Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το συγκεριμένο κυπριακό «όχι» δεν είναι αντίσταση στη Γερμανία, αλλά υποδούλωση στη Ρωσία   Αυτό το άρθρο έχει δημοσιευτεί στην παλιά ιστοσελίδα της ΟΑΚΚΕ στις 21/3/2013

Η αριστερά ήταν πάντα ο πιο ορκισμένος εχθρός του φασισμού-ναζισμού. Απέναντί του το κομμουνιστικό κίνημα αντέτασσε το πιο πλατύ λαϊκό αντιφασιστικό μέτωπο. Ωστόσο σήμερα η κυρίαρχη εμφανιζόμενη σαν «αριστερά» στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς συμπλέει με τους ναζί σε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα, συνεργάζεται μαζί τους άλλοτε κρυφά και άλλοτε εντελώς απροκάλυπτα. Τέτοια παραδείγματα συνεργασίας σε κινηματικό-συνδικαλιστικό επίπεδο έχουν συγκεντρωθεί ουκ ολίγα τα τελευταία χρόνια.

Σε αυτήν εδώ την ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του αυστραλού δημοσιογράφου Τζον Πάουερ από την South China Morning Post της 25/8. Το άρθρο περιγράφει τις φασιστικές επιθέσεις που δέχονται οι υποστηρικτές του δημοκρατικού αντισοσιαλιμπεριαλιστικού κινήματος του Χονγκ Κονγκ στο εξωτερικό.

Δεν έχει σχέση με τις ντιρεκτίβες της ΕΕ αλλά με την Κίνα ο αντεργατικός νόμος του Μητσοτάκη

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΙΝΕΖΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ  

Όχι στην απόλυτη εξαθλίωση που φέρνει το σοσιαλφασιστικό σαμποτάζ της σύγχρονης βαριάς βιομηχανίας

Όταν στα 1983 επί πρωθυπουργίας Α. Παπανδρέου μπήκε για πρώτη φορά ζήτημα επιστροφής στην Ελλάδα των γλυπτών του Παρθενώνα, πολλοί ήταν εκείνοι που ξεγελάστηκαν ερμηνεύοντας το γεγονός σαν μια προσπάθεια της χώρας να συνδεθεί με το χαμένο της πολιτιστικό παρελθόν. Αργότερα, όταν επί Σαμαρά εγκαινιάστηκε το νέο μουσείο της Ακρόπολης, ελάχιστοι κατάλαβαν ότι ήταν το πρώτο μουσείο στην ανθρώπινη ιστορία που δεν δημιουργήθηκε για να παρουσιάσει κάποια εκθέματα αλλά για να τονίσει αυτά που λείπουν και βρίσκονται σε ένα άλλο μουσείο, το Βρετανικό.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη της βάζει πλάτες. Πρόθυμοι συνεργοί της στο σαμποτάζ το ψευτοΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Πέντε χρόνια έχουν περάσει από τότε που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε το λιμάνι του Πειραιά στην Cosco. Αν θέλει κανείς να κάνει τον απολογισμό, θα φτιάξει έναν κατάλογο από έργα που ήταν η ΚΟΣΚΟ υποχρεωμένη να κάνει και δεν έχει κάνει σχεδόν κανένα από αυτά, οπότε έχει δυναμώσει την ανεργία στο λιμάνι, έχει καταπατήσει κάθε εργασιακή νομοθεσία φτιάχνοντας μια δικιά της κινέζικη κρατική γαλέρα, κατατρώει μεθοδικά τα εργασιακά δικαιώματα των παλιών εργαζομένων που έχουν μείνει στην προβλήτα Ι, και έχει μπει στο μικροσκόπιο για σοβαρά περιστατικά λαθρεμπορίου που εντοπίζονται από τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς και καλύπτονται από το δουλικό στην Κίνα ελληνικό πολιτικό κόσμο.

Από το «μη χρησιμοποιείτε μάσκα», που κάποιους θα σκότωνε, στην υποχρεωτική χρήση με επιβολή προστίμου

Σύμφωνα με τον υπεύθυνο της κυβέρνησης, λοιμωξιολόγο Σ. Τσιόδρα η μάσκα δεν ήταν μόνο “αχρείαστη” σε όλη την περίοδο της καραντίνας και της εξάπλωσης του κορονοϊού, αλλά και “επικίνδυνη” για την προστασία από αυτόν. Καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή ότι η απόρριψη της μάσκας σαν προστατευτικό μέσο εκτός από το ότι σκότωνε περισσότερους ανθρώπους εξυπηρετούσε την πάγια αντιβιομηχανική σαμποταριστική πολιτική της κυβέρνησης για την όσο το δυνατόν πιο αργόσυρτη έξοδο από την καραντίνα.

Όλη η μισοφιλελεύθερη διανόηση του δυτικού μονοπωλίου σπάει το κεφάλι της με τη φυσιογνωμία και τις κινήσεις του Τραμπ, τον οποίο βαθιά απεχθάνεται αλλά ελάχιστα μπορεί να εξηγήσει, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο που ξεδιπλώνει την γραμμή του στην παγκόσμια πολιτική και οικονομική σκακιέρα.

Πρώτα σε αυτήν τα ελληνικά κοινοβουλευτικά κόμματα και ο οικουμενικός πρωθυπουργός τους που σαμποτάρουν τη χώρα σηκώνοντας τη σημαία του τάχα πρωτοπόρου στην Ευρώπη ανθρωπισμού τους

Την ώρα που η Ευρώπη αντιμετωπίζει την πιο θανατερή αιχμή της πανδημίας, οι νεοχιτλερικοί του Άξονα Ρωσίας-Κίνας και οι κάθε λογής φίλοι τους στην Ευρώπη προσπαθούν να δυναμώσουν την ανησυχία, το φόβο και τον πανικό στους λαούς της, ιδιαίτερα στους πιο αγχωμένους χωρίς καθόλου ή με αμφίβολο μισθό και κλεισμένους στα σπίτια τους προλετάριους του Νότου, λέγοντάς τους ότι ο μεγαλύτερος εχθρός τους είναι οι κυβερνήσεις και οι χώρες της Βόρειας Ευρώπης. Με ξεχωριστή μανία μάλιστα κατηγορούν τις κυβερνήσεις των Βόρειων χωρών της ΕΕ ότι εγκαταλείπουν τις Νότιες χώρες παρόλο που οι πρώτες διαθέτουν κυρίως για τις δεύτερες 1300 δισεκατομμύρια Ευρώ από διάφορα κοινά ταμεία και κεντρικές τράπεζες τους. Ισχυρίζονται ότι μόνο η Κίνα και η Ρωσία τους αγαπάνε τάχα χωρίς όρους και προϋποθέσεις όπως αποδεικνύουν τα κιβώτια μάσκες που αυτές τους στείλανε.

Η μεγάλη εξέγερση του κινεζικού λαού, που εμφανίστηκε σαν μια έκρηξη μπρος στα μάτια της ανθρωπότητας, είναι αποτέλεσμα μιας συσσωρευμένης οργής που κορυφώθηκε όταν η πολιτική του «μηδενικού covid» που εφαρμόζει το φασιστικό καθεστώς του Πεκίνου ξεπέρασε κάθε όριο. Γιατί ενώ ο υπόλοιπος κόσμος βγήκε από την πανδημία ο κινέζικος λαός συνέχισε να βασανίζεται με τον παρατεταμένο εγκλεισμό και τις αυξανόμενες στερήσεις από ένα καθεστώς που δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις οποιεσδήποτε κοινωνικές, σωματικές, και ψυχικές ανάγκες του. Αυτό το βασανιστήριο το επέλεξαν οι ηγέτες της Κίνας για να αποδείξουν την υπεροχή της φασιστικής τους δικτατορίας απέναντι στις αστικές δημοκρατίες της Δύσης ή του Τρίτου κόσμου. Όμως στην ουσία το ξεκίνησαν για να κρύψουν δυο βασικές αδυναμίες τους. Η πρώτη ήταν ότι δεν είχαν ένα στοιχειωδώς ισχυρό νοσοκομειακό σύστημα για τις πλατειές μάζες την ώρα που η κινέζικη άρχουσα τάξη έχει συσσωρεύσει έναν πελώριο πλούτο για τον εαυτό της και η δεύτερη ότι ενώ τεχνολογικά βρέθηκαν πίσω από τους δυτικούς ιμπεριαλιστές αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν τις ανακαλύψεις τους και να προμηθευτούν ή να ζητήσουν να μοιραστούν τις πατέντες τους για τα πολύ πιο αποτελεσματικά εμβόλια mRNA. Η πολιτική τους αυτή άρχισε να καταρρέει όταν η κόβιντ, αν και λιγότερο θανατηφόρα, έγινε πιο ευκολομετάδοτη με τη μετάλλαξη Όμικρον και η μέθοδος του εγκλεισμού των μαζών δεν μπορούσε πια να λειτουργήσει.