Τώ­ρα, το πό­σο συμ­βάλ­λει στην ει­ρή­νη και στη στα­θε­ρό­τη­τα η ρώ­σι­κη ει­σβο­λή και κα­το­χή της Κρι­μαί­ας, αυ­τά εί­ναι αλ­λου­νού πα­πά Βαγ­γέ­λιο.

Με­τά α­πό τη συ­νά­ντη­ση Τσί­πρα-Μά­σλοφ και ε­νώ οι έλ­λη­νες και ξέ­νοι δημο­σιο­γρά­φοι συ­νω­στί­ζο­νταν έ­ξω α­πό το Μέ­γα­ρο Μα­ξί­μου (την έ­δρα του εκά­στο­τε έλ­λη­να πρω­θυ­πουρ­γού) προ­σπα­θώ­ντας να συ­γκε­ντρώ­σουν πλη­ρο­φο­ρί­ες για την ε­πι­κεί­με­νη σύν­θε­ση του νέ­ου υ­πουρ­γι­κού συμ­βου­λί­ου, εί­δαν ξαφ­νι­κά να περ­νά­ει α­πό την ε­ξω­τε­ρι­κή εί­σο­δο μια μαύ­ρη Μερ­τσέ­ντες με φι­μέ τζάμια και νό­μι­σαν πως θα ή­ταν κά­ποιος που θα α­να­λάμ­βα­νε υ­πουρ­γεί­ο. Ε­κεί λοιπόν που πε­ρί­με­ναν κά­ποιον ε­πί­δο­ξο υ­πουρ­γό, να σου και ξε­πε­τιέ­ται α­πό τη Μερ­τσέ­ντες ο κι­νέ­ζος πρε­σβευ­τής Τζό­ου Σιά­ο Λι! Ό­πως έ­γρα­ψαν οι ί­διοι οι δη­μο­σιο­γρά­φοι, “η πα­ρου­σί­α του κι­νέ­ζου πρέ­σβη ξάφ­νια­σε τους πά­ντες”, α­φού “το ρα­ντε­βού του κι­νέ­ζου πρέ­σβη με τον πρω­θυ­πουρ­γό Α­λέ­ξη Τσί­πρα δεν εί­χε α­να­κοι­νω­θεί” (ι­στο­σε­λί­δα Πρώ­του Θέ­μα­τος, 27 Γεν., άρ­θρο του Χρή­στου Χα­τζη­σπύ­ρου).

Μή­πως, έ­στω με­τά τη συ­νά­ντη­ση, α­να­κοι­νώ­θη­κε α­πό το Γρα­φεί­ο του Τσί­πρα τι συ­ζη­τή­θη­κε στη συ­νά­ντη­ση αυ­τή; Ό­χι βέ­βαια! Κα­τά τα άλ­λα, η κυ­βέρ­νηση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα έ­χει ση­μαί­α της τη δια­φά­νεια…

Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ στο Ουκρανικό

Πέρα απ’ αυτά, εκεί που φάνηκε καθαρά η σύμπλευση Τσίπρα-Ρωσίας ήταν στη νέα φάση του ουκρανικού ζητήματος. Όπως είναι γνωστό, το τελευταίο διάστημα οι Ρώσοι και οι μαριονέτες τους στην Ουκρανία έχουν εξαπολύσει δριμεία επίθεση στη Μαριούπολη, με σκοπό να την καταλάβουν και να δημιουργήσουν έτσι ένα χερσαίο διάδρομο που θα συνδέει την Κριμαία με τη Ρωσία. Για το σκοπό αυτό κάνουν “τυφλές” βολές με το πυροβολικό τους, δηλαδή δε σκοπεύουν συγκεκριμένους στρατιωτικούς στόχους, βάσεις του ουκρανικού στρατού κτλ., αλλά χτυπάνε ωμά και ανελέητα άμαχο πληθυσμό.

Τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεώρησαν πως έπρεπε κάπως να αντιδράσουν σ’ αυτήν την ωμή πρόκληση και κλιμάκωση της Ρωσίας, η οποία, εκτός των άλλων, παραβιάζει και τη συμφωνημένη και απ’ αυτούς εκεχειρία του Μινσκ. Σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές (29 Γενάρη) συνεδριάζουν οι υπουργοί Εξωτερικών των χωρών-μελών της ΕΕ για να δουν τι θα κάνουν με τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Στη Σύνοδο αυτή των ευρωπαίων ΥΠΕΞ θα συμμετάσχει εκ μέρους της νέας ελληνικής κυβέρνησης ο έλληνας ΥΠΕΞ Νίκος Κοτζιάς, σύμβουλος παλαιότερα του Γ. Παπανδρέου (σόι το βασίλειο!).

Την Τρίτη, λοιπόν, 27 του Γενάρη μαθαίναμε μ’ ένα μπαράζ απ’ όλα τα ελληνικά ΜΜΕ σε συγχορδία, όπως πάντα γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση και η μόνιμη αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην ΕΕ έκφρασε τη δυσαρέσκειά της για την ανακοίνωση της ύπατης εκπροσώπου της ΕΕ για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας Φεντερίκας Μογκερίνι και του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ, οι οποίοι προέβησαν σε δήλωση “Αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ” σε σχέση με την ουκρανική κρίση χωρίς, δήθεν, να ερωτηθεί η ελληνική κυβέρνηση (με τη δήλωση αυτή η ΕΕ καταδικάζει τη Ρωσία για τη συνεχή και αυξανόμενη υποστήριξη προς τους αυτονομιστές της ανατ. Ουκρανίας και καλεί τους ΥΠΕΞ των “28” να εξετάσουν περαιτέρω κυρώσεις εναντίον της).

Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωσή της η Γενική Γραμματεία του πρωθυπουργού τονίζει τα εξής: “Η δήλωση “Αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ” που δημοσιεύθηκε σήμερα κυκλοφόρησε χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία για την εξασφάλιση συναίνεσης των κρατών-μελών, και ειδικότερα χωρίς να εξασφαλισθεί η συναίνεση της Ελλάδας. Στο πλαίσιο αυτό υπογραμμίζεται ότι δεν έχει τη συναίνεση της χώρας μας. Δυσαρέσκεια για τη μεθόδευση αυτή εκφράστηκε τόσο στο πλαίσιο τηλεφωνικής συνομιλίας του Πρωθυπουργού με την ΥΕ/ΕΕ κα Mogherini όσο και στο κατάλληλο επίπεδο από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στην ΕΕ”.

Στη βάση αυτής της λογικής, πηγές του Τσίπρα διέρρεαν στον Τύπο “τη βούληση της κυβέρνησης να μην ανεχθεί την περιθωριοποίηση της χώρας” και έκαναν λόγο για “αντιθεσμική ενέργεια” των Τουσκ-Μογκερίνι. Επίσης άφηναν να διαφανεί ότι “διατυπώθηκαν ενστάσεις ως προς το περιεχόμενο της δήλωσης και ζητήθηκαν κάποιες τροποποιήσεις. Οι προτάσεις της Αθήνας αγνοήθηκαν και η Δήλωση εκδόθηκε όπως είχε πρωτοδιατυπωθεί”. Στην ουσία τόσο ο Τουσκ όσο και η Μογκερίνι είναι ρωσόφιλοι αλλά στις θέσεις που έχουν δεν μπορούν παρά να λειτουργούν εκφράζοντας τη γενική θέληση των κρατών και των κυβερνήσεων της ΕΕ που εκπροσωπούν.

Να λοιπόν που δεν πήγε χαμένη η επίσκεψη του Μάσλοφ στον Τσίπρα και τα συχαρίκια του Πούτιν.

Διόλου άσχετη, άλλωστε, είναι και η ευχή που έκφρασε ο ρώσος ΥΠΕΞ Λαβρόφ να έχει η νέα ελληνική κυβέρνηση κάθε επιτυχία και η πρόσκλησή του στον έλληνα ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιά να επισκεφθεί τη Μόσχα “με την ελπίδα ότι οι σχέσεις των δύο χωρών “θα αναπτυχθούν και θα αποκτήσουν νέα δυναμική” (Αυγή, Πέμπτη 29 Γεν.).

Τώρα πια είναι φανερό το μήνυμα της επίσκεψης Μάσλοφ στον Τσίπρα: η Ρωσία βροντοφωνάζει σε όλο τον κόσμο ότι η Ελλάδα είναι δική της -και δε φοβάται να το πει ανοιχτά. Το θέμα, βέβαια, δεν είναι τόσο τι κάνει η Ρωσία: αυτή κοιτάζει το δικό της συμφέρον. Το θέμα είναι αν και πώς αντιδρά η αποχαυνωμένη Δύση, κυρίως όμως πώς θα αντιδράσουν οι λαοί σ’ αυτή τη νέα φάση της ανοιχτής ρώσικης επιθετικότητας.

Συνελήφθησαν κλέπτοντες οπώρας (πιάστηκαν να κλέβουν φρούτα)

Η αντίθεση, λοιπόν, της κυβέρνησης Τσίπρα φαίνεται να είναι διπλή: και σε θεσμικό επίπεδο και στην ουσία της δήλωσης, αφού είναι γνωστό από παλιά πως τόσο ο Τσίπρας όσο κι ο Καμμένος έχουν ταχθεί ανοιχτά κατά των κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας.

Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού το ψέμα; Πράγματι οι ευρωπαϊκές αρχές αγνόησαν επιδεικτικά την ελληνική κυβέρνηση (όπως ισχυρίζεται ο Τσίπρας) ή μήπως την ειδοποίησαν, αυτή όμως έκανε το κορόιδο και άφησε να δημοσιευτεί η δήλωση χωρίς να εκδηλώσει εκείνη τη στιγμή την αντίθεσή της, ώστε να βγει μετά ύπουλα και να καταγγείλει την ΕΕ;

Ο εκπρόσωπος του Τουσκ, του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, ανέφερε τα εξής:

“Διαβουλευθήκαμε με όλα τα κράτη-μέλη, συμπεριλαμβανομένου ενός εκπροσώπου της νέας κυβέρνησης της Ελλάδας. Εξ όσων αντιληφθήκαμε υπήρχε συμφωνία απ’ όλους όσον αφορά την ανακοίνωση αυτή το απόγευμα της Δευτέρας. Όταν πληροφορηθήκαμε την επιφύλαξη της Ελλάδας το πρωί της Τρίτης, προτείναμε να προστεθεί μια υποσημείωση στην οποία θα εξηγείται πως η Ελλάδα δεν καλύπτεται από την ανακοίνωση αυτή. Καθώς η Ελλάδα δεν ήθελε να προστεθεί μια τέτοια υποσημείωση, ήταν σαφές σε εμάς ότι μπορούσαμε να δημοσιοποιήσουμε την ανακοίνωση, όπως είχε συμφωνηθεί το απόγευμα της Δευτέρας” (ethnos.gr, 28 Γεν.).

Νομίζουμε πως μετά απ’ αυτό δε χρειάζεται ιδιαίτερος σχολιασμός για το ποιος λέει την αλήθεια και ποιος προσπαθεί με ψέματα να προβοκάρει την ΕΕ. Άλλωστε, στο ίδιο συμπέρασμα μπορεί να καταλήξει κανείς αβίαστα αν διαβάσει την πανομοιότυπη “έκφραση δυσαρέσκειας” του κύπριου αναπληρωτή κυβερνητικού εκπρόσωπου Βίκτωρα Παπαδόπουλου “για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε”. Αυτός, μιλώντας στο κυπριακό κανάλι Σίγμα, “ανέφερε ότι το μήνυμα για το επικείμενο έκτακτο συμβούλιο για το ουκρανικό ήρθε στη Λευκωσία τα τελευταία 24ωρα, με διορία μόλις τριών ωρών για τα κράτη-μέλη να απαντήσουν. Τη στιγμή εκείνη ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης ταξίδευε και το μήνυμα ελήφθη από τον ίδιο μετά την προσγείωσή του αεροσκάφους του. Αμέσως η Προεδρία της Δημοκρατίας εξέφρασε γραπτώς τη διαμαρτυρία της για το γεγονός ότι ο χρόνος που δόθηκε για απάντηση ήταν πολύ περιορισμένος, και έτσι δεν δόθηκε η δυνατότητα σε ένα κράτος-μέλος που διαφωνεί με το θέμα να εκφράσει τη θέση του. Με αυτό τον τρόπο δεν ακούστηκαν οι φωνές των κρατών-μελών που αντιτίθενται στο ενδεχόμενο επιβολής νέων μέτρων κατά της Μόσχας” (skai.gr, Tετάρτη 28 Γενάρη).

Κάποιοι αρχίζουν να ξυπνάνε στην ΕΕ

Τι λέει η Ευρώπη για όλ’ αυτά, και κυρίως τώρα που φαίνεται καθαρά με ποιους είναι η νέα ελληνική κυβέρνηση;

Άρχισαν να ακούγονται κάποιες φωνές, που δείχνουν σ’ ένα βαθμό την έντονη αφύπνιση κάποιων Δυτικών ηγετικών προσωπικοτήτων σχετικά με το ελληνικό πολιτικό καθεστώς. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς, γερμανός σοσιαλδημοκράτης ως προς την πολιτική του τοποθέτηση, πους ως πρόσφατα έκανε ότι μπορούσε για να αναγνωρίσει η ΕΕ τα οικονομικά αιτήματα  των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στους δανειστές,  αναφερόμενος στη διαφοροποίηση της κυβέρνησης Τσίπρα από την ανακοίνωση της ΕΕ για τη Ρωσία, δήλωσε στο 2ο κανάλι της δημόσιας γερμανικής τηλεόρασης ZDF:

“Θέλω να το πω ανοιχτά, είδα με φρίκη ότι η Ελλάδα εγκατέλειψε σήμερα την κοινή θέση της ΕΕ για τη Ρωσία. Πραγματικά εξεπλάγην. Δεν μπορείς από τη μια να απαιτείς από την Ευρώπη να δείξει ενότητα, όταν πρόκειται για τη χώρα σου, όπως κάνει ο κ. Τσίπρας, και μετά, ως πρώτη επίσημη ενέργεια, να σπας την κοινή ευρωπαϊκή γραμμή. Αυτό κατά την άποψή μου μακροπρόθεσμα δεν θα λειτουργήσει”.

Σε ό,τι αφορά τον κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, ο Σουλτς δήλωσε: “Πρέπει να πω ότι δεν εξεπλάγην απλώς, αλλά σοκαρίστηκα. Ο συνασπισμός ο οποίος σχηματίζεται στην Αθήνα θα ήταν σαν να συνασπιζόταν στη Γερμανία η Αριστερά με την “Εναλλακτική για τη Γερμανία”. Δεν πιστεύω ότι αυτό είναι καλό για τη χώρα. Αν κοιτάξω προσεκτικά, πιστεύω ότι ο κοινός παρονομαστής των δύο κομμάτων, τα οποία κανονικά είναι ιδεολογικοί εχθροί, είναι η απόρριψη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Έχω την εντύπωση ότι αυτό θα οδηγήσει μακροπρόθεσμα σίγουρα σε εντάσεις εσωπολιτικά και μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων. Σίγουρα όμως δεν αποτελεί αποκλιμάκωση στις σχέσεις με τους εταίρους και με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς”.

Απ’ αυτές τις τοποθετήσεις φαίνεται πως η ΕΕ δεν είναι διατεθειμένη στο σύνολό της έτοιμη να αποκοιμηθεί και να αποδεχτεί την απόπειρα της Ελλάδας να κάνει διάπσπαση στην ΕΕ υπέρ της Ρωσίας. Το αληθινό πρόβλημα είναι ότι η Ρωσία έχει και τον τρόπο και τις άκρες της (τους ανθρώπους της μέσα στα δυτικά όργανα εξουσίας, για να ακριβολογούμε), ώστε να πετυχαίνει τους τακτικούς και τους στρατηγικούς της στόχους και να αποπροσανατολίζει τους Δυτικούς. Η αφύπνιση σχετικά με αυτούς τους πράκτορες απαιτεί περισσότερο βαθιά κατανόηση της ρώσικης στρατηγικής και τακτικής.

Η μόνη εγγύηση για ένα καλύτερο αύριο είναι η πάλη των λαών για το μεροκάματο, τη δημοκρατία, την ανεξαρτησία και, τελικά, το σοσιαλισμό. Εδώ έχει να παίξει μεγάλο και καίριο ρόλο  η μαρξιστική-λενιστική-μαοιστική  γραμμή των 3 κόσμων που η ΟΑΚΚΕ έχει προσπαθήσει, και σε ένα βαθμό έχει καταφέρει δημιουργικά να εμβαθύνει, στις σημερινές ελληνικές αλλά και παγκόσμιες συνθήκες.