α) Α­να­τέ­θη­κε ε­ξου­σί­α πει­θαρ­χι­κής δί­ω­ξης των δι­κα­στών στις διο­ρισμέ­νες α­πό την ί­δια η­γε­σί­ες των α­νώ­τα­των δι­κα­στη­ρί­ων με νό­μο.

β) Για πρώ­τη φο­ρά ε­κλεγ­μέ­νος στη θέ­ση του προ­ϊ­στά­με­νου της Ει­σαγγε­λί­ας Ε­φε­τών (Ντο­γιά­κος), α­πο­μα­κρύ­νε­ται α­μέ­σως με­τά την ε­κλο­γή του με πει­θαρ­χι­κή ποι­νή με­τά α­πό πα­ρεμ­βά­σεις της προ­έ­δρου του ΑΠ, και του υ­πουρ­γού δι­καιο­σύ­νης, κα­ταρ­γώ­ντας στην πρά­ξη το αυ­το­διοί­κη­το. Έ­τσι η κυ­βέρ­νη­ση έ­κα­νε ω­μή ε­πέμ­βα­ση στην α­νά­δει­ξη της διοί­κη­σης των δι­κα­στη­ρί­ων που με βά­ση το νό­μο γί­νε­ται α­πό τους ί­διους τους δι­κα­στές. Μό­νο η η­γε­σί­α των α­νωτά­των δι­κα­στη­ρί­ων διο­ρί­ζε­ται α­πό την κυ­βέρ­νη­ση. Μά­λι­στα η πει­θαρ­χι­κή έρευ­να που προ­κά­λε­σε η Θά­νου α­φο­ρού­σε πα­ρα­τυ­πί­ες που ε­πι­κα­λέ­στη­κε στην πρώ­τη ε­κλο­γή του Ντο­γιά­κου το 2014. Η ί­δια η έ­ρευ­να α­πο­τε­λεί πα­ρα­βί­α­ση του αυ­τοδιοίκη­του α­φού τέ­τοιες πα­ρα­τυ­πί­ες δι­καιού­νται να κα­ταγ­γεί­λουν ό­σοι συμ­με­τεί­χαν στην ψη­φο­φο­ρί­α, υ­πο­ψή­φιοι και ε­κλο­γείς και ό­χι η πρό­ε­δρος του ΑΠ. Γι’ αυ­τό στον πρώ­το βαθ­μό η ποι­νή ή­ταν μια ε­πί­πλη­ξη που με­τα­τρά­πη­κε σε πει­θαρ­χι­κή ποι­νή στο δεύ­τε­ρο με πα­ρέμ­βα­ση του υ­πουρ­γού.

γ) Για πρώ­τη φο­ρά πρω­θυ­πουρ­γός εκ­δί­δει α­πό­φα­ση δι­κα­στη­ρί­ου πριν συ­νε­δριά­σει το δι­κα­στή­ριο, ό­πως έ­κα­νε ο Τσί­πρας στη ΔΕΘ ό­ταν δή­λω­σε ό­τι δεν υ­πάρ­χει κα­μί­α πε­ρί­πτω­ση να κρι­θεί ο νό­μος για τα κα­νά­λια α­ντι­συ­νταγ­ματι­κός.

δ) Για πρώ­τη φο­ρά πρό­εδρος του ΣτΕ (Σα­κελ­λα­ρί­ου διο­ρι­σμέ­νος α­πό τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ) μα­ταί­ω­σε μί­α προ­γραμ­μα­τι­σμέ­νη ε­δώ και και­ρό συ­νε­δρί­α­ση της Ο­λο­μέ­λειας του δι­κα­στη­ρί­ου για τα κα­νά­λια, ε­πει­δή οι δι­κα­στές αρ­νή­θη­καν να ε­πι­βε­βαιώ­σουν τον πρω­θυ­πουρ­γό, ε­πι­κα­λού­με­νος “αρ­νη­τι­κό” πο­λι­τι­κό κλί­μα, χω­ρίς καν να ο­ρί­σει νέ­α η­με­ρο­μη­νί­α συ­νε­δρί­α­σης. Δη­λα­δή δεν ά­φη­σε ένα α­νώ­τα­το δι­κα­στή­ριο ού­τε καν να συ­νε­δριά­σει για­τί αυ­τό δεν βό­λευε την κυ­βέρ­νη­ση. Λί­γες μέ­ρες με­τά, ο ί­διος, μα­ζί με τη διο­ρι­σμέ­νη Θά­νου του Α­ρεί­ου Πά­γου, και την ε­πί­σης διο­ρι­σμέ­νη Θεοτο­κά­του του Ε­λε­γκτι­κού Συ­νε­δρί­ου, πέ­ρα­σαν τις πόρ­τες του Μα­ξί­μου για να συ­να­ντη­θούν με τον πρω­θυ­πουρ­γό και να συ­ζη­τή­σουν αυ­ξή­σεις των μι­σθών των δι­κα­στών, και ι­διαί­τε­ρη με­τα­χείρι­ση για τα α­νώ­τε­ρα κλι­μά­κια!

ε) Πρώ­τη φο­ρά λοι­πόν πρω­θυ­πουρ­γός δεν συ­ζη­τά­ει με τα συν­δι­κα­λιστι­κά όρ­γα­να των δι­κα­στών για τα μι­σθο­λο­γι­κά τους αλ­λά με τους προ­έ­δρους των α­νω­τά­των δι­κα­στη­ρί­ων, που ση­μαί­νει ό­τι θέ­λει οι πρό­ε­δροι αυ­τοί να είναι εκ­πρό­σω­ποι των δι­κα­στών για τα μι­σθο­λο­γι­κά τους, που πά­ει να πει ό­τι δω­ρο­δο­κεί τους δι­κα­στές για να κρα­τά­νε στη θέ­ση τους αυ­τούς τους προ­έδρους και να τους υ­πα­κούν σε ό­λα αν θέ­λουν να δουν κα­λή οι­κο­νο­μι­κή με­τα­χείρι­ση, δη­λα­δή και τους εκ­βιά­ζει και τους δω­ρο­δο­κεί. Ο πρω­θυ­πουρ­γός ε­πι­βεβαί­ω­σε τον εκ­βια­σμό και τη δω­ρο­δο­κί­α δί­νο­ντας υ­πό­σχε­ση στους προέ­δρους για αυ­τές τις αυ­ξή­σεις. Στό­χος της με­θό­δευ­σης αυ­τής ή­ταν να έ­χει δι­κα­στική στή­ρι­ξη στην κρί­σι­μη για την κυ­βέρ­νη­ση μά­χη της φα­σι­στι­κής φί­μω­σης των κα­να­λιών και της ε­γκα­τά­στα­σης ε­νός ρώ­σι­κου κα­να­λιού στη χώ­ρα.

στ) Πρώ­τη φο­ρά έ­νας πρω­θυ­πουρ­γός, για να δια­σφα­λί­σει ό­τι οι δύ­ο πρό­ε­δροι των α­νω­τά­των δι­κα­στη­ρί­ων, του Α­ρεί­ου Πά­γου και του ΣτΕ, που πρέπει σύ­ντο­μα να α­πο­χω­ρή­σουν λό­γω υ­πο­χρε­ω­τι­κής, σύμ­φω­να με το Σύ­νταγ­μα, συντα­ξιο­δό­τη­σης τους στην η­λι­κί­α των 67 ε­τών θα πα­ρα­μεί­νουν στην η­γε­σί­α της δι­καιο­σύ­νης, συ­ζή­τη­σε μα­ζί τους πως θα πα­ρα­βιά­σει το Σύ­νταγ­μα με νο­μο­θετι­κή ρύθ­μι­ση που θα αυ­ξά­νει τα ό­ρια συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης.

Το ό­τι πρό­ε­δροι α­νω­τά­των δι­κα­στη­ρί­ων συ­ζή­τη­σαν με τον πρω­θυ­πουργό πως θα πα­ρα­βιά­σουν α­πό κοι­νού το Σύ­νταγ­μα α­πο­τε­λεί λό­γω κα­θαί­ρε­σης των πρώτων και πα­ραί­τη­σης του δεύ­τε­ρου. Α­σφα­λώς τί­πο­τα α­πό αυ­τά δεν έ­γινε, και κα­μί­α α­ντι­πο­λί­τευ­ση δεν τα ζή­τη­σε.

Πρωτοφανείς αντιστάσεις από το δικαστικό σώμα ενώ η αντιπολίτευση το πουλάει

Ε­νά­ντια σε αυ­τές τις πρα­ξι­κο­πη­μα­τι­κές με­θο­δεύ­σεις ξε­ση­κώ­θη­κε ω­στό­σο έ­να πρω­το­φα­νές κύ­μα κα­ταγ­γε­λιών στο δι­κα­στι­κό σώ­μα. Οι πρώ­τες καταγ­γε­λί­ες ήρ­θαν α­πό δύ­ο α­ντι­προ­έ­δρους του ΣτΕ, τους Χρ. Ράμ­μο και Κ. Σακ­κε­λαρο­πού­λου που πα­ραι­τή­θη­καν α­πό μέ­λη του συν­δι­καλι­στι­κού τους ορ­γά­νου, της Έ­νω­σης των Δι­κα­στών του ΣτΕ ε­πει­δή αυ­τή κά­λυ­ψε πλή­ρως τον πρό­ε­δρο. Μί­λη­σαν με α­πο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και θάρ­ρος για αρ­νη­σι­δι­κί­α και για πρω­το­φανή α­πό­φα­ση που ό­μοια της δεν υ­πήρ­ξε ού­τε στην πε­ρί­ο­δο της χού­ντας. Πρό­κειται για μί­α δη­μο­κρα­τι­κή α­ντί­στα­ση α­νά­λο­γη με το μέ­γε­θος της κυ­βερ­νη­τι­κής πρό­κλη­σης από έ­να δι­κα­στή­ριο που έ­χει δια­κρι­θεί στην πι­στή ε­φαρ­μο­γή της κα­θε­στω­τι­κής πο­λι­τι­κής ι­διαί­τε­ρα στο πε­δί­ο του πα­ρα­γω­γι­κού σα­μπο­τάζ και της α­πα­γό­ρευ­σης των ε­πεν­δύ­σε­ων, βο­η­θώ­ντας να α­νέ­βουν στην ε­ξου­σί­α οι πρω­τα­γω­νι­στές του σε πο­λι­τι­κό ε­πί­πε­δο.

Στη συ­νέ­χεια η Ένω­ση Δι­κα­στών και Ει­σαγ­γε­λέ­ων κα­τάγ­γει­λε τη συ­νά­ντη­ση των τριών προ­έ­δρων με τον πρω­θυ­πουρ­γό μι­λώ­ντας για πο­λι­τι­κό κλί­μα τρό­μου που δη­μιουρ­γεί­ται α­πό την τό­σο α­προ­κά­λυ­πτη κα­τα­στρα­τή­γη­ση του συ­ντάγ­μα­τος με τη συ­ζή­τη­ση για νο­μο­θε­τι­κή με­τα­βο­λή των συ­νταγ­μα­τικών ο­ρί­ων συ­ντα­ξιο­δό­τη­σης. Με κοι­νή α­να­κοί­νω­σή τους, τέσ­σε­ρις α­κό­μα δι­καστι­κές ε­νώ­σεις συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης αυ­τή τη φο­ρά και της Έ­νω­σης των Δι­καστών του ΣτΕ, κα­τάγ­γει­λαν ε­πί­σης την α­πό­πει­ρα πα­ρα­βί­α­σης του συ­ντάγ­μα­τος και τη συ­νά­ντη­ση των τριών α­να­φε­ρό­με­νες σε πα­ρά­καμ­ψη των αρ­μό­διων συνδι­κα­λι­στι­κών ορ­γά­νων που για μή­νες ζη­τούν συ­νά­ντη­ση με τον πρω­θυ­πουρ­γό. Ε­πί­σης, τη συ­νά­ντη­ση κα­τάγ­γει­λε και ο Δι­κη­γο­ρι­κός Σύλ­λο­γος Α­θη­νών, μιλώ­ντας ξε­κά­θα­ρα για α­πό­πει­ρα ε­πη­ρε­α­σμού με στό­χο την ε­πί­λυ­ση εκ­κρε­μών νομι­κών ζη­τη­μά­των α­πό την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης.

Αυ­τή ή­ταν μί­α ε­ξέ­γερ­ση των δι­κα­στών α­πέ­να­ντι σε μί­α σιω­πη­λή και α­πα­θή α­ντι­πο­λί­τευ­ση που κα­ταγ­γέλ­λει “μι­κρο­κομ­μα­τι­κές σκο­πι­μό­τη­τες”, και δί­νει την ευ­και­ρί­α στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να α­πα­ντή­σει για άλ­λες πα­ρεμ­βά­σεις που έκα­ναν προ­η­γού­με­νες κυ­βερ­νή­σεις. Τέ­τοιες πα­ρεμ­βά­σεις ό­μως δεν υ­πήρ­ξαν στο πα­ρελ­θόν. Αυ­τές ε­δώ α­πο­τε­λούν φα­σι­στι­κές πρα­κτι­κές που­τι­νι­κού τύ­που για τον ο­λο­κλη­ρω­τι­κό έ­λεγ­χο του κρά­τους. Πρό­κει­ται για έ­να πρω­το­φα­νές πο­λι­τι­κό και συ­νταγ­μα­τι­κό σκάν­δα­λο που αρ­νού­νται να κα­ταγ­γεί­λουν σαν τέ­τοιο οι λε­γό­με­νες φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊ­κές η­γε­σί­ες της α­ντι­πο­λί­τευ­σης.

Ναζιστές - ΣΥΡΙΖΑ - Θάνου και “Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς” σε μέτωπο κατά των δικαστών που ενοχλούν το καθεστώς.

Α­πό τις νέ­ες εκ­κα­θα­ρί­σεις στη δι­καιο­σύ­νη ι­διαί­τε­ρα ι­κα­νο­ποι­ημέ­νη εί­ναι η να­ζι­στι­κή συμ­μο­ρί­α της ΧΑ. Α­πό το Μά­η του 2015 ε­ξα­πο­λύ­θη­κε α­πό τον υ­πουρ­γό Δι­καιο­σύ­νης κυ­νη­γη­τό ε­νά­ντια στους δι­κα­στι­κούς λει­τουρ­γούς που πρω­τα­γω­νί­στη­σαν στις διώ­ξεις της, δη­λα­δή στον τό­τε προ­ϊ­στά­με­νο της ει­σαγ­γε­λί­ας ε­φε­τών, Ντο­γιά­κο, και την ει­σαγ­γε­λέ­α του ΑΠ Κου­τζα­μά­νη για την υ­πό­θε­ση Βγε­νό­που­λου (http://newpost.gr/ellada/535549/peitharxikh-ereyna-se-baros-ths-koytzamanh-gia-thn-ypothesh-bgenopoyloy). Την ί­δια πε­ρί­ο­δο οι να­ζι­στές α­νάρ­τη­σαν στην ι­στο­σε­λί­δα τους δη­μο­σί­ευ­μα με τί­τλο “Στο στό­χαστρο της ελ­λη­νι­κής δι­καιο­σύ­νης η συμ­μο­ρί­α Ντο­γιά­κου - Κου­τζα­μά­νη” στο ο­ποί­ο ε­πι­δο­κί­μα­σαν την πει­θαρ­χι­κή έ­ρευ­να ε­να­ντί­ον τους. Στη συμ­μο­ρί­α σύμφω­να με τη ΧΑ, συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται η ει­σαγ­γε­λέ­ας Ε­φε­τών Τσα­τά­νη, που κατάγ­γει­λε τον α­να­πλη­ρω­τή υ­πουρ­γό Δι­καιο­σύ­νης Παπαγ­γε­λό­που­λο για πα­ρεμβά­σεις στην υ­πό­θε­ση και ή­ταν ε­πί­σης υ­πο­ψή­φια στις ε­κλο­γές για τη διοί­κηση της ει­σαγ­γε­λί­ας των Ε­φε­τών, αλ­λά και ο Δα­σκα­λό­που­λος, ο ει­σαγ­γε­λέ­ας που τόλ­μη­σε και κυ­νή­γη­σε τον Μα­ρι­νά­κη. Οι Τσα­τά­νη και Δα­σκα­λό­που­λος βρέ­θη­καν στο στό­χα­στρο της ί­διας πει­θαρ­χι­κής έ­ρευ­νας. Έ­να χρό­νο με­τά, ο φά­κελος τέ­θη­κε στο αρ­χεί­ο, α­φού ο μο­να­δι­κός κα­τή­γο­ρος των δι­κα­στών, ο ει­σαγ­γελέ­ας ε­φε­τών Αγ­γε­λής που έ­κα­νε την α­να­φο­ρά ε­να­ντί­ον τους με τη στή­ρι­ξη του υ­πουρ­γού Δι­καιο­σύ­νης, δεν πή­γε πο­τέ στα αρ­μό­δια πει­θαρ­χικά όρ­γα­να να κα­τα­θέ­σει στοι­χεί­α πα­ρό­λο που κλή­θη­κε ε­πα­νει­λημ­μέ­να!!! (http://www.protothema.gr/greece/article/591364/sto-arheio-oi-anafores-tou-eisaggelea-efeton-i-aggeli-peri-dithen-paremvaseis-sto-ergo-tou/ )

Ση­μειώ­νου­με ό­τι ο Βγε­νό­που­λος, πρώ­ην ευ­νο­ού­με­νος ο­λι­γάρ­χης του κα­θε­στώ­τος, φαί­νε­ται ό­τι μάλ­λον έ­χει ε­δώ και και­ρό χά­σει αυ­τή την εύ­νοια, πι­θα­νά α­πό τη στιγ­μή που έ­νιω­σε αρ­κε­τά ι­σχυ­ρός για να αυ­το­νο­μη­θεί. Πρόσφα­τα έ­χα­σε και την προ­ε­δρί­α του ο­μί­λου της MIG με α­πό­φα­ση των με­τό­χων της, ενώ έ­χουν δε­σμευ­τεί οι λο­γα­ρια­σμοί του. Έ­τσι, σή­με­ρα βρί­σκο­νται υ­πό­λο­γοι οι δι­κα­στές που ε­ρεύ­νη­σαν την υ­πό­θε­ση του και δεν προ­χώ­ρη­σαν σε ποι­νικές διώ­ξεις.

Μί­α άλ­λη υ­πό­θε­ση στην ο­ποί­α βρέ­θη­κε κα­τη­γο­ρού­με­νος ο Ντο­γιά­κος εί­ναι αυ­τή της Siemens, και συ­γκε­κρι­μέ­να της κα­θυ­στέ­ρη­σης στη με­τά­φρα­ση πολυ­σέ­λι­δου βου­λεύ­μα­τος που εί­χε α­να­λά­βει η με­τα­φρα­στι­κή υ­πη­ρε­σί­α του υ­πουρ­γεί­ου Ε­ξω­τε­ρι­κών (!) με α­πο­τέ­λε­σμα τη με­γά­λη α­να­βο­λή της δί­κης. Δη­λα­δή, αφού ό­λες οι κυ­βερ­νή­σεις που προ­η­γή­θη­καν α­πό κοι­νού με τα κοι­νο­βου­λευ­τικά κόμ­μα­τα φρό­ντι­σαν να τε­μα­χί­σουν το σκάν­δα­λο και να α­πο­κό­ψουν το σκέλος Ι­ντρα­κόμ α­πό το σκάν­δα­λο Siemens - Ι­ντρα­κόμ το ο­ποί­ο βα­πτί­στη­κε σκάν­δα­λο Siemens, α­πα­ξιώ­νο­ντας τη δι­κα­στι­κή διε­ρεύ­νη­ση και κα­λύ­πτο­ντας τον Κόκ­κα­λη, πρόκυ­ψε ξαφ­νι­κά ό­τι ό­λο το πρό­βλη­μα εί­ναι μί­α κα­θυ­στέ­ρηση με­τά­φρα­σης και ό­τι ό­λη η ευ­θύ­νη α­νή­κει σε έ­να ει­σαγ­γε­λέ­α για μί­α δια­δι­κα­σί­α που εί­χε α­ναλά­βει το υ­πουρ­γεί­ο Ε­ξω­τε­ρι­κών!!!!!

Η πουτινικού τύπου βομβιστική επίθεση στην Τσατάνη

Η Τσα­τά­νη κα­τη­γο­ρή­θη­κε με δεύ­τε­ρη πει­θαρ­χι­κή έ­ρευ­να που ξε­κί­νησε η ί­δια η Θά­νου για την υ­πό­θε­ση Βγε­νό­που­λου στην ο­ποί­α της ε­πι­βλή­θη­κε πει­θαρ­χι­κή ποι­νή στέ­ρη­σης μι­σθού 60 η­με­ρών. Η Τσα­τά­νη δεν υ­πέ­κυ­ψε με­τά α­πό όλα αυ­τά και αυ­τό το σθέ­νος της μέ­σα σε αυ­τό το κλί­μα ορ­γής και α­ντί­στα­σης των δι­κα­στών, γί­νε­ται ε­πι­κίν­δυ­νο για τους σο­σιαλφα­σί­στες, τους να­ζήδες, και την κυ­βέρ­νη­ση την ώ­ρα που έ­χει α­νοι­χτό το μέ­τω­πο των κα­να­λιών στο ΣτΕ. Προ­φα­νώς γι αυ­τό μό­λις προ­χθές η Τσα­τά­νη βρέ­θη­κε στο στό­χα­στρο βομ­βιστι­κής ε­πί­θε­σης της “Συ­νω­μο­σί­ας των Πυ­ρή­νων της Φω­τιάς”. Αυ­τή η ε­ντε­λώς καθε­στω­τι­κή, η πλέ­ον ε­ντε­λώς κυ­βερ­νη­τι­κή ο­μά­δα στην προ­κή­ρυ­ξή της συ­μπαρα­τάσ­σε­ται πλή­ρως με τα κα­τη­γο­ρη­τή­ρια Θά­νου-Πα­ρα­σκευό­που­λου στην υ­πόθε­ση Βγε­νό­που­λου α­πό κοι­νού με τους να­ζι­στές της ΧΑ. Συ­μπλη­ρώ­νει μά­λι­στα αυ­τά τα κα­τη­γο­ρη­τή­ρια με άλ­λες υ­πο­θέ­σεις στις ο­ποί­ες ε­μπλέκονται στε­λέ­χη της ΝΔ, η υ­πό­θε­ση των ε­ξο­πλι­στι­κών ό­που α­να­φέ­ρε­ται ο­νο­μα­στι­κά ο Μεϊ­μα­ρά­κης, και η υ­πό­θε­ση του Βα­το­πε­δί­ου. Ως δεύ­τε­ρος λό­γος ε­πι­λο­γής της Τσα­τά­νη α­να­φέ­ρε­ται το ό­τι “έ­κρι­νε ως α­πα­ρά­δε­κτη μί­α α­πό τις αι­τή­σεις α­πο­φυλά­κι­σης της Εύ­ης Στα­τή­ρη, συ­ζύγου του μέ­λους της Σ.Π.Φ Γε­ρά­σι­μου Τσά­κα­λου”. Στη συ­νέ­χεια α­πει­λεί ό­λους τους δι­κα­στές και τις οι­κο­γέ­νειες τους για την “εκ­δι­κη­τι­κή μα­νί­α” στις “οι­κο­γέ­νειες συ­ντρό­φων”.

Πως αλ­λιώς ε­κτός α­πό κυ­βερ­νη­τι­κής προ­έ­λευ­σης α­πό­πει­ρα τρο­μο­κρά­τη­σης της Τσα­τά­νη μπο­ρεί να θε­ω­ρη­θεί η συ­γκε­κρι­μέ­νη στιγ­μή και το ε­πιλε­κτι­κό πε­ριε­χό­με­νο της ε­πί­θε­σης; Για­τί οι πυ­ρή­νες δεν ε­ξορ­γί­ζο­νται με την η­γε­σί­α του υ­πουρ­γεί­ου δι­καιο­σύ­νης, και με τους προ­έ­δρους των α­νώ­τα­των δι­κα­στη­ρί­ων που συ­να­ντιού­νται με τον Τσί­πρα; Για­τί δεν ε­ξορ­γί­στη­καν όταν α­θω­ώ­θη­κε ο να­ζι­στής Πλεύ­ρης με ψή­φο με­τα­ξύ άλ­λων και της ση­με­ρι­νής προ­έ­δρου του ΑΠ, ή ό­ταν οι να­ζι­στές της ΧΑ α­πο­λάμ­βα­ναν για χρό­νια δι­κα­στική α­συ­λί­α μέ­χρι και τις πρό­σφα­τες α­θω­ώ­σεις Κα­σι­διά­ρη, και για­τί δεν ε­ξορ­γί­ζο­νται σή­με­ρα για το ό­τι η δί­κη της ΧΑ έ­χει με­τα­τρα­πεί σή­με­ρα σε μί­α πα­ρω­δί­α; Αλ­λά α­κό­μα και στο ε­πί­πε­δο των οι­κο­νο­μι­κών σκαν­δά­λων, δεν ή­ταν το με­γα­λύ­τε­ρο σκάν­δα­λο ό­λων των ε­πο­χών οι ε­πα­νει­λημ­μέ­νες α­θω­ώ­σεις και α­παλλα­γές του Κόκ­κα­λη α­πό πλή­θος διώ­ξε­ων που σή­με­ρα τον έ­χουν α­φή­σει α­λώ­βητο να γι­γα­ντώ­νε­ται ο­λο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρο, α­πό ο­ποιο­δή­πο­τε σκάν­δα­λο μπο­ρεί να βα­ραί­νει έ­ναν ή­δη χτυ­πη­μέ­νο Βγε­νό­που­λο; Αν η α­πά­ντη­ση βρί­σκε­ται στο ό­τι οι πυ­ρή­νες εί­ναι κα­τά της α­στι­κής δι­καιο­σύ­νης γε­νι­κά για­τί ζη­τούν α­πό την α­στι­κή δι­καιο­σύ­νη την κα­τα­δί­κη Βγε­νόπουλου και δια­μαρ­τύ­ρονται που δεν κα­τα­δι­κά­στη­καν οι Με­ϊ­μα­ρά­κης και οι ε­μπλε­κό­με­νοι στο Βα­τοπέ­δι, και πως αυ­τές οι υ­πο­θέ­σεις γί­νο­νται πρώ­τος λό­γος ε­πί­θε­σης και δεύ­τερος λό­γος γί­νε­ται η “εκ­δι­κη­τι­κή μα­νί­α” κα­τά των “συ­ντρό­φων τους”; Η α­πά­ντηση εί­ναι ό­τι αυ­τοί όπως και οι να­ζι­στές λει­τουρ­γούν σαν πα­ρα­κρα­τι­κές συμμο­ρί­ες στο πλευ­ρό της κρα­τι­κής συμ­μο­ρί­ας Τσί­πρα, γι’ αυ­τό και ό­λοι μα­ζί έχουν κοι­νούς ε­χθρούς.

Το νέο "κράτος δικαίου" του ΣΥΡΙΖΑ

Έ­τσι στή­νε­ται το νέ­ο “κρά­τος δι­καί­ου” του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ που α­πο­τε­λεί α­πλά την κα­τάρ­γη­ση ο­ποιου­δή­πο­τε κρά­τους δι­καί­ου, την κα­τά­λυ­ση της α­στι­κής δι­καιο­σύ­νης και τε­λι­κά της α­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας ό­χι α­πό έ­ναν ε­πα­να­στα­τημέ­νο λα­ό αλ­λά α­πό τα δε­ξιά, α­πό την α­ντί­δρα­ση και μά­λι­στα α­πό την πλευ­ρά του φα­σι­σμού και του να­ζι­σμού . Στο πλευ­ρό του το νέ­ο αυ­τό “κρά­τος δι­καί­ου” έχει βε­βαί­ως και το ψευ­τοΚ­ΚΕ που σχο­λιά­ζει τις φα­σι­στι­κές με­θο­δεύ­σεις που ε­ξε­λίσ­σο­νται στο χώ­ρο της δι­καιο­σύ­νης ως “εν­δο­α­στι­κό κα­βγά” (Ρι­ζο­σπάστης, 1/10/2016) που δεν α­φο­ρά το λα­ό. Πως μπο­ρεί να μην εν­δια­φέ­ρει το λα­ό το ό­τι η χώ­ρα μπαί­νει σε μί­α πε­ρί­ο­δο α­πό­λυ­της κρα­τι­κής αυθαι­ρε­σί­ας ό­που οι νό­μοι θα ε­φαρ­μό­ζο­νται και θα ερ­μη­νεύ­ο­νται σύμ­φω­να με τις κρα­τι­κές ε­ντο­λές ή α­κό­μα κα­λύ­τε­ρα σύμ­φω­να με τις ε­ντο­λές ε­νός κομ­μα­τιού της α­στι­κής τά­ξης και του ι­μπε­ρια­λι­σμού, για την α­κρί­βεια του να­ζι­στι­κού κομ­μα­τιού της α­στικής τά­ξης και του ιμπε­ρια­λι­σμού; Μό­νο ο υ­πε­ρα­ντι­δρα­στι­κός μι­ση­τός από το α­λη­θι­νό ΚΚΕ και το Ε­ΑΜ τρο­τσκι­στής Στή­νας εί­χε τέ­τοιες δή­θεν ου­δέ­τερες θέ­σεις στην πε­ρί­ο­δο της γερ­μα­νι­κής κα­το­χής, θέ­σεις του τύ­που: κά­τω οι Γερ­μα­νοί κά­τω και η ε­θνι­κή α­ντί­στα­ση στους γερ­μα­νούς.

Αλ­λά το ψευ­τοΚ­ΚΕ εί­ναι πο­λύ χει­ρό­τε­ρο α­πό το Στή­να. Φαί­νε­ται τροτσκι­στι­κό. Φαί­νε­ται ό­τι έ­χει τη θέ­ση “κά­τω ό­λα τα τμή­μα­τα της α­στι­κής τά­ξης και ό­λοι οι ι­μπε­ρια­λι­σμοί”. Ό­μως η πρά­ξη του δεί­χνει ό­τι σε ό­λα τα ζη­τή­ματα εί­ναι με το φα­σι­στι­κό κομ­μά­τι της α­στικής τά­ξης και του ι­μπε­ρια­λισμού. Ό­χι μό­νο για­τί αυ­τό το κομ­μά­τι ε­πι­τί­θε­ται, αυ­τό χρη­σι­μο­ποιεί α­ντσυνταγ­μα­τι­κή, και πο­λι­τι­κή βί­α, και ε­πί­σης αυ­τό ε­πι­κρα­τεί σε ό­λες τις α­ντι­παρα­θέ­σεις. Αλ­λά για­τί -και αυ­τό φαί­νε­ται πιο κα­θα­ρά στην οι­κο­νο­μί­α πα­ρά στην πο­λι­τι­κή- ό­που κυ­ριαρ­χούν οι ρω­σο­κι­νέ­ζοι ι­μπε­ρια­λι­στές και οι φί­λοι τους ο­λι­γάρ­χες, το ψευ­τοΚ­ΚΕ πο­τέ δεν α­ντι­δρά. Πο­τέ, δεν α­ντι­δρά στην ΚΟ­ΣΚΟ, πο­τέ δεν α­ντι­δρά στον Ά­κτω­ρα, πο­τέ στον Κο­πε­λού­ζο ή στο Μυ­τι­λη­ναί­ο ή στον Κόκ­κα­λη. Α­ντι­δρά σε ντό­πιες μό­νο και σε δυ­τι­κές ε­πιχει­ρή­σεις ό­που μπο­ρεί και να τις κλεί­νει ή να ε­μπο­δί­ζει τις ε­πεν­δύ­σεις τους: Α­ντι­δρού­σε δη­λα­δή στην MSC, τον α­ντα­γω­νι­στή της ΚΟ­ΣΚΟ ώ­σπου την έ­διω­ξε α­πό τον Πει­ραιά, αντι­δρού­σε στη Χα­λυ­βουρ­γί­α Α­σπρο­πύρ­γου ώ­σπου την έ­κλει­σε, το ί­διο α­ντι­δρού­σε στην Ε­πι­σκευα­στι­κή Ζώ­νη ώ­σπου τη μα­ρά­ζω­σε αλ­λά δεν έ­κα­νε ού­τε έ­να δρά­μι α­ντί­στα­ση γι αυ­τήν ό­ταν την πή­ρε η ΚΟ­ΣΚΟ. Το ψευ­τοΚ­ΚΕ δεν εί­ναι α­πλά με το αρ­πα­κτι­κό, το πιο φα­σι­στι­κό, κομ­μά­τι της α­στι­κής τά­ξης και του ι­μπερια­λι­σμού. Εί­ναι τμή­μα του.

Ο απόλυτος κυβερνητικός έλεγχος της δικαιοσύνης είναι ο βασικός όρος για μια σύγχρονη φασιστική δικτατορία

Η δι­καιο­σύ­νη έ­χει να α­να­λά­βει πολ­λα­πλό και κρί­σι­μο ρό­λο στην περί­ο­δο που έρ­χε­ται. Εί­ναι έ­να α­να­γκαί­ο για το κα­θε­στώς ερ­γα­λεί­ο για τα α­ντι­συ­νταγ­μα­τι­κά κυ­βερ­νη­τι­κά πρα­ξι­κο­πή­μα­τα ό­πως ο νό­μος και οι υ­πουρ­γι­κές α­πο­φά­σεις για τα κα­νά­λια, ό­πως ε­πί­σης και για την οι­κο­νο­μι­κή και η­θι­κή ε­ξό­ντω­ση των α­ντι­πά­λων του σο­σιαλ­φα­σι­σμού προς το πα­ρόν σε ε­πί­πε­δο α­στικής τά­ξης. Αυ­τή σή­με­ρα ξε­κι­νά­ει με τους στο­χευ­μέ­νους και ε­πι­λε­κτι­κούς ελέγ­χους του ΣΔΟ­Ε και του Κέ­ντρου Φο­ρο­λό­γη­σης Με­γά­λου Πλού­του (ΚΕ­ΦΟ­ΜΕΠ) που ο­δη­γούν σε πρώ­το ε­πί­πε­δο στον οι­κο­νο­μι­κό στραγ­γα­λι­σμό μέ­σω των δε­σμεύ­σε­ων τρα­πε­ζι­κών λο­γα­ρια­σμών (δες υ­πο­θέ­σεις Ψυ­χά­ρη, Α­λα­φού­ζου, Βγε­νό­πουλου). Την ί­δια μέ­θο­δο α­κο­λού­θη­σε ο Πού­τιν ε­νά­ντια σε ο­λι­γάρ­χες στους ο­ποί­ους μοί­ρα­σε τον κρα­τι­κό πλού­το ο Γέλ­τσιν, και οι ο­ποί­οι ό­μως στη συ­νέ­χεια θέ­λη­σαν να έ­χουν πο­λι­τι­κή ι­σχύ και δεν υ­πο­τά­χθη­καν στο κα­θε­στώς Πού­τιν (πχ Χο­ντορ­κόφ­σκι, Γκου­ζίν­σκι, Μπε­ρε­ζόφ­σκι), σε α­ντί­θε­ση με ό­λους ό­σους παρα­μέ­νουν πι­στοί στο Κρεμ­λί­νο. Οι πρώ­τοι κα­ταρ­γή­θη­καν σαν ρώ­σοι κε­φα­λαιο­κρά­τες για την α­ντι­πο­λί­τευ­ση που ά­σκη­σαν στο Κρεμ­λί­νο, αλ­λά πή­γαν στα δι­κα­στή­ρια α­πο­κλει­στι­κά με κα­τη­γο­ρί­ες δια­φθο­ράς και φο­ρο­δια­φυ­γής.

Το έ­δα­φος για μια α­νά­λο­γη ε­ξέ­λι­ξη χτί­ζε­ται ε­δώ και πο­λύ και­ρό από τις ρω­σό­δου­λες η­γε­σί­ες των κοι­νο­βου­λευ­τι­κών κομ­μά­των α­πό το 1981 και με­τά. Ή­ταν αυ­τές οι η­γε­σί­ες που κα­θιέ­ρω­σαν την πρα­κτι­κή των πο­λι­τι­κών εκ­κα­θαρί­σε­ων μέ­σω ε­πι­λε­κτι­κών ή α­νύ­παρ­κτων σκαν­δάλων σέρ­νο­ντας με αυ­τό τον τρό­πο στα δι­κα­στή­ρια τους πο­λι­τι­κούς τους α­ντι­πά­λους. Η πρώ­τη τέ­τοια κά­θαρ­ση στην ο­ποί­α πρω­τα­γω­νί­στη­σαν ΣΥΝ - ψευ­τοΚ­ΚΕ που σή­με­ρα σφυ­ρί­ζει α­διά­φο­ρα πε­ρί εν­δο­α­στι­κών α­ντα­γω­νι­σμών ή­ταν αυ­τή του 1989 ό­ταν κα­τα­δι­κά­στη­καν στο Ει­δι­κό Δι­κα­στή­ριο τα στε­λέ­χη της αυ­το­δυ­να­μι­κής φι­λο-α­να­πτυ­ξια­κής τά­σης του ΠΑ­ΣΟΚ. Οι εκ­κα­θα­ρί­σεις αυ­τού του εί­δους συ­νε­χί­στη­καν ε­πί Σημί­τη με το σκάν­δα­λο του Χρη­μα­τι­στη­ρί­ου, ό­που οι κα­τη­γο­ρού­με­νοι πρώ­τα ε­ξοντώ­θη­καν πο­λι­τι­κά με­τά τις δι­κα­στι­κές διώ­ξεις τους και με­τά α­θω­ώ­θη­καν από τα δι­κα­στή­ρια. Με­τά ήρ­θε η ε­πο­χή των εκ­κα­θα­ρί­σε­ων ε­πί Κα­ρα­μαν­λή στο στρα­τό­πε­δο της ΝΔ με μί­α σει­ρά άλ­λων σκαν­δά­λων με πιο κε­ντρι­κό αυ­τό του Βα­το­πε­δί­ου.

Σε ό­λη αυ­τή την πε­ρί­ο­δο εί­χε κα­ταρ­γη­θεί η πο­λι­τι­κή α­ντι­πα­ρά­θε­ση. Ό­λες αυ­τές τις εκ­κα­θα­ρί­σεις που εί­χαν στο στό­χα­στρο πά­ντα πο­λι­τι­κά στελέ­χη που ε­μπό­δι­ζαν με τον έ­να ή τον άλ­λο τρό­πο το σο­σιαλ­φα­σι­στι­κό ρω­σό­δου­λο κα­θε­στώς να έρ­θει στην ε­ξου­σί­α, τις α­νέ­χθη­κε και τις α­γκά­λια­σε η χωρίς χα­ρα­κτή­ρα ντό­πια φι­λο­δυ­τι­κή α­στι­κή τά­ξη, ό­ταν το κά­θε κομ­μά­τι της έ­βλε­πε με ευ­χα­ρί­στη­ση να χτυ­πιέ­ται κά­ποιο άλ­λο.

Αυ­τός εί­ναι ο λό­γος που η λι­γό­τε­ρο α­ντι­δρα­στι­κή φι­λο­ευ­ρω­πα­ϊκή α­στι­κή τά­ξη δεν μπο­ρεί σή­με­ρα να υ­πε­ρα­σπί­σει τη βαλ­λό­με­νη α­πό το φα­σισμό α­στι­κή δη­μο­κρα­τί­α ού­τε βέ­βαια και τον ε­αυ­τό της. Στο βά­θος εί­χε η ί­δια μα­κρό­χρο­νους δε­σμούς με το φα­σι­σμό, έ­χει δη­λα­δή έ­να με­γά­λο κομμά­τι της αγκα­λιά­σει δο­σί­λο­γους και χου­ντι­κούς, έ­χει τρα­φεί και η ί­δια για χρό­νια με το δη­λη­τή­ριο του πιο άρ­ρω­στου σο­βι­νι­σμού και ή­ταν πά­ντα ε­ξαρ­τη­μέ­νη α­πό τις με­γά­λες δυ­νά­μεις και α­νε­κτι­κή α­κό­μα και φι­λι­κή α­πό οπ­πορ­του­νι­σμό στις πιο φα­σι­στι­κές. Γι’ αυ­τό άλλω­στε ά­φη­σε τη ΧΑ α­νε­νό­χλη­τη να μπει στη Βου­λή και να γί­νει τρί­το κόμ­μα. Τώ­ρα που κά­νει την πιο με­γά­λη ε­πί­θε­σή του ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός στον ο­ποί­ο ά­νοι­ξε διά­πλα­τα το δρό­μο, δεί­χνει τον πιο ά­θλιο χα­ρα­κτή­ρα. Για­τί α­κό­μα και τώ­ρα που αυ­τή η “α­νε­ξάρ­τη­τη δι­καιο­σύνη” δέχε­ται βί­αι­η και ω­μή ε­πί­θε­ση σε ό­σους θύ­λα­κες της έ­χουν α­πο­μεί­νει να α­ντιστέ­κο­νται στο κα­θε­στώς, τους α­φή­νει α­νο­χύ­ρω­τους χω­ρίς πο­λι­τι­κή κά­λυ­ψη.

Με δι­κά του κα­νά­λια να δια­μορ­φώ­νουν μί­α κοι­νή γνώ­μη ό­λο και πε­ρισσό­τε­ρο κα­τά της Ευ­ρώ­πης, και με ε­λεγ­χό­με­νη δι­καιο­σύ­νη που θα φι­μώ­νει και θα ε­ξο­ντώ­νει κά­θε ε­χθρό του κα­θε­στώ­τος σαν κλέ­φτη, φο­ρο­φυ­γά, διε­φθαρ­μέ­νο, ο σο­σιαλ­φα­σι­σμός ε­τοι­μά­ζε­ται να ε­δραιώ­σει μί­α δι­κτα­το­ρί­α που θα ε­ξαθλιώ­σει κι άλ­λο το λα­ό και θα ξε­που­λή­σει τη χώ­ρα με με­γα­λύ­τε­ρη ά­νε­ση στα ρω­σο­κι­νέ­ζικα α­φε­ντι­κά.

Αυ­τό το κά­νει ε­πει­δή η ψευ­το­α­ρι­στε­ρά, ό­ντας φα­σι­στι­κή ναρ­κώ­νει τις λα­ϊ­κές δη­μο­κρα­τι­κές α­ντι­στά­σεις στην ε­πέ­λα­ση των δι­κτα­τό­ρων. Ο χρό­νος όμως αυ­τής της νάρ­κω­σης δεν κρα­τά­ει ά­πει­ρα. Κρα­τά­ει ό­σο πυ­ρο­βο­λεί­ται και α­παλ­λο­τριώ­νε­ται α­πό πο­λι­τι­κή και οι­κο­νο­μι­κή ι­σχύ το α­ντί­θε­το ή μη συμπλέ­ον με το φα­σι­σμό κομ­μά­τι της α­στι­κής τά­ξης. Με­τά έρ­χε­ται η ώ­ρα της πο­λιτι­κής ε­πί­θε­σης α­πευ­θεί­ας στις λα­ϊ­κές μά­ζες. Στο ση­μεί­ο αυ­τό τε­λειώ­νει η ε­πί­δρα­ση κά­θε νάρ­κω­σης και αρ­χί­ζει η μα­κριά α­ντί­στα­ση. Ε­πο­χή δύ­σκο­λη, επώδυ­νη αλ­λά και αι­σιό­δο­ξη.