τα στην α­νά­πτυ­ξη (στο δεύ­τε­ρο τρί­μη­νο του 2014 το Α­ΕΠ της Γερ­μα­νί­ας μειώ­θη­κε κα­τά 0,2%, ε­νώ η βιο­μη­χανι­κή πα­ρα­γω­γή την ί­δια πε­ρί­ο­δο μειώ­θη­κε κα­τά 1%). 
Αυ­τή ή­ταν μί­α προ­βο­κά­τσια α­νά­λο­γη με ε­κεί­νη του Γ. Πα­παν­δρέ­ου όταν α­να­κοί­νω­σε δη­μο­ψή­φι­σμα για το μνη­μό­νιο το 2011, και στην ου­σί­α έ­νας ω­μός εκβια­σμός στην Ευ­ρώ­πη να συμ­φω­νή­σει για έ­να νέ­ο κού­ρε­μα του χρέ­ους. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή η κυ­νι­κή δή­λω­ση ε­νός κυ­βερ­νη­τι­κού α­ξιω­μα­τού­χου στο Reuters : “Πρό­κει­ται α­πλά για νευ­ρι­κό­τη­τα. Μια συμ­φω­νί­α (για την με­τα­μνη­μο­νια­κή πε­ρί­ο­δο) μπο­ρεί να τα α­να­τρέ­ψει ό­λα αυ­τά και θα τα α­να­τρέ­ψει... Δεν ε­πη­ρε­άζο­νται τα σχέ­διά μας” 
Με αυ­τό τον τρό­πο λει­τουρ­γούν μό­νο προ­βο­κά­το­ρες που θέ­λουν την κα­τα­στρο­φή της χώ­ρας και την α­πο­σύν­θε­ση της Ευ­ρώ­πης. Ό­λη η φι­λο­λο­γί­α για έ­ξο­δο α­πό τα μνη­μό­νια δεν εί­ναι πα­ρά μί­α φού­σκα α­πό τη στιγ­μή που η οι­κο­νο­μί­α κα­ταρ­ρέ­ει και εί­ναι α­δύ­να­το να βγει στις α­γο­ρές ό­πως έ­κα­ναν οι άλ­λες χώ­ρες του νό­του που ναι μεν βα­σά­νι­σαν τους λα­ούς τους με πεί­να, ό­πως θέ­λουν πά­ντα οι πι­στω­τές για να πά­ρουν ό­σο πιο γρή­γο­ρα μπο­ρούν πί­σω τα λε­φτά τους, αλ­λά του­λά­χι­στον α­κο­λού­θη­σαν δρό­μο πα­ρα­γω­γι­κής α­νά­πτυ­ξης για την έ­ξο­δο α­πό τα μνη­μό­νια. Ή­δη προ­ε­τοι­μά­ζουν το κλί­μα για έ­να νέ­ο δα­νει­σμό από την Ευ­ρώ­πη με ευ­νο­ϊ­κούς ό­ρους που την ο­νο­μά­ζουν “προ­λη­πτι­κή γραμ­μή στή­ρι­ξης”. Με ό­ποια μορ­φή και αν γί­νει αυ­τός ο δα­νει­σμός, δεν υ­πάρ­χει πε­ρί­πτω­ση να μη συ­νο­δεύ­ε­ται α­πό συμ­φω­νί­α με ό­ρους δια­σφά­λι­σης α­πο­πλη­ρω­μής του νέ­ου δα­νεί­ου, δη­λα­δή με συμ­φω­νί­α για ε­πι­τή­ρη­ση και λή­ψη νε­ων μέ­τρων πεί­νας. Ού­τε καν η ε­πι­τή­ρη­ση του ΔΝΤ πρό­κει­ται να φύ­γει α­πό τη χώ­ρα για­τί το ΔΝΤ  έ­χει δα­νεί­σει ή­δη αρ­κε­τά δις στη χώ­ρα και θα διεκ­δι­κή­σει τη συμ­με­το­χή του στην ε­πι­τή­ρη­ση ό­σο η χώ­ρα δεν τα ξε­χρε­ώ­νει.
 
Οι ξαφνικοί δεσμοί φιλίας ΣΥΡΙΖΑ-ΔΝΤ 
 
Οι με­θο­δεύ­σεις και οι εκ­βια­σμοί των προ­βο­κα­τό­ρων εί­χαν σα συ­νέπεια κα­ταρ­χήν να φορ­τώ­σουν την ελ­λη­νι­κή κρίση χρέ­ους εξ ο­λό­κλη­ρου στην Ευ­ρω­ζώ­νη με­τά τη δια­κο­πή του προ­γράμ­μα­τος δα­νει­σμού α­πό το ΔΝΤ που α­πο­φάσι­σαν οι Σα­μα­ράς-Βε­νι­ζέ­λος και την ο­ποί­α στή­ρι­ξε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Έ­τσι τώ­ρα εί­ναι σε θέ­ση να μπο­ρούν να εκ­βιά­ζουν σε συμ­μα­χί­α με το ΔΝΤ (δη­λα­δή με τις Η­ΠΑ του Ο­μπα­μα, και κυ­ρί­ως τη Ρω­σί­α και την Κί­να)  την Ευ­ρώ­πη για έ­να νέ­ο κού­ρεμα χρέ­ους. Σε αυ­τό το ρό­λο το ΔΝΤ θα εί­ναι σε θέ­ση να διεκ­δι­κεί την ό­λο και μεγα­λύ­τε­ρη ε­μπλο­κή του στους ευ­ρω­πα­ϊ­κούς οι­κο­νο­μι­κούς μη­χα­νι­σμούς. Ή­δη η Λα­γκάρ­ντ μί­λη­σε σε συ­νέ­ντευ­ξη της για το θέ­μα για την α­νά­γκη υ­ιο­θέ­τησης πιο υ­πο­στη­ρι­κτι­κής νο­μι­σμα­τι­κής πο­λι­τι­κής στην Ευ­ρω­ζώ­νη (Έ­θνος, 10/10/2014).
Α­κρι­βώς για να βο­η­θή­σει να στη­θεί αυ­τή η συμ­μα­χί­α με το ΔΝΤ ο ΣΥ­ΡΙΖΑ δή­λω­σε ό­τι το χρέ­ος προς το ΔΝΤ εί­ναι το μό­νο που α­να­γνω­ρί­ζει! Αυ­τή τη θέ­ση την πή­ρε ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ε­πει­δή στο ΔΝΤ εί­ναι πα­νί­σχυ­ρη η Κί­να με τα πε­λώ­ρια δα­νει­στι­κά κε­φά­λαια και κυ­ρί­ως η ρώ­σι­κη πο­λι­τι­κή ε­πιρ­ρο­ή μέ­σω των BRICS, δηλα­δή η ε­πιρ­ρο­ή του α­φε­ντι­κού του. Έ­τσι ξαφ­νι­κά το μέ­χρι χθες ερ­γα­λεί­ο των “κερ­δο­σκό­πων της α­γο­ράς”, ξε­πλύ­θη­κε στο λε­φτό α­πό τον δί­χως αρ­χές ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και έ­γι­νε έ­νας με­γα­λό­ψυ­χος δα­νει­στής και φί­λος της Ελ­λά­δας. Συ­γκε­κρι­μέ­να ο βου­λευ­τής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Στα­θά­κης πριν λί­γες μέ­ρες δή­λω­σε χω­ρίς μι­σό­λο­γα σε πρω­ϊ­νό δελ­τί­ο ει­δή­σε­ων του MEGA τα ε­ξής: “Εί­πα­με ε­μείς πο­τέ ό­τι δεν θα πληρώ­σου­με το χρέ­ος του ΔΝΤ; Το ΔΝΤ εί­ναι σχέ­ση συ­γκε­κρι­μέ­νη. Τα ευ­ρω­πα­ϊ­κά είναι προς δια­πραγ­μά­τευ­ση” (http://www.enikos.gr/politics/272236,BINTEO-Sta8akhs:_8a_plhrw8ei_to_xreos_pr.html).
 
Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έ­μει­νε μό­νο σε αυ­τά τα πρω­το­φα­νή “α­νοίγ­μα­τα”. Ο Τσί­πρας εί­χε μί­α ε­γκάρ­δια συ­νά­ντη­ση τον Ιού­νη με τον πρό­ε­δρο της Ευ­ρω­πα­ϊ­κής Κε­ντρι­κής Τρά­πε­ζας Ντρά­γκι, υ­πο­στη­ρι­κτή της γραμ­μής για υ­περ­δα­νει­σμό της Ε­Ε και κυ­ρί­ως πρό­ω­ρη χρη­μα­το­πι­στω­τι­κή ε­νο­ποί­η­ση της, που θα ο­ξύ­νει τις ε­σω­τε­ρι­κές πο­λι­τι­κές  της α­ντι­θέ­σεις ό­πως α­κρι­βώς θέ­λουν οι ρω­σό­δουλοι, αλ­λά και σε κά­θε πε­ρί­πτω­ση α­φο­σιω­μέ­νο υ­πο­στη­ρι­χτή των ελ­λή­νων μπα­ταχτζή­δων. Ο Ντρά­γκι, υ­πο­στη­ρί­ζει το πά­γιο ελ­λη­νι­κό αί­τη­μα του δια­κομ­μα­τικού κα­θε­στώ­τος για α­γο­ρά κρα­τι­κού χρέ­ους και έκ­δο­ση ευ­ρω-ο­μο­λό­γων α­πό την Ε­ΚΤ, δη­λα­δή υποστη­ρί­ζει τη με­τα­τρο­πή του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους σε ευ­ρω­πα­ϊκό χρέ­ος. Σε αυ­τή τη συ­νά­ντη­ση ο Τσί­πρας έκ­θε­σε πως “χω­ρίς δια­γρα­φή με­γά­λου μέ­ρους του ελ­λη­νι­κού δη­μό­σιου χρέ­ους, ρή­τρα α­νά­πτυ­ξης, προ­κει­μέ­νου να υ­πάρ­ξει πο­ρεί­α προς τα μπρος με α­να­πτυ­ξια­κή προ­ο­πτι­κή, δε θα μπο­ρέ­σουμε να ξε­φύ­γου­με α­πό την δί­νη της οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης”. 
Μπαί­νει ε­δώ το ε­ρώ­τη­μα, για­τί κα­τά τον Τσί­πρα με το χρέ­ος της Ελ­λάδας στο ΔΝΤ μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει πε­ρί­φη­μα η α­νά­πτυ­ξη, ε­νώ με το χρέ­ος της Ελλά­δας προς την Ευ­ρώ­πη δεν μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει ού­τε βή­μα; Τέ­τοιοι πο­λιτι­κοί α­πα­τε­ώ­νες δεν έ­χουν α­νά­γκη να δώ­σουν ε­ξη­γή­σεις σε τέ­τοια ε­ρω­τή­ματα, τους αρ­κεί ό­σα ξε­στο­μί­ζουν να βο­λεύ­ουν τον Πού­τιν.
 
Ο Ντράγκι βοηθάει αποφασιστικά τις ελληνικές τράπεζες να περάσουν το ευρωπαϊκό τεστ και δίνει άλλο ένα επιχείρημα στην Ελλάδα για το κούρεμα του χρέους
 
Ο Ντρά­γκι κα­τα­νό­η­σε πο­λύ κα­λά τον Τσί­πρα ό­πως κα­τα­νο­εί συ­νή­θως το Σα­μα­ρά και το οι­κο­νο­μι­κό ε­πι­τε­λεί­ο  της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης με το οποί­ο έ­χει συ­χνές ε­πα­φές. Η στή­ρι­ξη του Ντρά­γκι στο σχέ­διο Σα­μα­ρά-Βε­νι­ζέλου για πρό­ω­ρη έ­ξο­δο α­πό το μνη­μό­νιο σε συν­δυα­σμό με κού­ρε­μα του χρέ­ους ήταν κρί­σι­μη για να ε­νι­σχύ­σει τη δια­πραγ­μα­τευ­τι­κή θέ­ση της ε­πί­ση­μης Ελ­λάδας των μπα­τα­χτζή­δων. Μί­α βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση αυ­τής της δια­πραγ­μά­τευ­σης ήταν να πε­ρά­σουν οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες τα πε­ρί­φη­μα stress tests δη­λα­δή τις α­σκή­σεις α­ντι­με­τώ­πι­σης των ε­πι­σφα­λειών που έ­χουν ή που εί­ναι πι­θα­νό να α­πο­κτήσουν (κόκ­κι­να δά­νεια κλπ) με κύ­ριο κρι­τή­ριο την κε­φα­λαια­κή τους ε­πάρ­κεια. 
Με­τά την ε­κτί­να­ξη του σπρε­ντ των ελ­λη­νι­κών ο­μο­λό­γων α­πό την προβο­κά­τσια Σα­μα­ρά, και πριν α­να­κοι­νω­θούν τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα των stress tests ο Ντράγκι προ­ώ­θη­σε δύ­ο μέ­τρα στή­ρι­ξης των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών για την ε­νί­σχυ­ση της ρευ­στό­τη­τας τους:
Το πρώ­το ή­ταν “να μειώ­σει το “κού­ρε­μα” που ε­πι­βάλ­λει στους τί­τλους (ο­μό­λο­γα, κ.λπ.) που δί­νουν οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες ως ε­νέ­χυ­ρα για να δα­νει­στούν α­πό την Ε­ΚΤ. Με τη μεί­ω­ση του “κου­ρέ­μα­τος”, οι τρά­πε­ζες θα μπο­ρούν να πάρουν με τα ί­δια ε­νέ­χυ­ρα 12 δισ. ευ­ρώ ρευ­στό­τη­τα ε­πι­πλέ­ον. Για πα­ρά­δειγ­μα, σήμε­ρα οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες για να δα­νει­στούν 40 ευ­ρώ α­πό την Ε­ΚΤ θα πρέ­πει να δώ­σουν ε­νέ­χυ­ρα α­ξί­ας 100 ευ­ρώ. Διό­τι η Ε­ΚΤ ε­πι­βάλ­λει “κού­ρε­μα” πε­ρί­που 60% κα­τά μέ­σο ό­ρο. Με τη νέ­α α­πό­φα­ση το πο­σο­στό αυ­τό μειώ­νε­ται”. Το δη­μο­σί­ευ­μα ονο­μά­ζει το μέ­τρο αυ­τό του Ντρά­γκι “προ­στα­τευ­τι­κό δί­χτυ α­πό τον πα­νι­κό των α­γορών” (Κα­θη­με­ρι­νή, 16/10/2014).
Α­πό τη ρύθ­μι­ση αυ­τή ευ­νο­ή­θη­κε κυ­ρί­ως η Πει­ραιώς, η τρά­πε­ζα που ελέγ­χε­ται α­πό κε­φά­λαια του ρώ­σου ο­λι­γάρ­χη Νέ­σις και την ο­ποί­α το δια­κομ­ματι­κό κα­θε­στώς έ­χει γι­γα­ντώ­σει. Αυ­τή εί­χε τα κα­τά πο­λύ με­γα­λύ­τε­ρα πο­σά σε επι­σφά­λειες α­πό κόκ­κι­να και α­να­διαρ­θρω­μέ­να δά­νεια α­πό τις τέσ­σε­ρις συστη­μι­κές τρά­πε­ζες (Πει­ραιώς, Alpha, Ε­θνι­κή και Eurobank).
Το ό­τι οι ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες πέ­ρα­σαν τα stress tests ε­πι­τρέ­πει στην κυ­βέρνη­ση να διεκ­δι­κή­σει έ­να πο­σό 11 δις α­πό το Τα­μεί­ο Χρη­μα­το­πι­στω­τι­κής Σταθε­ρό­τη­τας, δη­λα­δή α­πό τα κε­φά­λαια που εί­χε δε­σμεύ­σει η Ευ­ρώ­πη για την ε­νίσχυ­ση της κε­φα­λαια­κής ε­πάρ­κειας των ελλη­νι­κών τρα­πε­ζών, αν εμ­φα­νι­ζό­ταν πρό­βλη­μα. Έ­τσι η ό­ποια κυ­βέρ­νη­ση θα μπο­ρεί να μην πά­ρει τις δό­σεις του ΔΝΤ για το 2015 και να κα­λύ­ψει το λε­γό­με­νο χρη­μα­το­δο­τι­κό κε­νό. Αυ­τό εί­ναι ε­πίσης α­ντι­κεί­με­νο δια­πραγ­μά­τευ­σης ό­πως και το κού­ρε­μα του χρέ­ους. Το συ­γκεκρι­μέ­νο πο­σό, αν ε­γκρι­θεί μί­α τέ­τοια διευ­κό­λυν­ση, θα πρέ­πει να ε­πι­στρα­φεί α­πό την Ελ­λά­δα στον ευ­ρω­πα­ϊ­κό μη­χα­νι­σμό στή­ρι­ξης ο­πό­τε θα μπο­ρεί να δα­νείζε­ται α­πό αυ­τό το κε­φά­λαιο που θα δε­σμευ­τεί για τις δα­νεια­κές α­νά­γκες της χώ­ρας. Ό­ποιο πο­σό δα­νεί­ζε­ται α­πό αυ­τό το κε­φά­λαιο θα προ­στί­θε­ται στο συ­νο­λι­κό της χρέ­ος. Αυ­τή τη διευ­κό­λυν­ση τη ζη­τά­ει η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση με μί­α “χα­λα­ρή ε­πι­τή­ρη­ση” που ση­μαί­νει ουσιαστι­κά μί­α νέ­α συμ­φω­νί­α με τους δα­νει­στές, εί­τε ο­νο­μα­στεί μνη­μό­νιο εί­τε ό­χι. Δη­λα­δή, τα πο­σά που δεν θα πά­ρει η Ελ­λά­δα α­πό το ΔΝΤ θα τα ε­πι­βα­ρυν­θεί ο ευ­ρω­πα­ϊ­κός προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός. 
 
Το δεύ­τε­ρο μέ­τρο που πή­ρε ο Ντρά­γκι και το ο­ποί­ο πέ­ρα­σε με δια­φωνί­α τό­σο της Γαλ­λί­ας ό­σο και της Γερ­μα­νί­ας εί­ναι να μπο­ρεί να α­γο­ρά­ζει η ΕΚΤ ε­νυ­πό­θη­κα ελ­λη­νι­κά και κυ­πρια­κά ο­μό­λο­γα (ABS) πα­ρό­λο που μέ­χρι τώ­ρα κά­τι τέ­τοιο α­πο­κλεί­ε­ται για χώ­ρες με πο­λύ χα­μηλή πι­στο­λη­πτι­κή ι­κα­νό­τη­τα ό­πως η Ελ­λά­δα και η Κύ­προς. Για να προ­χω­ρή­σει αυ­τό το μέ­τρο ο Ντρά­γκι θα χρεια­στεί να αυ­ξή­σει τον προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό της Ε­ΚΤ κα­τά 1 τρις με με­γά­λο ρί­σκο να χα­θούν τε­ρά­στια κε­φά­λαια α­πό την κε­ντρι­κή τρά­πε­ζα που ρυθ­μί­ζει την ευ­στάθεια του ευ­ρώ.
 
Όχι στη ρωσόδουλη πολιτική του διακομματικού καθεστώτος. Πάλη ενάντια στο σαμποτάζ και στην αποικιοποίηση της χώρας.
 
Μέ­σα α­πό τέ­τοια μέ­τρα που ζη­τά­ει και κερ­δί­ζει η ελ­λη­νι­κή ρω­σό­δου­λη πο­λι­τι­κή η­γε­σί­α βα­θαί­νει η διά­σπα­ση, και η οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή κρί­ση στην Ευ­ρώ­πη, που κλυ­δω­νί­ζε­ται μέ­ρα με τη μέ­ρα ό­λο και πε­ρισ­σότε­ρο, ε­νώ η Ελ­λά­δα ό­χι μό­νο δεν σώ­νε­ται, αλ­λά πα­θαί­νει ό­τι και ο ναρ­κο­μα­νής. Α­νακου­φί­ζε­ται προ­σω­ρι­νά για να πο­νέ­σει α­φό­ρη­τα και να βασ­σνι­στεί και να τα­πει­νω­θεί α­πό­λυ­τα στη συ­νέ­χεια. Ο λα­ός μας πρέ­πει να μά­θει ό­τι α­κό­μα και αν αύριο χα­ρι­στεί ό­λο το χρέ­ος στην Ελ­λά­δα, α­πό αύ­ριο κι ό­λας δεν θα μπο­ρεί να ζή­σει χω­ρίς δα­νει­σμό, ό­σο θα συ­νε­χί­ζε­ται το σα­μπο­τάζ της σύγ­χρο­νης πα­ραγω­γής υ­πέρ των νέ­ων α­ποι­κιο­κρα­τών. Η Ελ­λά­δα μπο­ρεί να ζή­σει χω­ρίς δα­νει­σμό μό­νο αν ο λα­ός μας ζει τό­σο ά­θλια ό­σο οι λα­οί των τρι­το­κο­σμι­κών νε­ο­αποι­κιών. Η λύ­ση για την Ελ­λά­δα εί­ναι μί­α: πο­λύ­χρο­νη, ε­πώ­δυ­νη, ε­πα­να­στα­τι­κή στην ου­σί­α α­ντι­φα­σι­στι­κή και πα­τριω­τι­κή πά­λη ε­νά­ντια στους πρά­κτο­ρες και τις βδέ­λες του νέ­ου ρω­σο­κι­νέ­ζι­κου α­φε­ντι­κού. Α­πό την πα­νού­κλα και τις ακρί­δες του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, του ψευ­τοΚ­ΚΕ,  των καμ­μέ­νων και των να­ζί, και α­πό την πανού­κλα και τις ο­λι­γαρ­χι­κές βδέλ­λες των ψευ­το­ευ­ρω­παί­ων η­γε­τών μέ­σα στη ΝΔ, το ΠΑ­ΣΟΚ και το Πο­τά­μι, δεν μπο­ρού­με να α­παλ­λα­χτού­με χω­ρίς πο­λύ σκλη­ρό αγώ­να και χω­ρίς να α­ντι­με­τω­πί­σου­με τη βί­α τους που σή­με­ρα εκ­δη­λώ­νε­ται με ύ­που­λες νο­μι­μο­φα­νείς και αρ­γό­τε­ρα θα εκ­δη­λω­θεί με α­νοι­κτές φα­σι­στικές με­θό­δους.
Ό­σο λοι­πόν οι ρω­σό­δου­λοι σα­μπο­τα­ρι­στές εί­ναι στην ε­ξου­σί­α δεν θα έ­χει κα­νέ­να νό­η­μα κα­μί­α νέ­α δα­νεια­κή σύμ­βα­ση και κα­μί­α δια­πραγ­μά­τευ­ση για το χρέ­ος. Αυ­τά θα φέρ­νουν α­πλώς νέ­α μέ­τρα, ε­νώ ο λα­ός διαρ­κώς θα ε­ξα­θλιώ­νε­ται την ώ­ρα που οι δο­λο­φό­νοι του θα δεί­χνουν σαν υ­παί­τιο της κα­τά­ντιας του την Ευ­ρώ­πη. Ή­δη η τρό­ι­κα έρ­χε­ται το Νο­έμ­βρη για να δια­πραγ­μα­τευ­τεί έ­να νέ­ο χει­ρό­τε­ρο α­σφα­λι­στι­κό ώ­στε να δια­σφα­λι­στεί η δό­ση του Δε­κέμ­βρη.
Στο με­τα­ξύ το σα­μπο­τάζ δυ­να­μώ­νει μέ­ρα με τη μέ­ρα, και η α­νερ­γί­α εκτο­ξεύ­ε­ται. Εί­ναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό πως σέρ­νο­νται ό­λες οι με­γά­λες ι­διω­τι­κοποι­ή­σεις ό­σο δεν μπο­ρούν να πα­ρα­δο­θούν οι υ­πο­δο­μές στα ρω­σο­κι­νέ­ζι­κα κεφά­λαια. Έ­τσι κα­θυ­στε­ρεί χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ο δια­γω­νισμός της ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ ε­πειδή με­τά την ει­σβο­λή της Ρω­σί­ας στην Ου­κρα­νί­α, η Ευ­ρω­πα­ϊ­κή Έ­νω­ση δεν βλέ­πει με κα­θό­λου κα­λό μά­τι το πέ­ρα­σμα των ελ­λη­νι­κών σι­δη­ρο­δρό­μων στη Ρω­σί­α, ενώ ο δια­γω­νι­σμός της ΔΕ­ΠΑ έ­χει μα­ταιω­θεί μέ­χρι να μπο­ρέ­σει να εμ­φα­νι­στεί σαν κύ­ριος διεκδι­κη­τής ξα­νά η Γκάζ­προμ ή κά­ποιο ε­λεγ­χό­με­νο α­πό τη Ρω­σία κε­φά­λαιο.
Το πώς η κρί­ση της Ελ­λά­δας ο­φεί­λε­ται σε αυ­τή την κα­τα­στρο­φή και δεν έ­χει σχέ­ση με την κρί­ση των χω­ρών του νό­του α­πο­δει­κνύ­ε­ται α­πό την τε­ρά­στια α­πό­στα­ση που τη χω­ρί­ζει α­πό τις χώ­ρες που βγή­καν α­πό τα μνη­μό­νια (Προ­τογα­λί­α, Ι­σπα­νί­α, Ιρ­λαν­δί­α). Μό­νο η Ελ­λά­δα πα­ρου­σιά­ζει τέ­τοιο τε­ρά­στιο ε­μπο­ρι­κό έλ­λειμ­μα και τέ­τοια βύ­θι­ση στις ε­ξα­γω­γές. Εί­χα­με γρά­ψει σε προ­η­γούμε­νο άρ­θρο μας για το πρω­το­γε­νές πλε­ό­να­σμα του 2013 (http://www.oakke.gr/esoteriki-politiki/item/276) ό­τι “Αυ­τό που αρ­ρω­σταί­νει και σκο­τώ­νει την Ευ­ρω­ζώ­νη και γι αυ­τό βο­λεύ­ει τους ε­χθρούς της εί­ναι η Ελ­λά­δα να υ­πάρ­χει σαν έ­να καρ­κί­νω­μα πά­νω στο σώ­μα της που θα αι­μορ­ρα­γεί διαρ­κώς προ­σθέ­το­ντας νέ­ο χρέ­ος στο πα­λιό ό­σο  αυ­τό και να χαρί­ζε­ται με κου­ρέ­μα­τα.  Γι αυ­τούς τους λό­γους η Ελ­λά­δα έ­χει μό­νο έ­να δρόμο (σε ό­τι α­φο­ρά το χρέ­ος) για να σω­θεί και η ΕΖ, μό­νο έ­να δρό­μο να μην αι­μορ­ραγεί α­στα­μά­τη­τα: να βγουν οι σα­μπο­τα­ρι­στές, πρά­κτο­ρες και προ­βο­κά­το­ρες που κυ­βερ­νούν τη χώ­ρα μας α­πό την Ευ­ρω­ζώ­νη μετά α­πό δια­πραγ­μα­τεύ­σεις με την ΕΖ. Η ΕΖ πρέ­πει να ε­ξα­σφα­λί­σει μια και έ­ξω και χω­ρίς ε­πι­τή­ρη­ση, μα­κροπρό­θε­σμες πι­στώ­σεις α­κό­μα και ε­λα­φρύν­σεις του χρέ­ους για να μην εί­ναι ο­δυνη­ρή για τον ελ­λη­νι­κό λα­ό μια με­τα­βα­τι­κή πε­ρί­ο­δο α­πό το Ευ­ρώ στη δραχ­μή. Μό­νο με μια έ­ξο­δο α­πό το Ευ­ρώ θα εί­ναι το πο­λι­τι­κό προ­σω­πι­κό της χώ­ρας μας και μό­νο αυ­τό που θα εί­ναι υ­πεύ­θυ­νο για την έ­ξο­δο της χώ­ρας μας α­πό την κρί­ση και δεν θα μπο­ρεί να κρύ­βε­ται πί­σω α­πό την ε­πι­τή­ρη­ση και την κη­δε­μονί­α των πι­στω­τών για να σα­μπο­τά­ρει την οι­κονομί­α και να ρί­χνει τα βά­ρη στους τε­λευ­ταί­ους”.