Το κακό λοιπόν είναι ότι η ΔΕΗ παραδίνει πέντε υδροηλεκτρικές μονάδες και επτά ορυχεία λιγνίτη σε κάποιους που δεν παίζουν με όρους σχετικά ελεύθερου ανταγωνισμού και με όρους κάποιου τελικού εθνικού ελέγχου στους ανταγωνιζόμενους ιδιώτες, αλλά με  όρους ξένης κρατικής φασιστικής κυριαρχίας. Είναι χαρακτηριστικό πως στο νομοσχέδιο προβλέπεται μία σειρά πρωτοφανών ρυθμίσεων υπέρ του αγοραστή, όπως η αχρήστευση ουσιαστικά κάθε δικαστικής προσφυγής εναντίον των αποφάσεων των Γ.Σ. της ΔΕΗ με τις οποίες θα γίνει η μεταβίβαση, αλλά και η δέσμευση των πελατών της ΔΕΗ που οι συμβάσεις τους θα περάσουν στο νέο αγοραστή, στους οποίους αφαιρείται το δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης για τέσσερις μήνες.

Στην ουσία εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με καμιά ιδιωτικοποίηση, αλλά με μια κρατικοποίηση όπου ο ιδιοκτήτης αντί να είναι το ελληνικό κράτος γίνεται ένα ξένο κράτος. Και δεν χρειάζεται να είναι απευθείας το ξένο κράτος, δηλαδή η Ρωσία ή ένας σύμμαχός της όπως η Κίνα, αλλά μπορεί να είναι ένας ρώσος ολιγάρχης ή ένας έλληνας ρωσόδουλος κρατικο-ολιγάρχης.

 

Από που βγάζουμε όμως το συμπέρασμα ότι πρόθεση της κυβέρνησης είναι να πάει σε μια ρώσικη κρατικοποίηση και όχι σε μια συνηθισμένη δυτικού τύπου ιδιωτικοποίηση; Το βγάζουμε από την πείρα ανάλογων «ιδιωτικοποιήσεων».

 

ΟΛΕΣ ΟΙ ΩΣ ΤΩΡΑ «ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ» ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΡΩΣΟΔΟΥΛΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ

 

Εδώ και πολλά χρόνια η Ελλάδα έπρεπε, σύμφωνα με τις υποχρεώσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση να «ανοίξει» την αγορά της ηλεκτρικής ενέργειας και της λιγνιτικής παραγωγής σε ιδιώτες και να σταματήσει έτσι το κρατικό μονοπώλιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ. Όπως όμως συμβαίνει με κάθε τι το θετικό που προέρχεται στη χώρα μας από την ΕΕ αυτό πραγματοποιήθηκε με το χειρότερο τρόπο, δηλαδή έγινε έτσι ώστε να επωφεληθεί ξανά το φιλορώσικο κεφάλαιο στη χώρα ή απευθείας, και κυρίως, το ίδιο το ρώσικο κράτος. Έτσι η λειτουργία όλων των ιδιωτικών μονάδων στηρίζεται σήμερα αποκλειστικά στο ρώσικο φυσικό αέριο, δηλαδή όλων η λειτουργία τους είναι εξαρτημένη από το ρώσικο κράτος που ελέγχει πρακτικά μονοπωλιακά την παραγωγή, τη διάθεση και κυρίως την τιμή του φυσικού αερίου στην Ελλάδα. Αυτή η τιμή είναι 30% πιο ακριβή από κάθε άλλου ευρωπαϊκού κράτους, προφανώς επειδή η Ρωσία είναι «φίλη» μας. Αλλά εκτός από τη Ρωσία φορτωνόμαστε ενεργειακά και τους φίλους της στο εσωτερικό. Ένας από αυτούς ο Μυτιληναίος αγοράζει φτηνό ηλεκτρικό ρεύμα από τη ΔΕΗ για τη λειτουργία του εργοστασίου αλουμινίου που έχει, και πουλά στη ΔΕΗ το ρεύμα που παράγει στο δικό του εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής σε ακριβότερη τιμή, κερδίζοντας δεκάδες εκατομμύρια ευρώ κάθε χρόνο. 

 

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

 

Η ενέργεια της χώρας έχει εξαρτηθεί σημαντικά πια από το ρώσικο φυσικό αέριο. Όχι μόνο γιατί η παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας στηρίζεται κατά 25% τουλάχιστον σε αυτό αλλά γιατί πολλά εργοστάσια χρησιμοποιούν απευθείας σαν καύσιμο το ρώσικο φυσικό αέριο. Ειδικά πάντως στις χαλυβουργίες και άλλες ενεργοβόρες βιομηχανίες, που λειτουργούν με ηλεκτρική ενέργεια, η ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία ανεβάζει τόσο πολύ το κόστος παραγωγής ώστε αυτές αδυνατούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εξωτερικό και με δοσμένη την κατασκευαστική κρίση στο εσωτερικό ήδη κινδυνεύουν άμεσα να κλείσουν όλες.

Είναι φυσικό να ανησυχούμε λοιπόν που η ΔΕΗ πουλάει το λιγνίτη και τα υδροηλεκτρικά φράγματα στα οποία το νερό είναι δωρεάν από την ώρα που τα έξοδα κατασκευής των φραγμάτων έχουν αποσβεστεί. Αν αυτή η περιουσία πέσει στα χέρια είτε απευθείας του ρώσικου κράτους, είτε στη ρωσόδουλη ελληνική ολιγαρχία (Μπόμπολας, Μυτιληναίος, Κοπελούζος κ.λπ.) ένα μεγάλο μέρος της ανεξαρτησίας της χώρας θα έχει εκχωρηθεί σε μια υπερδύναμη που δεν διστάζει να εκβιάζει ενεργειακά οποιοδήποτε κράτος της γης.

 

ΤΑ ΨΕΥΤΟΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΣΑΜΠΟΤΑΡΙΣΤΏΝ ΠΡΟΟΙΩΝΙΖΟΥΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΑΓΟΡΑΣΤΗ

 

Είναι αλήθεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται σαν ο επικεφαλής ενός πραγματικού κινήματος ενάντια στο πούλημα της «μικρής» ΔΕΗ. Όμως τα συνθήματα του κινήματος αυτού δεν βάζουν καν σαν θέμα την εκχώρηση ζωτικών ενεργειακών αποθεμάτων σε μια ξένη δύναμη την ώρα που σε αυτή τη δύναμη ανήκουν άμεσα ή έμμεσα οι βασικοί υποψήφιοι αγοραστές. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του οικονομικού τύπου ενδιαφέρον έχει εκδηλωθεί από την EDF που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα μέσω της θυγατρικής της Edison, σε συνεργασία με τα ΕΛΠΕ (Elpedison) και την Ελλάκτωρ (του Μπόμπολα), ο Μυτιληναίος, καθώς και τη ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ του Γιώργου Περιστέρη (που συνεργάζεται σε υδροηλεκτρικά έργα με την κινέζικη Sinohydro). Στην αγορά μιλούν ακόμη για ρωσικό ή και ιαπωνικό ενδιαφέρον, αν και το γερμανικό (RWE) φαίνεται να έχει απομακρυνθεί (http://www.bankwars.gr/2014/07/).

Πως θα μπορούσαν από την άλλη αυτοί οι αρχισαμποταριστές του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίσουν το λιγνίτη όταν για χρόνια τώρα χτυπούσαν με λύσσα κάθε επένδυση της ΔΕΗ που στηριζόταν στο λιγνίτη ή στο λιθάνθρακα, με πρόσχημα τη μόλυνση του περιβάλλοντος, πράγμα που θα ήταν ένα βήμα σε μια πιο μεγάλη ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας. Όλοι αυτοί, και κυρίως οι αρχισυνδικαλιστές της ΔΕΗ, είναι βασικοί υπεύθυνοι για την εξάρτηση της οικονομίας μας από το ρώσικο φυσικό αέριο, όλοι αυτοί δράσανε σαν πράκτορες της Gazprom. 

 

Στη βάση της πολιτικής ανάλυσης  και των πρόσφατων εμπειριών στα ζητήματα της εκχώρησης εθνικού πλούτου και σε συνδυασμό με το ότι οι δυνατές φωνές που βγάζει ο Τσίπρας δεν αντιστοιχούν στα καχεκτικά κινήματα που διοργανώνει η ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ, εκτιμάμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σαν σκοπό να ματαιώσει το πούλημα της «μικρής ΔΕΗ». Κάνει κάποια κινήματα και κάποιες διακοπές ρεύματος ίσα που να είναι αρκετά για να την αγοράσει εξευτελιστικά η Ρωσία, η Κίνα ή η ρωσόδουλη κρατική ολιγαρχία διώχνοντας κάθε πιθανό δυτικό αγοραστή. Επίσης αυτά τα κινήματα χτυπάνε και τον τουρισμό και μάλιστα σε μερικά σημεία όπου ο τουρισμός είναι πλούσιος και δυτικός όπως στην Σαντορίνη, βλέπουμε ότι το χτύπημα είναι μεγαλύτερο (όπως έγινε και πέρισυ με το σαμποτάζ στις εκεί ηλεκτρογεννήτριες). Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς προτείνουμε στους εργαζόμενους της ΔΕΗ να κατεβάσουν τους διακόπτες για να γίνουν τάχα πιο αποτελεσματικοί. Ίσα ίσα αν το κάνουν αυτό θα χάσουν μια ώρα αρχύτερα γιατί πολιτικά ήδη έχουν χάσει πελώριο κεφάλαιο εμπιστοσύνης επειδή έχουν λειτουργήσει για πολλά χρόνια σαν εκβιαστές του λαού και σαν σαμποταριστές της παραγωγής επί δεκαετίες για να αυξήσουν τις απολαβές τους. Τώρα που χρειάζονται την κοινή γνώμη δεν την έχουν, ούτε  πια έχουν ψηλές απολαβές, ούτε σε λίγο θα έχουν δημοκρατικά συνδικαλιστικά δικαιώματα, αν τα νέα φασιστο-αφεντικά πάρουν την ΔΕΗ αρχίζοντας από το 30%. Τώρα για να δεθούν με το λαό οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ πρέπει να κάνουν αυτοκριτική και κυρίως να καταδικάσουν τις παλιές τακτικές των ηγεσιών τους, να πάψουν να αισθάνονται ότι είναι κύριοι κρατικής περιουσίας, αλλά απλοί εργαζόμενοι και μαζί με όλους τους εργαζόμενους και άνεργους της χώρας να παλέψουν για δυο πράγματα, 1ον για την ενεργειακή ανεξαρτησία της χώρας ενάντια σε κάθε σκοτεινή σύμβαση παραχώρησης, σαν αυτήν που ετοιμάζεται, και 2ον για να έχουν συνδικαλιστικά δικαιώματα με κάθε νέο ιδιοκτήτη και όχι εργασιακά γκέτο τύπου COSCO, αν δεν καταφέρουν να εμποδίσουν την πώληση-εκχώρηση. Αυτά τα δυο πράγματα σημαίνουν να απαγκιστρωθούν έγκαιρα από το ΣΥΡΙΖΑ και τις συνεργαζόμενες με αυτόν συνδικαλιστικές ηγεσίες και να εμπιστευτούν δικές τους δημοκρατικά εκλεγμένες επιτροπές αγώνα για να διευθύνουν τον αγώνα από δω και μπρος. Και ο αγώνας τους δεν σταματάει στην ψήφιση του σκοτεινού και βρώμικου νομοσχέδιου που οι βασικοί που υπογράφουν την εισηγητική του έκθεση είναι οι αρχισαμποταριστές Στουρνάρας και Μανιάτης. Ο αγώνας, εφόσον ψηφιστεί τώρα το νομοσχέδιο, θα πρέπει να πάει ως την ολοκλήρωση του διαγωνισμού στα τέλη του χρόνου και μετά από αυτόν.

Ο μεγάλος κίνδυνος για τους εργαζόμενους και τον ελληνικό λαό είναι να κάνουν οι ΣΥΡΙΖΑ, τα ψευτοΚΚΕ και οι άλλοι της ΓΕΝΟΠ κάτι ανάλογο με αυτό που έκαναν στην Cosco οι επικεφαλής συνδικαλιστές του ΟΛΠ. Εκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, το ψευτοΚΚΕ, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ  έκαναν φασαρία με απεργίες των εργαζομένων του ΟΛΠ φαινομενικά ενάντια στην Cosco, πριν όμως η Cosco πάρει στα χέρια της το λιμάνι. Τότε έκαναν κάποιο θόρυβο κατά της «ιδιωτικοποίησης» (όπως ονομάζαν την κινέζικη κρατικοποίηση) οι «αντικαπιταλιστικές» συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.  Το αποτέλεσμα όμως εκείνων των απεργιών ήταν το ελληνικό κράτος να δώσει χοντρές αποζημιώσεις στους εργαζομένους του ΟΛΠ και χοντρές συντάξεις (που αργότερα βέβαια τις έκοψε όπως σε όλους)  για να δεχτούν να απολυθούν ώστε μόλις η Cosco πήρε το λιμάνι να προσλάβει τους δικούς της νέους εργαζόμενους με όρους κάτεργου. Γενικά πρέπει να περιμένουμε ότι όλη η πολιτική πίεση των ΣΥΡΙΖΑ και σία με τα ψευτοκινήματα τους με εργαλείο  την ηγεσία της ΓΕΝΟΠ θα πηγαίνει για να γίνουν οι όροι της εκχώρησης στα νέα αφεντικά καλύτεροι γι αυτά και όχι χειρότεροι.

Για τους προοδευτικούς ανθρώπους, για τους αριστερούς και για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει πάντως άλλος δρόμος από εκείνον της υπεράσπισης της εθνικής ανεξαρτησίας και της ενεργειακής αυτονομίας της χώρας μας καθώς και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού. Είμαστε ιδιαίτερα και ριζικά αντίθετοι στο ξεπούλημα των λιγνιτορυχείων και των φραγμάτων και γενικά της ενέργειας στη ρωσόδουλη κομπραδόρικη ολιγαρχία και σε οποιαδήποτε βρώμικη και φασιστική οικονομική εξουσία.