Χαλκοκονδύλη 35, τηλ-φαξ: 2105232553 email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

O Τραμπ μπορεί να είναι ένα ναζιστόμουτρο αλλά οι ΗΠΑ είναι ακόμα μια αστοδημοκρατική χώρα. Αντίθετα δηλαδή με τη Ρωσία, την Κίνα και τη Βόρεια Κορέα όπου οι πληθυσμοί δεν είναι σε θέση να ξέρουν τι γίνεται στον κόσμο επειδή οι σοσιαλφασιστικές δικτατορίες τους ασκούν απόλυτο έλεγχο στην ενημέρωσή τους, ο αμερικάνικος λαός έχει την πολιτική ισχύ να ξέρει αφού ο πουτινικός Κουίσλιγκ Τραμπ έχει την κυβερνητική αλλά όχι όλη την κρατική. Δηλαδή καθώς ούτε ο στρατός, ούτε η δικαστική εξουσία, ούτε πάνω απ όλα ο τύπος, είναι στα χέρια του. Έτσι η εξουσία Τραμπ διαρκώς φθείρεται. Γι αυτό το λόγο ο ρωσοκινεζικός Άξονας βιάζεται να αξιοποιήσει όσο είναι καιρός τις διευκολύνσεις που αυτή η εξουσία του κάνει σε διεθνές επίπεδο με αλλεπάλληλες προβοκάτσιες, προσφέροντας του χωρίς κόπο τις ενδιάμεσες παγκόσμιες δυνάμεις τύπου Ινδίας, Βραζιλίας και χτυπώντας τις εχθρικές του, με πρώτες την Ευρώπη και τον Καναδά, οι οποίες ως χθες ήταν οι καλύτεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ.

Η ανακοίνωση Πούτιν περί αποχώρησης της Ρωσίας από το Πρωτόκολλο Ι της Συνθήκης της Γενεύης του 1949 σχετικά με την προστασία των θυμάτων πολεμικών συγκρούσεων είναι ενδεικτική της εγκληματικής αιμοσταγούς φύσης του ρωσικού σοσιαλιμπεριαλισμού που ολοένα και περισσότερο αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια της ανθρωπότητας.

Το θρασύδειλο υποκείμενο που για λογαριασμό της ρώσικης υπερδύναμης έχει αρπάξει την προεδρία μιας υπερδύναμης σε πτώση δίνοντας στη φτωχολογιά της ψεύτικες υποσχέσεις για την αναβίωση του για πάντα χαμένου μεγαλείου της, έριξε στην Αλάσκα μια βαθιά μαχαιριά στην ηρωικά μαχόμενη Ουκρανία. Έτσι αφού κάλεσε τον καταζητούμενο εισβολέα και εγκληματία πολέμου Πούτιν και αφού τον υποδέχθηκε με ένα γλοιώδες χειροκρότημα, κάλεσε την Ουκρανία να του παραδώσει την οχυρωμένη αμυντική γραμμή του Ντονέτσκ που με το αίμα της ηρωικά, μέτρο-μέτρο κάθε μέρα  επί τρία ολόκληρα χρόνια υπερασπίζει. Με μια πρώτη δήλωση του ηγέτη της η Ουκρανία αρνήθηκε αυτή την υποχώρηση αλλά ακόμα δεν έχει διευκρινιστεί αν συζητάει κάτι τέτοιο με αντάλλαγμα να της δοθούν ουσιαστικές εγγυήσεις από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ ότι αν η Ρωσία παραβιάσει τη συμφωνία θα βρει απέναντι της αυτές τις χώρες. Όμως  όλα αυτά τα ζητήματα θα γίνουν πιο σαφή στη συζήτηση που θα γίνει ανάμεσα στην Ουκρανία και την Ευρώπη από τη μια μεριά και στον υποτακτικό της Ρωσίας Τραμπ από την άλλη στις μόνες ουσιαστικές διαπραγματεύσεις ανάμεσα στα δυο στρατόπεδα που είναι αυτές που θα γίνουν τη Δευτέρα (18/8) στο Λευκό Οίκο και όχι οι συνεννοήσεις ανάμεσα στο αφεντικό και στον υπηρέτη του που έγιναν την Παρασκευή στην Αλάσκα.  

Ακολουθεί αναδημοσίευση ενός κείμενου της Νέας Ανατολής του 2015 που αναφερόταν σε μια απάντηση του αντιεθνικιστή ιστορικού Γιώργου Νακρατζά σχετικά με τη «γενοκτονία των Ποντίων».

Το ελληνικό κράτος, ιδιαίτερα από τότε που πήρε θέση υπέρ των πρώτων γενοκτόνων στην ευρωπαϊκή ήπειρο μετά  τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, που ήταν οι Σέρβοι σφαγείς της Σρεμπρένιτσα, και υπέρ των νεοτσαρικών Ρώσων πολιτικών προστατών τους δεν αρκείται απλά στην διαστρέβλωσή της  ιστορικής αλήθειας. Πάει και παίρνει φανατικά θέση στο πλευρό  της πιο άδικης πλευράς σε μια ιστορικού χαρακτήρα πολιτικοστρατιωτική αντιπαράθεση ώστε να στήνει μέτωπα «εθνικής ομοψυχίας», σε βάρος των συμφερόντων του λαού και της ίδιας της χώρας μας, τα οποία μέτωπα εξυπηρετούν μόνο ένα πράγμα:  τη ρώσικη εξωτερική πολιτική. 

 Το Φλεβάρη του 1994 με την ψήφο και του ψευτοΚΚΕ η ελληνική Βουλή αποφάσισε ότι η Τουρκία διέπραξε σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου το έσχατο διεθνές έγκλημα, αυτό της γενοκτονίας. Πρόσφατα σύσσωμο το διακομματικό καθεστώς χρησιμοποίησε το διαγωνισμό της Eurovision για να προβάλει αυτή τη «γενοκτονία» ώστε να καταστήσει τη σημερινή Τουρκία βαθιά ένοχη στα μάτια των λαών της Ευρώπης καταρχήν γιατί αρνείται ότι διέπραξε αυτό το ύψιστο έγκλημα, και μετά για να αποκτήσουν ιστορικό βάθος και ασύλληπτο όγκο τα δυο πραγματικά λάθη της και οι επιθετικές της πλευρές στην Κύπρο και στο Αιγαίο, όπου όμως και η Ελλάδα έχει πελώριες ιστορικές ευθύνες.  Στόχος όλων των πολιτικών κομμάτων, πλην της ΟΑΚΚΕ, γι αυτήν την πρόσφατη έκρηξη του αντιτουρκιμού είναι ένας: να εμποδίσουν την Ευρώπη στο να εντάξει την αμφιταλαντευόμενη Τουρκία στο πρόσφατο αγωνιώδες, μετά την προδοσία Τραμπ, πολιτικοστρατιωτικό της μέτωπο ενάντια στη νεοχιτλερική Ρωσία και τελικά να τη στείλει στην ανοιχτή αγκαλιά της  (δες https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1760- ).