Το πιο ύπουλο ιδεολογικό δηλητήριο που μπορεί να σκοτώσει την αριστερά είναι ο φασιστικός αντικαπιταλισμός ο οποίος στην πιο κατανοητή και λαϊκή μορφή του είναι ο σύγχρονος αντισημιτισμός. Αυτός εμφανίζει την εκστρατεία των ναζιστικού τύπου ιμπεριαλιστών για την παγκόσμια κυριαρχία σαν μια αναγκαστική άμυνα απέναντι στις συνομωσίες των υποψήφιων θυμάτων τους, είτε αυτά είναι άλλοι αστοί και ιμπεριαλιστές, είτε είναι κράτη ολόκληρα και πάνω απ όλα λαοί σε επαναστατικό αναβρασμό.

Είναι πλέον πολύ ισχυρά τα δημοσιογραφικά, πολιτικά και στρατιωτικά στοιχεία που δείχνουν ότι η εμφανιζόμενη ως εκατόμβη νεκρών* στο Νοσοκομείο της Γάζας είναι μια ακόμα στρατηγική προβοκάτσια της Χαμάς που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο. Tο Ισραήλ, προβοκαρισμένο από το χιτλερικό γενοκτονικό πογκρόμ της Χαμάς  στις 7 του Οκτώβρη, συνεχίζει, όπως παλιά,** να βομβαρδίζει μαζικά τις ανθρώπινες ασπίδες αμάχων πίσω  από τις οποίες οχυρώνονται οι ναζήδες - προβοκάτορες της Χαμάς για να εξαπολύουν τις ρουκέτες τους. Όμως μια  κυβέρνηση που στηρίζεται στρατιωτικά σε δυτικές αστοδημοκρατικές χώρες δεν είχε λόγο να δώσει εντολή στο στρατό της και ο στρατός της να βομβαρδίσει ένα νοσοκομείο για να τεμαχίσει αρρώστους σε  ζωντανή μετάδοση σε μια στιγμή μάλιστα που όλη η ανθρωπότητα κοίταγε με αγωνία στις τηλεοράσεις της πως ξετυλίγεται αυτός ο κρίσιμος για την παγκόσμια ειρήνη πόλεμος. 

Ό­λες οι ως τώ­ρα δι­πλω­μα­τι­κές νί­κες των προ­βο­κα­τό­ρων η­γε­τών της Χαμάς έ­χουν στο βά­θος να κά­νουν με το με­γά­λο σύμ­μα­χο του ρω­σι­κού σο­σια­λι­μπε­ρια­λι­σμού που εί­ναι η κυ­βέρ­νη­ση συ­νερ­γα­σί­ας κύ­ρια α­νά­με­σα στο σο­βι­νιστι­κό κόμ­μα Λι­κού­ντ του πρω­θυ­πουρ­γού Μπ. Νε­τα­νιάχου και το ε­θνο­ρα­τσιστι­κό Γισ­ρα­έλ Μπε­ϊ­τε­νού του ρώ­σι­κης κα­τα­γω­γής και ε­θνο­ρα­τσι­στή υ­πουρ­γού ε­ξω­τε­ρι­κών Α. Λί­μπερ­μαν. Αυ­τή προ­έ­κυ­ψε

Η ΟΑΚΚΕ καταδικάζει τη βάρβαρη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ. Πρόκειται για μια επίθεση ναζιστικού αντισημιτικού γενοκτονικού τύπου και όπως και κάθε προηγούμενη υπηρετεί το στρατηγικό στόχο της εξαφάνισης του κράτους και του ίδιου του εβραϊκού πληθυσμού του Ισραήλ.

Αντίθετα από όσα λέει η ίδια η Χαμάς και οι φαιο-«κόκκινοι» φίλοι της σε όλο τον κόσμο η επίθεση αυτή δεν έχει σαν αιτία της, αλλά σαν πρόσχημα την εποικιστική επεκτατική πολιτική που πραγματικά ασκούν, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στη Δυτική Όχθη, οι ακροδεξιές και πιο επεκτατικές μερίδες της ισραηλινής αστικής τάξης σε βάρος του παλαιστινιακού λαού και κράτους. Το λέμε αυτό γιατί η Χαμάς είναι ο κύριος παράγοντας που από την εποχή της συμφωνίας του Όσλο τη δεκαετία του 90 με τις μαζικές δολοφονίες ισραηλινών αμάχων εμπόδισε κάθε λύση του Παλαιστινιακού αρνούμενη ανοιχτά την ύπαρξη ισραηλινού κράτους, αλλά έμμεσα και παλαιστινιακού στα σύνορα του 1967, δηλαδή υπονόμευσε τη φιλειρηνική πολιτική υπέρ των δύο κρατών της ώριμης Φατάχ του Αραφάτ και προβόκαρε στη συνείδηση του ισραηλινού λαού, ολόκληρο το παλαιστινιακό εθνικό κίνημα. Mε τον ίδιο ακριβώς τρόπο βοήθησε την ισραηλινή επεκτατική ακροδεξιά να έρθει πανίσχυρη στην εξουσία, να ανατινάξει οριστικά τη λύση του Όσλο, και το χειρότερο, σταδιακά με την αρπαγή γης και τους αποκλεισμούς των Παλαιστίνιων στη Δυτική Όχθη να εκθέσει την Παλαιστινιακή αρχή σαν ενδοτική απέναντι στο Ισραήλ με αποτέλεσμα να έχει δυναμώσει πολιτικά η Χαμάς όχι μόνο στη Γάζα αλλά και στη Δυτική Όχθη (Θα είναι πολύ χρήσιμο να διαβάσουν οι αναγνώστες μας το στρατηγικό κείμενο ανάλυσης της ΟΑΚΚΕ για το δίπολο Χαμάς-Ισραηλινής ακροδεξιάς που το δημοσιεύουμε στο link https://www.oakke.gr/global/2013-02-16-19-26-19/item/1332- ).

Μό­λις τερ­μα­τί­στηκε με μια νέ­α ε­κε­χει­ρί­α ο δεύ­τε­ρος “πό­λε­μος  των ρου­κε­τών” Ισ­ρα­ήλ-Χα­μάς με­τά α­πό τον πρώ­το του 2008-9   Το πο­λι­τι­κό και δι­πλω­μα­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα  ή­ταν και αυ­τή τη φο­ρά μια κα­τα­στρο­φι­κή ήτ­τα για το Ισ­ρα­ήλ, ε­νώ το στρα­τιω­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα α­πλά δεν ή­ταν νί­κη.  Ό­μως σε αυ­τού του εί­δους τους πο­λέ­μους αυ­τό που με­τρά­ει εί­ναι το πο­λι­τι­κό-δι­πλω­μα­τι­κό α­πο­τέ­λε­σμα, ό­πως αρκε­τά διε­ξο­δι­κά το α­να­λύ­ουμε στο ση­μα­ντι­κό άρ­θρο της Νέ­ας Α­να­το­λής του Γε­νά­ρη του 2009 που α­να­δη­μο­σιεύ­ου­με πα­ρα­κά­τω.

Πολλές ξένες εταιρείες της Δύσης θα ζήλευαν την ιδιότυπη ασυλία που απολαμβάνει η κινεζική κρατική Cosco, η ιδιοκτήτρια του λιμανιού του Πειραιά, στη χώρα μας. Πολύ σπάνια θα συναντήσει κανείς μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα ή διαδικτυακή ενημερωτική πύλη να ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική σε αυτό το φασιστικό ναυτιλιακό γίγαντα στον οποίο οι έλληνες Κουίσλιγκς έχουν παραδώσει το βασικότερο λιμάνι της ναυτιλιακά ισχυρής χώρας μας. Συνήθως την εκθειάζουν γράφοντας ότι η Κόσκο δίνει ζωή στο λιμάνι του Πειραιά φέρνοντας πελώρια φορτία.